"Mahal din kita," sagot ni Cherry bago niya ibaba ang telepono.Habang ibinabalik ang telepono sa kanyang bulsa, saglit siyang napaisip. Mahirap ang kanilang sitwasyon, lalo na’t nasa long-distance relationship sila, ngunit pinanghahawakan niya ang kanilang mga pangarap. Alam niyang ang sakripisyong ginagawa nila ngayon ay para sa mas magandang bukas—isang buhay kung saan hindi na sila kailangang magkahiwalay at magtitiis ng distansya."Focus, Cherry," bulong niya sa sarili bago muling bumalik sa trabaho. Ngunit kahit gaano siya kaabala, hindi niya maiwasang asamin ang araw na makakapiling niya muli si David, at makakamtan nila ang buhay na matagal nilang pinapangarap.Matapos ibaba ang telepono, muling ibinalik ni Cherry ang kanyang atensyon sa kanyang trabaho. Ang mga araw sa Blue Ocean Cruise ay tila pareho—mataas ang demand at walang tigil ang galaw ng barko, ngunit sa bawat sandali, naiisip niyang masyado na siyang naiinvolved sa kanyang trabaho. Sa kabila ng pagmamahal nila ni D
Malamig ang simoy ng hangin sa deck ng Blue Ocean Cruise Ship. Walang ibang naririnig si Cherry kundi ang banayad na tunog ng alon na bumabangga sa barko. Ngayong araw, sa wakas ay day-off niya mula sa trabaho bilang passenger crew. Suot ang simpleng t-shirt at shorts, nagpasya siyang gumala sa paligid ng barko, nagbabakasakaling makahanap ng tahimik na lugar kung saan puwede siyang mag-relax.Sa isip niya, ito na ang pagkakataong magpahinga mula sa magulong mundo ng kanyang trabaho. Pero ang hindi niya alam, isang gulo ang naghihintay sa kanya.Habang abala si Cherry sa pagkuha ng litrato ng malawak na dagat gamit ang kanyang cellphone, bigla siyang nakaramdam ng tapik—hindi sa balikat kundi sa kanyang puwet! Gulat na gulat siyang napalingon, ang kanyang mukha’y namumula sa halong galit at hiya.“Excuse me?!” sigaw niya, halos sumabog sa galit.Ang salarin, isang matangkad, gwapo, at tila mayabang na lalaki, ay nakatingin sa kanya na may nakakalokong ngiti. Ito si Jal, ang kapitan ng
Makalipas ang ilang araw mula sa nakakainis na insidenteng iyon, sinubukan ni Cherry na umiwas kay Jal. Ayaw niyang magkaroon ng kahit anong koneksyon sa lalaking iyon. Ngunit tila ba nilalaro siya ng tadhana—sa bawat sulok ng Blue Ocean Cruise Ship, tila lagi siyang napapadpad sa lugar kung saan naroon si Jal.Isang umaga, habang naghahanda si Cherry para sa kanyang shift, natanggap niya ang isang memo mula sa supervisor niya.Memo:Cherry, ikaw ang na-assign na maging liaison officer para sa isang espesyal na proyekto ng kapitan. Dumalo sa meeting mamayang 3 PM sa Captain's Office.Halos mahulog ang tasa ng kape mula sa kamay ni Cherry. "Ano? Ako? Bakit ako pa?" bulong niya sa sarili habang nararamdaman ang mabilis na pagtibok ng kanyang puso.“Uy, Cherry!” sigaw ni Marites, isa sa mga kapwa niya crew. “Ano’ng problema? Para kang nakakita ng multo.”Napabuntong-hininga si Cherry at ipinatong ang memo sa mesa. “Ito, oh! Pinapapunta ako sa opisina ng kapitan. May espesyal daw na proye
Makalipas ang dalawang linggo mula nang magsimula ang espesyal na proyekto, mas naging abala si Cherry kaysa dati. Hindi na lamang simpleng tungkulin bilang crew ang ginagawa niya; siya na rin ang tumatayong tagapamahala ng mga plano, pag-uusap sa mga VIP passengers, at pagsasaayos ng mga detalye para sa proyekto. Kahit pagod, pilit niyang binibigyan ang sarili ng motibasyon.“Cherry, kaya mo ‘to,” bulong niya sa sarili habang nag-aayos ng mga dokumento sa opisina ng cruise.Isang gabi, matapos ang mahabang araw ng trabaho, naisipan ni Cherry na magpahinga sa lounge deck. Mahangin sa labas, at kitang-kita ang maliwanag na buwan na sumasalamin sa kalmadong dagat. Bitbit ang isang tasa ng mainit na tsaa, sinubukan niyang limutin ang pagod habang pinagmamasdan ang liwanag ng barko na nagbibigay-buhay sa paligid.Ngunit sa di kalayuan, napansin niya ang isang grupo ng mga pasahero na palabas ng bar ng barko. Tumatawa ang mga ito nang malakas, at ang tunog ng kanilang halakhak ay sumabay s
Habang naglalakad si Cherry pabalik sa kanyang kabina, ramdam niyang para siyang tinatangay ng hangin. Ang bawat hakbang niya ay puno ng kalituhan at hindi maipaliwanag na kaba. “Bakit ako naiinis? Hindi ko naman siya pag-aari. Hindi ko rin naman siya gusto, diba?” Ito ang mga tanong na paulit-ulit niyang iniisip, subalit hindi siya nakakaligtas sa mga emosyon na biglang bumangon mula sa kaibuturan ng kanyang puso.Ang mga nangyari kagabi ay naglalaro pa rin sa kanyang isipan. Si Captain Jal na magkasama ng dalawang sexy na babae, ang mga mata nitong puno ng tiwala at ang pakiramdam ng pagiging may-ari. “Hindi ko siya kailangan. Hindi ko siya gusto,” paulit-ulit na sinasabi ni Cherry sa sarili, ngunit sa kabila ng lahat ng iyon, hindi niya matanggal ang ngiti ni Jal mula sa kanyang utak.Pagpasok niya sa kanyang kabina, tumagilid siya sa kama at tumingin sa kisame. “Ano ba ‘to, Cherry? Anong nangyayari sa’yo? Ang dami mong pinapahirap na bagay sa utak mo. Hindi ka dapat mag-isip ng ga
Habang naglalakad si Cherry pabalik sa kanyang kabina, pakiramdam niya’y parang tinatangay siya ng isang malakas na hangin. Ang bawat hakbang ay tila isang pasya patungo sa hindi niya kayang unawain. “Bakit ako? Ano ang nangyayari sa’kin?” Ang mga tanong na ito ay patuloy na paulit-ulit sa kanyang isipan, isang alon na hindi tumitigil. Ang kaba sa kanyang dibdib ay tila mas malakas pa sa dagat na sumasalubong sa barko. Hindi siya makapaniwala na tinanong siya ni Jal para sa dinner party mamaya. Bakit siya? Hindi naman siya espesyal, hindi ba?Isang malalim na hinga ang pinakawalan ni Cherry habang binabaybay ang madilim na daan patungo sa kanyang kabina. Ang mga mata ni Jal, ang mga salitang iyon na tila may misteryo sa likod ng mga simpleng pangungusap, ang mga ngiti niyang laging may kasamang tiwala. Bakit ganito ang nararamdaman niya? Bakit siya naapektohan ng ganito?"Cherry..." bigla niyang narinig ang boses ni Jal na parang sumabog sa kanyang isipan, at natigilan siya. "I trust
Habang nakaupo si Cherry sa gilid ng kama, ang tibok ng kanyang puso ay parang nagmamadali, halos kasabay ng mga alon sa labas ng kanyang kabina. Sa kabila ng malamig na hangin na pumapasok mula sa maliit na bintana, pakiramdam niya ay init na init siya. Ang mga mata ni Jal ay hindi niya maalis sa kanyang isipan—puno ng lalim, misteryo, at... anong bagay iyon? Pag-aalaga? Paghanga? Hindi siya sigurado.Hindi niya napansin na napapikit siya habang iniisip ang mga nangyari kanina sa dinner party.Isang mahinang katok ang gumulat sa kanya mula sa pag-iisip. Agad siyang tumayo, pinilit kalmahin ang sarili bago binuksan ang pinto. At naroon siya—si Jal mismo, nakatayo sa labas ng kanyang kabina."Captain Jal?" tanong ni Cherry, halatang nagulat. "Anong ginagawa ninyo dito?"Hindi agad sumagot si Jal. Tila may bigat ang bawat galaw nito, at ang mga mata niyang matagal nang nagdudulot ng kaba kay Cherry ay nakatitig sa kanya nang buong tapang."Gusto kitang makausap," mahina pero puno ng det
Bago pa siya magdesisyon, kailangan niyang matutunan kung paano yakapin ang posibilidad ng isang pag-ibig na hindi niya inaasahan."Anong nangyari sa'yo, Cherry?" tanong niya sa sarili, pilit inaalis ang mga saloobin. "Kailan ka naging ganito? Kailan mo pinayagan ang puso mo na magtakda ng bagong landas?"Tinutok niya ang mga mata sa kisame at inisip ang mga oras na lumipas. Si Jal... Ang mga mata nito, ang paraan ng pagtingin sa kanya, hindi kayang itanggi ni Cherry na may kakaibang epekto ito sa kanya. Hindi siya sigurado kung ang nararamdaman niya ay pagmamahal, ngunit may isang bagay na tiyak—si Jal ay nagdulot ng malaking pagbabago sa kanyang mundo."Siguro, ito na nga," bulong niya sa sarili. "Siguro ito na ang pagkakataon ko."Naglakad siya palapit sa pintuan at muling tiningnan ang kanyang kabina. Sa mga sandaling iyon, nagdesisyon siya—hindi siya matatakot. Hindi siya tatakbo palayo sa kung ano ang nararamdaman niya. Hindi na niya hahayaang malusaw ang pagkakataong ito dahil s
"Mahal din kita," sagot ni Cherry bago niya ibaba ang telepono.Habang ibinabalik ang telepono sa kanyang bulsa, saglit siyang napaisip. Mahirap ang kanilang sitwasyon, lalo na’t nasa long-distance relationship sila, ngunit pinanghahawakan niya ang kanilang mga pangarap. Alam niyang ang sakripisyong ginagawa nila ngayon ay para sa mas magandang bukas—isang buhay kung saan hindi na sila kailangang magkahiwalay at magtitiis ng distansya."Focus, Cherry," bulong niya sa sarili bago muling bumalik sa trabaho. Ngunit kahit gaano siya kaabala, hindi niya maiwasang asamin ang araw na makakapiling niya muli si David, at makakamtan nila ang buhay na matagal nilang pinapangarap.Matapos ibaba ang telepono, muling ibinalik ni Cherry ang kanyang atensyon sa kanyang trabaho. Ang mga araw sa Blue Ocean Cruise ay tila pareho—mataas ang demand at walang tigil ang galaw ng barko, ngunit sa bawat sandali, naiisip niyang masyado na siyang naiinvolved sa kanyang trabaho. Sa kabila ng pagmamahal nila ni D
At bago pa man makapagsalita si Jal, ibinaba na ni Mia ang telepono.Naiwang nakatitig si Jal sa telepono, tila hindi makapaniwala sa nangyari. Ang mga salitang gusto niyang sabihin ay nanatiling nakakulong sa kanyang lalamunan. Gusto niyang habulin si Mia, tawagan ulit ito, o kaya’y pumunta sa condo unit nito para personal na humingi ng tawad. Ngunit alam niyang huli na ang lahat. Isa lang itong one-night stand—walang kasunduan, walang obligasyon, at higit sa lahat, walang koneksyon na higit sa pisikal na sandali."Isa lang itong gabi," pabulong niyang sabi sa sarili habang bumagsak sa kanyang sofa. "No strings attached."Pinipilit niyang kumbinsihin ang sarili na tama ang kanyang desisyon. Hindi siya dapat nag-iisip ng higit pa, dahil iyon ang kasunduan. Pareho nilang alam na walang dapat asahan pagkatapos ng gabing iyon. Ngunit bakit tila may bahagi ng kanyang puso ang bumibigat?Si Mia, na nakaupo sa gilid ng kanyang kama, ay hindi mapakali. Hawak niya ang sulat ni Jal sa kanyang
Matapos ang hindi inaasahang sandali nila ni Mia, tahimik na nagbihis si Jal sa loob ng kwarto. Ang liwanag ng araw ay sumisilip na sa mga kurtina, at si Mia ay himbing na natutulog sa kama. Saglit niyang pinagmasdan ito, ang mukha nito ay mukhang kalmado, ngunit may bahid ng pagod mula sa emosyonal na gabing nagdaan. Sa kabila ng lahat, naroon ang tahimik na kagandahan ni Mia na tila nagsasabing nasa lugar siya ng katahimikan, kahit saglit.Alam niyang hindi tama ang umalis nang walang paalam, ngunit parang mas madali ang tahimik na paglisan kaysa sa magbitiw ng mga salitang maaaring magdagdag ng bigat sa kanilang sitwasyon. Ang gabi ay punong-puno ng emosyon, at hindi niya alam kung paano ipoproseso ang nangyari. Hindi niya rin alam kung ano ang nararamdaman ni Mia. Kaya’t kumuha siya ng papel at bolpen mula sa side table. Habang nagsusulat, ramdam niya ang bigat ng bawat salita, ngunit pinili niyang gawing simple ang kanyang mensahe:Mia,Thank you for last night. I had so much fun
Inamoy ko ang kanyang hardin, sinipsip ang tunay niyang amoy. Hinila ko ang lahat ng sapantang natira, itinataas siya at hinila ang mga kumot pababa, binuka ang kanyang mga binti nang malawak para lubusan akong makapasok sa kanya.Humigop ako ng isa pang mahabang amoy, at siya'y napatawa nang may kaba. "Mayroon bang mali?" tanong niya, na tila naglalaro ngunit nag-aalala rin.Sa halip na sumagot gamit ang mga salita, hinayaan ko na lang ang aking dila ang 'magsalita,' dinilaan siya mula sa kanyang puwit hanggang sa kanyang clit, na nagdulot ng isang matinding paghinga. "OH. MY. GOD. Gawin mo ulit 'yan!"Bumalik ako sa simula ng aking paglalakbay, at sinimulan kong dumila pataas sa kanyang basang-basa na loob, na nag-iwan sa kanya ng hingal muli. Ang susunod na 'takbo' ng aking dila ay huminto sa kanyang ngayo'y umaagos na bukana, kung saan ipinasok ko ang aking dila hangga't maaari. Ang kanyang mga balakang ay muling umangat laban sa aking mukha, na may isa pang sigaw ng kasiyahan. "O
Siya ay kumalma, kahit na nasa sasakyan ng isang estrangherong lalaki na hindi ko sigurado kung mapagkakatiwalaan niya. Oh, hindi ko siya gagahasin sa kahit anong paraan, pero napakatagal na mula nang huli kong girlfriend,... well, umaasa akong hindi ako magiging masyadong 'magaspang at handa' pagdating namin doon.Habang nagmamaneho ako, nilingon ko siya mula sa sulok ng aking kanang mata, at nakita kong bahagyang nakayuko siya. Bigla, mukhang mas matanda siya kaysa sa mga nakita ko na siya. Anuman ang nangyari sa kanya, mabigat ito sa kanya.Ngunit nang makita ko siya, itinaas niya muli ang kanyang ulo at ang mga taon ay muling nawala sa kanyang mukha habang siya ay nahihiyang ngumiti sa akin.Nagpatuloy kami sa pagmamaneho ng halos isa pang milya, nang bigla siyang umabot at maingat na kinuha ang aking kamay at dinala ito sa kanyang mga labi upang halikan. Pagkatapos, ginamit niya ang likod ng aking kamay upang haplusin ang kanyang mukha habang siya ay humihiga dito, at pagkatapos
"Naiintindihan ko," sagot ko, ang tinig ko'y may halong kabuntot ng kalungkutan at pangarap na magpatuloy. "Pero minsan, hindi ko alam kung paano magsimula ulit. Paano ko tatanggapin na hindi na kami?"Mia ay huminga ng malalim, tumingin sa akin ng matagal, parang tinatanggap ang bawat saloobin ko. "Hindi madali, Jal. Walang madaling paraan para malampasan ang sakit. Pero ang isang bagay na natutunan ko, kahit na masakit, ang mga sugat ay nagiging bahagi ng kwento natin. Kung matutunan mong tanggapin ang sakit, makikita mo na may puwang pa para sa ibang pagmamahal."Tumingin ako sa kanya, hindi ko alam kung paano sisimulan ang pagpapaliwanag ng lahat ng nararamdaman ko. Sa kabila ng sakit at kalungkutan, may isang bahagi sa puso ko na nakaramdam ng tuwa—tuwa na may taong nakakaintindi ng mga pinagdaanan ko, at may pag-asa na hindi ko na kailangang mag-isa.Ibaba niya ang kanyang ulo, at sinubukan niyang ngumiti, pero nakita kong nanginginig ang sakit sa kanyang mga labi. Bigla akong na
Habang nakatingin siya kay Mia, biglang sumagi sa isip ni Jal ang mga tanong na matagal na niyang itinatago. Bakit nga ba siya ganito? Bakit hindi siya makapag-move on mula kay Cherry? O baka naman, natatakot siya sa mga bagay na hindi niya kayang kontrolin? Si Mia, bagamat bago pa lang, ay nagbigay sa kanya ng isang pakiramdam na matagal na niyang hinahanap—ang ginhawa."Sa totoo lang," sabi ni Jal, tinanggal ang pagkagat sa labi at nagsimula nang magbukas ng puso. "Minsan, iniisip ko kung baka may mali sa akin. Hindi ko alam kung paano mag-let go, paano magmove on. Parang lagi akong may bitin na nararamdaman."Mabilis na tinignan ni Mia si Jal, at kahit hindi siya agad nakasagot, ramdam ni Jal ang pagkaintindi sa mata nito. "Hindi ka nag-iisa," sagot ni Mia, tila iniisip ang mga salitang bibigkasin. "Lahat tayo may mga pinagdadaanan, mga bagay na hindi natin alam kung paano tatapusin. Pero minsan, ang sagot ay hindi palaging sa kontrol mo. Ang mahalaga, kung paano mo tinanggap ang l
Hindi sumagot si Jal, nakatingin lamang sa boteng hawak niya. Napatingin siya sa direksyon ng babaeng kanina’y humiram ng upuan. Abala ito sa pakikipagtawanan sa mga kasama, ngunit paminsan-minsan ay napapatingin din ito sa direksyon niya."Alam mo," muling nagsalita si David, mas mahinahon na ngayon, "minsan, hindi mo kailangang mag-isip ng sobra. Minsan, kailangan mo lang sumugal. Kasi paano kung siya pala ‘yung makakatulong sa’yo na makalimutan si Cherry?"Tumingin si Jal kay David, ang mga mata niya ay puno ng pag-aalinlangan. "At paano kung hindi? Paano kung masaktan lang ulit ako? Ayoko nang ulitin ‘yun, David."Ngumiti si David, inilapag ang kamay sa balikat ng kaibigan. "Bro, walang garantisadong hindi masasaktan. Pero iyon ang maganda sa buhay. May mga pagkakataong kahit masaktan ka, matututunan mong tumayo ulit. At baka, sa pagkakataong ito, hindi na lang sakit ang maramdaman mo. Baka kaligayahan naman."Napabuntong-hininga si Jal, pero hindi niya napigilang sumulyap muli sa
Habang nakaupo si Jal, napako ang kanyang tingin sa bar kung saan abala ang bartender sa paggawa ng mga inumin. Ang mga ilaw sa paligid ay kumikislap, parang sumasabay sa tibok ng musika, ngunit ang puso niya ay tila hindi makasabay sa ritmo ng kasiyahan sa paligid. Tahimik lang siyang umiinom ng tubig na nasa harapan niya, habang si David ay nag-oorder na ng isang round ng beer."Jal, seryoso ka ba talaga sa tubig lang?" tanong ni David, habang iniaabot ang isang bote ng beer sa kaibigan. "C'mon, bro. Minsan lang 'to. Hindi mo kailangang laging magpaka-seryoso."Umiling si Jal, ngunit kinuha rin ang bote. "Fine, isang bote lang," sagot niya, bahagyang napangiti. "Pero huwag kang umasa na mag-eenjoy ako dito.""Aba, malay mo naman," sagot ni David, sabay tapik sa balikat niya. "Baka mamaya, may magpapangiti sa'yo. Hindi mo alam kung anong pwedeng mangyari, 'di ba?"Napabuntong-hininga si Jal habang iniinom ang beer. Pinilit niyang tingnan ang paligid, ang mga taong nagsasayawan at nag