ตอนที่59

หวังว่าการยอมลงทุนเรียกคะแนนความสงสารจากคนตัวเล็กจะทำให้เธอกลับมาเป็นของเขาได้โดยเร็ว เขาจะได้ไม่ต้องมานั่งกังวลกับไอ้หนุ่มหน้าละอ่อนที่พยายามจะขโมยหัวใจของเขาไป

เช้านี้ชวินเลือกที่จะไปเยี่ยมราเดนพร้อมกับทุกคน เพราะเมื่อคืนเขาเจอหลักฐานเด็ดที่ทำให้เห็นว่าการที่ราเดนต้องเข้าโรงพยาบาลมันไม่ใช่เหตุสุดวิสัย ทว่าเขาเชื่อว่าราเดนต้องการเรียกร้องความสนใจจากปารวีต่างหาก

“ดีขึ้นแล้วใช่ไหมครับ”

ทุกคนมองไปยังชวินกันเป็นตาเดียวที่เห็นเขาเข้าไปหาราเดนเป็นคนแรกทั้งที่ก็ไม่ค่อยจะชอบหน้ากันสักเท่าไร

“อืม ก็ดีขึ้นมากแล้ว” ราเดนพยักหน้าน้อยๆ ตอบชวินเสียงห้วน ไม่รู้ว่าอีกฝ่ายมาไม้ไหนถึงได้แสดงออกว่าเป็นห่วงเป็นใยเขาก่อนทุกคน

“เมื่อวานผมดูกล้องวงจรปิดแล้ว ผมเห็นว่าคุณเข้าไปเล่นกับลูกหมาตัวนั้นเอง ไม่ใช่ลูกหมาตัวนั้นวิ่งมาหาคุณ เรียกคะแนนสงสารจากลูกปลาสินะครับ” เมื่อเห็นว่าทุกคนอยู่กันครบ ชวินก็ไม่รีรอที่จะเผยธาตุแท้ของราเดน โดยเฉพาะปารวี เขาอยากให้เธอรู้ว่าราเดนกำลังล้อเล่นกับความรู้สึกของเธออีกแล้ว ดูสิว่าหากหญิงสาวรู้แล้วมันจะเป็นยังไง

“จริงเหรอคะ” ปารวีมองจ้องคนตัวโตที่นั่งห้อยขาอยู่บนเตียงด้วยแววตาผิดหวัง ทั้งโกรธเคืองที่เขาเอาความรู้สึกของเธอมาล้อเล่นอีกแล้ว

“ผมชอบลูกปลา ชอบมานานแล้วด้วย ผมไม่อยากเห็นลูกปลาเป็นตัวตลกของคุณอีก”

คำสารภาพของชวินทำเอาคนในห้องตาโตไปตามๆ กัน รู้ว่าชวินชอบปารวี แต่ก็ไม่คิดว่าจะมาพูดตอนนี้ และคนที่ดูจะตกใจมากที่สุดก็เห็นจะเป็นปารวี เพราะไม่เคยคิดมาก่อนว่าคนที่เธอเห็นว่าเป็นพี่ชายจะคิดกับเธอแบบนี้

“ฉันไม่เคยเห็นลูกปลาเป็นตัวตลก”

“แต่การกระทำของคุณมันไม่ใช่”

ปารวีรีบคว้าไม้ค้ำยันแล้วเดินออกไปจากห้องไปโดยมีไก่หวาน อารยาและมุขรินทร์ตามไปติดๆ ในห้องตอนนี้เลยเหลือเพียงแค่สามภพกับซีโวลอดที่ยืนดูสถานการณ์ของชวินและราเดนเท่านั้น

“ลูกปลา!” เมื่อเห็นว่าราเดนจะตามปารวีไปชวินจึงเข้ามาขวางหน้าเอาไว้

“ผมอยากท้าคุณให้คุณมาแข่งรถกับผม ถ้าคุณชนะผมจะยอมถอย แต่ถ้าคุณแพ้ คุณต้องออกไปจากชีวิตลูกปลา”

ราเดนยืนเงียบกัดฟันจนกรามขึ้นเป็นสัน ทั้งจ้องหน้าชวินอย่างกับจะกินเลือดกินเนื้อ ทว่าไม่นานนักเขาก็พยักหน้า “ได้ ฉันรับคำท้า”

สิ้นเสียงตอบของราเดนซีโวลอดก็ขมวดคิ้วมุ่น รู้ว่าเพื่อนตนไม่จำเป็นต้องไปต่อกลอนกับเด็กที่ปากไม่สิ้นกลิ่นน้ำนมอย่างชวินก็ได้ แต่ทำไมไม่ทำ ราเดนกำลังคิดอะไรอยู่กันแน่

ชวินกลับมาที่รีสอร์ทก็เห็นปารวีนั่งเหม่ออยู่คนเดียวที่หน้าบ้านพัก ในขณะที่เพื่อนๆ กำลังเล่นวอลเล่ย์บอลกันอยู่ที่ริมชายหาด เขาจึงถือโอกาสนี้เขาไปคุยกับเธอ เพราะเขาจะไม่ยอมใจเย็นปล่อยให้โอกาสหลุดลอยไปอีกแล้ว

“พี่ขอคุยด้วยได้ไหม”

“ค่ะ” ปารวีเงยหน้ามองชายหนุ่มร่างสูงที่กำลังเข้ามานั่งข้างๆ ก่อนจะก้มหลบสายตาของเขาเล็กน้อย

“ที่พี่พูดกับคุณราเดน พี่พูดจริงนะครับ แล้วพี่ก็อยากจะขอโอกาสดูแลหัวใจของลูกปลา”

“คือว่า...”

“พี่รู้ว่าลูกปลาเพิ่งผ่านเรื่องเสียใจมา แล้วก็ยังไม่พร้อมเปิดใจรับใครใหม่ พี่จะรอวันที่ลูกปลาพร้อมให้คำตอบกับพี่นะครับ ส่วนเรื่องคุณราเดน ถ้าลูกปลาอยากให้เค้าออกไปจากชีวิต พี่ก็จะพยายามแข่งให้ชนะในครั้งนี้”

ปารวีได้แต่นั่งเงียบคราแกรจะเอ่ยปฏิเสธและบอกไปตามตรงว่าเธอมองเขาเป็นได้แค่พี่ชาย แต่พออีกฝ่ายขอโอกาสเธอก็กลืนไม่เข้าคายไม่ออก ทั้งในใจตอนนี้ก็ยังคงวุ่นวายอยู่กับเรื่องของราเดนที่ทำให้เธอเสียใจเพราะเขาครั้งแล้วครั้งเล่า แต่หัวใจของเธอก็ยังจะรู้สึกเป็นห่วงเขาอยู่ได้ ไม่ชอบอาการสับสนในความรู้สึกเช่นนี้เลย

ช่วงหัวค่ำทุกคนได้มารวมตัวกันที่สนามแข่งรถ เพราะราเดนเลือกที่จะออกจากโรงพยาบาลมาแข่งมอเตอร์ไซค์กับชวินให้รู้แพ้รู้ชนะกันในวันนี้ โดยที่ทั้งสองเลือกที่จะแข่งมอเตอร์ไซค์คันใหญ่เครื่องยนต์สี่สูบขนาดหนึ่งพันซีซีที่มีกำลังสูงถึงสองร้อยหกสิบแรงม้า

ปารวีและเหล่าสาวๆ ได้แต่นั่งใจจดใจจ่ออยู่บนอัฒจรรย์ในขณะที่การแข่งขันกำลังจะเริ่มต้น

“แกว่าใครจะชนะ” อารยาหันไปถามไก่หวาน รู้ว่าเพื่อนสาวสองของเธอคนนี้เป็นกูรูที่แทบจะรู้ทุกเรื่อง คงจะให้คำตอบได้

“ไม่รู้สิ แต่พี่โชนไม่เคยแพ้ในสนามสักครั้งเลยนะ” งานนี้เธอเองก็ไม่รู้เหมือนกันว่าใครจะแพ้ใครจะชนะ เพราะชวินก็เป็นนักแข่งรถที่ไม่เคยแพ้สนามไหนๆ ทว่าราเดนก็คงจะไม่ยอมแพ้ง่ายๆ เพราะนั่นเท่ากับว่าเขาจะต้องออกไปจากชีวิตของปารวีตามที่รับคำท้าชวินเอาไว้

บรู๊น บรู๊น เมื่อรถมอเตอร์ไซค์คันใหญ่สีดำกับน้ำเงินเข้ามาจอดเทียบกันที่จุดสตาร์ท ทุกคนที่นั่งอยู่ก็ลุกขึ้นมาเกาะขอบอัฒจรรย์มองไปยังสองหนุ่มเป็นตาเดียว โดยเฉพาะปารวีที่มองไปยังมอเตอร์ไซค์คันสีดำไม่วางตาเพราะราเดนกำลังนั่งคร่อมมอเตอร์ไซค์คันนั้นอยู่

เมื่อเห็นว่าเขาเงยหน้ามามองเธอก็ได้แต่หลบสายตา ทว่ายอมรับเลยว่าครั้งนี้แอบหวั่นใจไม่น้อยว่าเขาจะแพ้ เพราะชวินเป็นนักแข่งที่มีฝีมือไม่เคยแพ้สักสนาม และหากเขาแพ้ก็ต้องออกไปจากชีวิตของเธอ ก่อนหน้านี้เคยคิดว่าเป็นเรื่องที่ดีหากเขาไม่มายุ่งกับเธอได้ แต่พอรู้ว่าเขาจะต้องออกไปจากชีวิตของเธอจริงๆ หัวใจของเธอก็รู้สึกหน่วงอยู่ไม่น้อย