Brenda
Paglabas ko galing CR. Nadatnan kong may katawagan si Sir Mattheus sa phone niya. Nakatalikod siya sa ‘kin nakapamewang ang kaniyang kanang kamay at ang kaliwa naman iyon ang mayhawak sa phone niya. Paminsan-minsan inaalis ni Sir Mattheus, ang kamay sa baywang niya at pakumpas-kumpas habang malakas ang boses nito nakikipag-usap. Dahil ayaw kong makagambala rito. Maingat akong kumilos upang hindi niya ako marinig. Tila naman ang pag-iingat ko hindi yata effective. Dahil nakuha ko pa rin kasi ang atensyon nito at mabilis nito akong nilingon, ngunit mabilis lang. Muli sa kausap niya ulit ang atensyon nito. Kahit dahan-dahan na ang kilos ako. Gano'n? Ang lakas naman ng pakiramdam ni Sir Mattheus. Halos pinigilan ko nga huiminga pero alam pa rin nito nasa labas na ako kahit nakatalikod naman siya sa ‘kin. “Of course darating ako,” wika nito at sandaling tumigil. Para bang mayroon sinasabi ang kausap nito sa kabilang linya dahil patango-tango si Sir Mattheus habang pinakikinggan iyon. Humarap si Mattheus sa ‘kin. Nataranta pa ako at sa kawalan ng maisip. Mabilis akong humawak sa tuwalyang nakabalabal sa dibdib ko at dahil doon, kumunot ang noo nito pinasadahan nito ako ng tingin. “Sorry naman boss. Kung nakagambala ako sa iyong kausap sa phone,” hingi ko pa ng paumanhin baka dahil doon. Kaya nakakunot ang noo ni amo ngayon. Tumaas ang sulok ng labi nito may kasama pang taas kilay habang nakatitig siya sa dibdib ko, kung saan mahigpit akong nakahawak sa buhol ng tuwalya. Wala na bang alam ang boss ko kung hindi kumunot ang noo nito at magsalubong kilay. Sandali…damn! Hindi kaya dahil paladisisyon akong ginamit ko ang towel nitong nakasampay sa banyo. Eh, alangan naman lumabas ako ng CR na hubo’t hubad. Edi ako naman ang katawa-tawa noon kapag ginawa ko iyon. Mabuti kung hindi ko alam na nasa labas lang si Mattheus nag-aantay sa ‘kin. Oo nga may namagitan na sa ‘min hindi pa rin akma kung magbo-bold ako sa harapan ni amo. Isipin pa nito gusto kong dugtungan ang nangyari sa ‘min kagabi. “Mabuti tapos ka na,” he said nag-umpisang lumakad at sa pagtaranta ko at akala ko rin. Palapit siya sa ‘kin. Ewan ko bakit naisip ko pang umatras sa pinto. Tumama pa ang likuran ko sa pinto ng banyo. Napangiwi ako dahil masakit iyon. Nagsalubong ulit ang kilay ni Mattheus. “Bakit kasi umatras ka? Hindi naman kita lalapitan,” parang galit na sabi nito. Sa study table pala lumapit kinuha nito remote ng aircon sa kuwarto pinatay iyon. Aray naman po. Pahiya ako roon ah. Aba malay ko ba hindi siya patungo sa ‘kin kasi nakita ko straight lakad niya sa kinatatayuan ko. So iniisip ko rito siya sa akin lalapit. “S-Sir…pa-pasensya na po pala kung ginamit ko itong towel mo. Wala po kasi akong ibang makita sa loob ng banyo ito lang kaya nag lakas loob ako ginamit. Lalabhan ko na lang sorry po ulit—” “Don't think about it. I have a lot of towels inside my wardrobe. Kahit sa ‘yo na ‘yan,” sagot nito sa ‘kin. Bumulong ako na ‘edi sana all’ ikaw na yayamanin maraming stock ng bath towel. Pero walang extra sa banyo. “What did you say, Ms. Polido?” He asked me. Tinitigan niya ‘ko at tila hindi nito nagustuhan ang aking sinabi “Ay wala ho boss, may sinabi po ba ako?” balik na tanong ko sa kaniya. Matamis ko pa siyang nginitian. Napalunok si Sir Mattheus. Napansin ko umiwas ‘to ng tingin sa labi ko bumungisngis ako. Gano'n lang pala para sumuko si Sir Mattheus. Bibigyan ko ng nakaka akit na ngiti tingnan ko lang kung sinong unang bibigay. Lihim akong natatawa. “Magbihis ka na Ms. Polido. Hindi iyong kung ano-ano pa ang pinag-iisip mo. Kanina pa malamig ang pagkain sa dining table—” “S-Sir Mattheus, comedy ka. Paano naman ho ako magbibihis kung wala po akong damit?” Nahilot nito ang sentido parang highblood agad ang Lolo Mattheus n'yo. Pero sana pala hindi ko na lang tinanong dahil dinaig ko pa ang binuhusan ng nagyeyelong tubig. Dahil nanigas ako sa aking kinatatayuan. Sa isinagot ni Sir Mattheus sa 'kin. “Just check my walk-in closet. Neng-neng has clothes there. Tingin ko naman magkasing katawan lang kayo,” parang wala lang na sabi ni Sir Mattheus sa 'kin. Tumalim ang tingin ko sa kanya. Wala kami sa office niya kaya hindi ko siya amo ngayon. Nagsalubong pa ang kilay nito sa aking naging reaction. Ngunit hindi ako pumayag sa gusto nito. “Tama ang narinig mo, magbihis ka na," inulit pa talaga tila naiinis. “No way! Isusuot ko na lang ulit ang damit ko kagabi, kaysa sundin ‘yang sinasabi mo.” “Ms. Polido!” may babala na ani nito sa 'kin. Naningkit ang mata ni Mattheus ngunit hindi ako nakaramdam ng takot. Kung gusto niya. Siya na lang ang magsuot ng damit noong ex niya. H'wag niya akong idadamay pisti siya. Hindi rin ako nag-antay na muling may sabihin si Sir Mattheus. Nilapitan ko ang hinubad ko damit maaayos ng nakatupi sa couch. Dadamputin ko na ang tokong ko. Galit na nagsalita si Sir Mattheus. “Hindi pa nasuot ang mga iyon ni Neng-neng! Anong masama roon?” Nag-init ang ulo ko. Napaka manhid nito para ipagpilitan niyang iyon ang isuot ko. Sa halip na patulan ko si Sir Mattheus. Mabilis na lang akong nagbihis. Hindi ko makita ang panty ko hinayaan ko na. Mabuti na lang hindi ito maong. Malambot ang tela nito hindi ako mahihirapan sa pagitan ng hita ko. “Brenda! Mas ginusto mo pa talaga ‘yang damit mo?! Na isinuot mo na kagabi? And you're not wearing underwear inside your pants. Fvcking shit,” napahilamos siya sa mukha para bang big deal iyon sa kaniya. Nang makatapos akong magbihis dinampot ko agad ang sling bag ko at iniwan ito sa kuwarto niya. Masakit ang gitnang hita ko pati katawan ko. dinagdagan pa nitong walang puso kong amo. “Brenda, saan ka pupunta!?” sigaw nito at sinundan ako. “Uuwi na sa boarding house ko,” tugon ko sa kaniya hindi rin ako lumingon. “Ano? Kanina pa ako nag-aantay sa ‘yo para sa sabay tayong kumain tapos aalis ka lang,” aniya halatang galit ang boses. Wala akong pakialam kung magalit siya basta tuloy-tuloy akong lumabas ng condo unit niya. Sinundan niya ako hanggang makalabas ako ng unit niya. Sa labas nagtalo kami habang naglalakad palapit sa elevator. Pinababalik niya ako sa unit niya ngunit nagmatigas ako. Nakakuha na kami ng atensyon buti elevator na. Nang malingat si Sir Mattheus. Mabilis akong sumakay, naiwan ito sa labas hahabol pa ngunit pinindot ko na upang magsara. Hinayaan ko si Sir Mattheus, sa labas. Bahala siya kung galit ito. Gusto ko munang umuwi at magpahinga. Napapagod akong makipagtalo sa kaniya palagi na lang niyang isinisingit si Neng-neng. Sa tuwing nag-uusap kami. Nakakarindi na pakinggan sa totoo lang.Brenda Inaasahan kong susundan ako ni Mattheus. Magagalit ang amo sa ‘kin, dahil tinakasan ko siya. Inaasahan kong pipilitin niya ako pabalikin sa unit niya. Ngunit tinubuan na ako ng ugat sa paa sa kaantay sa baba. Walang Mattheus na sumulpot. Natagalan pa nga akong kumuha ng taxi sa labas. Lumingon pa nga ako sa building ng condo ni Mattheus, baka nakatanaw lang sa ‘kin ang binatang amo. Ngunit bigo ako sa inaasam ko. Dahil hindi ko talaga nakita si Sir Mattheus. Umuwi ako ng boarding house ko na laglag balikat at maghapon tahimik na nagmumukmok. Minsan pa nga hindi ko namalayan umiiyak na pala ako. Kumalma naman ako tsaka pa ako nagbihis at nagpasyang matulog maghapon. Pagdating ng alas sais ng gabi binulabog ako ng malakas na katok sa labas ng pinto. Tamad na idinilat ko ang mata ko. Sino ba kasi iyon grabeng katok iyon ah. Akala mo may sunog eh. Kumakalam na rin pala ang sikmura ko dahil walang almusal at tanghalian. Kung nagkataon pa hindi sa kumatok sa pinto ko. Baka h
Brenda "Pasensya ka na hija, kung pinayagan ko si Mr. Martinez, na pumasok sa boarding house ng hindi ko ipinaalam sa 'yo," hingi paumanhin ng landlady ko. “Ahehe...hindi rin po kasi 'yan mapipigilan makulit po kasi iyan," anang ko kaya sinamaan ako ng tingin ni Mattheus. "Maghapon din po kasi ako natulog. Kasi masama po ang pakiramdam ko,” sabi ko sa landlady ko. “You're sick and you've been sleeping all day? Fuck, does that mean you haven't eaten yet? What the heck, Brenda!? Anong ginagawa mo sa sarili mo?" tila galit ito at kung sa hindi ko pagkain ah, ewan ko sa Lolo Mattheus na ito. Pumaling ako ng tingin sa kaniya. Medyo nabawasan na ang angas sa mata nito hindi gaya kanina na galit sa 'kin. Ngayon galit pa rin hindi nga lang nawawala ang pagka seryoso nito. “Kaya naman pala. Mr. Martinez, hindi marinig. Ako'y babalik ulit sa aking k'warto. May nakasalang akong lutong ulam pinahinaan ko lang baka malasak kung magtagal ako,” “Sige ho, Aling Melba,” ani Mattheus. Sinu
Brenda Pag-alis ni sir Mattheus. Mabilis akong kumilos. Baka nga tutuhanin ng Lolo Mattheus n'yo hiramin ulit kay Aling Melba, iyong susi sa unit ko. Ayaw kong maabutan niya akong nasa banyo o maabutan akong hindi pa bihis. Uminit ang pisngi ko sa aking naisip. Paano sa huling sinabi ni Mattheus ang iniiwasan ko. Para namang gagawin noon ni Mattheus. Natukso lang iyon dahil sa kalasingan. Kaya may nangyari sa pagitan namin. Iyon lang yan walang labis walang kulang. Wala nga malasakit sa ‘kin kinaumagahan. Iyon pa talaga iisipin ko. Nakalimutan ko yata damit nga ng ex-girlfriend nito. Gusto pa ipasuot sa ‘kin kahit alam nitong maari akong masaktan. Para ano? Maalala niya sa ‘kin ang ex niya? Hindi bale na lang Sa totoo lang naguguluhan ako sa bilis ng pangyayari. Kung hindi ko lang kailangan umuwi dahil nilalambing ako ng dalawa kong Tiyahin. Nungka pumayag ako sa gusto ni Sir Mattheus. Nagbabalak nga akong humanap ng bagong trabaho naisip ko iyong pag-uwi ko kanina. Hindi ko
Brenda Pumasok kami sa gate ng bahay ng asawa ng kambal ni Mattheus. Alas-siyete y medya na ng gabi. Sa front yard pala naghanda si Ma'am Lorelei. Dalawang mahabang table lang ngunit maraming tao. Tila nagkakatuwaan ang buong pamilya ni Sir Mattheus, kasi nagtatawanan. Naririnig ko boses ni Ma'am Marrianne ang bida. Hindi pa nag-uumpisa kumain ngunit nasa harapan na ang mga lutong pagkain. Parang kami na lang yata ang inaantay nakakahiya naman sana nauna na silang kumain. “Nariyan na pala sila Mattheus, Mommy,” narinig ko sabi ng Ate ni Mattheus na si Marianne Martinez. Kita ko sa amin sila nakatingin. Inayos pa kasi ni Mattheus ang pag-park ng kotse nito. Sumabay na ako pagbaba ni Mattheus at mabuti naman wala akong narinig na disgusto galing dito. “Brenda! Overtime?!” malakas na sigaw ng kambal ni Mattheus na si Sir Matthias. Hindi ko alam kung maayos ba ang ngiti ko sa kanila basta pakiramdam ko nakalutang ako habang papalapit ako sa table kung saan silang pamilya ni M
Brenda “Brenda, bakit wala ka ng imik? Pasensya ka na ha? Naging madaldal ako,” wika pa ni ma'am Marrianne sa ‘kin. Doon ako nagtaas ng tingin. Namilog pa ang mata ko. Mabuti nakahagilap ako ng magandang sagot. I guess iyon ang safe na answer, sa side ko. Bilang may lihim na pagtingin kay sir Mattheus. “Wala ho iyon, ma'am Marrianne,” tugon ko tumingin ako kay ma'am Marycole. Nginitian ko rin upang ipakitang wala lang iyon sa ‘kin mga binanggit ni ma'am Marrianne. Dinugtungan ko pa. “Ehehe, bakit naman po nanghingi ka ng pasensya? Wala naman po kaming relasyon ni Sir Mattheus,” nakangiti ako. Narinig ko pa mahinang tumawa si Sir Matthias. Ewan ko kung para saan hindi ko naman din tatanungin dedma nalang. “Bulang ang ex-girlfriend ng kapatid ko. Wala na siyang makikitang kasing guwapo at medyo mabait kagaya ni Mattheus. Pasensya ka na talaga ha, Brenda? Pati ikaw tuloy parang nailang,” ani ulit nito. Natawa ako sa sinabi nito na medyo mabait kaya lumingon si Sir Mattheus sa
Brenda “Pasok ka, Brenda. ‘wag kang mahiya sa ‘kin,” sabi pa ni ma'am Lorelei, pagkatapos nginuso couch sa loob ng k'warto. “Upo ka muna ikukuha kita ng bagong underwear. Kasya naman siguro sa ‘yo ‘yon. kasi hindi tayo nagkalalayo ng katawan,” aniya. Nagsalubong ang kilay nito dahil ayaw kong kumilos. Siya na ang kusang yumakap sa braso ko sabay hila sa ‘kin patungo sa inaalok na upuan sa loob ng k'warto nila. “Iwanan muna kita kukuha na ako,” paalam nito nang nakaupo na ako. “Kahit sanitary napkin lang, Lorelei,” giit ko sa kaniya ngunit inirapan lang ako kaya naman napangiti na lamang ako. Akalain mo iyon. Sekretarya lang ako ng Kuya Mattheus nito ngunit kung ituring ako ni ma'am Lorelei. Parang kaibigan. Gusto ko rin itong maging kaibigan tingin ko kasi rito mapagkakatiwalaan. Ito iyong taong kahit anong katayuan mo sa buhay. Hindi niyon titingnan. At kung mayroon kang sekreto sa kaniya na i-share. Ligtas ang sikreto mo sa kanya hindi maaaring mangamba kakalat sa iba. “
BrendaMalalim na buntonghininga ni Mattheus ang tugon nito kay Lorelei, at pagkatapos niyon tumingin naman siya sa ‘kin. Parang may gusto pang sabihin. Ngunit urong sulong kung itutuloy ba nito at sa huli nanatiling tikom ang bibig ni Mattheus, sa halip lumapit ito sa ‘kin hinawakan ang kamay ko’t hinila na ako upang lumabas ng bahay ni Lorelei.Todo sermon naman sa kaniya ni Lorelei na nasa likuran namin. Nanatiling dedma lang siya ni Mattheus. Gusto kong tumawa kasi nag-aalala ng husto sa ‘kin si Lorelei. Baka raw nasasaktan daw ako sa paghawak ni Mattheus sa kamay ko.“Kuya Mattheus, dahan-dahan lang naman ang hawak at paghila mo kay Brenda. Baka matisod pa ang kaibigan ko,” aniya. Narinig ko pang pumadyak pa ang magkabila nitong paa dahil sa inis nito sa boss kong sinusumpong ngayon.Ako ang may period ngunit baliktad yata. Dahil si Matthues, ang tinutopak ngayon ayaw naman sabihin kung bakit may sumpong siya. Hindi iyong ganitong sinasarli lang nito kung may ayaw tapos dinadamay
Brenda “Sir Mattheus, salamat po, ha?” ani ko pagdating namin sa gate ng boarding house ko. Napangiwi pa ako kasi hindi man lamang nito ako pinag-aksayahan lingunin at simpleng tango lang ang sinagot nito sa ‘kin nanatili lang sa unahan ang tingin ni Sir Mattheus. Lihim akong napairap. Napaka talaga. Buong biyahe namin tahimik kaming pareho. Walang gustong magsalita. Lalo na ako wala naman akong sasabihin sa kaniya mapahiya pa ako kung kulitin ko ito. Edi magandang manahimik na lang. Bipolar pa naman itong amo ko hirap minsan sakyan ng ugali. Kibit balikat kong binuksan ang pinto sa tagiliran ko upang lumabas na ng sasakayan nito. Hindi ko rin matiis ‘di kausapin bago ko isarado ang pinto. Bahala na kung sasagot o hindi. Basta in a nice way ko naman siya kakausapin. “Boss, ingat po, ha?" wika ko kahit ayaw niya akong kausapin lakas loob ko pa rin niyon sinabi sa kaniya. Napangiti ako good thing naman dahil nilingon na niya ako. Ngunit dedma naman nito ang masayang ngiti k
Andrea Tahimik ako ng nasa biyahe na kami. Panay ko hikab kaya sinabihan ako ni Atlas na matulog muna kasi malayo pa kami sa bahay nila. Inayos din ni Atlas ang upuan ko at sinabihan ako matulog muna kung inaantok ako. “Kanina ka pa panay hikab. Baby, gigising kita pagdating natin sa bahay,” anang nito inabot pa ang pisngi ko hinaplos niya. Humalukipkip ako tinaasan siya ng kilay ngunit tumaas lang ang sulok ng labi nito ako pa ang pinagtatawanan ng loko. “Hmp! wag kang masyadong mabait sa ‘kin baka manibago ako kapag maghiwalay na tayo...bahala ka hindi na kita pakakawalan pa," ani ko kinangisi nito. "Paano nga ba kung ako rin hindi na kita pakawalan kasi panay mo pa cute sa 'kin," "Woi hindi ah! Ganito talaga ako cute. Kaya magtiis ka," wika ko hindi ko maiwasang tumawa kasi laglag panga ni Atlas. "Pero seryoso ako roon sa una kong sinabi. Bawasan mo pagiging mabait sa 'kin baka makasanayan ko." Hindi ko inalis ang tingin ko kung anong magiging reaksyon nito. Napairap
Andrea “Iyan po ba ang gusto mo Dad, hindi na ako pupunta rito? Bahay ko rin po ito at gusto rin po kitang madalaw—” sabi ko pa dahil humabol ako sa kaniya ngunit nilampasan lang ako ni Dad. Inayos ko muna ang sarili ko. Naka labas na ako ng office ni Daddy. Ayaw ko makita ni Atlas ang hitsura ko na wala sa ayos. Though hindi ko maitatago sa kaniya ang namumugto kong mata at least maayos ang hitsura ko. Napangiwi ako ng salatin ko ang aking mata halata iyon namumugto ang takikap ko. Woah! Napabuga ako ng hangin sa bibig. ‘Okay Andeng! Kumalma ka. Nag-usap na kayong mag-ama at may sagot na siya. Malinaw naman na ang bagong asawa ng Daddy mo ang pinili. Kaya tanggapin mo na lang at ayusin ang pag-aaral mo. Tama. Pero hindi ibig sabihin na sumuko na ako. Hindi ibig sabihin na kalilimutan ko na si Daddy. Mag-aantay pa rin ako hanggang sa bumalik ang dating mapagmahal kong ama. Dumaan muna ako sa dining area bago ko ipasyang bumalik sa living room. Nakaramdam ako ng pagkauhaw pagk
Andrea “Atlas,” pigil ko sa kaniya dahil namumula sa galit si Daddy. Ngunit hindi talaga ito magpapaawat sa halip kasi ay tumayo na ito inilahad ang kamay nito sa akin senyales na aalis na kami. “Let's go,” he said. Umiling ako kaya napabuntong hininga ito. "Baby?" aniya nagpipigil ewan kanino ito galit dahil malambing naman ang titig nito sa 'kin. “Gusto ko pang makausap ng masinsinan si Daddy,” wika ko kay Atlas. Humugot ito ng hangin pagkatapos tumango. “I'll wait for you here,” tugon nito binitiwan ang kamay ko. “Thank you. Mabilis lang ako,” paalam ko sa kaniya pagkatapos ay tumingin kay Daddy. “Daddy please naman po. Mag-usap muna tayo ng masinsinan. Mahalaga po itong sasabihin ko kailangan mo itong nalaman,” wika ko ngunit naningkit anga mata ni Daddy hindi ako nagpatinag. “Tungkol saan nanaman ba ito ha, Andrea?” tanong nito at galit. “Sa office mo po dad. Pagkatapos ko itong masabi sa iyo. Nasa iyo po ang desisyon kung maniniwala ka sa ‘kin. Basta totoo po ang sasabih
Andrea “Daddy,” nakangiti ko pa sabi sa kaniya subalit hindi ako pinansin sa halip pumasok ito sa loob kaya nahiya ako kay Atlas hindi tuloy ako makatingin dito. Napayuko ako pinalooob ko ang buong labi ko upang hindi ako maiyak. Naramdaman ko humalik si Atlas sa buhok ko natigilan ako hindi ko lamang ‘yon pinahalata sa kaniya. “Ahm…pasensya na nakita mo pa ang kasungitan ni Dad,” ani ko wala naman akong nakuhang sagot galing sa kaniya. Bakit niya ako hinahanap kay Vianca kung ganito pala siya malamig ang pakikitungo sa ‘kin. “It's okay. Kasama mo ako,” paalala pa nito. Tumango ako. “Salamat. Tara na pasok na tayo,” umangat ako ng tingin kay Atlas ng maayos na ako. Tahimik lang ito sumunod sa akin. Kasi bakit sumama pa ito ngayon ‘yan tuloy malalaman nito hindi kami okay ng ama ko. “Hey, okay lang ‘wag kang mag-alala,” narinig ko pa bulong nito. “Halika upo tayo,” nakangiti kong alok sa pangusong itinuro ang sala namin. Naroon na si Daddy nakaupo roon nakatalikod sa a
Andrea “Iyan na ang bahay namin,” turo ko kay Atlas ng nasa tapat na kami ng gate ng bahay namin. Wala kaming guard kasi ang Nanay Fidelisa ang taga bukas kay Daddy at Mommy noon kapag papasok at uuwi galing trabaho. Kasi sila lang ni Daddy, ang mayroon kotse. Pero may susi ako sa maliit naming gate wala lang dito ngayon sa ‘kin kasi naroon sa backpack kong ginagamit pagpasok ng school. Alanganin akong ngumiti ng magbusina si Atlas. Wala kasi magbubukas ng gate. Seryoso lang ito nag-antay pa kami sa labas. Ewan ko kung nasa bahay si Daddy. Kung tawagan ko kaya. Pero baka nasa trabaho ito sayang naman ang punta namin ni Atlas, kung walang mangyari sa lakad ko. Inuna pa naman nito dito pumunta sa bahay kahit inaantay na ito ng Mommy nito. “Baka walang magbukas sa ‘tin,” naging tabingi ang ngiti ko kasi sampung minuto na kami sa labas ng gate. “W-wala yata ang Dad ko umalis na lang tayo," dugtong ko pa. “Antayin na lang natin ayos lang kahit mag-antay tayo," tugon ni Atlas pinas
Andrea Paglabas ng gate sa bahay ni judge Stewart. Kumaripas ng patakbo sa kotse niya si Macarius. Na welcome naman niya ako sa family nila pagkatapos umalis na may meeting daw ito sa trabaho sabi ni Atlas. Nag-vibrate ang phone ko sa loob ng bag ko. Senyales na mayroong bagong pumasok na text. Tumingin si Atlas sa ‘kin wala naman sinabi ng kunin ko sa bag ang cellphone ko. Bigay rin ni Atlas itong dala kong shoulder bag. Bago kami umalis sa condo unit nito inabot niya sa ‘kin. Kaya pala hindi ko napansin sa loob ng k'warto kasi nasa sofa kanina. Ibinigay niya sa ‘kin ng palabas na kami ng condo. Vianca: Andeng? Nag-reply agad ako upang alamin kung anong kailangan nito sa ‘kin. Ako: Besh? Yeah, pupunta ako mamaya. Sa bahay n'yo. May sagot agad ito sa ‘kin pagkasend ko ng reply sa kaniya. Pero ng mabasa ko ang text ni Vianca, kinalaki ng aking mata. Vianca: Galit na galit ang Daddy mo. Hinanap ka sa ‘kin. Ako: Oo, uuwi ako mamaya sa bahay bakit naman niya ako hahanapi
Andrea Pagbusina ni Atlas sa hinintuan naming matayog na gate. Agad iyon bumukas. Inaasahan na yata ang aming pagdating dahil wala ng tanong, tanong. Kung sino ang nasa labas. Mayroon agad sa loob nagbukas. Usually dapat kapag ganitong mayaman. Alam ko inaalam muna ng duty guwardiya kung sino ang dumating na bisita. Dito kay Atlas. Hindi naman niyon ginawa sumaludo pa nga kay Atlas, animo kilala siya ng dalawang g’wardiya ng pumasok ang sasakyan niya sa malawak na bakuran ng bahay ni judge. Nang makapasok kami sa loob ng bahay. Salubong na ang kilay ng pinsan ni Atlas, naiinip nakaupo sala may kasamang may-edad na lalaki. Naisip ko ito na yata ang judge na tinutukoy ni Atlas, na siyang magkakasal daw sa ‘min. Parang kasing edad ni Daddy o mas matanda hindi lang gaanong malaki base lang naman sa nakikita kong itsura nito. Ang tinutukoy ni Atlas na pinsan. Ang lalaki pala roon na kasama niya roon sa Okada. Tinitigan ko magkamukha pala sila ni Atlas kahit magpinsan lang. Hindi k
Andrea Lumayo ako ng kaunti kay Atlas, bago ko binuksan ang phone ko. Naka off ng ibigay ito ni Atlas sa ‘kin. Nakita ko naman hindi niya ito pinakialaman, kaya hindi pa nito alam ang totoong dahilan kaya ako nagpunta kagabi ng Soltero bar. Pagtingin ko sa inbox tadtad ako ng text galing kay Vianca at Nanay Fidelisa. Mga nas ibabaw lang ang babasahin ko. Kay Vianca muna ang binasa ko. May idea na ang bestfriend ko wala ako sa bahay pero base sa text niya. Hindi nito alam na pinalayas ako ni Daddy. Vianca: Andeng! Woi, galing ako sa bahay n'yo wala ka raw doon. Iyong anak ni Olivia ang nagbukas ng gate. Saan ka nagpunta? Vianca: Bruha ka! Hinahanap ka ni Kier sa ‘kin, galing dito sa bahay. Nag-away raw kayo nag-alala siya sa ‘yo kasi wala ka raw sa bahay n'yo. Pagkabasa ko tungkol sa text ni Vianca tungkol kay Kier. Nagsalubong ang kilay ko. Ang tigas ng mukha nito pagkatapos ng pagtataksil niya hindi lang tinubuan ng hiya hinahanap ako. Nagbukas pa ako ng isa text ni Vian
Andrea Sa pagkain lang ako nakatuon. Alam ko kanina pa panay sulyap ni Atlas, kasi panay tikhim at nasilip ko, tingin nang tingin sa 'kin, tila kinukuha ang atensyon ko kahit wala naman siyang sore throat. “Atlas, uminom ka nga ng tubig kanina ka pa r’yan,” masungit kong sabi ngunit mahina lang tumawa. Talaga nga papansin ng kurimaw na ito kung ano na lang maisip gawin. “Uso pa naman ngayon ang ubo. Baka mamaya sunod niyan uubuhin kana kasi may sore throat ka.” Sinamangutan ko kasi parang biro lang dito ang sinabi ko. “Because you're avoiding eye contact with me. Titigan mo naman ako, baby. Kahit isang sulyap mo lang okay na ako," Napawaang ang labi ko sa sagot nito. “KSP,” bulong ko. “Anong meaning noon, baby?” tanong pa nito naka tawa pa rin. Gayunpaman sinagot ko pa rin kahit na alam ko naman gusto lang nito akong subukan. “Kulang sa paligo at Isip bata pa?” “Tapusin mo na pagkain mo mamaya mo na ako awayin aalis pa tayo,” sagot nito hindi pinatulan ang patutsad