CHAPTER 10

Chapter 10

Sobrang tahimik ng silid nang magsimula akong mag-kwento sa kanila at ngayon na tapos ko ng ibahagi sa kanila ang buhay ko, ang kaninang tahimik ay naging maingay. Puno ng iyakan at mugtong-tugto rin ang kanilang mga mata dala na rin sa kaka-iyak. Isa na akong College Teacher at alam ko na nakaka-relate sila sa kwento ko. Alam ko naman na ang iba sa kanila ay broken-hearted, iniwan at niloko. 

"Ma'am, ilang po bago kayo nakapag move-on kay Kianno?" Tanong ng isa kong studyanteng babae habang mugtong-tugto ang kanyang mga mata.

"Sobrang tagal. May mga araw na wala akong ganang kumain, walang gana magsalita at walang ganang kumilos. All I want is to sleep just to forget the pain I've felt. Pero pati rin pala sa panaginip ko, maaalala ko siya. Naalala at nararamdaman ko parin ang sakit sa puso ko kahit na natutulog lang ako. Hindi madaling kalimutan ang isang taong naging bahagi na ng iyong buhay. He's not th