Chapter 127 ‘Miss’ Lyn

KAHIT KULANG ako sa tulog dahil na rin sa magdamag na parusa ni Ja, sinubukan kong bumangon nang maaga para magluto ng breakfast. Tulog pa siya sa tabi ko. Two minutes pa bago mag-alarm.

Kaunting galaw, ramdam ko ang paghapdi ng pagkababαȇ ko. Wala siyang patawad.

Kagat ang ibabang labi, kahit ang bigat sa pakiramdam ng ginawa niya, kailangan kong hamigin ang sarili ko.

I tried to walk normally, pero kapag nagkikiskis ang mga hita ko, sumasakit at napapangiwi ako.

Magde-dress na lang ako ngayong araw.

Maging sa pagbaba ng hagdan, tila bangungot sa akin. Naiiyak ako.

Sakto, tapos na ako magsangag ng kanin at magprito ng hotdog at egg, bumaba na ang mga anak namin. Karga pa ni Ja si Raveia na tila ayaw pang bumangon dahil nakayuko siya sa leeg ng daddy niya.

“Morning,” nakangiting sabi ko sa kanila nang makaupo na sila sa kanya-kanyang pwesto.

“Mommy, aalis ka ulit?” tanong ni Raizel.

“M