Brenda
Mahimbing na dapat ang tulog ko nang bigla naman akong bulabugin ng walang tigil na pagri-ring ng phone ko. Pisti! Bago pa ako naka pipikit ‘tsaka naman tatawag kung sino mang heredos na iyon. Bahala na kung sino iyon. Mapapagod lang din siyang tumawag dahil wala akong balak bumangon. Susuko rin iyon kapag hindi ko pinansin. Sa halip ay naisip kong hilahin ang extra kong unan. Ginawa kong pantakip sa tainga ko upang hindi ko na marinig ang ingay. Akala ko lang pala, na tuluyang magiging payapa na ang tulog ko. Ngunit maling-mali ako sa sapantaha ko. Dahil hindi yata alam ng kung sino man ang tumatawag sa akin na tumigil at walang pakialam kung nakabubulahaw na dahil ayaw sumuko ang tumatawag. Iniisip ko baka nakakaistorbo ako sa kabilang k’warto. Hindi kasi semento ang dingding ng boarding house ko. Plywood kasi ang dingding though makapal naman ngunit kapag ganito kaingay sure ako maririnig niyon ng kalapit kong silid. Subok ko kasi kapag nag-videoke ang katabi kong kuwarto. Naririnig ko ang kantahan nila. Wala lang akong magawa kun'di magtiyaga. Mahirap din maghanap ng boarding house dito sa Quezon City. Wala rin naman akong maipipintas dahil malinis naman at mabait ang may-ari ng paupahan kaya pinili ko ito. In addition, it's not very expensive. Ika nga abot kaya sa bulsa. Kaya mabilis makuha bawat kuwarto kung mayroon bakante. Isa rin sa nagustuhan ko isang ride lang ng jeep at minimum wage lang ang pamasahe patungo sa office ko. Bawal rin ang lalake tenant. Pinayagan ng may-ari iyong isang kuwarto kasi mag-asawa. Isa pa, lahat mayroon mga work. Kapag sabado at linggo lang kumpleto ang mga kasamahan kong boarders. Kapag lunes hanggang biyernes. Hindi nagpapangitian dahil gabi na halos nagu-uwian. Bwisit! Napilitan akong padabog na bumangon. Gano'n din hindi ako matahimik kaya naman minabuti ko na lamang puntahan at sagutin ang cellphone kong nakapatong sa aking maliit na dining table. Hindi ko sinilip kung sino ang nasa kabilang linya basta ko lang sininghalan at pagalit ko iyon sinagot. “Hello! Siguraduhin n'yo lang po hindi ito wrong number kun'di isusumpa kita hindi ka dalawin ng antok buong isang taon!” malakas kong singhal. “Brenda,” paos ang boses ang naulinigan ko sa kabilang linya. “S-Sir Mattheus?” kumurap ako. What the heck! Ganito na ba ako kabaliw sa boss ko kahit sa tawag ng phone, boses nito ang naririnig ko. Pero nagsalita ulit eh. Hindi na lang ito guni-guni totoo na dahil maingay rin ang background na kinaroroonan nito. “I'm here at a high-end bar in BGC. Please, can you pick me up? Hindi ko na kayang umuwi,” puno ng pakiusap na sabi nito sa akin. “Sir Mattheus?!” tanong ko. Wala, siniguro ko lang dahil bago ito at naka gugulat talaga ang inaaktong ‘to ni Sir Mattheus. “Totoo ka ba, Sir Mattheus? I mean, why me? Bakit sa akin ka tumatawag. Sir Martinez, hatinggabi na po baka hindi n'yo alam," “Ikaw ang naisip ko tawagan I don't know. Siguro dahil malapit ka sa ‘kin and we are friends, right?” Na friend zone na naman ang beauty ko wala ng kadala-dala Brenda. Anong oras na ba? Sabay tingin ko sa orasan ko nasa bandang headboard ng kama ko. Alas onse na ng gabi? Akala ko nag-propose siya kay doktora Neng-neng? Bakit nasa BGC na nagpapakalunod ng alak? Anong nangyari? Wait lang hindi ko pa gets. Gusto ko malinawan kung bakit nagpakalango sa alak si boss Mattheus. “Sir Mattheus, tatawagan ko na lang po si Sir Matthias, upang kaunin ka r’yan,” saad ko tinutukoy ang kakambal nito. “No! Please…. ikaw ang gusto ko.” Napatda ako. Kung maari lang bigyan ng meaning ng ‘ikaw ang gusto ko’ kay saya siguro. Ngunit ni panaginip. Hindi iyon mangyayari. Sinubukan ko pa rin tumanggi dahil iyon ang tama. Yes I love him. Mahal na mahal ko siya ngunit hindi naman dumating sa point na basta na lang akong maging sunod-sunuran bawat naisin niya. Kahit paano may natitira pa akong katinuan sa isip ko. “Dito na lang ako magpapalipas ng gabi hindi ko na kayang umuwi sobrang kalasingan ko,” sabi nito ngongo na boses. Dammit bakit ba nag-iinom ng hindi kaya. Reklamo ko hindi ko pa pala na-off ang cellphone ko narinig ko mahinang tumawa si Sir Mattheus. Narinig pala nito. “Ok lang kung ayaw mo akong puntahan,” “Oo na! Kasi naman Sir Mattheus, anong ginagawa mo r’yan? Dapat umuwi ka hating-gabi na, ah!” “I'm sorry,” wika nito. “Sorry mo mukha mo Sir, ibigay mo address mo r’yan pupuntahan na kita,” Humalakhak ito dahil sa sinagot ko sa kaniya. “Thank you, Brenda,” tugon nito pagkatapos sinabi rin sa ‘kin ang address na kinaroroonan niya. Naabutan ko si Sir Mattheus, nakayupyop na sa table nito. Lasing na lasing. Tinapik ko sa balikat niya matagal niya akong pinasin. Bumuntonghininga ako akala ko hindi na ito magigising. Ngunit nag-angat ito ng tingin tila inaantok na dala ng kalasigang sa alak. “Ms. Brenda,” ngisi nito nakapikit ang mata. Tinawag ko ang waiter para bayaran bill niya. Nang ibigay sa akin. Halos mapa mura ako sa babayaran nito. Pisti! Matipid nga ako mag-aabuno naman ako rito sa boss ko. Mabuti na lang nagdala ako ng pera. Mayroon pa akong five thousand. Ngunit nabawasan ng two thousand five hundred dahil sa alak ni boss. “Ayy…sir ‘wag ka naman po magpabigat hindi kita kayang hilahin sa unit mo,” suway ko sa kaniya. Kasi nagitla ako ng pinatong niya ang baba sa balikat ko nagmukha niya akong yakap sa aking balikat. Pero hindi dahil nakapikit si Sir Mattheus. Tinatalo ng antok dahil sa nainom na alak. Nasa loob pa kami ng elevator. Sobrang dikit ng katawan namin. Nakaakbay si Sir Mattheus at ako nakayakap sa baywang niya baka biglang matumba. Kung mayroon makakikita sa amin ngayon. Mapagkakamalan kaming may relasyon dahil sa pagkakayakap namin sa bawat isa. Iniwan namin ang kotse ni Sir Mattheus sa BGC. Ngunit bago iyon mahigpit kong ibinilin sa nakatagala guwardiya at binigyan ko pa ng one thousand para lang safe ang kotse ni Sir Mattheus. Nag-text din ako sa driver nito kunin ng maaga ang sasakyan ni Sir Mattheus at dalhin na lang sa RMTV. Yawa nalagasan pa ulit ako ng isang libo dahil lang sa kotse nito. Plus pamasahe sa taxi patungo ko sa BGC at patungo rito sa condo unit niya. Hindi pa kasali ang nainom nitong alak. Sisingilin ko pagkahulas na ang amats nito sa alak. Aba sayang din dagdag pangpadala ko na sa Tiyahin ko sa Samar panggastos nila. “Sir Mattheus naman ‘wag ka magpabigat baka matanggal ang baga ko sa laki ng katawan mo.” Tila naman nag-alala ‘to. Dumilat kahit pilit dahil kirat na mata nito sa antok. Umayos ng tayo ngunit sadya nga lasing na. Kamuntikan pa matisod paglabas namin ng elevator pareho kaming natawa. “Why do women fear gaining weight?” tugon nito mapungay na mata niyuko ako. “Excuse me Sir Mattheus. Hindi po ako diet sadyang malaking tao ka lang! Kaya hindi kita kayang buhatin,” Hindi sumagot mabuti naman dahil hingal na akong akayin siya. Kung magpapasaway pa siya. “Sir Mattheus, ‘wag ka po pumikit pakibuksan mo muna ang pinto ng unit mo.” Utos ko sa kaniya. “Yes boss,” tugon nito kinalaglag ng panga ko. Wala akong imik pagpasok namin sa unit ni Sir Mattheus. Lihim ko nilibot ang mata ko. Humanga ako sa ganda ng ambiance. Si ma'am Neng-neng kaya. IIang ulit na niyang dinala rito? “Sir Mattheus, sofa pa lang po ito,” suway ko rito ng balak nito tumigil sa living room. “Sorry,” natatawa sabi. “Deresto ka na po sa silid mo para komportable ka matulog.” Utos ko sa kaniya kinangisi nito. “Kung ‘yan ang sabi ng boss ko. Masunurin ako,” sabi nito kinainit ng pisngi ko. Yawa. Kanina pa ito nagpapakilig kakaurat ako'y nahihirapan kumilos. Hanggang makarating ng kuwarto ni Sir Mattheus, pagod ako. Dinala ko siya sa kama at ewan ko sa damuhong ‘to. Bumaba ang isang braso ni sir Mattheus sa baywang ko niyapos ako. Pinaupo ko siya sa gilid ng kama, ngunit hinila naman ako nito humiga kasama ako. Kaya napaunan ako sa braso niya. Mahina tumawa. “Sorry,” sabi nito ngunit nakapikit. Akma akong babangon naunahan ako gumulong ito sa ibabaw ko nanigas ako sa kinahihigaan namilog ang mata ko. Tinulak ko dibdib niya ngunit malakas si Sir Mattheus. Dahil malikot ako nasasagi ko ang crotch ng pants niya tumama sa hita ko ang tigas nitong pagkalalak e. I gulped. Pareho kami ni Sir Mattheus. "Brenda...can I kiss you?" He said. Uminit ang pisngi ko ng haplusin niya ang labi ko ng hinlalaki niyang daliri. “Sir Mattheus, babangon ako,” tutol ko. Tumango ito nagitla ako ng sumubsob ang mukha sa leeg ko bigla akong nakuryente. Pinili kong umalis ngunit hindi ako hinayaan makawala. Umiling ako. Alam ko kasi maaaring bumigay ako konting push pa panunuyo nito. May mangyayari sa amin dahil mahina ako pagdating dito. "Sir Mattheus, may girlfriend ka. Mali ‘to!” Tila ngayon lang nito naalala ang nobyang si dok Neng-Neng. "Maari ko bang malaman kung anong mali sa akin? Kasi mahal ko siya, Brenda, mahal ko siya, ngunit hindi niya ako pinili," ani ni Sir Mattheus nag-crack ang boses. Napalunok ako. Namumula na ngayon ang mata nito nakakuyom ang kamao. "Hindi ko alam Sir Mattheus. Dahil ang alam ko walang mali sa 'yo. Ang totoo po niyan swerte si dok Neng-Neng, dahil labis mo siyang minahal," Kinabig ako ni Sir Mattheus. "Mahal ko siya, Brenda, minahal ko siya," Hindi ako nakakilos ng mahigpit ang yakap niya sa akin. Maya-maya umaalog na ang balikat nito. My God! Umiiyak siya dahil kay dok Neng-Neng. Napasinghap ako. Kay sakit pala makita na ang iyong minamahal na lalake ay iniiyakan ang gustong-gusto nitong babae. Sinuklay ko ang buhok ni Sir Mattheus. Perfect na ito ngunit inaayawan pa ni dok Neng-Neng. Kung sana nakikita niya ako. Kung sana ako na lang, ni hindi ko sasaktan si Sir Mattheus. Ngunit hanggang sana na lang ako dahil kitang-kita ko kung gaano niya kamahal si ma'am Neng-neng. "Ano po ba ang nangyari, sir Mattheus?" Umangat ang mukha ni Sir Mattheus ngunit nanatili pa rin ‘to sa ibabaw ko. "Ayaw niya magpakasal sa 'kin, Ms. Polido," saad nito mapula ang mata at kay lungkot. Hindi ko alam kung anong nangyari sa akin dahil sinapo ko ang magkabila pisngi ni Sir Mattheus at hinalikan ko ang labi niya. Feeling eksperto ako. Tila ito nagitla ngunit hindi ako hinayaan makawala. Nilaliman nito ang halik sa akin niyakap ako ng mahigpit at nagpaubaya ako kay sir Mattheus.Brenda Nagising akong mabigat ang pakiramdam at tila ako binugbog ng mga sampung katao. Masakit ang buong katawan ko, lalo na ang pagitan ng aking hita. Tila mayroong napalis sa loob ko. Kaya naman kapag konting galaw ako, sa 'king kinahihigaan. Napapangiwi ako sa sobrang sakit. Kinapa ko ang katabi ko. ‘Sir Mattheus’ I whispered. Wala na pala akong katabi sa kama. Iniwan niya ako habang tulog? Tang-na niya. Uminit ang mata ko at nag-unahan pumatak ang luha sa pisngi ko. Mas domoble ang sakit ng katawan ko dahil iniwan akong mag-isa ni sir Mattheus. Buset siya! Ni hindi lang iniisip ang kalagayan ko ngayon. Hindi magkakaila na ilang ulit naming pinagsaluhan ang kamunduhan kagabi ni Sir Mattheus. Ilang ulit nga ba nito ako dinala sa mala paraisong langit kagabi. Ilan nga ba? Naitanong ko pa sa aking sarili. Ngunit iisa lang ang sure sa isip ko. Hindi ko alam basta ‘di ko mabilang kung ilang ulit ako nito napasigaw sa sarap kagabi. Dahil sinamba nito ang katawan ko. Dammit gust
Brenda Paglabas ko galing CR. Nadatnan kong may katawagan si Sir Mattheus sa phone niya. Nakatalikod siya sa ‘kin nakapamewang ang kaniyang kanang kamay at ang kaliwa naman iyon ang mayhawak sa phone niya. Paminsan-minsan inaalis ni Sir Mattheus, ang kamay sa baywang niya at pakumpas-kumpas habang malakas ang boses nito nakikipag-usap. Dahil ayaw kong makagambala rito. Maingat akong kumilos upang hindi niya ako marinig. Tila naman ang pag-iingat ko hindi yata effective. Dahil nakuha ko pa rin kasi ang atensyon nito at mabilis nito akong nilingon, ngunit mabilis lang. Muli sa kausap niya ulit ang atensyon nito. Kahit dahan-dahan na ang kilos ako. Gano'n? Ang lakas naman ng pakiramdam ni Sir Mattheus. Halos pinigilan ko nga huiminga pero alam pa rin nito nasa labas na ako kahit nakatalikod naman siya sa ‘kin. “Of course darating ako,” wika nito at sandaling tumigil. Para bang mayroon sinasabi ang kausap nito sa kabilang linya dahil patango-tango si Sir Mattheus habang pinakikingg
Brenda Inaasahan kong susundan ako ni Mattheus. Magagalit ang amo sa ‘kin, dahil tinakasan ko siya. Inaasahan kong pipilitin niya ako pabalikin sa unit niya. Ngunit tinubuan na ako ng ugat sa paa sa kaantay sa baba. Walang Mattheus na sumulpot. Natagalan pa nga akong kumuha ng taxi sa labas. Lumingon pa nga ako sa building ng condo ni Mattheus, baka nakatanaw lang sa ‘kin ang binatang amo. Ngunit bigo ako sa inaasam ko. Dahil hindi ko talaga nakita si Sir Mattheus. Umuwi ako ng boarding house ko na laglag balikat at maghapon tahimik na nagmumukmok. Minsan pa nga hindi ko namalayan umiiyak na pala ako. Kumalma naman ako tsaka pa ako nagbihis at nagpasyang matulog maghapon. Pagdating ng alas sais ng gabi binulabog ako ng malakas na katok sa labas ng pinto. Tamad na idinilat ko ang mata ko. Sino ba kasi iyon grabeng katok iyon ah. Akala mo may sunog eh. Kumakalam na rin pala ang sikmura ko dahil walang almusal at tanghalian. Kung nagkataon pa hindi sa kumatok sa pinto ko. Baka h
Brenda "Pasensya ka na hija, kung pinayagan ko si Mr. Martinez, na pumasok sa boarding house ng hindi ko ipinaalam sa 'yo," hingi paumanhin ng landlady ko. “Ahehe...hindi rin po kasi 'yan mapipigilan makulit po kasi iyan," anang ko kaya sinamaan ako ng tingin ni Mattheus. "Maghapon din po kasi ako natulog. Kasi masama po ang pakiramdam ko,” sabi ko sa landlady ko. “You're sick and you've been sleeping all day? Fuck, does that mean you haven't eaten yet? What the heck, Brenda!? Anong ginagawa mo sa sarili mo?" tila galit ito at kung sa hindi ko pagkain ah, ewan ko sa Lolo Mattheus na ito. Pumaling ako ng tingin sa kaniya. Medyo nabawasan na ang angas sa mata nito hindi gaya kanina na galit sa 'kin. Ngayon galit pa rin hindi nga lang nawawala ang pagka seryoso nito. “Kaya naman pala. Mr. Martinez, hindi marinig. Ako'y babalik ulit sa aking k'warto. May nakasalang akong lutong ulam pinahinaan ko lang baka malasak kung magtagal ako,” “Sige ho, Aling Melba,” ani Mattheus. Sinu
Brenda Pag-alis ni sir Mattheus. Mabilis akong kumilos. Baka nga tutuhanin ng Lolo Mattheus n'yo hiramin ulit kay Aling Melba, iyong susi sa unit ko. Ayaw kong maabutan niya akong nasa banyo o maabutan akong hindi pa bihis. Uminit ang pisngi ko sa aking naisip. Paano sa huling sinabi ni Mattheus ang iniiwasan ko. Para namang gagawin noon ni Mattheus. Natukso lang iyon dahil sa kalasingan. Kaya may nangyari sa pagitan namin. Iyon lang yan walang labis walang kulang. Wala nga malasakit sa ‘kin kinaumagahan. Iyon pa talaga iisipin ko. Nakalimutan ko yata damit nga ng ex-girlfriend nito. Gusto pa ipasuot sa ‘kin kahit alam nitong maari akong masaktan. Para ano? Maalala niya sa ‘kin ang ex niya? Hindi bale na lang Sa totoo lang naguguluhan ako sa bilis ng pangyayari. Kung hindi ko lang kailangan umuwi dahil nilalambing ako ng dalawa kong Tiyahin. Nungka pumayag ako sa gusto ni Sir Mattheus. Nagbabalak nga akong humanap ng bagong trabaho naisip ko iyong pag-uwi ko kanina. Hindi ko
Brenda Pumasok kami sa gate ng bahay ng asawa ng kambal ni Mattheus. Alas-siyete y medya na ng gabi. Sa front yard pala naghanda si Ma'am Lorelei. Dalawang mahabang table lang ngunit maraming tao. Tila nagkakatuwaan ang buong pamilya ni Sir Mattheus, kasi nagtatawanan. Naririnig ko boses ni Ma'am Marrianne ang bida. Hindi pa nag-uumpisa kumain ngunit nasa harapan na ang mga lutong pagkain. Parang kami na lang yata ang inaantay nakakahiya naman sana nauna na silang kumain. “Nariyan na pala sila Mattheus, Mommy,” narinig ko sabi ng Ate ni Mattheus na si Marianne Martinez. Kita ko sa amin sila nakatingin. Inayos pa kasi ni Mattheus ang pag-park ng kotse nito. Sumabay na ako pagbaba ni Mattheus at mabuti naman wala akong narinig na disgusto galing dito. “Brenda! Overtime?!” malakas na sigaw ng kambal ni Mattheus na si Sir Matthias. Hindi ko alam kung maayos ba ang ngiti ko sa kanila basta pakiramdam ko nakalutang ako habang papalapit ako sa table kung saan silang pamilya ni M
Brenda “Brenda, bakit wala ka ng imik? Pasensya ka na ha? Naging madaldal ako,” wika pa ni ma'am Marrianne sa ‘kin. Doon ako nagtaas ng tingin. Namilog pa ang mata ko. Mabuti nakahagilap ako ng magandang sagot. I guess iyon ang safe na answer, sa side ko. Bilang may lihim na pagtingin kay sir Mattheus. “Wala ho iyon, ma'am Marrianne,” tugon ko tumingin ako kay ma'am Marycole. Nginitian ko rin upang ipakitang wala lang iyon sa ‘kin mga binanggit ni ma'am Marrianne. Dinugtungan ko pa. “Ehehe, bakit naman po nanghingi ka ng pasensya? Wala naman po kaming relasyon ni Sir Mattheus,” nakangiti ako. Narinig ko pa mahinang tumawa si Sir Matthias. Ewan ko kung para saan hindi ko naman din tatanungin dedma nalang. “Bulang ang ex-girlfriend ng kapatid ko. Wala na siyang makikitang kasing guwapo at medyo mabait kagaya ni Mattheus. Pasensya ka na talaga ha, Brenda? Pati ikaw tuloy parang nailang,” ani ulit nito. Natawa ako sa sinabi nito na medyo mabait kaya lumingon si Sir Mattheus sa
Brenda “Pasok ka, Brenda. ‘wag kang mahiya sa ‘kin,” sabi pa ni ma'am Lorelei, pagkatapos nginuso couch sa loob ng k'warto. “Upo ka muna ikukuha kita ng bagong underwear. Kasya naman siguro sa ‘yo ‘yon. kasi hindi tayo nagkalalayo ng katawan,” aniya. Nagsalubong ang kilay nito dahil ayaw kong kumilos. Siya na ang kusang yumakap sa braso ko sabay hila sa ‘kin patungo sa inaalok na upuan sa loob ng k'warto nila. “Iwanan muna kita kukuha na ako,” paalam nito nang nakaupo na ako. “Kahit sanitary napkin lang, Lorelei,” giit ko sa kaniya ngunit inirapan lang ako kaya naman napangiti na lamang ako. Akalain mo iyon. Sekretarya lang ako ng Kuya Mattheus nito ngunit kung ituring ako ni ma'am Lorelei. Parang kaibigan. Gusto ko rin itong maging kaibigan tingin ko kasi rito mapagkakatiwalaan. Ito iyong taong kahit anong katayuan mo sa buhay. Hindi niyon titingnan. At kung mayroon kang sekreto sa kaniya na i-share. Ligtas ang sikreto mo sa kanya hindi maaaring mangamba kakalat sa iba. “
Brenda Nagisiging akong masakit ang mata. Nauuhaw ako kaya naman iyon ang nasambit ko. ‘Tubig’ malat ang boses na sabi ko ngunit mag-isa lang yata ako sa kinaroroonan ko. Nahihirapan akong idilat ang aking mata kinapa ko iyon namamaga. Kaya pala hirap akong idilat. Nang ilang sandali doon pumasok sa isip ko ang dahilan ng ka miserablehan ko. Galing pala ako sa condo unit ni Mattheus. Naabutan ko sila ng dati n'yang nobya at a-ako w-wala na. Mattheus. Hindi ko naman napigilan hindi tumulo ang luha ko nang maalalang wala na talagang pag-asa na maging akin si Mattheus. Hindi na kailanman magiging akin. Naging akin nga ba talaga siya? Nakakatawa lang dahil ako rin naman ang may kasalanan. Hindi dapat ako masasaktan ng ganito kung nanatili ako kung ano lang ang kayang ibigay ni Mattheus sa relasyon namin. Eh, gano'n ako gusto kong ibigay ang lahat ng pagmamahal para sa binata. Diba ganoon naman dapat? Ano ba dapat ang tama? Para sa ‘kin kasi kung mahal ko itotodo ko na. Hanggan
Brenda Bakit urong-sulong ako sa lakad ko ngayon kung kailan nasa building na ako ng condo unit ni Mattheus. Letsugas, ngayon pa ba ako gusto mag-backout kung kailan six months ko ng karelasyon si Mattheus. Napabuga ako ng hangin sa bibig ko upang kumalma. Woah! Bago ito self? kinakabahan dahil sa sorpresa kay Mattheus. Kahit sa pagpasok ng elevator. Kabado bente pa rin ako. Punyemas na iyan. Anong nangyayare sa ‘kin hindi naman ako ganito dati. Pagpasok ko sa elevator ngumiti ako. Medyo kumalma. Kumanta-kanta pa ako wala naman makaririnig solo ko ngayon elevator, kaya ayos lang kahit sintunado ako. “Ano kaya ang ginagawa ng damuho? Tulog kaya ito?” Sabi naman nito nasa condo lang siya kaya baka tulog nga si Mattheus. May susi ako kaya naman hindi na ako nag-abalang mag-doorbell. Nakangiti pa ako sa na-i-imagine na hitsura ni Mattheus. Tiyak abot hanggang tainga ang ngiti nito pagkakita nito sa ‘kin. “M-Mattheus?” “Doktora Neng-neng?” Ang saya ng ngiti ni Mattheus
Brenda “Mattheus, pasensya na nag-CR pa ako,” nakayuko kong tugon sa kaniya dahil madilim ang mukha nito. Lihim akong napairap. Parang three minutes lang late kung magalit sobra naman. “Alam mong malapit na oras ‘tsaka ka pa nag-CR. Ang daming trabaho, Brenda. Kailangan kong maagang umuwi ngayon!” bulyaw nito sa akin napalunok ako. Nakurot ko ang palad ko habang nakayuko. “Pasensya na po sir President. Hindi na po mauulit.” Suminghap ito pagkatapos pinalabas na ako sa pinto. “Get out!” malamig niyang sabi. “Salamat po Sir President. Gagawin ko lang agad at send ko na lang po sa email mo,” Natapos ko agad ang pinaggagawa niyang contract ng TV commercial ng isang brand ng shampoo. Send ko kaagad sa email nito. Hindi na ako nito pinatawag sa office niya baka approved na iyon wala na siguro papabago. Nagpatuloy ako sa ibang gawain. Hanggang alas-singko. Hindi pa lumabas si Mattheus. Kumatok ako kasi uuwi na ako kanina pa sumakit ang puson ko. Alas-tres lang naman nag-u
Brenda Lumabas kami nila Angela, sa dining nag-join kami sa kapatid nito kanina kumakanta. Niyaya niya akong kumanta raw ako. Sumama lang ako pero hindi ako kumanta. Nagkasya lang akong panoorin sila. Baka bumagyo pa kung kakanta ako. Gusto ko naman kumanta. Kaya lang kanta naman ang ayaw sa ‘kin kahit gusto ko. In short sintunadong tunay po ako. Maganda pala ang boses ni Angela, kagaya sa kapatid nito at mga pinsan. Kahit si Chantal, na dito ko lang nakilala magaling din pala kumanta. Naging ka close ko na rin ang pinsan ni Angela. Hindi na rin ako kinulit ni Mattheus. Mabuti naman daig pa ang asawa kong maka check. Mabuti sana kung umamin na mahal na niya ako kaya lang wala pa rin kahit anong gawin ko. “Brenda, kanta naman d'yan,” anang Chantal. “Pasensya na talaga hindi sa ayaw ko ng kanta. Pero kanta ang ayaw sa ‘kin. Sorry guys taga palakpak at audience n'yo na lang talaga ako.” Hindi nila ako pinilit sila-sila na lang palitan. Kapag minsan din lumalabas ang Nanay n
Brenda Nag-aabang ako ng taxi ng pumasok ang text ng makulit na si Mattheus. Para akong shunga mag-isang tumatawa kasi para bang teenager na manliligaw kung umasta. Mattheus: hon, nakaalis ka na ba? Ako: nag-aabang ng taxi. Mattheus: sunduin na lang kita. Ako: kumalma ka Mattheus, sumakay na ako ng taxi. Pagka send ko ng reply sa kaniya hindi ko na in-open message nito. Si Angela na kasi ang tinatawagan ko. “Angela, oo naman pupunta ako. Nag-aabang ako ng taxi. Tumigil ako kasi nagsalita ito. Nang tumigil nagtanong ako sa address. “Girl, basta sabihin mo lang Don Carlos Village. Ihahatid ka niyan,” “Sige, may taxi-ing dumating sasakay na ako. Wait anong number ng bahay n'yo?” habol ko bago ko putulin ang tawag. “218 makikita mo black na gate. Diyan banda kami nakatira. Pero hindi amin building ha? Katabi lang amin,” biro nito. “Hindi kaya ako nito maligaw?” biro ko rin sa kaniya. “Kasi iyan ang mabilis makita. Mataas kasi condominium. Kami maliit na mga bahay l
Brenda “Bakit may alam si Samantha, sa katatapos na bypass surgery ni Tiya Alona?” mahinahon ko lang na kompronta kay Mattheus, pagdating namin sa table ko. Hindi pa pumasok si Mattheus sa office niya. Mas gusto pang tumambay sa table ko at bantayan ako kaysa magtrabaho sa office niya. "Mattheus?" “Doon siguro, hon, noong nakuhaan tayo ng larawan sa ospital? Maybe roon siya nag-assume. Why? May iba pa bang siyang sinabi? Hon, ayaw kong makipag-away sa ‘yo. Kung iniisip mo sinabi ko iyon kay Samantha, nagkakamali ka. Wala akong panahon makipagusap sa babaeng 'yon,” “Weh? Talaga ba?" “Yeah, kung sa ‘yo pa paglalaanan ko pa ng oras. Kahit abutin pa tayo hanggang uwian kaya ko. Please, ‘wag na natin isali sa usapan si Samantha. Ayaw kong awayin mo ako sa walang kabuluhang usapan.” “Hindi naman ako nakikipag-away sa'yo, a. Tinanong lang kita. Hayaan na nga ‘yon, Mattheus. Pasok ka na sa loob ng office mo, wala pa akong nasisimulan na trabaho,” “Tahimik lang naman ako hindi
Brenda Naabutan naming nag-pa-packup na ang lahat ng crew. At si Samantha nasa table na ng conference room at ang dalawa nitong makeup artist, aligaga sa pag-aasikaso rito. Ang PA naman nito inaayos naman mga gamit ni Samantha.Mabilis lang daw naman itong TV commercial, sabi ni Mattheus. More or less ten minutes lamang daw ito eere sa television within three months. Kaya mabilis lang ang taping. Ilang shoot lang pili lang ng maganda kaya iyon ang titingnan ni Mattheus.Lalo na sa katulad ni Samantha, sanay ng mag-project sa camera. Bata pa pa-extra, extra na ito hanggang sa tumuntong sa tamang edad at nagkaroon ng magandang break sa pag-arte. Ayun kabi-kabila ang offer na project. Kapag wala naman daw aberya sa mga gamit ng crew. Hindi aabutin ng maghapon ang taping.Nakasunod ako sa likuran ni Mattheus, pagpasok ng pinto. Pilit ko hinihila ang aking kamay na hawak nito lumingon.“Kamay ko hawak mo pa,” bulong ko. Akala ko sasalungatin ako. Wala naman reklamo binitiwan din ang kamay
Brenda Saktong pagdating ko sa RMTV naabutan ko si Angela sa labas papasok narin ito sa entrance inantay niya ako. "Brenda! Dali sabay na tayo paakyat," aniya nakaturo pa sa taas ang daliri nito. “Sayang kung alam ko lang magpapang-abot tayo ngayon. Dinala ko na sana ang pasalubong ko sa ‘yo," ani ko pagdating sa tabi niya. “Ayay! Ang sweet naman niyan girl, salamat naalala mo ako. Kailan ka nga pala dumating?” usisa nito. “Kahapon kaso pagod pa sa biyahe kaya nag-half day lang ako ngayon,” “Sana binuo mo na at bukas ka na lang pumasok. Iyan talaga ang ayaw ko kapag uuwi ng province. Kasi pagod pagkatapos ng bakasyon. Tumigil sandali nilibot ang tingin pa paligid. Nakarating na kami sa tapat ng elevator ito na ang nag-operate. “Girl, nagkita na kayo ni president?” “Kahapon din,” tugon ko. “Salamat makangingiti na si big boss na masungit,” bulong pa nito eh dalawa lang naman kami sa loob ng elevator. “May taping si Samantha, parang kilala ni boss Mattheus, iyong kumuh
Brenda “Oh, c'mon, hon. Maaga pa tutulugan mo na ako, mmm," saad pa ni Mattheus at pinagtatawanan din ako kasi raw hindi ko na kaya ang antok ko nakapikit na ako habang kinakausap siya. Yumakap ako sa leeg ni Mattheus. Nanatili pa ito sa ibabaw ko at ang pagkalalak e niya, nasa loob ko pa rin naka kikiliti kasi kumukislot pa iyon sa loob ko at buhay na buhay pa rin 'to. "Matulog na tayo," malambing kong sabi. Pinilit ko siyang silipin. Kumikislap ang mata pinanonood ako. "Iiisa pa nga sana," biro nito mahigpit akong niyakap. “Hindi na po kaya. Grabe ka ba naman kasi kumain naubos ang lakas ko,” ani ko sa paos na boses. Paulit-ulit niya akong hinalikan sa noo ko. "Mamaya gabi na lang," "Ha, pass muna," laban ko. Ewan ko kung payag na ito, kasi tawa lang naman ang natanggap kong sagot niya. Siguro pumayag na, gano'n lang isinagot niya. Nanatili akong nakapikit. Akala ko nga muli niya ako aangkinin. Nakuntento na lang si Mattheus na yakap niya ako. Hinugot na niya ang kaniya