Kabanata 2

Maagang nagising si Alea. Iniisip niya kung napaginipan ba niya ang babae kagabi ngunit hindi. Bumangon na lamang siya para makapaghanda dahil may pasok siya ngayon. Friday na rin naman kaya bukas ay wala na siyang pasok. 

Papunta na sana siya sa banyo nang marinig niya ang kaniyang itay at inay na nag-uusap sa kusina.

"Ano tutuloy ka ba bukas?" tanong ng kaniyang ina sa kaniyang ama.

"Oo, Milagros dahil iyon ang bilin ni tatang albularyo sa atin. Kailangan kong bumalik doon para makapaghanda at malaman ang gagawin para tuluyan na siyang hindi makalapit sa ating anak."

"Pero hindi natin alam kung nando'n pa ba si tatang albularyo, Jose! Ilang taon na ang lumipas mula nung lumipat tayo ng bahay."

"Tatlong araw nalang at mag de-debut na ang ating anak. At 'yon na din ang panahon para tuluyan nang maputol ang koneksyon niya kay Alea kaya kinakailangan ko'ng bumalik doon." 

"Sana nga ay magtagumpay tayo sa ritwal na ating gagawin."

Tahimik lang na nakikinig si Alea sa kaniyang mga magulang na nag-uusap. 

"Sino ang tinutukoy ni itay? Bakit ayaw niyang makalapit ito sa'kin? At bakit albularyo? Anong ritwal ang kanilang gagawin sa mismong araw ng aking kaarawan?"

Gusto niyang tanungin ito ngunit pinigilan niya ang kaniyang sarili dahil alam niyang hindi siya nito sasagutin. 

"Ano ang tinatago ninyo sa akin inay at itay?" sambit niya sa sarili.

Wala siyang ganang pumasok ngayon. Ang dami niyang iniisip. Ngunit napilitan na ding magbihis ng uniporme para pumasok dahil kanina pa tawag nang tawag ang kaniyang mga magulang sa labas ng kaniyang kwarto. 

"Anak, bilisan mo na diyan at kanina pa nasa labas ang kaibigan mo, hinihintay ka."

"Opo inay palabas na po."

Lumabas na siya ng bahay at pumasok sa kotse ng kaibigan.

"Ba't ang tagal mo? Kanina pa kaya ako dito!" singhal kaagad ni Ash sa kanya.

"Sorry, wala akong ganang pumasok ngayon eh."

Tinitigan ni Ash ang dalaga dahil mukhang napakatamlay nito.

"Ayos lang ako huwag kang mag-alala." sabi niya sa binata dahil napansin niya sa mga mata nito ang pag-aalala

Pinaandar na ni Ash ang sasakyan at nagmaneho papuntang school.

"Okay ka lang ba talaga, Alea?"

"May bumabagabag kasi sa'kin."

"Ano naman yun?"

"Basta sa'kin nalang muna. Ahm pwede mo ba akong samahan bukas?" 

"Free ako bukas. Saan ba?"

"Susundan ko si itay."

"May ibang babae ba si tito Jose?"

"Hoy, wala! Basta samahan mo nalang ako bukas."

"No problem!"

KINABUKASAN

Naka park ang sasakyan ni Ash malayo sa bahay nila Alea para hindi siya makita ng mga magulang nito. Sakto lang para makita nila kung sino ang lalabas ng bahay. Kasama niya sa sasakyan si Iris dahil nagpumilit itong sumama nang sabihin ni Alea ang balak niya ngayong araw.

"Inay, aalis muna ako. May gagawin kasi kaming project ng mga classmates ko," Pagpapaalam niya sa ina. 

Alam niyang mali ang magsinungaling pero kinakailangan niyang gawin iyon para payagan siyang umalis. 

"O sige mag-iingat ka. Ako nalang ang bahalang magpaalam sa iyong ama. Nasa kwarto pa kasi ito, nagbibihis."

"Inay, may lakad po ba si itay ngayon? Saan po siya pupunta, 'nay?"

"Ah diyan lang sa kaibigan niya anak. Kaarawan kasi nito at imbitado ang iyong itay." 

Alam niyang nagsisinungaling ang kaniyang ina. "Ano bang tinatago ninyo sa akin inay?" tanong niya sa sarili.

Lumabas na ng bahay si Alea at pinuntahan ang mga kaibigan.

"Hoy, kanina pa kami dito ba't ang tagal mo naman?" reklamo ni Iris.

"Eh ba't ang aga niyo naman?"

"Maaga daw kasi sabi nitong kaibigan mong abno!"

"Kung makapagsalita ka namang pandak ka parang hindi mo'ko kaibigan!" sabi nito at umaaktong nagtatampo.

Natawa nalang si Alea sa mga kaibigan niyang nag-aasaran. Sa front seat umupo si Alea. Si Ash ang nagmamaneho at nasa likod naman si Iris.

"Oy lumabas na papa mo, Alea! Bilis Ash paandarin mo na baka hindi natin siya masundan!" atat pang sabi ni Iris.

"Hey, I know what to do. I'm a good stalker," sabi ni Ash sabay tawa.

"Yeah, stalker nga pala kita Ash," sabi ni Alea.

Tawa lang ang tanging naisagot ng binata kay Alea. Hindi rin naman niya maitatangging naging stalker siya nito.

Sumakay ng tricycle ang ama niyang si Jose. Sinusundan lang nila ito. Ibang sasakyan ang ginamit ni Ash ngayon para hindi sila mahalata at makilala ni Jose.

Apat na oras din ang kanilang binyahe bago huminto ang tricycle na sinasakyan ni Jose. 

"Ang tahimik naman nang lugar na ito, Alea. Ano ang gagawin ng itay mo dito?" tanong ni Iris.

"I don't know."

Pumasok si Jose sa isang makipot na daan. Agad din naman nila itong sinundan.

"Wait! Okay lang ba itsura natin? Di na ba tayo makikilala ng itay mo nito, Alea?" tanong ni Iris

Naka-cap sila at face mask. Naka jacket din sila na may hood. 

"Okay na siguro 'to. Tara na bilis baka hindi na natin masundan si itay!"

Tahimik lang silang naglalakad para hindi sila mapansin. Patago-tago lang sila sa mga punong kanilang madadaanan. Si Ash ang nagmamarka sa mga kahoy na kanilang nadadaanan para malaman ang daan pabalik. Nilalagyan  niya ito ng mga ekis gamit ang chalk na binili niya sa tindahan kanina. Halos mga naglalakihang puno lang ang kanilang nakikita sa paligid. 

Nakaramdam na sila ng pagod dahil hindi sila sanay maglakad sa mala bundok na lugar lalo na't mabato.

"Teka lang, pwedeng magpahinga muna tayo? Di ko na kasi kaya, nanginginig na ang mga tuhod ko sa sobrang pagod," bulong ni Iris kay Alea nang malapitan niya ito.

Ngunit si Alea ay pursigido pa ding masundan ang ama kahit na nakaramdam na rin siya ng pagod.

"Iris, dito ka nalang muna para makapagpahinga ka, kayo ni Ash. Ako nalang muna ang susunod kay itay."

"No, isama mo si Ash. Delikado ang lugar na ito baka maligaw ka pa Alea," sabi ni Iris sabay sulyap kay Ash na papalit na sa kanilang kinaroroonan.

"Mas hindi ako mapapanatag kung maiwan ka dito ng mag-isa. Ayokong mapahamak ka."

"Sige na sundan mo na ang itay mo. Alam kong may gusto kang malaman kaya ka nandito. Sige na iwan niyo na ako dito, okay lang ako."

"No, walang aalis at maiiwan. Magpahinga na lang muna tayo," sabi ni Alea.

Lumipas ang limang minuto at napag desisyunan na nilang magpatuloy. Tinanggal nila ang kanilang suot na mask dahil sobra na silang naiinitan.  Hindi na nila nakita si Jose ngunit pinagpatuloy parin nila ang paglalakad. 

Laking gulat na lamang nila nang may nakitang matandang lalaki sa unahan. Nakatayo ito at nakatingin sa kanila. Natakot man ngunit nilapitan parin nila ito upang makapagtanong.

"Maligayang pagbabalik, Mahal na Prinsipe Akillus. Nagagalak akong makita kang muli," sabi ng matanda nang sila'y makalapit. Yumuko ito sa harap ni Ash na nagpapakita ng paggalang. Sumulyap din ito kay Alea at ngumiti sa kaniya.

Kumunot ang noo ni Ash. "Kailan pa ako naging prinsipe?" tanong niya sa dalawang kaibigan.

"Manong, may camera po ba kayong dala? Mahilig po yata kayong mag-prank," singit ni Iris sabay tawa.

Ngunit ang mukha ng matanda ay seryoso pa rin. Si Ash ay nakatingin lamang sa matanda. Hindi niya naman ito kilala at ngayon lang din niya ito nakita.

Gustuhin mang tawanan ni Alea ang kaibigan ngunit mas nangingibabaw ang kaniyang pag-aalala sa ama. 

"Ahm manong taga rito po ba kayo?" tanong ni Alea sa matanda.

Ngiti lang ang isinagot ng matanda.

"Manong may nakita po ba kayong lalaki na matangkad, naka pula yung shirt na dumaan dito?" tanong ulit ni Alea na ang tinutukoy ay ang kaniyang ama.

Tumango naman ang matanda.

"Saan po ba siya dumaan?" tanong ni Iris.

Itinuro ng matanda ang daang pabalik upang iparating sa kanila na papauwi na ang kanilang hinahanap.

"Manong, seryoso po ba kayo? Eh bakit hindi naman po namin siya nakasalubong?" muling tanong ni Iris.

"Pauwi na siya," sabi ng matanda.

Nang dahil sa narinig ay napagpasyahan na rin nilang bumalik na rin pauwi. Nagpaalam sila sa matanda at nagpasalamat.

"Babalik ako dito para alamin kung anong meron sa lugar na ito," sambit ni Alea sa sarili.

Paalis na sila nang biglang nagsalita ulit ang matanda. "Hanggang sa muli, Prinsipe Akillus. Hihintayin ko ang iyong pagbabalik sa lugar na ito." 

Nilingon ito ni Alea. Nginitian siya ng matanda at sinabing, "Maraming salamat sa pagdala sa kaniya rito, Prinsesa Avaleighra."

Hindi nalang nila ito pinansin at nagpatuloy nalang sa paglalakad.