CHAPTER 7: FAVORITE PLACE

MONTH PASSED BY, hindi nagpadala si Will sa mga pag-iwas ni Sapphire sa kaniya na minsan ay natatawa siyang isipin na tila ito pangalawang timeline sa kanila and this time around they switched position. Si Sapphire na ang suplada at masungit habang siya naman ang makulit na madalas ay nagmumukhang tanga na rin.

Kantyaw tuloy ang inaabot niya sa mga kaibigan dahil lahat naman ng efforts nito ay nababalewala lang madalas. If she's not busy, she's absent. If she's not in the mood, she has something important to do. 

He felt it, he's already aware that she's really making every possible way to avoid him. But he's still here, still wanna help Sapphire despite of her attitudes.

"You're there again?!" mataas ang tinig ni Nicholas sa kabilang linya, his tone comes with doubt. "You gotta be kidding me, man. Tell me, common!"

Sa isang maliit na bench sa gilid ng malawak na field ay komportable siyang naka-upo, naka-hilig siya sa mga binte niyang magkalayo habang ang mga siko nito'y naka-patong doon. He's now watching every visible hallway attentively, he's waiting again for Sapphire.

Kind of broken record. Paulit-ulit na ito sa loob ng isang buwan, pero ano't nagugulat pa rin si Nicolas sa kaniyang nababalitaan.

"Will, tell me nasa katinuan ka pa naman, 'di ba?"

Pairap na umiling si Will. Kung malapit lang sa kaniya ang kaibigan ay baka nasapak na niya ito sa kaniyang mga tanong.

"Nakakatulog ka paba sa gabi? O baka naman maski sa bahay niyan ay sumusunod kang parang langaw? Dude, can't you see she's not the same anymore?"

Ilang beses na ba itong binabanggit ni Nicholas sa kaniya buhat nang balitaan ito ni Will ng tungkol kay Sapphire? Maski si Derek ay may ganito na ring conclusion dahil pati ito ay natatangahan na rin sa mga ikinikilos ni Will. But he just can't accept their idea, he just can't stop seeing her. His heart says, don't listen to them!

"Aside from her memory, ikaw at ang nararamdaman niya para sa'yo ang tinangay ng aksidenteng iyon. Wake up, Will! You know her history when it comes to boys back then, she's really a player. Bata lang siya at ang nararamdaman niya ay puppy love lang..."

Nicholas continued with his preaching, talking about his sentiments as if his world would be affected if his friend will keep being a damn slave to his feelings. But Will wasn't listening anymore, abala na agad ang kaniyang mga mata sa hallway kung saan naglalakad si Sapphire. Nang magtama ang kanilang mga mata ay mabilis na napawi ang ngiti nito, fear crept into her face and her graceful walking changed it's pace.

"Sapphire!" he called with a louder voice. Agad niyang pinatay ang linya, matulin siyang tumakbo para lang abutan si Sapphire na ngayo'y pumapanik na sa hagdanan. "Sapphire, let's talk." 

Hindi ito huminto sa kaniyang mga hakbang kaya't nanatili si Will sa pagsunod. She's not saying anything and Will took that chance to ask her about the sudden change in her mind.

"Ayaw mo na ba? Hindi ba nakakatulong ang mga ginagawa na'tin? Nawawalan kana ng pag-asa? I wanna know, Sap. Enlighten me, please!"

Lumiko ito sa hallway, tahimik pa rin at tanging sa kaniyang mga yapak lamang madirinig ang sigaw ng iritado na niyang puso. 

They kept on marching towards the unknown destination, may isang bakanteng classroom sa third floor kung saan nakarating ang paghahabulan nila. Mabilis na pumasok doon si Sapphire, nakakabingi ang pagkalampag ng pinto na ang kasunod ay ang pag-lock nito.

"Sappy, I just wanna help you. Huwag ganito." Ilang beses niyang inikot ang doorknob sa pagba-bakasakaling bubukas iyon subalit nabigo lamang siya. "Sapphire, talk to me." 

Paulit-ulit niya iyong kinatok, paulit-ulit siyang nagmakaawang kausapin siya ng dalaga. Just about five minutes of pleading on the other side of the door when it suddenly opened, lumabas doon ang mahabang braso ni Sapphire para marahas siyang hilahin papasok sa loob ng silid. 

Ipininid siya nito sa pinto ng walang kalaban-laban, and without saying a thing she dived her lips into his soft, deliciously done lips. Masyadong mabilis ang lahat, hindi agad na-proseso ni Will ang mga pangayayari. Sapphire gripped his perfectly chiseled jaw, inipit niya ito sa kaniyang mga palad  at halos ayaw niyang payagang gumalaw si Will. Maski ang paghinga ng binata ay bitin dala ng malalalim at sabik na mga halik ng dalaga.

When her lips traveled down towards his cheek, down to his neck, he finally got the chance to breathe air.

"Sapphire, what are you doing?" he almost moaned those words because of the sensation her lips was giving. They make his knees buckled, oo at pantasya niya ito pero batid niyang hindi tamang gawin ito ngayon lalo pa't wala naman silang relasyon at nasa isang classroom sila.

"You want this, right?" she sexily whispered right into his left ear. Kinagat niya iyon ng bahagya, gumapang pang muli sa kaniyang pisngi ang malikot nitong mga labi. "This is what you want from me, I'm giving it now."

Nang muling makarating ang mga labi nito sa kaniyang leeg ay bahagya niyang s******p ang maliit nitong balat doon, it's painful yet the sensation is somehow pleasurable. This is part of his dreams with her, but for fucking sake! This is not right.

"Sapphire!" he growled and catch her hand before she could completely reach the bulge between his tights.

He gripped them with a little gentleness but his eyes were tinted with tiny amount of anger now. This is not how it should be, she should not act this way.

"Bakit? Ayaw mo?" malambing ang kaniyang tinig, may lungkot na namumuo sa kaniyang mga mata. "Am I a bad kisser now?"

"Sapphire, stop this bullshit." He's furious but he can't shout at her face, he still wanna be gentle with her. Ayaw niya itong mapahiya o masaktan pa. "Hindi mo ito gustong gawin at alam nating pareho iyon—"

"Really?" Marahas niyang binawi ang mga braso sa binata, humalukipkip ito at pinakatitigan si Will sa mga matang may poot. "You're just chasing me because of this, right? You're here because you failed to fuck me before!"

"That's not true. God knows how pure my intentions to you, noon lalo ngayon. I don't know what's running from the back of your mind, but don't stoop this low. Hindi ka ito, hindi dapat ganito."

Humahangos silang pareho, sa mukha ni Sapphire ay may mga mantsa ng kaniyang lipstick na kumalat na. Kaagad na hinagilap ni Will sa kaniyang bulsa ang panyo para ibigay rito. He wants to wipe her face and clean it so bad, but if touching her would mean malicious to her, then let Sapphire do it alone.

"Clean up bago pa may makakitang iba riyan sa mukha mo. Kung ayaw mo palang mapag-uusapan tayo rito ay hindi ka dapat gumagawa ng ganitong bagay."

Basta lang pinulot ni Sapphire ang panyo, kasabay ng paglilinis nito sa kaniyang mukha ay ang pagpahid din ni Will sa kaniyang labi, pisngi at leeg. Damn! He must be blushing by now, not just with the lipstick's stains but because of the bloods that's rushing on his face. Hinalikan lang naman siya ni Sapphire. Take note, hindi lang iyon bastang halik.

"I wanna talk to you but we can't do it at this place, ayokong masira ka lalo sa mata ng mga tao. I'll wait for you outside—"

"Ayoko na, Will. Hindi na tayo dapat pang magkita, ayoko ng ituloy ang mga plano mo."

For a long time, hindi nakinig si Will sa mga payo ng kaniyang mga kaibigan kahit pa tama naman sila na nagmumukha na siyang tanga kakahabol kay Sapphire. Hindi niya sinunod ang mga advice nila dahil gusto niyang kay Sapphire mismo manggagaling ang mga katagang ito. 

He waited for a fucking month, now she's here telling him that she wants to stop already. What, now?

"Why? Give me one good reason?"

"I just wanna do it, iyon lang," pagod nitong sagot.

"You don't wanna remember everything now? Iyong mga nangyari sa nakaraan ay pababayaan mo nalang na tuluyang maglaho? Gano'n-gan'on lang, Sap?"

"I don't get why is the need to remember my past when it was nothing but heartaches and pain in the first place? May importante bang bagay roon na kailangan kong balikan? Wala naman, 'di ba? They were just filled with bullshits, so para saan pa?"

Will shook his head in disappointment, hindi nito magawang tingnan si Sapphire sa takot na mapansin nito ang dinidibdib niyang sakit sa biglang pagbabago ng isip nito.

"12:00 tomorrow, pupunta ako dito para sunduin ka—"

"Hindi kaba nakikinig? Ayoko na nga, 'di ba? We're done!" she exclaimed it just so he would hear.

"For one last time, I just wanna show you something. After this, hindi na'ko lalapit."

But at the back of his mind, he'll make sure that Sapphire will take her wrong decision back after tomorrow. He'll give her more reason to fight for her memory, to take back the will to remember everything.

Pagkatapos niyang maisatinig ang kaniyang kundisyon bago ang paglayo ay hindi na siya nag-abang pa sa magaspang na mga sagot ni Sapphire, he just turned his back and immediately started walking away.

It took him so much time to calm down. He felt like his world once again is falling apart, that's just nothing compare to what he believes for so long that Sapphire is dead. Gusto lang naman siyang palayuin ng dalaga, ano bang mahirap doon?

He learned to live his life without her for six freaking years. He's a fast learner, so it won't be hard to learn again... But seriously, who is he kidding?

*        *        *        * 

TULALA SA MALAWAK na kadiliman, malamok sa labas subalit may kung ano sa kaniyang ayaw pa niyang pumasok sa loob ng silid para makapag-pahinga na rin. Aside from his work and duties as a father, he still have to prepare himself for the last time he'll be with Sapphire tomorrow.

Hawak ang kaniyang malambot na labi ay hindi nito maalis sa isip ang mga halik ni Sapphire kanina. It wasn't sweet, it was very violent. Filled with anger, with roughness. Nasasaktan siya hindi dahil sa mga iyon kun'di sa masasamang iniisip ng dalaga sa kaniya. Why does she has to think that way? May nagawa ba siya na nakapag-trigger sa utak nito para mag-isip nang madumi mula sa kaniya?

Nanatiling tanong iyon sa paglipas ng mga oras. Binalik-balikan niya ang ilang pagkakataong magkasama sila, those days made him forgot what he'd been through for the past years. Darks days went nothing because of Sapphire's bright smile.

Akala niya tapos na ang lahat ng pasakit at paghihirap ng kaniyang dibdib, subalit heto na naman at mukhang mauulit ang nakaraan. Ang kaibahan lang, narito na si Sapphire pero this time magkakatotoo nang wala na ito sa kaniyang bisig...

ISA, DALAWA AT TATLO. Tatlong oras nang nakatayo si Will sa labas ng kaniyang kotse na parang isang puno, mainit pa rin sa labas kaya naman protektado ng itim na shades ang mata nito. 

He's like some sort of undercover agent from there, he looks mysterious with his all-black outfit that highlights every part of him better. His half-tanned skin makes him more attractive, flex na flex ang kaniyang makikisig na biceps sa manggas ng itim niyang polo shirt na bukas ang unang dalawang butones at mas tumangkad naman itong tingnan sa mahaba niyang dark pants.

Kanina pa siya nakahalukipkip sa ilalim ng tirik na araw, pinag-fifiestahan ng mga nagdaraanan ang napaka-kisig nitong imahe. May namamataan pa siyang nabubunggo o kaya'y natitisod dahil hindi nila magawang alisin ang malalagkit na mga mata rito.

But he doesn't feel good about that, thou. Hindi lang dahil malapit na siyang himatayin sa init ng araw kun'di dahil sa parteng tatlong oras na magmula nang matapos ang klase ni Sapphire, subalit wala pa rin maski ang anino ng dalaga.

Will decided to just wait for her in the school's parking space, after what happened between them yesterday, tingin niya'y mas tama na mag-abang na lamang siya sa labas at hintayin ang magiging desisyon ng dalaga. Wala itong naging sagot kahapon, hindi na rin naman naghintay pa si Will ng kumpirmasyon.

He just walked himself out of her face cause he feel like it's the right thing to do. Mukhang lito rin ang dalaga at hirap siyang huminga habang magkasama sila. He already throw the ball on her court, all he wanna do now is to help her recover her memory. Kung ano't anuman ang magiging desisyon nito ay susubukang tanggapin ni Will. 

Kung desidido na talaga itong kalimutan ang lahat ay tanging hiling na lamang ni Will na maging masaya ang mga bubuuin nitong bagong memories. He hope nothing for her but happiness and peace...

Four fifty nine, one minute before five o'clock when he sees her marching towards her with a deadpan expression. Hindi ito naka-ngiti, hindi rin nababahiran ng iritasyon o galit ang kaniyang mukha. Blanko na ito gaya ng mga ulap sa kalangitan.

Mabilis na tumayo ng matuwid si Will, gamit ang panyo sa kaniyang bulsa ay tinuyo nito ang mga butil ng pawis sa kaniyang noo. After the long wait, she's finally here!

"Magpapakamatay kaba?" malamig ang kaniyang tinig, hindi nito halos tinitingnan si Will. "I didn't answer yes yesterday, pero naghintay ka pa rito. Do you really feel pleasured displaying your handsome face in public? Alam mo ng maraming nababali ang leeg sa'yo, dito kapa talaga pumwesto. Dati-rati naman ay pumupunta ka sa classroom o sa faculty, ah."

"I just don't wanna bother you, gusto kong pumunta ka rito dahil alam mong narito ako at gusto mong sumama, hindi dahil sinundo na naman kita at mapipilitan ka lang din."

Pinagbuksan niya ng pinto si Sapphire mula sa front seat, agad namang pumasok doon ang dalaga.

She stared at him in disbelief, "really? E, bothered na'ko since yesterday! I can't keep my focus on my work because of—"

Nasa tapat pa ng pintuan niya si Will nang titigan niya ito nang may pagtataka, "because of what?"

Her breathing ragged, napakurap-kurap siya at agad na inilag ang mga mata sa malayo.

"Nothing. Saan ba tayo pupunta?"

Hindi naiwasang mapa-ngisi ni Will sa inaasta ngayon ni Sapphire, kahapon lang ay ang lakas nitong manghalik. She acted like a rapist, then now here she is barely breathing, really?

"Just wait and I'll show you something."

Bakas sa mga mata ni Sapphire ang kaba habang patungo sila sa kung saan, maski ang dibdib ni Will ay kumikirot sa pag-iisip na babalik siya sa lugar na matagal na niyang inabanduna. He's never been there for so long, since the day he decided to stop teaching cause he keeps on looking for Sapphire in every corner of that fucking place.

Hindi niya maiwasang isipin ito sa lahat ng sulok doon, para bang mga multo ang bawat ala-ala. Ayaw siyang patahimikin ng mga ito, he can't focus, he can't breath well. Inaamin niyang naroon ang guilt pero mas nangingibabaw ang lungkot at hinagpis sa pagkawala ni Sapphire.

Ang mga bagay na iyon ang una niyang naramdaman habang nag-ppark sila sa loob ng University. Palubog na ang araw sa kanluran subalit maliwanag ang kapaligiran, mayroon pa ring nagkalat na mga studyante at mga guro sa paligid.

One deep breath and he find the strength to open the door and come out. Pinagmasdan niya ang paligid, maraming pagbabago ang nasagap ng kaniyang paningin. Hindi lang sa mga structures kun'di patin na rin sa mga disenyo sa loob, mas maraming puno ngayon at mas makapal din ang damo sa soccer field. 

He closed his eyes and breath the air from the place, he can't say that it feels good to be back. Kasi masakit pa rin ang dibdib niya, kumikirot ito dahil ang unang sumalubong sa kaniya ay ang mapapait niyang ala-ala sa mga huli niyang araw sa lugar.

But once again, he reminded himself that he has no room for his own pain right now. All he wants to do is to help this hard-headed lady inside his car, agad siyang tumakbo patungo rito para yayain itong bumaba.

Just like him, Sapphire looks dumbfounded too. Her eyes were  as round as the full moon and they're getting bloodshot for some reason. May naalala kaya ito?

"Do you remember anything?" Will opened the door just to attend to her. "May masakit ba sa'yo?"

"B-bakit tayo nandito?" She look so amazed at the same time she's freezing inside the car. "Ano na naman ito, Will?"

"I told you yesterday, I'll give you reason to try harder just to regain your memories. And this place..." Pareho nilang niligid sa lugar ang kanilang mga mata. "is a good reason to make you believe again. Come on, I'll tour you around." 

Nostalgia wrapped him up as his feet take steps inside. Sa mga hallways, sa soccer field, sa lahat ng parte ng lugar ay may alala. Ngunit hindi gaya noon ay mas may tapang siyang pumarito ngayon dahil dala na niya ang babaeng kasama niya sa mga ala-alang hindi niya kayang balikan noon.

Just like what he promised her, dinala niya ito sa mga parteng madalas tambayan ni Sapphire noon. Sa canteen, sa clinic at ang kaniyang paborito... Ang disciplinary office, sa mga mata niya'y nag-aagaw ang pagkamangha at pagtataka. Pinanood nito ang labas ng building, ang ilang magagandang halaman bago nito nilingon si Will.

"This used to be my favorite place? Why?" Naguguluhan niya itong tiningnan. Sa kaniyang mga mata'y may lungkot na sumisilip, "gano'n ba ako ka-pasaway dati?"

If only she would know, hindi nito alam ang salitang kapayapaan dati. Kabilaan ang mga away na kaniyang kinasasangkutan, be it against her classmates or even college students inside the campus. Most of the reasons were shallow, but then this girl is really a pain in the neck before. Wala siyang away na pinalalampas.

"Tell me, am I really that worst back then?" 

Will let out a deep breath, "pasaway ka noon. Maraming beses kang dinala rito and one page wasn't enough for your name. Halos ikaw ang laman ng record book, but that doesn't mean you're worst. Lahat naman ng actions natin ay may explanation, maybe you find life in a complex way. May hinahanap kang hindi mo matagpuan—"

Natatawang umiling si Sapphire, " tsss! Ang bobo ko pala noon."

"Not really, Sap. Sensitive lang marahil ang mga nakakaaway mo dati at naging habit na nila ang ireklamo ka sa office para maparusahan."

Ngumiwi ito, nag-umpisa siyang magmartsa palayo sa lugar. 

"Para tuloy ayoko nalang maalala ang lahat. Those are purely bad memories, anyway—"

"We're not done yet," sansala ni Will sa kaniyang pagrereklamo. "Marami pa akong ipakikita, just trust me. You're not just a bad student, may magaganda ka ding nagawa noon at maraming bagay ang nag-aabang na maalala mo sila." 

Sa kabila ng mga reklamo ni Sapphire ay naging positibo pa rin si Will sa kaniyang mga plano. He toured her everywhere he could tell her good things about her, medyo nahirapan siya dahil nga halos lahat naman ng lugar ay may masasamang kuwento kay Sapphire.

Kung hindi ang paglilinis ni Sapphire bilang parusa ang naalala nito sa hallway ay ang ginawa nitong pananakit sa isang estudyante na halos ma-hospital na ang pumapasok sa kaniyang isip. Gano'n din sa library, sa soccer field, sa kanilang classroom at maski na sa garden kung saan siya mismo ang nakahuli ditong nakikipag-away na naman.

He's hose at the moment. His memory can remember everything, he can tell her a lot of story but the problem is wala na siyang magandang bagay na masabi kay Sapphire. He's sucking big time right now.

Nasa labas sila ng dating classroom nina Sapphire noon, naka-tayo sa tapat ng bintana at nagsisikap silipin ang loob, ang mga kagamitan at ilang pagbabago. Sa bandang gitna ay ang puwesto nito, ikinuwento niya kung gaano kabibo si Sapphire noong nag-aaral. Lalo pa sa tuwing kasama nito ang mga kaibigan... Then, all of a sudden a spark of idea made his bulb light. Tama! Bakit ba hindi nito naisip na puwede niyang ipakilala si Sapphire kay Alex? 

If Will has a lot of story to tell her, what more Alexis? Mas matagal silang magkaibigan at mas marami silang pinagsamahan.

"You've got four loyal friends before, sina Alexis, Trisha at si Eren," sambit ni Will habang tinititigan pa rin nila ang loob ng classroom mula sa salamin ng bintana. "Kapag kayo na ang magkakasama, usually wala na kayong pakialam sa mundo. You're like sisters, you bond so much."

"Really? E, nasaan na pala sila ngayon? If they were my true friends and they were really loyal to me, bakit wala sila sa tabi ko during those times that my world was shattering apart? I haven't seen any of them. Nasama ba sila sa aksidente at namatay rin?"

Gulat sa pait na nasa mga tanong ni Sapphire, napalingon si Will sa dalaga. Wala pa ring kahit ano sa kaniyang labi, ang mga mata nito'y naglulumikot pa rin sa loob.

Nawala sila dahil sa palabas ni Doña Gabriella, sa pagpapakalat nito ng balitang patay na si Sapphire. That was his conclusion, maaari ring dahil sa ginawang pagputol ng mommy nito sa koneksyon niya sa kaniyang mga kaibigan gaya ng winika ni Alexis dito. Kung mayroong malinaw na dapat sisihin sa lahat, iyon ay ang pamilya nito.

But Will can't tell her that, this is not the right time for blaming anyone. Isa pa'y baka mas lalo lang magalit sa kaniya si Sapphire at isipin nitong sinisiraan ni Will ang kaniyang pamilya.

"No, they are safe and very alive. Wala akong balita sa kanila, pero noong nawala ka alam kong gumuho rin ang mga mundo nila."

Tumango lang ito bago tumalikod sa kaniya't muling maglakad, "ikaw ba? Gumuho rin ang mundo mo noong nawala ako?"

Hindi lang gumuho, Sappy. He died with you after finding out about the bad news, he died for the second time. Ito iyong pagkakataong hindi na naman bago, pero masakit pa rin. Wala siyang tinamong malubhang sugat o tama ng baril, but he bleeded for long fucking years.

"Nope, my world didn't collapse—"

"Really?" malamig ang kaniyang pagka-sambit. "I'm not that important for you, then."

"I mean—"

"Sir Will?"

Naputol ang tangkang pagpapaliwanag niya dala ng tinig na tumatawag sa kaniyang pangalan. Sabay silang napalingon ni Sapphire sa noo'y palapit na si Venice, her bright smile is very visible despite of the slowly fading light...