Kabanata 1 Divorce at Heartbreak

(Winona)

Dalawang buwan na ang nakalipas simula nang makita ko ang asawa kong si Jayden. Halos sigurado ako na pupunta siya para pag-usapan ang divorce ngayon pero hindi ako sumusuko.

Tatlong taon na ang nakalilipas, pagkatapos ng isang aksidente, nawala ang alaala niya, at ako ay na-coma sa loob ng isang taon. Pagkagising ko, ang gusto ko lang ay makita siya ulit. Ang gusto ko lang ay maging kami ang naging mag-asawa.

Nang matagpuan ko siya, para akong kutsilyong tumagos sa puso ko. Hindi lang niya ako naalala, kundi may mahal siyang ibang babae, si Ashlyn. Tumibok ang puso ko at nangingilid ang mga luha sa aking mga mata habang pinapakinggan ko ang asawang mahal ko na nagsasalita sa akin sa isang tawag na parang galit siya sa akin nang higit sa anupamang bagay sa mundo.

"Sa kabila ng ginawa mo, pupunta ako diyan," nagalit siya sa telepono. “Gusto ko na tong matapos once and for all at babalik ako para makitang mangyayari iyon. Doon ako sa oras ng hapunan.”

Naniniwala siyang nidroga ko siya sa pagtulog sa akin dalawang buwan na ang nakakaraan. “Wala akong ginawa. Ang lahat ng ito ay pagkakamali, kung maaalala mo lang kung gaano natin kamahal ang isa't isa..." pagmamakaawa ko.

“Huwag ka nang magsimula sa mga kasinungalingang ito,” angal niya.

Nanginginig ang mga kamay ko habang inilalayo ang cellphone ko sa tenga ko. Nadudurog na naman ang puso ko pero determinado akong tulungan siyang maalala ako. Isang araw gagawin niya. Sana maalala niya ako.

“Hindi ako nagsisinungaling sa iyo, I swear. Mahal kita.” Nanghina ang boses ko dahil halos mawalan na ako ng pag-asa sa amin. Isang maliit na hikbi ang aking pinakawalan sa kabila ng aking sarili.

“Huwag mong simulan ng pekeng luha. Nakakaawa ka. Alam ko kung ano ang sinusubukan mong gawin. Binalaan ako ni Inay na gagawin mo ito."

Palagi akong kinasusuklaman ng nanay niya. Hindi niya gustong pakasalan niya ako. Hindi ako naging sapat. Ang aking pamilya ay walang katayuan o pera. Ipinagbawal niya sa kanya na pakasalan ako at sinabing puputulin niya siya sa kalooban at bilyun-bilyong pamilya kung gagawin niya.

Pero sinabi ni Jayden na wala siyang pakialam sa sinabi nito. Minahal niya ako at kahit magsimula kami sa wala, sabay kaming bubuo ng sarili naming mundo. Mas mahalaga ako sa kanya kaysa sa pera o sa pamilya niya na patuloy na napopoot sa sinumang wala sa kanilang ligang pinansyal.

“Jayden. Pumunta kami sa Vegas. Nagpakasal kami. Tapos naaksidente kami pabalik. Ang pagpapakasal ay iyong ideya, hindi sa akin."

“Wala akong pakialam sa sasabihin mo. So, nagpakasal tayo pero niloko mo ako."

“Hindi. hindi totoo yan. Minahal mo ako tapos naaksidente tayo at nagbago ang lahat.”

“Sinungaling!” umuungol na naman siya. “Nasa akin lahat ng patunay na kailangan ko. Wala kang magagawa para kumbinsihin ako kung hindi man." Pagkatapos ay naputol ang tawag.

Sa dalawang taon na ito, hindi ako sumuko sa ating pagmamahalan. Ito ay masyadong totoo, masyadong malalim, masyadong madamdamin. Pero sa ngayon, pinagdududahan ko ang lahat. Makapangyarihan ang pamilya niya. May family background na gusto nila si Ashlyn. Nagsisinungaling din ito sa kanya.

Tumutulo ang luha sa mukha ko. Siguro dapat na lang akong lumayo. Alam ng Diyos na sinubukan ko ang lahat para maalala siya. To trigger something in his head to make him at least question the story his family had given him.

Dinala ko siya sa maraming lugar na makabuluhan sa amin, pero ang ipinakita lang niya ay pagkabagot at minsan panghamak.

Sa huling pagkakataon na sinubukan ko, siya ay nabalisa. “Sabi ko hindi kita maalala. Bakit hindi ka na lang sumuko? Gusto ko lang ng tahimik na buhay, maging masaya kasama ang babaeng mahal ko, si Ashlyn. Pero pinipilit mong kumbinsihin ako na mahal kita. Paano ko mamahalin ang isang tulad mo?"

Dahil sa mga titig niya noong araw na iyon, napagtanto ko na talagang naniniwala siya sa lahat ng sinabi nila sa kanya.

Sagabal lang ang tingin niya sa akin, asawang ayaw na niya. Pero napapikit ako para tulungan siyang makita kung ano kami dati. Sobrang lapit.

Dalawang buwan na ang nakalilipas, magkasama kaming nalasing, at natulog kaming magkasama sa unang pagkakataon sa loob ng dalawang taon. Nakapagtataka at naisip ko na sa wakas ay mapapanalo ko rin siya.

Pero kinaumagahan, mas nagalit si Jayden kaysa dati. Kumbinsido siya na isa lamang itong pakana para mabawi siya. Umaasa pa rin ako na balang araw ay mapagtanto niyang inosente ako.

Pero ngayong araw na siya uuwi at inihanda ko na lahat ng paborito niyang ulam at nakaupo ako dito naghihintay sa hapag kainan.

Narinig kong pumasok siya sa front door. tumayo ako.

Baka, dito, baka maalala niya kung anong meron kami. Kung gaano niya kamahal ang paraan ng pagluluto ko para sa kanya.

Pero pumapasok siya sa bahay namin kasama ang babaeng minahal niya noong na-coma ako.

Sumulyap siya sa kargada na mesa at umiling. “Idelusyon mo talaga. Akala mo ba nandito ako para kumain kasama ka?" Ibinuga niya ang mga salita na parang lason.

"Akala mo ba makakasama kita ulit? Pwedeng minsan mo na akong pinahiga sa iyo, pero hindi na ako magtatagal muli. Nakakaawa ka.”

Sa likod niya ay napansin ko si Ashlyn na may pagtataka sa mukha. Hindi niya alam halatang magkasama kaming natulog.

Tinitigan niya ako ng walang emosyon sa mga mata niya at inabutan ako ng isang dokumento. “Pirmahan mo ito.”

Kinuha ko ito at tinignan ang heading. Mga papeles ng diborsyo. “Hindi. Ayoko ng divorce. Bigyan mo lang kami ng pagkakataon."

“Gusto naming magpakasal ni Ashlyn. Pirmahan mo ang mga papeles!"

This hit me so hard gusto ko ng sumuka. Nagmamadali akong lumabas sa lababo sa kusina at sumuka ako. Grabe naman. Nang matapos ako ay gumamit ako ng paper towel para punasan ang bibig ko at bumalik sa dining room.

“Pwede kang magpanggap na may sakit sa lahat ng gusto mo. Hindi ako nahuhulog sa ganyan. Pirmahan mo na lang ang divorce."

Nakatingin lang sa akin si Ashlyn ng blangko pero may nakikita akong nag-flash sa mukha niya like worry or fear. Nagalit siguro siya sa narinig kong kasama ko si Jayden kamakailan.

“Hindi mo ba nakikita na nagsisinungaling sila sa iyo. Ashlyn, nanay mo. Laging ayaw ng nanay mo kapag kasama kita. Pero wala kang pakialam. Handa kang lumayo nang wala."

“Layuan mo ang itinayo ng aking ama? Lumayo sa kung ano ang nararapat sa akin? Ngayon alam ko na baliw ka. Hinding-hindi ko gagawin iyon. Pirmahan mo na ang mga papeles na ito at makikita kong may pera ka habang buhay. Iyon lang naman ang gusto mo. Ngayon ay pwede mo na itong makuha. Hayaan mo lang akong lumayo."

"Hindi ito tungkol sa pera para sa akin."

“Hindi totoo yan. May proof ako. Kung hindi ka pumirma ngayon, makikita kong wala kang anumang bagay. Ipagbabawal kita sa lungsod na ito, sa buong bansang ito. Ikaw ay kasabwat at masama. Hayaan mo lang ako, kunin ang pera at pumunta ka at humanap ng ibang lalaki para magskema. Ipinapangako ko na hindi ako hahadlang sa daan mo," sambit niya.

Halos matakot ako sa galit sa mukha niya.

Hinawakan ko ang divorce papers at bumuntong hininga.

Pinandilatan niya ako at tinutulak ako ng panulat dahil masasabi niyang sumuko na ako.

"Isa lang ang masasabi ko."

Tahimik na ang boses niya ngayon at tumibok ang puso ko sa pag-asa. Baka may maganda siyang sasabihin habang kinukuha ko ang panulat.

"Sana hindi na lang kita nakilala."

“Ako rin.”

Nadurog ang puso at nasaktan, pinirmahan ko ang mga papeles.