CHAPTER 2: ARAW

WILL KNOWS that he's already living in the 21st century. Hindi na uso ang mga milagro, ang mga patay na muling nabubuhay. Although, few are willing to prove it because they had experienced it first hand. For so long, he believed that Sapphire is already in heaven now, resting in peace with God.

Saksi naman siya sa lahat ng nangyari anim na taon ang nakalilipas; sa pagkahulog ng sinasakyang kotse nina Ruth at Sapphire sa matarik na bangin, sa pag-aagaw buhay ng dalawa sa hospital. Sappy's mom even gave him the address of the crematory center where they transferred her corpse. Pumunta pa siya roon para siguraduhing hindi siya nililinlang ni Doña Garbriella. He'd seen it! 

For the past six years, he believed it! He believed about her death, wala na si Sapphire. Maaaring hindi niya nakita ang bangkay at walang naganap na burol o libing para rito, pero matapos ang araw na dumalaw siya sa hospital at wala siyang ibang natagpuan doon maliban sa hospital bed na wala ng pasyente ay hindi na niya muli pang nagisnan ang dalaga, wala kahit anino.

So, it explains well why he acted that way the moment he saw her walking so alive in his front. No more traces of the past accident, maganda pa rin ito, makinis at kahanga-hanga. Her presence defies everything about the idea of her death, her beautiful eyes takes all the darkness away and her bright smile is slowly mending his broken heart.

Maraming katanungan si Will na nais itanong kay Sapphire, hanggang ngayon ay naguguluhan siya sa bigla nitong pagka-buhay o kung hindi man talaga siya namatay ay bakit ngayon lang ito lumitaw? Itinago ba ito ng kaniyang pamilya mula sa kaniya? or was it her choice? Whatever it is, he needs to find it out!

Hindi tumigil na magbaka-sakali si Will sa mga sagot na hinahanap niya. E, ano kung wala sa paaralan si Sapphire? Wala ba itong social media accounts? Well, sad to say pero ang mga social media accounts nito noon ay isa-isang naglaho at kung may natira man ay hindi naman updated. That's another reason why he believes about her death, about their drama.

But Will, he was not born to give up neither to throw chances away. Hindi siya nawalan ng pag-asa noon, noong mga panahong pinaniniwalaan niyang wala na si Sapphire. Kumapit pa rin siya sa paniniwalang muli silang magkikita, look now! She's here, so what's wrong about being her stalker? It's a little thing that make sense sooner. Sana lang ay may matagpuan na ito.

Determinado niyang hinatid sa classroom si Sunny kinabukasan, habang naglalakad sila sa hallway ay naglulumikot ang kaniyang mga mata at hindi niya iyon mapigilan. Still absent? Is she sick?

"We're here," pag-istorbo ni Sunny sa kaniya. Hinila nito si Will sa braso at automatiko naman siyang yumuko, she then planted him her sweetest kiss ever. "Thanks sa paghatid, Dad. Bye!"

Iniwan agad siya ni Sunny para pumasok sa loob at makihalubilo na sa mga kaibigan niyang naroroon. Sandali pang tumayo si Will sa hallway, nagmamasid pa rin sa paligid. Sinilip niya ang kaniyang relong pam-pulso, maaga pa naman base roon kaya't hinayaan niya muna ang sariling maglakad-lakad sa loob ng paaralan.

He's been here for how many times, Sunny is grade one now. Memoryado na niya ang bawat building sa loob pero kung makapag-masid siya sa bawat detalye roo'y para siyang turista. Abala pa si will sa paghahanap sa kaniyang sadya nang maka-salubong nito ang kaniyang Auntie Bettina, not his relative but since he's used to call her auntie and that she really stood as a real auntie to him all these years. Ito pa ang nagpaaral kay Will sa kolehiyo kaya't maliban sa utang na loob ay malaki rin ang respeto niya sa matanda.

"Good morning po," he politely greeted.

Tumango naman ang matanda at bumati pabalik gaya ng ginagawa nito sa ilang students na bumabati rin dito. Matipid siyang ngumiti bago inayos ang bilog nitong salamin. "Will, napapadalas yata ang paghahatid mo kay Sunny nitong mga nakaraang araw? Hindi na ba siya sumasabay sa school service?"

"Hindi po masyadong busy sa office ngayon, Auntie. That's why I'm also taking the chance na maka-bawi man lang sa kaniya." Kinagat ni Will ang kaniyang labi dahil alam niyang kasinungalingan iyon, tambak na ang gawain niya sa kaniyang desk dahil madalas na naroon sa paaralan ang atensyon niya.

"Oh! I see..." Tumango-tango ito, may tuwa sa kaniyang mga mata. Minsan pa nitong binati ang isang teacher na dumaan bago niya muling nilingon si Will, "since you're not busy today, gusto mong magkape muna sa opisina ko? Kapeng barako, I know you'll like it." 

Hindi naman mahirap tanggihan ang matanda dahil bukod sa mabait ito ay maunawain din, but the bulb over his head suddenly lighted up. She might be another source of answer, if he's lucky enough, baka answers pa?

"With a little sugar?" Auntie Bettina suggested.

He nod with a smile, "with a little sugar." 

Bago lang sa school si Auntie Bettina. 20 years siyang nagturo sa U.S bilang Math teacher sa isang private school sa Boston. Doon nito ginugol ang malaking bilang ng taon nito sa pagtuturo, the other ten years of her teaching was spent in Canada. Kinailangan nilang lumipat doon noon dahil sa trabaho ng kaniyang anak, she's not just a great teacher but also a very supportive mother when it comes to her children. Just two years ago when they finally decided to settle down here in the country, dito kasi naka-base ang company ni Uncle Alfonso, her husband slash Will's boss. Dahil sa magandang credentials ni Auntie Bettina ay hindi ito nahirapang pumasok sa paaralan bilang principal, bukod doon ay talagang malaki ang puso nito para sa pagtuturo at sa mga bata.

"Take a seat." Minuwestra nito ang silya na nasa harapan lang ng table nito. "You want some pastry? Mayroon din akong minatamis dito, mga regalo sa akin ng ilang parents."

"Ah! Yes po, thank you."

Hinayaan muna ni Will ang matanda sa ilan nitong mga kuwento tungkol kay Sunny, naaaliw rin naman siyang malaman kung gaano kabibo ang anak sa paaralan. Pinanonood niya ang bawat pagtimpla ng kape ni Auntie Bettina, he's smiling everytime she's throwing him a glance.

"She's really brilliant," pinal nitong komento tungkol kay Sunny bago ini-abot kay Will ang tasa na may mabangong kapeng barako. Umupo ito sa kaniyang swivel chair, "ikaw naman? Bukod sa mga masasakit sa ulong files na ipinagagawa sa'yo ni Alfonso ay may iba ka pabang pinagkakaabalahan? How about a woman?" 

Pasim-sim na si Will sa kaniyang tasa nang magtanong sa kaniya si Auntie Bettina nang ganoon, mabilis niyang iniwas sa labi ang tasa tsaka umiling. Gusto niyang pagtawanan lang ang tanong ng matanda, sa ibang araw ay gagawin niya iyon. Pero ngayong narito na muli si Sappy, love is not just a joke anymore.

"Wala pa rin bang tatayong nanay kay Sunny? Will, hindi kana bumabata."

"I know, Auntie. Pero hindi rin naman po ako nagmamadali." It's another lie, thou. Kasi desperado na siyang malaman kung ano ba talaga ang nangyari kay Sapphire at kung mahal pa rin ba siya nito. "Hindi rin naman naghahanap si Sunny ng mommy."

"Maaari, kasi nga naman ay baka maagawan na siya ng time kapag gano'n." Humalakhak si Auntie, sabay silang humigop ni Will ng kape sa mga tasa nila. Pinakatitigan siya ng matanda, sa sunod nitong ekspresyon ay tila alam na niya kung ano na naman ang sunod nitong babanggitin. "Hindi kana bumabata at hindi na rin maibabalik pa ang mga pagkakataong nasasayang... Will, I know that you have a big reason that's why you left teaching. You said it's traumatizing, whatever you meant by that word, I am respecting it. But I hope hindi mo pa nakakalimutan kung nasaan talaga ang puso mo, kung ano talaga ang gusto mo simula pa noon."

"I will never forget about that, Auntie. It was my dream, it's part of me."

"Then, come back..." she suggested as if it was just as easy as ABC. "I'll help you, we will help you. Hindi matatapos ang bangungot mong iniinda kung hindi mo paglalabanan. Ilang taon na nang huminto ka't itapon ang lahat ng gamit mo sa pagtuturo. Hindi mo ba nais subukan ulit?" 

Natatahimik lang si Will. Auntie Bettina didn't say anything bad to him but his heart, it feels like it's ripping apart and hell for that! Akala ni Will tapos na siya sa phase na 'to, sa pain na nararamdaman niya every time na mauungkat ang nakaraan. Sa nakaraang halos ika-matay niya ang lahat ng mga nangyari at naramdaman. But he's wrong!

Dahil habang naroroon si Sapphire sa puso niya, everything that happened in the past will always be a nightmare... Well, except from those days that Sapphire is still crazy over him, that was the heaven he hope he never wasted.

"Don't you think it's the right time to get back what you've lost? Subukan mo ulit." 

He shrugged. "I don't think so, Auntie. Maybe not again or not just the right time."

"When do you think is the right time, then?" Pa-simple itong ngumisi, subalit napaka-bigat naman ng kaniyang tanong. "Kapag huli na ang lahat?"

Will chose to seal his lips, alam niyang gano'n parin ka-determinado ang Auntie niyang kumbinsihin siyang bumalik sa pagtuturo. Whenever they were talking, she always finds a way to insert this topic, she always have something to say that makes him ask himself if it's really right to say he's not closing his door for teaching again. Well, not really. Pero wala rin namang malinaw na dahilan pa para bumalik siya.

Patuloy na tumatakbo ang oras at patuloy itong tatakbo hanggang maubos ang bukas. May mga makakasabay sa pagtakbo nito at mayroon namang mga maiiwan sa paglipas. Bakit hindi naganap kay Will ang maka-sabay sa pagtakbo ng oras? At bakit hindi niya maiwan-iwan ang mga sakit ng kahapon sa mga araw na lumilipas? Kung gano'n lang sana kadali gaya ng nasa isip ni Auntie Bettina, sana gano'n nga lang!

"Nevertheless, if one day your mind get clearer and you decided to finally try again..." Gumapang ang kaniyang kamay patungo sa kamay ni Will, kasabay ng pagpisil nito roon ay ang matipid nitong ngiti, "our school will always be open for you. Nangangailangan ng mga secondary Teachers ngayon because of the new curriculum. I hope bigyan mo ng chance ang sarili mo, Will. Bigyan mo ng chance ang ibang mag-aaral na matuto sa'yo."

"I will think about it, Auntie. Salamat po, but I have to go now. I'm enjoying this coffee so much, thanks for this."

Nakakatuwang isipin na si Will ang planong humingi ng kaunting pabor sa kaniyang Auntie kaya siya sumama sa opisina nito, pero sa bandang huli ay siya pa ang nahingan nito ng pabor. Darn it! 

And also funny to think na sa simpleng usapan lang nila tungkol sa muli niyang pagtuturo ay ganito na kaagad ang pakiramdam ni Will. The accident happened 6 years ago and the lie behind Sapphire's death really fucked up his system that bad, everything is getting a little complicated again.

Patungong parking lot ay namataan din ni Will ang kanina pa hanap-hanap ng kaniyang mga mata, muli ay tumigil na naman sa pag-inog ang kaniyang mundo para lang titigan ang mahinhing paglalakad ni Sapphire dala ang kaniyang ilang libro.

She looks different now but he feels like nothing changes, so ironic, right? 

Maganda pa rin ito, alright! Her beauty is something alluring, enticing that will make you question yourself if she's real. She's like a goddess, kahit noon pa naman... Ang kaibahan lang ay hindi na ito iyong Sapphire na madalas mangulit kay Will noon. She looks so matured and very sophisticated right now, her eyes, they were elusive now, they were selfish na maski ang pagsulyap ay hirap pa silang ipagkaloob. Is he a bad view? Her lips, they used to tell lies before. They even cursed, but Will dreamt to touch and kiss it before. Hindi nga lang pinagbigyan ng tadhana.

Will is willing to embrace all those changes from her but one thing he can't accept, he hope she never had a change of heart. Although, six years is really a different story he still hope that her heart remains hoping for his love.

"I miss you a lot, Sap," tanging bulong niya habang pinanonood ang paglalakad ni Sapphire sa kabilang building. A very small bullet of tears formed in his eyes, "walang araw na hindi ikaw ang tinibok ng puso ko. Walang araw na hindi ikaw ang hiniling ko sa kalangitan." 

It's hard to think that while he's struggling with all the pains he got, Sapphire seems fine and very happy with her second life. Her life seems perfect without him, she look great even they haven't seen each other for the past six years. May mga ideyang pumapasok sa isipan niyang nagpapahina sa loob nito, maugong na tsismis sa paaralan nila noon kung gaano kabilis magpalit ng boyfriend si Sapphire. She's jumping from one boy to another like she's just changing her damn shirt, they used to call her slut and flirt before. Pero noong mag-umpisang tanggapin ni Will ang tungkol sa nararamdaman niya para sa dalaga ay binalewala niya ang lahat. 

Ayaw man niyang pagdudahan ang mga ipinakita ni Sapphire noon ay minsan napapaisip na rin si Will, was she just really played with him?

"It's hard to look at you right now, Sap. Para kang isang araw na nakakasunog sa malapitan, madalas kong hanap-hanapin pero hindi ko naman matitigan..."

Sa araw na iyon hindi nagawang lapitan ni Will si Sapphire para kumustahin, bukod sa biglang paninikip ng kaniyang dibdib ay nakatanggap din siya ng tawag mula sa kaibigan at ka-trabahong si Derek tungkol sa report na ipinatatapos ni Mr. Alfonso sa kanila. He's got no more time left, mayroon pa naman silang hinahabol na deadline.

Sinilip niyang muli si Sapphire matapos maibaba ang linya. Wala na ito roon, mukhang pumasok na rin sa sunod niyang klase at sa pagkakataong ito ay kailangan na rin ni Will pumasok sa kaniyang trabaho. Derek will kill him if they failed to do the report today, mataas pa naman ang kumpiyansa sa kanila ni Mr. Alfonso.

"I know how much you missed her, dude. Papayagan naman kitang bumalik pa ulit sa kaniya, huwag lang ngayon. Huwag sa mga panahong may deadline tayong hinahabol," Derek keeps on ranting on his cubicle.

"Yeah, Will. Huwag sa mga panahong nagseselos si Derek," biro ni Hiro. "I thought you're a one-woman man? Well, hindi nga pala babae si Derek."

Mapang-asar na tiningnan ni Hiro ang kaibigan nila, nag-uumpisa na naman ito sa kaniyang kabulastugan. 

Derek murmured "fuck you" on him, tumawa lang lalo si Hiro. Medyo pikon kasi ito kaya naman gustong-gusto itong asarin ng dalawa. 

"Just shut your fucking mouth, Hiro."

"Derek is right, magtrabaho ka nga." Tumayo si Will para dalhin ang mga folders sa table ni Derek, pero bago pa tumuloy roon ay ihinampas muna nito sa mapang-asar na si Hiro ang isang folder. "You're so talkative, daig mo pa si Sunny!"

"Well, I prefer Sunny more than Derek's ex-girlfriend. What is her name again? Getha? Jeska? She's so silent, akala mo araw-araw pinagbabagsakan ng langit at lupa. Haven't you filled her with love, dude?" Minsan pa niyang nilingon ang nananahimik na si Derek. Hiro smirked, "kaya ako kapag pumasok sa isang relationship, I'd really give my all just to make her happy. Dadalhin ko siya palagi sa langit."

"I know heaven's for angels and saints, but why do I think about crazy stuffs when you were the one who's mentioning it? Ang dumi ng langit kapag sa'yo," ganti ni Derek bago magsuot ng headset para hindi na marinig pa ang mga sasabihin ni Hiro.

"Madumi lang talaga ang isip mo!" Bumaling si Hiro kay Will kapagkuwan, "pero mukhang mas gusto ko rin ang langit na nasa isip niya? What do you think, Will? Labas tayo mamaya?" 

"I have important things to do."

"Ayan kana naman sa pagiging Kj mo. Kaya ka hindi pinapansin ni Sapphire, e. I heard she's back? Nakuwento lang ni Derek, by the way how is she? How does she look? Maraming ugat sa mukha? Mapusyaw ang labi? Does she look like a zombie?"

Imbes na pansinin pa ang mga katimangan ni Hiro ay nagpatuloy nalang si Will sa pag-aayos ng mga data sa kaniyang computer. Nang lumaon ay nanahimik din naman ito, ngunit hindi ang isip ni Will lalo at nabanggit na naman si Sapphire.

Si Sapphire na hindi kailanman nawala sa kaniyang isipan at ngayon ay mas pinaghaharian pa ang kaniyang sistema. Si Sapphire na muling nabuhay at si Sapphire na tila wala ng pakialam sa kaniya. Base sa huli nilang pag-uusap ay nagawa naman nitong sagutin ang lahat-lahat ng kaniyang katanungan, naaalala siya nito pero anong nangyari at bigla itong nagbago? Hindi siya mukhang galit, ni walang ekspresyon sa kaniyang mukha maliban sa ngiting sa pakiwari ni Will ay peke.

Fake? But, why?  

"Damn it..." he can't do this. He feel like he needs to take a break first, he'll just breathe. "I'll finish this at home. See you tomorrow," paalam niya sa dalawa at hindi na niya hinintay pa ang kanilang kumpirmasyon.

Mabilis niyang pina-usad ang kotse niya't nagmaneho patungo sa lugar na walang mapa, hindi niya alam kung anong dapat gawin. Dati ay nagkakasya naman siya sa pagiging abala, sa mga data na kailangang i-encode. What happened now? His mind seem getting uncontrollable again, his heart is getting untamable for fucking sake!

Bumalik siya sa paaralan sa isang malinaw na dahilan, gusto niyang muling makausap si Sapphire, he wants clarity. Pagkarating sa may parking lot ay sinalubong siyang muli ng sari-saring ingay mula sa mga studyante, P.E. class pa 'ata kaya nagkaka-gulo sa pag-lalaro ang mga naroon. Iniligid niya ang mga mata, sari-saring tawanan ang maririnig.

Sa dagat ng magugulong mga bata ay si Sapphire na tuwang-tuwa sa kanilang pagsasayaw, mabilis na gumaan ang pakiramdam ni Will sa simpleng pagtanaw lamang sa dalaga. Lumabas siya mula sa kaniyang kotse, sinarado niya ang pinto no'n at doon siya sumandal. Komportable siyang humalukipkip habang patuloy na pinanood ang mga ngiti ni Sapphire.

"Good afternoon, Mr. Silva. Sinusundo mo na si Sunny?"

Sa kaniyang panonood ay isang tinig ang nakaagaw sa kaniyang pansin. Tumuwid siya kaagad sa pagkakatayo nang makita si Teacher Aila sa kaniyang gilid, ilang folders ang yakap nito sa kaniyang bisig at matamis na naka-ngiti.

"Good afternoon, Ms. Aila... Ah, yeah. I'm kind of waiting for her," medyo wala siya sa sarili nang sabihin niya iyon.

"Oh, I think you'd wait longer. May isang klase pa sila, e. Ma-bbored ka rito, gusto mo bang doon nalang maghintay sa canteen?"

"No, I'll be fine here. Salamat, Ms. Aila."

Ngumiti siya sa guro bago muling idako sa sumasayaw na si Sapphire ang kaniyang mga mata, nadatnan niyang nanonood din sa kanila ang dalaga at nang magkahulihan na ang mga mata nila'y mabilis na iniwas ni Sapphire ang kaniya. What was that? Guni-guni?

"Bagong member ng faculty iyan si Teacher Sappy, galing ng America."

"You know her?" manghang tanong ni Will.

"Bukambibig siya ng mga lalaking teachers dito, paanong hindi? Palibhasa maganda naman kasi, mabait at friendly."

Mabait at friendly? Is that true? Sa pagkakalilala ni Will kay Sapphire noon, pinasisinungalingan nito ang mga sinabi ni Ms. Aila. She's not nice, she likes catfight and all. Well, people change as they say.

"And kids like her because she's kind and she has a lot of candies, chocolates and kids stuffs." 

"Are you friends?" 

Maagap na umiling si Ms. Aila, "nope. Hindi pa kami gaanong nagkaka-usap, at madalas mga bata lang ang gusto niyang kasama. Hindi ko rin naman siya feel, e. She looks fake, I mean, may aura siyang weird at hindi ko mapaliwanag. Basta, hindi ako komportable sa kaniya."

Hindi naman magugulat si Will na ganito ang komento ni Ms. Aila sa kaniya, this is normal. Everyone really hates her, there are a lot of reasons at ang nangingibabaw ay insecurity. Mas nagulat pa nga siyang nice ang tingin ng marami kay Sapphire, hindi nito balak magpaka-nice dahil aniya'y nakaka-pagod.

Naubos ang isang oras nina Will at Ms. Aila sa pagkukuwentuhan sa iba't ibang mga bagay, mostly about Sapphire. Hindi nga lang natutuwa si Will dahil karamihan sa mga pinagsasabi ng guro ay hindi magandang bagay tungkol kay Sapphire. Parang may namumuong selos ito para sa dalaga, her words were sharp and he'd witnessed this before when every girls in their school were cursing her for being wild and bad.

Walang natapos na trabaho si Will para sa araw, hanggang sa kanilang bahay ay tumatakbo ang kaniyang isipan. Kaharap nito ang kaniyang latop at maraming papel na ang nagkalat sa kaniyang table, todo sikap pa rin siyang gumawa roon pero iba talaga ang epekto sa kaniya ni Sapphire.

Malakas niyang tinampal ang noo para magising, umiling siya't muling pina-ilaw ang laptop. He's just starting to encode when Sunny knocked him from his door, sumilip ito na ikinatigil ni Will.

"Can I come in?" Maliban sa papel at lapis na dala ng bata ay kapansin-pansin din ang pagod at antok sa singkit niyang mga mata.

Tumuwid sa pagkakaupo si Will, "sure, sweetheart. Anong ma-ipaglilingkod ko sa'yo?"

Pumasok si Sunny at agad na hinanap ang binte ng kaniyang Daddy,  pagkalapit ay ini-angat niya ang sarili at doon komportableng umupo. Nilatag niya sa mesa ni Will ang notebook niyang dala at pinakita ang mukhang pinoproblema niya doon.

"I'm trying my best, Dad. Pero hindi ko talaga makuha 'to," she cutely pouted her red plump lips. "Can you help me po?"

Napangiti nalang si Will pagkakita sa assignment ng anak na naroon. A simple addition problem, so simple yet it remain unanswered. He know Sunny was just doing this para maglambing sa ama, magkasama lang naman sila kanina.

Pinatakan niya ng halik ang ulo ng kaniyang anak bago pulutin ang lapis na hawak nito, nagsisimula siyang gumawa ng mga examples sa kabilang panig ng notebook habang sinisikap naman ni Sunny na pigilin ang mga paghikab niya.

"I told you, you could use your fingers when you add numbers below 10. It's easy, Sunny. Have you forgot about that?"

Hinawakan niya ang maliliit na kamay ng bata at muli itong tinuruan sa pagda-dagdag, at gaya ng madalas mangyari ay mabilis naman niyang nakuha ang mga itinuturo ng ama.

Sunny is a smart girl. Will never doubted that. He just hope her mother had witnessed it, he knows she'll be prouder that he ever was. Bukod pa roon ay mabait ding bata si Sunny, bibo at maunawain. Kuhang-kuha nito ang ugali ng kaniyang ina noong buhay pa ito.

Nang hindi na kumibo si Sunny ay alam na agad ni Will ang kasunod no'n, nakatulog na naman ito sa kaniyang kandungan. Isinarado niya muna ang laptop bago buhatin ang anak at dalhin ito sa kaniyang silid.

"Sleep tight, my princess." Inayos niyo ang kumot ng anak bago patayin ang ilaw mula sa lampshade ng kwarto, ngunit nanatili pa siya sandali sa may pintuan habang pinagmasdan si Sunny. "Daddy loves you forever, nothing can change that."

Nasa pangangalaga ng isang mental institution si Ruth noong dinadala nito si Sunny noon sa kaniyang sinapupunan. Tuluyang nawala si Ruth sa katinuan habang ang kapatid naman nitong si Rovic ay nasa kulungan dahil sa kasong isinampa ng pamilya ni Sapphire. Kahit pa sinubukan niyang iligtas si Sapphire noon mula sa kaniyang ate, hindi pa rin maikakailang naging kasangkapan siya sa plano at kinailangan niya iyong pagbayaran.

Will had no idea who was the father, the same as he doesn't have any idea that Ruth was pregnant. He just woke up one day and Voilà! Kailangan na pala niyang alagaan at kupkupin ang isang sanggol na ni hawakan nga'y hindi niya magawa noon, pero dala ng awa sa bata dahil ang mga dapat sanang tatayong magulang nito'y kapwa nasa likod ng rehas.

He took the responsibility, he became the father of Sunny, he even let the child use his last name. Oo at minahal niya naman si Ruth noon, pinangarap na maging kabiyak pero hindi umabot ang imahinasyon niya sa puntong magkakaanak sila o aakuin nito ang anak ni Ruth sa ibang lalaki. This is crazy!

Pero eventually, iyong kabaliwang itinuturing niya'y siyang nagligtas sa kaniya mula sa tuluyang pagkaka-baliw. Sunny gave him hope to live again, she colored his world and gave him some light like how her name signifies. Malaki ang naging parte ni Sunny sa muling pagbangon ni Will at utang na loob niya iyon sa bata.

He was just sad for her dahil hindi ito nagkaroon ng chance ma-meet ang mommy nito maski na ang maramdaman ang pakiramdam na magkaroon ng isang ina. Will knows how much she wanted to feel how it actually feels like to have a mother but since Ruth is already gone, malabo na ito para kay Sunny. Hindi deserve ng bata ang lumaking uhaw sa pagmamahal ng isang ina but Will can't do anything about it than to love her more, to give her everything para hindi siya malungkot at masaktan...