KABANATA 13
CARINA CHERYL'S POV
MAAGA akong nagising dahil na rin sa may dadaanan pa ako bago pumasok sa opisina. Pagkatapos kong gawin ang mga dapat gawin ay bumaba na ako ng hagdan.
Nadatnan ko sina Mom, and Dad na abala sa kusina.
"Good morning Mom, Dad."
"Good morning, Princess. Take a sit, the breakfast is ready." Nagkatinginan ang mga magulang ko dahil sa sabay silang nagsalita at tugmang-tugma pa ang sinabi nila. Bahagya silang natawa na sinabayan ko na rin.
"Mom, Dad, hindi ko po dadalhin yung kotse ko ngayon, mag co-commute na lang po ako, may dadaanan pa po kasi ako eh, baka magkaroon ng traffic at ma-late ako sa opisina." I said while looking at them.
"It's dangerous outside, anak." Nag-aalalang turan ng aking ina bago inilapag ang hawak nitong kutsarita.
"Ihahatid na lang kita sa dadaanan mo." Suhestiyon ni Dad na agad kong inilingan.
"Don't worry, Dad, sa cafe lang naman po ako and nandun naman po sina Olivia at Tejay, mag-iingat din po ako." Nakangiting saad ko.
Narinig ko ang malalim na pagbuntong-hininga nila na agad kong ikinatawa ng mahina.
"Mom, Dad I'll be fine, I promise."
Nang pumayag na sila ay ipinagpatuloy na namin ang pagkain ng agahan ngunit hindi pa rin sila natapos sa kakabilin sa akin.
That's why I love my parents so much. The love I have for them didn't change even though I already love someone. Kasi kapag nasaktan ka sa isang relasyong pinasukan mo, magulang mo lang ang sasalo sayo, magulang lang natin ang magpapaalala sa atin na iwan ka man ng lahat ng tao sa mundo, nandyan pa rin sila sa tabi mo, at mananatili sila hanggang sa huling pag hinga nila.
"Bye Mom, Dad, kailangan ko na pong mag madali at baka mahuli pa ako sa opisina." Pagpaalam ko sa kanila na ngayon ay nakatayo malapit sa nakabukas na gate ng aming bahay, nandito na kasi yung taxi na sasakyan ko patungo sa lugar na napag-usapan namin ni Olivia.
"Mag-iingat ka, princess, at huwag kang mag-alala kung mahuli ka man sa opisina, magiging asawa mo na din naman yung boss." Mapagbirong saad ni Dad na agad na ikinatawa ni Mom.
"Dad!" Angil ko na tinawanan lang nila. Muli akong nagpaalam sa kanila at padabog na tumalikod at sumakay sa taxi, nilingon ko pa silang muli na nagtatawanan pa rin.
"Crazy," I uttered.
"Saan po tayo, Ma'am?" Maya-maya'y saad ng driver.
"Sa Snow Cafe lang po, Manong." Nakangiting sagot ko rito at nakita ko naman ang agarang pag tango nito.
"Masyado pong maraming tambay na lalaki dun Ma'am, sana po ay nagsama kayo ng kaibigan, baka po mapag-tripan kayo dun dahil mag-isa lamang ho kayo."
"May kaibigan naman po akong naghihintay sa akin doon, salamat po sa pag-aalala." Sinserong saad ko.
Ngumiti na lamang ito at hindi na muling nagsalita pa, maingat nitong minaneho ang sasakyan hanggang sa makarating kami sa cafe. Nagbayad ako dito ng sobra sa kanyang hinihingi dahil natuwa ako sa kabaitan niya maging sa pag-iingat niya sa pagmamaneho.
"Maraming salamat po, Manong. Mag-iingat po kayo lagi." I said before turning my back at him then entered the cafe.
Nasa may pinto pa lamang ako ng cafe ay nakita ko na ang nakangiting mukha nina Olivia at Tejay. I'm so happy for these two. They find happiness with each other.
"Hey guys, kanina pa kayo?" Saad ko ng tuluyang makalapit sa table na inuukupa nila, umupo ako sa isang bakanteng upuan na nasa harap nila bago inilapag ang aking dalang shoulder bag.
"Kakarating lang namin mga labing limang minuto ang nakakaraan." Saad ni Olivia sa akin.
"So, bakit niyo ako pinapunta dito? Para maging third wheel, ha? Ang sama niyo talaga sa aking mag jowa kayo." Kunyareng inis na wika ko. Napatawa naman si Tejay at pabirong inirapan lang ako ni Olivia.
"Nagkabati na ba kayo ni Radcliff?" Tanong ni Olivia na ikinatingin ko sa kanya, seryoso lamang ang mukha nito at hinihintay ang sagot ko sa itinanong niya.
"Yeah, I gave him the second chance he's asking for. Sorry for not informing you about it." Nakita ko ang pagbabago ng emosyon ni Olivia dahil sa itinuran ko at ang bahagyang pag ngisi naman ni Tejay.
"Talaga!? Did you give him a second chance? Omg! I told you, babe! I told you! Talo ka sa pustahan natin." Baling nito sa kasintahan na napasimangot naman ng mukha.
"I thought, you'll gonna be mad?" Mahinang saad ko na agad na ikinahagikhik nito.
"Of course not! I'm a RylCliff fan since senior high school, duhh. Omg! I'm so happy. Sabi ko na nga ba at hindi mo matitiis ang pamabato ko." Parang batang binigyan ng cotton candy na reaksyon nito.
"Really? You ask me to come here just to ask me that question? Oh come one Olivia, dapat nasa office na ako at nagtatrabaho pero dahil sa akala kong importanteng itatanong mo late na ako."
"Ano ka ba, it's fine, boyfriend mo naman ang boss eh," kinikilig na saad nito na ikinairap ko.
"I just gave him a second chance to prove himself and gain my trust again, pero hindi ko pa siya boyfriend!" Iritang saad ko.
"Dun na din naman ang punta nun, hindi ba babe?" Saad nito na tinanguan naman ni Tejay.
"Tango-tango ka pa dyan, huwag mong kakalimutan yung limang libo ko, talo ka sa pustahan natin. " Dagdag pa nito na bahagya kong ikinatawa.
"Kumain ka na ba ng agahan?" Anas ni Tejay na agad kong tinanguan.
"I have to go guys, I'm thirty minutes late already," I said and stood up.
"Ihatid ka na namin." Alok ni Tejay na agad kong inilingan.
"No need, kaya ko naman, tsaka malapit lang din naman yung kompanya dito, ayun lang oh." Saad ko sabay turo sa matayog na building sa bandang kanan ng cafe.
"Pero-" Magsasalita pa sana si Olivia ngunit pinigil ko na.
"Huwag na nga kasi! Magiging third wheel na naman ako eh!" Anas ko na sabay nilang ikinahagalpak ng tawa.
"Kita na lang tayo sa bar bukas ng gabi, you promised me that you'll join us later, don't forget about it," Olivia said and I just nod my head.
"I'm going mag o-order lang ako ng iced coffee then maglalakad na ako patungo sa kompanya, malapit lang naman eh, limang minuto lang kapag nilakad." Saad ko at humalik sa pisngi nila.
"Take care, Carina!" Sabay na saad nito. I smiled at them bago nagtungo sa pag o-orderan ko ng iced coffee. After I order and pay for it lumabas na ako ng cafe. Nadatnan ko pa sina Tejay at Olivia na papaalis na ang sasakyan. Binusinahan pa ako nila bago pinaharurut ito patungo sa daang taliwas sa pupuntahan ko.
Maingat akong naglakad sa daan patungo sa kompanya wala akong kasabay sa paglalakad kaya mas lalo ko pang binilisan ang aking paglalakad ng biglang may humarang sa daan ko, tatlong lalaking parang tambay lamang sa kanto.
Agad na dinaanan ng kaba ang sistema ko, ang normal na pag tibok ng puso ko ay biglang bumilis, at hindi ko na malaman pa ang gagawin.
CARINA CHERYL'S POV RAMDAMko ang hirap sa paghinga ng mas lalo pang lumapit sa akin ang tatlong lalaki, pasimple kong inilibot ang aking mga mata sa paligid ngunit malayo ang mga tao sa kung saan ako naroroon, ang iba ay nagtatawiran patungo sa kabilang kalsada at ang iba naman ay papasakay sa sari-sarili nilang mga sasakyan. "E-excuse me, I have to go." Pinilit kong hindi mautal habang nagsasalita, ang aking paningin ay nananatili lamang na nakatingin sa baba kaya kita ko ang bahagyang panginginig ng aking tuhod. "Mukhang mag-isa ka miss ahh. Gusto mo bang samahan ka muna namin?" Lalong lumakas ang kabog ng dibdib ko, ang paghinga ko ay biglang bumigat, at ang tanging nasa isip ko na lamang ay kung paano makatakas.
KABANATA 15CARINA CHERYL'S POVTAHIMIK na nakatingin ako sa labas ng bintana ng kotse. Kasalukuyan naming tinatahak ang daan patungo sa bahay upang kuhanin ang mga gamit ko. Hindi nga talaga nagbibiro si Radcliff sa sinabi niya kanina na sa bahay na niya ako titira.I sighed when we reached my house gate."Go get your things, baby. I'm going to talk to your parents." Saad ni Radcliff habang inaalalayan akong bumaba sa sasakyan. Inakay ako nito papasok sa entrance ng bahay, agad kaming sinalubong ng mga nakangiting mga kasambahay kaya wala akong nagawa kundi ngumiti din pabalik.Nagdadabog na umakyat ako sa hagdan at nilagpasan siya. Agad kung binuksan ang pinto ng aking silid at padabog itong isinara."He really has the guts, argh!" Inis na usal ko habang kinukuha ang maleta sa walk in closet ko. "Porke't close pa rin sila nina Mom and Dad without me knowing papaalisin niy
CARINA CHERYL'S POVABALAkaming mga senior high student sa pag-aayos ng sari-sariling booth. Intramurals kasi ngayon kaya naatasan kaming gumawa nito. Kahit nakakapagod ay hindi kami nagreklamo. Graduatin na din naman kami eh."Carina, paabot naman nung thumbtack sa lamesa, natatanggal kasi sa pagkakadikit tong kurtina eh." Saad ng bestfriend kong abala sa pagkakabit ng kurtina sa booth namin.Photo booth yung napili naming gawin dahil napansin naming wala pang gumagawa nito."Shaina, bakit parang andaming naka civilian? Diba dapat naka-uniform pa rin kahit intrams?" Nagtatakang baling ko dito habang inaabot ang hinihingi nitong thumtacks.
CARINA CHERYL'S POV"Carina!Hurry up, baka ma-late ka sa first day of work mo!" Rinig kong sigaw ni Mommy mula sa kusina."I'm almost done, Mom!" Pasigaw na saad ko bago dali-daling kinuha ang bag na dadalhin ko sa trabaho.Habang pababa ng hagdan ay nakasalubong ko pa si Daddy na nakangiti akong sinulyapan."Morning, Dad!" Masiglang bati ko bago ito halikan sa pisngi."Morning, my princess." Malambing na bati nito pabalik na ikina-ngiti ko."Ang tagal kumilos ng mag-amang toh, bilisan niyo na d'yan at baka maging traffic na ang daan papunta sa mga opisina ninyo!"
CARINA CHERYL'S POV"SIR, we have to go to the said restaurant, Mr. Hashimata will arrive there soon," I said after walking closer to his table.Tumingin ito saglit sa direksyon ko bago dinampot ang kanyang cellphone at may kung anong tinipa roon bago ilagay sa kanyang bandang tenga."Hello, Manong Bert, prepare the car." Yun lamang ang sinabi nito sa kabilang linya bago ibinaba ang tawag."Get your things, we're going." Baling nito sa akin na agad ko namang sinunod.Bumaba kami ng building na walang nagsasalita. Parang kaninang pagpasok ko sa opisina ay kung umasta siya ay parang close kami, tapos ngayon 'ni hindi man lang bumubuka
CARINA CHERYL'S POVPILITkong iminulat ang aking mga mata, puting kisame ang sumalubong sa akin. Pinikit kong muli ang aking mga mata dahil nabigla ito at nasilaw sa liwanag na nanggagaling sa ilaw maging ng sinag ng araw na tumatagos sa bintana ng silid."Hey," a baritone voice said and gently hold my hand."Are you okay? Do you need anything?" He added then stood up.Tumingin ako sa paligid at napagtanto kong nasa isa akong hospital bed."What happened?" Namamalat na untag ko."Are you hungry?" Saad nito na binalewala ang tanong ko. Bahagya akong umiling at pinilit ang sariling maupo.Kita ko ang mga konting galos sa iba't-ibang parte ng aking katawan.'Ano bang nangyari?'Ang natatandaan ko ay may isang boses na tumawag sa pangalan ko bago ako kainin ng kadiliman."If you're wondering why you end up lying in that bed. You're hi
CARINA CHERYL'S POVMATAPOSng mainit naming sagutan ay umalis ako sa opisina niya na tanging wallet ang dala, tutal lunch break na din naman, kakain nalang ako sa canteen ng building. Nakahinga lang ako ng maluwag ng tahimik akong makasakay sa elevator.Pagkarating sa canteen ay mga mangilan-ngilang empleyado ang bumati sa akin na nginitian ko na lang. Wala ako sa mood para makipag-usap."Ate, isang rice nga po tsaka isang adobo." Saad ko sa tindera sa canteen. Madali lang naman niya itong ibinigay sa akin kaya naglakad na ako pagkatapos kong ibigay yung bayad. Buti na lang may isang bakanteng mesa pa sa may bandang gitna.Nang makaupo ay sinimulan ko na agad ang pagkain
CARINA CHERYL'S POV I met Radcliff when I was in my senior high school days. FLASHBACK ABALAkaming mga senior high student sa pag-aayos ng sari-sariling booth. Intramurals kasi ngayon kaya naatasan kaming gumawa nito. Kahit nakakapagod ay hindi kami nagreklamo. Graduatin na din naman kami eh. "Carina, paabot naman nung thumbtack sa lamesa, natatanggal kasi sa pagkakadikit tong kurtina eh." Saad ng bestfriend kong abala sa pagkakabit ng kurtina sa booth namin. Photo booth yung napili naming gawin dahil napansin naming wala pang gumagawa nito. "Shaina, ba
KABANATA 15CARINA CHERYL'S POVTAHIMIK na nakatingin ako sa labas ng bintana ng kotse. Kasalukuyan naming tinatahak ang daan patungo sa bahay upang kuhanin ang mga gamit ko. Hindi nga talaga nagbibiro si Radcliff sa sinabi niya kanina na sa bahay na niya ako titira.I sighed when we reached my house gate."Go get your things, baby. I'm going to talk to your parents." Saad ni Radcliff habang inaalalayan akong bumaba sa sasakyan. Inakay ako nito papasok sa entrance ng bahay, agad kaming sinalubong ng mga nakangiting mga kasambahay kaya wala akong nagawa kundi ngumiti din pabalik.Nagdadabog na umakyat ako sa hagdan at nilagpasan siya. Agad kung binuksan ang pinto ng aking silid at padabog itong isinara."He really has the guts, argh!" Inis na usal ko habang kinukuha ang maleta sa walk in closet ko. "Porke't close pa rin sila nina Mom and Dad without me knowing papaalisin niy
CARINA CHERYL'S POV RAMDAMko ang hirap sa paghinga ng mas lalo pang lumapit sa akin ang tatlong lalaki, pasimple kong inilibot ang aking mga mata sa paligid ngunit malayo ang mga tao sa kung saan ako naroroon, ang iba ay nagtatawiran patungo sa kabilang kalsada at ang iba naman ay papasakay sa sari-sarili nilang mga sasakyan. "E-excuse me, I have to go." Pinilit kong hindi mautal habang nagsasalita, ang aking paningin ay nananatili lamang na nakatingin sa baba kaya kita ko ang bahagyang panginginig ng aking tuhod. "Mukhang mag-isa ka miss ahh. Gusto mo bang samahan ka muna namin?" Lalong lumakas ang kabog ng dibdib ko, ang paghinga ko ay biglang bumigat, at ang tanging nasa isip ko na lamang ay kung paano makatakas.
KABANATA 13 CARINA CHERYL'S POV MAAGAakong nagising dahil na rin sa may dadaanan pa ako bago pumasok sa opisina. Pagkatapos kong gawin ang mga dapat gawin ay bumaba na ako ng hagdan. Nadatnan ko sina Mom, and Dad na abala sa kusina. "Good morning Mom, Dad." "Good morning, Princess. Take a sit, the breakfast is ready." Nagkatinginan ang mga magulang ko dahil sa sabay silang nagsalita at tugmang-tugma pa ang sinabi nila. Bahagya silang natawa na sinabayan ko na rin. "Mom, Dad, hindi ko po dadalhin yung kotse ko ngayon, mag co-commute na lang po ako, may dadaanan pa po kasi ako eh, baka magkaroon ng traffic at ma-late
KABANATA 12 CARINA CHERYL'S POV NAIWANako sa may bukana ng gate habang gulat at nagtatakang nakatingin sa mga magulang ko at kay Radcliff. "Hey! Come here, love." Tinig ni Radcliff na nakapagpagising sa diwa ko. Dali-dali akong naglakad patungo sa direksyon nila at bahagyang lumapit kila mommy. "Am I missing something?" Nakita ko ang bahagyang pag ngiwi ng mga magulang ko at ang lalong pag ngisi ni Radcliff. "What do you mean?" Pagmamaang-maangan ng kupal na lalaking nasa harap ko, sarap sampalin ng mukha. But in the other hand huwag na lang sayang ng kagwapuhan kung sas
KABANATA 11 CARINA CHERYL'S POV PILITkong hinihigpitan ang pagkakayapos sa kanya upang kahit papaano ay tuluyan na siyang kumalma. "What's wrong?" Pinapanatili ko ring kalmado ang boses ko kahit pa sobrang kaba na ang nararamdaman ko, bahagya kong nilingon ang kanyang kamao at mas lalong dumoble ang takot na nararamdaman ko ng patuloy na umagos ang dugo mula rito. Napapitlag ako ng biglang kumulog at unti-unting pumatak ang tubig mula sa langit. "Let's go inside, please?" Hindi ko napigilan ang hikbing kumawala sa akin kaya't alam kong narinig iyon ni Radcliff kaya't agad itong lumingon sa akin.
KABANATA 10 CARINA CHERYL'S POV NAPAKALAWAKng ngiti sa aking labi ng tuluyan ng gumaan ang aking pakiramdam, dahil ang sakit na matagal ko ng dinadala ay unti-unti ng nababawasan, ang sugat sa puso ko ay unti-unti ng naghihilom. "You wanna go somewhere?" Napabalik ako sa reyalidad mula sa malalim na pag-iisip ng biglang magtanong ang lalaking kailan man ay hindi ko tinigilang mahalin. Bakas sa mga mata nito ang kasiyahan kaya't bahagya akong ngumiti. "No, I wanna spend this day with you but I don't want to go outside, I'm feeling lazy." Napag-usapan 'rin
CARINA CHERYL'S POV PILITkong iminulat ang mabigat na talukap ng aking mga mata, ngunit agad ko ding ipinikit muli ng masilaw ako dahil sa sinag ng araw na tumatagos sa bintana dahil sa nakaawang na kurtina. Nang makapag-adjust sa liwanag ay nagmulat muli ako, agad akong nagtaka ng hindi pamilyar ang lugar na kinalalagyan ko. What happened? Where the hell am I? Nakaramdam din ako ng sakit ng ulo na para bang binibiyak ito, argh, hang over. Hawak ang aking sentido nilibot ko ang aking tingin sa buong silid, light grey ang kulay ng pader at kulay puti naman ang kisame, masasabi kong napakaganda ng buong silid, dahil na rin sa napakalawak nito at halatang mamahalin ang mga gamit. Napatingin ako sa side table at nangunot ang aking noo ng may makita ako doong litrato, isang litrato ko nung panahong nag-aaral pa ako bilang senior high school student. Nasaan ba talaga ako? Nasag
CARINA CHERYL'S POVLOUDmusic and a very crowded place. That's how I describe the place where am I right now. Yes, I am at a bar. Sabi kasi ni Olivia ay dito daw kami magkita-kita.After what happened earlier nakaramdam ako ng konting awa kay Radcliff. Seeing him hurt because my friends hate him, I can also feel the pain. What's the meaning of this? Do I still love him? Oh come on Carina Cheryl Jones, don't fool yourself, you love him, and it hasn't disappeared or changed.Yeah right, I admit I love Radcliff so much to the point that even though he left me hanging years ago, I still love him, yes, I hate him for leaving me, but it doesn't change the fact that I love him, I still love him."Carina!" Sigaw ng isang pamilyar na boses na nagpabalik sa akin sa malalim na pag-iisip."Hi, Oliv! Hi Tejay!"I smiled at them then kissed them on the cheek and tell them to sit on the chair."So, le
CARINA CHERYL'S POVISANGaraw na ang nakakalipas simula ng ma-ospital ako, at ngayon ay tinatahak kong muli ang daan patungo sa pinagtatrabahuhan ko, I don't want to go back there but I need to.As I arrive at the building's parking lot, I immediately park my car in a parking space, then head my way to my boss's office.Hindi ko alam kung ako lang ba ngunit ramdam ko ang mapanuring titig ng mga empleyado ng kompanyang ito, isinawalang bahala ko na lamang at nagpatuloy muli sa paglalakad.Nang makarating ako sa pinakamataas na palapag ay tahimik kong tinahak ang daan patungo sa bungad ng opisina ng taong hindi ko hiniling na muling makita.I understand his reason, but it still hurts, masakit pa rin, sariwa pa din yung sugat na naiwan kahit pa limang taon na ang nakakalipas. Maybe I can forgive him, but not now, not now.Ilang sandali pa ay nakarating na ako sa may pinto, nagtaka pa ako