CHAPTER 5: BRAVENESS AND BRIGHTNESS 

"WHAT ARE these flowers are for, Daddy?" litong wika ng mukhang inaantok pang si Sunny. Humikab ito tsaka muling pinagmasdan ang mga bulaklak sa kaniyang kandungan. "They looks very bright and so refreshing, I love them!" 

Sa lahat ng Monday na dumating sa buhay ni Will simula nang mawala si Sapphire, itong araw na'to ang pinaka-refrshing sa lahat. He has no answer why? He just know that he wants to start another goal with the woman he loves this time and that is to help her recover her memories. He wants them to start all over again, hindi bilang si Will na suplado at si Sapphire na makulit. Kun'di sila bilang magkaibigan muna.

He's serious when he said he'll help her, heto nga ngayon at maaga silang bumisita ni Sunny sa isang flower shop along the way para bumili ng mga bulaklak para kay Sapphire.

He shared to Sunny about the condition of her Teacher Sapphire this morning and knowing how big his daughter's heart for everyone, nagkaisa silang mag-ama tungkol sa pagtulong kay Sapphire na maibalik ang memorya nito. Maraming ideas ang bata at lahat iyon ay welcome kay Will, pero ito ang inuna niya...

"Sunflowers?" Mangha subalit naguguluhan si Sapphire. 

Pareho sila ni Sunny ng reaksyon kaninang umaga, abot ang mga tanong nito tungkol sa kung bakit sa dinami-dami ng mga bulaklak ay Sunflower pa. Rose is more romantic and fragrant, right?

But seriously, why he chose this kind more than the others?

"Wala bang kahit ano na na-ttrigger ang bagay na iyan sa'yong memorya?" pagbabakasali ni Will, nakaguhit ang excitement sa kaniyang mukha. "Common, try to recall something." 

Kumunot ang noo ng dalaga, marahan ang pag-amoy nito sa mga bulaklak na mas malaki pa kaysa sa kaniyang mukha. Binalingan nito si Will kapagkuwan, slightly impressed of his idea.

"So, you're serious of what you've told me the last time we have talked? Binibigyan mo ako nito dahil may kaugnayan ito sa akin, tama ba?" Her brows were snapping together.

"I'm very serious of what I offered you and yes, you're right. This flower means something to you and I'm asking you to try to recall something. Hindi kaba masasaktan o hihimatayin?"

"Based from my experience, no. Kasi wala pa namang gumawa sa akin nito, sina Mom and Sean, they used to tell me that we should just be grateful that I'm safe and alive. Hindi na bale iyong memories, puwede namang gumawa ng mga bago pa."

Her family really wanna get rid of the past, huh? Ayaw na talaga nilang maalala ni Sapphire ang lahat, marahil kasama si Will doon? Pero tadhana ang nagdugtong sa mga landas nila, kaya't heto sa kabila ng mga harang ay magharap silang muli.

"They are right, but it's still up to you if you wanna know who you really are from the past." 

"Tatapatin na kita, Mr.Silva. Sinubukan din akong tulungan ni Sean noon, pero hindi madali ang case ko. I messed up from everything, baka gaya sa kapatid ko'y masayang lang din ang oras mo."

"Of course not. Masasayang? Never." This used to be his ultimate dream six years ago, buwan at taon ang kaniyang binilang para sa muli nilang pagtatagpo. "We'll do everything para maibalik ang memories mo, para matandaan mo ang lahat."

"Why are you this determined to bring my memory back? Bakit ang bait-bait mo sa akin?" Sa kaniyang mata masasalamin ang pagtataka, she's back with her uneasy feeling again.

"Because we're friends and..." I love you! "...and friends used to help each other, right?"

"Friends..." mahina nitong inulit ang salitang iyon, may malungkot na ngiti sa kaniyang labi at nangingislap iyon hanggang sa kaniyang mga mata. 

"Yes, we're friends before and guess what? I have so much to tell you about you." 

Will wish so much he could tell her everything they went through. Iyong tungkol sa mga love letters nito, sa painting na madalas ay si Will ang subject, iyong mga kakulitan ni Sapphire sa kaniya. They're first and last date before the accident, but he can't. He doesn't want her to think that he's taking advantage of her amnesia at isa pa'y kaibigan nga, 'di ba?

He's helping Sapphire as his friend, he still love her though. Pero ayaw niya munang mag-cross ng linya, tama na muna ang kaya nitong ipagkatiwala sa binata. 

Natutuwa niyang kinapa sa kaniyang bulsa ang wallet, mula roon ay isang larawan ang inilabas niya, "take a look at this one. This is you. This is the Sapphire Jean Aralez before. Matapang, masigla, trouble maker at medyo wild."

Mula sa larawan ay ang estudyanteng si Sapphire na naka-suot ng uniporme, may hawak na mug at tila sayang-saya sa kaniyang kuha. Her thin lips were stretched from ear to ear, her eyes were half-closed. So cute!

"Believe me, she's you. Nagkaroon ng parlor games sa school, sobrang tutol akong sumali ka because I know that's stupid." Gumuguhit ang ngiti sa labi ni Will habang binabalikan ang pangayayaring iyon sa kanilang buhay.

It's really true that you should do something stupid while you were young so you would have something to laugh at when you get old at ito 'yon! Ang bagay na ikinagagalit niya noon ay siyang umaaliw sa kaniya ngayon.

"You have to finish five apples in just five seconds. Imagine, Sapphire Jean Aralez, a daughter of a tycoon as well as part of the stakeholders of the University. Hindi lang iyon, every boys in the school adores you and willing to be your slave will really pig out the apple just for a mug?"

She looked like an idiot in front of everyone, ibinaba nito ang sarili at hinayaan ang lahat na pagkatuwaan siya para lang sa isang tasa na tingin niya'y gusto ni Will.

Tanda niyang balak niyang hindi kausapin ng ilang araw si Sapphire noon because he really hates how she acts whenever he's around.

"But I have the mug here in the picture. Does that mean..."

"Yes," tumango si Will, " you joined."

"Can't believe it!" Maski ito ay nagugulat sa kaniyang nalaman, sumisilay ang tuwa sa kaniyang mga labi. "Nagawa ko talaga 'yon? Embarrassing!" 

Will let out his chuckles, "I know. Even your friends really felt the way you're feeling right now."

This is just one of those craziness she committed, this is just nothing compare to the many times she tried to steal his attention. Hirap ding paniwalaan si Will noon, anong biro ng tadhana at sa lahat ng gagawa sa kaniya no'n ay si Sapphire talaga?

Ang hirap paniwalaang ang kagaya nito ang nagpakita sa kaniya ng pagmamahal na walang kapantay despite his secrets and the pains he had given her. Too unbelievable but she made it!

"At 'yong sunflower naman..." Itinuro niya ang bulaklak na nasa tabi ni Sapphire ngayon. "Hindi ko alam kung hanggang ngayon paborito mo pa rin 'to, but you know what? Back then, you were very fond of this flower. 'Yong designs ng mga projects mo, mga drawings and even your paintings are mostly about Sunflowers."

"Really?" Tatlong guhit ang sumilay sa kaniyang malinis na noo, pagtataka at pagkamangha ang nasa kaniyang mukha. "It was actually weird. Sean told me na Rose ang favorite flower ko, but here you are right now telling me that it's Sunflower. Naguguluhan ako." She shyly smiled.

"I can't say he's wrong about that, puwede namang dalawa ang paborito mo. But you said before that you like this flower because for you it signifies braveness and brightness. You admire the flower because unlike the other plants, this one is heat-tolerant. It can thrive in warm weather and climate, just like you after the struggles you've faced. Narito ka pa rin, nakatayo at buong-buo."

Wala namang masama sa sinabi ni Will, pero bigla na lamang nilipad ng hangin ang matamis na ngiti ni Sapphire, muling gumuhit doon ang dilim na siyang naroon sa mukha nito noong gabing mag-usap sila. Tila hindi ito natutuwa sa nalaman.

Her eyes suddenly turned cold. "You're wrong! Hindi na'ko buo, I lost my memory, I lost Da—" She bit it back like it's wrong to say it, she just nod and immediately pick her things up. "I almost forgot, may klase pa ako sa kabilang building. Gotta go!"

Without hearing any of Will's question, she just walk herself away from the classroom where they were talking. Natulala si Will sa ipinakita nitong pag-papanic, hindi na siya nakapagsalita pa kaya't pinanood nalang niya ang pagmamadali ng dalagang makalayo mula sa kaniya...

   

*        *        *         *

"SUCCESSFULLY delivered, Sir!" 

Naputol ang panunulala ni Will sa loob ng elevator matapos mag-ring ang cellphone niya para sa mensahe ni Tania. Si Tania ang florist sa flower shop na pinagbibilhan ng binata ng mga bulaklak para kay Sapphire, it's just recently when he decided to give her flowers everyday. Hindi man nito tanda ang tungkol doon ay mababakas pa rin sa kaniyang mukha ang pagka-giliw sa mga ito.

It was just recently as well when he discovered about the shop's free delivery service when the customer is just near the area. Ito ang dahilan kung bakit sa hectic niyang schedule ay nakapagpapadala pa rin siya ng bulaklak sa kay Sapphire. Three days passed, wala siyang mintis at natutuwa siyang malaman na napapangiti niya si Sapphire sa mga iyon.

He typed a simple gratitude to one of his student before, bahagyang naibsan ang bigat sa dibdib niya at sinliwanag ng umaga ang mukha niya pagka-pasok sa kanilang opisina. Nagawa pa niyang batiin ang ilang katrabahong abala na agad sa kani-kanilang monitor.

Mga emails din ang unang trinabaho ni Will para sa araw, may mga proposals siyang ni-review roon na hindi niya nagawang tapusin kahapon dahil sa iba pa niyang loads. Kumpara noong mga nakaraang linggo, simula nang magisnan niya si Sapphire ay hindi hamak na mas productive ito ngayon. Mas bukas ang kaniyang isip at mas magaan ang loob niya.

Maybe because of the fact that Sapphire wasn't elusive anymore. Nagagawa na niya itong lapitan at kausapin, hindi man tuluyang palagay ang loob nito sa kaniya ay ilang beses na niya itong napapangiti at para kay Will, it's more than enough. He feels like he just won a lottery.

"Pabalato naman, oh!" sambit ni Derek nang maligaw ito sa mesa ni Will pagkarating ng break time. "Five digits will do, but six digits will make me the happiest."

Lito itong tiningnan ni Will, umiling ito at ngumisi bago muling ipinako ang mga mata niya sa screen ng computer.

"You look so happy, ang bright ng awra mo ngayon. Tell me, naka-score kana?"

"Score? What do you mean?"

Derek gave him a shrugged, "anything that it could mean. Tell me, lover boy."

"Puro ka kalokohan!" Sinilip nito ang paligid tsaka gumuhit ang ngisi sa labi ni Will. "Mamaya niyan marinig kana naman ni Hiro. Mag-break kana nga roon!"

"You're not coming with me?"

"Later, I'll just finish this one."

Hindi pa nakakalayo si Derek ay lumapit na rin si Hiro na dala-dala ang isang pink na lunch box, like the usual pinagkatuwaan din ito ni Derek.

"Really?" Pigil na pigil itong humalakhak subalit sa ayos ni Hiro ay hindi magawa ni Derek maging seryoso. "Pink lunch box? Is that a trend now? Hindi ako na-inform."

Umirap si Hiro rito, "Alexis prepared this to me."

"Alexis? Iyong childhood friend mong hot but sadistic?"

"Are you fantasizing about her, dude? Alam kong hindi gaya niya ang tipo mo, jologs kang mamili, e. But stop laying your dirty eyes with her, she belong to someone now. Clear?" 

Natatawang umiling si Derek, tumuwid ito sa pagkakatayo. "Ako pa ang may maduming mata ngayon, hypocrite... By the way, una na'ko sa 'baba. Sunod ka kaagad, Will."

Nang mawala si Derek sa harap ni Will ay si Hiro naman agad ang umukopa ng puwesto nito, inilapag niya ang isang puting card sa table na naka-pagpabaling kay Will.

"Favor granted," he started. "My cousins' art gallery is open everyday. Indicated diyan sa card ang numero niya, pati na iyong address. It's just few kilometers away, enjoy!"

"Woah! I didn't know it would be this fast, but thank you anyway." 

Pinulot niya at sandaling pinagmasdan ang calling card. The art gallery's name is truly indicated there, the contact number and even the email address. Tumaas ang sulok ng labi ni Will sa kumpiyansang nadaragdagan dahil umaayon ang lahat sa kaniyang mga plano, he'll really help her and no one can stop him.

Sa ngayon ay kailangan niya lang kausapin si Sapphire tungkol dito at ipaliwanag ang kaniyang plano. He's sure she'll feel shy again, aakalain na naman nitong nakakaabala siya kay Will. Pero may salita bang gano'n sa pusong matagal na naghintay? 

*        *        *         *

PAGKATAPOS NG OFFICE hours ay dumiretso si Will sa school para kausapin si Sapphire, hindi ito sigurado sa kung saang classroom ito naroroon ngayon kaya't matiyaga na lamang siyang nag-abang sa loob ng kaniyang kotse. A couple of minutes passed by, walang anino nito ang dumaan sa kaniyang harapan at walang kasiguraduhan kung magkikita ba sila.

Eventually, he just decided to head towards his Auntie Bettina's office and talk to her instead. Gumaan ang pakiramdam niya pagka-upo sa sofa ng opisina nito, naka-ngiti siyang hinarap ng matanda. 

"So, you were asking?"

"Sapphire's daily schedule. I just need to know about her free time, Auntie. Ayos lang po ba?" 

Mas lumawak ang ngiti ng matanda, biglang nakulayan ng malisya ang kaniyang mga mata.

"Are you courting her, Hijo?"  

Dumagaan kay Will ang tensyon sa tanong nito, how can he lie with his Auntie Bettina? Masyadong mabilis ang isip nito at kaniyang mga mata'y nakakabasa ng isip.

"No, Auntie. We're just friends and I just wanna help her with her condition. I think she haven't mentioned about it, but she's having an amnesia."

"Really?" Ipinilig nito ang kaniyang ulo at pinakatitigan pa si Will. "Wala siyang nababanggit, but that's really a serious condition. I pray that she'll get well fast. And by the way, iyong schedule niya is until 11 o'clock lang. Wala na siyang klase sa tanghali, but most of the time she extends more when she has tutorial classes."

"Mga ilang oras naman po ang tutorial class niya?"

"Two to three, it depends kung ang bata ay mabilis na matututo o hindi."

PAGKARATING NG HUWEBES ay tsaka muling naka-balik si Will sa paaralan, dala ang mga Sunflowers para kay Sapphire at ang pag-asang makakatulong sa dalaga ang kaniyang mga plano. 

Dumiretso siya sa faculty office kung saan nag-sstay si Sapphire tuwing tanghali after ng lunch break nito. Abala ito sa kaniyang mga visual aids nang kumatok si Will sa pinto, walang ibang tao sa loob kaya naman madali ang pagtayo ni Sapphire para asikasuhin ang binata. Bahagyang namilog ang mga mata nito nang ang makisig na si Will sa kaniyang simpleng dark grey na long sleeves na pulido ang pagka-plantsa, batak iyon at magara ang pagka-yakap sa kaniyang makisig na mga braso. He paired it with his dark slim pants which defined his long legs more and it was complemented by his brown boat shoes.

He's just done from office, just had a quick bath after but who the hell can tell that this handsome guy came from a bloody presentation today? 

Maski si Sapphire ay tila hindi iyon masasabi dahil ang mga mata nito'y nadikit na lamang sa kay Will na humahakbang na patungo sa direksyon niya. One more smile from him and she almost lose her balance.

"Hey, ayos ka lang?" tanong niya habang inaalalayan si Sappy sa kaniyang braso. Both of their eyes were darted to her paper white elbow, now that Will can hold her like this he can't help his heart from malfunctioning anymore. Darn it! "Hindi ka paba nag-lunch?"

"I'm done," wala sa sarili nitong sagot. Binawi nito agad ang kamay at ginawang dahilan ang mga ballpen sa kaniyang mesa para hindi harapin si Will.

"Nabusog ka ba?"

"Ah, yeah... Ano nga palang sadya mo? You have your flowers again?" 

Pasimple nitong sinilip ang mga bulaklak pagkatapos ay ang mga mata ni Will at muli ay nahulog na lamang sa mga bulaklak ang kaniyang titig. 

"Lumalaki ba ang utang ko sa'yo dahil sa mga ito."

"No. Of course not," he answered in a matter of fact. He let his chuckles out, "they are free. By the way, here. I brought you some again, I hope it's helping you somehow."

"I told you before and I'm telling you again, hindi ito gano'n kadali."

"Yeah, but don't lose hope. Everything takes time and so is your condition, if we have to wait forever, we will. Just take a look at those flowers, remember that for you it signifies brightness too. Let the flower illuminate your mind to think positively, hindi tayo susuko." 

"But you don't have to help me, masasayang lang ang oras mo."  

"And who gave you that idea? It's my pleasure to help you, to see the happiness in your eyes again..." Humugot siya nang ubod ng lalim na hininga, sinikap niyang umisip ng paraan para ipaunawa pa kay Sappy ang kaniyang ginagawa. "Look, just see it this way. I'm helping you out 'cause I kinda feel for you, minsan din akong napunta sa ganiyang kondisyon noon. It's just that, hindi naman ako nagka-amnesia. In a matter of fact, gusto kong makalimot noon dahil masyadong madilim ang naging buhay ko. Gusto kong takasan lahat, pero bumabalik at bumabalik ako sa dilim, no one's there to help me and believe me, things went harder. Kaya kung may magagawa ako para sa isang kaibigan upang hindi ito mahirapan, bakit hindi? Sapphire, your memory is not a joke."

She's still sitting on the fence, the doubt is very visible from her eyes. Marahang pinulot ni Will ang kanang kamay nito, magkalapat ang mga mata nila at nag-uusap ang mga iyon.

"Just trust me with this, I'll help you."

Medyo mahaba ang biyahe patungo sa art gallery ng pinsan ni Hiro, isama pa ang traffic na sumalubong sa kanila sa EDSA. Ganun pa man ay halata naman sa mga mata ni Sapphire na excited ito sa kanilang pupuntahan, her supposed negative feelings aren't visible because of the excitement written in her face.

Mula sa hilera ng mga sasakyan ay napalingon si Will dito, "you still paint?"

"Oh! Hindi ko ba nasabi? Sean said to me that I paint, he actually showed me some of my artworks before. Since, then pinag-aralan ko na ulit mag-paint and I guess, this is the only talent I have."

Ilang minuto pa at nakarating din sila sa lugar. Mula sa labas ay kita agad ang artistic facade ng lugar. Murals ang pinaka-design ng matayog na pader maliban sa iba't ibang halaman sa paligid nito. Both of them were amazed! Hindi man iyon kasinlaki ng madalas mapanood ni Will sa TV ay tiyak nito ngayon pa lang na mas hahanga pa sila kapag pasok sa loob.

Mula sa pintong may naka-ukit na malaking araw na may mukha ay lumabas ang isang babaeng naka-salamin ng bilog. Her smile resembles Hiro, only that hers look cuter than the smile of Hiro. Lumapit ito para salubungin ang dalawa.

"Will and Sapphire, right?" panimula niya. "I'm Krystal Gale, welcome to my art gallery. Tara sa loob?" 

She proudly presented her works inside, sa mapuputi at maliliwanag na mga pader ay nakasabit ang iba't ibang obra nito. Mayroong mga self portrait, abstract at ang bawat isa'y may mga kuwento para sa kaniya which made their tour more interesting. Nasasalamin sa mga mata ni Sapphire ang pagkamangha habang pareho nilang sinusundan si Gale. Hindi na nila halos napansin ang mga oras na lumilipas, masyadong aliw si Sapphire sa mga painting doon habang aliw na aliw naman si Will na titigan ang mga ngiti nito. Her smile is priceless!

Nang matapos si Gale sa pag-tour sa kanila ay nagpaalam na ito para sa business matter na kailangan niyang asikasuhin. Nang mapag-isa sina Will sa loob parin ng art gallery ay doon pa lang sila nagkaroon ng chance na makapag-usap.

"What do you think of that?"

Sumunod si Will sa kinatatayuan ni Sapphire, sabay nilang pinagmasdan ang isa pang painting ni Gale na iba sa karamihan sapagkat hindi pintura ang kaniyang ginamit sa isang iyon kun'di mga pinong putik at buhangin, it looks a little rough and messy for Will. Pero kung susumahin ay kahanga-hanga pa rin.

"It looks nice. She's really a great artist. I bet this one is costly."

"I think so too."

Huminga ito nang malalim tsaka lumipat naman sa kabila, sandali siyang tumahimik para mas mapagmasdan ang mga detalye ng painting. "If its not because of the accident, baka may sarili na rin akong art gallery ngayon? That damn accident really stole so much from me."

"But it's not too late, Sapphire. Marami pang oras para magsimula."

"And what will I paint? Darkness? Pain? Melancholia?"

"What's wrong? Art is an expression if I'm not mistaken, kung iyon ang magiging konsepto mo ay bakit hindi?"

"I don't think so, Will. I think..." Mariin nitong sinakal ang sling ng beige niyang bag, muli ay gumuguhit ang pag-aalinlangan sa kaniyang mga mata. Umiling ito at kasabay no'n ay ang paglitaw muli ng kadiliman sa kaniyang mukha.

"What's wrong? May masakit say—" 

"We should go now," she said with a tone of declaration. "Mom is worrying about me right now for sure. I can't stay out of her sight this long. Take me home now, please."

*        *        *         *

SABIK NA SINALUBONG ni Sunny ng yakap si Will pagka-pasok pa lamang niya sa kanilang bahay. Gulat man si Will ay natuwa pa rin siya sa kalambingan ni Sunny, muli siya nitong pinaulanan ng halik bago ipakita ang kaniyang surpresa.

"Take a look of this one, Daddy. I got 100 points on my English test this afternoon." 

"Really? Let me see it better." Mangha niyang inabot ang test paper nito, "woah! You're really are brilliant, huh. I'm so proud of you, baby."

Sunny winked at him. "Mana lang po ako sa'yo. By the way, we made a deal about it, right?"

He tried to recall about that deal. A line etched between his brows, he really can't remember about the deal. What was it really?

"We have a lot of deal, Princess. Gaya ng mag-boboyfriend ka lang when you finished school. I'll let you use cellphone when you could assure me na—" 

Napatigil siya sa pagsasalita nang mabilis na tinakpan ni Sunny ang kaniyang bibig. She pouted her cute plump lips and she rolled her eyes heavenward.

"Not those, Dad. Masyado kang maraming sinasabi, ang gusto ko lang namang ipaalala ay iyong prize."

"Prize?"

"Yep, sabi mo I'll be rewarded with each examinations or quizzes I'm going to pass and this one is included."

Proud nitong itinaas ang kaniyang test paper, ang napakalaking numero roon ay sapat nang dahilan para manghingi si Sunny ng prize sa kaniya.

Naalala nitong bigla ang promise niya sa bata na she'll be rewarded in every achievement she'll have. Well, lahat naman kahit hindi ganito kagarbo ay ipinagdidiwang nila. It's just that Sunny is really a bright kid and she used to achieve bigger than the normal kids, she deserve to be prized...