Chapter 2: The Dream

ANICA

Nakauwi na kami.

Hindi pa 'ko nakakababa sa kotse kahit kanina pa ipinarada ni kuya dito sa garahe. Siguro dahil alam ko na ang sasabihin nila Mom saka Dad. Lalo na si Dad.

"Hey calm down. Ako nang bahala." Pagpapakalma sa'kin ni kuya. Bumaba na nga kami at pagpasok ko sa bahay, sumalubong ang napakabusy kong mga magulang.

Napahigpit yung hawak ko sa envelope na pinaglagyan ko nung form at saka dahan dahang naglakad palapit sa kanila at ilinapag iyon sa mesa. Kinuha yun agad ni Mom at saka napataas ang isang kilay.

Magsasalita sana siya ng tapikin ni kuya yung balikat ko at pinataas na 'ko sa kwarto. Tinignan lang ako ni Mom at saka niya nga isinenyas na tumaas na 'ko kaya wala akong nagawa.

But every step felt heavy.

"How is she not in the first section?" Rinig kong tanong ni Dad kahit nasa tapat na 'ko ng pinto ng kwarto ko. Pinihit ko na yung doorknob at saka pumasok, pero hindi ako dumeretso sa kama ko.

Gusto kong marinig ang sasabihin nila.

"I told you she slacked off last year. Her grades were off. Sa isang subject nga parang hindi na siya nag aral." Saad ni Mom na ikinalungkot ko. Oo andun yung galit, pero mas nangibabaw yung lungkot eh.

Hindi naman kasi nila nakita yung ilang gabing wala akong maayos na tulog, halos nga wala nang tulog dahil sa tambak palaging requirements at activities. Parte rin ako ng Student Organization kaya kailangan ko pang hatiin yung oras ko.

I did all that just to be thought of as someone who slacked off. Great.

"This is what happens when we let her do what she wants to. She clearly doesn't know anything. We should bring back the rules." Pagkarinig ko sa sinabi ni Dad, halos hindi na 'ko makagalaw.

The rules. He's planning on bringing back the rules. Yung mga rule na sa'kin lang nila inapply. Striktong curfew. Dapat alam nila kung sino mga kaklase ko, teachers ko, section ko, subjects ko. I'm not allowed to touch my phone pag wala namang activities o the need to contact me. Kahit laptop hindi ko rin dapat hawakan. Kahit nga librong binabasa ko alam rin nila.

Naiiyak ako. Wag na, please.

"Dad stop it. Ano naman ngayon kung hindi siya sa first section napunta? A student's performance doesn't depend on where they're placed, where they study at or who their classmates are. Trust her, Dad." Rinig kong sabi ni kuya kahit nasa kwarto na 'ko. Inexpect ko nang magiging ganun yung reaction ni Dad. Tsk.

Napabuntong hininga na lang ako pagkatapos magbihis ng pambahay at hinayaan pa ring nakalugay yung buhok ko. Alas diyes na ng umaga at nakakaramdam ako ng antok kaya naisip kong humiga muna.

Hindi ko rin naman inasahan na makakatulog ako agad. Hindi naman ako ganun kapagod, pero dahil na rin siguro sa pagpupuyat.

"This is not part of the plan."

"Whose mistake is this?"

"Who let this happen? She was supposed to be in the other section and that encounter wasn't supposed to happen."

"Something is clearly not right."

"Anica can't meet him yet. She shouldn't have."

"With this, the future has changed."

"The entire plan dissolved."

"This has got to be stopped."

"No. Anything that has already happened can't be altered. Alam natin yan."

"Her fate.. It's slowly changing."

"She's.. She's going to.. "

Luh? Anong..? Huh?

"I think I'm okay now."

"Sabi ko naman kasi sayo umuwi ka agad. O kaya sana pumayag ka na samahan kita."

"No, really. I'm fine now. Siguro dala lang ng hilo sa biyahe kanina kasi dire diretso

lakad ko."

"If you say so. Get rest."

"Anica? Gising na. Manananghalian na." 

Wait what? Teka, ganun na ba kabilis yung oras? At sino yung mga nagsasalita kanina?

Napakusot pa 'ko sa mata ko at saka naupo sa kama. "What is it? Ani sumasakit na naman ba ulo mo?" Kalmadong tanong sa'kin ni kuya na naging dahilan para umiling ako. "Una ka na kuya. Susunod na lang ako." Pagkatapos nun, narinig kong palayo na yung yabag ng mga paa niya at saka ang pagsara ng pinto ng kwarto ko.

Pero sino yung mga nagsasalita? Ako ba yung pinag uusapan nila?

The more I think about what I heard in my dream, parang mas lumalabo lang yung mga boses sa utak ko, hanggang sa wala na 'kong naalala pa.

Tumayo na 'ko at saka itinali yung buhok kong mahaba na nga pala at lumabas na sa kwarto ko para kumain ng tanghalian. Pagkababa ko, si kuya lang yung andun kaya't hinanap agad ng mga mata ko sila Dad. "Emergency meeting with the board." Saad naman ni kuya kaya tumango na lang ako at umupo na sa upuan ko.

Habang kumakain, napag usapan namin ni kuya na bukas na 'ko mamimili ng gamit. Pero wala naman nang masyadong kailangang bilhin aside sa mga notebook tas mga ballpen. Pwede pa naman kasing magamit yung bag ko last school year.

Pagkatapos kumain, naiwan ako dito sa bahay kasi may aasikasuhin rin si kuya.

Kaya eto. Nakahilata na naman ako dito sa kama saka nakatitig sa kisame. "Gah. Anong bang pwedeng gawin?" Tanong ko sa sarili. Sakto namang tumunog yung cellphone ko. Napairap naman ako sa naisip na baka si Fio na naman 'to. Pero pagkuha ko sa cellphone ko, hindi pangalan ni Fio yung nakita ko.

Natulala pa muna 'ko. I mean.. Teka totoo ba 'to?

A. Soles calling...

S-Si Aries???? Tinatawagan ako????

Yung batch president naming ang pogi, talino, tangkad, basta in short ideal guy na tinatawagan ako?????

*Humimlay*

Ang lapad na ng ngiti ko sa labi pero agad rin yung nawala ng maalala kong ako nga pala Vice President ng batch namin, kaya malamang sa malamang sa malamang tatawagan niya 'ko lalo na't magsisimula na yung school year next week.

Napabuntong hininga ako at saka sinagot yung tawag. "Hello? Yes Aries?" Sabi ko pagkasagot ng tawag. "You picked up late, Anica. Was I disturbing you? May ginagawa ka ba o tulog ka at nagising

dahil sa tawag ko?" Tanong niya naman. May awtoridad sa boses niya pero andun pa rin yung pag aalala na baka nakaestorbo siya 

"Nope. I was wide awake." Sagot ko. "Good. Well, I just called to inform you that we'll be going all out this school year. And going all out also means not just double, but triple the needed effort. But of course, I won't be that stricts since karamihan sa officers ay graduating na. So uhmm, just wanted to ask if.. Uhmm.. You.. Well.."

Luh? Napapa'no 'to? Usually pag nagsasalita 'to ang confident palagi pakinggan tas detailed pa na kapag tapos na siya magsalita wala ka nang itatanong pa kasi naexplain na niya. Pero napapa'no 'to ngayon?

"Aries? Huy

kinakabahan ka ba? Ako lang 'to si Anica." Sinubukan kong magbiro para naman mapagaan yung pakiramdam niya na gumana naman ata. "Hays. It's just been what, more than a month since the last time I talked to any of my officers, especially you that I somehow lost my spark. Anyway, as I was saying, are you free tomorrow? There are some matters that we need to discuss that won't be talked about so well through social media alone."

Huh?

HA TEKA HOY ANO? HALAAAAA HOY BAKA KAMI LANG MAGKASAMA? PUCHA.

"Tayo lang ba? Or kasama yung ibang officers?" Tanong ko. "I tried reaching out to them but seems like they're all occupied at the moment. Unless you're occupied as well?"

HNGGGG ANO BA NAMAN 'TO KUPIDO HINDI AKO READY.

"Wala namang ganun ka importante. Kaya sige. Is it the usual meeting time? Ay wait, papasukin kaya tayo sa office? Or to begin with, sa school mismo?" Imbes na sagot sa tanong ko yung marinig ko, tawa ni Aries yung nangibabaw. "Hoy Mister President, tinatawanan mo ba 'ko?" Tanong ko at nakataas pa yung isa kong kilay.

"Narinig mo naman akong tumawa kaya alam mo na sagot

diyan. And yes, usual meeting time. Yes again kasi alam naman ng teacher-in-charge and yes kasi bukas sila bukas kasi Friday naman. Now do you have other questions Miss Vice President?"

Natahimik ako.

Para akong kamatis sa sobrang pula ngayon pagkakita sa mukha ko dun sa salamin. Bwiset kasi Aries huhu, crushback naman oh TT_TT

"Sinagot mo na eh, kaya wala na." Sagot ko. "Ako naman sagutin mo."

Huh?

"Huh? Aries sana ayos ka lang diba." Sambit ko. "Di ka naman nanliligaw

tapos

sasagutin kita?" Dagdag ko pa.

HOY ANG TAPANG KO ATA NGAYON?

"I was asking you something, Anica. Anong ligaw

ligaw ba sinasabi mo diyan?"

HOY HALA BWISET NAKAKAHIYA AKO.

"Anong ligaw rin sinasabi mo diyan? Sabi ko lugaw hindi ligaw che. May pag uusapan pa ba tayo?" Tanong ko sa kanya dahil baka mamaya may maitanong pa 'kong kung ano.

"Wala na. Haha. Sige na, see you tomorrow Anica." Saad niya.

"Of course you will." Sabi ko at binaba na yung tawag.

Hay. Hindi naman siguro ganun katagal ang magiging meeting namin bukas diba? Hapon na lang ako mamimili kasi ang usual meeting time namin 8am.

"Tsk. Aries kasi huhu, ba't ba ikaw pa naging crush ko hanep. Grrr. Matulog na lang nga." Inis kong sabi sa sarili at saka humiga sa kama at hindi nga nagtagal, nakatulog ako ulit.

RAIN

I'm suddenly sleepy.

Kanina lang sumasakit ulo ko tapos ngayon inaantok ako?

Tsk.

"Rain? Sabi ni mommy kung gusto mo raw magpacheck up." Sabi bigla ng kapatid ko. Nagulat ako sa bigla niyang pagsalita pero di ko pinahalata. "Don't you know how to knock on a door, Cloud? And no, I don't want to." Sagot ko.

Cloud is one year ahead of me. I'm the youngest and our eldest is named Storm. I guess my parents had a thing for naming us that way.

"Dati pa sumasakit

sakit yang ulo mo, you sure you don't want to?" Tanong pa ni Cloud ulit. "I'm as sure as I can be, Cloud. Now get the hell out of my room. Matutulog ako." Pagkasabi ko nun ay tinaasan niya lang ako ng kilay. "What?"

"You never sleep during this time of day. You sleep in the morning up until 6pm and then stay up the whole night." Paliwanag niya naman.

Teka, oo nga 'no? Saglit rin akong napaisip pero inaantok na nga talaga 'ko kaya hinayaan ko na.

Mukhang sira na nga takaga body clock ko.

"My body clock's acting up kaya inaantok ako. Kaya alis na." Pag uulit ko at ako pa mismo ang nagbukas ng pinto ng kwarto. Napapailing na lumabas si Cloud at ng ako na lang andito, isinara ko na yung pinto at saka inon yung aircon at humiga na sa kama kong pinapalitan palang yung bedsheet.

Wala pa sigurong sampung minuto ng makatulog na 'ko.

"They're not meant to see each other just yet."

"The timeline's messed up. Both of them."

"Pero wala na tayong

magagawa."

Eh?

"Roy!"

"See that lovely maiden over there?"

"Why don't you approach her?"

"No!"

Wtf?

"Ronnie! Ronnie go on, you never know right?"

"You'll be meeting with the new CEO of the publishing company."

"Yup, she's married."

What is all this?

"Russell!"

"I see you have a new neighbor, oh and it's a whole family."

Uhmm?

"Rio! You must save them!"

"Use your bullets Rio!"

"Shoot Rio!"

"No not her! The other one!"

Huh?

"Uncle Retino!"

"Uncle bakit hindi ka nag asawa?"

"Uncle wala kang anak?"

"I didn't find the right person."

Right person?

"Lolo! Lolo tignan mo oh, may butterfly!"

"Oh? Hala yung lola!"

Butterfly? Lola? Huh?

"Ronald my man!"

"Ah, yung babae kanina? Turns out she was lost so tinulungan ko muna."

Lost?

"Rain."

Eh? Pangalan ko na yun ah?

"Rain."

Ba't wala na 'kong ibang naririnig?

"Rain!"

Nagising ako at dumeretso nga yung katawan ko sa sahig.

"Tsk. You're talking in your sleep. And you've been asleep the whole afternoon. Magdidinner na tayo." Tugon ni kuya Storm.

Buong hapon? Pakiramdam ko ilang minuto palang akong tulog eh. Nakaupo pa 'ko sa sahig ng iwan na 'ko ng kapatid ko dito sa kwarto. Napatingin ako sa orasan at mag aalas syete na nga pala talaga ng gabi.

I was asleep that long? And what did I dream about? Mga sino yun?

At bakit parang pakiramdam ko kilala ko yung mga yun?