"BABY, do you want to come with me to the office?"" Napatitig ito sa kaniya, maging ang ina na kasalukuyang umiinom ng kape ay napagawi rin ang paningin sa kaniya. Naisip niyang isama ito sa office para kahit papaano ay malibang. "Ano naman ang gagawin ko roon?" "Oo nga naman, iha, sumama ka na sa asawa mo." Ang Mommy niya ang nangumbinse rito at wala na itong nagawa pa kundi ang pumayag na lamang. Hinintay niya itong magbihis habang masayang nakikipagkuwentuhan sa ina sa sala. Lumabas ang pantay-pantay niyang ngipin sa kuwento ng ina tungkol kay Gwen noon, pero nang mapagawi ang tingin niya sa hagdan ay unti-unting nawala ang ngiting nakaukit sa kaniyang labi. Nasilayan niya ang asawang tila isang anghel na naglalakad palapit sa kaniya. She's wearing a halter neck black dress, above the knee, na nagpalitaw sa makinis at mapuputi nitong binti. "Perfect!" anas ng isipan niya. Nilunok niya ang laway na muntikan nang mapuno sa loob ng kaniyang bibig. Her hair was tied in a ponyt
Pinagmamasdan ni Gwen ang ibaba ng building. Natutuwa siya sa nakikita, ang liit ng mga sasakyan at ang mga tao ay parang mga naglalakad na langgam lamang. Nilingon niya ang asawa, hindi niya talaga ito matandaan pero kung mag-asawa talaga sila, ang suwerte niya. Bukod sa guwapo, mabait pa. Pero... "Ano kaya ang nangyari sa akin? Bakit ako nawalan ng memorya? Atsaka si Vic, bakit sinabi nitonh girlfriend niya ako? Wala naman pala kaming relasyon." Mga salitang lumabas sa kaniyang isipan. Nakatitig siya sa asawang abala sa pagpirma. Doon ay malaya niyang sinuri ang kabuohan ng mukhga nito: pilik-mata, ilong na may katangusan, hinawakan niya ang kaniyang ilong. "Buti na lang pala, hindi ako pango. Nakakahiya sa ilong niya." Pansin niyang gumalaw ang adams apple nito. Halos tumulo ang laway niya sa nakita. Ang swabeng tingnan. Amazing! Maagap siyang nag-iwas ng paningin nang gumalaw ang ulo nito. Hindi niya maiwasang mamula ang mukha, baka isipin ng kaniyang asawa ay pinagn
Dobleng pag-iingat ang ginawa ni Gian para hindi mag-krus ang landas ni Gwen at Rachel. Kapag kasama ito sa office ay bantay-sarado siya rito at kapag nasa bahay ay hindi niya ito pinalalabas. Natatakot siya sa posibleng mangyari. "Anak, okay ka lang ba?" tanong ng ina na pumukaw sa malalim niyang pag-iisip. Kasalukuyan siyang nasa veranda ng mansiyon habang hawak ang isang baso na may lamang wine. "Mom, ikaw pala! Yes, Mom, I'm okay." "Kanina pa kasi kita napapansin na parang malalim ang iniisip mo." Tumabi ito sa kaniya. Sabay nilang tinanaw si Gwen kasama ang bago nilang kasambahay, nasa ibaba ang dalawa habang inaayos ang mga tanim na bulaklak. "May iniisip lang ako sa opisina, Mom." "Mapapatawad ka niya, anak." Mukhang nahulaan nito ang iniisip niya. Napasulyap siya rito. "M-mom," mahinang sambit niya. Nginitian siya nito. Idinait pa ang palad sa balikat niya. "Alam kong mahal ka niya, anak, kaya kahit gaano pa kalaki ang kasalanan mo sa kaniya, alam kong mapatatawad ka rin
Nakangiting pinagmamasdan ni Gian ang asawa. Inaayos nito ang gamit niya, ipinaghahanda siya nito ng hapunan. Late na siya nakauwi dahil sa meeting na dinaluhan sa karatig lugar. Nagsabi siyang huwag nang hintayin, na mauna na itong matulog pero heto't nasa harapan niya ang asawa. Pinagsisilbihan siya. Nakapantulog na ito, manipis na tela ang suot. Bagama't may kalakihan ang pang-itaas ay alam niyang wala itong suot na bra. Bigla siyang may naisip ng pilyong gagawin. Tumayo siya't lumapit sa nakatalikod na asawa. Mula sa likuran ay niyakap niya ito. Huminto ito sa ginagawa. "Bakit?" Pilit na inabot ang ulo niyang nakapatong sa balikat nito. "Nothing. I just want a hug you." "Hug lang ba talaga?" Napangisi siya. Nasa loob na ng pang-itaas nito ang dalawang palad niya. Ang isa ay nakahawak sa tiyan at ang isa ay sapo ang kaniyang dibdib, nilalaro ang nipple. "G-Gian..." Hindi niya alam kung pinipigilan ba siya nito o isang ungol 'yon. "What?" Pinatakan pa niya ng mum
HINDI pa man nagkakamalay si Gwen ay balisang-balisa na si Gian. Abot-abot ang kabang nadarama niya habang matiyagang nag-aabang sa muling pagmulat nito. He knows na may posibilidad na bumalik na ang memorya nito. "I love you," hinagkan niya ito sa noo. "My baby, my Gwen." Naagaw ang pansin niya nang bumukas ang pinto. Pumasok ang isang lalaki na sa tingin niya'y doctor. Mabilis niyang inayos ang sarili, tumayo't sinalubong ito."Hi!" ngiting bati ng bagong pasok. "I'm the doctor of--" Hindi pa natatapos ang pagpapakilala nang mag-ring ang phone na hawak nito. "Just a second, Mr. I'll just pick this call." Hagya pa itong lumayo.Tumango na lang siya't hinintay na matapos ang pakikipag-usap ng doctor. Ngunit, base sa naririnig niyang tugon nito ay may emergency. "I'm sorry, Mr--""McCollins," aniya. "Mr. McCollins, I have something important to take care of. But I'll promise, I'll be right back. For now, I want to congratulate you." Pagkatapos magsalita ay mabilis na itong naglakad
"ANAK, nasaan si Gwen?"Nag-angat si Gian ng mukha. Nakaupo na siya sa gilid ng hospital bed. Malamlam ang matang sinalubong ang kaniyang ina. Alam niyang namumugto na ang mata sa paulit-ulit na pagluha, at ang peste niyang mata ay wala yatang balak na tumigil dahil nang makita ang ina ay muli na naman siyang napaluha. "Mom...""Oh, God!" Nang makalapit ang ina ay niyakap siya nito. "She left me, Mom. Galit siya sa akin. Galit na galit. Tama naman kasi siya, Mom. I'm a fool. A demon. I hurt her and almost killed her, kaya deserve ko ring masaktan ngayon. Kulang pa ang sakit, Mom. Kulang pa ang sakit na nararamdaman ko ngayon sa lahat ng ginawa ko sa kaniya. Bakit ko ba kasi iyon nagawa sa kaniya? Bakit ko ba siya pinasakitan nang sobra? I'm so stupid. Sana, ako na lang pala ang nasagasaan, hindi siya," mahabang litanya niya kasabay ng pagbaha ng luha sa balikat ng ina.Walang tugon ang kaniyang ina, ngunit alam niyang maging ito ay lumuluha na rin. Para siyang isang batang musmos ng
WALA sa sarili habang naglalakad si Gwen. Nakararamdam siya ng sakit sa bandang balakang at likod, ngunit hindi niya iniinda iyon. Malayo-layo na ang narating niya mula sa hospital at ngayo'y hindi pa rin alam kung saan siya pupunta. Litong-lito na siya. Nang magkamalay siya sa hospital ay ganoon na lamang ang kaniyang takot nang masilayan ang mukha ng lalaking naging dahilan kung bakit siya nandoon. Pero, ayon dito ay pitong buwan na ang nakalipas at nawalan siya ng memorya. Kung ganoon, bakit siya nasa hospital? Sinaktan ba siya nitong muli? At ano iyong sinasabi nitong may nangyari sa kanila? Paulit-ulit pa.Bigla siyang pinamulahan sa naiisip. "Paanong nangyari iyon? Posible kayang nagbago na siya? Pero bakit wala akong matandaan? Nawalan nga ba ako ng memorya? Ano ba kasing nangyari sa akin? Pero bakit-- ang gulo naman!" reklamo niya sa sarili. Napabuga siya ng hangin. Ngayo'y hindi niya alam kung saan pupunta. Wala rin siyang pera o kahit cellphone man lamang para makatawag sa
"Gwen, ikaw ba 'yan?" Mabilis na nilingon ni Gwen ang pinagmulan ng tinig. Napatayo siya. Si Sylvia. Nahanap siya nito. Ngunit, paano? "M-mommy," anas niya at sinalubong ang paparating na ginang. She missed her so much.Agad siyang niyakap nito. Mahigpit na yakap na tulad ng isang tunay na ina. Humiwalay rin naman agad ito sa kaniya. Pinakatitigan siya nito. "Bakit umalis ka ng hospital? Hindi ka pa magaling. Wala bang masakit sa iyo?" Ginagap nito ang palad niya at niyakag na maupo."Mommy, ano pong nangyari sa akin?" tanong agad niya rito. "Wala ka bang natatandaan?"Umiling siya. "Huli ko pong natatandaan ay 'yong nangyari na naumpog ako dahil sa kagagawan ng iyong anak."Nang dahil sa narinig ay napaluha si Sylvia. "I'm sorry, anak. Napakalaki ng kasalanan sa iyo ni Gian, but I know, pinagsisihan na niya iyon. Nawalan ka ng memorya dahil sa sinasabi mong nangyari sa iyo at nawala ka rin. Natagpuan ka niya sa isang lugar, I don't know what is the exact name of that place, pero
SA gitna ng dilim ay magkayakap si Celly at Adrix. Ang sinabi ng binatang pupunta sa US ang nagpalakas ng loob niya na yakapin ito. Isinantabi muna niya ang pride, sa pagkakataong 'yon ay hahayaan niyang gumana ang kaniyang puso. Sa isang iglap ay nasa loob na sila ng bahay at kapwa nangungusap ang mga mata. Walang pasubaling tinawid niya ang pagitan para mailapat ang labi rito. Hindi ito makahuma sa ginawa niya, halatang gulat na gulat. Siyempre, sino ba naman ang hindi magugulat sa ginawa niya? Siya na palaging nakasinghal sa binata, hahalikan ito? Nang bumitaw siya'y idinikit ang noo sa mukha nito. Amoy niya ang alcohol na ibinubuga ng hininga nito, pero alintana 'yon. Nakaliliyo man pero masarap pa rin sa pakiramdam."What happened? Is it a dream?"Bahagya siyang napangiti sa huling sinabi nito. Nang mag-angat siya ng paningin ay nasa mukha pa rin nito ang gulat. "OA mo na ha!" Tinapik niya ito sa balikat, saka'y bahagyang lumayo rito, dahil baka'y ipagkanulo na naman siya ng ka
NAKATUNGHAY si Adrix sa babaing pumapasok, kasama ang lalaking may dalang helmet. Parang tinutusok ng milyong karayom ang dibdib niya sa nakikitang kasiyahan sa mukha ni Celly. Ang pagbuka ng bibig nito kasabay ang paniningkit ng mata, alam niyang masayang-masaya ito, pero kapag siya ang kasama, galit na galit ito. Kahit wala siyang ginagawang masama lagi itong nakasinghal sa kaniya. Kinuha niya ang phone. Tinawagan niya si Gian. Nakapagdesisyon na siya, pupunta siya sa US para hanapin si Zabrina. Matapos kausapin ang kaibigan ay inilapag niya ang cellphone. Nasa loob na si Celly, kasama ang lalaking naghatid dito. Ngayong nasa loob na ang dalawa, samo't sari ang pumapasok sa isipan niya. Pumitik ng malakas ang puso niya. Ayaw man niyang aminin, pero kinakain siya ng selos. Kaya ba ayaw nito sa kaniya, kaya ba palagi itong nakasinghal sa kaniya, dahil may ibang nagpapasaya rito? Kunsabagay, matagal na siya nitong pinatitigil, pero siya lang ang makulit. Ngayon ay sinasampal na sa
SIMULA nang ihatid ni Adrix ay hindi na niya kinulit si Celly, pero kahit ganoon ay palagi pa rin siyang nakatunghay sa malayo rito. Palihim siyang nakabantay kahit sa pagpasok at paglabas ng dalaga. Nagkasya na lang siya sa pagtingin-tingin dito. Tulad ngayon, nakamasid na naman siya rito. Kung may makapapansin lang tiyak na iba ang iisipin sa kaniya.He sighed. Sinasabi nito na babaero siya, kahit ang ex-girlfriend niya, but that's not true. Ang totoo, ang mga babae ang lumalapit sa kaniya, pero hindi ibig sabihin na nakikipag-flirt siya. Si Hannah, ang ex-girlfriend niya, minahal niya ito ng sobra, dito na umikot ang kaniyang mundo. Ibinigay niya ang lahat, pero sa isang iglap ay nawala ito sa kaniya. Sa pag-aakalang may iba siya ay sumama ito sa mayamang lalaki. Akala niya'y ipinagpalit lang siya, pero matagal na pala nitong karelasyon ang lalaking 'yon. Wala siyang nagawa kundi ang tanggapin ang katotohanan. Pareho silang niloko ng dating kasintahan ni Gian, ang kaibahan nga la
INIS na inis si Celly, pero kahit ganoon ang naramdaman ay wala siyang ibang choice kundi ang pakisamahan si Adrix. Napahiya rin siya kay Gian nang magtalo sila sa harapan ng mag-asawa habang kumakain ang mga ito."Kundi ba naman isang tanga at kalahati!" pabulong niyang sabi, umiikot pa ang dalawang itim ng mata. Tinapunan nito ng pagkain ang waiter na nag-serve sa kanila sa restaurant. Pero ang mokong na 'to, siya ang sinisisi kung bakit nito nagawa 'yon. Nakikipagtitigan daw siya sa waiter."As if namang nakikipagtitigan ngang talaga ako, duh!" Muling umikot ang itim ng mata niya. Tumingin siya sa labas, nagbabaka-sakaling mawala ang inis niya sa binata.Ngayon ay nasa sasakyan siya nito. Ihahatid na raw siya, pero daraan muna sila sa mansyon ng McCollins dahil sa naiwang gamit doon. Hindi rin niya maipaliwanag ang sarili kung bakit inis na inis siya sa tuwing magkakamali ito. Para sa kaniya'y wala itong alam kundi ang uminom sa bar, lustayin ang pera sa walang kabuluhang bagay at
ANG sama ng tingin ni Gian sa asawa, nasa labas na sila ng room, pero bahagyang nakaawang ang pinto ng silid dahil sa natutulog na anak. Umi-echo ang boses nito, mabuti na lamang dahil soundproof ang office niya, kung hindi ay nagtaka na ang mga empleyafo niya sa labas. Ang asawa niya, pinagtitripan lang pala siya. Hindi pala ito galit sa nagawa niyanh pagsigaw dito. Oo, nainis ito pero nang makita ang reaksyon niya na halos umiyak na sa paghingi ng tawad dito at ngayon ay humagalpak ng tawa. Gayunpaman ay nawala ang anumang nasa isipan niya. Ang sarap lang pakinggan ng tawa nito. Nakahahalina. Namimilipit na ito sa pagtawa, may kasama pang hampas pa sa bangko. Ang mukha'y nammumula na. Sa ilang taon nilang magkasama, ngayon lang niya ito nakita kung paano tumawa nang walang pag-aalinlangan. Parang nakalaya ito sa madilim niyang anino. "Sweetheart, ang sakit na ng tiyan ko," sabi nitong nakahawak sa tiyan. Napangiti siya. Tumayo siya't lumapit dito. "Silly girl!" Tuluyan na siyang
NAISABUNOT ni Gian ang mga daliri sa sariling buhok. Nang dahil sa takot ay hindi sinasadyang nasigawan niya ang asawa. Ngayon ay hindi niya alam kung paano ito susuyuin. Bumalik ang alaala ng pagmamalupit niya rito, ang mga panahong palagi niya itong sinisigawan at sinasaktan. Tulad noon, wala pa rin itong imik. O baka'y kinimkim lang nito ang galit sa kaniya. Shit! Nahihiya siya sa asawa. Naihilamos niya ang dalawang palad sa mukha, saka'y tumingin sa asawang katabi ng anak. Hindi niya alam kung tulog ba ito at hindi rin niya alam kung paano ito pakikitunguhan. Namalayan na lang niyang tinatangay siya ng mga paa patungo rito. Maingat siyang umupo sa gilid ng kama at ginawa ang pagkakahiga ng asawa. Ipinatong ang braso sa baywang nito. "I'm sorry..." Nagkaroon ng bikig sa kaniyang lalamunan. Paano kung magtampo ito nang husto sa ginawa niya? Kung bakit naman kasi pinairal niya ang init ng ulo. "A-are you m-mad!" Tinamaan siya ng lintik dahil bahagya siyang pumiyok. Kapag g
HINDI mapigilan ni Gwen ang tuwa habang nasa clinic sila ni Celly. Nagkandahaba ang nguso nito at halos hindi maipinta ang hitsura, daig pa ang nalugi sa negosyo. Tumawag sa kaniya si Gian, nagtatanong kung natuloy ba ang appointment niya sa doktor ni Andrei. Alibi lang pala 'yon ng asawa, dahil ang totoo'y sinisigurado nito kung magkasama sila ng kaibigan. Nasa tabi nito si Adrix na naghuhurumintado dahil sa pagtakas ng kaibigan. "Hoy! Wala tayong relasyon para ipaalam ko pa sa iyo ang lahat ng aking gagawin!" bulyaw ni Celly sa kabilang linya. "Lower your voice," aniya rito, inihele pa niya ang natutulog na anak. Pinagbigyan niya ang hiling ni Adrix na makausap si Celly, kaya ngayo'y inis na inis ang kaniyang kaibigan. Masamang tingin ang itinugon nito sa kaniya na lalo niyang ikinatuwa. Kung nasa sariling pamamahay lang siguro siya ay humagalpak na siya ng tawa. Kaagad din nitong tinapos ang makikipag-usap sa nasa kabilang linya at padaskol na iniabot sa kaniya ang cellphone.
"SAAN ka pupunta?" Sumalimpat ang tingin ni Celly kay Adrix. Nakatayo ito sa harapan niya. Salubong ang kilay, mukhang aburido. Hindi na lang niya ito pinansin at akmang lalabas ng pinto ngunit maagap nitong iniharang ang katawan. Umikot ang kaniyang mata. Sa halip na lumabas ay malakas niyang isinarado ang pinto. Narinig pa niya ang hiyaw ng binata ngunit hindi niya pinakinggan, bagkus ay ini-lock pa. "Agang-aga nakakabwisit!" angil pa niya, kasabay ng marahas na paglalakad patungo sa likurang bahagi ng tinutuluyan.Simula nang dumating sila galing Isla Paradise ay palagi siyang binibisita nito. Tuwing umaga ay lagi niyang nakikitang nag-aabang sa labasan, kung hindi naman ay nasa harap ng pinto. Naiirita na siya rito. Sinabi na niyang tumigil na dahil hindi ito ang tipo niyang lalaki, pero napakakulit talaga. Hindi raw ito naniniwala sa kaniya."Nakakainis!" Binuksan niya ang bintana, siinuri ang paligid. Hindi 'yon kataasan, hanggang baywang lang niya at kaya niyang dumaan, ang
HINDI maalis-alis ang lagkit ng tingin ni Gian sa asawa. Gandang-ganda siya rito. She's so gorgeous with her looks. Para itong beauty queen na kahit simple lang ang kasuota'y nagiging kaakit-akit sa paningin niya. The way she walked, even her smile, lahat ng 'yon ay parang diyamante sa kaniyang paningin at kung sinuman ang magtangkang humawak o kahit tumingin dito'y dudurugin niya. A delicate smile drew on his lips when they stopped walking. His eyes also showed a lot of admiration. Kasalukuyan silang nasa veranda sa second floor, naliligiran ng iba't ibang uri ng halaman at sa kalangitan ay nandoon ang nagkikislapang mga bituin. "Ang ganda, sweetheart!" buong paghangang sambit nito. Umikot pa habang nakatingala at nakamasid sa mga bituin. Naisip niyang palagyan extension ng tulad nito ang kanilang room. May veranda rin ang silid nila pero maliit ang espasyo at hindi rin napagtutuonan ng pansin ang paligid. Bahagyang kumislot ang puso niya nang lumapit ito sa pinakadulo at kumapit