Novels by ferocéarcadia

Listens to MemoriesAll rights reserved. This story or any portion thereof may not be reproduced or used in any manner whatsoever without the express written permission of the author except for the use of brief quotations in a book review.Disclaimer. This is a work of fiction. Names, characters, businesses, places, events and incidents are either the products of the author's imagination or used in a fictitious manner. Any resemblance to actual persons, living or dead, or actual events is purely coincidental.This is the book 2 of Staring at Sound. If you want to fully understand the story line, better read the book 1 first or else you might get lost. Thank you!-Ferocé Arcadia"Listens to Memories"Ended: January 29, 2022

Kiel De OcampoNagsimulang tumugtog ang violin. The tune was familiar to me. It was a good choice of music. Hindi ko mapigilang mapatinginsa nag va-violin. Ni hindi ko sinabi sa kanya na itugtog iyon para sa ngayon. Umuhip ang hangin galing sa dagat. Nilingon ko ang mga nasa gilid ng boardwalk na parehongnakaputi.Malaki ang ngiti ni Caleb habang inaayos niya ang kaniyangdamit. Nasa bulsa naman ni Asher ang kaniyang mgakamay, pinapanood ako sa kinatatayuan ko.“Congrats, bro! Sa wakas, ikakasal na kayong dalawa!”I grinned. Ngunit ang titig ko ay nasa dulo nitong boardwalk. Nakikita ko na siya kasama si Lynne. She’swearing a long all white dress. May mga bulaklak na nakapalibot sa kaniyang ulo. Her hair fell in flowing curls over her shoulder.

Wakas“They are healthy. Makikita mo sila kapag maayos ka na kaya magpalakas ka kaagad,” marahan niyang sinabi sa ‘kin at inilapit ang mukha sa pisngi ko.Napapikit ako. Ramdam ko ang labis na pagod sa buong katawan ko at ang hapdi ng sugat sa puson ko. I had a C-section. The last time I remember, I really tried to make it in normal delivery but my body gave up suddenly. Bumigay na ang lahat sa ‘kin kaya agad na nagdesisyon ang lahat para sa ‘kin dahil kung hindi, ang mga anak ko ang mahihirapan.Ramdam ko ang mahigpit na hawak ni Kiel sa mga kamay ko kaya tiningnan kong muli siya. Nakapikit ito habang nakasubsob pa rin ang mukha sa leeg ko. Tila nagpapahinga… o nagdadasal? Napangiti ako at halos maiyak nang maalala ko ang unang beses

Kabanata 90Unti-unti kong dinilat ang mga mata ko sa isang maaliwalasna umaga. Ang sinabi ni Kiel sa akin kahapon na dalawang araway naging apat pang mga araw. He just didn't wantto leave. I just didn't want to face what’s out there yet. Maganda na rin ito upang makapag-relax ako.Unti-unti akong bumangon, nahihilo sa biglaang ginawa. Nakabukas na ang pintuan at ang puting kurtinaay umaalon dahil sa hangin galing sa labas. Sinalat ko sa ilalim ng kumot ang tiyan kong malaki na. We’re leavingtoday and that’s for sure.Kahapon ay sinubukan naming buksan ang cellphonenaming dalawa muli. Galit ang lahat sa bahay dahil sa biglaang pagkawala naming dalawa. Pati rin ang mga kilalanamin. I know he told myrelatives about it unang araw pa lang na dumating kami sa isla na ito

Kabanata 89“Where are we?” Agad na tanong ko sa kaniya nang imulat ko ang mga mata ko.Nang ilibot ko ang paningin ko ay napanganga na lamang ako nang makita kong nasa loob na ako ng isang hotel casa. Napatingin ako sa hinahanging kurtina sa bandang gilid. Nakabukas ang pinto roon na sigurado akong pinanggalingan ng hangin. Tumutok ang mata ko kay Kiel. Ngayon ko lang napansin na may kausap ito sa telepono.“Just don’t tell them where we are. Ayoko ng istorbo. Pag tumawag pa ulit ay huwag mo na lang sagutin,” dinig kong sabi niya sa kausap.Nagkibit-balikat ako at tumayo na. Dumiretso ako sa kaninang pintuan na nakita ko. Nang makalabas ako mula roon ay tumambad sa ‘kin ang malawak na karagatan. Sa baba no’n ay iilang mga

Kabanata 88“Happy birthday, AJ! They are getting bigger na!” Excited na bati sa ‘kin ni Alyanna nang makarating siya kasama si Asher.Natawa lang ako saka tiningnan din ang tiyan niya.“Kailan ang labas nito?” Tanong ko at nagpasalamat sa pagbati niya sa ‘kin.“By next week puwede na,” Asher answered and handed me a paper bag na agad ko namang tinanggap. “Happy birthday,” he added.“Thank you. Nag abala pa kayo. Get in, nasa loob na ang iba,” paanyaya ko sa kanila at sinamahan na silang pumasok.Nang maihatid ko sila sa main door ng mansion ay bumalik ako sa labas kung nasaan ang malawak na hardin ng Casa de Acuzar. Tumingala ako sa langit at napapiki

Kabanata10 Blangko ang isip at ekspresyon ni Luke habang nakatingin kay Percy na kasalukuyang nasa loob ng ICU habang maraming tubong nakasaksak sa bibig at katawan nito. Hindi niya alam kung ano nang gagawin nang mga oras na iyon dahil sa kalagayan ng taong ginawa ang lahat upang makabalik sila sa dati nilang buhay. Ilang linggo na ang lumipas magmula nang makaalis sila sa Rancor at makabalik sila sa kani-kaniyang katawan, ngunit hanggang ngayon ay hindi pa rin ito nagigising. Ayon sa doktor na humahawak at sumusuri kay Percy ay kumalat na ang namuong dugo nito sa kaniyang utak at himala na lamang ang makabubuhay sa kaibigan. Sa oras na tanggalin ang makinang iyon sa kaniyang katawan ay tuluyan na itong mawawala. “Akala ko ay umuwi ka na?”

Kabanata9“Anong gagawin natin? Kaunting oras na lang ang natitira, Percy,” puno ng pag-aalalang tanong ni Luke kay Percy na nasa likuran niya na gaya rin niya ay nakatali pareho ang mga kamay nito palibot sa isang bilog na haligi ng Caste Mortis.Matapos ang ginawang iyon ni Ferocé kay Percy kanina lamang ay bigla na lamang may lumapit sa kanilang dalawang Exys, ngunit hindi tulad ng mga naunang Exys na nakalaban nila sa labas dahil itim ang mga kalansay nito at mala-higante ang laki. Pinagtulungan sila nitong itali sa bilog na haliging iyon at iniwan na lamang sila roon na parang walang nangyari.“Kaya mo bang abutin ang kaliwang bulsa ko?” mababang sambit niya kay Luke na hindi man lamang niya makita ang ekspresy

Kabanata8Blangko ang isipan ni Percy habang pinagmamasdan niya si Ginoong Archilles na ginagamot ang mga sugat ng kaibigang si Luke. Hindi niya mawari kung anong dapat maramdaman niya nang makita ang sinapit ng sariling katawan sa mga kamay niya lamang; putok ang ilong at labi nito, bali ang buto sa likuran at pilay ang parehong paa. Labis na niyang pinatatakhan ang lahat ng mga nangyayari lalo na nang bigla na lamang siyang nagkaroon ng ganoong lakas dahilan para makapaslang siya ng maraming kalaban sa loob lamang ng ilang minuto.“Patungo ngayon rito si Safiya upang tulungan tayo,” dinig niyang sambit ng matanda kaya nangunot ang noo niya.“Paano niyo ho nalalaman iya

Kabanata7Hindi mawari ang kabang nararamdaman ni Percy nang mga oras na iyon habang nakatingin lamang sa kaibigang si Luke. Nababalot na ito ng itim na liwanag na tila lumulutang sa ere habang patuloy pa rin sa pagbulong si Ginoong Archilles sa hangin, tila nagsasagawa ng isang mahika gamit ang katawan ni Luke.“Maging alerto ka, Percy. Ako na ang bahala rito. Pakiramdaman mo ang paligid. Nariyan lamang sila at mas lalo pang dumarami,” banta sa kaniya ng matanda kaya nabaling ang tingin niya rito.“Kasama ba ang mga ito sa mga alagad ni Ferocé? Ang sabi mo ay nasa Rancor na tayo, ‘di ba? Paano…anong dapat gawin sa kanila?” histeryang tanong niy

Kabanata 6“Mas kailangan niya ang kaluluwa ni Percy dahil malinis ito upang makatulong sa kaniyang pagbata. Kung sakaling magtagumpay kayong kontrahin ang isasagawa niyang ritwal sa pagsapit ng kabilugan ng buwan, kayo pa lamang ang makagagawa no‘n at tuluyan nang maglalaho si Ferocé at ang alagad nito. Kailangan niyong mahanap ang aklat sa lalong madaling panahon,” mahabang litanya ni Ginoong Archilles sa dalawa habang naglalakad na ang mga ito patungo sa kung saan.Nanatili lamang na nakikinig ang dalawa. Hindi nila nais sumagot muna dahil gusto rin nilang maintindihan muna ang mga sasabihin nito. Nais nilang maisagawa nang maayos ang plano dahil ito lamang ang iisang paraan upang bumalik sa dati ang lahat ayon sa matanda.

Kabanata 5“Mas kailangan niya ang kaluluwa ni Percy dahil malinis ito upang makatulong sa kaniyang pagbata. Kung sakaling magtagumpay kayong kontrahin ang isasagawa niyang ritwal sa pagsapit ng kabilugan ng buwan, kayo pa lamang ang makagagawa no‘n at tuluyan nang maglalaho si Ferocé at ang alagad nito. Kailangan niyong mahanap ang aklat sa lalong madaling panahon,” mahabang litanya ni Ginoong Archilles sa dalawa habang naglalakad na ang mga ito patungo sa kung saan.Nanatili lamang na nakikinig ang dalawa. Hindi nila nais sumagot muna dahil gusto rin nilang maintindihan muna ang mga sasabihin nito. Nais nilang maisagawa nang maayos ang plano dahil ito lamang ang iisang paraan upang bumalik sa dati ang lahat ayon sa matanda.“Ihahatid ko lamang kayo sa entrada ng Demetrio dahil hindi ako maaaring pumasok roon. Madaling makaamoy ang alagad ni Ferocé sa lugar na ‘yon kaya‘t baka makasagabal lamang ako sa gagaw

Staring at Sound.All rights reserved. This story or any portion thereof may not be reproduced or used in any manner whatsoever without the express written permission of the author except for the use of brief quotations in a book review.Disclaimer. This is a work of fiction. Names, characters, businesses, places, events and incidents are either the products of the author's imagination or used in a fictitious manner. Any resemblance to actual persons, living or dead, or actual events is purely coincidental.-I don't want to end Staring at Sound like this so bear with me. Please, continue supporting the sequel "Listens to Memories". Update is everyday at exactly 11PM.See you at the next chapter of their lives!

Kabanata45Last I finally realized how important my family to me. Araw-araw ko pa ring pinagsisisihan na hindi ko sila pinakinggan noon. Na kung nakinig labg ako sa kanila noon, hindi kami hahantong sa ganitong sitwasyon. Hindi madaling kalimutan ang nagawa ng pamilya ko sa pamilya De Ocampo at mas lalong hindi rin madaling kalimutan ang ginawa nila…niya sa amin. But I’m sure, there’s a perfect time for forgiveness. For everyone’s peace.“Is it your final decision? You can stay here and just live a normal life, instead,” Mom approached me after handed me a glass of water.Umayos ako ng upo habang hawak-hawak ko ang tiyan ko na palaki na nang palaki. Pagkatapos kong uminom ay saka ako bumaling sa kaniya.“After everything that happened here, Mom, I don’t think I can still live here a normal life,” naiiling na sin

Kabanata 44SurrenderThe vocalist of the famous rock band Fourgotten Souls’ Kiel De Ocampo surrendered himself to the police after claiming that he was the mastermind of the murder case of Jefferson Acuzar—the Founder and the CEO of A&S Incorporated.Kiel volunteered. Noong isang araw ko pa napanood ang balitang iyon pero hanggang ngayon ay hindi pa rin magawang tanggapin ng utak ko ang mga impormasyong natanggap ko. I’ve been in my room for the past two days. Ni hindi nila ako makausap. Dinadalhan lang ako ni Mom o ni Kuya ng pagkain dahil hindi ko naman talaga kaya ang hindi kumain.I never thought he would really do that. I just said those things out of my anger but I never thought he would fucking do that. Paano na ang career niya? Paano na ang banda niya? Paano na ‘yong tatlo mostly si Celina? Paano na si Tita Liza? Ni hindi ako nagka-idea na maaaring totohanin niya lahat

Kabanata 43Am IAfter we celebrate Christmas ay bumalik din kaagad sina Tita sa farm kasama sina Levi. Nire-renovate kasi ang Tierra Fima para sa darating na summer kaya tinututukan nila iyon ngayon. Sinama na nila sina Lolo at Lola at sa New Year naman ang balik ulit nila rito sa bahay.Nakaramdam ako ng kaunting ginhawa after what happened between me and Avery. Kahit na hindi ko pa siya mapapatawad sa ngayon ay pakiramdam ko, nabunutan ako ng tinik sa lalamunan, not until Asher went to our house that morning to tell me that Kiel is in the hospital at nag-aagaw buhay raw ito.I was in shocked kaya hindi ako nakakilos agad. Even Asher, kitang-kita ko sa mukha niya ang pagkagulat when he saw me dahil malaki na ang tiyan ko. Bakas sa mukha niya na gusto niya akong kausapin tungkol sa bagay na ito, ngunit hindi niya magawang magsalita.&ldq

Kabanata 42CousinsAs I’m staring at how everyone is enjoying the cold wind, the food, the music and the presence of each other, I suddenly wanted to cry because of the fact that after everything that happened, we are still complete but not as happy as before. Masyadong mataas ang pride ko para amining masaya ako dahil kumpleto kami ngayon, but not as complete as before. Wala na si Dad at hindi na siya babalik pa.“Calix is here with Lynne. Cheer up!” Kuya approached me as he handed me a glass of milk at bahagya pang hinaplos ang tiyan ko. “Baby…” Kuya whispered kaya napangiti ako.“I’m sleepy, Kuya,” natatawa kong sinabi sa kaniya, humalakhak din siya. “You can sleep later after the countdown, come on,” he mockingly said to me kaya inirapan ko na siya.Lahat sila ay narito. Sina Lolo Samuel and Lola Imelda, mga

Kabanata41NeedThe past few days up to now was so hard for me. The smell of perfumes and the all the food I am eating always making me puke. Everything can fucking irritates me! Oras-oras din akong umiiyak dahil may isang tao akong gustong-gusto kong makita, pero hindi puwede. Hindi ko naman masabi sa kanila dahil sigurado akong maiinis lang sila sa ’kin lalo na si Mommy at Kuya.“I can’t fucking take this! I want to see him, Lynne! Hindi ko na kaya,” sigaw ko sa kaniya sa kabilang linya habang humahagulhol ako na parang tanga.Ewan ko ba! Hindi ko mapigilan! Naiinis na rin ako pati sa sarili ko. Bakit kasi ganito? Sa lahat ng puwedeng paglihian ko, iyong lalaking ‘yon pa!“My god, Acel stop crying! What do you want me to do? Gusto mo bang malaman niya na buntis ka talaga at siya ang pinaglilihian mo ngayon?” naiirita na rin niyang sinabi sa ’kin kaya napapady