Kabanata 3
Hide
“Mommy will be home before five, baby. Tita Maxim will take care of you for the mean time, okay? You should behave,” paalam ko kay Zick nang humabol ito sa’kin bago ako umalis.
Mabuti na lamang ay maagang dumating si Maxim sa bahay para bantayan muna si Zick habang wala ako. Kagabi ko pa ito sinabi sa kanya and she told me that she’s happy to be a babysitter of Zick. Akala ko ay hindi na siya magbabago pero nagulat ako nang makita ko ulit siya after a year.
She’s now continuing her passion which is dancing and I’m happy for her. Dati kasi ay takot siyang ipaalam kina Tito at Tita ang ginagawa niya dahil ang nasa isip niya ay hindi siya nito susuportahan.
“I know, mum. I will miss you. Please, be home agad…”
Muntik na akong matawa dahil sa huling sinabi niya. He’s now learning some tagalog words dahil tinuturuan na ulit siya ni Calix pag wala itong ginagawa. Nasanay kasi itong nakakarinig ng English dahil iyon ang dialect sa States of course. I didn’t bother to teach him some of it dahil hindi ko naman akalain na uuwi kami ng Pilipinas.
“Take care, mommy.” Dagdag pa nito at yumakap sa’kin nang mahigpit.
Pagkatapos niyang gawin iyon ay pumasok na siya sa loob, saka naman ang paglabas ni Maxim.
“Hindi ka ihahatid ni Calix?” she asked and handed me a tumbler of water.
“May importanteng meeting with their regular clients. Ikaw na muna bahala kay Zick, a. Thanks, Max,” I told her.
Tinanguan lamang niya ako kaya nagpaalam na ako. I am so early! Hindi na ako sanay gumising nang ganito kaaga dahil wala naman akong ibang pinagkakaabalahan bukod sa panaka-nakang pagkanta sa mga mini bar doon. It wasn’t my job, actually. Kuya Roy suggested it before dahil kailangan ko talaga ng libangan bukod sa pag-aalaga kay Zick. Ilang buwan kong ginawa iyon hanggang sa umabot ng taon dahil sa nagugustuhan ko na. Nahinto lamang no’ng nagsisimula nang mag home school si Eizickiel dahil madalas ay ako ang nagtuturo sa kanya.
Exactly 8AM nang makarating ako sa company. Dumiretso ako sa office ni Tito Raul at naabutan ko na naman do’n si Levi kaya nagtaka na ako.
“Akala ko ay nasa farm ka? Bakit lagi kang nandito?” salubong ko sa kanya nang makapasok ako.
I sat down infront of him and Tito Raul. Hindi ako tinapunan nito ng tingin at nanatiling nakatingin sa cellphone niya. Nakakunot pa ang noo. He’s ignoring me now?
“I’m here to help you,” aniya kaya napatingin ako kay Tito Raul.
“I thought he’s not available dahil may problema sa Tierra Fima?” I asked Tito Raul.
Ibinaba nito ang black na folder na kanina pa nasa harapan niya saka inayos ang salamin niyang iyon.
“I can handle, Acel.” Dinig ko pang dagdag ni Levi kaya natawa ako.
“Be ready dahil ilang minute lang ay magsisimula na ang meeting. Do you have any presentation?” Tito asked kaya namilog ang mga mata ko.
“Akala ko ay ipapakilala niyo lang ako. I didn’t –”
“It’s okay. I was just asking,” he cutted me off and chuckled at me.
Napairap ako sa kawalan dahil sa ginawa ng matandang ito. Palibhasa ay hindi nila alam kung gaano naghuhurumentado ang kalooban ko ngayon sa sobrang kaba dahil sa mga mangyayari. Kahit alam kong kaya ko ay nagdadalawang-isip pa rin ako sa kakayahan ko dahil matagal na mula no’ng huli kong ginamit ang utak ko. Sana ay hindi pa nauubos ito.
We talked for a minute and after that we went to the conference room para sa gaganaping board meeting. Nang makapasok ako ay lalong lumakas ang kalabog ng dibdib ko nang makita ko ang lahat maging si Lolo Samuel. Pakiramdam ko ay para na akong lilitisin.
While I was walking behind Tito Raul, ramdam ko ang kamay ni Levi sa likod ko kaya napatingin ako sa kanya. Seryoso itong tumingin sa’kin saglit.
“You can do this. I believe in you,” he whispers at hinawakan niya ang kamay ko.
Ramdam ko ang pagkalma ng kalooban ko kaya itinaas ko na ang ulo ko na kanina lamang ay nakayuko. Noon pa man ay isa na siya sa mga taong kaya akong bigyan ng lakas ng loob. Walang nagbago roon.
Nang makarating kami sa harapan ay nanatili lamang akong nakatayo sa gilid kasama si Levi. I looked at everyone. Lahat ay seryoso ang tingin sa’kin kaya mas lalo kong pinatigas ang ekspresyon ko. Habang ginagawa ko iyon ay nahinto ang tingin ko sa babaeng nasa bandang dulo ng lamesa sa right side. She’s staring at me from head to toe. Kitang-kita ko iyon dahil may suot akong contact lense. Nakita ko pa ang bahagya niyang pagngisi kaya napakunot ang noo ko.
Who the hell is she? Bakit parang hinuhusgahan niya ako sa mga tingin niyang ‘yon.
“…let me introduce you my niece, the daughter of A&S founder and the one who will take over my position as president and CEO of this company, Acel Jean Acuzar.”
Nawala ang atensyon ko sa babae nang marinig ko iyon mula kay Tito Raul. Dinig ko ang palakpakan ng lahat kaya mabilis akong tumungo sa harapan para harapin silang lahat na tila yata hinuhusgahan na ang kakayahan ko ngayon pa lang, lalo na ang babaeng iyon na hindi pa rin inilalayo ang tingin sa’kin.
I introduced myself with full confidence infront of everyone. Hindi ko rin pinutol ang tingin ko sa babaeng iyon gaya ng ginagawa niya hanggang ngayon habang nagsasalita ako. Maya-maya pa, she suddenly raised her hand kaya mas lalong lumalim ang tingin ko sa kanya.
“Yes, Miss…” I cutted myself dahil hindi ko naman kilala kung sino ito.
“Mari Eleanor Lim,” she casually said to me at mas lalong lumawak ang ngiti niyang iyon sa’kin.
Oh. She’s the Mari Eleanor everyone’s talking about. The successor of their illegal businesses around the world.
She immediately stood up kaya tinitigan ko ito. She’s wearing a black bodycon casual dress na may slit na abot hanggang legs nito. Nakapatong lang sa balikat niya ang cream blazer nito habang sumasabay sa galaw niya ang nakalugay niyang buhok na straight na straight.
Napairap ako sa hangin saka muling bumaling sa kanya.
“Yes, Miss Lim?” I asked to her.
“I just wanna ask if you’re really capable for the position,” mayabang nitong sinabi kaya halos matawa ako.
Tiningnan ko ang lahat. Kita rin sa kanila na naghihintay sila ng sagot ko dahil gusto rin nilang malaman. As if she volunteered to ask me everyone’s question. Hindi ko lang maintindihan kung bakit parang may laman ang tanong niyang ‘yon.
I looked straightly through her eyes and smiled at her sarcastically.
“Of course, I am,” I told her and she started laughing. Nanatili pa rin siyang nakatayo.
Bahagya kong nilagay ang buhok ko sa likod ng tainga ko at diretsong tumingin muli sa kanya.
Ano bang gusto niya? Is she starting to insult me?
“Really? We barely see you here and according to my sources—”
“Well Miss Lim, your sources are wrong. I am here to clean up all the clutter that your company has given to this company, and if that isn’t enough for you then it’s not my problem anymore,” putol ko sa sasabihin niya saka matalim na tumitig sa kanya.
I can see anger in her eyes. Parang gusto niya pa akong lapitan at gawin kung ano man iyong gusto niyang gawin sa’kin kaya pinarating ko sa kanya na hinihintay ko siya.
What the fuck is her problem? If she is trying to humiliate me infront of everyone, well she’s hitting the wrong person here. Hindi niya pa ako kilala and I don’t know her also. Ang alam ko lang ay sila ang nagpapabagsak sa kompanya namin ngayon.
“Dare me, Miss Lim,” dagdag ko pa na mas lalong pinatalim ang tingin niya sa’kin.
-
“Hindi mo na dapat pinatulan ‘yon. She’s just mocking at you. I know her,” Levi said to me kaya nabaling ang tingin ko sa kanya.
The meeting went smoothly kahit na patuloy ang pang-iinis sa’kin ng Eleanor na ‘yon kanina lang. Kung ako pa rin siguro ‘yong dati ay malamang nagkagulo na kami sa conference room kanina. Mabuti na lang ay simula nang pinanganak ko si Zick ay mas humaba ang pasensya ko sa lahat.
“Hindi ko siya pinatulan, Lev. I just simply answered all of her questions. Kung gano’n lang talaga siyang tao, that’s fine for me. I don’t care really,” simple kong sagot ko sa kanya at nilantakan na ang pagkain ko habang ka-text si Maxim.
Gusto ko sanang i-facetime pa siya to check Zick, ngunit ayaw niya dahil may ginagawa. Besides, Zick is already sleeping according to her so I didn’t bother her anymore.
Niyaya kong mag lunch si Levi sa pantry ng kompanya dahil hindi na makakarating si Calix dahil hanggang ngayon ay hindi pa tapos ang meeting nila. Mukhang malaking kaso na naman ang kinakaharap ng mga Lim kaya gano’n na lamang ito katagal pag-usapan. I wonder what is it all about this time.
“Paano mo pala nakilala ‘yon? Don’t tell me, she’s your love interest?” pang-aasar ko kay Levi dahil alam ko naman ang mga tipo niyang babae, at hindi pasado ang Eleanor na ‘yon sa kanya.
I heard him chuckled at umiling pa siya while his spoon is in his mouth. Napangiwi na lang ako nang mapagtanto ko kung gaano nakakadiri ‘yon. Siguro ay para sa iba sexy tingnan but no. Kadiri.
“Nakasama ko siya sa isang seminar a year ago. She’s not my type, AJ, you know that,” seryoso nitong sabi kaya natawa na ako.
Bago ko pa siya masagot ay biglang umilaw ang cellphone ko. Someone’s calling at nang makita kong si Alyanna iyon ay agad kong sinagot.
“Yes, Yanna? Nakauwi na kayo?” bungad ko agad sa kanya dahil ang alam ko ay pauwi pa lamang sila.
“Hi Acel, yes an hour ago. Can I ask you a favor? Are you busy?” sunod-sunod niyang tanong sa’kin.
Hininto ko muna saglit ang pag kain ko at napatingin sa babaeng lumapit kay Levi.
“Katatapos lang ng meeting. What is it?” I asked her while still staring at that woman and Levi.
Levi suddenly stood up when she cried infront of us. Nataranta rin ako sa nakita ko kaya napatayo ako. Anong nangyayari?
“I’m sorry for disturbing you pero ikaw lang kasi ang kilala kong may alam sa music. Kailangan ko kasi ng isa pang judge for the audition today. Puwede k aba?” I heard Alyanna said behind the line.
Nangunot ang noo ko nang magpaalam si Levi sa’kin saka umalis kasama ang babaeng iyon. Wait, hindi kaya girlfriend niya iyon at akala niya ay babae ako ng pinsan ko?
“Hello? Acel?”
Halos mapasigaw ako nang marinig koi yon sa kabilang linya. Bigla kong naalala na may kausap nga pala ako kaya natawa na lang ako. Bumalik muli ako sa pagkakaupo at tumingin sa kawalan while listening to her.
“Saan ba gaganapin?” nag-aalangang tanong ko sa kanya dahil hindi ko gusto ang ideya niyang iyon.
“Dito sa Java Records. Nandito na ako ngayon, so I’ll wait for you here. Thank you talaga!” Dinig kong sabi niya sa kabilang linya.
“What? Wait –”
Bago ko pa ako makareklamo ay pinatay na niya ang tawag kaya napamura na lang ako sa hangin. Java Records? Iyon and recording studio ng apat. Doon pa rin siya nagtatrabaho? And oh, Java Records. I don’t think I can easily go there. Not now. Not forever.
Sa huli ay wala na nga akong nagawa kundi pumunta sa Java Records dahil panay ang tawag sa’kin ng babaeng ‘yon. Sinabi pa niya na nakasalalay ang trabaho niya sa pagpunta ko kaya mas lalo akong nawwalan ng choice. She’s good at blackmailing someone just by saying that. Asher will be in trouble. Always.
Nang makarating ako sa studio ay dumiretso agad ako sa theatre room. Nadatnan ko nga roon ang bruhang si Alyanna na kitang-kita ang pagod dahil kararating nga lang nila.
“Thank you! Promise, saglit lang ‘to,” salubong niya sa’kin kaya inirapan ko siya. Narinig ko ang pag ngisi niya kaya taka akong tumingin sa kanya.
“Are you seriously annoying me?” Hindi ko makapaniwalang tanong sa kanya dahil bago iyon sa’kin.
“I’m just kidding. Upo ka na, mag start na,” natatawa niyang sinabi sa’kin kaya mas lalong nangunot ang noo ko.
Nailing na lang ako saka umupo sa upuang sinabi niya. Not minding what everyone is thinking dahil naka corporate attire pa ako.
After half an hour, natapos ang audition kaya agad akong nagpaalam kay Alyanna dahil hindi na maganda ang pakiramdam ko sa lugar. As if someone is watching me or I was just being paranoid again. Matapos kong magpaalam kay Yanna ay mabilis na akong lumabas. I was minding my own business when something caught my full attention. Napahinto pa ako dahil sa boses na naririnig ko nang mapadaan ako sa fire exit. Someone familiar to me is singing there. Dinig na dinig ko iyon dahil sobrang tahimik sa hallway na iyon.
I didn’t waste my time at dahan-dahang tumungo sa pinanggagalingan ng boses only to find out who is singing there.
It’s him. Wala nang iba.
He’s sitting at the stairs. Nakatalikod sa pinto kung nasaan ako nakasilip ngayon. I am sure that it is him dahil alam na alam ko iyon. Kabisadong-kabisado ko ang kabuuan niya.
Ramdam ko ang pagsibol ng matinding kaba sa dibdib ko. Napahawak pa ako sa dibdib ko nang maramdaman ko ang paninikip no’n, kaya mabilis na akong umalis sa lugar na iyon.
Nang makarating ako sa parking lot ay panay pa rin ang linga ko dahil baka nakita niya ako. Baka nasundan niya ako, na hindi puwedeng mangyari.
Nagmadali akong pumasok sa kotse ko saka mabilis na umalis.
What was he doing there? Paano siya nakalabas ng kulungan?
Blangko ang isip ko nang makarating ako sa bahay. There’s only one thing in my mind which is my son, kaya nagmadali akong tumungo sa kwarto niya nang sabihin ni Maxim na natutulog na ito.
When I entered his room, I saw him peacefully lying on his bed kaya tahimik akong umupo sa tabi niya. I stared at him. Ramdam ko pa rin ang matinding kaba sa dibdib ko dahil sa nakita ko kanina. I can’t even think of anything right now. Ni hindi ko maalis sa isip ko ang likod niyang ‘yon lalo na ang boses niya.
He sounds the same. Matagal na panahon ko nang hindi naririnig ang boses niya and hearing it again is like…makes me want to go back to States and leave everything again because simply, I don’t want to listen to any of it anymore. It brings back the memories and all and I don’t like it. Never.
“What if he saw me, Lynne? Anong gagawin ko?” Bungad na tanong ko agad kay Lynne nang magkita kami the other night after that incident.
I wanted someone to talk about it dahil natuto na ako. Keeping everything in you will do no good for everyone, mostly to you. Ayoko namang sabihin kay Calix dahil alam kong mag-aaway lang kami dahil sa napakarami na namang tanong. I don’t like arguments anymore.
“You will do nothing, Acel. Ano naman kung makita ka niya?” I heard Lynne said kaya mabilis ang naging lingon ko sa kanya.
Nilapag ko ang tasa ng kape ko sa table naming at napahawak sa ulo ko.
“Hindi puwede, Lynne. Hindi niya ako puwedeng makita mostly Zick. Wala naman siyang alam tungkol sa…”
I suddenly stop when I realized something. Napansin iyon ni Lynne dahil bumaling din ang tingin niya sa’kin mula sa laptop niya.
“Anak niya,” she added that made me look away from her.
Yeah, anak niya. Bakit hindi iyon mabigkas ng bibig ko mismo?
“Yeah right…” I told her.
“Okay? So, what? Anak niya. It means, he has still the rights to know about Zick. What’s so wrong about that?” she simply added then landed her eye on her laptop again.
Kung umiinom lang ako ngayon ay sasadyain ko ang pagbuga sa kanya ng kape dahil sa sinabi niya. I sometimes don’t understand her and where she’s coming from. Ni wala akong ma-gets sa bawat binibitawan niyang salita.
“Everything, Lynne. Everything is fucking wrong with that. Ano bang sinasabi mo?” mariin kong tanong sa kanya na tinawanan lang niya kaya mas lalo akong nainis.
Inuubos ng babaeng ‘to ang pasensya ko.
“Kiel is the father; you can’t change that. Hindi mo matatago ‘yon habang-buhay. Paano kung si Zick naman ang magtanong kung sino ang daddy niya –”
“Hindi naman siya nagtatanong…”
“Paano nga kung magtanong siya? Anong sasabihin mo? That Calix is his dad? That’s unfair for the both of them kahit pa gusto ni Calix na akuin si Zick. Alam mong dadating kayo sa oras na ‘yon, Acel. Iyon dapat ang paghandaan mo kaysa magtago ka nang magtago. You can’t runaway for the rest of your lives,” mahabang litanya niya sa’kin at seryoso akong tiningnan.
I look away from her. She has a point, yes. But still…ayoko. Hindi puwede.
Inis na inubos ko ang laman ng kape ko saka mabilis na tumayo.
“I can’t just welcome him again in our lives…lalo na kay Zick. Ayokong pati ang anak ko, sirain niya,” pinal na sinabi ko sa kanya at nagpaalam na.
I don’t want him near me, near my son, and near my family so whatever it takes, I will do everything just to get rid of him.
Kabanata 4InvitedIt was a week ago nang mangyari ang bagay na ‘yon sa Java Records at hanggang ngayon ay wala pa ring alam si Calix. Tanging si Lynne lang ang nakakaalam dahil siya lang naman ang walking diary ko mula noon hanggang ngayon. Since that day also, my paranoia just kept on haunting me kaya hangga’t maaari ay pagkagaling ko sa office ay diretso agad ang uwi ko kahit panay ang yaya sa’kin ni Calix kumain sa labas. Kahit sa trabaho ay hindi ako lumalabas ng building lalo na kapag hindi naman importante. It’s just a waste of time.“You have a 3PM meeting with Mr. Lim, Miss Acel,” dinig kong sabi ng sekretarya ko nang tanungin ko siya kung anong huling schedule ko, kaya napatango na lamang ako.Hinintay ko muna siyang lumabas bago bumaling kay Zick na kasalukuyang tahimik na nagsusulat sa har
Kabanata 5Stat“Are you free tomorrow or do you still need to go to work on Sundays?” Calix asked to me while we were having breakfast one morning.Bumaling ako ng tingin sa kanya matapos kong painumin si Zick na abala na ngayon sa panonood.“Why? Do you have something in mind? I’m off tomorrow,” I told him.Nakita ko ang saglit na pag ngiti niya. “Lex is inviting us on his engagement party,” tipid niyang sagot sa’kin habang umiiling.Napamulagat ako dahil sa sinabi niya. “What? Akala ko ay bago pa lang sila ni Anastacia?” gulat kong tanong sa kanya.Dinig ko ang paghalakhak niya kaya nangunot ang noo ko.“He’s a private person. They’ve been together for a long time, anim na t
Kabanata 6LostWhenever I think of the possibilities that Zick would someday search for the answers to all of his questions about his father, hindi ko makita ang sarili kong tututulan siyang makilala ito. Before I gave birth to him, I still wanted him to meet his dad after everything that happened dahil kalmado pa ang utak ko noon. Hindi ko naisip na ipagkait sa kanya ‘yong tama at malaman niya kung anong mali, because they both deserves to meet each other soon enough. But while I am thinking of it again and again, hindi ko na kayang makita na mangyayari ‘yon just because I don’t want my son to get hurt. Behind those questions in his mind na alam kong nagsisimula nang maipon ngayon pa lang, alam kong masasaktan siya sa mga sagot nito.Sinundan ko siya ng tingin habang tahimik na nagsusulat ng itinuro ko sa kanyang mga tagalog words and sentences. Madal
Kabanata 7GrandThere are really times that I think of the possibilities in which Zick would meet anyone related to his dad, especially his dad, of course. Bago ko pa ipanganak si Eizickiel ay talagang nakikita ko silang dalawa sa isip ko na magkakilala na sila. Na dadating ‘yong araw na makikita nila sa isa’t isa ang napakaraming pagkakapareho, pero ngayon ay hindi na kayang tanggapin iyon ng utak ko. I am no saint, yes, pero hindi ko kayang malaman ni Zick na isang kriminal ang ama niya.Marahas akong nagpakawala ng buntong-hininga habang nakatitig sa labas ng bintana ng office ko. Thinking of what happened that day when I met Tita Liza after a long year. Halos sumuko ako nang makita ko ang kalagayan niya. She can barely survive base on what I saw that day. Bakas na bakas ang katandaan, ngunit nananatiling malambot pa rin ang itsura nito. Kasama niya si Jack no’ng araw na ‘yon
Kabanata 8RemorseI want to be Lynne sometimes. Bilib na bilib ako sa kaniya dahil sobrang galing niyang magtago ng totoong nararamdaman niya sa ibang tao. Samantalang ako ay hindi. Kaunting hawak lang ay bibigay na ako.“Nakakamatay ba ang cervical cancer?” Wala sa sarili kong tanong kay Lynne habang tulalang nakatingin sa laptop sa harap ko.Hindi pa rin maalis sa isip ko ang lahat ng sinabi ni Jack nang araw na ‘yon. Nang makauwi kami ni Calix ay nag aksaya pa ako ng oras para lang mag search online tungkol roon at kahit isa naman ay wala akong naintindihan.“Bakit? May cancer ka?” Gulat na tanong sa’kin ni Lynne kaya
Kabanata 9Request“I can’t just do that. Paano kung nando’n ang lalaking ‘yon?” I frustratedly said to her at tamad na umupo sa sofa.Kagabi pa ang tawag na iyon mula kay Tita Liza pero hindi pa rin maalis-alis sa utak ko. Her trembling voice while begging me to come over with Zick. Hindi ko alam pero bigla akong natakot nang sabihin niya na kahit saglit lang ay gusto niya kaming makasama. Is she dying? Totoo nga kaya ang sinabi ni Jack noon?“Caleb told me that he’s staying right now at his house,” Lynne uttered, pertaining to that guy.Tiningnan ko siya. Seryoso ang mukha nito habang nakatutok ang tingin sa TV. Pinapunta ko siya rito dahil hindi naman natuloy ang lakad namin. I decided to just stay here at our house dahil hindi pa rin magaling si Zick. Mahina pa rin ito at matamlay. Napauwi nga nang
Kabanata 10UnansweredThat was the first time we talk about marriage. We’ve been together for years now and this is the first time I felt something strange about that topic. I don’t know what was that feeling. Ang alam ko lang ay ginawa ko ang lahat upang itanggi iyon kahit na sa sarili ko.“So, what’s the real score here? Abswelto na sila?” I asked Alexander one gloomy day.Sinadya kong pumunta sa law firm niya para pag-usapan ang dismissal ng kaso ng dalawa. I don’t understand every words have Tito Raul said to me yesterday. May alam ako sa batas dahil dati akong lawyer pero ang hindi ko maintindihan ay ang biglang pagbabago ng statement ng mga ito. Bakit?“Dahil sa statement ni Benjamin ay binigyan sila ng parole ng korte. Non-bailable ang parehong kaso nila pero binaba iyon sa limamp
KABANATA 11SORRYI woke up in the middle of the night asking where the hell I am. My head is aching big time and I can still feel my trembling knee. Inilibot ko ang paningin ko sa buong kwarto. Hindi ako pamilyar sa kwartong ito pero agad na nakaramdam ako ng kaba nang maamoy ko ang pamilyar na amoy ng pabango na iyon.Mabilis akong bumangon mula sa pagkakahiga ko and search for my things. Tiningnan ko ang wrist watch ko at napamulagat ako nang makita ko kung anong oras na—1:39 fucking AM. Nasaan ako?!Nang makita ko ang bag ko ay hinanap ko agad doon ang cellphone ko at binuksan iyon. Agad na dumagsa ang maraming missed calls at texts mula kay Calix at tuluyan na akong napamura nang maalala kong may usapan kami kagabi, ang dinner date with his family. Fuck it, Acel Jean. What have I done?I immediately dial Calix’s number at nang mag ring iyon nang isang beses ay bumungad agad sa’kin ang mabigat niyang paghinga.&ldqu
Listens to MemoriesAll rights reserved. This story or any portion thereof may not be reproduced or used in any manner whatsoever without the express written permission of the author except for the use of brief quotations in a book review.Disclaimer. This is a work of fiction. Names, characters, businesses, places, events and incidents are either the products of the author's imagination or used in a fictitious manner. Any resemblance to actual persons, living or dead, or actual events is purely coincidental.This is the book 2 of Staring at Sound. If you want to fully understand the story line, better read the book 1 first or else you might get lost. Thank you!-Ferocé Arcadia"Listens to Memories"Ended: January 29, 2022
Kiel De OcampoNagsimulang tumugtog ang violin. The tune was familiar to me. It was a good choice of music. Hindi ko mapigilang mapatinginsa nag va-violin. Ni hindi ko sinabi sa kanya na itugtog iyon para sa ngayon. Umuhip ang hangin galing sa dagat. Nilingon ko ang mga nasa gilid ng boardwalk na parehongnakaputi.Malaki ang ngiti ni Caleb habang inaayos niya ang kaniyangdamit. Nasa bulsa naman ni Asher ang kaniyang mgakamay, pinapanood ako sa kinatatayuan ko.“Congrats, bro! Sa wakas, ikakasal na kayong dalawa!”I grinned. Ngunit ang titig ko ay nasa dulo nitong boardwalk. Nakikita ko na siya kasama si Lynne. She’swearing a long all white dress. May mga bulaklak na nakapalibot sa kaniyang ulo. Her hair fell in flowing curls over her shoulder.
Wakas“They are healthy. Makikita mo sila kapag maayos ka na kaya magpalakas ka kaagad,” marahan niyang sinabi sa ‘kin at inilapit ang mukha sa pisngi ko.Napapikit ako. Ramdam ko ang labis na pagod sa buong katawan ko at ang hapdi ng sugat sa puson ko. I had a C-section. The last time I remember, I really tried to make it in normal delivery but my body gave up suddenly. Bumigay na ang lahat sa ‘kin kaya agad na nagdesisyon ang lahat para sa ‘kin dahil kung hindi, ang mga anak ko ang mahihirapan.Ramdam ko ang mahigpit na hawak ni Kiel sa mga kamay ko kaya tiningnan kong muli siya. Nakapikit ito habang nakasubsob pa rin ang mukha sa leeg ko. Tila nagpapahinga… o nagdadasal? Napangiti ako at halos maiyak nang maalala ko ang unang beses
Kabanata 90Unti-unti kong dinilat ang mga mata ko sa isang maaliwalasna umaga. Ang sinabi ni Kiel sa akin kahapon na dalawang araway naging apat pang mga araw. He just didn't wantto leave. I just didn't want to face what’s out there yet. Maganda na rin ito upang makapag-relax ako.Unti-unti akong bumangon, nahihilo sa biglaang ginawa. Nakabukas na ang pintuan at ang puting kurtinaay umaalon dahil sa hangin galing sa labas. Sinalat ko sa ilalim ng kumot ang tiyan kong malaki na. We’re leavingtoday and that’s for sure.Kahapon ay sinubukan naming buksan ang cellphonenaming dalawa muli. Galit ang lahat sa bahay dahil sa biglaang pagkawala naming dalawa. Pati rin ang mga kilalanamin. I know he told myrelatives about it unang araw pa lang na dumating kami sa isla na ito
Kabanata 89“Where are we?” Agad na tanong ko sa kaniya nang imulat ko ang mga mata ko.Nang ilibot ko ang paningin ko ay napanganga na lamang ako nang makita kong nasa loob na ako ng isang hotel casa. Napatingin ako sa hinahanging kurtina sa bandang gilid. Nakabukas ang pinto roon na sigurado akong pinanggalingan ng hangin. Tumutok ang mata ko kay Kiel. Ngayon ko lang napansin na may kausap ito sa telepono.“Just don’t tell them where we are. Ayoko ng istorbo. Pag tumawag pa ulit ay huwag mo na lang sagutin,” dinig kong sabi niya sa kausap.Nagkibit-balikat ako at tumayo na. Dumiretso ako sa kaninang pintuan na nakita ko. Nang makalabas ako mula roon ay tumambad sa ‘kin ang malawak na karagatan. Sa baba no’n ay iilang mga
Kabanata 88“Happy birthday, AJ! They are getting bigger na!” Excited na bati sa ‘kin ni Alyanna nang makarating siya kasama si Asher.Natawa lang ako saka tiningnan din ang tiyan niya.“Kailan ang labas nito?” Tanong ko at nagpasalamat sa pagbati niya sa ‘kin.“By next week puwede na,” Asher answered and handed me a paper bag na agad ko namang tinanggap. “Happy birthday,” he added.“Thank you. Nag abala pa kayo. Get in, nasa loob na ang iba,” paanyaya ko sa kanila at sinamahan na silang pumasok.Nang maihatid ko sila sa main door ng mansion ay bumalik ako sa labas kung nasaan ang malawak na hardin ng Casa de Acuzar. Tumingala ako sa langit at napapiki
Kabanata 87Three months later…Tahimik ako habang nasa hapag. Parehong maingay si Levi at Jaxonhabang kumakain kami. Ngayon ko lang din napansin ang pagiging seryoso ng lahat habang nag-uusap tungkol sa businesses ng bawat isa. Paminsan-minsan ay kasama si Astraea sa usapan habang ako ay nakikinig lamang.It’s been three months. I can say that everyone here at Casa de Acuzar has slowly moving on about what happened before but not me. Na kay Eleanor pa rin ang A&S. Alam ko namang hindi basta-basta ang pagbawi nu’n sa kaniya at dumagdag pa ang kondisyon ko. Everyone wants me to stay home. Lalo na si Kiel.“AJ, what’s your plan on your birthday? Malapit na ‘yon,” tanong sa ‘kin ni Celine
(88)"Ikaw pa rin ba ang nangunguna sa klase niyo, Megan?" tanong sa'kin ni Mama nang mailapag niya ang plato ni Nico sa harapan nito.Sinundan ko ng tingin ang kapatid ko na nilantakan agad ang paborito niyang hotdog habang nangingiti pa."Opo, ma. Bakit?" tanong ko sa kanya at nagsimula na kaming kumain.Nakita ko ang lungkot at pag-aalala sa mukha ni Mama kaya nangunot ang noo ko. "May problema ba?" dagdag ko pa.Nilagyan ko siya ng kanin sa plato niya pati na ng ulam. Bahagya itong ngumiti sa'kin ngunit nawala rin agad iyon."Sa susunod na taon ay magtatapos ka na 'di ba? Magtatrabaho ka ba agad pagkatapos mo?" pag-iwas niya sa tanong ko.
(87)Mag dadalawang buwan na simula nang mangyari ang engkwentro ko sa isang lalaking kamukhang-kamukha niya. Iyon na ang huli ko siyang nakita at hindi na nasundan pa. Gusto ko sana siyang hanapin dahil base sa uniporme niya ay pareho kami ng pinapasukang unibersidad ngunit mahirap dahil hindi ko alam ang pangalan niya. Hindi ko siya kilala.Parang siya sa panaginip ko. Nagpapahanap pero walang binigay na clue kung paano.Actually, I don't have to blame that stranger on my dream dahil wala naman siyang sinabing hanapin ko siya. But since, curiousity kills the cat, gagawin at ginagawa ko pa din kahit pakiramdam ko ay malapit na akong sumuko."Para ba 'yan sa finals 'yang pagrereview mo?" tanong sa'kin ni Agnes nang maupo siya sa tapat ko d