“TULONG! TULUNGAN NIYO AKO!”
I can hear myself shouting in a child’s voice. Tumatakbo ako sa sementadong daan hanggang sa sumuot ako sa mapunong lugar na may nagtataasan na damo. Minsan pa na sumasabit sa mga sanga ang puting damit na suot ko, dumadaplis din sa balat ko ang matutulis na damo. Kahit mahapdi, tiniis ko iyon.
Kailangan kong makalayo!
Tirik ang araw pero madilim ang kagubatan na ito. Hindi ko alam kung nasaan ako. Hindi ko rin alam kung anong ginagawa ko. Bakit ako humihingi ng tulong? Bakit tila may tinatakasan ako?
Hindi nagtagal ay may narinig akong kaluskos mula sa likuran.
“Hanapin niyo!”
“Mga pulpol! She is a good catch. With that healthy body, she will produce a good harvest in no time!”
Natutop ko ang bibig ko.
Am I in an action movie?
Never ko pinangarap maging artista!
NOONG UNA AY nabigla ako sa mga titig ni Uncle Rod pero hindi ako nakaramdam ng takot gaya ng mga nangyari sa akin noon. His gaze is full of concern and familiarity, pero ngayon pa lang kami nagkita kaya nagtataka ako kung bakit ang sabi niya ay pamilyar ako sa kanya.“Hello Sweetie!”Isang matandang ginang ang lumabas mula sa kusina. May dala siyang tray ng juice.Sa sala ay katabi ko si Ate Julie, at naglalaro naman sina Nemuel at Blue sa harap namin. Napag-alaman ko na si Ate Julie ang nagluluto at namimili noon sa apartment.“First time nating magkita. Hindi naman kasi kita maabutan noon sa apartment mo.”“H-Hindi ko rin po alam na binilin po ako sa inyo ni Ja,” nahihiyang sabi ko.“Hay naku, iyang si Kuya talaga. Alam mo ba? Hindi namin inaasahan na mag-aasawa iyan si Kuya John. Sa edad ba naman na thirty-five, wala man lang pinakilala kay Tita Rose na girlfriend niya.”Thirty-five?
TINAWAGAN AKO ni Uncle Rod. Sabi niya, kagagaling lang doon ngayong hapon nina John at Ellyna. Pinagalitan pa ako dahil hindi ako nagsabi na siEllynaang asawa ni John. Sa paraan ng pagkakasabi ni Uncle, tila ba matagal niya nang kilala si Ellyna.Maraming sikreto sa pagkatao ng babaeng iyon.Busy ako sa pangha-hack ng server ng Orlyn Medical Hospital. At sa kaka-click at input ko nang kung ano-anong keys, hindi sinasadyang makakita ako ng isang folder. The file name is capital letters “H.E.R.” Encrypted din ang folder.Naisip ko na baka kay John ito kaya pangalan ng asawa niya ang nilagay ko. Nabuksan ko ito at nalula sa mga nilalaman!Hindi ko ito sinabi kay John. Dahil bukod sa hindi sa kanya ang file, wala ring kinalaman kay Ellyna ang mga nakapaloob dito. Ayaw kong dagdagan pa ang isipin ni John patungkol sa asawa niya. Tama na iyong stalker na hindi namin nahuli noon.Kulang na la
I CAN’T ERASE this smile on my face since that night. And I keep playing his words in my head.“Hoy, Ellyna, Valentine’s day ngayon. Bakit narito ka?”Napukaw ang pagmumuni-muni ko nang tapikin ni Kate ang balikat ko. Narito ulit ako sa faculty office para tulungan siya. Vacant namin hanggang sa matapos ang school hours. Wala rin naman akong ginagawa. May work si Ja, at ayaw ko munang tumambay sa bahay. Maalala ko lang iyong scene sa balcony.“I love you.”It was the starry night and our purring Blue in between us who witnessed our first kiss.Umiiyak pa ako dahil natatakot ako sa mga sinabi niya. Sumisinghot-singhot na rin ako, and I feel the need to pull from the kiss dahil baka masipunan ko siya. But he just bit my lower lip, and I can feel his tongue pressing on it. He lifted me and sat on the floor, and I circled my legs on his waist. Napayapos ako sa leeg niya when he arched my body, t
LOOKING AT HOW Blue smiles back at me, I can say he’s happy for his parents. Para akong teenager na nasa rurok ng kapusukan. Hindi ko alam na ang sarap sa pakiramdam ang halikan siya. If I had known, I didn’t hold back all those times.One week had passed, and we didn’t do anything. Just cuddling on the bed, talking about how our day was, we will kiss and hug each other to sleep. It feels like we are just starting to level up our relationship little by little, and are taking things slowly by kissing.Bigla ay tumahol si Blue na nagbalik ng diwa ko sa reyalidad. Napatingin ako sa phone ko, at una kong nabasa ang date.“February fourteen!”Agad-agad akong naghanap ng available restaurant. Kapalpakan nga naman. This is our first Valentine’s Day, and we only have one day to celebrate it. Hindi ito tulad noong Christmas. Even though it was a sudden plan, we had a whole month to explore.I clenched my phone when I didn
TULALA LANG ako habang nakaupo dito sa balkonahe. Kahit malamig at ang lakas ng ulan dahil may LPA, hindi ko inalintana iyon. Wala nang mas lalamig pa sa nararamdaman ko ngayon.Naghahanap ako ng sagot sa biglang pagbabago sa pagsasama namin ni Ja. We were doing fine. Kahit nga noong napagtanto ko na nagsinungaling siya sa akin tungkol sa hospital bills, pinili kong kalmahin ang sarili ko at pag-isipang mabuti kung paano siya kokomprontahin. I even ended with a conclusion that he fell in love with me and tricked me with the five million to stay. Tapos habang tumatagal, paiibigin niya ako hanggang sa makalimutan na namin ang five million.Pero nang makita ko siya na hawak ang notebook ko with my records on it, nawala lahat ng kumpyansa ko sa sarili. Parang pinakita ko sa kanya na ito ako, katulad din ng mga bayaran na babae na dumaan sa kamay niya–handang humiga at ibuka ang mga hita para lang sa pera.Pwede naman naming pag-usapan iyon. Kung binigyan niya
MARAHAS AKONG bumuga ng hangin. Narito nga si John pero tila wala namang pakialam sa dapat naming gawin. He was staring blankly on an empty wall in my house. Isang linggo na siyang ganito. Nagdadalawang-isip tuloy ako kung sasabihin ko ba ang alam ko tungkol sa pagkatao ng asawa niya. I concluded that she is the owner of H.E.R. folder, and she is not a twenty-two year old lady. She is an assassin. These are all my speculations, however it is better to think this way.Tinikom ko na lang ang bibig dahil sa nakikita ko, baka mas malala ang mangyari kay John kapag nalaman niya pa ito. I maybe selfish and cruel by keeping this thing from him, but it is for the better. Para matapos na ang lahat ng ito.At kung talagang nagka-amnesia man si Ellyna, sana huwag niya nang maalala pa.“John, how long are you going to sulk there?”Nagulat na lang ako nang kinuwelyuhan ni Uncle Rod si John.“Uncle, let him be.” Awat ko sa kanya. “B
KUNG WALANG magandang sasabihin si Tita Rose, sana tinikom niya na lang ang bibig niya. She just made his son’s life a living hell. Hindi man lang siya naawa sa lagay ng anak niya. Pero kung mayroon mang dapat sisihin, si Uncle Rod iyon. He shouldn’t brought this whole thing up and ruin his family.I sighed out all my frustrations. Sumasakit na rin ang balikat at batok ko.Kung ako na walang kinalaman sa lahat ng ito, grabe na ang stress level na nararamdaman, paano pa kaya si John?“Kumusta na kaya si Doc John?”Wala sa sariling naipatong ko ang ulo sa kamay ni Mark. He is checking something on my computer.“We can only hope he’s fine.”Matapos ng naging pagtatalo nina Uncle Rod at Tita Rose tatlong araw na ang nakararaan, umalis nang walang paalam si John. Ni hindi siya nagdala ng phone at wala akong ideya kung saan siya hahanapin. Hindi ko na rin alam kung anong uunahin.Kung ang hanapin si
I NEED SOMEONE who will say I’m fine. I need someone who will make me feel alright. And that someone is my wife.Alam ko na hindi dapat ako narito. Alam ko na dapat akong lumayo. Para sa kapakanan niya iyon. Pero…Marahan kong pinunasan ang luha na dumaloy mula sa mga mata niya. Maging sa pagtulog niya, umiiyak siya. I kissed her slightly parted lips. They still taste the same—sweet. Bumaba ang halik ko sa leeg niya. I wanted to leave my marks on her just in case she thinks of it as a dream again. I want her to know that I was here.Napansin ko ang malalim na paghinga niya. Mabilis din ang tibok ng puso niya. Pinakiramdaman ko ang ulo at leeg niya pero wala naman siyang sinat. Titingnan ko sana ang pulsuhan niya ngunit naantala dahil sa pag-vibrate ng phone niya. It was right below her head as if she is waiting for it to ring. She always turn off her phone at night time.Bago pa siya magising, kinuha ko na iyon. Kumunot ang noo ko nang