CHAPTER 4: CARD

BIGONG UMUWI NG bahay pagkatapos ng araw na 'yun si Will, maliban sa kaniyang dalang dark satchel ay ang pagod din niya sa ginawang pag-ttrabaho sa maghapon. Masyado siyang frustrated dahil wala siyang nakuhang kasagutan mula kay Alexis, sa halip mas tumindi lamang ang takot ni Will dahil sa nabanggit nito tungkol kay Sapphire. How serious their loathe to him that they had to start that kind of drama? Abot-langit ba iyon para saktan nila ang halos lahat ng naka-paligid kay Sapphire?

Kaagad na napawi ang pagkaka-badtrip ni Will nang madatnan nito si Sunny sa living room na naka-upo sa sahig sa harapan ng center table at mukhang abalang-abala sa kaniyang ginagawa.

"Good evening, best daddy in the entire world!" Huminto ito sa kaniyang ginagawa para kay Will, pansamantala niyang iniwan ang sahig para yakapin ang kaniyang daddy. "Stressed po?"

"A little bit but since I'm with my angel now, I'm more than fine." Pinilit niyang ngumiti upang pawiin ang pag-aalala sa mga mata ng anak ngunit bigla siyang inatake at pinaulanan ng marami at sabik na mga halik nito. Tumawa na lamang si Will, nang huminto si Sunny ay siya naman ang h*****k sa noo nito. "Now, I'm a lot better. Thank you so much."

"Hindi kana po stressed, Dad?"

"No more stress." Masigla siyang umiling. "Kaya kona nga ulit pumasok sa office para magtrabaho, e. I'm more than fine!"

Sunny giggled, bumaba ito sa kaniyang Daddy para muling ipagpatuloy ang kung anong pinagkakaabalahan. Sumunod si Will sa anak, maingat siyang umupo sa kanilang sofa at pasimpleng humilig para silipin ang ginagawa ni Sunny, napaka-seryoso yata nito roon?

"Is that a project?" Mas lumapit siya para mas makita pa ng malapitan ang iginuguhit nito. "A greeting Card?"

"Opo. Birthday ni Teacher Brenna tomorrow kaya gumagawa ako ng card para sa kaniya, mayroon din po sina Rhian at Aspen."

She puts heart in every corner of the card, they were in different colors. The whole card was actually filled with so many stickers, it was crowded with designs which she's really fond of. But the thing that caught his attention was the yellow flower between the stickers on the background. It looks familiar to him.

Few memories visited his damn weary mind all of a sudden. Those he's been trying to forget but they used to hunt him, gaya nalang ngayon.

"Who draw this?" Itinuro niya ang Sunflower na napapaligiran ng iba't ibang stickers sa card. Kabisado ni Will ang guhit ng kaniyang anak, hindi pa bihasa si Sunny sa pagguhit ng mga linya at ibang-iba ang bulaklak na naka-centro sa card nito.

Sunny stopped a bit, nilingon nito ang kaniyang Daddy. "Nakita kasi ni teacher Sappy na nahihirapan po akong mag-draw ng flower kanina, e. She helped me, hindi ko po ba na-kuwento na she's good in art?"

Umiling lang si Will, hindi na magawang sundan ang mga sinasabi pa ng anak dahil abala na naman ang kaniyang isip tungkol kay Sapphire.

The old Sapphire and her cards with too many Sunflowers, he can't stop himself feeling the void again. He missed them, he missed her. Tandang-tanda niya noon kung gaano kadalas sa isang linggo na makatanggap siya ng love letter mula kay Sapphire, although she's not indicating her name along with the letters, the Sunflowers is enough cue that the letters came from her.

Binasa ni Will ang ilan doon at sa tuwing nayayari niya ang bawat isa ay sumasakit nang husto ang ulo niya. Hindi lang sa grammar ng kaniyang studyante kun'di pati na rin sa nilalaman nitong nagpapatunay kung gaano kagaling si Sapphire sa paglalaro sa feelings ng mga lalaki. She was a tease, she was really skilled!

Inuga niya kalaunan ang kaniyang ulo para patigilin ang sarili sa mga naiisip niya, he's in front of his daughter for pete's sake! Muli niyang nilingon si Sunny at pinanood.

"Does that mean you cannot come with me tomorrow?"

"Saan po tayo pupunta, Dad?"

"Tomorrow will be your mother's fifth death anniversary, have you forgot?"

"Nope, but I don't think you still wanna go there and visit mommy. I heard yaya Delia said you're furious of her."

That aroused him from his comfort, bumangon si Will para mas maharap si Sunny. "What did you just hear?"

"That mom has done something bad back when she's still alive at nasaktan ka doon nang husto. Gusto kong malaman kung ano po iyon, Dad. Gusto kong malaman kung nawala ba ang love mo kay mommy dahil po roon?"

Matagal na natulala si Will sa mga mata ng kaniya anak, bigla iyong pinamugaran ng lungkot at pag-alala, those are the last thing he wants his daughter to feel. Imbes na sumagot ay mabilis niyang dinala ang ulo ni Sunny sa kaniyang bisig.

"It's something you can't understand for now, baby. Maybe someday, magkakaroon tayo ng pagkakataong pag-usapan ito. When you grow up, let's wait more time."

"You promise?"

Tumango siya kahit hindi ito kita ni Sunny. "I promised, I'll tell you everything. Pero kahit may gano'ng kuwento sa past, know that I still loved your mom and we'll visit her grave to offer flowers tomorrow, alright?" 

Simpleng pagtango ang isinagot ni Sunny, obviously, she's really affected of what she overheard. Mabilis pa naman mag-propagate ng ideas ang utak nito.

"And after that, we'll go somewhere you've been wanting to go for a long time."

"Saan po? Sa Mall?"

"That's part of the itinerary, pero may isa pa. Guess it, common!"

Unti-unti ng nagliliwanag ang mukha nito, "amusement park?"

Ang pagngiti ni Will ay ang muling nagpa-balik ng tuwa sa mukha ni Sunny.

Lumuhod ito at sabik na hinarap si Will, "mag-ppicnic po ba tayo? Then, we'll do biking? I miss that so much. Tapos kakain po tayo ng ice cream at—"

Natatawang sinelyuhan ni Will nang kaniyang kamay ang labi ng anak, "stop spoiling my plans. Okay na, hindi na surprise."

"But I am surprised! Super duper surprise, can't you see my eyes? They were wide opened?" and she really widened her eyes.

"Aba! Oo nga, 'no?" pagsakay niya sa trip ng anak, pareho silang tumawa. "Kaya lang ay hindi ba't birthday ni Teacher Brenna tomorrow? That means, you can't come with me."

"Nope, I'll come with you. I won't choose anything but you. Tsaka sa Monday pa naman po itong card ni Teacher Brenna, so I am very free tomorrow. I'm so excited!"

Pagkatapos no'n hindi na natanggal ang ngiti sa mukha ni Sunny, she's smiling from ear to ear. Hanggang sa kumain at matulog ay baon nito ang excitement para bukas. She even contacted her ate Rolen and her friends to join them before she finally settled to her bed.

Will can't hide the joy in his heart while he's watching his daughter sleeping peacefully. He won't wish anything for her but happiness and peace, she might feel forever incomplete because of her mother's absence but he'll do his best to mend that void, to provide for the stars in her eyes.

"Natutuwa ako sa tuwing nakikita ko si Sunny na nakangiti," biglang nagsalita si Manang Delia sa kaniyang gilid. Hindi iyon napansin ni Will kaya't bahagya siyang nagulat, sinulyapan siya ng matanda bago ito nagpatuloy sa panonood sa nahihimbing na si Sunny. "Humahanga akong malamang ang anim na taong gulang na bata gaya niya'y kinakayang mamuhay sa mundo ng walang ina sa kabila ng kaniyang kamusmusan. Ngunit higit doo'y mas natutuwa akong makita kung gaano mo minamahal ang anak ni Ruth."

"Tungkol po riyan, Manang." Tuluyang hinarap ni Will si Manang Delia, bahagya niyang hininaan ang boses. "Kinausap ako ni Sunny kanina tungkol sa narinig niya sa inyo tungkol kay Ruth at aniya ay nabanggit ninyong may galit ako sa kaniyang mommy...  Puwede po bang huwag kayong magbabanggit ng kahit ano tungkol sa nakaraan namin ni Ruth kapag nariyan si Sunny? Naapektuhan ang bata at sari-saring bagay ang tumatakbo sa kaniyang isipan."

"Kailan lang ay may mga tinatanong siya sa akin na hindi ko malaman kung paano sasagutin, Will. Noong nakaraan kasi, noong may party sa bahay ng isa sa mga kamag-aral niya at pumunta kami. Sa tanggapan pa lang ng bahay naroon ang malaking kuwadro ng mga magulang ni Ailyn, iyong wedding picture nila. Pag-uwi ay napapatanong sa akin si Sunny kung bakit tila wala kayong ganung larawan ni Ruth? Maski sing-sing sa kamay ay wala ka. Hindi ko alam kung ano ang isasagot sa bata, masyadong mabilis ang kaniyang isip at isang araw ay mas dadami pa ang mga katanungan niya."

"Ano po ang nais ninyong gawin ko?" 

"Matalinong bata si Sunny, Will. Kung ano't anuman ay mauunawaan nito ang lahat—"

"Mauunawaan niyang tinangkang patayin ng mommy niya si Sapphire? Her mom wasn't just a psychopath but a criminal and so is her tito Rovic... Manang, she's just six years old. Hindi ko kayang ipa-buhat sa kaniya ang mga impormarsyong iyon. Sasabog siya!"

"At sa parami ng paraming katanungan sa kaniyang isipan, hindi ba siya sasabog?"

"I'm his father, I only want what's good for her. Ako na po ang magdedesisyon tungkol doon, Manang. Just be a little careful when she's around..."

    *         *        *         * 

HE'S JUST REALLY thinking about her own good, for what he thinks better for her and to keep everything a secret is part of that better things. He'd never been a father before, but he'd felt how his father took care of him back when he was a child. Wala namang training para sa papel na ito, pero sa pakiramdam ni Will ay ito ang nararapat na gawin.

Dinama ni Will ang sikat ng mataas na ngang araw sa kaniyang balat, naka-ngiti niyang pinanonood ang anak sa pagbibisikleta nito sa mawalak na parkeng napili nilang puntahan para sa araw.

"Huwag masyadong mabilis, Sunny. Careful, please! You're giving me a heart attack," he reminded his daughter. Minsan pa niyang kinuhanan ng picture ang bata.

Naka-tirintas ang itim na buhok ni Sunny at nahahawi naman ang kaniyang bangs sa hanging sumasalubong sa kaniyang mukha. Ang mga halakhak ng bata ay musika sa tainga ni Will, it feels fulfilling to see her this way.

Umikot ito sa kinatatayuan ni Will ng ilang beses at bahagyang pinabagal ang pagmamaneho para sa sasabihin. "Opo, Dad. Don't be so kj, let's have fun!"

"At ako pa ang KJ? Kapag natumba ka, you'll have scars in your legs."

"But that's part of childhood, that would mean so much someday. Common!"

Muli itong lumayo upang makihalubilo sa iba pang mga batang nagbibisekleta, bahagya siyang bumilis kaya't naghabol muli si Will dito dahil sa pag-aalala. Damn this kid!

How can he let her go one day once her real father found his way to Sunny when he can't let the kid enjoy herself a little far from him? And speaking of giving Sunny to her real father, the thought makes his heart a little broken, no! Actually, it makes his heart hurt as if it would stop from beating when that day comes. Hindi naman niya ipagdadamot si Sunny, nauunawaan nitong hindi niya pag-aari ang bata. Hindi nito utang ang lahat kay Will at kung isang araw man ay gustuhin na nga nitong sumama sa tunay niyang ama... hindi alam ni Will kung paano tatanggapin subalit ipapaubaya niya si Sunny. That's for sure!

Nang mapagod kakasunod si Will sa anak ay bumaling siya sa malapit na bench at doon pansamantalang sumilong. Ibinaba niya ang towel at tumbler na dala, habang namamahinga ay tuon pa rin ang kaniyang mga mata kay Sunny na wala na ang atensyon sa kaniya.

Once again, his conversation with Manang Delia flashed from the back of his mind. Iyong pagtatalo nila tungkol sa pagpaliwanag kay Sunny tungkol sa nakaraan ng mommy nito. Tama rin naman ang matanda sa kaniyang suhestyon, matalinong bata si Sunny at tiyak siyang mauunawaan nito ang mga nagawa ni Will noon. Pero ang tanong ay matatanggap ba niya? He doesn't think so, that's uncertain. Isa pa, he doesn't want few memories of her mom get tainted just because of that freaking truth!

It's still a no!

 

 

Kumain sila sa pang-apatang lamesa sa ilalim ng malaking puno nang magsawa ng mag-bike si Sunny, pinuno siya nito ng kaniyang mga kuwento tungkol sa mga bagong kaibigan. Then, she pulled him on the playground after their delicious lunch. They spent the last hours of the day there, pabalik-balik ito sa slide habang humihiyaw nang malakas. Sunod naman ay sabay silang sumakay sa swing habang kumakain ng ice cream na maraming sprinkles.

T'was a long happy but tiresome day, naka-sampay na si Sunny sa kaniyang balikat nang makarating sila sa sementeryo at binabaybay ang daan patungo sa puntod ni Ruth. Malinis pa rin ang paligid nito, alagang-alaga iyon dahil iyon ang nais ni Sunny. Sa gilid ay may malaking box kung saan inilalagay ni Sunny ang mga cards na ginagawa nito para sa ina o 'di kaya ay mga drawing na nais niyang ibigay rito.

Ang akala ni Will ay walang nagawa si Sunny para sa ina ngayong araw dahil bukod sa abala ito sa card ni Teacher Brenna kagabi ay inakala rin nitong hindi sila makakarating pa.

"You've made one for your mom?"

"Opo, puwede bang wala? She's special to me."

"Pero hindi mo naman naisip na pupunta pa rin tayo? How come?"

Mula sa pagkakaluhod sa ibabaw ng puntod ay sumalampak ito, nanatili ang kaniyang mga mata sa magandang lapida kung saan naka-titik ang buong pangalan ni Ruth.

"I just made one cause I love to. Kung hindi ko man maibigay rito, alam kong makikita niya kasi nasa Heaven na siya and things can be easily seen when you're up above."

"And I'm sure she's smiling now, 'cause she'd read your card now. But she'll love it more when you read it by yourself, when the message will come out of your mouth."

Nilingon siyang bigla ni Sunny, "gusto mo pong basahin ko, Dad?"

"No, not me. Your mom wants to hear it, common."

"Oh, okay." Binuklat nito ang card na hawak. She cleared her throat and, "to my beautiful Mommy. I hope you're happy in heaven right now with my lolo's and lola's I never met. When you are with them as I read this letter, please, say 'hi' for me po. The whole week have been tiresome, nakakapagod pero palagi naman po akong tinutulungan ng the best daddy in the whole world ko, e. And also my new teacher too, si Teacher Sappy. I always mention her to you, please don't be jealous if I used to say I wanna grow up like her. Syempre, mas love pa rin po kita. I miss you, mommy."

Dinala ng umiihip na panghapong hangin ang ingay sa sunod na mga sandali. Ang mga mata ni Sunny ay nasa puntod ng kaniyang ina habang si Will nama'y titig sa kaniyang anak, napapaisip sa mga tinuran nito para sa ina.

Ruth was never a jealous person, she's nice and people around her knows that. Pero nang makilala nito si Sapphire, doon na nag-umpisang magbago ang lahat. Doon nagkaroon ng pagbabago sa kaniyang mga kilos, she changed and it only lead her into her own death.

Ilang minuto pang katahimikan at yumuko na si Sunny para bigyan ng yakap ang puntod ng ina. Muli itong humawak sa kamay ni Will at sabay na silang naglakad patungo sa kotse. The whole day had been really wearisome, Sunny enjoyed it so much that she had her energy squeezed for the last drop of sunlight. Tulog agad ito habang nasa byahe at pauwi, tahimik tuloy masyado sa sasakyan...

"Salamat, Dad. You are the best," Sunny suddenly whispered with her eyes closed.

Idenideposito na ito ni Will sa kaniyang kama, ang mga mata nito ay pinaghaharian na ng antok at pagod subalit nagawa pa nitong gulatin si Will sa kaniyang sinabi. Kapagkuwan ay niyakap na nito ang unan sa gilid niya at hinayaan na nga ang sariling makatulog nang tuluyan.

"You're always welcome, my angel." H*****k siya sa noo ni Sunny dala ang ngiting ibinigay ng bata. Nanatili iyon sa labi nito hanggang sa makalabas siya ng bahay para balikan ang mga gamit nila sa back compartment ng kaniyang kotse.

Dala na niya ang mga basket at ang bisekleta ni Sunny nang matagpuan niya si Manang Delia na ihinahanda ang kulay itim nitong payong.

"Saan ka pupunta, Manang?"

Isinuot nito ang kaniyang panlamig. "Medyo napasarap ang usapan namin ng mga apo ko kanina sa telepono kaya naman nawala sa isip kong pumunta sandali sa grocery at bumili ng gatas at itlog para bukas. Wala na palang stock, iyong delivery naman ay hindi ko ma-kontak."

"Malakas pa po ang ulan, mababasa kayo."

"Sasakay naman ako at sa malapit lang, titila na rin naman iyan."

Sinilip ni Will ang kalangitan, madilim na at hindi siya panatag sa paglabas ng matanda.

"Maiging dumito nalang po kayo, ako nalang ang lalabas para bumili. Nasa itaas si Sunny, tulog na. Samahan nalang po ninyo."

"Sigurado kaba?"

Tumango si Will, nagmadali siya sa paghahatid ng mga dala sa isang sulok. Binalikan niya si Manang Delia para sa payong at sa listahan ng ilan pa niyang bibilhin. Ni-scan ni Will ang mga nakasulat pagkasakay sa kotse, lahat ng groceries doon ay puwedeng bilhin sa convenient store kaya naman hindi na siya dumiretso pa sa bayan. May mga pagkakataong siya naman ang gumagawa no'n kaya't hindi na iyon bago, he just took ten minutes to complete everything then he head to the counter next.

"Salamat, Sir. Balik po kayo," anang kahera pagkatapos.

Tinulak niya ang pinto ng tindahan tsaka sumilong sa payong na dala-dala niya. Sinipat niya ang madilim subalit abala paring kalsada para sa kaniyang pagtawid ngunit hindi saksakyan ang kaniyang mamataan doon kun'di si Sapphire na mukhang stranded sa ilalim ng waiting shed sa gilid.

Is she waiting for someone?

Hindi nagdalawang-isip si Will na lapitan ang dalaga dahil nang bumalik siya sa kaniyang sarili'y ilang hakbang nalang ang layo niya mula kay Sapphire. He's really loosing his mind when Sappy's around, hindi siya ganito dati. Hinding-hindi!

Madilim na ang paligid kahit na alas singko pa lang naman at ang ulan ay mas lalo pang lumalakas. Mukhang nilalamig ito at naiinip na rin sa kinatatayuan niya, bukod doon ay malamok din marahil. He confirmed it when he saw her scratching her leg.

"Nag-iisa ka yata?" pambungad niyang nagpalingon sa dalaga. "Wala bang susundo sa'yo?" Tiniklop ni Will ang payong na dala niya at pumasok na rin sa waiting shed.

Sapphire stirred a bit, may dumaang iritasyon sa mukha nito pero agad iyong naglaho.

"Nasiraan lang 'yong sasakyan namin, pero baka malapit na 'yon," ngumiti ito gaya ng madalas ngunit hindi niya makuhang tumingin sa mga mata ni Will. Inangat nito at pinailaw ang cellphone niyang hawak, kasunod ay ang pagkunot ng malinis niyang noo pagkakitang wala pa ring mensahe roon.

"Dumidilim na at mas lumalakas pa ang ulan. Do you want me to drive you home?"

"Oh, no!" mabilis ang kaniyang pagtutol, tila gulat pa sa alok ni Will. She pushed another fake smile again, "I mean, I'm fine. I don't wanna burden you, salamat nalang. I'll be fine here, may sundo ako. Lumalakas na nga ang ulan, baka mabasa ka pa kapag nagtagal ka rito?"

"Its not safe to be here at this time alone, Sapphire. Ako naman ang nag-offer, ayos lang na ihatid kita—"

"I can take care of myself," she marked her words with finality now. Umarko ang kilay nito, subalit dahan-dahan ay bumaba iyon at muling umamo ang mukha nito. "Ayos lang talaga ako, huwag ka ng magpumilit."

She's still the same stubborn and brave girl. The thing that change is, nagagawa na nitong tanggihan ngayon ang mga alok ni Will.

"Let me stay here with you, then. Kahit hanggang sa dumating nalang iyong hinihintay mong sundo."

Napalingon itong muli kay Will, bakas na bakas na sa pagkakataong iyon ang iritasyon sa kaniyang maamong mukha. What's wrong? She doesn't want him around?

"Don't worry about me, kaya ko talaga ang sarili ko, Sir. What about Sunny? Baka hinahanap ka niya ngayon?" bigla nalang tumabang ang boses nito at kapansin-pansin din ang awra nitong biglang bumigat.

What's with girls right now? Everytime na gusto silang kausapin o tulungan ni Will ay bigla na lang silang nag-aact ng weird. What's wrong with his presence? Mahangin na ba para sa mga babae ngayon ang pagiging gentleman?

"She's fine and Manang Delia is there to check on her when I am not around."

Pareho nilang pinagmasdan ang mabibilis na sasakyang nagdaraanan sa kanilang harapan. Dala ng matinding pag-ulan ay nagmamadali sa pag-uwi ang ilan, and their reckless driving can get people in the corner wet, even the woman standing in front of him. He's sure!

Tumayo si Will at mas tumabi pa sa nagsusungit na si Sapphire, binuksan niyang muli ang dala niyang payong upang itabing sa dalaga. Naging dahilan 'yon ng muling pag-irap pa ni Sapphire sa kaniya.

"Let's cut this crap! May kailangan kaba sa akin, Mr. Silva kaya't nandidito ka? As far as I know matataas naman ang mga grades ni Sunny and I can't see any problem with her, so what is it that you need from me?"

Napatanga si Will sa biglaan nitong pag-burst out, for once she stopped using her fake smile. She acted as if she's the Sapphire he knows before.

Naka-harap na ito ngayon nang tuluyan kay Will at maski ang naiilang niyang mga mata kanina'y nakatuon na rito at halatang galit na galit.

Is that the reason why she felt uncomfortable? She thinks that he'll talk to her about Sunny's grade?

"Ummmm... I am sorry if I gave you that impression, wala akong ganu'ng intensyon." He tried to laugh a bit just to lessen the sudden awkwardness between them and also to still be friendly. Gusto nitong mapalagay ang dalaga sa kaniya. "I just really want to be with you 'till your car's here, just wanna help. Is that too much for you? Aren't you comfortable with my presence?"

Napakurap-kurap ito at nag-iwas ng tingin, bumuntong hininga siya sabay kinagat ang mapula niyang labi. She then whispered curses, "my bad... I'm sorry, Mr. Silva. Pagod na pagod lang talaga ako ngayong araw and kind of starving too kaya naman hindi talaga ako matinong kausap. Isa pa'y kanina pa rin ako naka-tayo rito at naghihintay sa sundo ko. I don't mean to shout—"

"No, its okay. It's okay, really. I know girls when they are not in the mood."

Pagtango lang ang nagawa ni Sapphire, iniwas na nito agad ang kaniyang mga mata. Napangiti naman si Will, at least may explanation ang pagtataray nito. Hindi dahil nakaka-badtrip ang itsura at presensiya niya. Isa pa'y tama ba ang narinig niya? Sapphire added "I'm sorry" to her vocabulary now? Woah!

"So, what really happened to you 6 years ago?" hindi na talaga niya napigilan ang sarili sa pagkakataong iyon. He badly need an answer from her so much. "Bakit ngayon nalang ulit kita nakita?"

Suddenly, her expression changes again. Her smile fades away like the sun when clouds are thick, the color of sadness begun to spread all over her face.

"I..." her head keeps on shaking, she looks doubtful. "I seriously don't know? I've no idea... Nagising na lang ako isang araw sa isang unfamiliar room, there's a lot of tube connected all over my body. Masakit ang buong katawan ko,  marami akong sugat and the worst of all," she paused to breathe, "wala akong maalala kahit na isa."

His jaw dropped, hindi kaagad naka-imik si Will sa sinabi nito. He tried to process everything first, Sapphire can't remember a thing? That means, Derek was right all along. She really got an amnesia after the accident?

He felt bad about it, he felt bad about Sapphire. It's so unfortunate of her to have that condition, but beyond that he felt bad about himself. Kung limot na nito ang lahat-lahat, ibig sabihin lamang no'n ay kasama siya, ang mga ala-ala nila at ang nararamdaman nito.

Now he got it why she acted so weird the first time they met. Things were slowly sinking in; iyong ngiti, iyong inosenteng mga titig at ang pagiging friendly nito ay may dahilan.

"Ayaw sabihin sa akin ni mommy ang dahilan but she said it was an accident at patay na ang may sala. . .I know she's keeping something from me kaya ayaw niyang sabihin ang lahat, maybe to protect me?" A smirk curved in her thin lips, umiling-iling siya habang ang mga mata'y naroroon parin sa highway. "Pero kahit ano pa man ang buong storya, I loathed the people involved in my accident. It's not just my life they tried to steal but my memory. Sinira nila ang buhay ko at sobrang hirap na mangapa ng mga wasak na bahagi ng pagkatao mo. Sino nga ba ako? Anong klasing tao ako? Ano ang mga gusto ko? Ang mga pangarap ko? May kaibigan ba ako? I don't know,  I really don't—"

Kaagad na hinila ni Will si Sapphire sa kaniyang bisig, bukod sa nag-uumpisa ng mabasa ng luha ang kaniyang magandang mukha ay nag-uumpisa na rin itong manginig at magligalig sa kaniyang puwesto.

"Hush, Sappy. It's done, I'm here."

"I lost everything! I lost everything!" paulit-ulit ang kaniyang pag-iyak at sa bawat hiyaw niya'y ang pagsapak nito sa dibdib ni Will.

Sa pagkakataong iyon, damang-dama ni Will ang emosyon ni Sapphire. Kung gaano naging mahirap ang lahat sa loob ng anim na taong wala itong maalala maliban sa kaniyang pangalan o baka nga't hindi rin nito maalala ang tungkol sa kaniyang pangalan? Kung paano ito bibigkasin o kung ano-anong letra ang bumubuo roon?

For goodness sake! He wants to know everything, every little details. But with Sapphire's condition, guess he'll just wait for more time when she's finally good to narrate it or maybe just forget about it and be grateful that she's fine now, so alive!

"I'm sorry." H******n nito ang buhok niya at pauli-ulit siyang tinahan kahit pa sa mga oras na iyon ay nagbubukas din ang mga sugat sa kaniyang dibdib. "I didn't know about it. I hope I was there too."

Funny to think that back then, Will used to drown himself drinking night and day, giving his all just to forget about the pain, the bad memories. Pero heto pala si Sapphire at sinisikap na makaalala, na balikan ang lahat-lahat.

Lumipas pa ang ilang sandali at naroon pa rin si Sapphire sa kaniyang bisig, patuloy na humahagulgul na animo'y isang pusang nasugatan at ang mga haplos ni Will ang kailangan nito upang kumalma.

"I wish it never happened," he whispered with a broken heart once again. "Ako nalang sana at hindi ikaw."

"Pacensya ka na, Mr. Silva." Kalaunan ay ini-angat din nito ang kaniyang ulo at lumayo, nahihiya nitong tinuyo ang mga luha sa kaniyang pisngi. "This is embarrassing," she whispered.

"No, not really. Ayos lang iyan, you seem to be filled with so many emotions. There's no embarrassing about crying it out sometimes, we're friends anyway, right?"

Hindi man sigurado ay tumango si Sapphire, kinagat niyang muli ang pang-ibabang labi. "Hindi ko lang talaga ma-handle ang emotions ko everytime na naaalala ko ang nangyaring 'yon. It was really heartbreaking, pero mas namumuhi ako kaysa nasasaktan. I want some revenge, I wanna kill the people behind my accident. I want them gone!"

Gumapang ang mga mata ni Sapphire patungo kay Will, ang kaninang basa nitong mga mata'y tuyo na at naglalagab na ngayon sa purong poot.

"Pero hindi ko naman sila kilala at wala akong clue kahit kaunti, so I better keep my focus to my students. Iyon nalang ang kaya kong gawin." 

"What made you decide na tumira ulit dito?" muling tanong ni Will. "Your family seem so cautious of you?"

So cautious that they even made everyone believe about her death... for fucking six years.

"This is my home, why I wont reside here? Dinala lang naman ako nila mommy roon para ipagamot tsaka mas marami akong kakilala rito na makakatulong sa pagbabalik ng memory ko... iyon ang sinabi sa akin ni Sean."

"Count me in..." he said all of a sudden. "I'll help you with your case."

Nabibiglang nilingon siya ni Sapphire, may duda pa rin sa maganda nitong mukha.

"But only if you'll let me, desisyon mo pa rin ang masusunod of course."

Napapantastikuhan siyang pinakatitigan ni Sapphire, the disgust in her eyes were blazing like a fire in the dark night.

"Sasabihin mo ba sa akin ang pangalan ng mga demonyong nagbalak na patayin ako?"

"What? I-I though you have no plan for revenge anymore?"

Suddenly a cute smile danced over her lips, she chuckled a bit. "I was just kidding. But kidding aside, kaya ko ang sarili ko. I have my brother and mom with me, we're all one for this. But thanks for the offer, Sir Will—"

"Will," sansala nito sa dalaga. "Just Will, please. Hindi na'ko teacher at masyadong pormal iyong paraan mo ng pagtawag sa akin."

Tumango lang si Sapphire, napalingon ito sa may kalsada at nang matanaw na nito ang parating niyang sasakyan ay agad na nagliwanag ang kaniyang mukha. Hindi na nito pinansin pa ang tungkol sa usapan nila ni Will, tila wala talaga itong balak na tumanggap ng tulong mula sa binata.

Inayos nito ang mga dala pagkatapos ay minsan pa niyang hinarap si Will para makapag-paalam.

"I'll see you around, then, Will."

"I'll see you around, Sappy. Take care."

Bagamat hindi na rin naman nito dinig ay hindi pa rin maitatago ni Will ang fulfillment na kaniyang nararamdaman dahil sa simpleng pag-uusap nila ni Sapphire. To have her beside him is something he hope to experience again and to know a bit about her story is something he long for so long.

"It might be hard and will take a long time, but we'll try every possible way to refill your mind about the memories the accident erased. I'll help you, Sappy."

Kumaway siya sa papalayong sasakyan, hindi nawawala ang ngiti sa kaniyang labi...