ตอนที่54

ปารวีมองตามหลังคนตัวโตจนเขาเดินออกไปพ้นประตูจากนั้นเธอก็รีบเดินไปล็อคกลอนแน่นหนาก่อนจะสาวเท้ามาที่หน้าต่างเพื่อดูทางหนีทีไล่ เธอไม่ได้สนใจข้าวผัดกับกุ้งย่างตัวโตบนถาดอาหารแม้ท้องจะหิวแค่ไหน ตอนนี้เธออยากออกไปจากที่นี่ให้เร็วที่สุดเท่าที่จะทำได้เท่านั้น

คนตัวเล็กสูดหายใจก่อนจะปีนออกไปทางหน้าต่าง ดีที่บ้านหลังนี้ไม่สูงมากไม่เช่นนั้นเธอคงได้เจ็บตัวก่อนที่จะหนีไปหาคนอีกฝั่งของเกาะแน่นอน

ราเดนกลับมานั่งหน้าเศร้าที่เก้าอี้หน้าชานบ้าน คิ้วเข้มขมวดเข้าหากันแทบจะผูกโบว์ ไม่ชอบเวลาที่เห็นปารวีเมินเฉยต่อตัวเองแม้แต่น้อย ทว่าก็ยังคิดไม่ตกว่าจะทำอย่างไรให้เธอได้ยอมเปิดใจให้อภัย

ไม่ทันที่จะได้คิดตก ความหูไวของเขาก็หูทำให้รู้สึกถึงสัญญาณไม่ดีบางอย่างที่ข้างบ้าน แล้วก็นึกขึ้นได้ว่าห้องนอนใหญ่มีหน้าต่าง เขารีบสาวเท้าไปชะโงกหน้ามองตามเสียงกิ่งไม้หักก็เห็นหลังไวๆ ของปารวี ตอนนี้เธอวิ่งหนีเขาเข้าป่าไปแล้ว

“ลูกปลา มันอันตราย” ราเดนตะโกนจนสุดเสียง เขาไม่น่าประมาทเธอเลย

“อ๊าย...”

ตะโกนยังไม่ทันขาดคำเสียงกรีดร้อง ของหญิงสาวก็ดังขึ้นเขาจึงรีบสาวเท้าสับวิ่งไปหาเธอทันที วิ่งตามได้ไม่กี่วินาทีเขาก็อยู่ชะงัก อ้าปากค้างเมื่อเห็นหญิงสาวล้มลงไปกองกับพื้น อีกทั้งขาของเธอยังมีไม้แหลมเสียบคาอยู่ที่น่อง

“เจ็บ ฮือ ฮือ ฮือ...” คนตัวเล็กหันมาเห็นสภาพ ขาของตัวเองที่ถูกไม้เสียบแล้วกำลังมีเลือดไหลทะลักเธอก็เริ่มสะอึกสะอื้นเจ็บปวดทั้งกลัวไปในคราวเดียวกัน

“ทนนิดนึงนะ” ราเดนประคองคนตัวเล็กให้นั่งพิงอกของเขา

ฉึก “อ๊าย...ฮือ ฮือ...” ไม้แหลมออกไปจากขาด้วยฝีมือของคนโตได้ปารวีก็กรีดร้องเสียงหลงไปด้วยความเจ็บปวดอีกเท่าทวี

“ลูกปลา!” ไม่กี่วินาทีหลังจากนั้นเธอก็เป็นลมคอพับคาอกของราเดน ชายหนุ่มรีบฉีกชายกระโปรงของหญิงสาวแล้วพันห้ามเลือดที่แผลเธอเอาไว้ จากนั้นก็รวบอุ้มคนตัวเล็กวิ่งไปขึ้นเรือเพื่อพาเธอไปโรงพยาบาลทันที

ราเดนขับเรือด้วยความเร็วสูงใช้เวลาไม่ถึงครึ่งชั่วโมงเขาก็ขับมาถึงฝั่ง เมื่อมาถึงก็มีรถพยาบาลมารอรับตัวหญิงสาวเรียบร้อยแล้ว เขารีบอุ้มเธอขึ้นไปบนรถด้วยความร้อนใจ โล่งใจไปหนึ่งเปราะที่บนรถมีพยาบาลคอยปฐมพยาบาลเบื้องต้นให้เธออยู่

ใช้เวลาไม่นานนักรถฉุกเฉินก็พาหญิงสาวมาถึงโรงพยาบาล ปารวีถูกส่งเข้าห้องผ่าตัดทันทีที่มาถึง ส่วนราเดนก็ได้แต่เดินวนไปวนมาที่หน้าห้องผ่าตัด โทษตัวเองอยู่ตลอดเวลา หากเขาไม่พาเธอไปที่นั่นเหตุการณ์เช่นนี้คงไม่เกิดขึ้น

ร่วมสองชั่วโมงกว่าที่ปารวีอยู่ในห้องผ่าตัด จนตอนนี้เธอได้เข้ามาอยู่ในห้องพักฟื้นเรียบร้อยแล้ว

ราเดนทิ้งตัวนอนก่ายหน้าผากบนโซฟาหนังสีน้ำตาลตัวใหญ่ในขณะที่เสื้อผ้าเต็มไปด้วยรอยเลือดของปารวี ตอนนี้เขาไม่มีแก่ใจทำอะไรทั้งนั้น ยังคงคิดวนเวียนอยู่ในหัวว่าการที่หญิงสาวบาดเจ็บเป็นความผิดของเขา

เปลือกตาคมค่อยๆ ปิดลงพร้อมกับเสียงถอนหายใจอ่อน เขาจะทำอย่างไรดีให้ปารวีกลับมารักเขาอีกครั้ง แผลใจที่เขาสร้างไว้ให้เธอมั่นคงยิ่งใหญ่มาก หากเขาลดอุดมการณ์ของตัวเองสักนิดแล้วมองโลกตามความเป็นจริงได้เร็วกว่านี้ตอนนี้เขาก็คงมีความสุขกับเธอไปแล้ว คิดแล้วก็ยิ่งเข้าใจว่าตัวเองช่างโง่เขลา แต่หลังจากนี้เขาจะปรับปรุงตัวใหม่ เขาจะทำให้เธอได้เห็นว่าเขาจะไม่มีวันทำให้เธอเสียใจอีก

หญิงสาวหน้าสวยในชุดเสื้อยืดสีชมพูตัวโคร่งกับกางเกงลินินขาสั้นหลวมๆ ยืนรดน้ำต้นไม้อยู่หน้าบ้านยามเช้าตรู่ แววตาของเธอเต็มไปด้วยความเหม่อลอย ตั้งแต่เมื่อวานเธอยังติดต่อซีโวลอดไม่ได้ ไม่เข้าใจตัวเองเหมือนกันที่ทำไมจะต้องมานั่งวุ่นวายใจเพราะเขาคนนี้ด้วย

ขณะที่กำลังจะเก็บสายยางพลันสายตาก็ไปเห็นรถหรูกำลังเลี้ยวเข้ามาจอดที่หน้าบ้าน เธอรีบวิ่งเข้าไปรับหน้าด้วยรอยยิ้มร่าทันทีเมื่อรู้ว่าชายหนุ่มที่เธอพยายามติดต่อเขาตั้งแต่เมื่อวานเข้ามาหา

“ทำไมเมื่อวานคุณไม่รับสายฉันเลย” มุขรินทร์ทักทายคนที่เพิ่งลงรถเสียงใส

“ผมจะมาบอกคุณว่าผมจะไม่มากวนใจคุณอีก เพราะผมรู้ว่าคุณรับเรื่องราวในอดีตของคุณไม่ได้”

ใบหน้าที่เปื้อนยิ้มเริ่มเจื่อนลง “จะไม่มาเจอฉันอีก ก็เรื่องของคุณแต่ฉันขอบอกว่าที่ฉันยังไม่ได้ประกาศว่าคุณเป็นแฟนของฉัน ก็เพราะฉันอยากจะดูคุณให้มั่นใจก่อน ถึงจะกล้าพูดกับคนอื่น ไม่เคยพูดว่าฉันรับวีรกรรมของคุณไม่ได้สักหน่อย”

“จริงเหรอ” ชายหนุ่มที่ยืนคอตกตั้งแต่มาถึงเริ่มยืดอกยืนได้อย่างสง่าและมีรอยยิ้มทั้งใบหน้าและดวงตาอีกครั้ง

“ฉันไม่ชอบพูดโกหก”

“งั้นผมไม่ไปไหนแล้ว”

“เปลี่ยนใจเร็วอย่างกับกิ้งก่าเปลี่ยนสีเลยนะคะ” เธอคิดเอาไว้แล้วว่าอีกฝ่ายพูดออกมาเพราะกำลังเข้าใจเธอผิด เพิ่งเคยเจอผู้ชายน้อยใจตัวเองก็วันนี้ ทว่าซีโวลอดก็ไม่ใช่คนที่ง้อยากง้อเย็นเท่าไรนัก

ตื๊ด ตื๊ด ชายหนุ่มล้วงโทรศัพท์มือถือออกจากระเป๋ากางเกง เมื่อเห็นเป็นสายของราเดนเขาจึงบกดรับทันที “ว่าไง” เมื่อปลายสายเปิดประเด็นคุยได้ สีหน้าของซีโวลอดก็เต็มไปด้วยความกังวล

“ฮะ! แล้วอยู่โรงพยาบาลไหน”

มุขรินทร์ที่รับรู้ว่าซีโวลอดคุยอยู่กับใคร สีหน้าของเธอก็เป็นกังวลตามซีโวลอด เพราะบทสนทนาและสีหน้าของชายหนุ่มทำให้เธอรับรู้ได้เลยว่าต้องเกิดเรื่องไม่ดีขึ้นแน่