Listens to Memories
All rights reserved. This story or any portion thereof may not be reproduced or used in any manner whatsoever without the express written permission of the author except for the use of brief quotations in a book review.Disclaimer. This is a work of fiction. Names, characters, businesses, places, events and incidents are either the products of the author's imagination or used in a fictitious manner. Any resemblance to actual persons, living or dead, or actual events is purely coincidental.
This is the book 2 of Staring at Sound. If you want to fully understand the story line, better read the book 1 first or else you might get lost. Thank you!
-
Ferocé Arcadia
"Listens to Memories"
Ended: January 29, 2022
Una sa lahat, gusto kong magpasalamat sa mga tahimik na sumusuporta sa ‘kin hanggang sa huling kabanata ng kuwentong ito. Kung hindi dahil sa inyo, wala ‘tong kuwento na ‘to. Matagal akong nawalan ng inspirasyon magsulat hanggang sa na-diskubre ko si GoodNovel. Maraming salamat dahil sinamahan niyo ako hanggang dito. Sana nandiyan ka pa rin hanggang sa susunod na kuwentong isusulat ko. Padayon!
Simula“Zick, come on. Mommy’s having a hard time na,” paki-usap kong muli sa kanya habang inililibot ang paningin ko sa buong bahay upang hanapin siya.Oras na naman kasi ng paliligo niya at ganito siya lagi kapag alam na niya ang oras. I can say he’s a smart kid dahil mula nang malaman niya ang oras ng ligo niya ay talagang inaabangan niya ito at tinataguan ako.I walked towards the kitchen but I couldn’t see him. I went to the living room but he is not here as well kaya napaupo na lamang muli ako.“What do you want? We can go to Mamita or Uncle Roy,” pang-uuto ko pa sa kanya pero wala pa rin akong natatanggap na sagot.Hinilot ko ang ulo ko dahil sa pasensyang unti-unting nauubos sa’kin. I bit my lower lip and think some tricks again nang sa gano’n ay lumabas na siya.“Fine. I guess,
Kabanata 1Home“When was the last time you took your medicine?” Kunot-noo niyang tanong sa'kin at nilapitan pa ako.Ramdam ko ang marahan niyang paghawak sa baywang ko habang ibinabalik ko ang pitsel ng tubig sa ref.“Last week. Why?” Takang tanong ko sa kanya.“You're skipping?” he asked again, talking about my anti-depressant medicine.Yes. Anti-depressant. Ilang buwan mula nang manganak ako noon nang atakihin ulit ako. I don't know what was happening to me that time, pero naaabutan na lang ako nila kuya na nakakulong sa banyo at hinahayaang umiyak nang umiyak ang anak ko
Kabanata 2LifeExactly 5 years ago at this place when I left everything. I cutted everything off, start anew and promised to myself that this time, it will never be fuck-up like before. When I gave birth to Zick…oh, my Eizickiel, he completes me. Again. As if he builds a new version of me. That everytime I remembers something from the past, I wanted to go back and just fucking punch my face for being such an idiot and impulsive. The young version of me just ruined everything in me but gave me an important lesson, and I can’t believe that I am actually doing some kind of decision like this.“Be careful, baby, you’d fall for that,” I reminded him dahil pinilit niyang buhatin ang bag ko sa kagustuhang tumulong.As if I didn’t know that he’s just showing off some skills to Calix.“I got this, mum,&rdq
Kabanata 3Hide“Mommy will be home before five, baby. Tita Maxim will take care of you for the mean time, okay? You should behave,” paalam ko kay Zick nang humabol ito sa’kin bago ako umalis.Mabuti na lamang ay maagang dumating si Maxim sa bahay para bantayan muna si Zick habang wala ako. Kagabi ko pa ito sinabi sa kanya and she told me that she’s happy to be a babysitter of Zick. Akala ko ay hindi na siya magbabago pero nagulat ako nang makita ko ulit siya after a year.She’s now continuing her passion which is dancing and I’m happy for her. Dati kasi ay takot siyang ipaalam kina Tito at Tita ang ginagawa niya dahil ang nasa isip niya ay hindi siya nito susuportahan.“I know, mum. I will miss you. Please, be home agad…”Muntik na akong matawa
Kabanata 4InvitedIt was a week ago nang mangyari ang bagay na ‘yon sa Java Records at hanggang ngayon ay wala pa ring alam si Calix. Tanging si Lynne lang ang nakakaalam dahil siya lang naman ang walking diary ko mula noon hanggang ngayon. Since that day also, my paranoia just kept on haunting me kaya hangga’t maaari ay pagkagaling ko sa office ay diretso agad ang uwi ko kahit panay ang yaya sa’kin ni Calix kumain sa labas. Kahit sa trabaho ay hindi ako lumalabas ng building lalo na kapag hindi naman importante. It’s just a waste of time.“You have a 3PM meeting with Mr. Lim, Miss Acel,” dinig kong sabi ng sekretarya ko nang tanungin ko siya kung anong huling schedule ko, kaya napatango na lamang ako.Hinintay ko muna siyang lumabas bago bumaling kay Zick na kasalukuyang tahimik na nagsusulat sa har
Kabanata 5Stat“Are you free tomorrow or do you still need to go to work on Sundays?” Calix asked to me while we were having breakfast one morning.Bumaling ako ng tingin sa kanya matapos kong painumin si Zick na abala na ngayon sa panonood.“Why? Do you have something in mind? I’m off tomorrow,” I told him.Nakita ko ang saglit na pag ngiti niya. “Lex is inviting us on his engagement party,” tipid niyang sagot sa’kin habang umiiling.Napamulagat ako dahil sa sinabi niya. “What? Akala ko ay bago pa lang sila ni Anastacia?” gulat kong tanong sa kanya.Dinig ko ang paghalakhak niya kaya nangunot ang noo ko.“He’s a private person. They’ve been together for a long time, anim na t
Kabanata 6LostWhenever I think of the possibilities that Zick would someday search for the answers to all of his questions about his father, hindi ko makita ang sarili kong tututulan siyang makilala ito. Before I gave birth to him, I still wanted him to meet his dad after everything that happened dahil kalmado pa ang utak ko noon. Hindi ko naisip na ipagkait sa kanya ‘yong tama at malaman niya kung anong mali, because they both deserves to meet each other soon enough. But while I am thinking of it again and again, hindi ko na kayang makita na mangyayari ‘yon just because I don’t want my son to get hurt. Behind those questions in his mind na alam kong nagsisimula nang maipon ngayon pa lang, alam kong masasaktan siya sa mga sagot nito.Sinundan ko siya ng tingin habang tahimik na nagsusulat ng itinuro ko sa kanyang mga tagalog words and sentences. Madal
Kabanata 7GrandThere are really times that I think of the possibilities in which Zick would meet anyone related to his dad, especially his dad, of course. Bago ko pa ipanganak si Eizickiel ay talagang nakikita ko silang dalawa sa isip ko na magkakilala na sila. Na dadating ‘yong araw na makikita nila sa isa’t isa ang napakaraming pagkakapareho, pero ngayon ay hindi na kayang tanggapin iyon ng utak ko. I am no saint, yes, pero hindi ko kayang malaman ni Zick na isang kriminal ang ama niya.Marahas akong nagpakawala ng buntong-hininga habang nakatitig sa labas ng bintana ng office ko. Thinking of what happened that day when I met Tita Liza after a long year. Halos sumuko ako nang makita ko ang kalagayan niya. She can barely survive base on what I saw that day. Bakas na bakas ang katandaan, ngunit nananatiling malambot pa rin ang itsura nito. Kasama niya si Jack no’ng araw na ‘yon
Listens to MemoriesAll rights reserved. This story or any portion thereof may not be reproduced or used in any manner whatsoever without the express written permission of the author except for the use of brief quotations in a book review.Disclaimer. This is a work of fiction. Names, characters, businesses, places, events and incidents are either the products of the author's imagination or used in a fictitious manner. Any resemblance to actual persons, living or dead, or actual events is purely coincidental.This is the book 2 of Staring at Sound. If you want to fully understand the story line, better read the book 1 first or else you might get lost. Thank you!-Ferocé Arcadia"Listens to Memories"Ended: January 29, 2022
Kiel De OcampoNagsimulang tumugtog ang violin. The tune was familiar to me. It was a good choice of music. Hindi ko mapigilang mapatinginsa nag va-violin. Ni hindi ko sinabi sa kanya na itugtog iyon para sa ngayon. Umuhip ang hangin galing sa dagat. Nilingon ko ang mga nasa gilid ng boardwalk na parehongnakaputi.Malaki ang ngiti ni Caleb habang inaayos niya ang kaniyangdamit. Nasa bulsa naman ni Asher ang kaniyang mgakamay, pinapanood ako sa kinatatayuan ko.“Congrats, bro! Sa wakas, ikakasal na kayong dalawa!”I grinned. Ngunit ang titig ko ay nasa dulo nitong boardwalk. Nakikita ko na siya kasama si Lynne. She’swearing a long all white dress. May mga bulaklak na nakapalibot sa kaniyang ulo. Her hair fell in flowing curls over her shoulder.
Wakas“They are healthy. Makikita mo sila kapag maayos ka na kaya magpalakas ka kaagad,” marahan niyang sinabi sa ‘kin at inilapit ang mukha sa pisngi ko.Napapikit ako. Ramdam ko ang labis na pagod sa buong katawan ko at ang hapdi ng sugat sa puson ko. I had a C-section. The last time I remember, I really tried to make it in normal delivery but my body gave up suddenly. Bumigay na ang lahat sa ‘kin kaya agad na nagdesisyon ang lahat para sa ‘kin dahil kung hindi, ang mga anak ko ang mahihirapan.Ramdam ko ang mahigpit na hawak ni Kiel sa mga kamay ko kaya tiningnan kong muli siya. Nakapikit ito habang nakasubsob pa rin ang mukha sa leeg ko. Tila nagpapahinga… o nagdadasal? Napangiti ako at halos maiyak nang maalala ko ang unang beses
Kabanata 90Unti-unti kong dinilat ang mga mata ko sa isang maaliwalasna umaga. Ang sinabi ni Kiel sa akin kahapon na dalawang araway naging apat pang mga araw. He just didn't wantto leave. I just didn't want to face what’s out there yet. Maganda na rin ito upang makapag-relax ako.Unti-unti akong bumangon, nahihilo sa biglaang ginawa. Nakabukas na ang pintuan at ang puting kurtinaay umaalon dahil sa hangin galing sa labas. Sinalat ko sa ilalim ng kumot ang tiyan kong malaki na. We’re leavingtoday and that’s for sure.Kahapon ay sinubukan naming buksan ang cellphonenaming dalawa muli. Galit ang lahat sa bahay dahil sa biglaang pagkawala naming dalawa. Pati rin ang mga kilalanamin. I know he told myrelatives about it unang araw pa lang na dumating kami sa isla na ito
Kabanata 89“Where are we?” Agad na tanong ko sa kaniya nang imulat ko ang mga mata ko.Nang ilibot ko ang paningin ko ay napanganga na lamang ako nang makita kong nasa loob na ako ng isang hotel casa. Napatingin ako sa hinahanging kurtina sa bandang gilid. Nakabukas ang pinto roon na sigurado akong pinanggalingan ng hangin. Tumutok ang mata ko kay Kiel. Ngayon ko lang napansin na may kausap ito sa telepono.“Just don’t tell them where we are. Ayoko ng istorbo. Pag tumawag pa ulit ay huwag mo na lang sagutin,” dinig kong sabi niya sa kausap.Nagkibit-balikat ako at tumayo na. Dumiretso ako sa kaninang pintuan na nakita ko. Nang makalabas ako mula roon ay tumambad sa ‘kin ang malawak na karagatan. Sa baba no’n ay iilang mga
Kabanata 88“Happy birthday, AJ! They are getting bigger na!” Excited na bati sa ‘kin ni Alyanna nang makarating siya kasama si Asher.Natawa lang ako saka tiningnan din ang tiyan niya.“Kailan ang labas nito?” Tanong ko at nagpasalamat sa pagbati niya sa ‘kin.“By next week puwede na,” Asher answered and handed me a paper bag na agad ko namang tinanggap. “Happy birthday,” he added.“Thank you. Nag abala pa kayo. Get in, nasa loob na ang iba,” paanyaya ko sa kanila at sinamahan na silang pumasok.Nang maihatid ko sila sa main door ng mansion ay bumalik ako sa labas kung nasaan ang malawak na hardin ng Casa de Acuzar. Tumingala ako sa langit at napapiki
Kabanata 87Three months later…Tahimik ako habang nasa hapag. Parehong maingay si Levi at Jaxonhabang kumakain kami. Ngayon ko lang din napansin ang pagiging seryoso ng lahat habang nag-uusap tungkol sa businesses ng bawat isa. Paminsan-minsan ay kasama si Astraea sa usapan habang ako ay nakikinig lamang.It’s been three months. I can say that everyone here at Casa de Acuzar has slowly moving on about what happened before but not me. Na kay Eleanor pa rin ang A&S. Alam ko namang hindi basta-basta ang pagbawi nu’n sa kaniya at dumagdag pa ang kondisyon ko. Everyone wants me to stay home. Lalo na si Kiel.“AJ, what’s your plan on your birthday? Malapit na ‘yon,” tanong sa ‘kin ni Celine
(88)"Ikaw pa rin ba ang nangunguna sa klase niyo, Megan?" tanong sa'kin ni Mama nang mailapag niya ang plato ni Nico sa harapan nito.Sinundan ko ng tingin ang kapatid ko na nilantakan agad ang paborito niyang hotdog habang nangingiti pa."Opo, ma. Bakit?" tanong ko sa kanya at nagsimula na kaming kumain.Nakita ko ang lungkot at pag-aalala sa mukha ni Mama kaya nangunot ang noo ko. "May problema ba?" dagdag ko pa.Nilagyan ko siya ng kanin sa plato niya pati na ng ulam. Bahagya itong ngumiti sa'kin ngunit nawala rin agad iyon."Sa susunod na taon ay magtatapos ka na 'di ba? Magtatrabaho ka ba agad pagkatapos mo?" pag-iwas niya sa tanong ko.
(87)Mag dadalawang buwan na simula nang mangyari ang engkwentro ko sa isang lalaking kamukhang-kamukha niya. Iyon na ang huli ko siyang nakita at hindi na nasundan pa. Gusto ko sana siyang hanapin dahil base sa uniporme niya ay pareho kami ng pinapasukang unibersidad ngunit mahirap dahil hindi ko alam ang pangalan niya. Hindi ko siya kilala.Parang siya sa panaginip ko. Nagpapahanap pero walang binigay na clue kung paano.Actually, I don't have to blame that stranger on my dream dahil wala naman siyang sinabing hanapin ko siya. But since, curiousity kills the cat, gagawin at ginagawa ko pa din kahit pakiramdam ko ay malapit na akong sumuko."Para ba 'yan sa finals 'yang pagrereview mo?" tanong sa'kin ni Agnes nang maupo siya sa tapat ko d