HALF DAY, puro lang kwentuhan ang ginawa namin dahil para sa kanila, boring ang activities sa umaga. Nag-set up na rin kami ng tent kahit pa malapit lang ang bahay-bakasyunan ni Sir Nick. Nag-ipon ng kahoy ang mga lalaki, kami namang mga babae ay nagluluto. Halos bente katao rin kami at mas marami ang lalaki.
After ng lunch, nagkanya-kanya muna kami. Ang ilan ay natulog sa duyan, ang iba naman ay naglakad-lakad kahit mainit pa, at ang ilan ay pumunta sa bahay ni Sir Nick.
Minabuti ko na lang na tumambay sa tent. Medyo mahina ang signal kaya hindi ako makatawag kay Ja. Nagme-message lang ako at halos fifteen minutes bago mag-send, tapos twenty minutes bago ako maka-receive.
Naiinis nga si Ja. Gusto akong puntahan dito. Sabi ko naman, magsasabi lang ako kung gusto ko nang umuwi. Overnight is fun, pero hindi ko sila ganoon kakilala kaya standby lang si Ja when I say so.
I smirked. Buti at hindi siya pumasok ngayon, mamaya lalo pa siyang magalit at hindi na a
AFTER THAT night na hindi ko maalala ang nangyari, nag-resign ako. Nanatili sa bahay at alagang-alaga ni Ja. Minsan pa na mas inuuna niya ako kaysa sa mga anak namin. Hindi na rin siya araw-araw pumapasok sa trabaho. Minsan naman, hapon lang siya pumapasok kapag wala ng pasok sa school ang mga anak namin.Ang palagi niyang dahilan ay para hindi ako ma-bored sa bahay.I want to ask him what happened that night, pero sa tuwing naalala ko ang pag-iyak niya, umuurong ang dila ko. Nagsisimula na akong matakot na malaman na baka may nangyaring masama sa akin, o pinagsamantalahan ako.Delayed na rin ako ng dalawang linggo!Hindi ito maari!Hindi pa ako nagpapa-ligate. Baka…“J-Ja?”Simula rin ng gabing iyon, palagi nang sa kwarto namin natutulog ang mga anak namin. Nasa pagitan namin sila pareho at kailangan ko pang umupo para maabot ko ang buhok ni Ja para suklayin.“Bakit ‘di ka pa natutulog? Anong ora
I FEEL like I have missing memories. May mga bagay na tila dumaan lang saglit sa mata ko at hindi malinaw. Ayaw ko naman pilitin na alalahanin. As long as I have memories of happy moments with my family.At ngayon nga, parang kailan lang nang nagdadrama ako sa pagiging taong-bahay. And Ja suggested na sa accounting department na lang ako ng Orlyn Medical Hospital mag-apply. Noong una ay ayaw ko dahil na rin iniisip ko, bawal sa work place ang mag-asawa o in a relationship. Pero ang sabi niya, hindi naman kami magkasama during working hours. Kaya sinubukan ko na rin.Hindi nga nagtagal ay natanggap ako. Alam din sa buong ospital na asawa ako ni Ja. And the Accountant told me na hindi na si Ja ang boss dahil binenta niya ang halos kalahati ng shares niya kay Mia. Ayon pa sa kanya, huwag akong umaasa ng special treatment.Well, I’m not.Ito rin ang ikatlong taon ng pagpasok sa school ng mga anak namin. Natutuwa ako kay Raizel dahil palagi siyang top sa
FIFTEEN YEARS LATER…Naglalakad ako sa may lawa hawak sa magkabilaang kamay ang kambal na pamangkin ko. Ang nanay nila, iyon at enjoy sa pakikipag-date sa asawa.Masyado nila akong inaalipin. Single lang ako pero hindi ako babysitter! Singilin ko si Ravi, makita niya.“Tito Raizel, how was lolo and lola?”Bumaba ang tingin ko kay Baby Akira, ang madaldal sa magkambal. Si Ash kasi, masyadong tahimik pero kapag nagtatanong na ang kakambal, makikita sa mata niya na gusto niya rin makinig.Umupo kami sa lilim ng isang puno.“Si lolo’t lola? Alam niyo naman na masaya silang kasama, ‘di ba? Ano pang gusto niyong malaman?”“Are they into fairytales?” tanong ni Akira.“How about animes?”Natawa na lang ako nang itanong iyon ni Ash.“Lola loves both anime and fairytales.”“Then, iyon po ba ang bedtime stories ni Lola para kay Lolo?&
ORLYN CITY, EARLY 2001Alas dose na ng gabi nang matapos si Robert sa kanyang ginagawa. Humingi siya ng tulong sa asawa para makakuha ng dugo sa kanilang anak at nang ma-test at mapatunayan na hindi totoo ang binibintang ni Alfredo na gumagamit ng pinagbabawal na gamot sina John at mga kaibigan nito. At laking pagkadismaya niya nang makita ang resulta.“That idiot!”Kung sa tingin ni Alfredo ay ikatatakot niya ito, nagkakamali ito. Kahit si Robert pa ang magdala sa mga binatang iyon sa awtoridad.Iniligpit na lang ni Robert ang mga gamit niya, nang hindi sinasadya na may nahulog na poster mula sa lamesa niya.“Missing: Jeinellyn B. Jaucian. Five years old. Wavy dark brown hair, big brown eyes, pale white skin, chubby. Last seen, playground. Plain white dress with balloon sleeves. If seen, please contact…”Robert let out a deep sigh. Alam niya na kahit ipakalat pa ito sa buong mundo, hinding hindi na lilitaw ang
I FAKED MY death to let Elle and Mia get out of the place without thinking that I might run after them.I’m tired. I finally saw and realized why I am obsessed with Elle. I wanted to see with my own eyes how she could recover her memories through me. I wanted to see that empty eyes in her, again—the hȇll she knows.That fuvking Cruz Brothers!So that’s the side effect. She will just go blank in a split second and forget everything like a snap of a finger. How cruel!That’s not how a fuvking anti-depressant does its job!Pero sa huli, tama na rin na walang maalala kahit isa si Elle. She is living a life I wanted her to live. And besides, I can see that Mia will be fine with her around. Magpapakamatay ako na may iiwanan sa bunso kong kapatid.That’s right.Those girls are the reason why I am still fighting these demόns in me. Hindi ko sila pwedeng pabayaan kung ganitong hindi pa nalalagay sa tahimik ang mga
“CRYSTAL! BWISIT ka talaga! Bakit ba palagi mong ginugulo ang mga gamit ko rito?! Talo mo pa si Blue kung maghalungkat!”“Aba’t—! Hoy, Hija, ikukumpara mo na lang ang diyosang kagaya ko, sa aso pa! Gusto mong makalbo? Akong gagawa para sa iyo!”My everyday with these two ladies is as loud as a disco bar. Buti at soundproof ang buong kwarto, sila-sila lang ang nakakarinig ng batuhan nila ng salita na wala namang kwenta. Mga isip-bata na nga, warfreak, at ang lalakas pa ng boses na animo’y mga tindera sa palengke.Isang taon na rin mula nang samahan niya si Elle dahil walang John sa tabi nito, at nagsisimula nang mapagod ang tainga ko sa dalawang ito.“Pwede ba, hinaan niyo ang boses niyo. Natutulog si Raizel.” Saway ko sa kanila.Hapon na at naisipan kong magluto na ng makakain. May sabaw para sa pagpapadede ni Elle. Palagi akong humihingi ng advice kay Mom kung paano ko maalagaan ang kapatid ko.
“ANO NGA ULIT ang pangalan ng asawa ni Ellyna?” tanong niya sa kanyang sarili habang naglalagay ng make-up sa harap ng salamin. Siya si Love Venitez, o mas kilala sa palayaw na Elle.Alas dies na ng gabi at pinatawag siya ng isa sa mga customer niya. Lingid sa kaalaman ng iba niyang barkada, isa siyang bayaran na babae at pawang mga may-asawa na tinatamad na sa ungol ng partners nila ang kumokompleto ng gabi niya.Hanggang sa na-in love siya sa isa sa mga sugar daddy niya, ang lalaking pupuntahan niya ngayon sa isang hotel.The night was cold, but on the hotel bed where two sinful bodies unite, the night is as hot as noon in summer.Ganadong-ganado ang kasama niyang lalaki, ngunit siya ay napipilitan lang dahil ang isip niya ay kung paano maikakama si John. Hanggang sa naisip niya na i-imagine ang mukha ng doctor habang patuloy siyang winawasak ng lalaki sa ibabaw niya.And the moment she closed her eyes and imagine John’s f
MULA NANG magkita at magtama ang mga mata namin, hindi na naalis sa isip ko kung saan ko nga ba nakita ang mga mata na iyon. Isang buwan na ang nakalipas mula nang pumunta si Elle sa falls at makita ko ang mga lalaking iyon, pero ginugulo pa rin ng pagmumukhang iyon ang isip ko—lalo na iyong gagong ang lakas mang-asar.Alam ko nakita ko na sila dati.Kasalukuyan akong nakikipag-usap sa kapwa ko officers nang makatanggap ako ng text mula kay Elle. Sinabi niya na pauwi na siya. Agad akong nagpaalam sa mga kausap at akmang lalabas na ng school grounds nang hilahin ako ng adviser ng cluster namin.Ang dami niyang sinasabi na hindi ko maintindihan dahil ang isip ko ay nasa kay Elle. Hindi nagtagal ay nag-text siya na babalik siya sa school dahil walasilangmasakyan.“Kahit kailan talaga, Jeinellyn!”Simula nang malaman ni Dad ang nangyari kay Elle at mga kaibigan niya, sinabihan niya ako na huwag na huwag kong maali