Kabanata 3 Pagbubuntis

(Winona)

“Bakit ka nandito? Paano ka nakapasok? Naka-lock ang pinto."

Ang bawat aspeto ni Judy Brennan ay perpekto. Ang kanyang libong dolyar na damit. Yung ngiti niya. Ang kanyang trim, athletic shape. Pero ang pinakamakinang na mansanas ay minsan ay bulok sa loob. Ang makintab na mansanas na ito ang pinakabulok na nakilala ko.

“Bahay ito ni Jayden. Syempre, may susi ako. May karapatan akong dumaan at tingnan kung kailangan mo ng tulong sa pagkuha ng iyong paumanhin sa likod hangga't pwede."

May sasabihin pa sana ako at naramdaman ko ang pagsusuka. Nagmamadali akong pumunta sa banyo at sinubukang sumuka sa washbasin. Wala na akong makain at umuubo na lang ako hanggang sa sumakit ang tiyan ko.

Pero araw-araw sa linggong ito ay nasusuka ako, at hindi ako makakain ng marami. Naisip ko na ang stress. Ngayon ay ang nakakatakot na babaeng ito.

Nasa pintuan siya ng banyo. “Hmph... may sakit ka na naman? Sinabi sa akin ni Ashlyn na nasuka ka noong nakaraang linggo nang dumating sila na may dalang mga papeles sa diborsyo. Sinabi niya sa akin na nakasama mo rin si Jayden hindi pa lang."

Kahit na tinatakot niya ako, binuhusan ko ng malamig na tubig ang mukha ko, pinatuyo ito ng tuwalya at nag-ayos. “Wala yun kay Ashlyn or your business. Nasa hustong gulang na siya. Ang buhay niya sa sex ay kanyang negosyo. Tsaka kung may commitment siya kay Ashlyn, wala siyang gagawin sa akin. Hindi naman siya ganoon.”

“Well, engaged na sila ngayon. Syempre gagamitin mo ang katawan mo para tuksuhin siya. Iyon ay kung paano mo siya nakuha sa unang lugar. Pusta ko ginawa mo lahat ng gusto niya para lang manatili siya sayo" pag-aakusa niya.

“Lumapit siya sa akin. Hindi ko siya makikilala kung hindi niya ito hinabol.” Alam kong walang kabuluhan ang pagsisikap na kumbinsihin siya. "Kung hindi dahil sa kanya, hinding-hindi kami mag-iibigan."

Siguro ako ang nangangailangan ng pagkumbinsi sa kalagayan niya ngayon ay dahil sa amnesia. Na ang mayroon tayo ay totoo. Hindi ko man siya makakasama ngayon pero mahal niya ako. Talagang ginawa niya. Hindi niya lang maalala at wala sa amin ang makakatulong niyan.

“Hindi ka talaga niya minahal; ito ay pagnanasa. Ngayon ay nakikita na niya kung ano ka talaga. Isang gold digger. Si Ashlyn ay ladylike enough para maghintay hanggang sa ikasal sila. May respeto nga siya, tama ka.”

Actually, never kaming nag-sex ni Jayden sa loob ng dalawang taon dahil nirerespeto niya ako hanggang maging handa ako. Nung gabing handa ako, prom night, ready na siya. Ito ay mabagal at maganda at perpekto. Ang gabing iyon ay nagbuklod sa aming mga kaluluwa.

Hindi ko akalain na may makakapigil pa sa pagmamahal niya sa akin. “Bakit hindi mo na lang aminin na mali ka. Pinasaya ko siya. Nakikita iyon ng bulag na si Freddy.”

“Yan ang kwento mo pero alam kong kung panganay ka niya, nasa palad mo ang kapalaran niya. Don't tell me hindi yun magiging factor para sa kahit sinong babae? Hindi niya gusto ang mga bata. Hindi ko alam kung bakit ka umiiyak sa mga baby things. Ito ay isang pantasyang dinaya mo siya.”

“Hindi tulad mo, may mga taong hindi motibasyon ng pera o kapangyarihan. Gusto namin ng baby."

“Basura ang pamilya mo. Siyempre motivated ka sa pera. Gusto mo lahat ng hindi mo nakuha sa pamilya mo at sinubukan mong gamitin sina Jayden at Ashlyn para makuha ito. Naglalaro ng malaking kapatid na babae at tapat na asawa. Si Ashlyn ang laging nakasama ni Jayden. Ito ay isinaayos mula sa araw na siya ay ipinanganak."

Hindi ko maitago ang pagtataka at pagkasuklam sa pahayag na ito. “Nakaayos? Diyos ko, lahat kayo ay galit na galit. Ang pag-ibig ay pag-ibig.” Medyo naaawa ako kay Ashlyn ngayon. Malinaw, naayos na niyang mahalin si Jayden. "Hindi mo pwedeng diktahan kung ano ang gusto ng puso."

"Okay naman ako so far."

Nagsisimula na akong makitang nakaiwas talaga ako ng bala dito. I can never trust her and I would never leave any child of mine with her. “Ikaw ay masama. Balang araw, makikita ni Jayden iyon.” I know I shouldn't pain her like that pero galit na galit ako ngayon.

I swear hindi niya ako ibababa. Magtatagumpay ako sa kabila niya.

“Masasabi ko sa iyo; hindi gagana ang mga pakulo mo. Kahit buntis ka ngayon." Ang kanyang boses ay mababa at mapanganib. "Sisiguraduhin kong wala ka sa buhay niya magpakailanman."

Naghahabulan ang isip ko. Buntis? Iniisip niya na baka buntis ako?

Tumatak sa isip ko ang posibilidad. Ako ay umiinom ng tableta para subukan at ayusin ang aking regla pero ito ay ang mababang dosis dahil ang aking mga hormone ay kinunan kasama ng iba pang mga gamot. Ang ibig sabihin ng endometriosis ay ang pagbubuntis ay halos imposible nang walang interbensyon. halos.

Hindi ko pwedeng hayaan siyang isipin na sa tingin ko ay tama siya. “Hindi ako buntis. Ang sabi ng doktor ay virus, iyon lang. Ayaw kong buntis ako ngayon. Kapag nagkaroon ako ng mga anak, hinding-hindi ito magiging mapanlinlang at makontrol gaya mo sa isang lola."

Pumasok siya sa banyo at sa personal space ko. “Mabuti pang huwag kang buntis. Kapag nalaman kong ikaw nga, kukunin ko ang sanggol na iyon sa iyo at hindi mo na makikita pa. Matututo ang anak mo na galit sa iyo gaya ng ginagawa ng anak ko ngayon." Napakatotoo ng pananakot niya. "O siguro kailangan kong sabihin sa aking apo, namatay ang ina sa isang aksidente."

Ramdam ko ang pagkawala ng kulay sa mukha ko. Hindi ako nakikipagsapalaran.

Bumilis ang tibok ng puso ko at alam kong kunin ang babaeng ito sa kanyang sinabi. “Hindi ako buntis. Ngayon lumabas ka. Malapit nang dumating ang mga tao sa storage.” Hindi ko hahayaang isipin niya na tinatakot niya ako ng matagal. "Hindi na ako makapaghintay na lumayo sa inyong lahat."

“Huwag mong isipin na kaya mo akong ipaglaban. Mayroon akong mga pulis, mga hukom, mga pulitiko sa aking bulsa."

Tumayo ako ng tuwid at hinila ang balikat ko para kunwari wala akong pakialam at hindi niya ako tinatakot. “Umalis ka na lang. Kailangan ko nang umalis, at hinahawakan mo ako."

Nginitian niya ulit ako, pero umalis siya. Ni-lock ko ang pinto sa likod niya at inilagay ang kadena. Tumakbo ako papunta sa aparador ng kwarto. Alam kong may natitira pa akong pagsubok doon.

Nakita ko ito sa sulok sa likod at hinawakan ito. May date pa. Umiikot ang ulo ko at nanginginig ang mga kamay ko habang pinupunit ko ito sa packaging at ni-lock ang pinto ng banyo sa likod ko.

Pagkalipas ng limang minuto ay may nakita akong dalawang asul na linya. Ay hindi. Buntis ako sa baby niya. Pero, oh my goodness! Buntis ako against all the odds. Ngayon alam ko na kailangan kong umalis dito at gumawa ng buhay para sa aking sarili at sa aking anak. Hindi ko gusto ang sanggol na ito ay pinalaki sa isang nakakalason na kapaligiran.

Ayokong ipagsapalaran ang pagkalaglag sa ganitong nakakalason na kapaligiran.

Ang pagpupuno ng packaging at ang pagsubok sa aking handbag para hindi niya ito makita nang hindi sinasadya pagkatapos kong mawala. Sa totoo lang hindi ako magugulat kung may itatapon siya sa basurahan.

Nilagay ko ang handbag ko sa balikat ko at kinuha ang overnight bag ko. Lumabas ako ng pinto at sinarado ito sa likod ko. Anumang lungkot sa pag-alis dito ay napalitan ng survival instinct. Aalis ako at hindi na babalik pa malapit sa lugar na ito.

Mayroon na akong bagong priyoridad na lumalaki sa loob ko. Kailangan kong protektahan ang aking anak mula sa halimaw na iyon.