Hindi na ako nagreply kahit na sunod sunod ang pagtunog ng cellphone ko. Seriously? What's with this guy? Mabigat ang loob na in-off ko ang aking cellphone at pinilit matulog. Hindi na rin ako nag-almusal sa bahay at dumaan na lang sa isang cafe bago pumasok. "Bakit ayaw mo?" nakasimangot akong tiningnan ni Jayle. Nagyayaya siyang pumunta sa cafeteria pero tinanggihan ko. Paniguradong naroon si Forth at ayaw ko siyang makita. "Hindi ako gutom, Jayle," simple kong sabi. "Hay naku! Paano na ako nito? Mag-isa na naman akong kakain?" himutok niya. "Pwede namang sa labas na lang tayo bumili ng pagkain," suhestiyon ko. "Akala ko ba hindi ka gutom?" nagtatakang tanong niya at pinanliitan ako ng mata. Umiwas ako ng tingin at nagkunwaring may tinitignan sa cellphone. "Hmm. Umamin ka nga sakin," aniya. "Iniiwasan mo si Forth 'no?" panunuya niya. Mabilis akong umiling at awkward na natawa. "Hindi, ah. Bakit ko naman siya iiwasan?" pagmamaang maangan ko, hindi pa rin makatingin sa ka
Two weeks. I waited for two weeks for him to show up but he didn't. A part of me was worried of him because he's nowhere to be found. Hindi ko rin maintindihan ang sarili ko. Tinataboy ko pero noong tuluyan nang di nagpakita ay hinahanap ko naman. Muling sumagi sa isip ko ang mga narinig ko sa rooftop noong nag-uusap sila ni Melizza. Hindi na nagawang balikan ng isip ko ang tagpong iyon dahil masyado akong okupado sa presensiya niya noong mga nakaraang araw. Kaya ngayong nawawala siya, napaisip ako. Hindi kaya totoo talagang may relasyon sila gaya ng sinasabi ni Melizza? At kung ganoon nga, bakit siya lumalapit-lapit sa akin? Bakit niya ako niloloko? Parang nilukumos ang puso ko habang iniisip ang lahat. Para na akong mababaliw sa mga pumapasok sa utak ko. Bumabaha ang mga hinala ko kay Forth. Habang tumatagal na hindi siya nagpapakita sa akin, lalo akong nahuhulog sa bitag ng pagdududa. "You are spacing out again," Markus' cold voice lingered on my ears. I blinked twice and
Katok ng kasambahay ang nagpatigil sa akin sa pagsusulat sa aking binder. Tumayo ako at pinagbuksan si Ate Melanie. "Ma'am, nasa baba po si Sir Gyron. hinahanap ka po," tukoy niya sa aking pinsan. "Okay. Bababa na ako, Ate," I said. Agad kong niligpit ang mga gamit ko saka bumaba. Naabutan ko si Gyron na prenteng nakaupo sa sofa. "What brings you here, Gy?" I asked and sat on the couch. He sighed. "Just checking on you. I haven't talked to you for months since I'm very busy with the company. How are you?" I shrugged. "I'm fine. Busy lang din sa pag-aaral." tumango siya at matamang tumitig sa akin nq parang may gustong sabihin pero hindi masabi. "What?" I asked. "The housemaids told me how your parents treat you the past few weeks because of your sister," biglang nag-iba ang tono niya. Sumeryoso ang kaniyang mukha at matiim akong tinignan. "Wala ka man lang ginagawa para ipagtanggol ang sarili mo?" "Kasalanan ko naman--" "And you think I'll buy that? I've known how rational you
Nakarating ako sa NightZone Bar makalipas ang ilang minuto. Dumagundong ang nakakabinging musika nang makapasok ako. Amoy ng pinaghalong alak, sigarilyo, pabango at pawis, at ang nakakasilaw na neon lights ang pumukaw sa aking matamlay na diwa. "Cary!" ang matinis na boses ni Gianna ang nagpalingon sa akin sa kaliwang dako. Namataan ko ang mga bote ng alak sa mesa. Naroon lahat ng mga kaibigan ko at iilang kaklase. Agad akong lumapit sa kanila. Marahang hinigit ni Gianna ang aking pulso at pinaupo sa kaniyang tabi. "Hi, Cary!" "Hello, Cary!" My classmates greeted me, almost in unison. Tipid ko silang nginitian bilang pagbati. Mukhang sanay naman ang mga ito na pormal talaga ako at hindi talaga ganoon ka-sociable kaya wala rin masyadomg problema kahit hindi ko sila kibuin. Tawanan ang pumuno sa aming table dahil sa mga kwela kong blickmates. Tahimik lamang ako at nakikitawa lamang sa usapan. Paminsan-minsan ay sumasali rin naman ako sa usapan kapag tinatanong ako but most of the ti
Sabay kaming bumalik sa loob. Forth held my hand as we walk. Kita ko ang pagbaling ng mga tao sa amin habang nilalagpasan namin ang mga table. "Forth!" bati ng ilang lalaki. "Hi, Forth." "Omg, are they together?" "I thought it's Mel." "The girl was way more gorgeous, though. And very sexy." "That's the Velasco heiress, Gen. Iyong may-ari ng SVC." "They look hot together. Bagay." Ilan lamang iyon sa mga naririnig ko. I remained stoic and serious as we walked past the tables. Pupuntahan namin ang mga kaibigan ko para magpaalam. Si Forth na ang maghahatid sa akin. Laglag ang panga ni ng mga kaibigan ko nang makita kami. Tila hindi makapaniwala na magkasama kami ni Forth. Giana even held her chest dramatically. Si Shane ay nasa magkahawak naming kamay nakatingin habang si Macy ay nanunukso ang tingin sa akin. "Ano? Uwi na tayo?" si Jayle. "Yes. Gabi na rin and Giana is very drunk. She might pass out kung matatagalan pa lalo na at hindi rin maawat sa kakainom," ani Macy sabay tin
" How was it?" marahang tanong ni Forth nang makapasok ako sa kaniyang sasakyan. I smiled at him. He looks handsome as always. Sa dilim man o sa liwanag, parehong malaks ang dating niya. At kahit gabi na ay umaalingasaw pa rin ang kaniyang bango. "It ended peacefully," I shrugged. "Saan tayo?" "You'll see," he smirked and held my hand. Hawak niya ang kamay ko habang nagmamaneho siya. Tahimik lang kami habang binabaybay ang daan. May kadiliman ang daang tinatahak namin ngunit hindi ko magawang matakot. Maybe because he's on my side. I feel secured. The car stopped. Forth handed me his hoodie as we went out of the vehicle. He held my hand as we walk. We entered a luxurious restaurant. Three floors ito at modern ang disenyo. Beige, brown and gold filled the whole place. The elegant chandelier hanged on the ceiling. May glasswall din which added fancy to the place. Iginiya ako ni Forth sa elevator. Tahimik kaming pareho habang hawak niya pa rin ang kamay ko. The lift brought us to t
Dalawa ang dalang kotse ng mga pinsan ko. Si Karsen at Liam ang driver. Sa kotse ni Forth ay kami lang dalawa. Isang oras ang lumipas ay nakarating na kami sa bahay nina lola. Sinalubong ko sila ng yakap. Ilang buwan na rin akong hindi nakabisita sa kanila dahil abala ako sa ibang bagay. I am glad seeing them this lively and healthy. Ilang sandali pa kaming nagbatian bago kami pumasok. "Hindi ba't kaibigan iyan ni Karsen, hija?" tanong ni lola sa akin. Kuryoso ang kaniyang mga mata sa nag-iisang bisita na ngayon ay nakihalo sa mga pinsan kong lalaki sa sala. Tumango ako kay lola. "Opo, 'la. Schoolmate ko rin po." "Hmm. Nanliligaw sayo?" tudyo niya. Uminit ang pisngi ko at hindi alam kung ano ang isasagot sa aking lola. Napasulyap ako kay Forth na ngayon ay malalim ang titig sa akin. I smiled a bit at him but he remained serious. "H-Hindi po," I stuttered. "Ah, boyfriend mo na pala. O siya..." "La, hindi po!" giit ko ngunit binigyan lamang ako nito ng nanunuksong ngisi at pinu
"Hooh! Tapos na rin sa wakas!" Napangiti ako sa masayang mukha ni Jayle nang makalabas kami ng classroom. Katatapos lang naming mag-take ng final exams kaya heto't tuwang-tuwa siya dahil makakapagpahinga na raw ang kaniyang brain cells. "Sobrang hirap ng mga exams and hindi lumabas yong mga ni-review ko! Like where the hell did those questions came from?" she whined. "But at least it's over. We can have our beauty rest na. Let's go out with the others. It's been a while." Napatingin ako sa aking wrist watch. It's one pm. May usapan kami ni Forth na magkikita kami after ng exams kaya hindi ako sigurado kung mapagbibigyan ko ang aking kaibigan. Napalinga ako sa paligid at nang mamataan ang pamilyar na bulto ng aking boyfriend ay unti-unting gumapang ang ngisi sa aking labi. He's laughing with his friends. Nang magkatinginan kami ay agad na umaliwalas ang kaniyang mukha. Tumaas ang kilay ko nang iwan niya ang kaniyang mga kaibigan para puntahan ako. Rinig ko pang tinatawag siya ng
Trigger Warning: ViolenceWakas"So...are you coming home tonight?" my brother, Frand, asked and sat on the couch in front of me with a glass of liquor on his hand.I leaned on my swivel chair. Ibinaba ko ang dokumentong binabasa at sinulyapan ang nakakatandang kapatid. Ilang beses na itong pabalik-balik sa aking opisina ngayong araw para kulitin akong umuwi ngayon. It's lola's 85th birthday and we are having a family dinner. Ayos lang naman na hindi ako pumunta dahil binisita ko na si lola kahapon. We had an early celebration on her favorite restaurant yesterday so I think she'll understand if I won't come.Kaso ang mga kapatid ko, ayaw tumigil. Palagi na lang, tuwing may okasyon ay pinagtutulungan nila akong pauwiin. They've been teaming up against me for the past years just to make me come home. Hindi na rin kasi ako umuwi simula no'ng naging abala na sa mga hawak na negosyo."I'm busy," sagot ko.Matalim niya akong tiningnan ngunit sa huli ay bumuntong-hininga. "Kinukulit ako ni M
Naalimpungatan ako sa pagtama ng nakakasilaw na liwanag mula sa bintana. I opened my eyes slowly. Mula sa puting kurtinang hinihipan ng hangin ay inilipat ko ang paningin sa aking tabi.No one was there. Siguro'y nasa labas na ang mag-ama ko. Ngumuso ako at dahan-dahang bumangon. Forth slept here with us last night. It was a long day for us kaya't agad kaming nakatulog. Ngunit himalang nauna pa siyang magising sa akin.Inayos ko ang sarili saka bumaba. Naabutan ko si Carson na nakatungtong sa monoblock chair habang abala sa pagbabati ng itlog. While Forth is topless while cooking something.Saglit akong napatulala. His hair is messy but he still look hot as hell. His thin stubble made him look rough and more intimidating. Ang mga labi'y pula at medyo nakaawang habang nakikinig sa sinasabi ng anak. He laughed a bit at what our son said, revealing his set of perfect whites.Even with the way he laughs, hindi ka mapapanatag. Akala mo'y isang guwapong diablong natutuwa sa kung ano. His sm
"How did you know?" kinakabahan kong tanong habang siya'y nagmamaneho papunta sa aming bahay. "I had you investigated before I come here," tipid niyang sagot.I almost forgot that he's damn rich now. Kaya marami na rin siyang koneksyon at hindi malabong napaimbestigahan na ako nito!"God knows how I wanted to drag you both with me the moment I found out we have a son," aniya. "Ang nagpipigil lang sa akin ay ang kaalamang galit ka sa akin. That's why I gave you time first."I looked at him guiltily. No traces of anger can be seen on his face. In fact, he looked...peaceful. But then, hindi ba siya galit na itinago ko ang totoo?"Hindi ka...uhm, galit?" nag-aalangan kong tanong."Why would I be? You struggled to raise him alone when I should've been there for you both. Dapat kayo ang galit sa akin, Selene."Parang may humawak sa aking puso sa sinabi niya. I smiled weakly at him."Stop blaming yourself on things you have no control of," I said. "At hindi kami galit sayo. Ang totoo, gusto
I was very devasted when everything I have fell apart back then. I used to think that nothing hurts more than what I went through in the past.It was nightmare. But knowing that someone laid his life on the line just to save me from a bigger and more miserable nightmare is a different kind of pain. He didn't have to do it. Hindi niya kailangang makialam. I refuse to accept how his love for me lead him to do stupid things.His father is a leader of a syndicate. It was given that he is dangerous. But he played his father's dirty game and betrayed him just so he can save me. Ganoon niya ba ako kamahal...para isugal ang buhay niya maprotektahan lamang ako? I couldn't accept it. It was too painful. Paano kung hindi siya nakaligtas sa pagkaka-coma? Paniguradong habang-buhay akong lulubog sa pagsisisi at sakit!Tulala ako habang nakaupo sa gutter sa labas ng restaurant. Nasa loob pa ng restaurant ang tatlo at ako lamang ang lumabas para magpahangin. At sa totoo lang, wala akong mukhang mai
Siya rin ang naghatid sa akin pauwi noong gabing iyon. Hindi ko na mahanap sina Kelmer sa bar kaya nauna na ako. I just texted them that I already went home, and that I couldn't find them anywhere."Blooming, ah!" salubong sa akin ni Daisy nang makapasok ako ng restaurant kinabukasan. "Baka naman nakahanap ka ng lalaki do'n sa bar kaya ganyan ha," ngumisi siya. Napairap ako. "Hindi ba pwedeng maganda lang ang gising?" balik ko. "Sus!" dinunggol niya ang balikat ko. "Sige, kunwari hindi ko alam na nagkakamabutihan kayo ni Sir pogi. Ang sweet at may paghatid-sundo pa plus bantay na bantay all day! Nabawasan na nga ang customer nating mga babae simula nong nagkalapit kayo niyan. Baka siya ang kasama mo kagabi. Naku ha!"Ngumiwi ako. Hindi na lamang ako nagsalita at dumiretso na sa staff room para magbihis ng uniform. Paglabas ko'y natanaw ko si Forth sa palagi niyang pwesto. He is looking on his laptop while he is holding a phone on his ear, seryosong nakikipag-usap sa kung sino. Lum
"When is your graduation?" Forth asked while he's still driving. Mula sa bintana ay inilipat ko ang tingin sa kaniya.His side profile welcomed my sight. Saglit akong napatulala roon. I already knew that he's handsome when we were still young but I never thought he could be this hot now. "Next week. Why?"His jaw moved slightly. "I was thinking if I could attend. If that's fine with you, of course."Natigilan ako roon.Hindi ko alam ang isasagot ko. Hindi ko masabing hindi pwede dahil siguradong magkikita sila ni Carson roon. "Uh... I'll see," nag-aalangan kong sagot.Tumango siya. We stayed silent until we reached the restaurant. Tahimik siyang bumaba at umikot para pagbuksan ako. I bit my lower lip and got out of the car. Hindi pa rin siya nagsasalita.I held his arm to stop him from walking. His lips parted as he stared at me."Uhm, galit k-ka?" nag-aalangan kong tanong.Kumunot ang noo niya, nagtataka. "Why would I be mad?""Kasi...uh...hindi ako pumayag agad na sumama ka sa gr
It was as if I was dreaming. Sobrang gaan ng pakiramdam ko matapos kong umiyak. It's like all the burden was lifted out of my chest.I sighed and leaned on Forth's chest more. Nasa loob na kami ng kotse niya, parehong tahimik na pinapakiramdaman ang isa't isa habang nakaupo ako sa kaniyang kandungan at nakahilig sa kaniyang dibdib. He was caressing my hair.Everything is still fresh to me. Masyadong mabilis ang mga pangyayari. Marami rin akong tanong na ilang taon nang hindi nabibigyan ng kasagutan kaya nag-uunahan sa aking utak ngayon."Forth," I called softly."Hmm?""Nung gabing lasing na lasing ka," panimula ko. "Kent called me and asked for help para pauwiin ka. Kaso noong nasa bar na ako, sinabi niyang nakauwi ka na kaya dumiretso ako sa condo mo..." I stopped for a while. I still remember what I felt that day. I was so broken when I saw him being kissed by a random girl on his bedroom. That was one of the most painful memories of the past. Until now, I am still bothered.Ramda
Umihip ang malamig na hangin ng makalabas ako sa restaurant. Kakatapos lang ng shift ko at pauwi na sa bahay. Dala ko pa ang paperbag ng pagkain na binili ni Forth para sa akin kanina. I rolled my eyes. Kahit bitter ako, hindi ako magsasayang ng pagkain. I'm tired giving it to my workmates, too. Kaya tinatanggap ko na lang at pinapakain kay Carson. I stopped on my tracks when I saw Forth's familiar car again. He was leaning on it as if he's waiting for someone. Nang makita ako ay umayos siya ng tayo. Nagpatuloy ako sa paglalakad, halos tumakbo na. Ramdam kong nakasunod siya sa likuran ko kaya mas lalo kong binilisan ang lakad ko. "Cary," he called. I didn't stop walking. Hindi ko rin siya nilingon. Tuloy tuloy ang lakad ko. "Cary, please. Slow down. I want to talk to you--" "I don't. Stop following me," I cut him off. I don't even know why I'm acting this way. Hindi ko maintindihan ang sarili sa biglang pagbuso ng galit sa sistema ko. It's like something is triggering me, push
Inilapag ko ang tray ng order ni Forth sa kaniyang mesa. I can feel his eyes on me but I refused to give him a single glance. Patuloy lamang ako tahimik na paglagay ng mga order niya. Ilalapag ko na sana ang paper bag na naglalaman ng kaniyang take out nang magsalita siya. "That's yours." Tinaasan ko siya ng kilay. "I said I already ate." "Then eat it on your break, or when you're hungry again," he shrugged like it was not a big deal and started eating his food. "Masasayang lang 'to. Hindi naman ako gutom." "Then bring it at home." Napairap ako at padabog na kinuha ang tray at paperbag saka umalis roon. Nakasalubong ko pa si Lorie na mukhang kakatapos lang mag-serve sa kabilang mesa. She smiled when she saw me. An idea lit on my mind. I glanced at the paperbag I'm holding. "Naglunch ka na?" tanong ko. "Magla-lunch pa lang. Busy eh. Bakit?" "Sa'yo na lang, oh," inabot ko ang supot sa kaniya. "May customer na nakalimutan iyong take out niya. Sayang naman." "Sure ka?" Tumango