KABANATA 3

CARINA CHERYL'S POV

PILIT

kong iminulat ang aking mga mata, puting kisame ang sumalubong sa akin. Pinikit kong muli ang aking mga mata dahil nabigla ito at nasilaw sa liwanag na nanggagaling sa ilaw maging ng sinag ng araw na tumatagos sa bintana ng silid.

"Hey," a baritone voice said and gently hold my hand.

"Are you okay? Do you need anything?" He added then stood up.

Tumingin ako sa paligid at napagtanto kong nasa isa akong hospital bed. 

"What happened?" Namamalat na untag ko.

"Are you hungry?" Saad nito na binalewala ang tanong ko. Bahagya akong umiling at pinilit ang sariling maupo.

Kita ko ang mga konting galos sa iba't-ibang parte ng aking katawan. 

'Ano bang nangyari?' 

Ang natatandaan ko ay may isang boses na tumawag sa pangalan ko bago ako kainin ng kadiliman.

"If you're wondering why you end up lying in that bed. You're hit by a car, buti na lang at hindi mabilis ang pagpapatakbo nito. What the hell are you thinking yesterday that you ended up in that bed, Cheryl?" Mariing sabi nito at matalim na nakatingin sa akin.

"I'm sorry, I'm just thinking of something. Ahm, why are you here? You should be at your office at this time." 

"And do you think I'll leave you here at that state?"

"I'm fine Sir, ayokong lumaki pa ang utang na loob ko sainyo." Mahinang saad ko at iniwas ang tingin dito ng makita ang pag-igting ng kanyang panga.

"Look, if you're still thinking about what happened 5 years ago--" Agad kong pinutol ang nais pa nitong sabihin dahil ayokong marinig ang dahilan niya.

"Yeah right, ano nga bang nangyari 5 years ago, Sir?" Sarkastikong saad ko at mas pinilit pang iangat ang katawan. Wala naman akong iba pang natamong sugat maliban sa mga galos ko sa braso at mukha, medyo masakit lang ang katawan ko ngunit kaya ko namang indahin.

Akma itong lalapit sa akin ngunit matalim ko siyang tiningnan na naging dahilan para tumigil ito sa lugar kung saan siya nakatayo. Dahan-dahan akong tumayo at inayos ang mga gamit ko. 

Ayokong magtagal sa isang silid na kasama siya at handang iungkat ang nakaraan naming dalawa.

"Cheryl," mahinang tawag niya sa pangalan ko, saglit ko siyang nilingon na agad ko namang pinagsisihan dahil nakita ko ang iba't-ibang emosyon na dumaan sa kanyang mga mata. Hindi ko matukoy kung sakit, pangungulila at pagmamahal ba yun.

Bakit siya makakaramdam ng sakit? Pagmamahal? He never loved me, he never did.

"Hear me out, please?" Dagdag nito sa pahina ng boses.

"Hear you out? Bakit? Pinakinggan mo ba ako noon?" Mahina ngunit may diin ang bawat salitang utas ko.

"Stop acting that you loved me because I know you don't!" I added then get my things on the couch before facing him.

"I love you! And I'm still in love with you!" 

"Nakakatuwang isipin na sinasabi mo yan sa akin ngayon samantalang para mo akong ikinakahiya noon. Don't beg, never beg, because you're the one who left." Saad ko habang nakatingin sa mismong mga mata niya bago nag martsa palapit sa pinto ng hospital room, ngunit bago pa man ako makalabas ay narinig ko pa itong bumulong, napakahina na kung hindi lang tahimik dito sa ospital ay hindi ko maririnig.

"Pinili kong iwan ka, not because I want to, but because I need to." 

I choose to ignore it, naglakad ako patungo sa nurse station at nagtanong kung saan magbabayad ng bill ngunit sabi nito ay fully paid na daw. Tumango naman ako dito bago lumabas ng hospital.

I'll pay him my hospital expenses later. Ayokong magkaroon ng malaking utang na loob sa kanya. Pagkalabas na pagkalabas ko sa ospital ay agad akong nagabang ng taxi, sa opisina na lang ako didiretso alam kong marami akong naiwang trabaho dahil sa nangyari kahapon.

Mabuti na lang at may dala akong extrang damit na inilagay ko malapit sa drawer ng table ko sa opisina kaya hindi ko na kailangang umuwi at magbihis, tutal may sarili namang cr ang opisina ni Radcliff kaya dun na lang ako maliligo.

Mabilis akong nakarating sa RylCliff Building dahil hindi pa naman masyadong traffic at maaga pa.

"Magandang araw Ma'am, bakit po kayo nandito? Ang sabi ni Sir ay kailangan niyong magpahinga." 

"Magandang umaga din po. Ayos na po ang pakiramdam ko, konting galos lang naman po ang natamo ko, kayang-kaya ko pong magtrabaho." Nakangiting saad ko bago siya tinanguan at dumiretso na sa elevator.

Pagkarating sa opisina ay dumiretso agad ako sa aking office table at sinimulan ang trabaho, pinilit kong maging abala upang hindi mag-isip ng kung ano-ano. Dahil sa sobrang abala ko ay nalaman ko lang na lunch time na ng may biglang pumasok sa opisina na hindi man lang nagabalang kumatok. Sisinghalan ko na sana ito ngunit ng makitang si Sir iyong ay itinikom kong muli ang aking bibig. 

"What are you doing here, Cheryl?" Sir Radcliff said. Naglakad pa ito papunta sa gawi ko.

"As far as I remember, I am your employee Sir." Pormal na saad ko at sinalubong ang tingin niya.

"You should rest, hindi pa magaling ang mga galos mo." He ordered and look at my bruises.

"Who are you to order me? I want to work, I don't want to rest. Gusto kong madaliin ang trabaho ko dito sa kompanya mo ng sa ganun ay makabalik na ako sa kompanyang pag-aari ng magulang ko at ng tuluyan na akong makalayo sayo." Walang preno-prenong saad ko.

"Hindi ko nga alam kung bakit dito ako pinagtrabaho ng mga magulang ko gayong alam kong alam nila na ikaw ang may-ari nito. Pero nangyari na eh, may panahon pa ba akong magreklamo? Kaya wag mo akong uutusan ng mga bagay na hindi konektado sa pagiging sekretarya ko." Dagdag ko.

"I'm still your boss, Cheryl!" 

"Yeah, you are my boss, you are my boss who can order me something you want as long as it is connected on my duty. But if you order me regarding my personal life, please, I won't obey you. Stop meddling with my personal life."

"Ganun mo na lang ba kagustong makawala sa akin?" Mahinang sabi nito ngunit hindi ito nakatakas sa aking pandinig lalo na't malapit lang siya sa kinaroroonan ko.

"Huh! Matagal na akong nakawala sayo Radcliff, ikaw pa ang kusang kumalas sa pagkakahawak ko, ikaw pa mismo ang nag tanggal sa kamay ko nung mga panahong mahigpit pa ang kapit ko sayo."