CHAPTER 8: UGLY SCAR

SABIK ITONG lumapit sa direksyon nila, ngunit tila ba bigla itong natitigilan nang makita kung sino ang nasa likuran ni Will. Her eyes widened as if she just see a ghost, tumigil sa pag-inog ang  mundo ito at sa sa paglapat ng mga mata nito kay Will ay mapagtanong na agad ang mga ito.

"Napasyal ka 'ata?" wala ito sa sarili, ang mga mata niya'y namamasyal kina Will at Sapphire. "Babalik kana ba?"

Maagap ang pag-iling ni Will, "nope. I just wanna tour a friend around, I feel like she needs it. By the way, si Sapphire pala. Do you remember her?"   

The moment he introduced her, lumapit na rin ito patungo sa kanila. Hinarap ito ni Sapphire sa seryosong asta, ang kaniyang nasa ayos na kilay ay naka-arko na para bang nais nitong mag-umpisa ng away... While Venice, well, she remain surprised and kinda freezing at the same time.

"Sinong hindi makakaalala sa kaniya? She has every record inside the campus, bukod sa maugong niyang pangalan ay ang pagkama—"

"Venice..." mariing pananaway ni Will dito, batid na niyang nais nitong banggitin ang tungkol sa pagkamatay ni Sapphire. Subalit mukhang walang ideya tungkol doon ang dalaga, kaya't hindi rin gusto ni Will na mapag-usapan ito sa ngayon. Baka mas gumulo lang ang lahat, maski na ang ugnayan nila. "She's good but she's in a hard situation right now, she can't remember everything."

Muli pang gumapang ang gulat sa mukha ni Venice, binalingan nitong muli si Sapphire na mayroong nakaka-intimidang tingin. 

"Is that true?"

"Unfortunately, yes," si Sapphire ang sumagot para sa sarili sa pagkakataong iyon. "I lost it after the accident. I can't remember any single thing about me, by the way, I'm Sapphire Aralez."

Inilahad nito ang mala-gatas sa puti niyang kamay sa ere, pinanood lang iyon ni Venice na para bang hindi pa rin komportable sa nakikita. Minsan pang namasyal kay Will ang kaniyang mga mata, as if she's asking a cue from him. When Will gave her a nod, she immediately pushed a little smile in her pale face, inabot din nito kalaunan ang kamay ni Sapphire.

"The wild, young and free Aralez six years ago," she stated while watching her face intently. "I'm Venice Gutierrez."

"So, kilala mo rin ako?" pagkamangha ang nasa tinig ni Sapphire. "Are we classmates before or friends?" 

She bit her lower lip as she shook her head, "nope. We're not friends, in a matter of fact, we're like enemies before."

Pinanood lang ni Will sa gilid ang bawat ekspresyon ni Sapphire, tila natutuwa naman itong makilala si Venice, nasisiyahan siyang malaman na bukod kay Will ay may isa pang taong nakakakilala sa kaniya.

Subalit sa naging tugon ni Venice ay mabilis na napawi ang kulay ng excitement sa mukha ng dalaga. Were they really foes before? 

"Really?" her tone is under confusion this time, napapa-isip ito nang malalim ngayon. "You look nice and kind, bakit naman kita aawayin?" 

"Third year college ako noon, no'ng nasa 12th grade ka. Noon pa man ay talagang matapang kana at medyo wild. You were very uncontrollable, too brave to start a fight mostly nonsense. Lahat takot bumangga sa'yo because they know what might happen to them next. Nagkaroon ng hindi pagkakaunawaan sa pagitan natin, you accused me of something stupid so I denied it. Pero imbes maniwala ay sinugod mo'ko at..." 

Inililis nito bigla ang kamay ng suot na itim na Cardigan, sa kaniyang mahabang braso ay kitang-kita ang tatlong linya ng peklat doon. Diretso at medyo mahaba, not a nice view for a woman like her.

"Believe it or not, ito ang nakuha ko sa isang Sapphire Jean Aralez."

Lumipad sa bibig ni Sapphire ang pareho niyang mga palad dala ng pagka-gulat sa inilahad na kuwento ni Venice. Nilapitan pa niya ito at pinagmasdan ng matagal, maski si Will ay nagulat sa ipinakita ng kaibigan... Sapphire is really capable of doing this and this is one of the very reason why he hated the love she has for him back then, aside from it's obsessive, it's hurtful as well.

If his memory serves him right, ito iyong pag-aaway ng dalawa dahil sa pagseselos ni Sapphire kay Venice noon dahil malapit sila ni Will. They really hurt each other that time, but Venice never told him about this ugly scar.

"Don't worry okay na ito ngayon, mapangit lang tingnan but I'm used to it. My husband loved me despite this freaking scar." Ngumiti ito kay Sapphire na hindi pa rin makapaniwala sa nagawa. "This scar made me feel how much my husband loves me. Maiba ako, saan kayo ngayon?" 

"Lilibot lang kami hanggang sa maka-tisod ng mga memories na worth to be treasured. I feel like Sapphire needs that so much," sagot ni Will.

"Oh, I'm sure marami sa paligid. Why not go to art building? Marami siyang contribution doon." Nilingon nitong muli si Sapphire kapagkuwan. "You should check your arts from there, maaaliw ka. Hindi kona kayo masasamahan, I still have my 6 o'clock class. I better go now, enjoy kayo."

Nang mapag-isa na sina Will ay tsaka sila nagpatuloy sa kanilang na-udlot na pamamasyal, muli nilang binabaybay ang hallway patungo sa art building kung saan naroon ang mga paintings ni Sapphire. He has a lot to show her from there, medyo excited siya para sa dalaga ngunit hindi nito magawang kaligtaan ang bigla nitong pananahimik sa kaniyang gilid.

"Is this about her scar?" diretsahan nitong tanong para basagin ang katahimikanh namamayani. "You felt sorry for that?"

"You said earlier, hindi ako gano'n kasama at marahil ay sensitive lang masyado ang mga tao sa paligid ko kaya madalas akong ipapasok sa guidance office. But her story and her scar. . . I was a monster back then. I caused her so much pain, Will." 

Her pretty eyes turned bloodshot, her face screams disappointment. Mukhang hindi magandang nalaman pa nito ang tungkol sa nakaraan nila ni Venice, mukhang hindi siya kumbinsidong maayos na ito ngayon at wala na kay Venice ang peklat na likha ni Sapphire.

"I hate my old self!" she said it with frustration, kapansin-pansin ang sumisilay na iritasyon sa kaniyang mukha. "I hate what I used to be before. Can we just stop this? Hindi naman talaga masayang maalala pa ang lahat, e! Hindi naman worth it, walang saysay dahil wala akong magandang nagawa noon. I was just a spoiled brat—"

Bago pa nito tuluyang sirain ang kumpiyansang kakarampot para makaalala pa'y nahila na ito ni Will sa kaniyang bisig para aluin. But the audacity of this woman, she pushed him with all the strength she has. Nanlaban siya habang sinisikap ipaunawa kay Will ang kaniyang mga punto.

"I was a monster back then, Will!"

"Hindi iyan totoo. Please, stop hurting yourself. Hindi ka halimaw."

Mabilis niyang hinuli ang mga kamay ni Sapphire at buong lakas niyang hinila ang dalaga patungo sa kaniyang bisig, just few moments more and she's too weak to move. Nagpaubaya ito sa mga yakap at haplos ni Will, nanginginig ang kaniyang balikat sa emosyong dala-dala. She's breaking down and to see her this way makes his heart melt down.

Sampung minutong nasa dibdib ni Will ang pisngi ni Sapphire, sampung minuto sa gano'ng posisyon na para bang walang ibang tao sa lugar kundi sila lamang. He just hoped for this to happen again, he just prayed that he'll be this close to her at ngayong yakap na niya ang dalaga ay hindi naman niya magawang maging lubos na masaya dahil sa mga luha nitong umaagos at sa sakit na dinaramdam ni Sapphire.

Bago dumiretso sa art building ay naghanap muna sila ng mabibilhan ng tubig, hinayaan niyang kumalma muna si Sapphire bago nila ituloy ang paglalakad-lakad. Heading there, hindi niya binitiwan ang kamay ng dalaga, hindi naman ito naging mailap at hinayaan niya si Will na ituring siya sa paraang kay tagal niya ring inasam. 

Papasok sa building ay nakikinita na agad ng dalawa ang mga designs sa pader na ang ilan ay si Sapphire ang may gawa. Halos lahat sa disenyo ay Sunflower, sabay nilang pinagmasdan at inalala ang tungkol sa simbolismo nito para kay Sapphire.

Muli ay umagos ang mga luha sa mata nito, dahan-dahang humigpit ang pagkakahawak niya sa kamay ni Will na naging dahilan ng paglingon nito.

"They are your works, Sap. They are made by a great artist, sa katauhan mo. No monster can do such arts, no monster can make a simple building wonderful," he explained.

Bumitiw si Sapphire sa kaniya para lapitan ang bawat desenyong naroroon. Pinakatitigan nito ang bawat isa na tila may mga mensahe doong naka-tala, gamit ang nanginginig na mga kamay ay hinaplos niya ang mga bulaklak na siya ang nagpinta.

"They are pretty, right?" Sumunod si Will sa kaniya para magkomento. "Pretty as the painter. Halika sa loob, mayroon pang iba roon."

Bago sila tumuloy ay hinaplos muna ni Will ang bawat bakas ng mga luha sa may pisngi ni Sapphire, halata ang pagka-gulat nito ngunit imbes umimik ay pumikit ang dalaga at dinama pa ang mga haplos ni Will na tila gaya sa nararamdaman niya ay kay tagal din itong hinanap-hanap ni Sapphire.

Napalitan ng disappointment ang excitement na nararamdaman ni Will nang pumasok sila sa loob at bukod sa mga pagbabago sa lugar ay marami ring bagong display na artworks, dahilan para mawala ang mga gawa ni Sapphire noon. Well, what can he expect? It's been years and Sapphire isn't the only artist in the school, so possible talagang mapalitan ang mga gawa nito.

But where are they?

Sa isang table ay may isang guro na abala sa kaniyang binabasang libro, lumapit doon si Will para maka-pagtanong.

"Excuse me, amm... Iyong mga old paintings na naka-display dito six years ago, Ma'am. Saan na kaya napunta ngayon?"

Inayos muna nito ang kaniyang bilog na salamin, sandaling tinitigan si Will bago mangibit ng balikat.

"Pacensiya na, Sir. Hindi ako sure, e. Bukod sa bago lang ako rito ay hindi talaga ako ang in-charge sa mga artworks. Wala lang ibang tatao kaya ako po ang umupo rito, may problema po ba?"

Feeling disappointed of what he heard, he just shook his head and pushed a tiny smile.

"Hindi po ba ninyo gusto ang mga naka-display?"

"Hindi naman sa gano'n, Ma'am. I was just asking, pacensiya na."

Bumalik tuloy siya kay Sapphire nang matamlay. "Your artworks aren't here anymore. Akala ko makikita mo ang mga iyon, lahat pala rito ay bago na."  

"That's okay, at least we enjoyed the paintings here. Tingin ko rin naman ay mas magaganda kasi ang mga bagong naka-display." 

"I don't agree, mas maganda kaya iyong sa'yo."

Natatawang humarap sa kaniya si Sapphire, "nambobola ka lang, e. Is that your way to convince me, huh?"

Will bit his lower lip, "do I look like not telling truth here? Totoo naman ang sinasabi ko."

They said, an artist can hide messages from their artworks at kapwa artist lamang nila ang maaaring makaalam o maka-appreciate no'n. That's the reason why he decided to brought her here, iniisip kasi ni Will na baka sa oras na makita nito ang mga gawa nito'y mayroong makitang mga codes or messages si Sapphire na magiging daan para makaalala siya kahit kaunti.

Mala-teleserye ang dating, pero anong masama kung susubukan nila.

Palapit na sa dulo ang dalawa nang makakita sila ng grupo ng mga babaeng estudyanteng nakatingin kay Will, they look amazed, attracted or what? Basta hindi maipinta ang kanilang mga mukha habang titig na titig sa kay Will na nasa likuran ni Sapphire nakasunod.

What's wrong with these teenagers? 

"I can see that there are a lot of girls turning their heads when you're walking pero hindi ko akalaing pati mga teenagers ay magkaka-gulo dahil sa'yo?" walang lingong biro ni Sapphire habang hinahaplos ang isang sculpture roon na sinlaki lamang ng libro. "Too attractive, huh?" 

Nagulat si Will sa komento nito, sa paulit-ulit nitong pagtitig sa mga display ay attentive pa rin pala ito kay Will at sa paligid. 

"Nah! Maybe they just know me?"

May ilan pang mga estudyanteng dumaan sa kanilang gilid at gano'n din ang naging reaction ng makita nila ang makisig na si Will. Kung hindi namimilog ang mga mata at nagbubulungan ay na-lalaglag ang kanilang panga at naghihilahan pa nga.

Out of curiosity ay hinarang nito ang isa para magka-pagtanong nang mabigyan ng kapaliwanagan ang kinikilos ng mga nakakakita sa kaniya.

"Kahawig na kahawig ninyo po kasi 'yong painting na naka-display sa gawi roon." Itinuro niya ang parte ng kwartong hindi gaano'ng tanaw mula sa kinatatayuan nila dahil sa ilang matatayog na display. "Parang ikaw po talaga, e. Model po ba kayo?"

Napalingon si Will kay Sapphire, nagtaas naman ito ng kilay. Naguguluhan pa rin ito kaya naman pinuntahan na niya ang tinutukoy nilang display para ma-kumpirma niya ang mga nasa isip nila.

Papalapit pa lamang doon ay natatanaw na kaagad ang pamilyar na obra ni Sapphire. Sa isang malaking canvas ay naka-guhit ang seryoso at madilim na mukha ni Will, masyadong malaki ang sukat nito at ang pagkaka-gawa ay pulido na sa unang tingin ay iisipin mong buhay ang portrait.

The huge part of it was made of black and white color. Although, black dominates the white kaya naman wala itong gaanong buhay pero ang itsura ng painting ay buhay na buhay, parang totoo.

Kopyang-kopya nito ang itsura ng binata, ang mga mata niyang animo'y mata ng lawin na para bang madalas ay galit at handang dumagit anumang oras. Tama lang ang kapal ng kaniyang kilay, ang ilong ay nasa tamang hugis at ang panga niya'y naka-anggulo. Habang ang labi niyang mapupula ay buhay dahil sa kulay na tanging idinagdag ni Sapphire. He can still remember how she kissed the portrait in front of everyone just to give it the right color, maliban sa itim at puting pintura ay wala siyang ibang dala. Hindi sigurado si Will kung sadya iyon o dala nalang ng malikot na isip ng dalaga, subalit ang lipstick na nasa labi nito ang siyang ginamit niya para likhain ang mga labi ni Will sa painting.

And because she's a great artist, bumagay pa rin sa portrait ang hugis at sukat ng kaniyang labi. Damn her creative mind!

She made this painting during his second year of teaching, kaya naman batang-bata pa si Will doon, he was only 24 years old that time. She made this when she joined a pageant in the school. Marahil ay parte pa rin iyon ng pangungulit nito kay Will kaya ang binata ang pinili nitong subject, although he hates to admit it before, it's really overwhelming to be a subject of a good painter.

Ayun lang at hindi niya ito tinanggap noon dahil mas lamang ang pagkakainis niya sa dalaga kaysa sa paghanga niya rito, kaya siguro naiwan na lamang ito rito ngayon. Good thing that they preserved the painting here.

"Can we..." Tulad niya'y nasa painting din naman ang mga mata ni Sapphire, halos naka-tingala na ito sa taas no'n. Subalit hindi gaya ng kaniya'y hindi paghanga ang naka-guhit doon kun'di pagkamuhi, iritasyon at galit. "...just go? I don't feel good anymore, this place is not good for me." 

Hindi pa nakaka-lapit si Will sa kaniya ay mabilis na itong naglakad palabas na parang biglang na-susuffocate sa well-ventilated na silid. Ang kaniyang mga yapak ay may baon na gigil, hindi siya halos abutan ni Will sa pagmamadali. Nilampasan nito ang entrance ng building, ang mahabang hallway, at maski na ang clinic.

"Sapphire!" he called out. "What's happening?"

"I wanna go home!" her voice cracked, that's a cue for him that she's crying.

"I will take you home now, but tell me first what's happening?"

Nang abutan niya si Sapphire ay agad niya itong hinila sa braso at sinikap na ipaharap sa kaniya, nang makita niyang basang-basa ng luha ang mukha niya'y muling tumigil sa pag-inog ang kaniyang mundo.

"Why are you crying? Nakakaalala kana ba? Do you remember anything?"

Patuloy lang sa pag-iyak si Sapphire, ang mga hikbi sa kaniyang labi ay tila mga hampas sa puso ni Will na nagpapasakit sa kaniyang dibdib. Hindi niya kayang titigan si Sapphire sa gano'ng kalagayan kaya naman muli niyang ipininid ang dalaga sa kaniyang dibdib.

He was gently caressing her long hair when a thunderous scream made the both of them bolt from the blue.

"Stay away from my daughter! Stay away!"

Kapwa nila hinanap ang may-ari ng nakaka-eskandalong tinig na iyon. Parehong nanlaki ang mga mata nila nang maaninag si Doña Gabriella na palapit dala ang nagbabagang galit sa kaniyang mga hakbang. Agad na itinulak ni Sapphire si Will palayo, gulat niyang binalingan si Sapphire na dinadapuan ng takot ang mukha ngayon.

He's just planning to ask her what's wrong, but he's got immediately interrupted by a painful strike of a palm coming from Sapphire's mom. Hindi pa nag-ssink in sa utak ni Will ang ginawa ni Doña Gabriella ay nasapak na naman nito ang dibdib niya at ang kaniyang braso.

"Mom, stop it!" Sapphire tried to stop her but her strength wasn't enough.

"Enough of this shit!" sigaw niyang halos magpabingi kay Will, it's filled with rage. "After everything, you son of a devil! Hindi pa ba sapat ang mga ginawa ninyo noon? Muntikan ninyong mapatay si Sapphire noon, ipinahamak ninyo ang lahat sa pamilya namin. Hindi ka pa rin ba tapos kaya't ngayong nagbalik kami ay nagbabalik ka ring hayop ka!" 

"Mom, don't do this," patuloy si Sapphire sa pagyakap sa ina para pahintuin ito. "Mom, you're causing a scene."

"I don't care! Dapat ding malaman nilang kriminal ang taong ito, he planned ill of our family. Hindi lang sila pinalad na mapatay tayong lahat, pero mga demonyo sila," maugong nitong akusa.

Tinanggap lang ni Will ang lahat-lahat, hindi nito sinalag ang mga pananakit ni Doña Gabriella, hindi siya umatras o umiwas. He just stood there and let her hurt him until she's satisfied. But then, he still tried to explain his side.

Kay tagal na panahon din na hinayaan niya silang paniwalaan ang mga nais nilang paniwalaan. He respected their anger, their loathe. He accepted their fault, he's even ready to forget about it and protect the family. But for now, he'll defend himself for once.

"Hindi ko po plinano ang lahat, hindi ako kasama sa plano ni Ruth. My intentions towards your daughter was pure—"

"Liar! What do you think of me? Stupid?" The irritation from her face replaced by a smirk. Huwag mo kaming paikutin sa palad mo, Silva. Hindi ako bobo, I know people like you. Once a vindictive, always a vindictive!"

"I'm just telling truth here, Ma'am. But I still owe you all the biggest apologize for not being attentive enough to stop Ruth from—"

"I*****k mo sa baga mo ang apologize mo! That won't bring back anything and please, stop playing kind! You devil with a long horn! Get rid of my daughter, stop it with your plans. Ako ang kalabanin mo!"

"Mommy, stop it. Hindi po ito ang tamang lugar." Hinawakan ni Sapphire ang mommy niya ngunit hindi ito nagpaawat bagkos mas naging marahas pa ito at patuloy na dinuduro si Will sa nagliliyab niyang galit.

"No, Sapphire! This guy in front of you is the reason why you almost died six years ago. Siya ang naging dahilan ng lahat ng..." Huminto ito sa pagsasalita nang mapansing nakakakuha na siya ng attensyon. She closed her mouth, shut her eyes and relaxed her clenching jaw. Isang buntong hininga't si Sapphire naman ang mariin niyang tinitigan sa mata.

"You better leave this guy. You're old enough to follow your whims again. Tigilan mo na ang pagiging stupida't imulat mo na ang mata mo sa realidad." Binalingan nitong muli si Will, sa paraan ng pagtitig niya'y damang-dama nitong lalo ang kawalan ng pag-asa at pagguho ng lahat. "This man is no good for you and he'll never be!"

Dumating ang humahangos na si Sean at mabilis na dinaluhan ang kanilang ina. "Enough, Mom. Lets go," mabilis na pumulupot sa braso at baywang ng kaniyang ina ang mga kamay nito bago buong lakas itong hinila. "Sap, you better go with us too. Sa bahay na kayo mag-usap, please!"

Mabilis na sumang-ayon ang gulat na gulat pa ring si Sapphire, humakbang ito agad para sundan ang noo'y papalayong sila Sean subalit mabilis na hinuli ni Will ang kaniyang braso na ikinatigil nito at naging dahilan para lingunin siya nito.

"Let me explain, please..." marahan at puno ng pagsusumamo ang tinig ni Will. 

Segundo lamang at lumitaw na rin ang galit sa mga mata ni Sapphire, marahas niyang binawi ang braso at lumayo itong tila nandidiri. She doesn't wanna talk, her mother's words influenced her and that's for sure. Hinabol ito ni Will para magpaliwanag kahit pa mukhang wala talaga itong balak na pakinggan siya.

"Hindi totoo ang mga sinabi ng mommy mo, Sap—"

"At anong totoo? Ang mga sinasabi mo?" halos pasigaw na rin ang kaniyang tono. "You're a disgusting liar!"

"I may lied to you before, but I never planned ill of you—" 

"At dapat akong maniwala roon?"

"Because you know me, I can't do such thing, Sap."

Mabilis ang naging pag-iling nito, paulit-ulit iyon na sa kaniyang sunod na reaksyon ay dahan-dahan na namang nawawasak ang sinisikap pa ring ayusing mundo ni Will.

"I didn't know you, I didn't really know you at all."

Each word feels like a sharp dagger slowly penetrating inside his chest, she speak each as if she meant them. Hindi naman talaga siya kilala ni Sapphire dahil wala itong naalala, subalit hindi maitatanggi ni Will na may hatid parin itong kirot sa kaniya.

"Don't expect that I'll believe you more than my family, lalo pa ngayon at alam ko na ang totoo. You're a killer, a criminal!"

"Sapphire..." 

"Hindi ko kailangan ng mga kasinungalingan mo. Hindi ko kailangan ng tulong mo. I can handle myself alone. Hindi kita kailangan, Will!"

Labis na nanghina si Will sa mga binitiwang salita ng dalaga, wala siyang maisip sabihin dahil masyado nang mainit ang galit na nasa mga mata nito. To extinguish that fire will never be easy and that's for sure.

Gano'n pa man, he still tried his luck. He keep on pleading, he even kneel in front of her to make her stop from leaving. His tears were dry long time ago, marahil ay naubos o nagsawa nang tumulo para sa iisang tao.

Subalit ang taong iyon ay ang muling dahilan ng pagkakawasak ng kaniyang mundo. Dumagsa ang mga iyon at gumuhit sa kaniyang mukha, hinuli nito ang braso ni Sapphire para lalo pang magmakaawa.

"Please, hear my explanation first. I'm begging, Sap. Please..."

Kung mawawalan ng respeto ang mga nakakakita kay Will ngayon dahil sa ginagawa nito, be it. Wala siyang pakialam sa iba maliban sa babaeng nasa kaniyang harapan. He'll do what it takes just to have her again in his life, he's willing to risk everything. He can trade all that he has, just to have Sapphire back in his arms again.

Maliban sa paghikbi ay wala ng iba pang namutawi sa mga labi ng dalaga, she just use all her strength to push him away on her way. Dala ng panghihina ay hindi na nagawa pang tumindig nito, natumba siya sa panunulak ni Sapphire at hindi na ito nagdalawang-isip pang lampasan si Will.

Umalis ito nang gano'n-gano'n lang, iniwan niya si Will sa kabila ng pagmamakaawa't pag-iyak ng binata. His tears never stopped from falling down, just like the dark night sky that's how he felt while he's watching her walking away from his life for the second time and damn it! The pain can't be contained, it's still damn unbearable!