(88)
"Ikaw pa rin ba ang nangunguna sa klase niyo, Megan?" tanong sa'kin ni Mama nang mailapag niya ang plato ni Nico sa harapan nito.
Sinundan ko ng tingin ang kapatid ko na nilantakan agad ang paborito niyang hotdog habang nangingiti pa.
"Opo, ma. Bakit?" tanong ko sa kanya at nagsimula na kaming kumain.
Nakita ko ang lungkot at pag-aalala sa mukha ni Mama kaya nangunot ang noo ko. "May problema ba?" dagdag ko pa.
Nilagyan ko siya ng kanin sa plato niya pati na ng ulam. Bahagya itong ngumiti sa'kin ngunit nawala rin agad iyon.
"Sa susunod na taon ay magtatapos ka na 'di ba? Magtatrabaho ka ba agad pagkatapos mo?" pag-iwas niya sa tanong ko.
Kabanata 87Three months later…Tahimik ako habang nasa hapag. Parehong maingay si Levi at Jaxonhabang kumakain kami. Ngayon ko lang din napansin ang pagiging seryoso ng lahat habang nag-uusap tungkol sa businesses ng bawat isa. Paminsan-minsan ay kasama si Astraea sa usapan habang ako ay nakikinig lamang.It’s been three months. I can say that everyone here at Casa de Acuzar has slowly moving on about what happened before but not me. Na kay Eleanor pa rin ang A&S. Alam ko namang hindi basta-basta ang pagbawi nu’n sa kaniya at dumagdag pa ang kondisyon ko. Everyone wants me to stay home. Lalo na si Kiel.“AJ, what’s your plan on your birthday? Malapit na ‘yon,” tanong sa ‘kin ni Celine
Kabanata 88“Happy birthday, AJ! They are getting bigger na!” Excited na bati sa ‘kin ni Alyanna nang makarating siya kasama si Asher.Natawa lang ako saka tiningnan din ang tiyan niya.“Kailan ang labas nito?” Tanong ko at nagpasalamat sa pagbati niya sa ‘kin.“By next week puwede na,” Asher answered and handed me a paper bag na agad ko namang tinanggap. “Happy birthday,” he added.“Thank you. Nag abala pa kayo. Get in, nasa loob na ang iba,” paanyaya ko sa kanila at sinamahan na silang pumasok.Nang maihatid ko sila sa main door ng mansion ay bumalik ako sa labas kung nasaan ang malawak na hardin ng Casa de Acuzar. Tumingala ako sa langit at napapiki
Kabanata 89“Where are we?” Agad na tanong ko sa kaniya nang imulat ko ang mga mata ko.Nang ilibot ko ang paningin ko ay napanganga na lamang ako nang makita kong nasa loob na ako ng isang hotel casa. Napatingin ako sa hinahanging kurtina sa bandang gilid. Nakabukas ang pinto roon na sigurado akong pinanggalingan ng hangin. Tumutok ang mata ko kay Kiel. Ngayon ko lang napansin na may kausap ito sa telepono.“Just don’t tell them where we are. Ayoko ng istorbo. Pag tumawag pa ulit ay huwag mo na lang sagutin,” dinig kong sabi niya sa kausap.Nagkibit-balikat ako at tumayo na. Dumiretso ako sa kaninang pintuan na nakita ko. Nang makalabas ako mula roon ay tumambad sa ‘kin ang malawak na karagatan. Sa baba no’n ay iilang mga
Kabanata 90Unti-unti kong dinilat ang mga mata ko sa isang maaliwalasna umaga. Ang sinabi ni Kiel sa akin kahapon na dalawang araway naging apat pang mga araw. He just didn't wantto leave. I just didn't want to face what’s out there yet. Maganda na rin ito upang makapag-relax ako.Unti-unti akong bumangon, nahihilo sa biglaang ginawa. Nakabukas na ang pintuan at ang puting kurtinaay umaalon dahil sa hangin galing sa labas. Sinalat ko sa ilalim ng kumot ang tiyan kong malaki na. We’re leavingtoday and that’s for sure.Kahapon ay sinubukan naming buksan ang cellphonenaming dalawa muli. Galit ang lahat sa bahay dahil sa biglaang pagkawala naming dalawa. Pati rin ang mga kilalanamin. I know he told myrelatives about it unang araw pa lang na dumating kami sa isla na ito
Wakas“They are healthy. Makikita mo sila kapag maayos ka na kaya magpalakas ka kaagad,” marahan niyang sinabi sa ‘kin at inilapit ang mukha sa pisngi ko.Napapikit ako. Ramdam ko ang labis na pagod sa buong katawan ko at ang hapdi ng sugat sa puson ko. I had a C-section. The last time I remember, I really tried to make it in normal delivery but my body gave up suddenly. Bumigay na ang lahat sa ‘kin kaya agad na nagdesisyon ang lahat para sa ‘kin dahil kung hindi, ang mga anak ko ang mahihirapan.Ramdam ko ang mahigpit na hawak ni Kiel sa mga kamay ko kaya tiningnan kong muli siya. Nakapikit ito habang nakasubsob pa rin ang mukha sa leeg ko. Tila nagpapahinga… o nagdadasal? Napangiti ako at halos maiyak nang maalala ko ang unang beses
Kiel De OcampoNagsimulang tumugtog ang violin. The tune was familiar to me. It was a good choice of music. Hindi ko mapigilang mapatinginsa nag va-violin. Ni hindi ko sinabi sa kanya na itugtog iyon para sa ngayon. Umuhip ang hangin galing sa dagat. Nilingon ko ang mga nasa gilid ng boardwalk na parehongnakaputi.Malaki ang ngiti ni Caleb habang inaayos niya ang kaniyangdamit. Nasa bulsa naman ni Asher ang kaniyang mgakamay, pinapanood ako sa kinatatayuan ko.“Congrats, bro! Sa wakas, ikakasal na kayong dalawa!”I grinned. Ngunit ang titig ko ay nasa dulo nitong boardwalk. Nakikita ko na siya kasama si Lynne. She’swearing a long all white dress. May mga bulaklak na nakapalibot sa kaniyang ulo. Her hair fell in flowing curls over her shoulder.
Listens to MemoriesAll rights reserved. This story or any portion thereof may not be reproduced or used in any manner whatsoever without the express written permission of the author except for the use of brief quotations in a book review.Disclaimer. This is a work of fiction. Names, characters, businesses, places, events and incidents are either the products of the author's imagination or used in a fictitious manner. Any resemblance to actual persons, living or dead, or actual events is purely coincidental.This is the book 2 of Staring at Sound. If you want to fully understand the story line, better read the book 1 first or else you might get lost. Thank you!-Ferocé Arcadia"Listens to Memories"Ended: January 29, 2022
Simula“Zick, come on. Mommy’s having a hard time na,” paki-usap kong muli sa kanya habang inililibot ang paningin ko sa buong bahay upang hanapin siya.Oras na naman kasi ng paliligo niya at ganito siya lagi kapag alam na niya ang oras. I can say he’s a smart kid dahil mula nang malaman niya ang oras ng ligo niya ay talagang inaabangan niya ito at tinataguan ako.I walked towards the kitchen but I couldn’t see him. I went to the living room but he is not here as well kaya napaupo na lamang muli ako.“What do you want? We can go to Mamita or Uncle Roy,” pang-uuto ko pa sa kanya pero wala pa rin akong natatanggap na sagot.Hinilot ko ang ulo ko dahil sa pasensyang unti-unting nauubos sa’kin. I bit my lower lip and think some tricks again nang sa gano’n ay lumabas na siya.“Fine. I guess,
Listens to MemoriesAll rights reserved. This story or any portion thereof may not be reproduced or used in any manner whatsoever without the express written permission of the author except for the use of brief quotations in a book review.Disclaimer. This is a work of fiction. Names, characters, businesses, places, events and incidents are either the products of the author's imagination or used in a fictitious manner. Any resemblance to actual persons, living or dead, or actual events is purely coincidental.This is the book 2 of Staring at Sound. If you want to fully understand the story line, better read the book 1 first or else you might get lost. Thank you!-Ferocé Arcadia"Listens to Memories"Ended: January 29, 2022
Kiel De OcampoNagsimulang tumugtog ang violin. The tune was familiar to me. It was a good choice of music. Hindi ko mapigilang mapatinginsa nag va-violin. Ni hindi ko sinabi sa kanya na itugtog iyon para sa ngayon. Umuhip ang hangin galing sa dagat. Nilingon ko ang mga nasa gilid ng boardwalk na parehongnakaputi.Malaki ang ngiti ni Caleb habang inaayos niya ang kaniyangdamit. Nasa bulsa naman ni Asher ang kaniyang mgakamay, pinapanood ako sa kinatatayuan ko.“Congrats, bro! Sa wakas, ikakasal na kayong dalawa!”I grinned. Ngunit ang titig ko ay nasa dulo nitong boardwalk. Nakikita ko na siya kasama si Lynne. She’swearing a long all white dress. May mga bulaklak na nakapalibot sa kaniyang ulo. Her hair fell in flowing curls over her shoulder.
Wakas“They are healthy. Makikita mo sila kapag maayos ka na kaya magpalakas ka kaagad,” marahan niyang sinabi sa ‘kin at inilapit ang mukha sa pisngi ko.Napapikit ako. Ramdam ko ang labis na pagod sa buong katawan ko at ang hapdi ng sugat sa puson ko. I had a C-section. The last time I remember, I really tried to make it in normal delivery but my body gave up suddenly. Bumigay na ang lahat sa ‘kin kaya agad na nagdesisyon ang lahat para sa ‘kin dahil kung hindi, ang mga anak ko ang mahihirapan.Ramdam ko ang mahigpit na hawak ni Kiel sa mga kamay ko kaya tiningnan kong muli siya. Nakapikit ito habang nakasubsob pa rin ang mukha sa leeg ko. Tila nagpapahinga… o nagdadasal? Napangiti ako at halos maiyak nang maalala ko ang unang beses
Kabanata 90Unti-unti kong dinilat ang mga mata ko sa isang maaliwalasna umaga. Ang sinabi ni Kiel sa akin kahapon na dalawang araway naging apat pang mga araw. He just didn't wantto leave. I just didn't want to face what’s out there yet. Maganda na rin ito upang makapag-relax ako.Unti-unti akong bumangon, nahihilo sa biglaang ginawa. Nakabukas na ang pintuan at ang puting kurtinaay umaalon dahil sa hangin galing sa labas. Sinalat ko sa ilalim ng kumot ang tiyan kong malaki na. We’re leavingtoday and that’s for sure.Kahapon ay sinubukan naming buksan ang cellphonenaming dalawa muli. Galit ang lahat sa bahay dahil sa biglaang pagkawala naming dalawa. Pati rin ang mga kilalanamin. I know he told myrelatives about it unang araw pa lang na dumating kami sa isla na ito
Kabanata 89“Where are we?” Agad na tanong ko sa kaniya nang imulat ko ang mga mata ko.Nang ilibot ko ang paningin ko ay napanganga na lamang ako nang makita kong nasa loob na ako ng isang hotel casa. Napatingin ako sa hinahanging kurtina sa bandang gilid. Nakabukas ang pinto roon na sigurado akong pinanggalingan ng hangin. Tumutok ang mata ko kay Kiel. Ngayon ko lang napansin na may kausap ito sa telepono.“Just don’t tell them where we are. Ayoko ng istorbo. Pag tumawag pa ulit ay huwag mo na lang sagutin,” dinig kong sabi niya sa kausap.Nagkibit-balikat ako at tumayo na. Dumiretso ako sa kaninang pintuan na nakita ko. Nang makalabas ako mula roon ay tumambad sa ‘kin ang malawak na karagatan. Sa baba no’n ay iilang mga
Kabanata 88“Happy birthday, AJ! They are getting bigger na!” Excited na bati sa ‘kin ni Alyanna nang makarating siya kasama si Asher.Natawa lang ako saka tiningnan din ang tiyan niya.“Kailan ang labas nito?” Tanong ko at nagpasalamat sa pagbati niya sa ‘kin.“By next week puwede na,” Asher answered and handed me a paper bag na agad ko namang tinanggap. “Happy birthday,” he added.“Thank you. Nag abala pa kayo. Get in, nasa loob na ang iba,” paanyaya ko sa kanila at sinamahan na silang pumasok.Nang maihatid ko sila sa main door ng mansion ay bumalik ako sa labas kung nasaan ang malawak na hardin ng Casa de Acuzar. Tumingala ako sa langit at napapiki
Kabanata 87Three months later…Tahimik ako habang nasa hapag. Parehong maingay si Levi at Jaxonhabang kumakain kami. Ngayon ko lang din napansin ang pagiging seryoso ng lahat habang nag-uusap tungkol sa businesses ng bawat isa. Paminsan-minsan ay kasama si Astraea sa usapan habang ako ay nakikinig lamang.It’s been three months. I can say that everyone here at Casa de Acuzar has slowly moving on about what happened before but not me. Na kay Eleanor pa rin ang A&S. Alam ko namang hindi basta-basta ang pagbawi nu’n sa kaniya at dumagdag pa ang kondisyon ko. Everyone wants me to stay home. Lalo na si Kiel.“AJ, what’s your plan on your birthday? Malapit na ‘yon,” tanong sa ‘kin ni Celine
(88)"Ikaw pa rin ba ang nangunguna sa klase niyo, Megan?" tanong sa'kin ni Mama nang mailapag niya ang plato ni Nico sa harapan nito.Sinundan ko ng tingin ang kapatid ko na nilantakan agad ang paborito niyang hotdog habang nangingiti pa."Opo, ma. Bakit?" tanong ko sa kanya at nagsimula na kaming kumain.Nakita ko ang lungkot at pag-aalala sa mukha ni Mama kaya nangunot ang noo ko. "May problema ba?" dagdag ko pa.Nilagyan ko siya ng kanin sa plato niya pati na ng ulam. Bahagya itong ngumiti sa'kin ngunit nawala rin agad iyon."Sa susunod na taon ay magtatapos ka na 'di ba? Magtatrabaho ka ba agad pagkatapos mo?" pag-iwas niya sa tanong ko.
(87)Mag dadalawang buwan na simula nang mangyari ang engkwentro ko sa isang lalaking kamukhang-kamukha niya. Iyon na ang huli ko siyang nakita at hindi na nasundan pa. Gusto ko sana siyang hanapin dahil base sa uniporme niya ay pareho kami ng pinapasukang unibersidad ngunit mahirap dahil hindi ko alam ang pangalan niya. Hindi ko siya kilala.Parang siya sa panaginip ko. Nagpapahanap pero walang binigay na clue kung paano.Actually, I don't have to blame that stranger on my dream dahil wala naman siyang sinabing hanapin ko siya. But since, curiousity kills the cat, gagawin at ginagawa ko pa din kahit pakiramdam ko ay malapit na akong sumuko."Para ba 'yan sa finals 'yang pagrereview mo?" tanong sa'kin ni Agnes nang maupo siya sa tapat ko d