Brenda
Nagising akong mabigat ang pakiramdam at tila ako binugbog ng mga sampung katao. Masakit ang buong katawan ko, lalo na ang pagitan ng aking hita. Tila mayroong napalis sa loob ko. Kaya naman kapag konting galaw ako, sa 'king kinahihigaan. Napapangiwi ako sa sobrang sakit. Kinapa ko ang katabi ko. ‘Sir Mattheus’ I whispered. Wala na pala akong katabi sa kama. Iniwan niya ako habang tulog? Tang-na niya. Uminit ang mata ko at nag-unahan pumatak ang luha sa pisngi ko. Mas domoble ang sakit ng katawan ko dahil iniwan akong mag-isa ni sir Mattheus. Buset siya! Ni hindi lang iniisip ang kalagayan ko ngayon. Hindi magkakaila na ilang ulit naming pinagsaluhan ang kamunduhan kagabi ni Sir Mattheus. Ilang ulit nga ba nito ako dinala sa mala paraisong langit kagabi. Ilan nga ba? Naitanong ko pa sa aking sarili. Ngunit iisa lang ang sure sa isip ko. Hindi ko alam basta ‘di ko mabilang kung ilang ulit ako nito napasigaw sa sarap kagabi. Dahil sinamba nito ang katawan ko. Dammit gusto kong magbanyo. Puputok na pantog ko. Sinubukan kong bumangon para lang madismaya dahil bumalik ako sa pagkakahiga dahil kumikirot ang pagkababa e ko. Hirap akong bumangon. Nagpakalma muna ako at ng palagay ko kaya ko na. Pinilit kong umupo kahit na nga sumigid ang kirot sa pagkababa e ko. Bigla ulit nag-unahan tumulo ang luha sa aking pisngi. Dahil sa habag sa aking sarili. Aasa pa ako after se’x, gigising ako nasa tabi ko si Mattheus, todo nag-aalala sa ‘kin at alalayan ako magtungo sa banyo. Umiiyak na pala ako habang tumatawa. Napapala ko sa pagka-adik ng novels sa reading app. Feeling ko naman ako iyong female lead at ang male lead ang billionaire na si Sir Mattheus. Asa naman ako. Sa pangarap lang iyon dahil sa novels lang iyon nangyayari hindi sa amin ni Sir Mattheus. Kasalanan ko naman nagpadala ako sa tukso. Lasing si Sir Mattheus, ako ang malinaw ang isip ngunit hinayaan kong makalimot kami pareho. Ngunit hinding-hindi ko pinagsisihan na binigay ko ang sarili sa kanya dahil mahal ko siya. Walang sapilitan na nangyari sa pagitan naming dalawa. Hindi ako tumanggi, hindi rin ako pinilit ni Sir Mattheus. Maaari din naman akong manlaban. Ngunit anong ginawa ko. Hinayaan ko si Sir Mattheus, ng halikan n'ya ako at kalaunan ay nakalimot kaming pareho. I gulped. Pinaloob ko ang buong labi ko sa aking bibig upang maiwasan ang pag-alpas ng aking hikbi. Pisti bakit ko ba iniiyakan na iniwan niya akong mag-isa. Hindi naman niya ako kinaladkad patungo rito. Ako pa nga ang nag-uwi rito sa tukmol na iyon. Nakaramdam lang ako ng pagrerebelde sa amo ko. Kahit hindi niya ako mahal, sana man lang nagmalasakit siya sa 'king kalagayan ngayon. Tang-na niya! Pagkatapos niyang warakin ang pukengkeng ko. Iniwan niya lang akong basta mag-isa rito sa k'warto ng condo unit niya. Iniwan akong mag-isa ng ganito ang kalagayan ko. Biglang tumalim ang aking mata kahit wala naman ang boss kong walang modo. Saktong bumukas ang pinto naabutan ako ni Sir Mattheus, doon ang matalim kong tingin. Natigilan pa ito at sandaling tumigil sa pinto. Nakakunot noo saglit akong tinitigan ngunit hindi rin nagtagal nag-umpisa ng lumakad palapit sa akin. Sa hiya rito. Napayuko ako pilit pinatatag ang aking sarili. Nang okay na at kaya ko nang humarap kay Mattheus. Pinilit kong kumilos ng maayos kahit gusto kong pumalahaw ngayon ng iyak dahil sa makirot kong pagkabababa e. Dahan-dahan akong umusog sa gilid ng kama upang bumaba. “Magbabanyo ka?” seryoso niyang tanong nang tumigil ilang hakbang na lang siya sa akin. “Kanina pa nagpahinga lang ako,” tugon ko sa kaniya pinilit kumilos ng normal ngunit nanatili pa akong nakaupo sa kama. Bumuntonghininga ito hindi ko mabasa ang nilalaman ng isip ni Sir Mattheus. Kaswal lang pati kung tingnan niya ako. Pinasadahan niya ako ng tingin. Doon ko lang din naalala check ang sarili ko. Napamulagat ako ng t-shirt pala ni Sir Mattheus ang suot ko at kaya pala napansin ko nag-iwas ito ng tingin dahil lumilis paangat ang laylayan ng suot kong t-shirt. Hindi na umabot sa kalahati ng hita ko. Konting galaw singit ko na ang dudungaw. Baka pati nga perlas ko ng silangan makitaan ako. Uminit ang pisngi ko baka nasilip nga nito ang akin dahil wala akong suot na panloob. “Ang bastos mo!” may galit na sabi ko sa kaniya. Sinamaan niya lang ako ng tingin tsaka lumakad palapit sa kama ngunit sa bandang p'westo ko nagtungo. Akala ko nga uupo sa tabi ko ngunit nabigla ako ng pangkuin ako nito ‘tsaka lumakad. “S-Sir Mattheus, kaya ko na!” pagpumiglas ko. “Ibaba mo na lang ako—” “Shut up!” saad nito kaya tumalim ang mata ko hindi ko lang pinakita sa kaniya. “Hindi naman kita inutusan bakit bubuhatin mo ako,” laban ko pa suminghap ito tila lalong napikon. Umigting ang panga nito itsura na-stress pa yata sa ‘kin. Anong gusto niya? Magpaawa ako sa kanya? I won't do that; I don't want him to feel sorry for me. Eh, ano nga pala ang gusto ko. Maiinis lang ako sa pag-aantay para mapansin ni Sir Mattheus, ngunit hindi iyon mangyayari. Humugot ito ng hangin. “I'm sorry nagising kang wala ako sa tabi mo. Nagpa-deliver kasi ako ng pagkain natin para sa tanghalian—” “T-tanghali na?” “Yeah, ayaw kitang istorbohin sa pagtulog alam ko kasi pagod ka. Actually kalalabas ko lang din ng k'warto. As I am unable to leave your warm embrace,” “Na-nakayakap ako sa ‘yo?” bulalas ko. Nagsalubong ang kilay nito. Ano naman ang masama kong sinabi bakit nagagalit ito? Parang gulat lang naman ako kasi wala naman akong kaalam-alam sa kaniyang sinasabi. “Maligo ka na Ms. Polido, para makakain na tayo ihahatid pa kita sa boarding house mo.” “Ako ng uuwi mag-isa. H'wag mo na abalahin ang sarili mo,” “Kapag sinabi ko ihahatid kita. Ihahatid kita iyon ang masusunod,” mariin niyang sabi at pagkatapos pa mabilis ng pumasok ng banyo. Para bang papel lang ako buhat nito. Hindi lang nabigatan. Maingat niya akong ibinaba sa tiles na sahig ng nasa gilid na kami ng bathtub. “I'll just prepare the bathtub, wrap your arms around my waist.” Utos nito ngunit sa pagkabigla hindi ko maintindihan ang tinutukoy nito kaya hindi ako kumilos. “Brenda,” tila nainis. “Hahawak ka lang ayaw mo ba?” ani nito tila galit. "Nagmalasakit lang ako baka hindi mo pa kayang tumayo ng walang kakapitan." “H-hindi ito na ang sungit mo,” tugon ko. Hindi na kumibo si Sir Mattheus. Sinundan ko bawat galaw ni Mattheus. He was serious about putting soap and water in the bathtub. Bumawi sa pang-iiwan sa akin kanina alagang-alaga ako ngayon. Pagkatapos niyang matimpla binalikan ako pinangko ulit. Boarding house ko at banyo ni Mattheus, magkasing laki lang. Sa condo unit lang. Paano pa kaya ang silid nito sa bahay ng magulang. “Kaya ko na, Sir Mattheus,” awat ko ng akma akong tulungan maligo. “Tulungan na kita,” giit nito salubong na kilay. “Ako na nga! Makulit ka,” tumanggi ako. “Okay, bilisan mo r'yan lalamig ang pagkain.” Paglabas ni Mattheus. Nagustuhan ko magbabad sa bathtub hindi ko namalayan matagal na pala ako nakababad. Bumukas ang pinto. Humahangos si Mattheus na pumasok. Pagkakita sa akin tila naginhawaan nahilot nito ang batok tamad akong pinagmasdan. Nagtataka ako ngunit hindi ko na siya tinanong. “Kanina pa ako nag-aantay sa ‘yo, Brenda. Hindi mo ba alam isang oras ka na nakababad diyan? My God, iniisip ko baka nalunod ka na!” irritableng sabi nito naiiling din pinasadahan ako ng tingin. “Bakit kasi inantay mo pa ako,” pilosopo kong sagot sa kaniya. Tinitigan ako ng tila hindi pa siya makapaniwalang pabalang ko siyang sinagot. Napahilamos sa mukha niya. “Baka gusto mo ng umahon?” salubong kilay na tanong ni Mattheus. Kapag gagawi sa lantad kong dibdib ang tingin nito mabilis umiiwas. Tapos titikhim. “Ang bastos mo talaga,” anang ko hindi nito ako pinatulan. “Pakibilisan ang kilos, I will wait for you outside,” bilin nito pagkatapos dere-diretsong lumabas.Brenda Paglabas ko galing CR. Nadatnan kong may katawagan si Sir Mattheus sa phone niya. Nakatalikod siya sa ‘kin nakapamewang ang kaniyang kanang kamay at ang kaliwa naman iyon ang mayhawak sa phone niya. Paminsan-minsan inaalis ni Sir Mattheus, ang kamay sa baywang niya at pakumpas-kumpas habang malakas ang boses nito nakikipag-usap. Dahil ayaw kong makagambala rito. Maingat akong kumilos upang hindi niya ako marinig. Tila naman ang pag-iingat ko hindi yata effective. Dahil nakuha ko pa rin kasi ang atensyon nito at mabilis nito akong nilingon, ngunit mabilis lang. Muli sa kausap niya ulit ang atensyon nito. Kahit dahan-dahan na ang kilos ako. Gano'n? Ang lakas naman ng pakiramdam ni Sir Mattheus. Halos pinigilan ko nga huiminga pero alam pa rin nito nasa labas na ako kahit nakatalikod naman siya sa ‘kin. “Of course darating ako,” wika nito at sandaling tumigil. Para bang mayroon sinasabi ang kausap nito sa kabilang linya dahil patango-tango si Sir Mattheus habang pinakikingg
Brenda Inaasahan kong susundan ako ni Mattheus. Magagalit ang amo sa ‘kin, dahil tinakasan ko siya. Inaasahan kong pipilitin niya ako pabalikin sa unit niya. Ngunit tinubuan na ako ng ugat sa paa sa kaantay sa baba. Walang Mattheus na sumulpot. Natagalan pa nga akong kumuha ng taxi sa labas. Lumingon pa nga ako sa building ng condo ni Mattheus, baka nakatanaw lang sa ‘kin ang binatang amo. Ngunit bigo ako sa inaasam ko. Dahil hindi ko talaga nakita si Sir Mattheus. Umuwi ako ng boarding house ko na laglag balikat at maghapon tahimik na nagmumukmok. Minsan pa nga hindi ko namalayan umiiyak na pala ako. Kumalma naman ako tsaka pa ako nagbihis at nagpasyang matulog maghapon. Pagdating ng alas sais ng gabi binulabog ako ng malakas na katok sa labas ng pinto. Tamad na idinilat ko ang mata ko. Sino ba kasi iyon grabeng katok iyon ah. Akala mo may sunog eh. Kumakalam na rin pala ang sikmura ko dahil walang almusal at tanghalian. Kung nagkataon pa hindi sa kumatok sa pinto ko. Baka h
Brenda "Pasensya ka na hija, kung pinayagan ko si Mr. Martinez, na pumasok sa boarding house ng hindi ko ipinaalam sa 'yo," hingi paumanhin ng landlady ko. “Ahehe...hindi rin po kasi 'yan mapipigilan makulit po kasi iyan," anang ko kaya sinamaan ako ng tingin ni Mattheus. "Maghapon din po kasi ako natulog. Kasi masama po ang pakiramdam ko,” sabi ko sa landlady ko. “You're sick and you've been sleeping all day? Fuck, does that mean you haven't eaten yet? What the heck, Brenda!? Anong ginagawa mo sa sarili mo?" tila galit ito at kung sa hindi ko pagkain ah, ewan ko sa Lolo Mattheus na ito. Pumaling ako ng tingin sa kaniya. Medyo nabawasan na ang angas sa mata nito hindi gaya kanina na galit sa 'kin. Ngayon galit pa rin hindi nga lang nawawala ang pagka seryoso nito. “Kaya naman pala. Mr. Martinez, hindi marinig. Ako'y babalik ulit sa aking k'warto. May nakasalang akong lutong ulam pinahinaan ko lang baka malasak kung magtagal ako,” “Sige ho, Aling Melba,” ani Mattheus. Sinu
Brenda Pag-alis ni sir Mattheus. Mabilis akong kumilos. Baka nga tutuhanin ng Lolo Mattheus n'yo hiramin ulit kay Aling Melba, iyong susi sa unit ko. Ayaw kong maabutan niya akong nasa banyo o maabutan akong hindi pa bihis. Uminit ang pisngi ko sa aking naisip. Paano sa huling sinabi ni Mattheus ang iniiwasan ko. Para namang gagawin noon ni Mattheus. Natukso lang iyon dahil sa kalasingan. Kaya may nangyari sa pagitan namin. Iyon lang yan walang labis walang kulang. Wala nga malasakit sa ‘kin kinaumagahan. Iyon pa talaga iisipin ko. Nakalimutan ko yata damit nga ng ex-girlfriend nito. Gusto pa ipasuot sa ‘kin kahit alam nitong maari akong masaktan. Para ano? Maalala niya sa ‘kin ang ex niya? Hindi bale na lang Sa totoo lang naguguluhan ako sa bilis ng pangyayari. Kung hindi ko lang kailangan umuwi dahil nilalambing ako ng dalawa kong Tiyahin. Nungka pumayag ako sa gusto ni Sir Mattheus. Nagbabalak nga akong humanap ng bagong trabaho naisip ko iyong pag-uwi ko kanina. Hindi ko
Brenda Pumasok kami sa gate ng bahay ng asawa ng kambal ni Mattheus. Alas-siyete y medya na ng gabi. Sa front yard pala naghanda si Ma'am Lorelei. Dalawang mahabang table lang ngunit maraming tao. Tila nagkakatuwaan ang buong pamilya ni Sir Mattheus, kasi nagtatawanan. Naririnig ko boses ni Ma'am Marrianne ang bida. Hindi pa nag-uumpisa kumain ngunit nasa harapan na ang mga lutong pagkain. Parang kami na lang yata ang inaantay nakakahiya naman sana nauna na silang kumain. “Nariyan na pala sila Mattheus, Mommy,” narinig ko sabi ng Ate ni Mattheus na si Marianne Martinez. Kita ko sa amin sila nakatingin. Inayos pa kasi ni Mattheus ang pag-park ng kotse nito. Sumabay na ako pagbaba ni Mattheus at mabuti naman wala akong narinig na disgusto galing dito. “Brenda! Overtime?!” malakas na sigaw ng kambal ni Mattheus na si Sir Matthias. Hindi ko alam kung maayos ba ang ngiti ko sa kanila basta pakiramdam ko nakalutang ako habang papalapit ako sa table kung saan silang pamilya ni M
Brenda “Brenda, bakit wala ka ng imik? Pasensya ka na ha? Naging madaldal ako,” wika pa ni ma'am Marrianne sa ‘kin. Doon ako nagtaas ng tingin. Namilog pa ang mata ko. Mabuti nakahagilap ako ng magandang sagot. I guess iyon ang safe na answer, sa side ko. Bilang may lihim na pagtingin kay sir Mattheus. “Wala ho iyon, ma'am Marrianne,” tugon ko tumingin ako kay ma'am Marycole. Nginitian ko rin upang ipakitang wala lang iyon sa ‘kin mga binanggit ni ma'am Marrianne. Dinugtungan ko pa. “Ehehe, bakit naman po nanghingi ka ng pasensya? Wala naman po kaming relasyon ni Sir Mattheus,” nakangiti ako. Narinig ko pa mahinang tumawa si Sir Matthias. Ewan ko kung para saan hindi ko naman din tatanungin dedma nalang. “Bulang ang ex-girlfriend ng kapatid ko. Wala na siyang makikitang kasing guwapo at medyo mabait kagaya ni Mattheus. Pasensya ka na talaga ha, Brenda? Pati ikaw tuloy parang nailang,” ani ulit nito. Natawa ako sa sinabi nito na medyo mabait kaya lumingon si Sir Mattheus sa
Brenda “Pasok ka, Brenda. ‘wag kang mahiya sa ‘kin,” sabi pa ni ma'am Lorelei, pagkatapos nginuso couch sa loob ng k'warto. “Upo ka muna ikukuha kita ng bagong underwear. Kasya naman siguro sa ‘yo ‘yon. kasi hindi tayo nagkalalayo ng katawan,” aniya. Nagsalubong ang kilay nito dahil ayaw kong kumilos. Siya na ang kusang yumakap sa braso ko sabay hila sa ‘kin patungo sa inaalok na upuan sa loob ng k'warto nila. “Iwanan muna kita kukuha na ako,” paalam nito nang nakaupo na ako. “Kahit sanitary napkin lang, Lorelei,” giit ko sa kaniya ngunit inirapan lang ako kaya naman napangiti na lamang ako. Akalain mo iyon. Sekretarya lang ako ng Kuya Mattheus nito ngunit kung ituring ako ni ma'am Lorelei. Parang kaibigan. Gusto ko rin itong maging kaibigan tingin ko kasi rito mapagkakatiwalaan. Ito iyong taong kahit anong katayuan mo sa buhay. Hindi niyon titingnan. At kung mayroon kang sekreto sa kaniya na i-share. Ligtas ang sikreto mo sa kanya hindi maaaring mangamba kakalat sa iba. “
BrendaMalalim na buntonghininga ni Mattheus ang tugon nito kay Lorelei, at pagkatapos niyon tumingin naman siya sa ‘kin. Parang may gusto pang sabihin. Ngunit urong sulong kung itutuloy ba nito at sa huli nanatiling tikom ang bibig ni Mattheus, sa halip lumapit ito sa ‘kin hinawakan ang kamay ko’t hinila na ako upang lumabas ng bahay ni Lorelei.Todo sermon naman sa kaniya ni Lorelei na nasa likuran namin. Nanatiling dedma lang siya ni Mattheus. Gusto kong tumawa kasi nag-aalala ng husto sa ‘kin si Lorelei. Baka raw nasasaktan daw ako sa paghawak ni Mattheus sa kamay ko.“Kuya Mattheus, dahan-dahan lang naman ang hawak at paghila mo kay Brenda. Baka matisod pa ang kaibigan ko,” aniya. Narinig ko pang pumadyak pa ang magkabila nitong paa dahil sa inis nito sa boss kong sinusumpong ngayon.Ako ang may period ngunit baliktad yata. Dahil si Matthues, ang tinutopak ngayon ayaw naman sabihin kung bakit may sumpong siya. Hindi iyong ganitong sinasarli lang nito kung may ayaw tapos dinadamay
Andrea Tahimik ako ng nasa biyahe na kami. Panay ko hikab kaya sinabihan ako ni Atlas na matulog muna kasi malayo pa kami sa bahay nila. Inayos din ni Atlas ang upuan ko at sinabihan ako matulog muna kung inaantok ako. “Kanina ka pa panay hikab. Baby, gigising kita pagdating natin sa bahay,” anang nito inabot pa ang pisngi ko hinaplos niya. Humalukipkip ako tinaasan siya ng kilay ngunit tumaas lang ang sulok ng labi nito ako pa ang pinagtatawanan ng loko. “Hmp! wag kang masyadong mabait sa ‘kin baka manibago ako kapag maghiwalay na tayo...bahala ka hindi na kita pakakawalan pa," ani ko kinangisi nito. "Paano nga ba kung ako rin hindi na kita pakawalan kasi panay mo pa cute sa 'kin," "Woi hindi ah! Ganito talaga ako cute. Kaya magtiis ka," wika ko hindi ko maiwasang tumawa kasi laglag panga ni Atlas. "Pero seryoso ako roon sa una kong sinabi. Bawasan mo pagiging mabait sa 'kin baka makasanayan ko." Hindi ko inalis ang tingin ko kung anong magiging reaksyon nito. Napairap
Andrea “Iyan po ba ang gusto mo Dad, hindi na ako pupunta rito? Bahay ko rin po ito at gusto rin po kitang madalaw—” sabi ko pa dahil humabol ako sa kaniya ngunit nilampasan lang ako ni Dad. Inayos ko muna ang sarili ko. Naka labas na ako ng office ni Daddy. Ayaw ko makita ni Atlas ang hitsura ko na wala sa ayos. Though hindi ko maitatago sa kaniya ang namumugto kong mata at least maayos ang hitsura ko. Napangiwi ako ng salatin ko ang aking mata halata iyon namumugto ang takikap ko. Woah! Napabuga ako ng hangin sa bibig. ‘Okay Andeng! Kumalma ka. Nag-usap na kayong mag-ama at may sagot na siya. Malinaw naman na ang bagong asawa ng Daddy mo ang pinili. Kaya tanggapin mo na lang at ayusin ang pag-aaral mo. Tama. Pero hindi ibig sabihin na sumuko na ako. Hindi ibig sabihin na kalilimutan ko na si Daddy. Mag-aantay pa rin ako hanggang sa bumalik ang dating mapagmahal kong ama. Dumaan muna ako sa dining area bago ko ipasyang bumalik sa living room. Nakaramdam ako ng pagkauhaw pagk
Andrea “Atlas,” pigil ko sa kaniya dahil namumula sa galit si Daddy. Ngunit hindi talaga ito magpapaawat sa halip kasi ay tumayo na ito inilahad ang kamay nito sa akin senyales na aalis na kami. “Let's go,” he said. Umiling ako kaya napabuntong hininga ito. "Baby?" aniya nagpipigil ewan kanino ito galit dahil malambing naman ang titig nito sa 'kin. “Gusto ko pang makausap ng masinsinan si Daddy,” wika ko kay Atlas. Humugot ito ng hangin pagkatapos tumango. “I'll wait for you here,” tugon nito binitiwan ang kamay ko. “Thank you. Mabilis lang ako,” paalam ko sa kaniya pagkatapos ay tumingin kay Daddy. “Daddy please naman po. Mag-usap muna tayo ng masinsinan. Mahalaga po itong sasabihin ko kailangan mo itong nalaman,” wika ko ngunit naningkit anga mata ni Daddy hindi ako nagpatinag. “Tungkol saan nanaman ba ito ha, Andrea?” tanong nito at galit. “Sa office mo po dad. Pagkatapos ko itong masabi sa iyo. Nasa iyo po ang desisyon kung maniniwala ka sa ‘kin. Basta totoo po ang sasabih
Andrea “Daddy,” nakangiti ko pa sabi sa kaniya subalit hindi ako pinansin sa halip pumasok ito sa loob kaya nahiya ako kay Atlas hindi tuloy ako makatingin dito. Napayuko ako pinalooob ko ang buong labi ko upang hindi ako maiyak. Naramdaman ko humalik si Atlas sa buhok ko natigilan ako hindi ko lamang ‘yon pinahalata sa kaniya. “Ahm…pasensya na nakita mo pa ang kasungitan ni Dad,” ani ko wala naman akong nakuhang sagot galing sa kaniya. Bakit niya ako hinahanap kay Vianca kung ganito pala siya malamig ang pakikitungo sa ‘kin. “It's okay. Kasama mo ako,” paalala pa nito. Tumango ako. “Salamat. Tara na pasok na tayo,” umangat ako ng tingin kay Atlas ng maayos na ako. Tahimik lang ito sumunod sa akin. Kasi bakit sumama pa ito ngayon ‘yan tuloy malalaman nito hindi kami okay ng ama ko. “Hey, okay lang ‘wag kang mag-alala,” narinig ko pa bulong nito. “Halika upo tayo,” nakangiti kong alok sa pangusong itinuro ang sala namin. Naroon na si Daddy nakaupo roon nakatalikod sa a
Andrea “Iyan na ang bahay namin,” turo ko kay Atlas ng nasa tapat na kami ng gate ng bahay namin. Wala kaming guard kasi ang Nanay Fidelisa ang taga bukas kay Daddy at Mommy noon kapag papasok at uuwi galing trabaho. Kasi sila lang ni Daddy, ang mayroon kotse. Pero may susi ako sa maliit naming gate wala lang dito ngayon sa ‘kin kasi naroon sa backpack kong ginagamit pagpasok ng school. Alanganin akong ngumiti ng magbusina si Atlas. Wala kasi magbubukas ng gate. Seryoso lang ito nag-antay pa kami sa labas. Ewan ko kung nasa bahay si Daddy. Kung tawagan ko kaya. Pero baka nasa trabaho ito sayang naman ang punta namin ni Atlas, kung walang mangyari sa lakad ko. Inuna pa naman nito dito pumunta sa bahay kahit inaantay na ito ng Mommy nito. “Baka walang magbukas sa ‘tin,” naging tabingi ang ngiti ko kasi sampung minuto na kami sa labas ng gate. “W-wala yata ang Dad ko umalis na lang tayo," dugtong ko pa. “Antayin na lang natin ayos lang kahit mag-antay tayo," tugon ni Atlas pinas
Andrea Paglabas ng gate sa bahay ni judge Stewart. Kumaripas ng patakbo sa kotse niya si Macarius. Na welcome naman niya ako sa family nila pagkatapos umalis na may meeting daw ito sa trabaho sabi ni Atlas. Nag-vibrate ang phone ko sa loob ng bag ko. Senyales na mayroong bagong pumasok na text. Tumingin si Atlas sa ‘kin wala naman sinabi ng kunin ko sa bag ang cellphone ko. Bigay rin ni Atlas itong dala kong shoulder bag. Bago kami umalis sa condo unit nito inabot niya sa ‘kin. Kaya pala hindi ko napansin sa loob ng k'warto kasi nasa sofa kanina. Ibinigay niya sa ‘kin ng palabas na kami ng condo. Vianca: Andeng? Nag-reply agad ako upang alamin kung anong kailangan nito sa ‘kin. Ako: Besh? Yeah, pupunta ako mamaya. Sa bahay n'yo. May sagot agad ito sa ‘kin pagkasend ko ng reply sa kaniya. Pero ng mabasa ko ang text ni Vianca, kinalaki ng aking mata. Vianca: Galit na galit ang Daddy mo. Hinanap ka sa ‘kin. Ako: Oo, uuwi ako mamaya sa bahay bakit naman niya ako hahanapi
Andrea Pagbusina ni Atlas sa hinintuan naming matayog na gate. Agad iyon bumukas. Inaasahan na yata ang aming pagdating dahil wala ng tanong, tanong. Kung sino ang nasa labas. Mayroon agad sa loob nagbukas. Usually dapat kapag ganitong mayaman. Alam ko inaalam muna ng duty guwardiya kung sino ang dumating na bisita. Dito kay Atlas. Hindi naman niyon ginawa sumaludo pa nga kay Atlas, animo kilala siya ng dalawang g’wardiya ng pumasok ang sasakyan niya sa malawak na bakuran ng bahay ni judge. Nang makapasok kami sa loob ng bahay. Salubong na ang kilay ng pinsan ni Atlas, naiinip nakaupo sala may kasamang may-edad na lalaki. Naisip ko ito na yata ang judge na tinutukoy ni Atlas, na siyang magkakasal daw sa ‘min. Parang kasing edad ni Daddy o mas matanda hindi lang gaanong malaki base lang naman sa nakikita kong itsura nito. Ang tinutukoy ni Atlas na pinsan. Ang lalaki pala roon na kasama niya roon sa Okada. Tinitigan ko magkamukha pala sila ni Atlas kahit magpinsan lang. Hindi k
Andrea Lumayo ako ng kaunti kay Atlas, bago ko binuksan ang phone ko. Naka off ng ibigay ito ni Atlas sa ‘kin. Nakita ko naman hindi niya ito pinakialaman, kaya hindi pa nito alam ang totoong dahilan kaya ako nagpunta kagabi ng Soltero bar. Pagtingin ko sa inbox tadtad ako ng text galing kay Vianca at Nanay Fidelisa. Mga nas ibabaw lang ang babasahin ko. Kay Vianca muna ang binasa ko. May idea na ang bestfriend ko wala ako sa bahay pero base sa text niya. Hindi nito alam na pinalayas ako ni Daddy. Vianca: Andeng! Woi, galing ako sa bahay n'yo wala ka raw doon. Iyong anak ni Olivia ang nagbukas ng gate. Saan ka nagpunta? Vianca: Bruha ka! Hinahanap ka ni Kier sa ‘kin, galing dito sa bahay. Nag-away raw kayo nag-alala siya sa ‘yo kasi wala ka raw sa bahay n'yo. Pagkabasa ko tungkol sa text ni Vianca tungkol kay Kier. Nagsalubong ang kilay ko. Ang tigas ng mukha nito pagkatapos ng pagtataksil niya hindi lang tinubuan ng hiya hinahanap ako. Nagbukas pa ako ng isa text ni Vian
Andrea Sa pagkain lang ako nakatuon. Alam ko kanina pa panay sulyap ni Atlas, kasi panay tikhim at nasilip ko, tingin nang tingin sa 'kin, tila kinukuha ang atensyon ko kahit wala naman siyang sore throat. “Atlas, uminom ka nga ng tubig kanina ka pa r’yan,” masungit kong sabi ngunit mahina lang tumawa. Talaga nga papansin ng kurimaw na ito kung ano na lang maisip gawin. “Uso pa naman ngayon ang ubo. Baka mamaya sunod niyan uubuhin kana kasi may sore throat ka.” Sinamangutan ko kasi parang biro lang dito ang sinabi ko. “Because you're avoiding eye contact with me. Titigan mo naman ako, baby. Kahit isang sulyap mo lang okay na ako," Napawaang ang labi ko sa sagot nito. “KSP,” bulong ko. “Anong meaning noon, baby?” tanong pa nito naka tawa pa rin. Gayunpaman sinagot ko pa rin kahit na alam ko naman gusto lang nito akong subukan. “Kulang sa paligo at Isip bata pa?” “Tapusin mo na pagkain mo mamaya mo na ako awayin aalis pa tayo,” sagot nito hindi pinatulan ang patutsad