DUMIRETSO AKO sa tabi ng lawa at naupo sa ilalim ng puno. Kahit pa nagmumukhang wala sa lugar ang pagmamataas ko sa harap ni Kuya Brix, I felt satisfied.
Alam ko na mayaman sila at hindi ako nakikipagkumpitensya. I don’t even need to show off just to fit their lifestyle. And out of nowhere, these memories from the past about how miserable I was, keep coming.
When I graduated high school, I was forced to work. Sakto na dinapuan ng sakit si Mama at naparalisa. Wala akong ibang choice kung hindi ang tumulong sa pagpapagamot. I even faked my age para lang matanggap sa trabaho.
In almost three years, I worked nonstop. I worked as a service crew, barista, saleslady, at nag-parttime pa ako sa fastfood chains at convenience store. Pinagsabay-sabay ko pa ang ilang trabaho. When I learned how to manage money, that’s when I decided to go to college.
Natawa pa ako sa sarili ko noon dahil si Tito Ferdi ang sinabihan ko. Sinabi niya rin na siya ang mag-i-sp
IS DOUBTING HER the right thing to do at this moment? Just because of money, I will question my wife. What kind of husband am I?Humigpit ang yakap ko sa kanya at inamoy ang leeg niya. Her scent became my comfort and is now calming my confused thoughts.“Ja, may tanong ako. Is it possible na makalimot ng specific memory?”“Yeah,” tipid na sagot ko.“Then pwede ba siyang forced na nilimot? Like for example sa sobrang stressed at makatakas sachaotic reality?”“Yeah.”Matapos kong sagutin ang tanong niya ay wala nang nagsalita. Naaalala niya na ba ang nakaraan niya? Bukod sa pangako na hindi ko na alam kung siya nga ba talaga ang batang iyon, ano pa ang kailangan kong malaman tungkol sa kanya? Paano ako magtatanong na hindi niya mahahalata na pinagdududahan ko ang buong pagkatao niya?I want to hear more.I want to know her more.Hindi nagtagal ay naupo siya pat
LUMIPAS PA ANG mga araw, bumalik sa normal ang araw-araw namin na tila walang maling nangyari.Hindi.Sinusubukan naming hindi ipahalata kay Raizel na may isang pader ang unti-unti nang lumalaki sa pagitan namin ng mommy niya.Alam ko sa sarili ko na kung magpapatuloy pa ito, wala kaming maisasalba. Natatakot lang ako na magtanong at alamin ang totoo, at kung hindi ko kayanin ay bitawan ko na lang bigla ang kamay niya.I need time.We need time.For now, we tried to be as happy as we were before.Kinaumagahan noong gabi na hindi natuloy ang sorpresa ni Lyn, hindi ako humingi ng tawad. Hinintay ko lang na mag-umaga at palihim siyang sinamahan sa pag-iisa niya sa magdamag. Nang unti-unti nang lumiwanag, umalis na ako.I am a coward.I even fooled myself by thinking that she never said anything about it, that I was clueless and not guilty.Palagi pa rin kaming nagpapansinan ni Lyn. Iyon nga lang, kapag nasa paligid l
“DADDY, UMIIYAK na naman si Mommy…”Nagpapahangin ako sa tree house kasama ni Blue nang umakyat ang anak ko. Namumula na naman ang mukha at tila ba palagi na lang umiiyak ang mata.I sighed.I am a failure of a father and a husband.“Magbati na kayo, please?”Naupo si Raizel sa hita ko at kinulong ang mukha ko sa maliliit niyang kamay.“Napanood ko po sa TV, ‘pag nag-aaway, maylumalayas. Iiwan niyo po kami ni Mommy?”Halos dalawang buwan na rin ang lumipas nang mapag-usapan namin iyon ni Lyn.I said that we just needed to be parents to Raizel for a while, but I didn’t notice it was our son, who was adjusting with us.I hugged my son with his teary eyes.“Mahal ko ang Mommy mo. Mahal ko kayo kaya hindi ko kayo iiwan.”“Bakit po kayo nag-aaway?” Nagsisimula nang lumakas ang hagulgol niya.“Raizel, hindi
THIS PERVERTED old geezer! Hindi pa rin siya nagbabago, puro kamanyakan pa rin sa katawan!Nakadapa si Ja sa gitna ng higaan. Sa panggigigil ko, kahit natutulog siya, hinampas-hampas ko ang braso at likod niya. Kinukurot ko rin ang dulo ng mga daliri niya. Wala siyang reaksyon na lalo lang nagpainis sa akin.“Hmp!”Hinayaan ko na lang siya na matulog. Nag-drive siya ng halos dalawang oras papunta rito.Bumaba na lang ako para magluto ng makakain niya paggising. Naghalungkat ako sa mga dala naming pagkain. May dala pala siyang mga lunchbox na may lamang lutong pagkain. Mayroon namang microwave dito.Inayos ko na lang ang mga pagkain sa cupboard.Umakyat ulit ako sa taas. Saka ko lang napansin na may lagoon sa likod ng cabin at…“Pavilion.”I let out an exasperated sigh.Ang tungkol sa date na iyon ang palagi kong iniiyakan. Sakto naman na nakikita ako ni Raizel at wala man lang akong masabi
I DON’T KNOW why but whenever my lips touch hers, it feels like this is the first time we kiss. And when I’m inside her, I can’t help but think that this could be the last. Since that day when I began doubting her, I always take my time caressing her.Even though every part of her is embedded deep in my memory, I still memorize her with each day that passed. Kahit ang boses niya sa tuwing tinatawag niya ako, kulang na lang ay i-record ko iyon para hindi ko makalimutan.I am so in love with her.“Ja.”“Hmm?”“Ok na ba tayo?”I am still inside her, shooting my loads deeper into her womb, and suddenly, she asks this question I don’t want to hear at this moment.Ayaw kong ipahalata na naiinis ako sa tanong niya. I just want to enjoy a few more days withoutthat thingin mind.“Lyn, huwag mo munang isipin iyon. Let’s enjoy this one-week stay h
IT IS HER BIRTHDAY today, and I made her a birthday cake, spaghetti for her request, and ice cream, plus the wine I bought. Lahat ng iyon ay nakalagay sa tray and I’m ready to serve my queen.Bumili rin siya ng fireworks at ito nga, alas singko pa lang ng hapon, nagsindi na siya doon sa pavilion.Nang mailapag ko sa upuan ang dala, lumapit ako sa kanya para bigyan siya ng happy birthday kiss.She is wearing my plain white T-shirt. I thought she’s going to wear the red skirted swimsuit I bought specifically for this day.I pour her a glass of wine. Nilagay ko rin sa music ang phone ko.This I Promise Youby NSYNC—this was the song that I have been listening to in the past few months.Kahit pareho kaming may hawak na baso, hiningi ko pa rin ang kamay niya.“Mrs. Cruz, may I have this dance?”She chuckled. “Yes, you may, Mr. Cruz.”Nang maiyapos niya sa leeg ko ang mga b
NAPASALAMPAK ako ng upo sa sala dito sa bahay nina Tita Linda. Sabi ng katulong ay tulog pa si Brix. Himala nga at dito siya natutulog. Akala ko, doon na siya sa bar niya nakatira.“Manang, pakitawag po si Brix. Huwag niyo pong alalahanin ang pagsigaw noon. Sabihin niyo lang po na ako ang naghahanap.”Alas dies na rin naman ng umaga.Kapapasok lang ng January. Malapit na ang birthday ko. Hindi magtatagal, February na. Ayaw ko na mag-celebrate kami ni Lyn ng mga importanteng okasyon na may sama pa rin ng loob kay Brix.The last few important occasion for the family, Brix had been pestering my wife saying she serves her purpose really well. Alam ko na higit pa sa pagiging asawa ang tinutukoy ni Brix. Kaya narito ako para linawin ang pagdududa ni Brix sa asawa ko.Pinsan ko siya—at matalik din na kaibigan.Ayaw kong magtanim ng galit sa patuloy niyang panunuya kay Lyn.“’Tang inα naman, John! Umagang u
WE ARE playing in the garden. Nagtayo ng basketball ring dito si Ja para kay Raizel. At walang patawad ang anak ko. Ako pa ang hinamon.“Mommy, i-shoot mo sa ring. Tapos pinapatalbog iyan. Dribble. Palobo? Hindi naman pasahang bola eh!”“Hindi nga ako marunong. Sorry naman. Si Daddy na lang kasi.”Napakamot na sa ilong niya si Raizel. Naiinis na naman ang batang ito. Ang totoo, mabilis akong makaramdam ng pagod ngayon mga nakaraang araw, kaya ayaw ko munang magtatatakbo o mag-dribble tulad ng gustong ipagawa sa akin ni Raizel.“Marunong ka eh! ‘Di ba sa bahay, iyong nakakabit sa pader na ring? Palagi kang nakaka-shoot.”“Volleyball na lang.” Suggestion ko