I SHOULD have said no. Walang araw na hindi niya ako pinapagod mula nang gabing iyon. Hindi dapat ako pumayag kung ganito ang mangyayari. Pero hindi ko magawang magreklamo dahil gusto ko rin. I am addicted with how he made me feel full and pleasured.
May mga araw na uuwi siya nang maaga kahit ang usual na uwi niya ay starting five to seven in the evening. Sasabihin niya wala siyang pasyenteng inaasikaso. Naroon naman ang Uncle niya just in case.
Minsan din na halatang pagod siya sa maghapon pero hihilahin niya ako sa sofa at sisimulang paulanan ng halik.
Sa tuwing wala akong pasok sa school, nariyan siya at hindi rin papasok para maghapon akong ihiga.
Kahit pa para ito sa five million, at gustong gusto ko ang ginagawa niya, hindi naman pwedeng hindi ako magpahinga!
Tulad na lang ngayon.
Hapon na at huling salang na lang sa washing machine itong nilalabhan ko, mga kobre-kama, kumot at punda. Umuulan sa labas kaya tinamad ako kanina at inabot
MAY NAKUHANG impormasyon si Brix na nagsasabing malapit na kaibigan ni Mom ang ilan sa mga business partners ni Dad bago pa sila naging mag-asawa. Hindi ko na sana bibigyan pa ito nang malisya pero nang maalala ko ang pagpigil sa akin ni Mom, masasabi ko na may kinalaman siya.Maging si Uncle ay naghihinala na rin. Sabi niya, kung walang pinagtatakpan, marahil ay si Mom mismo ang nagpapatay kay Dad.Ok lang sa akin ang isipin niya na may pinagtatakpan si Mom. Pero hindi pwedeng siya mismo ang may gusto na mamatay si Dad.Kaya kahit na abala ako sa buhay ko, tumulong ako kay Brix. Kailangan ko na kahit paano ay mabawasan ang paghihinala na unti-unti nang namumuo sa isip ko laban kay Mom.Hindi ako madalas gumamit ng phone dahil wala naman akong kakausapin. Pero ngayon, kailangan dahil hindi ko dala ang laptop ko para doon buksan ang mga files na hindi pa naaral ni Brix. Taking notes and how each are connected is hard on a small screen. Sa opisina ko ginaga
TANGHALING TAPAT, nagkasundo kaming magkakaibigan na maglaro ng basketball at magkita-kita ng alas dos ng hapon. Kahit nasa edad na ako ay tumakas pa rin ako sa bahay dahil sesermunan na naman ako ng nanay ko. Makakarinig na naman ako na puro ako basketball, mag-aral naman ako.Sabado ngayon at hindi oras ng pag-aaral!Pumunta na ako sa court. May bubong naman ito. Presko rin dahil mapuno sa likod ng maliit na stage at hinaharangan lang ng barbwires. Halos tumawid na nga sa kabilang side ang mga gumagapang na ligaw na damo sa barbwire dahil hindi naman pinapupuntahan ang area na iyon. For the green environment na programa ng mayor ng Orlyn City.Nakaupo ako sa stage habang pinapaikot sa daliri ko ang bola at naghihintay sa mga kaibigan ko. Ang unang dumating ay ang wala man lang kabuhay-buhay na si Brian. Nabigla pa siya nang makita ako.Nakasuot ito ng kulay puting polo-shirt na nakasara lahat ng butones, at maluwa
HINDI NA AKO pumasok. Tanghali na at pagod ang isip ko. Pumunta ako sa rooftop para magpahangin. Iniwan ko rin si Blue sa balkonahe. May pasok naman ngayong hapon si Lyn.Nasa likod ako ng tank at nakahiga. Tanaw ko ang maulap na kalangitan, mukhang uulan.Hindi nagtagal ay may dumating. Ang iingay nila at pawang mga babae. Sa gitna ng ingay, isang matinis na boses ang tumawag ng pansin ko."Hoy, hindi naman effective iyong tinuro niyo sa akin. Pinatigil niya ako sa ginagawa, tapos nag-sorry. ‘Di naman sinabi para saan."Lyn..."Wait! Ilabas ang tasa!""May tinatago iyang boyfriend mo! Kunin mo iyong phone. Check mo na lahat ng messages, spam, deleted pictures, at mga suspicious apps. May iba na iyon. Maghanap ka na rin ng iba habang maaga pa. Ang sabihin niya, sorry niya mukha niya!""Ikaw ang suspicious, girl! May boylet ka?"I heard Blue whine after the sound of a slap. Are they hurting my wife?"Wala akong boyf
I HAVE BEEN studying Elle’s route for three days. She always uses the back gate of the school that is facing the seaside. Palagi rin siyang mag-isa. Hindi ko na pwedeng patagalin pa ito. I will only talk to her once. Nagmumukha kasi akong nangangaliwa sa ginagawa at nagsisimula na rin akong ma-guilty.Kung wala siyang sasabihin na makakatulong sa imbestigasyon namin, kahit buong pangalan niya lang at residence histories ang makuha ko. Bahala na si Brix sa iba pa na kailangan malaman tungkol sa kanya.I look at my wristwatch and it is past six in the evening. Hindi nagtagal ay lumabas na siya sa gate. She’s wearing a maroon mini-skirt, a bubble sleeves white top with square neckline, and heels. Lumabas ako ng sasakyan at tinawag siya
“TULONG! TULUNGAN NIYO AKO!”I can hear myself shouting in a child’s voice. Tumatakbo ako sa sementadong daan hanggang sa sumuot ako sa mapunong lugar na may nagtataasan na damo. Minsan pa na sumasabit sa mga sanga ang puting damit na suot ko, dumadaplis din sa balat ko ang matutulis na damo. Kahit mahapdi, tiniis ko iyon.Kailangan kong makalayo!Tirik ang araw pero madilim ang kagubatan na ito. Hindi ko alam kung nasaan ako. Hindi ko rin alam kung anong ginagawa ko. Bakit ako humihingi ng tulong? Bakit tila may tinatakasan ako?Hindi nagtagal ay may narinig akong kaluskos mula sa likuran.“Hanapin niyo!”“Mga pulpol! She is a good catch. With that healthy body, she will produce a good harvest in no time!”Natutop ko ang bibig ko.Am I in an action movie?Never ko pinangarap maging artista!
NOONG UNA AY nabigla ako sa mga titig ni Uncle Rod pero hindi ako nakaramdam ng takot gaya ng mga nangyari sa akin noon. His gaze is full of concern and familiarity, pero ngayon pa lang kami nagkita kaya nagtataka ako kung bakit ang sabi niya ay pamilyar ako sa kanya.“Hello Sweetie!”Isang matandang ginang ang lumabas mula sa kusina. May dala siyang tray ng juice.Sa sala ay katabi ko si Ate Julie, at naglalaro naman sina Nemuel at Blue sa harap namin. Napag-alaman ko na si Ate Julie ang nagluluto at namimili noon sa apartment.“First time nating magkita. Hindi naman kasi kita maabutan noon sa apartment mo.”“H-Hindi ko rin po alam na binilin po ako sa inyo ni Ja,” nahihiyang sabi ko.“Hay naku, iyang si Kuya talaga. Alam mo ba? Hindi namin inaasahan na mag-aasawa iyan si Kuya John. Sa edad ba naman na thirty-five, wala man lang pinakilala kay Tita Rose na girlfriend niya.”Thirty-five?
TINAWAGAN AKO ni Uncle Rod. Sabi niya, kagagaling lang doon ngayong hapon nina John at Ellyna. Pinagalitan pa ako dahil hindi ako nagsabi na siEllynaang asawa ni John. Sa paraan ng pagkakasabi ni Uncle, tila ba matagal niya nang kilala si Ellyna.Maraming sikreto sa pagkatao ng babaeng iyon.Busy ako sa pangha-hack ng server ng Orlyn Medical Hospital. At sa kaka-click at input ko nang kung ano-anong keys, hindi sinasadyang makakita ako ng isang folder. The file name is capital letters “H.E.R.” Encrypted din ang folder.Naisip ko na baka kay John ito kaya pangalan ng asawa niya ang nilagay ko. Nabuksan ko ito at nalula sa mga nilalaman!Hindi ko ito sinabi kay John. Dahil bukod sa hindi sa kanya ang file, wala ring kinalaman kay Ellyna ang mga nakapaloob dito. Ayaw kong dagdagan pa ang isipin ni John patungkol sa asawa niya. Tama na iyong stalker na hindi namin nahuli noon.Kulang na la
I CAN’T ERASE this smile on my face since that night. And I keep playing his words in my head.“Hoy, Ellyna, Valentine’s day ngayon. Bakit narito ka?”Napukaw ang pagmumuni-muni ko nang tapikin ni Kate ang balikat ko. Narito ulit ako sa faculty office para tulungan siya. Vacant namin hanggang sa matapos ang school hours. Wala rin naman akong ginagawa. May work si Ja, at ayaw ko munang tumambay sa bahay. Maalala ko lang iyong scene sa balcony.“I love you.”It was the starry night and our purring Blue in between us who witnessed our first kiss.Umiiyak pa ako dahil natatakot ako sa mga sinabi niya. Sumisinghot-singhot na rin ako, and I feel the need to pull from the kiss dahil baka masipunan ko siya. But he just bit my lower lip, and I can feel his tongue pressing on it. He lifted me and sat on the floor, and I circled my legs on his waist. Napayapos ako sa leeg niya when he arched my body, t
Ginising si RC ng amoy na nakasanayan niya nang amuy-amuyin sa paggising at bago matulog. It was Ritchelle’s soothing scent. Niyakap niya nang sobrang higpit ang unan. It’s soft, squishy, and huggable, but still…it would be better if it was his wife he would woke up to.Nagpalipas muna siya nang ilan pang sandali bago bumangon. Mabilisan lang siyang naligo at bumaba na sa sala. Sumaglit muna siya kung saan ang mga porselana nina Ritchelle at ng mga magulang nito.Inalis niya ang cabinet kung saan dati nakalagay ang mga abo ng in-laws niya, at pinagawan ng altar sa sala. Hindi naman sila tumatanggap ng bisita kaya parang naging pahingahan na iyon ng yumao nilang mahal sa buhay.Naka-display din doon ang mga picture ni Ritchelle kasama ang parents nito. Mayroon din itong hiwalay na photo
Nasa kalagitnaan ng pagpapakalango sa espiritu ng alak sina RC nang lumapit sa kanila si Ellyna. Tumakbo pa ito na tila ba nagmamadali. Hinihingal pa nga ito. Akala niya ay may emergency sa mga anak nito. Nagulat pa siya nang sa kanya ito lumapit at hindi sa asawa nito."K-Kuya RC, si Ranier, tumatawag."Agad nitong inabot sa kanya ang phone nito.Napatitig na lang siya sa hawak na phone.Nagtataka siya. Bakit hindi sa phone niya tumawag ang anak? At bakit ito tatawag?Bigla siyang kinabahan. Tila ba nawala na parang bula ang epekto ng alak sa sistema niya. Naging alerto siya at hinanda ang sarili sa maririnig.Kung si Ranier na ang tumatawag, tapos hindi pa s
“Brain tumors are hard to detect lalo pa’t ang tingin ng pasyente ay simpleng pananakit lang ng ulo ang nangyayari hanggang sa isipin nila na normal lang iyon, dumagdag pa ang pabago-bago ng panahon. They would say that it was a seasonal occurrence, and refused to see a doctor. It was advised to see a doctor lalo kung may history sa family o ng head trauma. Isa pa sa nakakapigil sa mga tao na magpatingin sa doctor kahit pa alam niyang may trauma siya ay hindi agad nag-manifest ang symptoms. And in your case, it’s already more than two decades at sinabi mo rin na ngayon ka lang nagpatingin kaya…”Yumuko si Oliver sa magkasalikop nitong mga kamay, tla tinitimbang ang mga sasabihin na hindi siya mabibigla o matatakot.Pero ano pang silbi no’n? It was scary enough, knowing that she has a brain tumo
FEW DAYS AGO…Naibagsak ni Ritchelle ang likod sa malambot na sandalan ng sofa at tumingala sa puting kisame. Nagi-guilty siya sa sinabi niya na photo shopped ang ni-send sa kanya na pictures ni RC. Alam niya na ito ang kumuha ng mga larawan pero dineny niya pa rin.RC had enough of his past, maging ng mga away at problema na hindi naman para rito. Ayaw niyang maging ang current situation niya ay ito na naman ang sasalo. Kahit mag-asawa sila at lahat ay gagawin nito para sa kanya, hindi niya pwedeng hayaan na palagi na lang siyang nasa receiving side.This time, she will do everything to make RC happy. At lahat ng ikasasama nito, problema niya o ano pa man, she will try her best to eliminate those.This
KINABUKASAN, NAGISING na wala sa tabi niya ang asawa. Kung dati ay hahanapin niya ito, ngayon ay wala siyang gana. Alam niya naman na kung ano na ang ibang pinagkakaabalahan nito kapag wala na ito sa tabi niya.Walang ganang tinungo niya ang paliguan, at nag-asikaso na sa pagpasok sa trabaho. Lulunurin niya na lang siguro sa gabundok na papeles ang sarili. Basta ba sa kanya pa rin umuuwi si Ritchelle, wala na siyang pakialam kung anong gawin nito sa maghapon.Martyr, tangα, marupok? Kahit ano pang itawag sa kanya ng mga nakakaalam ng sitwasyon niya, wala siyang pakialam. Alam niya kasi na kapag kinumpronta niya ang asawa at ilaban ang karapatan niya gamit ang pirma nila sa legal na dokumento tulad ng marriage certificate ay babalik iyon sa kanya sa legal din na paraan—ang divorce.Ayaw niyang
NAIBAGSAK NIYA ang katawan sa upuan. Hanggang ngayon, hindi pa rin siya makapaniwala na sa isang iglap ay bigla na lang nagbago ang lahat sa kanila ni Ritchelle. Kung noon matatanggap niya pa kung nakipaghiwalay ito sa kanya, pero ngayon na naririnig niya na sa mga labi nito na mahal din siya nito, at nararamdaman niya naman iyon—hindi niya makakayang tanggapin nang gano’n-gano’n na lang.And when she said that the photos he took himself was edited, the words came out so casually. Hindi niya na rin maiwasang isipin na baka matagal na siyang niloloko ni Ritchelle sa mga pag-sugarcoat nito ng mga sinasabi nito.Baka nga, noong sinabi nito na mahal siya nito ay may kinakalantari naman itong iba. At baka matagal na itong pumupunta sa bahay ng lalaki bago umuwi sa bahay nila.He had been so
HE JUST GOT OUT of the shower with only a small towel wrapped around his waist. Diretso ang tingin niya kay Ritchelle na ngayon ay nakahiga na sa kama. She already had her eyes closed.Lumapit siya rito at naupo sa gilid ng kama. Tinanggal niya rin ang kumot na tumatakip sa katawan nito. Nagulat pa siya nang makita na nakasuot ito ng pajama. Hindi ito sanay na balot na balot ang katawan kapag natutulog kahit gaano pa kalamig ang kwarto. Palagi itong nakasuot ng silky and sexy lingerie with no undies at all.Bigla ay naalala niya ang pagsisinungaling nito kanina, maging ang amoy ng lalaki na kumapit sa buhok at katawan nito.Walang ano-anong tinanggal niya ang butones ng suot ni Ritchelle dahilan para magising ito.“RC!” Nayayamot na umangal ito
MATAMAN na pinagmamasdan ni Ritchelle ang draft ng wedding gown. Dahil wala na rin namang mababago kahit pa pagalitan niya nang pagalitan ang anak ay nagpresenta na lang siya na siya ang personal na gagawa ng wedding gown ng girlfriend nito.Hindi pa rin nito pinapakilala sa kanila ang girlfriend nito dahil may problema sa side ng babae. Mukhang hindi pa rin nasasabi sa family nito na nagdadalang-tao na ito. Sabi rin ni Ranier na busy sila sa school.Pinayuhan na lang nila ang anak na huwag masyadong i-expose sa mga nakaka-stress na bagay ang girlfriend nito, at palaging alalayan. Kung pwede lang ba na sa kanila na muna mag-stay ang babae lalo kung hindi ito ok sa family nito. Ayaw niyang matulad sa kanya ang nararanasan na pagdadalang-tao ng girlfriend ni Ranier—puno ng stress at galit sa puso.&l
MULA NANG MAAYOS NA ang lahat ng problema at misunderstanding sa pagitan nila ni RC, mas lalo niyang na-enjoy na walang guilt ang buhay nilang mag-asawa. Malaya niya na ring naipapadama sa asawa ang pagmamahal na pinagkait niya rito nang kay tagal. She was free from all the insecurities, because RC never failed to make her feel that she was the one and only, and that he loved her the most.Hindi na rin nawawala sa schedule nila ang date in fancy restaurants after work, gym or different clubs kapag weekend just like old times, roadtrip at out of town kapag naisipan kahit working days pa.It was like they were just starting a family. She was the happiest having her men around her, giving and receiving love and care. Wala na siyang mahihiling pa kung 'di ang kumpletong pamilya. Wala na sigurong makakapawi ng saya na nararamdaman niya.