Chapter 7.1: Date

A smile danced on his lips. He felt silly. It’s just a friendly date but his heart… Sinapo niya ang dibdib. Mabilis ang tibok niyon at nakabibingi ang ingay. Hindi pa kumabog nang ganoon kalakas ang puso niya dahil sa babae.

“You look like an idiot!” Kinuha ni Harry ang tissue mula sa bitbit na supot, nilamukos ‘yon, at ibinato sa kaniya. Sapol siya sa mukha. “Hindi mo man lang napansin na kanina pa ako nakatayo sa pintuan.”

Nakaupo siya sa pangatlong baitang ng hagdanan. Bumagsak ang tissue sa kaniyang paanan kaya pinulot niya ‘yon at ibinato pabalik sa lalaki pero nakailag ito. “Masarap ba ‘yang dala mo?”

“Lugaw, itlog, at tokwa lang ‘to.” Tinungo nito ang mesa at inilapag doon ang bitbit na supot. “Nag-almusal na ako kaya sa ‘yo na lahat ‘to.”

“Salamat.” Tumayo siya at nilapitan ito. “Mamaya na ang date namin ni Sarah,” excited niyang balita rito habang isinasalin ang lugaw sa mangkok.

“Kaya pala ang lapad ng ngiti mo.” Napailing ito. “Seryoso ka ba sa kaniya?”

He lifted his shoulder in a half shrug. Sanay siyang pinagkakaguluhan ng mga babae pero iba si Sarah, ibang-iba. Unang kita pa lang niya sa dalaga ay may kakaiba na itong naidulot sa kaniya. “Let’s see what will happen next.”

“Hindi ito ang tamang oras para sa ganyang bagay. Huwag mo sanang kalimutan kung bakit ka nagtitiis dito.”

Nawala ang ngiti sa kaniyang labi. “Alam ko ‘yon.”

“Mabuti naman.” Nakahinga ito nang maluwag. “Siya nga pala, nagkita kami ni Sonia kahapon. Isinama niya si Arianne.”

Tumango-tango siya. Siguro, kahit papaano’y naibsan ang lungkot ni Arianne nang makita si Harry. “Puwede ka namang bumalik sa kanila kung nahihirapan ka na,” aniya. Hinila niya ang monoblock chair at naupo roon. Inumpisahan niyang lantakan ang pagkain. “Hindi mo kailangang magtiis dito.”

“Huwag mo akong ipagtabuyan.” Tinapik nito ang kaniyang balikat. “Pinili kong samahan ka kaya mananatili ako rito. Isa pa, alam mo naman na mas gusto ko ang simpleng buhay, ‘yong walang nagdidikta sa gusto kong gawin.”

Natahimik siya. Kailangan nilang mahirapan nang husto para sa simpleng buhay na gusto nila. Weird pakinggan pero ‘yon ang totoo. Samantalang ang iba ay nagpapakahirap para sa marangyang buhay na inaasam. May punto ito, dapat na isipin niyang mabuti ang bawat hakbang na gagawin dahil maaari ‘yong makaapekto sa kinabukasan na pinapangarap niya.

PINAG-ISIPANG mabuti ni Sarah ang ‘friendly date’ nila ni Erhart. Kahit puyat siya dahil sa trabaho ay pinilit niyang gumising ng alas-tres ng hapon. Pinaghandaan niya talaga ang pagdating ng araw na ‘yon. Limang minuto bago mag-alas-singko ng hapon nang may kumatok sa pinto. Tamang-tama na tapos na siyang mag-ayos ng sarili. Nagsuot lang siya ng pambahay na t-shirt at shorts.

Hinayaan niyang kumatok nang pauli-ulit ang binata bago ito pinagbuksan ng pinto. Laking gulat niya nang ibang tao ang bumulaga sa kaniya ngunit hind niya ‘yon pinahalata.

“Ikaw pala, Harry,” kaswal niyang wika. “Hinahanap mo ba si Jessica?” Sa palagay niya ay malapit na ang dalawa sa isa’t isa. Ikinuwento sa kaniya ng kaibigan na sabay nag-almusal ang mga ito kaya binilhan na lang siya nito ng lugaw at mag-isa siyang nag-agahan.

“Hindi,” anito sabay iling. “Ikaw ang sadya ko.”

Pinagtaasan niya ito ng kilay. “Bakit?”

“Pinapasabi ni Erhart na hindi matutuloy ang date ninyo dahil masama ang pakiramdam niya. Pasensya na raw.”

“That’s good to hear!” She beamed and clapped her hands enthusiastically. Nalukot ang mukha ng binata sa kaniyang ginawi kaya itinigil niya pagpalakpak. Napalis ang ngiti sa kaniyang labi. Mukhang na-misinterpret nito ang kaniyang sinabi.

“What I mean to say is…” Dapat mapigilan niya ang sarili na makapagbitiw ng mga salita na hindi kaaya-ayang pakinggan. “Masaya ako na hindi natuloy ang kunwaring date na ‘yon,” paglilinaw niya. “Magpagaling ‘ka mo siya dahil bawal magkasakit ang isang call center agent. Hindi puwede sa industriyang ‘yon ang mga sakitin,” lintanya niya at walang sabi-sabing isinara ang pinto nang matapos siyang magsalita.

Mahirap na, baka makita ito ni Jessica at imbitahin pa ito sa loob. Bakit kasi nagkasabay-sabay pa ang rest day nila. Nauna lang ng isang araw ang pahinga ni Jessica at Harry bago ang kanila ni Erhart. Bale, may isang araw sila na pareho ang day off.

“Sarah!” sigaw ng babae bago niya tuluyang maisara ang pinto. “Si Harry ba ‘yan?” tanong nito mula sa itaas. “Nandiyan pa ba siya?”

“Umalis na,” pagsisinuwaling niya. Nagitla siya nang biglang inilusot ni Harry ang kamay sa maliit na awang ng pintuan. Sumungaw siya roon. “Alisin mo ‘yang kamay mo! Gusto mo bang masaktan?” mahina subalit mariin niyang tanong.

“Anong gagawin mo sa akin kapag hindi kita sinunod?” nanghahamon ang tinig nito. “Iipitin mo ba ako?”

Hindi siya kumibo pero hinigpitan niya ang hawak sa seradura at idiniin iyon upang maipit ito. Umusal siya ng piping dalangin na sana’y hindi muna bumababa si Jessica.

“Aray!” pabulong na reklamo ng lalaki. Sumilip ito sa awang ng pintuan. “Aalis na ako. Pakawalan mo na ‘yang kamay ko.”

“Mayroon ka bang kausap diyan?” sigaw ni Jessica.

Kinabahan siya. Narinig niya ang yabag ng paa ng kaibigan kaya mabilis niyang binitiwan ang seradura. Patakbo niyang tinungo ang sofa at naupo roon. Naiwan niyang bukas ang pinto. Nanatili namang nakatayo sa labas ng pintuan si Harry kaya nagkunwari siyang bumalik ito. “May nakalimutan ka bang sabihin?”

Hindi makapaniwalang tingin ang ipinukol sa kaniya ng binata habang hawak nito ang nasaktang kamay. “Mayroon ba kayong ointment? Naipit kasi ‘yong kamay ko.” Umarte ito na para bang namimilipit sa sakit.

Nagkukumahog namang bumaba si Jessica, kulang na lang ay tumalon ito mula sa ikalawang palapag. “Bakit ka naipit?” Nilapitan nito ang binata at sinipat ang namumulang kamay ng lalaki. “Naku, wala kaming ointment! Masakit ba?”

“Hindi naman.” Binawi nito ang kamay kay Jessica. “Sige, babalik na ako sa bahay.”

Pinaikot niya ang mga mata. “Papansin,” bulong niya sa sarili.

“Wait lang,” awat nito sa lalaki. “Kung hindi ka busy puwede kang tumambay rito. Manood tayo ng pelikula.”

Nakatalikod sa kaniya ang kaibigan samantalang nakaharap naman ang lalaki sa gawi niya. Sinenyasan niya ang binata na huwag tanggapin ang paanyaya ng dalaga ngunit dinedma siya nito.

“Sure,” nakangiti nitong tugon. Inaasar ba siya nito?

Pumasok si Harry sa loob ng bahay. Tila sinadya pa nitong tabihan siya sa two-seater sofa samantalang may iba naman itong mauupuan.

“Narinig ko ang usapan ninyo ni Sarah na may sakit si Tisoy. Sayang! Marami pa naman akong nilutong pagkain para sa movie date nila.”

Yes! Si Jessica ang totoong nagluto ng pagkain kahit maaga siyang nagising. Nandoon lang siya upang panoorin itong magluto. Ang totoo niyan, mas excited pa ito kaysa sa kaniya.

“Akala ko magde-date kayo sa labas?” usisa ng binata sa kaniya.

“Malabong mangyari ‘yon,” sagot ni Jessica. “Suwerte na si Tisoy na napapayag niya ang kaibigan ko sa gusto niya.”

“Dahil binigyan niya ako ng utang na loob na hindi ko naman hiningi sa kaniya,” depensa niya. “And let me clarify something, hindi ‘yon romantic date. Friendly date lang ‘yon!” Kahit hindi naman sila friends.

“Whatever!” She waived her hand dismissively. “A date is a date, romantic date man ‘yon o friendly date.”

“Ewan ka sa ‘yo!” Sasakit lang ang ulo niya kapag nakipagtalo siya rito. Tumayo siya. “Kayong dalawa na lang ang mag-date tutal, ikaw naman ang nagluto ng pagkain.”

Nagluto ito ng adobong bituka at atay ng manok, popcorn, fishball, kikiam, at squid ball. Hindi niya alam kung bakit nag-abala pa itong magluto samantalang mabibili lang ang mga ‘yon sa tabi-tabi. Napakatiyaga nito sa kusina samantalang siya ultimong pagprito ng itlog at hotdog ay kinatatamaran niya.

“Hep! Hep! Hep!” Hinawakan nito ang magkabila niyang balikat kaya napilitan siyang bumalik sa upuan. “Diyan ka lang! Ikaw ang mahilig manood ng pelikula kaya huwag mo kaming takasan.”

“Anong genre ang paborito mong panoorin?” feeling close na tanong ni Harry sa kaniya.

Nahihiwagahan siya lalaking ‘to. Noong una, halos ayaw nitong pumasok sa bahay nila at parang ilag pa ito sa kaniya pero kabaligtaran ang ikinikilos nito ngayon. “Horror,” tipid niyang sagot.

Tinungo niya ang TV set. Nakahanda na ang pirated cd na kanilang panonoorin. Isinalang niya ang cd sa dvd player. Nabili niya ang TV set na ‘yon sa murang halaga mula sa dati nilang kapitbahay na umalis na roon. Mahilig siyang manood ng pelikula kaya binili niya ‘yon.

Agad siyang bumalik sa kaniyang puwesto nang mag-play ang cd. Wala siyang pakialam kung ayaw nito sa gusto niyang panoorin.

“Sarah, hahatiran ko lang ng pagkain si Tisoy. Baka nagugutom na ‘yon, kawawa naman.”

Teka, maiiwan siyang mag-isa kasama si Harry? Ayaw niya! “Ako na!” wala sa loob na presinta niya. Hindi niya maintindihan ang sarili kung bakit bigla siyang nailang sa presensya nito.

“Ako na ang maghahatid ng pagkain kay Erhart. Samahan mo na lang dito si Harry. Sandali lang naman ako.”

Hindi na siya nakahirit pa dahil nagmamadali itong lumabas. Minsan, nalilito siya sa ikinikilos ni Jessica. Hindi niya malaman kung sino ba talaga ang gusto nito sa dalawang lalaki. Bakit kaya magulo ang takbo ng utak ng mga tao?