CARINA CHERYL'S POV
"SIR, we have to go to the said restaurant, Mr. Hashimata will arrive there soon," I said after walking closer to his table.
Tumingin ito saglit sa direksyon ko bago dinampot ang kanyang cellphone at may kung anong tinipa roon bago ilagay sa kanyang bandang tenga.
"Hello, Manong Bert, prepare the car." Yun lamang ang sinabi nito sa kabilang linya bago ibinaba ang tawag.
"Get your things, we're going." Baling nito sa akin na agad ko namang sinunod.
Bumaba kami ng building na walang nagsasalita. Parang kaninang pagpasok ko sa opisina ay kung umasta siya ay parang close kami, tapos ngayon 'ni hindi man lang bumubuka ang bibig nito para magsalita, tsk.
"What's the problem, Cheryl?" He asks when he notices my face is in a frown.
"Nothing Sir," I said without looking at him and just continue walking. Nakita ko kung paano nangunot ang noo nito sa naging aksyon ko.
Nang makarating kami sa labas ng building ay naroon na ang sasakyan niya, alam kong sasakyan niya yun dahil nakita ko si Manong Bert sa labas nito. Nagppatuloy na lang ako sa paglalakad patungo sa kotse ng makitang nakasakay na si Radcliff sa loob.
Nagtungo ako sa pinto ng front seat upang doon maupo. Nagtataka naman akong tinignan ni Manong Bert na katabi ko dahil nasa driver seat siya.
"Who told you to sit there?" A baritone voice said that make me froze.
"At saan mo ako balak paupuin kung ganun?" Nakataas ang kilay na saad ko, I rolled my eyes at him.
"Don't roll your eyes on me, Cheryl. Sit beside me, hurry!" Nauubos ang pasensyang utas nito.
Dali-dali ko namang binuksan ang pinto at nagtungo sa tabi ng magaling kong boss. Nakita ko sa rearview mirror na nakatingin sa amin si Manong Bert. Mapagumanhin ako sa kanyang tumingin at umupo ng maayos. Isiniksik ko talaga ang aking sarili sa may bintana ng kotse para hindi ako mapalapit kay Radcliff.
Naging tahimik lamang ang aming byahe patungo sa restaurant na paggaganapan ng lunch meeting. Nang makarating doon ay agad naming nakita si Mr. Hashimata sa isang table for two.
"Mr. Williams, I'm glad you're finally here," he said while looking at Radcliff, nanatili namang blanko ang mukha ng aking boss.
"And, who's this beautiful lady?" Tanong niya ng mapansin akong nakatayo sa may bandang likod ni Radcliff.
"Hi Sir, I'm Carina Cheryl Jones, Mr. Radcliff, new secretary." Pagpapakilala ko.
"I'm Hanz Hashimata, nice to meet you, beautiful lady." Mr. Hashimata said bago inilahad ang kamay.
Akmang kukunin ko na ito upang makipag-kamay ng may nauna ng humawak nito.
"Enough, we're here for business, Hashimata." Sir Radcliff said while gritting his teeth. Nakita ko naman ang paglaro ng isang mapang-asar na ngisi sa labi ni Mr. Hashimata.
"I'm going to sit on the other table, Sir. Just call me when you need something." Mahinang saad ko kay Sir na tumango lamang at hindi nagsalita.
Naglakad na ako upang makahanap ng bakanteng mesa medyo malapit lang naman ako sa table ng boss ko na ngayon ay seryoso ng nakikiusap sa kasusyo. Mauupo na sana ako nang may makasalubong akong pamilyar ang mukha.
"Blake?" Pagtawag ko sa pansin ng lalaki na agad din namang lumingon.
"Carina? Ikaw nga!" Nakangiting lumapit ito sa akin at magaan akong niyakap.
"Where have you been? After our graduation five years ago, bigla ka na lang nawala." Sabi ko bago bumitaw sa yakap niya.
"About that, I'll explain it to you, let's sit first."
"So, bakit ka nga biglang nawala, my dear boy bestfriend?" Mapang-usisang untag ko na ikinangiti naman nito.
"I was forced to go to States. Hindi ko inakalang after graduation ay plano na pala akong ipadala ng mga magulang ko sa ibang bansa. Hindi man lang ako nakapag paalam sainyo ni Olivia." Panimula nito.
"Edi sana tinawagan mo man lang kami!" Singhal ko dito.
"I tried, Okay? Pero nawala yung phone ko ng nasa airport pa lang kami. I didn't memorize your number Carina, that's why. And wala din talaga akong naging communication kahit sino dito sa Pilipinas dahil pinagtrabaho ako ni Dad sa company namin sa States." Dagdag nito sa sinabi.
"Fine! Tsk, I understand. Aalis ka na ba?"
"Actually yes, kailangan ko ng puntahan si Dad, we'll hang out sometime okay? Tell that to Olivia, my treat." Napangiti naman ako sa tinuran nito. Tumayo na kaming dalawa, akmang hahalik ako sa kanyang pisngi ng may mga kamay na humawak sa braso ko. Tiningnan ko ito bago nagtaas ng tingin upang alamin kung kaninong kamay iyon. Para akong tinakasan ng dugo sa buong katawan ng makitang si Radcliff iyon at sobrang sama na ng tingin nito kay Blake.
"Oh, Radcliff? Why are you guys together? Nagkabalikan na kayo?" Gulat na untag ni Blake na mabilis kong kinailing.
"No, of course not! He's just my boss, Blake." Mabilis kong utas at hinila ang braso ko mula kay Radcliff ngunit hindi ako nagtagumpay, masyadong mahigpit ang pagkakahawak nito sa akin.
"I see, I thought nagkabalikan kayo matapos ka niyang iwan at mas piniling sumama-" Sarkastikong saad ni Blake na agad kong pinutol dahil nanatili ang tingin nito kay Radcliff. At ayoko ding marinig ang nais niyang sabihin.
"Enough Blake, tapos na yun, huwag na natin balikan pa." Walang ganang saad ko at muling hinila ang braso sa pagkakahawak ni Radcliff na napagtagumpayan ko naman dahil lumuwang na ang hawak nito.
Napailing na lang din si Blake bago muling ituon ang tingin sa akin. Akma ako nitong yayakapin ng may isang baritonong boses ang pumailanlang.
"Touch my girl again, I swear hindi mo na muling makikita ang paglubog ng araw."
"She's not your girl bro, Carina is not your girl. Since the day you didn't choose her, that was the day that she is no longer yours." Matigas ang bawat salita na sabi ni Blake bago kami talikuran.
Tiningnan ko lamang ang bulto nitong lumalakad papunta sa exit door ng restaurant hanggang sa tuluyan na itong mawala sa paningin ko.
"Let's go." Bakas ang galit sa boses ni Radcliff ng ibaling ko sa kanya ang aking tingin.
Blanko ang mga matang tiningnan ko siya bago naunang maglakad palabas. Habang naglalakad ay muling bumalik sa aking isip ang mga sinabi ni Blake.
'She's not your girl bro, Carina is not your girl. Since the day you didn't choose her, that was the day that she is no longer yours.'
Dahil sa sobrang pag-iisip ay hindi ko na pala namamalayan ang aking paligid ng biglang...
"Cheryl!"
CARINA CHERYL'S POVPILITkong iminulat ang aking mga mata, puting kisame ang sumalubong sa akin. Pinikit kong muli ang aking mga mata dahil nabigla ito at nasilaw sa liwanag na nanggagaling sa ilaw maging ng sinag ng araw na tumatagos sa bintana ng silid."Hey," a baritone voice said and gently hold my hand."Are you okay? Do you need anything?" He added then stood up.Tumingin ako sa paligid at napagtanto kong nasa isa akong hospital bed."What happened?" Namamalat na untag ko."Are you hungry?" Saad nito na binalewala ang tanong ko. Bahagya akong umiling at pinilit ang sariling maupo.Kita ko ang mga konting galos sa iba't-ibang parte ng aking katawan.'Ano bang nangyari?'Ang natatandaan ko ay may isang boses na tumawag sa pangalan ko bago ako kainin ng kadiliman."If you're wondering why you end up lying in that bed. You're hi
CARINA CHERYL'S POVMATAPOSng mainit naming sagutan ay umalis ako sa opisina niya na tanging wallet ang dala, tutal lunch break na din naman, kakain nalang ako sa canteen ng building. Nakahinga lang ako ng maluwag ng tahimik akong makasakay sa elevator.Pagkarating sa canteen ay mga mangilan-ngilang empleyado ang bumati sa akin na nginitian ko na lang. Wala ako sa mood para makipag-usap."Ate, isang rice nga po tsaka isang adobo." Saad ko sa tindera sa canteen. Madali lang naman niya itong ibinigay sa akin kaya naglakad na ako pagkatapos kong ibigay yung bayad. Buti na lang may isang bakanteng mesa pa sa may bandang gitna.Nang makaupo ay sinimulan ko na agad ang pagkain
CARINA CHERYL'S POV I met Radcliff when I was in my senior high school days. FLASHBACK ABALAkaming mga senior high student sa pag-aayos ng sari-sariling booth. Intramurals kasi ngayon kaya naatasan kaming gumawa nito. Kahit nakakapagod ay hindi kami nagreklamo. Graduatin na din naman kami eh. "Carina, paabot naman nung thumbtack sa lamesa, natatanggal kasi sa pagkakadikit tong kurtina eh." Saad ng bestfriend kong abala sa pagkakabit ng kurtina sa booth namin. Photo booth yung napili naming gawin dahil napansin naming wala pang gumagawa nito. "Shaina, ba
CARINA CHERYL'S POVNAGISINGna ramdam ang bigat ng aking mga mata, pagkauwi ko galing sa lugar na nagpakalma sa akin kahapon ay dumiretso ako ng uwi sa bahay at nagkulong lang sa kwarto. Buong mag damag akong umiyak.Ang sakit pa rin pala.Napatingin ako sa orasan sa tabi ng higaan ko, napabalikwas ako ng makitang malapit na mag alas otso."Late na ako!" Sigaw ko at lakad-takbong nagtungo sa banyo. Ilang minuto lang ang iginugol ko sa pagliligo at pagbihis. Naglagay na din ako ng light make up at agad na dinampot ang bag ko at ilang papeles na kailangan sa trabaho.Ayoko pa sanang pumasok dahil ayaw ko pa siyang makita n
CARINA CHERYL'S POVISANGaraw na ang nakakalipas simula ng ma-ospital ako, at ngayon ay tinatahak kong muli ang daan patungo sa pinagtatrabahuhan ko, I don't want to go back there but I need to.As I arrive at the building's parking lot, I immediately park my car in a parking space, then head my way to my boss's office.Hindi ko alam kung ako lang ba ngunit ramdam ko ang mapanuring titig ng mga empleyado ng kompanyang ito, isinawalang bahala ko na lamang at nagpatuloy muli sa paglalakad.Nang makarating ako sa pinakamataas na palapag ay tahimik kong tinahak ang daan patungo sa bungad ng opisina ng taong hindi ko hiniling na muling makita.I understand his reason, but it still hurts, masakit pa rin, sariwa pa din yung sugat na naiwan kahit pa limang taon na ang nakakalipas. Maybe I can forgive him, but not now, not now.Ilang sandali pa ay nakarating na ako sa may pinto, nagtaka pa ako
CARINA CHERYL'S POVLOUDmusic and a very crowded place. That's how I describe the place where am I right now. Yes, I am at a bar. Sabi kasi ni Olivia ay dito daw kami magkita-kita.After what happened earlier nakaramdam ako ng konting awa kay Radcliff. Seeing him hurt because my friends hate him, I can also feel the pain. What's the meaning of this? Do I still love him? Oh come on Carina Cheryl Jones, don't fool yourself, you love him, and it hasn't disappeared or changed.Yeah right, I admit I love Radcliff so much to the point that even though he left me hanging years ago, I still love him, yes, I hate him for leaving me, but it doesn't change the fact that I love him, I still love him."Carina!" Sigaw ng isang pamilyar na boses na nagpabalik sa akin sa malalim na pag-iisip."Hi, Oliv! Hi Tejay!"I smiled at them then kissed them on the cheek and tell them to sit on the chair."So, le
CARINA CHERYL'S POV PILITkong iminulat ang mabigat na talukap ng aking mga mata, ngunit agad ko ding ipinikit muli ng masilaw ako dahil sa sinag ng araw na tumatagos sa bintana dahil sa nakaawang na kurtina. Nang makapag-adjust sa liwanag ay nagmulat muli ako, agad akong nagtaka ng hindi pamilyar ang lugar na kinalalagyan ko. What happened? Where the hell am I? Nakaramdam din ako ng sakit ng ulo na para bang binibiyak ito, argh, hang over. Hawak ang aking sentido nilibot ko ang aking tingin sa buong silid, light grey ang kulay ng pader at kulay puti naman ang kisame, masasabi kong napakaganda ng buong silid, dahil na rin sa napakalawak nito at halatang mamahalin ang mga gamit. Napatingin ako sa side table at nangunot ang aking noo ng may makita ako doong litrato, isang litrato ko nung panahong nag-aaral pa ako bilang senior high school student. Nasaan ba talaga ako? Nasag
KABANATA 10 CARINA CHERYL'S POV NAPAKALAWAKng ngiti sa aking labi ng tuluyan ng gumaan ang aking pakiramdam, dahil ang sakit na matagal ko ng dinadala ay unti-unti ng nababawasan, ang sugat sa puso ko ay unti-unti ng naghihilom. "You wanna go somewhere?" Napabalik ako sa reyalidad mula sa malalim na pag-iisip ng biglang magtanong ang lalaking kailan man ay hindi ko tinigilang mahalin. Bakas sa mga mata nito ang kasiyahan kaya't bahagya akong ngumiti. "No, I wanna spend this day with you but I don't want to go outside, I'm feeling lazy." Napag-usapan 'rin
KABANATA 15CARINA CHERYL'S POVTAHIMIK na nakatingin ako sa labas ng bintana ng kotse. Kasalukuyan naming tinatahak ang daan patungo sa bahay upang kuhanin ang mga gamit ko. Hindi nga talaga nagbibiro si Radcliff sa sinabi niya kanina na sa bahay na niya ako titira.I sighed when we reached my house gate."Go get your things, baby. I'm going to talk to your parents." Saad ni Radcliff habang inaalalayan akong bumaba sa sasakyan. Inakay ako nito papasok sa entrance ng bahay, agad kaming sinalubong ng mga nakangiting mga kasambahay kaya wala akong nagawa kundi ngumiti din pabalik.Nagdadabog na umakyat ako sa hagdan at nilagpasan siya. Agad kung binuksan ang pinto ng aking silid at padabog itong isinara."He really has the guts, argh!" Inis na usal ko habang kinukuha ang maleta sa walk in closet ko. "Porke't close pa rin sila nina Mom and Dad without me knowing papaalisin niy
CARINA CHERYL'S POV RAMDAMko ang hirap sa paghinga ng mas lalo pang lumapit sa akin ang tatlong lalaki, pasimple kong inilibot ang aking mga mata sa paligid ngunit malayo ang mga tao sa kung saan ako naroroon, ang iba ay nagtatawiran patungo sa kabilang kalsada at ang iba naman ay papasakay sa sari-sarili nilang mga sasakyan. "E-excuse me, I have to go." Pinilit kong hindi mautal habang nagsasalita, ang aking paningin ay nananatili lamang na nakatingin sa baba kaya kita ko ang bahagyang panginginig ng aking tuhod. "Mukhang mag-isa ka miss ahh. Gusto mo bang samahan ka muna namin?" Lalong lumakas ang kabog ng dibdib ko, ang paghinga ko ay biglang bumigat, at ang tanging nasa isip ko na lamang ay kung paano makatakas.
KABANATA 13 CARINA CHERYL'S POV MAAGAakong nagising dahil na rin sa may dadaanan pa ako bago pumasok sa opisina. Pagkatapos kong gawin ang mga dapat gawin ay bumaba na ako ng hagdan. Nadatnan ko sina Mom, and Dad na abala sa kusina. "Good morning Mom, Dad." "Good morning, Princess. Take a sit, the breakfast is ready." Nagkatinginan ang mga magulang ko dahil sa sabay silang nagsalita at tugmang-tugma pa ang sinabi nila. Bahagya silang natawa na sinabayan ko na rin. "Mom, Dad, hindi ko po dadalhin yung kotse ko ngayon, mag co-commute na lang po ako, may dadaanan pa po kasi ako eh, baka magkaroon ng traffic at ma-late
KABANATA 12 CARINA CHERYL'S POV NAIWANako sa may bukana ng gate habang gulat at nagtatakang nakatingin sa mga magulang ko at kay Radcliff. "Hey! Come here, love." Tinig ni Radcliff na nakapagpagising sa diwa ko. Dali-dali akong naglakad patungo sa direksyon nila at bahagyang lumapit kila mommy. "Am I missing something?" Nakita ko ang bahagyang pag ngiwi ng mga magulang ko at ang lalong pag ngisi ni Radcliff. "What do you mean?" Pagmamaang-maangan ng kupal na lalaking nasa harap ko, sarap sampalin ng mukha. But in the other hand huwag na lang sayang ng kagwapuhan kung sas
KABANATA 11 CARINA CHERYL'S POV PILITkong hinihigpitan ang pagkakayapos sa kanya upang kahit papaano ay tuluyan na siyang kumalma. "What's wrong?" Pinapanatili ko ring kalmado ang boses ko kahit pa sobrang kaba na ang nararamdaman ko, bahagya kong nilingon ang kanyang kamao at mas lalong dumoble ang takot na nararamdaman ko ng patuloy na umagos ang dugo mula rito. Napapitlag ako ng biglang kumulog at unti-unting pumatak ang tubig mula sa langit. "Let's go inside, please?" Hindi ko napigilan ang hikbing kumawala sa akin kaya't alam kong narinig iyon ni Radcliff kaya't agad itong lumingon sa akin.
KABANATA 10 CARINA CHERYL'S POV NAPAKALAWAKng ngiti sa aking labi ng tuluyan ng gumaan ang aking pakiramdam, dahil ang sakit na matagal ko ng dinadala ay unti-unti ng nababawasan, ang sugat sa puso ko ay unti-unti ng naghihilom. "You wanna go somewhere?" Napabalik ako sa reyalidad mula sa malalim na pag-iisip ng biglang magtanong ang lalaking kailan man ay hindi ko tinigilang mahalin. Bakas sa mga mata nito ang kasiyahan kaya't bahagya akong ngumiti. "No, I wanna spend this day with you but I don't want to go outside, I'm feeling lazy." Napag-usapan 'rin
CARINA CHERYL'S POV PILITkong iminulat ang mabigat na talukap ng aking mga mata, ngunit agad ko ding ipinikit muli ng masilaw ako dahil sa sinag ng araw na tumatagos sa bintana dahil sa nakaawang na kurtina. Nang makapag-adjust sa liwanag ay nagmulat muli ako, agad akong nagtaka ng hindi pamilyar ang lugar na kinalalagyan ko. What happened? Where the hell am I? Nakaramdam din ako ng sakit ng ulo na para bang binibiyak ito, argh, hang over. Hawak ang aking sentido nilibot ko ang aking tingin sa buong silid, light grey ang kulay ng pader at kulay puti naman ang kisame, masasabi kong napakaganda ng buong silid, dahil na rin sa napakalawak nito at halatang mamahalin ang mga gamit. Napatingin ako sa side table at nangunot ang aking noo ng may makita ako doong litrato, isang litrato ko nung panahong nag-aaral pa ako bilang senior high school student. Nasaan ba talaga ako? Nasag
CARINA CHERYL'S POVLOUDmusic and a very crowded place. That's how I describe the place where am I right now. Yes, I am at a bar. Sabi kasi ni Olivia ay dito daw kami magkita-kita.After what happened earlier nakaramdam ako ng konting awa kay Radcliff. Seeing him hurt because my friends hate him, I can also feel the pain. What's the meaning of this? Do I still love him? Oh come on Carina Cheryl Jones, don't fool yourself, you love him, and it hasn't disappeared or changed.Yeah right, I admit I love Radcliff so much to the point that even though he left me hanging years ago, I still love him, yes, I hate him for leaving me, but it doesn't change the fact that I love him, I still love him."Carina!" Sigaw ng isang pamilyar na boses na nagpabalik sa akin sa malalim na pag-iisip."Hi, Oliv! Hi Tejay!"I smiled at them then kissed them on the cheek and tell them to sit on the chair."So, le
CARINA CHERYL'S POVISANGaraw na ang nakakalipas simula ng ma-ospital ako, at ngayon ay tinatahak kong muli ang daan patungo sa pinagtatrabahuhan ko, I don't want to go back there but I need to.As I arrive at the building's parking lot, I immediately park my car in a parking space, then head my way to my boss's office.Hindi ko alam kung ako lang ba ngunit ramdam ko ang mapanuring titig ng mga empleyado ng kompanyang ito, isinawalang bahala ko na lamang at nagpatuloy muli sa paglalakad.Nang makarating ako sa pinakamataas na palapag ay tahimik kong tinahak ang daan patungo sa bungad ng opisina ng taong hindi ko hiniling na muling makita.I understand his reason, but it still hurts, masakit pa rin, sariwa pa din yung sugat na naiwan kahit pa limang taon na ang nakakalipas. Maybe I can forgive him, but not now, not now.Ilang sandali pa ay nakarating na ako sa may pinto, nagtaka pa ako