“Cut! Okay guys, let’s break!” Narinig kong sigaw ng director, halos hindi na maalis ang ngiti ko habang nakamasid kay Hanz na kasalukuyang naglalakad patungo sa direksyon ko. Suot ko ang malaking shades kaya malinaw kong nakikita ang bawat expression ng mukha nito kahit pa matingkad ang sikat ng araw. Ito na ang huling movie na gagawin ni Hanz at nagsabi siya sa akin na hihinto na siya sa pag-aartista at magpo-focus na lang daw siya sa aming mga negosyo.Simula ng ikasal kami ay naging dalawa na ang kumpanyang minominitor naming mag-asawa. Pasalamat na lang talaga ako at nand’yan ang biyenan kong lalaki na katuwang namin sa pagpapatakbo ng aming mga negosyo. Nagulat nga sila ng malaman nila na ang aking kumpanya ay magkakaroon ng unang branch nito sa labas ng bansa. Bukod pa roon ay lalong lumago ang kumpanya ng pamilyang Zimmer dahil naging sister company na ito ng kumpanya ko. Hindi na kayang pagsabayin ng aking asawa ang pagiging artista nito sa pagiging CEO ng tatlong kumpanya.
Summer’s Point of View “Marahil kung hindi ko lang nakikilala ang aking kaibigan ay iisipin ko na hindi si Wilma ang babaeng nakaluhod sa kalsada. Napakalayo na ng itsura nito kung ikukumpara mo noon. Nawala na dating ganda nito na nababalot ng magagara at mamahaling damit. Maging ang magandang kutis ng balat niya na lalong kumikinang dahil sa mga kumikislap na suot nitong alahas ay pinaig na ng kahirapan. Tanging ang suot nito ay isang lumang bestida, at makikita sa kanyang awra na nasa mababang antas ito ng pamumuhay. Ngunit ang higit na umantig sa puso ko ay ang imahe ng isang ina na nagmamakaawa para sa buhay ng kanyang pinakamamahal na anak. Nang mga sandaling ito ay wala akong makapa na anumang galit para sa aking kaibigan bagkus ay nangingibabaw ang matinding awa ko sa kanya. Nang makita ko na nahihirapan na ang bata mula sa mga kamay ng lalaking walang puso ay dumilim ang mukha ko. Matigas ang expression na lumapit ako sa kanilang kinaroroonan ngunit hindi ako tuluyang makal
Natigil sa masayang kwentuhan ang pamilyang Zimmer ng biglang pumasok si Summer sa pintuan ng Villa. Halos sabay na napalingon sa kanya ang lahat. Nagtataka na tumayo si Hanz at sinalubong ang asawa nitong seryoso ang mukha. Batid niya na galit ito base na rin sa expression ng mukha nito, ngunit ang labis na ipinagtataka ni Hanz ay kung saan galing ang kanyang asawa.“Sweetheart, kanina pa kita hinahanap, where have you been?” Seryoso niyang tanong bago ito hinalikan sa labi. Natigilan si Hanz ng mapansin niya na ang mga mata ng kanyang asawa ay tanging nakatuon lang sa pinsan niyang si Johnny. Binalot ng matinding selos ang dibdib ni Hanz at tumigas ang expression ng mukha nito nang lampasan siya ng kanyang asawa na para bang wala itong pakialam sa kanya. Napansin naman ito ni Johnny kaya tumayo siya at sinalubong ang kanyang ex-girlfriend. Sa totoo lang, hanggang ngayon ay may nararamdaman pa rin si Johnny kay Summer at matinding panibugho ang nararamdaman nito para sa kanyang pins
“Sweetheart, what are we doing here?” Nagtataka na tanong ni Hanz ng tumambad sa kanyang paningin ang mga dikit-dikit na bahay. Napaka-itim din ng malapot na tubig sa mga kanal na nasa magkabilang gilid ng makipot na daan. Para kay Hanz ay nakakasulasok ang amoy ng paligid kaya halos hindi na maipinta ang mukha nito. Sinundan lang niya ang daan na itinuro ng kanyang asawa hanggang sa huminto sila sa isang lugar na may hindi kaaya-ayang tanawin. Ito ang normal na reaksyon ng mayayaman sa mga ganitong klaseng lugar. Ngunit kahit nababahuan na si Hanz ay bumaba pa rin siya sa motor at kaagad na sumunod sa asawa. Mabilis namang sumunod ang kanilang mga bodyguard na nakabuntot sa kanilang likuran simula pa kanina ng umalis sila ng Villa. “Just follow me, Sweetheart, and you will know everything.” Si Summer na wala kang makikitang pandidiri sa itsura nito bagkus ay mukha pa itong kampante na naglalakad sa makipot na eskinita. Sadyang mabaho ang lugar na iyon dahil malapit ito sa dump site
“Ahhhh!” Isang malakas na sigaw ang labis na nagpanindig sa balahibo ng bawat isa sa kanila, kasabay nito ang pagkalat ng matinding takot sa buong pagkatao ng lahat.“Gemini!” Malakas na sigaw ni Pisces mula sa kanyang earphone, natataranta na tumakbo siya patungo sa kinaroroonan nito. Hindi alintana ang dumudugong sugat sa kanyang tagiliran dahil sa tama ng baril. Nang mga sandaling ito ay tanging ang malakas na kabog ng kanyang dibdib ang naririnig ni Pisces dahil sa labis na pag-aalala sa kanilang kasamahan na si Gemini. Halos hindi na maaninag ni Pisces ang kanyang dinadaanan dahil sa malakas na buhos ng ulan. Nang makarating sa lokasyon ng kanyang kasamahan ay ganun na lang ang kanyang panlulumo ng tanging bakanteng kalsada na lang ang kanyang nadatnan. “Gemini!” Malakas niyang sigaw na halos ikapaos na niya, natataranta na sinuri niyang mabuti ang buong paligid. Umaasa na baka sakaling nasa paligid lang ito ngunit kalaunan ay nanghihina na napaluhod siya sa basâng semento. Halo
Summer’s Point of view“Ilang araw na akong nagmamanman sa mga lugar na maaaring puntahan ng mga kalaban. Ngunit tulad ng mga naunang araw ay bigo kami na makakuha ng kahit na katiting na impormasyon. Para kaming mga daga na naghahanap ng karayom mula sa isang kumpol ng mga dayami. Bago magsimula ang misyong ito ay matinding pakiusapan pa ang ginawa ko sa aking asawa. Ngunit hindi ako nagtagumpay na makuha ang permiso nito kaya batid ko na galit siya ngayon sa akin..Flashback…“Nag-usap na tayo para dito, Summer! Huwag mong sagarin ang pasensya ko.” Matigas na sabi ni Hanz bago ako nito tinalikuran. Nagdadabog na pumasok siya sa loob ng kwarto naming mag-asawa. Ngunit hindi pa rin ako sumuko kaya sinundan ko siya hanggang sa loob ng silid.“Sweetheart, pangako last na talaga ito at titigil na ako sa trabahong ‘to.” Ani ko sa nagsusumamo na tinig, ngunit naging matigas pa rin ito at ramdam ko na talagang galit na siya sa akin.“‘Yan din ang sinabi mo sa akin noong isang araw, nangako
Summer’s Point of view “Hmmm...” Isang ungol ang nanulas sa bibig ko ng naalimpungatan ako dahil sa nakakasilaw na sikat ng araw na tumatama sa aking mukha. Dahan-dahan kong iminulat ang aking mga mata ngunit muli akong napapikit dahil sa matinding pagkasilaw. Nanatiling nakapikit ang kanang mata ko habang ang kaliwang mata ay bahagyang nakadilat. Halos magdikit ang mga kilay ko dahil sa labis na pagtataka ng makita ko ang aking paligid. Pawang mga puno at mga sariwang damo ang nakikita ng aking mga mata. “Anong ginagawa ko sa gitna ng kagubatang ito?” Nagtataka na tanong ko sa aking sarili. Dahil sa pagkakatanda ko ay sinadya kong magpahuli sa mga kalaban para malaman ko ang lahat ng kanilang mga kalakaran. Kailangan ko kasing gawin ‘yun para magkaroon ng progress ang kasong hinahawakan namin. Ngunit kahit isang kalaban ay wala akong makita sa paligid, hindi ito ang inaasahan ko. Maingat akong tumayo habang sinusuri ang buong paligid. Saka ko lang napansin ang damit na suot ko. D
“Isang mapanganib na ngiti ang lumitaw mula sa sulok ng bibig nito at ilang sandali pa ay mula sa likuran ng babae, lumitaw ang isang tigre na may mabangis na mukha. Pumihit paharap sa kanyang alaga ang babae. Bumaba ang mukha nito sa ulo ng tigre at isang banayad na halik ang iginawad nito sa kanyang alaga. Sa ginawa ng babae ay marahas na umungol ang tigre habang nakatitig sa akin ang matalim nitong mga mata. Nagsimula sa marahang paghakbang ang tigre habang nanatiling nakatitig ito sa akin, maingat na umatras ang aking mga paa habang ang dalawang kamay ko ay nanatiling nakalahad sa ere. Sa isang iglap ay matulin akong tumakbo kaya naman nagsimula na ring tumakbo ang tigre patungo sa direksyon ko. Mabigat ang bawat bagsak ng aking hininga dahil patuloy lang ako sa matuling pagtakbo. Habang tumatakbo ay kasalukuyang abala ang utak ko sa kung paano kong matatakasan ang tigre. Hindi ko na alam kung gaano katagal na akong tumatakbo at pakiramdam ko ay sasabog na ang dibdib ko dahil sa
“My God, Maurine! Dalawa na ang anak mo pero ni isa sa mga ama nila ay hindi mo kilala!? Paano kang nabuntis ng hindi mo nalalaman!?” Mga katanungan na hindi alam kung paano sasagutin ng dalagang si Maurine. Walang siyang hinangad kundi ang makatapos ng pag-aaral at makatulong sa kanyang kapatid. Subalit hindi niya sukat akalain na mangyayari sa kanya ang mga nababasa lamang niya sa mga novela. One night stand, not once but twice, dahilan kung bakit sa murang edad ay naging dalagang ina si Maurine Kai Ramirez. Ang masaklap, wala siyang pagkakakilanlan sa mga lalaking nakabuntis sa kanya. Hanggang sa natuklasan niya na ang ama ng panganay niyang anak ay ang CEO na si Andrade Quiller Hilton ang kakambal ni Storm Hilton. Naiskandalo ang CEO ng Steel Quiller Corp. dahil sa biglang pagsulpot ng mag-ina, ngunit mariǐng itinanggi ng binata na hindi siya ang ama ng anak ni Maurine. But for the sake of his name ay kinuha niya ang mag-ina pero para gawing katulong ang dalaga sa sarili ni
Click! Click! Click! “Nice one, Maurine!” Anya ng photographer na walang humpay ang pagkuha sa akin ng litrato. Kasalukuyan akong nakaupo sa isang upuan at ibinibigay ang lahat ng makakaya upang maging maganda at kaakit-akit sa mga larawan. Suot ko ang isang red two piece habang panay ang pose ko ng iba’t-ibang posisyon. “Wow, pare ang ganda n’yan.” Narinig kong sabi ng isang lalaki. Pero, hindi ko na ito pinansin pa basta nag-concentrate lang ako sa pagpopose. Maya-maya ay biglang lumapit sa akin ang kaibigan kong si Pauline at inabot sa akin ang isang puting roba. “Mukhang type ka ni boss Felix ah, mag-iingat ka.” Pabulong na sabi nito sa akin habang tinutulungan ako nito na maisuot ang roba sa katawan ko. “Excuse me, hindi ko type ang matandang ‘yun, nandito ako para magtrabaho hindi para pumatol sa isang matandang uhugin na.” Natatawa kong sagot kaya natawa rin sa akin ang kaibigan kong ito na siya ring tumatayong assistant ko. “Kailangan ka ng manager mo sa opisina. Hinihint
“I-I can’t believe this, I’m a father now?” Nanlalaki ang mga mata habang nakapako ang mga mata nito sa aking tiyan. Nagulat pa ako ng bigla niya akong halikan sa labi at mas mahigpit pa sa nauna ang yakap na ginagawa niya sa akin ngayon. Umiiyak na gumanti ako ng yakap habang paulit-ulit na sinasabi ang katagang, “I’m sorry…” “Sssshh… it’s okay, I understand, kasalanan ko naman talaga ang lahat.” Ani nito habang patuloy na pinapatakān ng pinong halik ang buong mukha ko. Maya-maya ay lumuhod siya sa harapan ko at masuyong h******n ang aking tiyan. “Dad! Look, I’m a father now! May anak na ako.” Buong pagmamayabang na pahayag ni Xavien na parang akala moy bata na binigyan ng isang malaking regalo. Natawa ang mga tao sa aming paligid habang ang ina ni Xavien ay umiiyak dahil sa labis na kasiyahan para sa kanyang anak. “It’s triplets.” Pag-aanunsyo ko na siyang ikinasinghap ng lahat at tulad ni Xavien ay umawang din ang bibig ng mga tao sa aming paligid. “Oh my God! Thank you so mu
Mula sa isang malawak na hardin ng hotel ay tahimik na nagaganap ang isang kasalan. Tanging mahahalagang mga panauhin at miyembro ng pamilya nang mga ikakasal ang umattend para sa engrandeng kasalan na ‘to. “Habang isinasagawa ang seremonya ng kasal ay tahimik sa kabilang bahagi ang magkakapatid na Hilton. Ang atensyon ng lahat ay nasa unahan kaya walang nakapansin sa pagdating ko. “Ikaw Cristina, tinatanggap mo ba ang lalaking ito bilang iyong asawa”- “Itigil ang kasal!” Matigas kong sigaw habang matalim na nakatitig sa mga taong ikinakasal. Parang iisang tao na lumingon ang lahat sa direksyon ko. Nanlaki ang kanilang mga mata ng makita ako, bakas ang labis na pagkagulat sa kanilang mga mukha. Kahit hirap na hirap ako dahil sa laki ng aking tiyan ay pinilit ko pa ring makalakad ng maayos upang makalapit sa unahan. Isang nakamamatay na tingin ang ibinato ko sa groom na ngayon ay nakaawang ang bibig nito habang nagpalipat-lipat ang tingin nito sa mukha ko at sa malaki kong tiyan.
Miles Point of view “Lumitaw ang matamis na ngiti mula sa aking mga labi ng masilayan ko ang pinakamagandang tanawin na nakita ko sa buong buhay ko. Ang paglubog ng araw, nandito ako ngayon sa may dalampasigan, nakaupo sa isang malaking tipak ng bato habang nag-aabang sa paglubog ng haring araw. Ramdam ko ang bawat halik ng alon sa aking mga paa at ibayong ginhawa ang hatid nito sa aking pakiramdam. Kasamang inililipad palayo ng malamig na simoy ng hangin ang lahat ng mga alalahanin ko sa buhay kaya kay gaan ng pakiramdam ko sa tuwing nandito ako sa tabing dagat. Sinundan ng aking tingin ang mataas na paglipad ng mga ibon. Minsan, iniisip ko na sana ay ibon na lang ako, malayang nakakalipad kahit saan nila naisin ng walang iniisip na anumang problema. Sa loob ng ilang buwan na lumipas ay ito na ang nakagawian ko, ang tumambay sa dalampasigan at mag-abang kung kailan lulubog ang haring araw. Sa tuwing ginagawa ko kasi ito ay na-nanariwa ang mga alaala nung mga panahon na kasama
“Oh, my god, Xavien!” “Shit! Stop it, Xavien!” Halos sabay na sigaw ni Mrs. Lexie Hilton at ng asawa nitong si Cedric Hilton. Maging ang kapatid niya na si Andrade ay labis na nagulat sa eksena na kanilang nadatnan sa loob ng opisina ni Xavien. Mabilis na lumapit ang tatlo. Mula sa likuran ay mahigpit na niyakap ni Andrade si Xavien saka pwersahan na hinila ito palayo. Habang ang ama nilang Cedric ay mahigpit na kinapitan ang braso ng anak at pilit na tinanggal ang kamay nito sa leeg ng babae. Nahirapan pa sila bago tuluyang nailayo si Xavien mula sa babae, nanghihina na bumagsak ang babae sa sahig habang naghahabol-hininga. Masuyo namang hinagod ng kanilang ina ang likod ng babae at matinding takot ang makikita sa mukha ni Mrs. Hilton dahil sa labis na pag-aalala. “What’s wrong with you!?” Nakapamewang na bulyaw ni Cedric sa kanyang anak na tila wala sa katinuan. Nasasaktan siya sa itsura ng kanyang anak dahil napakalayo na nito sa dating makulit at masayahing si Xavien. “Let
“Ahhhh! “Crash!” Halos maglupasay ako sa sahig habang humahagulgol ng iyak. Hindi ko na alam kung ilang oras na akong nagwawala dito sa loob ng condo ko. Wala ng natira ni isang matinong gamit, lahat wasak! Kung gaano kagulo at kadilim ang aking condo ay ganun din ang buhay ko! For me, my life is useless! Everything that I have is nothing, because Miles is my everything to me. “Ahhhh! Ahhhh…” halos mamaos na ako dahil sa walang humpay na kakasigaw, na kulang na lang ay mapatid ang mga litid ko. Gusto kong isigaw ang sakit. I don’t care kahit nag mukha na akong bakla sa harap ng pamilya ko! I don’t even care kahit mawalan na ako ng dignidad dahil sa pagkaka-lugmok mula sa matinding sakit. B-because I love her! I love her so much… Six months have passed since Miles suddenly disappeared. Walang sinuman ang nakakaalam sa kinaroroonan nito even her family. Nagising na lang sila kinaumagahan na wala na si Miles sa sarili nitong silid, maging ang mga importanteng gamit ng dalaga.
“Paglabas ko sa elevator ay tumambad sa akin ang isang magulong eksena. Ang secretary ni Xavien habang nakikiusap sa dalawang babae na tumigil na sa pag-aaway. Sinisikap na paalisin ng secretary ang dalawang babae ngunit nahirapan siyang gawin ito dahil nag-aaway na ang mga ito. “What happened here?” Seryoso kong tanong kaya napunta sa akin ang atensyon ng nilang lahat. Napansin ko na natigilan ang secretary ni Xavien, ang ekspresyon ng mukha nito ay wari moy nakakita ng multo. “M-Ma’am?” Ani nito na hindi ko pinapansin dahil ang mga mata ko ay nakapako sa dalawang babae na natigil sa pagpapalitan ng maaanghang na salita. Maganda naman ang mga ito kaso sa kapal ng make up nila, para sa akin nagmukha tuloy silang payaso. Halos makita na rin ang kanilang mga singit dahil sa masyadong liberated nilang pananamit. Sabay pa na lumingon sa akin ang dalawang babae, ngunit sa talim ng tingin ng mga ito ay kulang na lang bumulagta ako sa sahig. “Huh? Don’t tell me, isa ka rin sa mga na
Xavien Point of view “Naalimpungatan ako ng maramdaman ko na sumiksik sa akin ang mainit na katawan ni Miles. Isang matamis na ngiti ang lumitaw sa mga labi ko ng sa pagmulat ng aking mga mata ay sumalubong sa aking paningin ang maganda at maamong mukha ng aking nobya. Isa ito sa mga gusto kong maranasan tuwing gigising sa umaga. Buong pagsuyo na niyakap ko siya ng mahigpit habang mariin na nakalapat ang aking mga labi sa ulo nito. “I love you...” ito ang paulit-ulit na sinisigaw ng puso ko. Habang nilalasap ang sarap sa pakiramdam ng pagkakalapat ng aming mga hubad na katawan. “Xav, I think tanghali na, marami ka pang appointment ngayong araw na ito at hindi mo pwedeng ikansela ang mga ‘yun.” Ani nito sa inaantok na boses. She’s right at kahit labag sa kalooban ko napilitan na rin akong bumangon. Nagtaka ako ng hindi siya kumilos at nanatili lang ito sa kanyang posisyon. “Sweetheart, are you okay?” Nag-aalala kong tanong, bago sinalat ang noo nito. Nakahinga ako ng maluwag ng