WE ARE playing in the garden. Nagtayo ng basketball ring dito si Ja para kay Raizel. At walang patawad ang anak ko. Ako pa ang hinamon.
“Mommy, i-shoot mo sa ring. Tapos pinapatalbog iyan. Dribble. Palobo? Hindi naman pasahang bola eh!”
“Hindi nga ako marunong. Sorry naman. Si Daddy na lang kasi.”
Napakamot na sa ilong niya si Raizel. Naiinis na naman ang batang ito. Ang totoo, mabilis akong makaramdam ng pagod ngayon mga nakaraang araw, kaya ayaw ko munang magtatatakbo o mag-dribble tulad ng gustong ipagawa sa akin ni Raizel.
“Marunong ka eh! ‘Di ba sa bahay, iyong nakakabit sa pader na ring? Palagi kang nakaka-shoot.”
“Volleyball na lang.” Suggestion ko
PINAGLIHIAN ako ng asawa ko—iyon ang nakikita ko sa mga ginawa niya. She is in her eight months and her belly is as round as a ball. Hindi niya maalis ang tingin sa akin at palagi niya akong kinakagat kahit pa kasama namin si Mom at Raizel. Puno na nga ng sugat ang balikat at braso ko. Sa tuwing kaming dalawa lang, ang dibdib, tagiliran, maging mga hita ko ang iniiwanan niya ng bitemarks.Hindi ko rin magawang umalis ni isang segundo sa paningin niya. Pero palagi naman siyang galit sa akin ‘pag nasa paligid niya ako. Sa tuwing umaalis naman ako sa harap niya kahit saglit para mag-number one or two, o kahit iinom lang, umiiyak agad siya. Sa tuwing gabi naman, gigisingin niya ako para magluto o maghanap sa daan ng gusto niyang kainin. At ang palagi niyang hinahanap ay strawberries.Minsan pa na gitnang gabi ay bumyahe ako papunta sa Farmdol para kunin ang recipe ng spaghetti sa cafeteria na madalas nilang tambayan noon ni James. Gusto niyang kumain noon eh sa
DALAWANG TAON ang lumipas matapos kong manganak ng isang malusog na babae. And again, kamukha na naman siya ng tatay nila. Ang lakas ng genes ni Ja, nai-stress ako. Sana naman, paglaki ng mga bata, may pagkakahawig din sa akin.Paano kapag naghiwalay kami ni Ja? Tapos sabihin ko na hindi niya anak ang mga bata para sa akin ibigay, wala akong laban.Anyways, kung maghihiwalay kami, sa anong dahilan naman?Napahawak ako sa baba ko at tumingin sa kisame. Napapikit ako nang mariin dahil nasilaw lang ako ng ilaw.I sighed. It’s no use thinking of things na hindi mangyayari, or rather, ayaw kong mangyari.I took a sip on my glass of red wine. Matagal-tagal na mula nang ma-enjoy ko ang uminom nang mag-isa.Kanina nang naliligo ako, nagpaalam siya na patutulugin niya na ang mga bata. Sabi ko nga hintayin niya ako.Haist. Habang wala siya, enjoy ko muna ang sarili ko.Two years na pero hindi niya pa rin sinusubukang maging wild. I
“WALANG MATATAKOT HA?”Nagtataka na tumingin ako kay Ja. Bakit naman matatakot? At isa pa, ibig sabihin ba nito na may nakahanda siya?OMG, parang ngayon pa lang, gusto ko na mag-back out. Walang tulugan ito! At kahit mag-reklamo ako na masakit na ang katawan ko, for sure sa akin niya rin isisi iyon. Sasabihin niya na ako ang nagsimula.Wala siyang awa!Hindi na talaga ako iinom kapag kasama ko ang asawa ko!“W-What are you up to?”He smirked.Mukhang napansin niyang nautal ako, and I can’t reason it as I just choked some air.“Hm, let’s see…”Marahan niyang hinagod ang buhok ko na ngayon ay hanggang beywang na ang haba. Ayaw niya munang paputulan. And his reason is he wanted to see my hair floats on the water.Pinaikot-ikot niya rin iyon sa daliri niya at hinalikan.Napasinghap ako nang may maalala sa ginagawa niya.“I hate you,” wal
KASALUKUYANG nilalagyan ng cold compress ni Ja ang skin ko.“This is fuvking crazy. Please, huwag mo nang gustuhin na maulit ito, Lyn.” Bakas sa boses niya ang pagkairita.Tsk, gusto niya rin naman. Hindi niya nga ako hinayaang magsabi ng magic word kanina. Hindi na lang ako sumagot. Kung may dapat magalit, ako iyon!“Pasado alas onse na, Lyn. Matulog na tayo,” sabi niya nang nanatili lang akong tahimik.Siya na rin ang nagdamit sa akin.Yup, he is my personal maid at times, lalo na sa mga pagkakataon na alam niyang may ginawa siyang mali at hindi ako umiimik. Hindi na kami nag-aaway dahil sa selos. Ang palagi naming pinag-aawayan ay mga bagay na biglang lumiliko sa original plan. Lalo na kung napag-usapan naman na namin, tapos may isisingit siya. Kahit nag-enjoy din naman ako, hindi ko maiwasang hindi magalit.Bahala siyang maglambing at pagsilbihan ako hanggang sa mawala ang inis ko.Naalala ko pa ang sinabi
BUMALIK na sa pagtatrabaho si Ja sa Orlyn Medical Hospital. Nag-start na rin pumasok sa school si Raizel as Kinder. Si Raveia naman, ayaw magpaawat at gusto rin sumama sa kuya niya, kaya napagpasyahan namin ni Ja na papasukin siya sa Day Care Center. Binabantayan ko naman siya habang gumagawa siya ng arts, at nakikipaglaro sa ibang bata.But Ravi is different from her brother. Feeling naman ng bunso ko, matanda na siya just by going to school. She always say that she can go on her own na, kaya makalipas ng halos dalawang linggong pagpasok sa center, pinapauwi niya na ako. Umiiyak pa siya at nagwawala.“Mommy, nakakahiya! I’m a big girl now, see? Iwan mo na ako,” sabi niya at pinagtutulakan pa ako palabas ng room.“Ravi, no. I will play with you.”“I have friends na. I love you, Mommy. Uwi ka na po.”Pilit na ngiti ang ibinigay ko sa teacher niya na nakatingin sa ginagawa niya.“Mrs. Cruz, bunso
ALAS SIYETE ang alis nina Ja for work and school. Alas otso ang interview ko. Since hindi ko pa ito nasasabi kay Ja, hindi ako magpapahatid sa kanya. Sa driver na lang namin. Hindi pa rin umuuwi si Mommy Rose. Marahil ay enjoy sila ni Tita Lydia sa paggala. Hiramin ko na lang muna ang kotse niya.“Ma’am, alam po ba ni Sir John ito?”Ngumiti ako. Kung makatanong naman siya, parang may gagawin akong mali at idadamay ko siya.“Kuya, pakibilisan po. Male-late po ako sa interview.”Tumango na lang siya.After ng interview at exams na tumagal ng halos isang oras, umuwi na ako. Sinabihan lang nila ako na maghintay ng result.Pagdating ko sa bahay, sinalubong ako ng matalim na tingin ni Ja. Naka-upo siya sa sala at nakakuyom ang mga kamay.I ignored him and head for the stairs. Nasa kalagitnaan na ako nang magsalita siya sa likod ko.“Saan ka galing?”“None of your business,”
HINDI NALALAYO ang work ko rito kumpara sa work ko sa Farmdol University. Ang pinagkaiba lang, hindi mga students’ files ang nire-record ko.Nauna nang lumabas ang mga ka-officemate ko. Nahuli lang ako dahil masyado akong nawili sa ginagawa.Tapos ko nang ayusin ang table ko at hinihintay ko na lang ang tuluyang pag-off ng computer ko. Nang masiguro na maayos kong iiwan ang working space ko, lumabas na ako ng opisina. Sa front door ng building, nakatayo roon si Sir Dominique. Nang makita niya ako, lumapad ang ngiti niya at kumaway sa akin.Tumango lang ako, tanda na pinansin ko siya.“Hatid na kita. Walang dumadaan na pampasaherong sasakyan dito,” aya niya.“May susundoposa akin, Sir,” magalang na sabi ko.“Tapos na ang working hours,Lyn. Nick na lang ang itawag mo sa akin.”I smiled. He’s friendly—way too friendly. At isa pa, naasiwa ako sa pang
KAHIT KULANG ako sa tulog dahil na rin sa magdamag na parusa ni Ja, sinubukan kong bumangon nang maaga para magluto ng breakfast. Tulog pa siya sa tabi ko. Two minutes pa bago mag-alarm.Kaunting galaw, ramdam ko ang paghapdi ng pagkababαȇ ko. Wala siyang patawad.Kagat ang ibabang labi, kahit ang bigat sa pakiramdam ng ginawa niya, kailangan kong hamigin ang sarili ko.I tried to walk normally, pero kapag nagkikiskis ang mga hita ko, sumasakit at napapangiwi ako.Magde-dress na lang ako ngayong araw.Maging sa pagbaba ng hagdan, tila bangungot sa akin. Naiiyak ako.Sakto, tapos na ako magsangag ng kanin at magprito ng hotdog at egg, bumaba na ang mga anak namin. Karga pa ni Ja si Raveia na tila ayaw pang bumangon dahil nakayuko siya sa leeg ng daddy niya.“Morning,” nakangiting sabi ko sa kanila nang makaupo na sila sa kanya-kanyang pwesto.“Mommy, aalis ka ulit?” tanong ni Raizel.“M
Ginising si RC ng amoy na nakasanayan niya nang amuy-amuyin sa paggising at bago matulog. It was Ritchelle’s soothing scent. Niyakap niya nang sobrang higpit ang unan. It’s soft, squishy, and huggable, but still…it would be better if it was his wife he would woke up to.Nagpalipas muna siya nang ilan pang sandali bago bumangon. Mabilisan lang siyang naligo at bumaba na sa sala. Sumaglit muna siya kung saan ang mga porselana nina Ritchelle at ng mga magulang nito.Inalis niya ang cabinet kung saan dati nakalagay ang mga abo ng in-laws niya, at pinagawan ng altar sa sala. Hindi naman sila tumatanggap ng bisita kaya parang naging pahingahan na iyon ng yumao nilang mahal sa buhay.Naka-display din doon ang mga picture ni Ritchelle kasama ang parents nito. Mayroon din itong hiwalay na photo
Nasa kalagitnaan ng pagpapakalango sa espiritu ng alak sina RC nang lumapit sa kanila si Ellyna. Tumakbo pa ito na tila ba nagmamadali. Hinihingal pa nga ito. Akala niya ay may emergency sa mga anak nito. Nagulat pa siya nang sa kanya ito lumapit at hindi sa asawa nito."K-Kuya RC, si Ranier, tumatawag."Agad nitong inabot sa kanya ang phone nito.Napatitig na lang siya sa hawak na phone.Nagtataka siya. Bakit hindi sa phone niya tumawag ang anak? At bakit ito tatawag?Bigla siyang kinabahan. Tila ba nawala na parang bula ang epekto ng alak sa sistema niya. Naging alerto siya at hinanda ang sarili sa maririnig.Kung si Ranier na ang tumatawag, tapos hindi pa s
“Brain tumors are hard to detect lalo pa’t ang tingin ng pasyente ay simpleng pananakit lang ng ulo ang nangyayari hanggang sa isipin nila na normal lang iyon, dumagdag pa ang pabago-bago ng panahon. They would say that it was a seasonal occurrence, and refused to see a doctor. It was advised to see a doctor lalo kung may history sa family o ng head trauma. Isa pa sa nakakapigil sa mga tao na magpatingin sa doctor kahit pa alam niyang may trauma siya ay hindi agad nag-manifest ang symptoms. And in your case, it’s already more than two decades at sinabi mo rin na ngayon ka lang nagpatingin kaya…”Yumuko si Oliver sa magkasalikop nitong mga kamay, tla tinitimbang ang mga sasabihin na hindi siya mabibigla o matatakot.Pero ano pang silbi no’n? It was scary enough, knowing that she has a brain tumo
FEW DAYS AGO…Naibagsak ni Ritchelle ang likod sa malambot na sandalan ng sofa at tumingala sa puting kisame. Nagi-guilty siya sa sinabi niya na photo shopped ang ni-send sa kanya na pictures ni RC. Alam niya na ito ang kumuha ng mga larawan pero dineny niya pa rin.RC had enough of his past, maging ng mga away at problema na hindi naman para rito. Ayaw niyang maging ang current situation niya ay ito na naman ang sasalo. Kahit mag-asawa sila at lahat ay gagawin nito para sa kanya, hindi niya pwedeng hayaan na palagi na lang siyang nasa receiving side.This time, she will do everything to make RC happy. At lahat ng ikasasama nito, problema niya o ano pa man, she will try her best to eliminate those.This
KINABUKASAN, NAGISING na wala sa tabi niya ang asawa. Kung dati ay hahanapin niya ito, ngayon ay wala siyang gana. Alam niya naman na kung ano na ang ibang pinagkakaabalahan nito kapag wala na ito sa tabi niya.Walang ganang tinungo niya ang paliguan, at nag-asikaso na sa pagpasok sa trabaho. Lulunurin niya na lang siguro sa gabundok na papeles ang sarili. Basta ba sa kanya pa rin umuuwi si Ritchelle, wala na siyang pakialam kung anong gawin nito sa maghapon.Martyr, tangα, marupok? Kahit ano pang itawag sa kanya ng mga nakakaalam ng sitwasyon niya, wala siyang pakialam. Alam niya kasi na kapag kinumpronta niya ang asawa at ilaban ang karapatan niya gamit ang pirma nila sa legal na dokumento tulad ng marriage certificate ay babalik iyon sa kanya sa legal din na paraan—ang divorce.Ayaw niyang
NAIBAGSAK NIYA ang katawan sa upuan. Hanggang ngayon, hindi pa rin siya makapaniwala na sa isang iglap ay bigla na lang nagbago ang lahat sa kanila ni Ritchelle. Kung noon matatanggap niya pa kung nakipaghiwalay ito sa kanya, pero ngayon na naririnig niya na sa mga labi nito na mahal din siya nito, at nararamdaman niya naman iyon—hindi niya makakayang tanggapin nang gano’n-gano’n na lang.And when she said that the photos he took himself was edited, the words came out so casually. Hindi niya na rin maiwasang isipin na baka matagal na siyang niloloko ni Ritchelle sa mga pag-sugarcoat nito ng mga sinasabi nito.Baka nga, noong sinabi nito na mahal siya nito ay may kinakalantari naman itong iba. At baka matagal na itong pumupunta sa bahay ng lalaki bago umuwi sa bahay nila.He had been so
HE JUST GOT OUT of the shower with only a small towel wrapped around his waist. Diretso ang tingin niya kay Ritchelle na ngayon ay nakahiga na sa kama. She already had her eyes closed.Lumapit siya rito at naupo sa gilid ng kama. Tinanggal niya rin ang kumot na tumatakip sa katawan nito. Nagulat pa siya nang makita na nakasuot ito ng pajama. Hindi ito sanay na balot na balot ang katawan kapag natutulog kahit gaano pa kalamig ang kwarto. Palagi itong nakasuot ng silky and sexy lingerie with no undies at all.Bigla ay naalala niya ang pagsisinungaling nito kanina, maging ang amoy ng lalaki na kumapit sa buhok at katawan nito.Walang ano-anong tinanggal niya ang butones ng suot ni Ritchelle dahilan para magising ito.“RC!” Nayayamot na umangal ito
MATAMAN na pinagmamasdan ni Ritchelle ang draft ng wedding gown. Dahil wala na rin namang mababago kahit pa pagalitan niya nang pagalitan ang anak ay nagpresenta na lang siya na siya ang personal na gagawa ng wedding gown ng girlfriend nito.Hindi pa rin nito pinapakilala sa kanila ang girlfriend nito dahil may problema sa side ng babae. Mukhang hindi pa rin nasasabi sa family nito na nagdadalang-tao na ito. Sabi rin ni Ranier na busy sila sa school.Pinayuhan na lang nila ang anak na huwag masyadong i-expose sa mga nakaka-stress na bagay ang girlfriend nito, at palaging alalayan. Kung pwede lang ba na sa kanila na muna mag-stay ang babae lalo kung hindi ito ok sa family nito. Ayaw niyang matulad sa kanya ang nararanasan na pagdadalang-tao ng girlfriend ni Ranier—puno ng stress at galit sa puso.&l
MULA NANG MAAYOS NA ang lahat ng problema at misunderstanding sa pagitan nila ni RC, mas lalo niyang na-enjoy na walang guilt ang buhay nilang mag-asawa. Malaya niya na ring naipapadama sa asawa ang pagmamahal na pinagkait niya rito nang kay tagal. She was free from all the insecurities, because RC never failed to make her feel that she was the one and only, and that he loved her the most.Hindi na rin nawawala sa schedule nila ang date in fancy restaurants after work, gym or different clubs kapag weekend just like old times, roadtrip at out of town kapag naisipan kahit working days pa.It was like they were just starting a family. She was the happiest having her men around her, giving and receiving love and care. Wala na siyang mahihiling pa kung 'di ang kumpletong pamilya. Wala na sigurong makakapawi ng saya na nararamdaman niya.