Para kay Cherry, nalulungkot na naman siya dahil malayo na naman siya kay David. Ngunit sa kabila nito, pinipilit niyang palakasin ang sarili. Ang pagmamahal ni David ang nagsisilbing liwanag sa gitna ng kanyang kalungkutan, ang dahilan kung bakit patuloy siyang lumalaban.Sa hallway ng barko, sinalubong siya ng malamig na hangin mula sa air-conditioning at ang mga abalang kasamahan na nagmamadaling gawin ang kani-kanilang trabaho. Isang kasamahan ang bumati sa kanya, ngunit kahit ngumiti siya, alam niyang hindi ito sapat upang maitago ang bigat na nasa kanyang dibdib."Cherry, okay ka lang ba? Parang ang lalim ng iniisip mo," tanong ni Marites, na ngayon ay naka-uniform na rin at naghahanda para sa kanilang shift.Ngumiti si Cherry at pilit na iniba ang usapan. "Oo naman, Marites. Iniisip ko lang kung gaano karaming pasahero ang kailangang asikasuhin ngayong gabi.""Hala, ewan ko sa'yo! Basta, kung may problema ka, huwag mong kimkimin, ha?" sagot ni Marites, bago ito nagmamadaling um
"Teka, Cherry, napansin mo na parang wala na si Captain Jal?" tanong ni Marites, sabay halukipkip ng kanyang mga braso habang tumitig kay Cherry na tila nang-aasar. "Magsabi ka nga ng totoo, nakamove-on ka na ba kay Jal?"Napalingon si Cherry kay Marites, halatang nabigla sa tanong. "Ano? Anong pinagsasabi mo diyan? Wala naman kami ni Captain Jal para mag-move on!" sagot niya, pero ramdam ang bahagyang kaba sa kanyang boses."Hmm…" Inilapit ni Marites ang mukha sa kanya, parang detective na nag-iimbestiga. "Huwag ka ngang mag-deny. Kitang-kita ko dati kung paano ka tumingin sa kanya. Iba, Cherry, iba! Aminin mo na, minsan kang nagka-crush kay Captain Jal."Napabuntong-hininga si Cherry, sabay tumingin sa sahig, parang nag-iisip kung paano sasagutin ang kaibigan. "Fine, Marites. Oo, aaminin ko, may konting... atraksiyon dati. Pero iyon lang ‘yon. Hindi naman umabot sa kung ano pa.""Konting atraksiyon?" ulit ni Marites, sabay tawa. "Cherry, ang ibig sabihin ng ‘konting atraksiyon’ mo,
Habang papalapit ang araw ng pagbabalik ni Captain Jal sa Blue Ocean Cruise Ship, tila bumibigat ang pakiramdam ni Cherry. Isang buwan na lang, at muling magtatagpo ang kanilang landas. Sa kabila ng desisyong isinara na niya ang nakaraan, hindi maiwasan ng kanyang puso ang bahagyang kaba.Alam niyang wala na dapat siyang maramdaman para kay Jal. Si David ang mahal niya, at buo ang tiwala niya sa kanilang relasyon. Ngunit ang posibilidad ng muling pagkikita nila ni Jal ay parang isang bagyong dumarating—hindi mo alam kung gaano ito kalakas hanggang sa dumating na.Samantala, si Jal naman ay nasa huling linggo ng kanyang proyekto sa kompanya. Pagod ngunit masaya siya sa tagumpay ng kanyang bagong shipping venture. Subalit sa likod ng kanyang kasiyahan, may kung anong pananabik sa pagbabalik niya sa barko. Hindi niya alam kung bakit, pero tila masyadong excited ang puso niya. Alam niyang andoon pa rin si Cherry.Habang pinaplano ang kanyang schedule, napatingin siya sa litrato nila ni Ch
Napansin iyon ni Marites, na agad sumimangot at inirapan si Cherry. “Hmmm... sino ang tinitingnan mo diyan? Uy, parang hinahanap mo si Captain Jal ah?” sabay ngisi at sulyap kay Cherry.Nagulat si Cherry at agad na nag-deny. “Hindi ah,” sagot niya, ngunit halatang may bahagyang pag-aalangan sa kanyang tono. Sinamahan pa ito ng pilit na ngiti na lalong nagbunyag ng kanyang pagkabuking.“Ehem, talaga lang ba?” ani Marites, sabay kunot ng noo habang nakangisi pa rin. “Ang pagkakaalam ko, si Captain Jal ay dapat next month ang dating. Pero ito ang latest chika—matatagalan pa raw ang pagdating niya dahil may importante siyang inaayos sa main office.”Biglang nanlaki ang mga mata ni Cherry, ngunit mabilis niyang inayos ang ekspresyon niya. “Narinig mo yan?” tanong niya, pilit na binabalewala ang kaba sa kanyang dibdib.“Oo naman! Narinig ko kay Captain Joshua mismo,” pagmamarites ni Marites habang inilapit ang sarili kay Cherry. “Kaya ka siguro tingin nang tingin, ano? Hmmm... na-miss mo na
Habang naglalakad sila papunta sa kanilang mga kabina, tahimik si Cherry, at dama ni Marites ang bigat sa kanyang kaibigan. Alam niyang may hindi ito masabi, ngunit hindi rin ito nagtanong. Alam na ni Marites na may mga bagay na mas mabuting hindi piliting itanong, lalo na kung hindi pa handa ang kaibigan na magbukas.“Cherry,” sabi ni Marites, nagsisimula nang magpatawa, “puwede bang magsimula ka nang mag-move on, ha? Hindi naman pwedeng si Captain Jal ang nasa isip mo habang magkasama kayo ni David. Huwag mong gawing komplikado ang buhay mo.”Si Cherry ay napatingin kay Marites. Walang kasiguraduhan kung natutuwa siya sa sinabi ng kaibigan o kung nananabik na ba siyang makalimot. Pero ang puso ni Cherry, may mga sugat pa rin na hindi kayang pagalingin ng oras o ng isang mensahe mula kay David.“Hindi ko alam, Marites,” sagot ni Cherry. “Ang hirap… ang bigat. Alam ko naman na dapat maging tapat ako kay David, pero si Jal… may ibang klase siyang epekto sa akin. Hindi ko kayang tanggal
Habang nasa opisina si Jal, tinitingnan niya ang mga dokumentong nakalapag sa kanyang lamesa. Ang mga bagong proyekto na ipinagkatiwala sa kanya ng kumpanya ay hindi biro, at alam niyang kakailanganin niya ng maraming oras at dedikasyon upang tapusin ang mga ito. Hindi pa man tapos ang mga detalye ng kanyang proyekto, nararamdaman niyang may kulang. Ang Blue Ocean Cruise Ship na madalas niyang pinagmumulan ng kaligayahan at mga magagandang alaala, ngayon ay tila malayo sa kanya.Bilang isang kapitan, may mga desisyon siyang kailangang pag-isipan at mga responsibilidad na hindi maaaring ipagpaliban. Kasama na rito ang mga proyekto ng kumpanya na nakatali sa iba't ibang mga destinasyon ng barko, at siya ang tinukoy na mangunguna sa lahat ng ito. Ngunit habang pinaplano niya ang bawat hakbang, isang bahagi ng kanya ang hindi mapigilan ang mag-isip kay Cherry—ang babaeng hindi na niya maalis sa kanyang isipan.“Bakit ganito?” tanong niya sa sarili, habang muling tinitingnan ang mga larawa
Si David, na tila tuwang-tuwa sa sagot ni Jal, tumayo at nagsimula nang maglakad palapit sa pinto. "Yesss! That's what I'm talking about, bro! Let’s go and have some fun! Wala nang work-work muna."Nakita ni Jal ang kasiyahan sa mukha ni David at naramdaman niyang may kakaibang saya sa loob niya. Siguro nga, kailangan niya muna ang mga ganitong bagay—makalimot pansamantala sa sakit na dala ng mga desisyon, at hayaan ang sarili na magpahinga mula sa mga bagay na hindi niya kayang kontrolin."Huwag mong gawing habit, ha," sabi ni Jal, binibigyan si David ng warning. "Hindi ko alam kung anong klaseng gimik 'to, pero kailangan ko pa ring magfocus sa trabaho.""Relax, bro," sagot ni David, habang nagtutulungan silang maglakad palabas ng opisina. "Isang gabi lang 'to, okay? Hindi naman mawawala 'yung focus mo sa trabaho."Ngumiti si Jal, ngunit may halong pag-aalinlangan. "Sana nga," sagot niya, na parang nag-iisip pa rin kung makakalimutan niya si Cherry kahit saglit lang. "Pero, David, ma
Habang nakaupo si Jal, napako ang kanyang tingin sa bar kung saan abala ang bartender sa paggawa ng mga inumin. Ang mga ilaw sa paligid ay kumikislap, parang sumasabay sa tibok ng musika, ngunit ang puso niya ay tila hindi makasabay sa ritmo ng kasiyahan sa paligid. Tahimik lang siyang umiinom ng tubig na nasa harapan niya, habang si David ay nag-oorder na ng isang round ng beer."Jal, seryoso ka ba talaga sa tubig lang?" tanong ni David, habang iniaabot ang isang bote ng beer sa kaibigan. "C'mon, bro. Minsan lang 'to. Hindi mo kailangang laging magpaka-seryoso."Umiling si Jal, ngunit kinuha rin ang bote. "Fine, isang bote lang," sagot niya, bahagyang napangiti. "Pero huwag kang umasa na mag-eenjoy ako dito.""Aba, malay mo naman," sagot ni David, sabay tapik sa balikat niya. "Baka mamaya, may magpapangiti sa'yo. Hindi mo alam kung anong pwedeng mangyari, 'di ba?"Napabuntong-hininga si Jal habang iniinom ang beer. Pinilit niyang tingnan ang paligid, ang mga taong nagsasayawan at nag
Tatlong araw ang lumipas.Tahimik na nag-iimpake si Cherry, ang puso niya’y punong-puno ng kaba."Anak, sigurado ka bang gusto mong umalis?" tanong ni Gemma, ang kanyang ina, na may halong pag-aalala. "Wala namang masama kung harapin mo si Jal, Cherry.""Mama, hindi ko kayang ipagsapalaran ang kapakanan ng mga anak ko.""Pero hindi mo man lang ba siya bibigyan ng pagkakataon?"Napalunok si Cherry. "Paano kung bawiin niya ang mga bata sa akin?""Pero anak—"Naputol ang usapan nila nang biglang may kumatok sa pinto.TOK! TOK! TOK!Napahinto si Cherry, mabilis na tumingin sa kanyang ina. May hindi magandang pakiramdam na bumalot sa kanyang dibdib."Cherry… may bisita ka," mahinang sabi ni Ralph, ang kanyang ama, habang bumukas ang pinto.At bumungad si Jal.Napakagat-labi si Cherry, agad na umatras. Bakit siya nandito?Napansin ni Jal ang maleta sa tabi ng sofa. Kumunot ang noo niya, ang kanyang mga mata ay nagdilim. "Tinatakasan mo na naman ako, Cherry?"Mariing napapikit si Cherry. "Um
Mariing itinikom ni Cherry ang mga labi. Ayaw niyang ipakita kay Jal kung paano siya naaapektuhan ng presensya nito, kung paano nito nagagawang guluhin ang isip at puso niya kahit pa ilang ulit na niyang sinabing tapos na ang lahat sa kanila."Oo, Jal. Ganun lang kadali. Dahil tapos na tayo. Wala na tayong dapat pag-usapan.""Tapos na tayo?" Umiling si Jal. "Hindi, Cherry. Hindi pa tayo tapos. At hindi kita tatantanan hangga’t hindi mo sinasabi sa akin ang totoo.""Sinabi ko na ang totoo!" sigaw ni Cherry, ngunit kahit siya ay hindi kumbinsido sa sariling salita."Hindi!" Mabilis na lapit ni Jal, marahas niyang hinawakan ang braso ni Cherry, dahilan para mapaatras ito. "Hindi mo ako maloloko, Cherry! Hindi si David ang ama ng mga anak mo, kundi ako!"Napapitlag si Cherry. Hindi niya inasahan ang pagsabog ng galit ni Jal."Bitiwan mo ako, Jal!" Pilit niyang inalis ang pagkakahawak nito, ngunit mas lalo lang humigpit ang hawak ni Jal sa kanya."Bakit mo ako niloloko, Cherry? Sabihin mo
Tahimik na nakahiga si Cherry sa kanyang kama, ngunit hindi mapakali ang kanyang isipan. Sa kabila ng pagod at hirap ng kanyang pagbubuntis, hindi niya magawang ipikit ang kanyang mga mata. Paulit-ulit na bumabalik sa isip niya ang mga salitang sinabi niya sa kanyang mga magulang."Hindi niya ako matutunton… Wala siyang alam kung nasaan ako… Sisiguraduhin kong hindi niya malalaman kailanman."Ngunit bakit siya kinakabahan? Bakit may isang bahagi sa kanya na nagsasabing hindi ito ganon kadali?Napahawak siya sa kanyang tiyan, pilit nilalabanan ang takot na unti-unting gumagapang sa kanyang dibdib."Mga anak, huwag kayong mag-alala. Hindi ko hahayaang maagaw kayo sa akin."Ngunit hindi niya alam na sa mga oras ding iyon… may isang taong hindi tumitigil sa paghahanap sa kanya.Blue Ocean Cruise, JapanHawak ni Jal ang isang dokumento habang matalim ang kanyang tingin dito. Nakaupo siya sa harap ng kanyang mesa, pilit pinoproseso ang impormasyong nasa kanyang harapan."Saan mo nakuha ito?
Maagang nagising si Gemma Jones, inunat ang likod at bumuntong-hininga bago tinungo ang kusina. Sa tahimik na umaga, isang tunog ang bumalot sa buong bahay—ang tunog ng malakas na pagsusuka mula sa banyo.Mabilis na napatingin siya sa kanyang asawang si Ralph, na kasalukuyang nagkakape sa lamesa. Pareho nilang narinig iyon. Hindi ito ang unang beses. Ilang araw na nilang naririnig si Cherry tuwing umaga, sumusuka na parang may dinaramdam."Ralph, may sakit kaya si Cherry?" nag-aalalang tanong ni Gemma habang dahan-dahang nilapag ang kutsara sa kanyang tasa.Napakunot-noo si Ralph, nagbabasa ng dyaryo. "Hindi ko alam. Pero kung may sakit siya, dapat sinabi na niya sa atin."Bumukas ang pinto ng banyo, at lumabas si Cherry, halatang namumutla, pawisan, at mukhang pagod. Halos hindi niya magawang itago ang kanyang panghihina."Anak, ayos ka lang ba?" Lapit agad ni Gemma, hawak sa braso ng kanyang anak. "Kanina ka pa namin naririnig na sumusuka. Baka naman may dinaramdam ka? Sabihin mo sa
Mariing napatingin si Jal kay Prescilla, ang kanyang panga ay humigpit, at ang kanyang mga kamao ay bahagyang sumara."Ano'ng pinagsasabi mo, Prescilla?" malamig niyang tanong, pilit na pinapakalma ang sarili.Ngumisi si Prescilla, inilagay ang kamay sa kanyang bewang. "Jal, hindi mo ba napapansin? Bigla na lang siyang nawala, bigla siyang nag-resign, at walang sinumang makapagsabi kung bakit. Hindi ba iyon kahina-hinala?"Hindi sumagot si Jal. Ngunit sa loob niya, may kung anong gumugulo sa isip niya."At kung tutuusin…" lumapit pa lalo si Prescilla, bahagyang idinantay ang kanyang kamay sa dibdib ni Jal pero agad itong inalis ng binata. "Dapat noon pa lang, ako na ang pinili mo. Hindi ko gagawin sa'yo ‘yang ginawa ni Cherry. Hindi ako tatakbo palayo sa’yo.""Huwag mo akong ipagkumpara sa kanya, Prescilla." malamig na sagot ni Jal. "At lalong huwag mong ipilit ang sarili mo sa akin."Napatigil si Prescilla, napalitan ng inis ang kanyang mukha. "Kahit anong gawin mo, Jal, hindi mo na
Pagkalapag ni Cherry sa Pilipinas, isang malalim na buntong-hininga ang pinakawalan niya. Ligtas na siya. Malayo na siya kay Jal. At higit sa lahat, kasama na niya ulit ang kanyang pamilya.Dala ang kanyang mga gamit, sumakay siya ng taxi papunta sa kanilang bahay sa Tagaytay. Habang nasa biyahe, hinaplos niya ang kanyang tiyan, pumikit sandali, at nagbulong, "Mga anak, malaya na tayo."Nang makarating siya sa kanilang bahay, pinakiramdaman muna niya ang paligid bago marahang kumatok sa pinto. Ilang saglit lang, bumukas iyon, at bumungad ang kanyang ina—Gemma Jones, isang matapang ngunit mapagmahal na babae.Nanlaki ang mga mata nito. "Cherry?!"Hindi na nakapagsalita si Cherry. Sa halip, agad siyang niyakap ng kanyang ina, mahigpit, parang ayaw na siyang pakawalan."Anak… Diyos ko, anak! Ano'ng ginagawa mo rito? Akala ko nasa barko ka pa!"Narinig ni Cherry ang pagmamadaling mga yapak sa loob. Ilang saglit lang, lumabas na rin ang kanyang ama—Ralph Jones, isang dating sundalo, may ed
Napabuntong-hininga siya. "Damn it, Cherry… ano ba talaga ang nangyayari sa'yo?""Jal."Napalingon siya nang marinig ang isang pamilyar na tinig. Si Captain Prescilla Gana, ang isa sa mga senior officers sa cruise ship. Maganda at matikas ito, laging kontrolado ang sarili, pero sa mga mata nito ngayon, may nakatagong pait."Ano'ng ginagawa mo rito mag-isa?" tanong nito habang lumalapit."Wala. Iniisip lang ang isang bagay," matamlay niyang sagot.Tumikhim si Prescilla. "O isang tao?"Hindi siya sumagot.Ngumiti ito nang mapait. "Huwag mo nang itanggi. Lahat ng tao dito, nakikita kung paano mo hinahabol si Cherry."Nanigas ang panga ni Jal. "Anong pakialam nila?""Simple lang, Jal." Dumiretso ang tingin nito sa kanya. "Gusto ka nilang gisingin sa katotohanan.""At ano'ng katotohanan?"Humakbang si Prescilla palapit. "Na hindi ka na mahal ni Cherry."Parang sinuntok ang dibdib ni Jal sa narinig.Parang lumubog ang mundo ni Jal sa narinig niyang sinabi ni Prescilla. Hindi siya makapagsal
Sa wakas, ibinalik ng officer ang kanyang passport. "Alright. Safe flight, Miss."Napabuntong-hininga siya ng malalim nang makalagpas sa immigration. Isa na lang… check-in na lang…Pero bago pa siya makalayo, isang pamilyar na boses ang narinig niya sa likuran."Cherry!"Parang yelo ang dumaloy sa kanyang katawan. Hindi… hindi puwede!Dahan-dahan siyang lumingon, at nakita niya si Jal, hingal at mukhang desperado, nakatayo ilang metro lang ang layo mula sa kanya."Cherry, huwag mo akong takbuhan!" sigaw nito, hindi alintana ang mga taong nakatingin na ngayon sa kanila.Hindi na siya nag-isip pa. Mabilis siyang tumalikod at naglakad nang mas mabilis patungo sa departure area. "Huwag mo siyang pakinggan. Huwag mong hayaang habulin ka ng nakaraan," pilit niyang sinasabi sa sarili.Ngunit narinig niya ang tunog ng mabilis na pagtakbo—alam niyang hindi siya bibitawan ni Jal."Cherry, please! Sandali lang!"Damn it! Alam niyang wala na siyang takas.At bago pa siya makalayo, naramdaman niya
Nakatayo si Cherry sa harap ng kanyang maliit na locker, inaayos ang huling gamit na dadalhin niya. Hindi niya akalain na ganito kabilis matatapos ang kanyang trabaho sa barko—ang trabahong minahal niya, ang trabahong bumuhay sa kanya. Pero ngayon, wala na siyang ibang pagpipilian.Muli niyang hinaplos ang kanyang tiyan. "Kakayanin natin ‘to, mga anak."Nang sa wakas ay handa na siyang lumabas, isang malalim na hinga ang kanyang pinakawalan bago tuluyang isinara ang pinto ng kanyang kwarto."Cherry, ito na ang final clearance mo." Inabot ni Ms. Andrea Vasquez ang dokumento. "Everything is approved. You're officially free to leave the Diamond Cruise Ship."Mabilis niya itong tinanggap at tumango. "Maraming salamat po, ma’am. Hindi ko po ito makakalimutan."Malungkot siyang tinitigan ng kanyang manager. "Hindi mo ba talaga kayang ipaalam ito sa ibang crew? They’ll be devastated when they find out na umalis ka na."Muling umiling si Cherry. "Ma’am, gusto ko pong tahimik na umalis. Mas ma