(Winona)Ang paglipat sa lungsod kung saan ako lumaki ay isang tunay na pakikibaka sa una. Tatlong taon na ang lumipas at unti-unting gumaganda ang bawat araw. Ang munting buhay na lumalago sa loob ko ang nagpalakas sa akin. Hindi lang ito tungkol sa akin. Pagkatapos manganak sa aking magandang babae, nagsimula ako sa isang maliit na kompanya bilang isang marketing at financial advisor, na ginamit ang aking pag-aaral. Tila ang makapagbigay ng mga panukala para sa matagumpay na mga kampanya sa marketing ay isang bagay na napakahusay ko. Ang lahat ng aking mas maliliit na kampanya ng kumpanya ay naging parang napakalaking apoy. Sapat na para makuha ang atensyon ng ilang malalaking kumpanya. Ang mga malalaking kontrata ay talagang nagpapaikot sa mundo ng korporasyon.Sa palagay ko ang oras ay naghihilom ng lahat ng sugat. Ito na ang pinakamagandang panahon sa buhay ko simula nang maghiwalay kami. Kadalasan dahil isa na akong ina ngayon at siya ang pinakamahalagang bagay sa mu
(Jayden)Siya talaga. Nakita ko ang larawan niya nang dalhin sa aking pansin ng aking pinuno ng digital marketing ang maliit na kumpanyang ito. Nakikita kong hinahalikan niya siya at namumuo ang galit sa loob ko and I get a flash of something. Ang sakit ng ulo ko at si Winona na nakasuot ng katulad na suit at hinahalikan ko siya at hinihiling ang kapalaran niya para sa isang pakikipanayam.Tapos nawala yung sakit at inis na lang ang nararamdaman ko ngayon. Napaka unprofessional nila. Hindi ba dapat business partners sila? I mean she has every right to move on but for some reason hindi ko maalis ang galit sa ngayon.Nakatutok ang mga mata niya sa akin at namumula ang mukha niya. Binuksan ko ang pinto at pumasok na parang wala akong pakialam. Mayroon akong napakagandang kontrata sa aking kamay at ito ay pipirmahan ngayon.Nilagay ko ito sa desk. “Nandiyan na lahat, may twenty-four hours ka para pumirma. Kung hindi ka pumirma, wala nang ibang offer mula sa aming kumpanya.”
(Jayden) Isang bagay tungkol sa larawan ni Winona kasama ang kanyang maliwanag at mainit na ngiti at ang kanyang nagniningning, mapagmataas na mga mata ay nag-trigger ng isang bagay sa loob ko. Kinailangan ko siyang makita muli. Kahit na siya ay nasa ilalim ng listahan. Hindi na rin ako nagulat ng makita ko siya sa taas. Para sa ilang kadahilanan, alam kong siya ang magiging pinakamahusay sa kanyang ginawa. Something deep inside me told me she always was. Sa sandaling pagtitig ko sa kanya ay hindi ako kukuha ng sagot. He kissed and I saw her gently pushed him away. There's a feeling inside me even now hindi ko maintindihan. Kung bakit niya ako dapat istorbohin, hindi ko alam. Hindi naman, nabigla lang ito ng muling bumangga sa kanya.Tinignan ko ang picture niya sa screen ko.May vision nanamang pumaosk sa isip ko: si Winona, mas maliwanag pa sa picture sa screen ko ang ngiti niya. Tumatawa siya at pinapaikot ko siya. Isang matinding sakit ang tumama sa ulo ko. Damn, sobra
(Winona)Wala siyang nagawa kundi ang sumang-ayon sa akin nang tawagan ko siya para sabihing wala akong pinipirmahan hangga't hindi kami nag-uusap nang pribado. Halos makumbinsi ko na ang sarili ko na sabihin sa kanya ang tungkol kay Abby. Nagdadalawang isip ako kung bakit kailangan kong kumbinsihin siya na hindi niya siya. Siguro magiging okay din ang lahat. Wala na akong narinig na kahit ano mula kay Ashlyn o sa nanay niya mula noong hiwalayan, kaya sigurado akong wala silang pakialam sa isang paraan o iba pa ngayong malapit na ang kasal. Kung talagang gusto nila akong hanapin at gulo, nagawa na nila. Parang medyo kakaiba si Jayden nang pumunta siya sa opisina ko noong nakaraang linggo. Parang galit siya pero naguguluhan din. Tingin ko ang tingin niya pa din ay demonyo ako na namamagitan sa kanila ng girlfriend niya Pero ang mga Brennans ay nakikipagsosyo lang sa pinakamahuhusay, kaya alam kong hindi siya basta-basta makakalayo sa akin dahil gustong malaman ng ibang business
(Winona)Pagbalik ko sa hotel, sinalubong ako ng aking anak na babae na may pinakamagagandang ngiti at tumakbo para yakapin.“Mommy!”“Hi sweety. Nagsasaya ka ba?”"Puppy," sabi niya, hawak ang paborito niyang teddy."Napaka-cute ni puppy."Humihirit siya at ibinaba ko na siya. May nagdoorbell. Baka housekeeping. Kumapit si Abby sa binti ko. Pagbukas ko ng pinto, nakita kong galit na nakatitig sa akin si Ashlyn. Medyo mahiyain si Abby, kaya tumakbo siya para malamang hanapin si Anne. Pasalamat na lang at hindi na nasilayan ni Ashlyn ang mukha niya. Lumabas ako at isinara ang pinto sa likod ko. “Bakit ka nandito? Sinundan mo ba ako?" Sabi ko at pinagmasdan ang pagtaas ng kilay niya ng nakakita siya ng isang bata at dapat niyang hulaan na isa na akong ina. Siya pushes up palapit. Nanginginig siya, sa galit o kaba, ewan ko ba. Pero siguradong galit siya. "Sinabi mo sa akin na hindi ka buntis." “At hindi ako naging. Pero may nakilala akong lalaki at sabay kaming
(Winona)Araw na ng party. Well, lumipas lang ang linggo. Sa palagay ko ay hindi ako nagsumikap ng ganito, pero nakamit ko ang gusto ko. Hindi ko na rin kailangang makipagbusinahan ng husto kay Jayden at hindi ko na nakita si Ashlyn o ang nanay niyang si Judy sa mga oras na iyon.Sa kabuuan, ito ay isang magandang linggo at ang nakaraan ay hindi bumabalik sa akin tulad ng inaakala ko. Siguro magiging maayos ang lahat, pagkatapos ng lahat. But then there's Abby that no one know about except Ashlyn, and she can't have told Judy or Jayden as they would be all over me about it. I wonder bakit?Hindi ko na siya kayang ilihim ng matagal at hindi ko pa rin nakakausap si Phillip tungkol sa solusyon.Sa totoo lang, walang permanenteng solusyon kapag nakita na siya ng lahat dahil kamukhang kamukha niya ang ama niya at kapos sa buhok at paggamit ng colored contact lens, lalabas din ang katotohanan sa huli. Kung pwede ko lang matukoy kung kailan iyon ay makakatulong ito para maiwasan si Abby s
(Winona)Lumingon ako. Bumibilis ang tibok ng puso ko at pinipilit kong mag-concentrate sa pagpigil ng paghinga ko. Hindi kapani-paniwala na nandito pa ako, malapit nang maging civil sa dalawang ito. Hindi ko akalain na posible ito mangyari kahit dalawang linggo palang ang nakakaraan.Pinapalakas ko ang aking sarili, naglagay ng ngiti sa aking mukha at tumalikod.Nakangiting nakatayo si Jayden at ang gwwapo niya sa suot niyang tuxedo kasama si Ashlyn sa tabi niya. Sobrang bagay sila sa isa’t-isa, tulad land din namin ni Jayden nung senior prom namin. Ang gabi kung kailan unang may nangyari sa amin.Mas matanda na siya ngayon pero nabawasan ang kagandahan ng katawan niya. Tiyak na mas sexy kaysa dati. Hindi sa may karapatan ako o kailangan kong pansinin. Pero deep inside, naapektuhan parin ako ng tingin niya gaya ng dati. Dapat tayong maging isang masayang pamilya ngayon sa halip na ang ganap na gulo na ito. Ngunit hindi ko maisip ang katotohanang iyon. Ngumiti ako kay Ashlyn, na na
(Jayden)Nakarinig ako ng mga hiyawan at nakikita kong nagkukumpulan ang mga tao malapit sa pintuan ng banyo.Teka, si Winona ba yun? Sumugod ako. Ano ang nangyari? Si Ashlyn ay nasa sahig at si Winona ay nakatayo sa ibabaw niya.Nakita kong mabilis din ang pagkilos ni Phillip sa kanila at maraming mata ang interesado.Damn it. Ito ay makikita sa lahat ng mga channel ng media bukas.Ngayon ay malapit na ako para marinig ang sinabi ni Ashlyn.“Hindi ko alam na sayo pala. pasensya na po! Please wag mo na akong itulak ulit!” pagmamakaawa ni Ashlyn.Nakita kong umikot ang mata ni Winona. “Itinulak kita? Dapat nga sinipa kita, yun ang dapat kong gawin." sabi ni Winona. "Pero sa totoo lang, ayoko na mag-aaksaya ng lakas sa inyong dalawa." Sinamaan ako ng tingin ni Winona.“Ashlyn? Anong nangyari?” Tanong ko pero naka titig pa rin ang mata ko kay Winona.Humihikbi si Ashlyn sa sinabi niya. “Inagaw niya sa akin ang kwintas at itinulak ako. Siya ay isang masamang babae. Galit siya sa a
(Winona) Oh mahusay, iyon lang ang kailangan ko ngayong linggo! Pag-usapan ang tungkol sa Mondayitis. Dumaan ako sa stand ng magazine sa kalye malapit sa office building namin at hulaan kung sino ang nasa front cover ng lahat ng gossip magazine. Jayden Brennan. Sinong nagbabasa pa rin ng kalokohang ito? Pero ang pagmemerkado ay ang aking trabaho at kailangan kong maunahan ito. Hindi mahirap makita na may pahinga ako. Kumuha ako ng mag-asawa at binayaran sila. Tapos nag search ako sa socials ko. Itinago ng Ex-wife ni Jayden Brennan ang anak niya Malubhang isyu sa kalusugan para sa unang ipinanganak na tagapagmana ng Brennan Nawala na ba ni Jayden Brennan ang kanyang killer CEO edge Banlawan at ulitin. Saan nila nakukuha ang kanilang impormasyon? Ibig kong sabihin, hindi sila eksaktong mali, pero paano nila nalaman ang lahat ng ito? May daga yata tayo. Judy? Ashlyn? Impiyerno, pwedeng kahit sinong naghahanap para kumita ng mabilis. Pero hindi lang kung sino ang nakakaal
(Jayden) “Oh damn. Wala sa bulsa ang phone ko. Baka lumabas yan sa sofa or something.” I give Ashlyn a peck on the cheek as she sit in the driver's seat “I'll just pop back and grab it. Hindi na ako magtatagal.” “Okay. Bilisan mo.” Mukhang kinakabahan siya. “I-lock mo ang pinto ng sasakyan paglabas ko. Kung sakali. Hindi alam kung sino ang nasa labas at tungkol sa oras na ito ng gabi.” Pinisil ko ang kamay niya bago lumabas. "Gagawin ko." Naglalakad ako sa gate at sa daanan, ang malamig na hangin sa gabi na tumatama sa aking balat. Nag-freeze ang dugo ko sa nakikita ko sa pintuan. Anong kalokohan ang ginagawa niya sa kanya? Isang bagay sa loob ko ang sumisikat, isang primal protectiveness. Gusto kong putulin ang ulo niya. Nagpupumiglas si Winona laban kay Phillip sa pintuan. Ang kanyang mukha ay baluktot sa pagkabalisa, ang mga braso niya ay nanginginig. Tumakbo ako at kinaladkad siya palayo sa kanya, tumataas ang adrenaline ko. “Anong nangyayari?” Pinandilatan ako ni Phi
(Winona) “Winona,” puno ng emosyon ang boses ni Jayden. “Salamat sa araw na ito. Napakahalaga nito sa akin.” Tumingin ako sa kanya, tumulo ang luha sa mga mata ko. “Malaki din ang ibig sabihin nito kay Abby. Nararapat niyang makilala ang ama niya." Humakbang siya palapit, pinunasan ang luha sa pisngi ko. "Sana maiba naman." Lumunok ako ng mariin, ang mga alaala at emosyon ay nagbabanta sa akin. “Kailangan nating mag-focus kay Abby ngayon. Siya ang mahalaga at darating ang bago mong anak.” Pinipigilan ko ang pagdiin sa dibdib niya. “Jayden, alam kong may naibahagi tayo na once in a lifetime. Pero ito ay isang buhay na ang nakalipas. Kailangan ko ng mapayapang buhay. Makukuha ko yan kung kasama mo si Ashlyn at masaya ang Mom mo.” Tumango siya, saglit na dumapo ang kamay niya sa pisngi ko bago siya humiwalay. “Tama ka.” Habang papalabas siya ng kusina, pinagmamasdan ko siyang umalis, ang puso ko ay kumikirot na may halong pagmamahal at kawalan. Alam kong kailangan kong mag-m
(Winona) Hindi ako sigurado kung handa na ako. Akala ko magiging ako. "Tapusin muna natin ang araw na ito." Kinuha ko ang aking sarili mula sa mga bisig niya at kinuha ang ilang mga oven tray na puno ng mga paborito ng party para painitin. Ang init ng oven ay lubos na kaibahan sa malamig na hukay sa aking tiyan. “Oo naman.” Kumuha si Phillip ng mga pinggan ng keso at prutas mula sa refrigerator. "Ilalagay ko ito sa mesa." Ngumiti siya, pilit na pinapagaan ang tensyon, pero ramdam ko ang pagkabalisa sa pagitan namin. “Salamat.” Tapos nagdadalawang isip ako. “Phillip?” “Oo?” Lumingon siya sa akin, bakas ang pag-aalala sa mga mata niya, bahagyang kumunot ang kanyang mga kilay. "Maglaro ng cool doon." Kinagat ko ang labi ko, nangingibabaw sa akin ang pag-aalala. Sumagi sa isip ko ang mga alaala ni Jayden at ang pinagsamahan namin. Ang seksi niyang ngiti, ang pagkunot ng mga mata niya nang tumawa, kung gaano ako kaligtas sa mga bisig niya. Inalis ko ang mga iniisip, nakatuon s
(Winona) “Hey there, sweety. May surprise ako sayo." Ang aking boses ay magaan at masaya, pero ang aking puso ay tumibok sa pag-asa. Nakangiti siya sa akin, nanlaki ang mga mata niya sa curiosity. "Regalo ba ito?" "Hindi naman, pero maraming regalo mamaya." Lumuhod ako sa tabi niya, hinawi ang ilang buhok na nakaharang sa mukha niya. “Okay.” "Naaalala mo ba ang kaibigan kong si Jayden na pinag-usapan natin?" Tanong ko, sinusubukang panatilihing kaswal ang tono ko. Tumango siya, kumikinang ang mga mata niya sa excitement. "Nandito siya para salubungin ka at bumati ng maligayang kaarawan." Nagningning ang mga mata niya, at bahagyang tumalbog sa upuan niya. “Ay!” “Gusto mo bang lumabas?” Tanong ko, kumakabog ang dibdib ko. Sabik siyang tumango. “Ihatid na kita sa pushchair mo, para hindi ka masyadong mapagod.” Dahan-dahan ko siyang binuhat at pinaupo sa pushchair, sinisiguradong komportable siya. “Okay, Mommy.” Ang kanyang boses ay malambot at nagtitiwala, at ito a
(Winona) Gumawa si Anne ng unicorn cake at napakaganda nito sa mesa at napuno na ni Phillip ang lahat ng mga snack bowl, siguraduhing sariwa at walang alikabok ang lugar, at nakatayo siya rito na may hawak na kape para sa akin. Ang lounge area ko ay ginawang party central. Nanginginig ang mga kamay ko nang kunin ko iyon sa kanya. "Mukhang maganda ang kwartong ito. Magugustuhan lang ito ni Abby. Sana ay maayos na siya para maupo sa kanyang trono at buksan ang mga regalo niya sa amin.” Kinuha ko siya ng isang gintong velvet na trono para sa araw na iyon. “Sigurado akong gagawin niya. Alam mo kung gaano siya kahilig mag-unwrap ng mga regalo.” nakangiting sabi ni Anne. natatawa ako. "Oo, at pagkatapos ay paglalaruan niya ang lahat ng mga kahon na pinapasok nila sa halip na mga laruan." “Alam ko. Nakuha ko sa kanya ang pinakamalaking naka box na maaari kong mahanap para sa kadahilanang iyon,” dagdag ni Phillip. "Ang bike na iyon na may hawakan para itulak namin siya ay perpekto
(Jayden) “Tatlong taon na si Abby ngayon. Nakalabas na siya sa ospital at sa wakas ay handa na akong makipagkita sa kanya.” Ngumiti si mama pabalik sa akin. “Sobrang exciting. Pwedeng nakilala mo siya bago ito." “Alam ko, pero marami siyang dapat ipaglaban. Gusto kong makasigurado na handa na siya. Na handa na ako.” “Sa tingin ko, magiging handa na siya. Hindi niya pinalampas ang pagdilat niya at nakita niya ako.” "Teka, nakilala mo ba talaga siya? Paano ito?” Nagulat ako na hindi ito sinabi ni Mom sa akin. “Ginawa ko, at kung tatanungin mo kung may duda sa iyo siya. wala. Pwedeng siya ang iluwa sa iyong bibig sa edad na iyon. So, sigurado ka bang handa ka na?" tumango ako. "Ang Therapy ay talagang nakatulong sa akin na mahawakan ang mga bagay at harapin ang aking mga alaala nang may layunin. Naging mas malakas din kami ni Ashlyn sa couples sessions. Masasabi kong nagkakaroon tayo ng bagong antas ng tiwala sa isa't isa." “Ang sarap pakinggan.” "Dagdag pa, alam ko na k
(Winona) "So, sa tingin mo makakauwi tayo sa kanyang kaarawan sa loob ng tatlong linggo?" Tanong ko kay Dr. Green dahil ayaw kong gumawa ng anumang bagay na pwedeng magpabalik sa paggaling ni Abby. "Gusto ko siyang ipaghanda ng kaunting party." “Okey naman ang depekto sa heart wall sa ngayon. Habang siya ay lumalaki, at ang kanyang puso ay lumalaki, ito ay mangangailangan ng patuloy na pagsasaayos. Sana ay maabot natin siya sa puntong wala nang karagdagang pagkasira ibig sabihin ay hindi na kailangan ng heart transplant.” “Naiintindihan ko.” "Ito ay nangangahulugan ng mga operasyon at pagsasaayos para sa karamihan ng kanyang pagkabata. Sa tingin ko, pwedeng ang isang birthday party lang ang bagay na magpapasigla sa kanya. Huwag lumampas ito bagaman. Kailangan niya ng maraming kapayapaan at katahimikan. Pero huwag panatilihing nakakulong siya sa loob. Ilabas siya sa sariwang hangin at araw hangga't pwede. Hayaan mo siyang maging bata." “Siguradong gagawin ko. Salamat, Doctor G
(Ashlyn) Dumating na si Lance bago kami pumunta ni Judy sa downtown. Todo ngiti at yakap siya. I'm not sure I trust her, pero hindi ko sinisira ang araw na pinangarap ko. Mula nang mapansin ko si Jayden Brennan, minahal ko na siya. Mahirap panoorin ang kanyang pagkahumaling at pagkahumaling kay Winona, pero nagtagumpay ito sa huli. Para sa akin. Sinagot ko ang pinto nang tumunog ang chime. "Ashlyn." "Lance, pasok ka." Pilit kong iniiwasan ang diretsong titig niya. Ang presensya niya ay nagpapaikot-ikot sa tiyan ko. Hinila niya ako palabas ng pinto gamit ang braso, mahigpit ang pagkakahawak niya at hindi maawat. “Buntis ka?” “Tama na yan. Magkakaanak na kami ni Jayden.” Pinipilit kong panatilihing matatag ang boses ko, pero may panginginig na hindi ko lubos na maitago. Bahagyang nanginginig ang mga kamay ko, at kinuyom ko ito para pakalmahin ang sarili ko. “Sigurado ka?” Naningkit ang mga mata ni Lance, tinitigan ako ng matindi na ikinakurot ng tiyan ko. "Siyempre sigu