Chapter 2

Pagkatapos maihatid ang kanyang anak sa eskwelahan ay dumeretso naman sila Marissa at Diana sa isang restaurant. Mamahalin ang restaurant na pinagdalhan ni Diana sa kaibigan. Sa labas pa lamang ay talagang masasabi mo nang mayayaman lang ang may kayang kumain dito.

Nanlaki ang mata ni Marissa dahil sa ginawa ni Diana. Nasa loob pa lamang sila ng kotse ay nahihiya na sya. Ayaw na nyang lumabas doon.

"Hoy! Ano ka ba? Anong ginagawa natin dito?" pinanlakihan nya ng mata si Diana.

"Don't worry. My treat," hikayat ni Diana sa kaibigan.

Sa loob ng limang taon na pagtatrabaho ni Marissa, na halos wala ng pahinga, napag-isipan ni Diana na ilibre ang kaibigan. Sa laki rin ng ipinayat ni Marissa ay parang hindi na siya kumakain.

"Baliw. Kahit na ilibre mo ako dyan no, di ako papasok dyan," sabi ni Marissa.

Pinagkros nya ang kanyang mga braso at nakasimangot na isinandal ang kanyang katawan sa upuan.

Napairap na lamang sa hangin si Diana. Binuksan nya ang pintoan ng sasakyan nya at lumabas. Padabog nyang sinara ang pinto ng kanyang kotse tsaka naglakad siya papunta sa tapat ni Marissa at binuksan ang pintoan nya.

"Loka! Halika na!" pamimilit ni Diana sa kanya.

Hindi naman gumalaw sa kinauupuan nya si Marissa.

"Okay. If you are not coming with me, I'm gonna tell the security that you are trying to rob my car," nanlaki naman ang mga mata ni Diana sa pananakot ng kaibigan. Wala na siyang nagawa pa kundi lumabas na lang ng sasakyan.

"Aba! Nam-blackmail pa," inis na sabi ni Marissa habang lumalabas sa kotse ng kaibigan. "Eh bakit kasi dito pa? Andami-daming pwedeng kainan dyan oh. Tsaka di pa ako nakaayos," reklamo ni Marissa.

"Shh. Let's just go inside. And please, for Pete's sake, stop complaining. We are just going to eat here," seryosong sambit naman ni Diana.

"Palibhasa kasi maganda yang suot mo," umirap na lang si Marissa tsaka sumunod sa kaibigan.

Papalapit pa lamang sila sa tapat ng pintoan ng restaurant ay nakaabang na ang guard para buksan ang pinto. Nakangiti sya sa dalawang dalaga habang masuyong hinihila ang handle ng pinto.

"Good morning, Ma'am Diana," nakangiting bati ng guard kay Diana, tsaka sya bumaling kay Marissa. "Long time, no see Ma'am Marissa."

"Buti naman po nakilala nyo pa ako, Manong," nakangiting bati ni Marissa.

"Muntik na nga pong hindi ko kayo makilala eh. Anlaki po kasi ng pinagbago nyo," pansin ng guard ang simpleng kasuotan ni Marissa at ang lubog na lubog nyabg mga pisngi. Nakakapanibago para sa kanyang mga mata. Napakasimple lang kasi ng damit ng dalaga at mukhang pinaglumaan, kumpara dati na kahit simple ay mahahalata mong mamahalin at bago dahil sa laki ng mga logo.

Ngumiti na lamang si Marissa at tumuloy sa loob ng restaurant. May kinausap muna si Diana na staff bago sila tuloyang makaupo.

Pagkaupo nila ay may lumapit agad na waiter na may dala-dalang menu. Pero nang makalapit na ang waiter sa dalawang dalaga at mapagtanto nya kung sino sila ay biglang lumiwanag ang kanyang mukha at isang ngiti ang namutawi sa kanyang mga labi.

"Good morning, Ma'am. The usual po ba?" magalang na tanong ng waiter sa kanila. Tumitig sa gawi ni Marissa ang waiter. Kilala ni Marissa ang waiter at alam nyang may lihim itong paghanga sa kanya.

Halos lahat ng staff sa restaurant na iyon ay kilala sila Marissa at Diana. Madalas kasi sila na doon kumain noong nag-aaral pa sila. Hindi na bago para sa kanila ang laman ng menu. Hindi na rin bago para kay Marissa ang pumasok sa ganoong ka-sosyal na restaurant. Ngunit nahihiya lamang sya dahil hindi na siya gaya ng dati kung umakto at manamit.

"Yeah. The usual for me," sagot ni Diana habang inaayos ang sarili sa upuan. "What about you?" baling nya sa kaibigan na maayos na ang pagkakaupo.

"Uhmm. Sige, usual na lang," ngiting tugon nya sa waiter.

"Okay, Ma'am. Five to ten minutes po to prepare your food," naka-ngiting sabi ng waiter tsaka umalis.

Nagpalingon-lingon si Marissa sa paligid. Sa loob ng limang taon, wala pa ring pinagbago ang paligid. Sa loob ng limang taon na hindi sya naka-pasok doon, parang ganoon pa rin sa dati ang atmospera ng paligid. Hindi siya nanibago rito. Ang tanging kapani-panibago ay ang kanyang kilos.

Alam nyang napansin ng mga staff ng restaurant na iyon na maraming nag-iba sa kanya. Sa pananamit pa lamang. Ngunit nagagalak pa rin sya na hindi nagbago ang turing nila sa kanya.

Wala pang ilang minuto, bigla na lamang nakaramdam ng nerbyos si Marissa. Parang may hindi kaayang-ayang mangyayari.

"Diana," bigla nyang tinawag ang kaibigan.

"What? Is there a problem?" tanong ni Diana.

"Eh... Hindi ko alam. Bigla na lang akong kinabahan," pagtatapat nya. "I feel uncomfortable," pasigaw na bulong nya.

"Huh? Meron ka ba today?" nag-aalalang tanong ni Diana.

"Hindi ko alam. May extra ka ba dyan? Iche-check ko lang sa banyo," bulong ni Marissa.

"Well, I don't know," agad namang naghanap si Diana sa bag nya. "Well... I have tampons. Do you use tampons?" tanong nya habang iniaabot kay Marissa ang tampon na nahanap.

"Akin na nga. This thing will do," mabilis nyang kinuha ang iniabot ni Diana tsaka dumeretso sa banyo ng restaurant.

Hindi pa lang nakakarating sa kanyang pupuntahan ay may nahagip na syang pamilyar na mukha. Binalewala na lang nya iyon at dumeretso sa banyo. Sa utak nya ay namalikmata lamang sya.

Pagkatapos nya sa banyo ay lumabas na din sya agad. Pagkabukas niya ng pinto ay nanlaki ang mga mata nya sa bumungad sa kanyang harapan. Ang nahagip nyang pamilyar na mukha kanina ay hindi pala malikmata.

Nakatayo ngayon sa harapan nya ang matipunong katawan nito. Amoy nya ang nakakaakit na pabango ng lalaki. Kung marami man ang nagbago kay Marissa, may mga napansin din siyang pagbabago sa lalaki.

Nagsimula ng manalangin si Marissa sa mga santong kilala nya. Sana ay hindi sya makilala ng lalaki.

"Where have you been?" napaatras na lang sya nang biglang magsalita ang lalaki.

"I have been looking for you since you left," dagdag pa ng lalaki.

Ang tanging nasa isip lamang ni Marissa sa mga pagkakataong iyon ay magpanggap na walang alam.

"Huh?" kunwari ay di nya alam ang sinasabi ng lalaki.

"Stop pretending. Why did you leave me that night?" pagpapatuloy ng lalaki.

"Uhmm, sorry ha, pero sino ka ba?" iyon na lamang ang nasambit ni Marissa tsaka mabilis na lumayas sa harapan ng lalaki.

Hindi pa nakakalapit si Marissa ay alam na agad ni Diana na may problema. Sa bilis ba naman ng lakad ng kanyang kaibigan, idagdag pa ang pamumutla nya, sinong hindi mag-aakala na nakakita sya ng multo.

"What's wrong?" napatayo si Diana sa kinauupuan.

Hindi sumagot si Marissa at hinila na lamang ang kanyang kaibigan palabas ng restaurant. Tahimik silang naglakad papuntang parking lot.