Kabanata 8
Remorse
I want to be Lynne sometimes. Bilib na bilib ako sa kaniya dahil sobrang galing niyang magtago ng totoong nararamdaman niya sa ibang tao. Samantalang ako ay hindi. Kaunting hawak lang ay bibigay na ako.
“Nakakamatay ba ang cervical cancer?” Wala sa sarili kong tanong kay Lynne habang tulalang nakatingin sa laptop sa harap ko.
Hindi pa rin maalis sa isip ko ang lahat ng sinabi ni Jack nang araw na ‘yon. Nang makauwi kami ni Calix ay nag aksaya pa ako ng oras para lang mag search online tungkol roon at kahit isa naman ay wala akong naintindihan.
“Bakit? May cancer ka?” Gulat na tanong sa’kin ni Lynne kaya
Kabanata 9Request“I can’t just do that. Paano kung nando’n ang lalaking ‘yon?” I frustratedly said to her at tamad na umupo sa sofa.Kagabi pa ang tawag na iyon mula kay Tita Liza pero hindi pa rin maalis-alis sa utak ko. Her trembling voice while begging me to come over with Zick. Hindi ko alam pero bigla akong natakot nang sabihin niya na kahit saglit lang ay gusto niya kaming makasama. Is she dying? Totoo nga kaya ang sinabi ni Jack noon?“Caleb told me that he’s staying right now at his house,” Lynne uttered, pertaining to that guy.Tiningnan ko siya. Seryoso ang mukha nito habang nakatutok ang tingin sa TV. Pinapunta ko siya rito dahil hindi naman natuloy ang lakad namin. I decided to just stay here at our house dahil hindi pa rin magaling si Zick. Mahina pa rin ito at matamlay. Napauwi nga nang
Kabanata 10UnansweredThat was the first time we talk about marriage. We’ve been together for years now and this is the first time I felt something strange about that topic. I don’t know what was that feeling. Ang alam ko lang ay ginawa ko ang lahat upang itanggi iyon kahit na sa sarili ko.“So, what’s the real score here? Abswelto na sila?” I asked Alexander one gloomy day.Sinadya kong pumunta sa law firm niya para pag-usapan ang dismissal ng kaso ng dalawa. I don’t understand every words have Tito Raul said to me yesterday. May alam ako sa batas dahil dati akong lawyer pero ang hindi ko maintindihan ay ang biglang pagbabago ng statement ng mga ito. Bakit?“Dahil sa statement ni Benjamin ay binigyan sila ng parole ng korte. Non-bailable ang parehong kaso nila pero binaba iyon sa limamp
KABANATA 11SORRYI woke up in the middle of the night asking where the hell I am. My head is aching big time and I can still feel my trembling knee. Inilibot ko ang paningin ko sa buong kwarto. Hindi ako pamilyar sa kwartong ito pero agad na nakaramdam ako ng kaba nang maamoy ko ang pamilyar na amoy ng pabango na iyon.Mabilis akong bumangon mula sa pagkakahiga ko and search for my things. Tiningnan ko ang wrist watch ko at napamulagat ako nang makita ko kung anong oras na—1:39 fucking AM. Nasaan ako?!Nang makita ko ang bag ko ay hinanap ko agad doon ang cellphone ko at binuksan iyon. Agad na dumagsa ang maraming missed calls at texts mula kay Calix at tuluyan na akong napamura nang maalala kong may usapan kami kagabi, ang dinner date with his family. Fuck it, Acel Jean. What have I done?I immediately dial Calix’s number at nang mag ring iyon nang isang beses ay bumungad agad sa’kin ang mabigat niyang paghinga.&ldqu
Kabanata 12HuntSinasadya niya ang lahat. Nalaman ko kay Maurice, secretary ko, na bagong appoint lang siya ng Centerfire Industry noong nakaraang buwan. Hindi ako sigurado kung sino ang may-ari nito ngunit sa pagkakaalam ko ay isa rin iyong mayamang negosyante. Paano naman siya na-appoint nang gano’n kabilis lalo na’t may criminal record na ito? Talaga bang gano’n na siya kaswerte sa taas?“Ma’am, kailangan niyo raw pong sumama sa lunch ng mga investor ngayon,” Maurice said to me while we were walking back to my office.Katatapos lang ng meeting na nagpasakit lang ng ulo ko dahil sa lalaking ‘yon. Hindi ko alam kung bakit gano’n ang inaasta niya. Bago pa man mags
Kabanata 13Wind UpHalos mabingi ako sa sobrang katahimikan habang binabagtas namin ang daan patungo sa kung saan. Ilang beses ko na siyang sinusulyapan ngunit nanatiling blangko lang ang ekspresyon nito. I also tried to open up the conversation but his answers remained short. Minsan nga ay tango lang.“Where are we going?” Nag-aalangan kong tanong sa kaniya nang mapansin kong hindi pamilyar sa’kin ang daan na binabagtas namin.Saglit ko pang hinintay ang sagot niya kaya tiningnan ko na siya. Hindi pa rin nagbabago ang ekspresyon nito. Nakakunot lang ang noo at seryosong nagmamaneho. Napadako ang tingin ko sa kamay niyang nakahawak sa manibela, naglalabasan ang ugat nito kaya napangiwi ako. He’s ma
Kabanata 14Unknown“What do you think you’re doing this time? Ano bang pinaplano mo? May plano ka ba? Why don’t you tell me? Bakit nandito ka na naman?” Lynne’s series of questions makes me want to slap her dahil wala pa ang utak ko sa ulo ko ngayon. Kagigising ko lamang at inaalala kung anong huling nangyari bago ako mawalan ng malay sa gitna ng ulan.It was Kiel that I saw before I passed out. He asked me to let him take me home. Home? Ha. Saan ako uuwi? Sa bahay kung saan halos ayoko nang uwian dahil bawat sulok nito ay may naiwan siyang masasakit na alaala? Fuck home. What’s the meaning of that fucking word? Hindi ko na alam. Hindi ko na alam kung ano bang totoong ibig-sabihin ng t
Kabanata 15StatementI knew that a fucking nice feeling will turn everything upside down. And for the record, the universe proved me right. Again.My mind keep telling me that it was just a prank call and all. Siguro ay may malakas talaga ang trip at gano’n ang naisipan niyang gawin nang araw na ‘yon. It’s possible but it’s a stupid idea. It’s a stupid freaking idea dahil hanggang ngayon ay ramdam ko pa rin ang pagdagundong ng buong pagkatao ko dahil sa tawag na ‘yon.“Puwede pa bang ma-trace ang number? Is it possible?” I heard Calix asked to the police na inimbita namin noong nakaraang araw pa, ngunit ngayon lang dumating.
Kabanata 16Re-OpenI tried to understand everything five years ago. Inisip kong magpagtawad at kalimutan na lang lahat ng nangyari noon. Dahil naniwala akong lahat naman ng tao, nagkakamali. They can learn something from their mistakes. They can still improve and grow. Pero mukhang hindi roon kasama ang pamilyang mayroon ako. Pakiramdam ko ay ayaw nilang kalimutan ang nakaraan dahil hanggang ngayon, hinahayaan pa rin nilang guluhin sila nito. Matapos kong paliguan at patulugin si Zick ay tamad akong bumaba para kumuha ng tubig. Ang nangyaring iyon sa opisina ko kasama si Kiel ay hindi pa rin maalis sa utak ko. Nararamdaman ko pa rin ang paraan ng paghawak niya sa’kin, tila hindi iyon makalimutan ng katawan ko. Nad
Listens to MemoriesAll rights reserved. This story or any portion thereof may not be reproduced or used in any manner whatsoever without the express written permission of the author except for the use of brief quotations in a book review.Disclaimer. This is a work of fiction. Names, characters, businesses, places, events and incidents are either the products of the author's imagination or used in a fictitious manner. Any resemblance to actual persons, living or dead, or actual events is purely coincidental.This is the book 2 of Staring at Sound. If you want to fully understand the story line, better read the book 1 first or else you might get lost. Thank you!-Ferocé Arcadia"Listens to Memories"Ended: January 29, 2022
Kiel De OcampoNagsimulang tumugtog ang violin. The tune was familiar to me. It was a good choice of music. Hindi ko mapigilang mapatinginsa nag va-violin. Ni hindi ko sinabi sa kanya na itugtog iyon para sa ngayon. Umuhip ang hangin galing sa dagat. Nilingon ko ang mga nasa gilid ng boardwalk na parehongnakaputi.Malaki ang ngiti ni Caleb habang inaayos niya ang kaniyangdamit. Nasa bulsa naman ni Asher ang kaniyang mgakamay, pinapanood ako sa kinatatayuan ko.“Congrats, bro! Sa wakas, ikakasal na kayong dalawa!”I grinned. Ngunit ang titig ko ay nasa dulo nitong boardwalk. Nakikita ko na siya kasama si Lynne. She’swearing a long all white dress. May mga bulaklak na nakapalibot sa kaniyang ulo. Her hair fell in flowing curls over her shoulder.
Wakas“They are healthy. Makikita mo sila kapag maayos ka na kaya magpalakas ka kaagad,” marahan niyang sinabi sa ‘kin at inilapit ang mukha sa pisngi ko.Napapikit ako. Ramdam ko ang labis na pagod sa buong katawan ko at ang hapdi ng sugat sa puson ko. I had a C-section. The last time I remember, I really tried to make it in normal delivery but my body gave up suddenly. Bumigay na ang lahat sa ‘kin kaya agad na nagdesisyon ang lahat para sa ‘kin dahil kung hindi, ang mga anak ko ang mahihirapan.Ramdam ko ang mahigpit na hawak ni Kiel sa mga kamay ko kaya tiningnan kong muli siya. Nakapikit ito habang nakasubsob pa rin ang mukha sa leeg ko. Tila nagpapahinga… o nagdadasal? Napangiti ako at halos maiyak nang maalala ko ang unang beses
Kabanata 90Unti-unti kong dinilat ang mga mata ko sa isang maaliwalasna umaga. Ang sinabi ni Kiel sa akin kahapon na dalawang araway naging apat pang mga araw. He just didn't wantto leave. I just didn't want to face what’s out there yet. Maganda na rin ito upang makapag-relax ako.Unti-unti akong bumangon, nahihilo sa biglaang ginawa. Nakabukas na ang pintuan at ang puting kurtinaay umaalon dahil sa hangin galing sa labas. Sinalat ko sa ilalim ng kumot ang tiyan kong malaki na. We’re leavingtoday and that’s for sure.Kahapon ay sinubukan naming buksan ang cellphonenaming dalawa muli. Galit ang lahat sa bahay dahil sa biglaang pagkawala naming dalawa. Pati rin ang mga kilalanamin. I know he told myrelatives about it unang araw pa lang na dumating kami sa isla na ito
Kabanata 89“Where are we?” Agad na tanong ko sa kaniya nang imulat ko ang mga mata ko.Nang ilibot ko ang paningin ko ay napanganga na lamang ako nang makita kong nasa loob na ako ng isang hotel casa. Napatingin ako sa hinahanging kurtina sa bandang gilid. Nakabukas ang pinto roon na sigurado akong pinanggalingan ng hangin. Tumutok ang mata ko kay Kiel. Ngayon ko lang napansin na may kausap ito sa telepono.“Just don’t tell them where we are. Ayoko ng istorbo. Pag tumawag pa ulit ay huwag mo na lang sagutin,” dinig kong sabi niya sa kausap.Nagkibit-balikat ako at tumayo na. Dumiretso ako sa kaninang pintuan na nakita ko. Nang makalabas ako mula roon ay tumambad sa ‘kin ang malawak na karagatan. Sa baba no’n ay iilang mga
Kabanata 88“Happy birthday, AJ! They are getting bigger na!” Excited na bati sa ‘kin ni Alyanna nang makarating siya kasama si Asher.Natawa lang ako saka tiningnan din ang tiyan niya.“Kailan ang labas nito?” Tanong ko at nagpasalamat sa pagbati niya sa ‘kin.“By next week puwede na,” Asher answered and handed me a paper bag na agad ko namang tinanggap. “Happy birthday,” he added.“Thank you. Nag abala pa kayo. Get in, nasa loob na ang iba,” paanyaya ko sa kanila at sinamahan na silang pumasok.Nang maihatid ko sila sa main door ng mansion ay bumalik ako sa labas kung nasaan ang malawak na hardin ng Casa de Acuzar. Tumingala ako sa langit at napapiki
Kabanata 87Three months later…Tahimik ako habang nasa hapag. Parehong maingay si Levi at Jaxonhabang kumakain kami. Ngayon ko lang din napansin ang pagiging seryoso ng lahat habang nag-uusap tungkol sa businesses ng bawat isa. Paminsan-minsan ay kasama si Astraea sa usapan habang ako ay nakikinig lamang.It’s been three months. I can say that everyone here at Casa de Acuzar has slowly moving on about what happened before but not me. Na kay Eleanor pa rin ang A&S. Alam ko namang hindi basta-basta ang pagbawi nu’n sa kaniya at dumagdag pa ang kondisyon ko. Everyone wants me to stay home. Lalo na si Kiel.“AJ, what’s your plan on your birthday? Malapit na ‘yon,” tanong sa ‘kin ni Celine
(88)"Ikaw pa rin ba ang nangunguna sa klase niyo, Megan?" tanong sa'kin ni Mama nang mailapag niya ang plato ni Nico sa harapan nito.Sinundan ko ng tingin ang kapatid ko na nilantakan agad ang paborito niyang hotdog habang nangingiti pa."Opo, ma. Bakit?" tanong ko sa kanya at nagsimula na kaming kumain.Nakita ko ang lungkot at pag-aalala sa mukha ni Mama kaya nangunot ang noo ko. "May problema ba?" dagdag ko pa.Nilagyan ko siya ng kanin sa plato niya pati na ng ulam. Bahagya itong ngumiti sa'kin ngunit nawala rin agad iyon."Sa susunod na taon ay magtatapos ka na 'di ba? Magtatrabaho ka ba agad pagkatapos mo?" pag-iwas niya sa tanong ko.
(87)Mag dadalawang buwan na simula nang mangyari ang engkwentro ko sa isang lalaking kamukhang-kamukha niya. Iyon na ang huli ko siyang nakita at hindi na nasundan pa. Gusto ko sana siyang hanapin dahil base sa uniporme niya ay pareho kami ng pinapasukang unibersidad ngunit mahirap dahil hindi ko alam ang pangalan niya. Hindi ko siya kilala.Parang siya sa panaginip ko. Nagpapahanap pero walang binigay na clue kung paano.Actually, I don't have to blame that stranger on my dream dahil wala naman siyang sinabing hanapin ko siya. But since, curiousity kills the cat, gagawin at ginagawa ko pa din kahit pakiramdam ko ay malapit na akong sumuko."Para ba 'yan sa finals 'yang pagrereview mo?" tanong sa'kin ni Agnes nang maupo siya sa tapat ko d