CHAPTER 112: Do You Like Me?

MAINIT NA NAMAN ang ulo ni King nang pumasok sa opisina. Ilang araw na iyong nangyayari magsimula noong marinig niya ang mga sinabi ni Liberty sa asawa nito. Hindi rin siya makapagtrabaho nang maayos dahil bigla na lamang iyong sumasagi sa kanyang isipan ang sinabi nito.

Halata rin sa nanlalalim niyang mga mata na ilang araw na siyang walang tulog kahit pa nasa bahay naman ang mommy niya na nagbibigay ng kapanatagan sa kanya.

Pabagsak na nailapag niya ang makapal na dokumentong binabasa dahil nasa labas pa rin si James at inaayos ang problema na gawa ng mga Walton. Naiinis na nahilot niya rin ang kanyang sentido kasabay ng paghinga nang malalim.

“You look wasted, King!” sabi ni Charles na kapapasok pa lang ng kanyang opisina.

“And you’re here to waste my time again!” lalong naging mapakla ang mukha ni King nang makita ang kaibigan.

“Dinadalaw lang naman. Ang arte—”

“I’m not a prisoner, Charles.”

“I’m not a prisoner, Charles,” panggagaya sa kanya ng kaibigan na may kasamang pang-aasar