(Winona)Dalawang buwan na ang nakalipas simula nang makita ko ang asawa kong si Jayden. Halos sigurado ako na pupunta siya para pag-usapan ang divorce ngayon pero hindi ako sumusuko.Tatlong taon na ang nakalilipas, pagkatapos ng isang aksidente, nawala ang alaala niya, at ako ay na-coma sa loob ng isang taon. Pagkagising ko, ang gusto ko lang ay makita siya ulit. Ang gusto ko lang ay maging kami ang naging mag-asawa.Nang matagpuan ko siya, para akong kutsilyong tumagos sa puso ko. Hindi lang niya ako naalala, kundi may mahal siyang ibang babae, si Ashlyn. Tumibok ang puso ko at nangingilid ang mga luha sa aking mga mata habang pinapakinggan ko ang asawang mahal ko na nagsasalita sa akin sa isang tawag na parang galit siya sa akin nang higit sa anupamang bagay sa mundo."Sa kabila ng ginawa mo, pupunta ako diyan," nagalit siya sa telepono. “Gusto ko na tong matapos once and for all at babalik ako para makitang mangyayari iyon. Doon ako sa oras ng hapunan.”Naniniwala siyang nidr
(Winona)Nag-iimpake na ako ng mga personal kong gamit. Dahan-dahang inilalagay ang mga ari-arian na mahal ko sa mga kahon. Nawasak ang puso ko habang pinagmamasdan ko ang bahay na sinimulan kong itayo bilang aking tuluyang tahanan. Yung bubuo ako ng pamilya kasama si Jayden at mamuhay ng maligaya magpakailanman.Nagsisimula ang mga sariwang luha habang iniisip ko na baka hindi na ako maging isang ina ngayon. I just can't imagine myself ever na magmahal ng iba gaya ng pagmamahal ko kay Jayden. Tiyak na hindi ko makikita ang sarili kong buntis at masaya sa ibang lalaki.Lumaki ako sa isang pamilyang walang pagmamahal at mapang-abuso. Ang nagniningning na liwanag ay isang mabait at mapagmahal na ina-ampon na nakasama ko noong pumasok ako sa kolehiyo at unibersidad.Kung iisipin, siya rin ang may pananagutan sa tagumpay ko gaya ni Jayden noon. Dahil sa tahanan na iyon ay nakalimutan ko ang aking kakila-kilabot na maagang pagkabata at nakitang ang mundo ay pwedeng maging isang
(Winona)“Bakit ka nandito? Paano ka nakapasok? Naka-lock ang pinto." Ang bawat aspeto ni Judy Brennan ay perpekto. Ang kanyang libong dolyar na damit. Yung ngiti niya. Ang kanyang trim, athletic shape. Pero ang pinakamakinang na mansanas ay minsan ay bulok sa loob. Ang makintab na mansanas na ito ang pinakabulok na nakilala ko. “Bahay ito ni Jayden. Syempre, may susi ako. May karapatan akong dumaan at tingnan kung kailangan mo ng tulong sa pagkuha ng iyong paumanhin sa likod hangga't pwede." May sasabihin pa sana ako at naramdaman ko ang pagsusuka. Nagmamadali akong pumunta sa banyo at sinubukang sumuka sa washbasin. Wala na akong makain at umuubo na lang ako hanggang sa sumakit ang tiyan ko. Pero araw-araw sa linggong ito ay nasusuka ako, at hindi ako makakain ng marami. Naisip ko na ang stress. Ngayon ay ang nakakatakot na babaeng ito. Nasa pintuan siya ng banyo. “Hmph... may sakit ka na naman? Sinabi sa akin ni Ashlyn na nasuka ka noong nakaraang linggo nang du
(Winona)This is my second night in the hotel and I'm expecting Lisa to come visit. Pero kailangan ko ng maligo dahil kalahating araw na akong natulog, sobrang lungkot para bumangon sa kama. Pinagawa ko ang restaurant ng hotel sa kanya ng cake at i-stock ang mini bar. Hindi man ako iinom ng alak, ihahalo ko ang mga inumin at kunwari. Lilipad ako bukas. Hindi ko man lang sinasabi sa kanya na buntis ako. Hindi ko masabi kahit kanino. Hindi kung gusto kong panatilihin ang aking anak. Kailangan ko siyang maniwala na okay lang ako dahil hinding hindi ko siya mapapapunta at bisitahin ako. Malamang saglit lang kaming hindi magkikita, maliban na lang kung sigurado akong walang gagawin ang nanay ni Jayden sa bata.Ito na lang ang pag-asa ko ngayon. Labinlimang minuto bago siya dumating. I text to say the hotel door is unlocked and to come right in, I'm having a shower. Binalik ko ang isang thumbs up. Ang mainit na tubig ay umagos sa ibabaw ko at ipinahid ko ang aking mga kamay
(Winona)Ang paglipat sa lungsod kung saan ako lumaki ay isang tunay na pakikibaka sa una. Tatlong taon na ang lumipas at unti-unting gumaganda ang bawat araw. Ang munting buhay na lumalago sa loob ko ang nagpalakas sa akin. Hindi lang ito tungkol sa akin. Pagkatapos manganak sa aking magandang babae, nagsimula ako sa isang maliit na kompanya bilang isang marketing at financial advisor, na ginamit ang aking pag-aaral. Tila ang makapagbigay ng mga panukala para sa matagumpay na mga kampanya sa marketing ay isang bagay na napakahusay ko. Ang lahat ng aking mas maliliit na kampanya ng kumpanya ay naging parang napakalaking apoy. Sapat na para makuha ang atensyon ng ilang malalaking kumpanya. Ang mga malalaking kontrata ay talagang nagpapaikot sa mundo ng korporasyon.Sa palagay ko ang oras ay naghihilom ng lahat ng sugat. Ito na ang pinakamagandang panahon sa buhay ko simula nang maghiwalay kami. Kadalasan dahil isa na akong ina ngayon at siya ang pinakamahalagang bagay sa mu
(Jayden)Siya talaga. Nakita ko ang larawan niya nang dalhin sa aking pansin ng aking pinuno ng digital marketing ang maliit na kumpanyang ito. Nakikita kong hinahalikan niya siya at namumuo ang galit sa loob ko and I get a flash of something. Ang sakit ng ulo ko at si Winona na nakasuot ng katulad na suit at hinahalikan ko siya at hinihiling ang kapalaran niya para sa isang pakikipanayam.Tapos nawala yung sakit at inis na lang ang nararamdaman ko ngayon. Napaka unprofessional nila. Hindi ba dapat business partners sila? I mean she has every right to move on but for some reason hindi ko maalis ang galit sa ngayon.Nakatutok ang mga mata niya sa akin at namumula ang mukha niya. Binuksan ko ang pinto at pumasok na parang wala akong pakialam. Mayroon akong napakagandang kontrata sa aking kamay at ito ay pipirmahan ngayon.Nilagay ko ito sa desk. “Nandiyan na lahat, may twenty-four hours ka para pumirma. Kung hindi ka pumirma, wala nang ibang offer mula sa aming kumpanya.”
(Jayden) Isang bagay tungkol sa larawan ni Winona kasama ang kanyang maliwanag at mainit na ngiti at ang kanyang nagniningning, mapagmataas na mga mata ay nag-trigger ng isang bagay sa loob ko. Kinailangan ko siyang makita muli. Kahit na siya ay nasa ilalim ng listahan. Hindi na rin ako nagulat ng makita ko siya sa taas. Para sa ilang kadahilanan, alam kong siya ang magiging pinakamahusay sa kanyang ginawa. Something deep inside me told me she always was. Sa sandaling pagtitig ko sa kanya ay hindi ako kukuha ng sagot. He kissed and I saw her gently pushed him away. There's a feeling inside me even now hindi ko maintindihan. Kung bakit niya ako dapat istorbohin, hindi ko alam. Hindi naman, nabigla lang ito ng muling bumangga sa kanya.Tinignan ko ang picture niya sa screen ko.May vision nanamang pumaosk sa isip ko: si Winona, mas maliwanag pa sa picture sa screen ko ang ngiti niya. Tumatawa siya at pinapaikot ko siya. Isang matinding sakit ang tumama sa ulo ko. Damn, sobra
(Winona)Wala siyang nagawa kundi ang sumang-ayon sa akin nang tawagan ko siya para sabihing wala akong pinipirmahan hangga't hindi kami nag-uusap nang pribado. Halos makumbinsi ko na ang sarili ko na sabihin sa kanya ang tungkol kay Abby. Nagdadalawang isip ako kung bakit kailangan kong kumbinsihin siya na hindi niya siya. Siguro magiging okay din ang lahat. Wala na akong narinig na kahit ano mula kay Ashlyn o sa nanay niya mula noong hiwalayan, kaya sigurado akong wala silang pakialam sa isang paraan o iba pa ngayong malapit na ang kasal. Kung talagang gusto nila akong hanapin at gulo, nagawa na nila. Parang medyo kakaiba si Jayden nang pumunta siya sa opisina ko noong nakaraang linggo. Parang galit siya pero naguguluhan din. Tingin ko ang tingin niya pa din ay demonyo ako na namamagitan sa kanila ng girlfriend niya Pero ang mga Brennans ay nakikipagsosyo lang sa pinakamahuhusay, kaya alam kong hindi siya basta-basta makakalayo sa akin dahil gustong malaman ng ibang business
(Winona) Oh mahusay, iyon lang ang kailangan ko ngayong linggo! Pag-usapan ang tungkol sa Mondayitis. Dumaan ako sa stand ng magazine sa kalye malapit sa office building namin at hulaan kung sino ang nasa front cover ng lahat ng gossip magazine. Jayden Brennan. Sinong nagbabasa pa rin ng kalokohang ito? Pero ang pagmemerkado ay ang aking trabaho at kailangan kong maunahan ito. Hindi mahirap makita na may pahinga ako. Kumuha ako ng mag-asawa at binayaran sila. Tapos nag search ako sa socials ko. Itinago ng Ex-wife ni Jayden Brennan ang anak niya Malubhang isyu sa kalusugan para sa unang ipinanganak na tagapagmana ng Brennan Nawala na ba ni Jayden Brennan ang kanyang killer CEO edge Banlawan at ulitin. Saan nila nakukuha ang kanilang impormasyon? Ibig kong sabihin, hindi sila eksaktong mali, pero paano nila nalaman ang lahat ng ito? May daga yata tayo. Judy? Ashlyn? Impiyerno, pwedeng kahit sinong naghahanap para kumita ng mabilis. Pero hindi lang kung sino ang nakakaal
(Jayden) “Oh damn. Wala sa bulsa ang phone ko. Baka lumabas yan sa sofa or something.” I give Ashlyn a peck on the cheek as she sit in the driver's seat “I'll just pop back and grab it. Hindi na ako magtatagal.” “Okay. Bilisan mo.” Mukhang kinakabahan siya. “I-lock mo ang pinto ng sasakyan paglabas ko. Kung sakali. Hindi alam kung sino ang nasa labas at tungkol sa oras na ito ng gabi.” Pinisil ko ang kamay niya bago lumabas. "Gagawin ko." Naglalakad ako sa gate at sa daanan, ang malamig na hangin sa gabi na tumatama sa aking balat. Nag-freeze ang dugo ko sa nakikita ko sa pintuan. Anong kalokohan ang ginagawa niya sa kanya? Isang bagay sa loob ko ang sumisikat, isang primal protectiveness. Gusto kong putulin ang ulo niya. Nagpupumiglas si Winona laban kay Phillip sa pintuan. Ang kanyang mukha ay baluktot sa pagkabalisa, ang mga braso niya ay nanginginig. Tumakbo ako at kinaladkad siya palayo sa kanya, tumataas ang adrenaline ko. “Anong nangyayari?” Pinandilatan ako ni Phi
(Winona) “Winona,” puno ng emosyon ang boses ni Jayden. “Salamat sa araw na ito. Napakahalaga nito sa akin.” Tumingin ako sa kanya, tumulo ang luha sa mga mata ko. “Malaki din ang ibig sabihin nito kay Abby. Nararapat niyang makilala ang ama niya." Humakbang siya palapit, pinunasan ang luha sa pisngi ko. "Sana maiba naman." Lumunok ako ng mariin, ang mga alaala at emosyon ay nagbabanta sa akin. “Kailangan nating mag-focus kay Abby ngayon. Siya ang mahalaga at darating ang bago mong anak.” Pinipigilan ko ang pagdiin sa dibdib niya. “Jayden, alam kong may naibahagi tayo na once in a lifetime. Pero ito ay isang buhay na ang nakalipas. Kailangan ko ng mapayapang buhay. Makukuha ko yan kung kasama mo si Ashlyn at masaya ang Mom mo.” Tumango siya, saglit na dumapo ang kamay niya sa pisngi ko bago siya humiwalay. “Tama ka.” Habang papalabas siya ng kusina, pinagmamasdan ko siyang umalis, ang puso ko ay kumikirot na may halong pagmamahal at kawalan. Alam kong kailangan kong mag-m
(Winona) Hindi ako sigurado kung handa na ako. Akala ko magiging ako. "Tapusin muna natin ang araw na ito." Kinuha ko ang aking sarili mula sa mga bisig niya at kinuha ang ilang mga oven tray na puno ng mga paborito ng party para painitin. Ang init ng oven ay lubos na kaibahan sa malamig na hukay sa aking tiyan. “Oo naman.” Kumuha si Phillip ng mga pinggan ng keso at prutas mula sa refrigerator. "Ilalagay ko ito sa mesa." Ngumiti siya, pilit na pinapagaan ang tensyon, pero ramdam ko ang pagkabalisa sa pagitan namin. “Salamat.” Tapos nagdadalawang isip ako. “Phillip?” “Oo?” Lumingon siya sa akin, bakas ang pag-aalala sa mga mata niya, bahagyang kumunot ang kanyang mga kilay. "Maglaro ng cool doon." Kinagat ko ang labi ko, nangingibabaw sa akin ang pag-aalala. Sumagi sa isip ko ang mga alaala ni Jayden at ang pinagsamahan namin. Ang seksi niyang ngiti, ang pagkunot ng mga mata niya nang tumawa, kung gaano ako kaligtas sa mga bisig niya. Inalis ko ang mga iniisip, nakatuon s
(Winona) “Hey there, sweety. May surprise ako sayo." Ang aking boses ay magaan at masaya, pero ang aking puso ay tumibok sa pag-asa. Nakangiti siya sa akin, nanlaki ang mga mata niya sa curiosity. "Regalo ba ito?" "Hindi naman, pero maraming regalo mamaya." Lumuhod ako sa tabi niya, hinawi ang ilang buhok na nakaharang sa mukha niya. “Okay.” "Naaalala mo ba ang kaibigan kong si Jayden na pinag-usapan natin?" Tanong ko, sinusubukang panatilihing kaswal ang tono ko. Tumango siya, kumikinang ang mga mata niya sa excitement. "Nandito siya para salubungin ka at bumati ng maligayang kaarawan." Nagningning ang mga mata niya, at bahagyang tumalbog sa upuan niya. “Ay!” “Gusto mo bang lumabas?” Tanong ko, kumakabog ang dibdib ko. Sabik siyang tumango. “Ihatid na kita sa pushchair mo, para hindi ka masyadong mapagod.” Dahan-dahan ko siyang binuhat at pinaupo sa pushchair, sinisiguradong komportable siya. “Okay, Mommy.” Ang kanyang boses ay malambot at nagtitiwala, at ito a
(Winona) Gumawa si Anne ng unicorn cake at napakaganda nito sa mesa at napuno na ni Phillip ang lahat ng mga snack bowl, siguraduhing sariwa at walang alikabok ang lugar, at nakatayo siya rito na may hawak na kape para sa akin. Ang lounge area ko ay ginawang party central. Nanginginig ang mga kamay ko nang kunin ko iyon sa kanya. "Mukhang maganda ang kwartong ito. Magugustuhan lang ito ni Abby. Sana ay maayos na siya para maupo sa kanyang trono at buksan ang mga regalo niya sa amin.” Kinuha ko siya ng isang gintong velvet na trono para sa araw na iyon. “Sigurado akong gagawin niya. Alam mo kung gaano siya kahilig mag-unwrap ng mga regalo.” nakangiting sabi ni Anne. natatawa ako. "Oo, at pagkatapos ay paglalaruan niya ang lahat ng mga kahon na pinapasok nila sa halip na mga laruan." “Alam ko. Nakuha ko sa kanya ang pinakamalaking naka box na maaari kong mahanap para sa kadahilanang iyon,” dagdag ni Phillip. "Ang bike na iyon na may hawakan para itulak namin siya ay perpekto
(Jayden) “Tatlong taon na si Abby ngayon. Nakalabas na siya sa ospital at sa wakas ay handa na akong makipagkita sa kanya.” Ngumiti si mama pabalik sa akin. “Sobrang exciting. Pwedeng nakilala mo siya bago ito." “Alam ko, pero marami siyang dapat ipaglaban. Gusto kong makasigurado na handa na siya. Na handa na ako.” “Sa tingin ko, magiging handa na siya. Hindi niya pinalampas ang pagdilat niya at nakita niya ako.” "Teka, nakilala mo ba talaga siya? Paano ito?” Nagulat ako na hindi ito sinabi ni Mom sa akin. “Ginawa ko, at kung tatanungin mo kung may duda sa iyo siya. wala. Pwedeng siya ang iluwa sa iyong bibig sa edad na iyon. So, sigurado ka bang handa ka na?" tumango ako. "Ang Therapy ay talagang nakatulong sa akin na mahawakan ang mga bagay at harapin ang aking mga alaala nang may layunin. Naging mas malakas din kami ni Ashlyn sa couples sessions. Masasabi kong nagkakaroon tayo ng bagong antas ng tiwala sa isa't isa." “Ang sarap pakinggan.” "Dagdag pa, alam ko na k
(Winona) "So, sa tingin mo makakauwi tayo sa kanyang kaarawan sa loob ng tatlong linggo?" Tanong ko kay Dr. Green dahil ayaw kong gumawa ng anumang bagay na pwedeng magpabalik sa paggaling ni Abby. "Gusto ko siyang ipaghanda ng kaunting party." “Okey naman ang depekto sa heart wall sa ngayon. Habang siya ay lumalaki, at ang kanyang puso ay lumalaki, ito ay mangangailangan ng patuloy na pagsasaayos. Sana ay maabot natin siya sa puntong wala nang karagdagang pagkasira ibig sabihin ay hindi na kailangan ng heart transplant.” “Naiintindihan ko.” "Ito ay nangangahulugan ng mga operasyon at pagsasaayos para sa karamihan ng kanyang pagkabata. Sa tingin ko, pwedeng ang isang birthday party lang ang bagay na magpapasigla sa kanya. Huwag lumampas ito bagaman. Kailangan niya ng maraming kapayapaan at katahimikan. Pero huwag panatilihing nakakulong siya sa loob. Ilabas siya sa sariwang hangin at araw hangga't pwede. Hayaan mo siyang maging bata." “Siguradong gagawin ko. Salamat, Doctor G
(Ashlyn) Dumating na si Lance bago kami pumunta ni Judy sa downtown. Todo ngiti at yakap siya. I'm not sure I trust her, pero hindi ko sinisira ang araw na pinangarap ko. Mula nang mapansin ko si Jayden Brennan, minahal ko na siya. Mahirap panoorin ang kanyang pagkahumaling at pagkahumaling kay Winona, pero nagtagumpay ito sa huli. Para sa akin. Sinagot ko ang pinto nang tumunog ang chime. "Ashlyn." "Lance, pasok ka." Pilit kong iniiwasan ang diretsong titig niya. Ang presensya niya ay nagpapaikot-ikot sa tiyan ko. Hinila niya ako palabas ng pinto gamit ang braso, mahigpit ang pagkakahawak niya at hindi maawat. “Buntis ka?” “Tama na yan. Magkakaanak na kami ni Jayden.” Pinipilit kong panatilihing matatag ang boses ko, pero may panginginig na hindi ko lubos na maitago. Bahagyang nanginginig ang mga kamay ko, at kinuyom ko ito para pakalmahin ang sarili ko. “Sigurado ka?” Naningkit ang mga mata ni Lance, tinitigan ako ng matindi na ikinakurot ng tiyan ko. "Siyempre sigu