"Payb hanred? Ito lang?"
Kasisikat pa lamang ng haring araw ngunit bunganga na agad ni Aling Nida ang maririnig sa Kalye Narra. Ang kalye ng mga taong sugal ang almusal. "Aba naman Mari! Paano ko 'to pagkakasyahin, aber? May utang pa 'ko kay Tiyang Olga mo," umagang-umaga ay mainit agad ang ulo ng Ale na walang inatupag kundi ang sugal at bisyo. "Ma, pagtiisan nyo na lang muna. Babaonin pa kasi ni Tristan yung natira na sahod ko," malumanay ang boses ni Marissa na nakikipag-usap sa ina. Pinipilit nyang maging kalmado kahit na napipikon na ito sa kaloob-looban. "At uunahin mo pa iyang anak mong walang ama," singhal ng matandang babae. "Ma naman. Wala rin naman akong ama ha," sumbat ni Marissa. "Kumakatwiran pa ang gaga," inis na sabi ni Aling Nida. "Bahala ka na nga dyan sa buhay mo. Kung di mo lang sana binukaka iyang p*ke mo sa kung sinu-sinong lalaki, hindi sana magiging gan'to ang buhay mo!" pahabol pa ng matandang kampon ni Satanas. "Ma! Pakiusap naman. Baka marinig kayo ni Tristan," saway ni Marissa. "Eh di marinig nya! Pake ko ba?" mas nilakasan pa nga ng matanda ang bunganga nya tsaka umalis na may kasamang dabog. Napaupo na lamang si Marissa at napabuntong hininga. Araw-araw na lamang ay ganun ang bubungad sa kanya. Ang ina nyang wala ng ibang inatupag kundi ang magsugal at pigain sya. Pagod na pagod na ang katawan at pati na rin ang kaluluwa ni Marissa sa pagtatrabaho. Ngunit kulang pa ang lahat upang makaahon sila sa hirap. Hindi kasya ang salapi na kanyang kinikita dahil agad din naman iyong sinisimot ng kanyang inang walang inatupag kundi maningil ng maningil. Nakaka-walang ganang mabuhay, ngunit pinipilit nyang maging malakas dahil alam niyang sa kanya umaasa ang kanyang anak. Habang hinihilot ang kanyang sintido ay bigla nyang narinig ang pagbukas ng pinto ng kanilang kwarto. Napatayo sya agad nang makita ang kanyang supling. Bakas ang pag-aalala sa mukha ng bata. "Mama ayos ka lang ba?" masuyong tanong ng bata sa kanyang ina. Ngumiti na lamang si Marissa habang papalapit ang anak. Lumuhod siya upang magpantay sila ng kanyang anak. Ibinuka nya ang kanyang mga braso at mahigpit na inakap ang kanyang anak. Kahit gaano pang kapagod ang kanyang katawan, hindi nya iyon pinapakita sa kanyang anak. Ang nais nyang makita ng bata ay ang masiyahin at masigla Marissa. Kahit gaano pa man kamiserable ang kanyang buhay ay ayaw niyang maranasan iyon ng anak. "Good morning my little sunshine," masiglang bati nya sa bata. "Maligo ka na at gagawa lang ako ng almusal mo," utos nya sa kanyang anak. "Mama, araw-araw na lang bang ganun si Lola?" tanong ng bata. Limang taon na si Tristan, ngunit parang napakalawak na ng pang-unawa ng bata. Alam niya ang pagod na nararanasan ng ina, kahit pa palagi nyang nakikita na nakangiti sya. "Pagod lang ang Lola mo. Unawain na lang natin ha," may paklang ngiti na sagot nya sa anak. "Pero kahapon nakita ko sya na naglalaro kila Tiyang Olga. Tapos bigla siyang nagalit nung sumigaw ang isa nyang kalaro ng 'PUSOY'," sabi ng bata. Napabuntong hininga na lamang si Marissa. "Wag mo na lang alalahanin iyon. Ipangako mo sa akin na hindi mo gagawin kung ano man ang nakita mo na ginagawa ng Lola mo," bilin ni Marissa. Tumango lamang si Tristan. "Pangako?" paninigurado pa ni Marissa. "Pangako," itinaas ni Tristan ang kanyang mga palad na senyales ng nangangako. Napangiti na lamang si Marissa at yinakap ulit ang anak. Sa pagkakataong iyon ay nananalangin na siya na sana ay hindi lumaking kagaya ng kanyang ina si Tristan. Sana ay mailayo nya ang anak sa bisyo at sugal. "Oh, sige na maligo ka na. Maghahanda na ako ng almusal mo," nakangiting utos nya. Agad din namang sumunod sa utos ang kanyang anak. Nang makapasok na sa banyo ang bata ay agad na kumilos si Marissa. Lumabas siya ng bahay at nagmadaling tinahak ang pinakamalapit na tindahan. Tatlong bahay din ang kaylangan nyang lakarin upang makarating sa sari-sari store ni Aling Tess. "Aling Tess, pabili nga ho ng dal'wang itlog at isang delata ng meat loaf," masuyong sabi ni Marissa sa matandang babae. "Oh ikaw pala iyan Marissa. Iyon lang ba ang bibilhin mo?" tanong ni Aling Tess habang kinukuha ang mga sinabi ni Marissa. "Uhmm, padagdag na rin po ng powdered juice na pineapple flavor," sagot ni Marissa. "Hintay lang iha," sabi ni Aling Tess. "Bago ko makalimutan. Iyang nanay mo, nandito kahapon. Pinipilit ba naman ako pautangin sya. Tapos sabi nya ikaw daw ang magbabayad," napansin na lamang ni Marissa na binabagalan ng matandang babae ang pagkilos para matsismisan sya. "Wag mo sana akong kamuhian iha ah, pero nakipagsagotan ako sa nanay mo. Sabi ko sa kanya ay bakit ikaw ang magbabayad eh utang naman nya. Naaawa na ako sa iyo iha. Gabi-gabi kang puyat. Araw-araw kang pagod. At iyang magaling mong ina ang inatupag iyang sugal at oanay ang utang. Eh hindi pa niya nababayaran ang utang nya sa akin noong nakaraang linggo," dagdag pa ni Aling Tess. "Naku Aling Tess, magkano ho ba iyon? Babayaran ko na lang ho," dumudukot na ng pera si Marissa nang biglang magsalita ulit ang matanda. "Marissa, iha, hindi mo obligasyon na bayaran ang utang ng nanay mo. At tsaka di naman kita sinisingil. Iyang ipambabayad at ipinambabayad mo sa mga utang ng nanay mo, mas magandang iponin mo nang ganoon ay makabukod na kayo ng anak mo. Kawawa ang bata sa ganyang bunganga ng nanay mo," payo ni Aling Tess sa kanya. "At tsaka wala ka bang balak umibig ulit? Malay mo maka-jackpot ka ng mayaman," dagdag pa nya. Napangiti na lamang ng pilit si Marissa. "Aling Tess naman. Sa tingin nyo ho ba may magkakagusto pa sa akin? May anak na ho ako," iyon na lang ang tanging nasabi ni Marissa. "Eh bakit? Maganda ka naman ha. Buti na lang di ka nagmana sa nanay mong gurang at bruha. Tsaka iyang si Tristan, mabait na bata. Sigurado akong matatanggap din iyan ng tamang lalaki," sabi ni Aling Tess. "Kung meron pa hong tamang lalaki," ika naman ni Marissa. Agad na kinuha ni Marissa ang mga binili nya na inabot ni Aling Tess, tsaka binayaran iyon. "Oh siya, sige na. Mukhang ilulutoan mo pa si Tristan ng almusal. Nadaldal pa kita," paalam ni Aling Tess. "Sige na ho. Salamat ho," ngumiti na lang si Marissa tsaka umalis sa tindahan ng matanda. Pagkabalik ni Marissa sa kanilang bahay ay agad nyang niluto ang pang-almusal ng bata. Iniayos na rin nya ang mga gamit sa eskwela ng bata. Saktong nakabihis na ang bata nang makaluto na rin siya. "Anak halika na. Mag-almusal ka na," alok nya sa kanyang anak. Sa hindi inaasahang pangyayari, nagulat na lamang silang mag-ina nang may sumigaw sa labas ng bahay nila. "GOOD MORNING EACH AND EVERY SINGLE ONE!" pasigaw na bati ng babae sa labas ng pintoan nila. "Ano ba naman! Diana ang aga-aga ang ingay mo!" sita ni Marissa nang mapagtantong ang kanyang kaibigan pala ang nasa labas. "Ninang Diana!" kumaripas ng takbo ang bata sa babae at nagpabuhat pa. "Thank goodness, someone missed me," inirapan ng dalaga si Marissa habang papasok siya sa silid na buhat-buhat si Tristan. "Ninang tignan mo oh. Suot ko po yung sapatos na regalo nyo galing abroad," tinuro ni Tristan ang sapatos sa kanyang Ninang Diana. "Oh wow. It fits perfectly," masayang sabi ni Diana. "Pag-almusalin mo muna kaya ang bata," biglang sumingit si Marissa sa usapan ng dalawa. "Okay," dahan-dahan namang ibinaba ni Diana si Tristan. "Ikaw ba? Nag-almusal ka na?" tanong ni Marissa sa kaibigan. Pasalampak na umupo si Diana sa maliit na sofa nila Marissa. "Yeah. Don't worry about me. Worry about yourself," tinuro ni Diana ang kaibigan. Napansin nya ang pangangayayat ni Marissa. Alam nyang dahil iyon sa pagod at puyat. "Do you still think you're healthy? My goodness. Look at yourself, Marissa," sabi ni Diana. "Eh wala naman akong magagawa. Kailangan kong magtrabaho para sa aking anak," napalingon si Marissa sa anak nyang abala sa pag-aalmusal. Lumapit sya sa kaibigan at tumabi sa pag-upo. Si Diana ang kaibigan nyang hindi siya iniwan kahit pa ngayong naghihirap na siya. Ang dati niyang mga kaibigan ay hinayaan na lamang siyang magdusa. "Haven't I gave you a job at our company?" lumingon si Diana kay Marissa. Naningkit ang mga mata nya dahil sa naalala, " And you rejected it. Haven't you?" "Eh kasi naman. Nahihiya ako sa mga magulang mo. Di ba kaibigan nila yung mga umampon sa akin. Tsaka sila ang pinaka number one na investor nyo. Baka pagnalaman nila na doon ako nagtatrabaho bigla nilang tanggalin lahat ng investments nila sa kompanya nyo," paliwanag ni Marissa. "In the end, kasalanan ko pa." "You always think about others before yourself." Natahimik na lamang silang dalawa. Napatunganga sila dahil sa lalim ng iniisip. Tatlong buwan din na hindi nagkita ang magkaibigan. Nagkaroon kasi ng business trip si Diana sa Singapore. Si Marissa sana ang kasama nya noon, dahil inalok nya na maging personal assistant ang dalaga, ngunit tumanggi ito. "Bakit di ka bumalik sa kanya?" walang kung anu-ano ay biglang nagsalita si Diana. "Huh?" "The man who got you pregnant," seryosong saad nya. Napabuntong hininga na lamang si Marissa. "Para saan pa? Baka sabihin niyang hindi nya anak si Tristan, o kaya naman, pera lamang habol ko sa kanya," rason nya. "Not his son? I mean the kid looks exactly like him," napalingon silang dalawa sa gawi ni Tristan. Ngumiti lamang si Tristan sa kanila. Ngumiti na lang din sila para hindi mapaghalataan ng bata kung ano ang pinag-uusapan nila. Pabulong na kasi silang nag-uusap. "Hayaan mo na nga. Kaya ko pa namang kumayod para sa anak ko. Hindi ko kailangan ng tulong," matapang na sabi ni Marissa. Tumayo na siya kaagad ng matapos kumain ang kanyang anak. Napalingon siya sa wall clock nila at nakitang malapit na mag-alas otso. "Bakit di mo kaya kami ihatid? Male-late na inaanak mo oh," pag-iiba ni Marissa sa usapan. Tumayo rin agad si Diana at inirapan ang kaibigan. Kinapa nya ang susi nya sa kanyang bulsa tsaka nauna sa labas. "You're so demanding!" reklamo nya kay Marissa. Pumasok na sila sa kotse ni Diana. Ilang minuto lang ay nasa eskwelahan na sila ng bata.Pagkatapos maihatid ang kanyang anak sa eskwelahan ay dumeretso naman sila Marissa at Diana sa isang restaurant. Mamahalin ang restaurant na pinagdalhan ni Diana sa kaibigan. Sa labas pa lamang ay talagang masasabi mo nang mayayaman lang ang may kayang kumain dito.Nanlaki ang mata ni Marissa dahil sa ginawa ni Diana. Nasa loob pa lamang sila ng kotse ay nahihiya na sya. Ayaw na nyang lumabas doon."Hoy! Ano ka ba? Anong ginagawa natin dito?" pinanlakihan nya ng mata si Diana."Don't worry. My treat," hikayat ni Diana sa kaibigan.Sa loob ng limang taon na pagtatrabaho ni Marissa, na halos wala ng pahinga, napag-isipan ni Diana na ilibre ang kaibigan. Sa laki rin ng ipinayat ni Marissa ay parang hindi na siya kumakain."Baliw. Kahit na ilibre mo ako dyan no, di ako papasok dyan," sabi ni Marissa.Pinagkros nya ang kanyang mga braso at nakasimangot na isinandal ang kanyang katawan sa upuan.Napairap na lamang sa hangin si Diana. Binuksan nya ang pintoan ng sasakyan nya at lumabas. Pada
After five years of searching, Brandon finally saw the woman he was looking for. The woman who left him after they shared a passionate night. He has been with a lot of ladies but no one can replace her. Mayroong kakaiba sa babaeng ito na hindi nya matukoy kung ano at pilit nyang hinahanap sa ibang mga babae. He was drunk that night, but every moment that they shared was so clear in his mind.Matagal na nyang nakikita ang babae noon. Every business meeting that he attended with his parents, she was there. She wasn't that hard to notice. She dressed elegantly that she doesn't need a spotlight to shine. She was introduced to him as Mr. and Mrs. Sandova's only child. Hindi sila madalas mag-usap ngunit merong iilang pagkakataon na nakakasalamuha nya ang babae.But he stopped seeing this girl five years ago. Naririnig nya minsan sa mga empleyado ng Sandova's Corporation na nabuntis at tinago nila ang dalaga. May usap-usapan namang pinalayas nila ang dalaga at sa kalye na ngayon natutulog.S
Sumapit na ang gabi ngunit hindi pa rin mapakali si Marissa. Katabi nya ang kanyang anak na mahimbing na ang tulog. Pinipilit nyang matulog dahil malapit ng magmadaling araw. May naghihintay pang trabaho sa kanya kinabukasan.Hindi mawala sa isipan ng dalaga ang nangyari kanina sa restaurant. Ang buong akala nya ay nakalimutan na siya ng lalaki, ngunit sa galaw at pananalita ni binata, alam nyang naaalala pa siya nito."Mama?" narinig nya ang mahinang boses ng kanyang anak.Lumingon siya sa gawi ni Tristan."Bakit? Hindi ka ba makatulog?" agad siyang lumapit sa kanyang anak.Inangat nya ang kanyang ulo at ginawa nyang sandalan ang kanyang isang kamay habang ang isa naman ay kinakamot ang likod ng bata."Nakaka-ilang buntong hininga na po kasi kayo," sagot ng bata."Hindi ka ba makatulog dahil dun?" malambing na tanong nya kay Tristan.Bahagya namang tumango ang bata bilang sagot."Kakamotin ko na lang ang likoran mo para makatulog ka ulit," alok ni Marissa kay Tristan."Pagpasensyahan
"Are you sick?" seryosong tanong ni Czarina na kapapasok pa lamang sa opisina ni Brandon."Do I look like I'm sick?" biglang napatakbo si Brandon sa malaking salamin ng kanyang opisina."I don't know," kibit-balikat na sagot ni Czarina. "But you look different today."Marahil ay napansin ng dalaga ang ngiti sa mga labi ni Brandon. Nakakapanibago iyon. But she wasn't sure if it was his smile that makes him appears different.Umupo siya sa upuan ni Brandon at inumpisahang kalabitin ang laptop ng binata. Her forehead rolled when she saw all the canceled appointments and meetings that day."Oh my goodness!" her eyes widened because it was real. It wasn't a dream.He canceled all his schedule and he looks so happy. There was something wrong with him."Brandon?!" bulyaw niya sa binatang abala sa pag-aayos ng sarili. "WHAT THE HELL IS WRONG WITH YOU!" sigaw nya.Nabigla si Brandon sa sigaw ng kanyang sekretarya. Inaalala nya kung may nagawa siyang mali para magalit ang dalaga ng ganoon. Kina
Hindi maalis sa isipan ni Marissa ang nangyari kanina. Malaki ang utang ng kanyang ina sa matandang lalaki, ngunit alam nyang mali ang pagsamantalahan sya nito. She was trying to be calm while holding her tears. Her body was shaking because of the traumatizing event.She was furious and wanted to explode. Nahihiya lang siya kay Brandon kaya pilit nyang pinapakalma ang kanyang sarili. Kung hindi lang dahil sa kanyang ina, hindi sana sya muntikang mapahamak.Punong-puno na siya sa kanyang ina. Enough is enough for her. She will not be the one who will pay for her mother's dept.Kaya nyang patawarin ang ina dahil benenta siya nito noong bata pa lamang siya. Ngunit ang hayaan siyang halayin ng matandang iyon dahil lang sa laki ng utang ng kanyang ina, ibang usapan na yun. Sobra-sobra na iyon.She will not tolerate her mother anymore. It's time for her to leave the woman who gave birth to her and then sold her for alcohol and gambling. Hindi nya alam kung saan siya pupunta pero bahala na.
"Saan mo gustong kumain?" masuyong tanong ni Brandon kay Tristan habang naglalakad sila papunta sa kotse.Nahihiwagaan pa rin si Tristan sa nangyari. Nakatingin lamang sya kay Brandon at pinagmamasdan ang kanyang mukha."Mama sya ba talaga ang tatay ko?" lumingon si Tristan sa kanyang ina na sumusunod sa kanila."Bakit? Ayaw mo ba?" pabirong tanong ni Brandon.After a few minutes of walking, they finally arrived at the place where Brandon parked his car. Dahan-dahan nyang binaba si Tristan. Brandon opened the passenger's door for his son. Isang bouquet naman ang bumungad sa bata.Brandon suddenly remembered that he bought the flowers for Marissa. It almost slipped through his mind."Bakit po may bulaklak dito?" tanong ng bata."P- Para sana kay mama mo," nakangiting kumakamot sa ulo si Brandon.Kinuha ni Tristan ang bouquet tsaka iniabot kay Marissa na nakapako ang mga mata sa bulaklak. Naramdaman nya ang pamumula ng kanyang pisngi. Nahihiya man ay tinanggap nya ang bulaklak."Mama pa
Gabi na nang mag-aya ng uwi si Tristan. Pagod na ang katawan ng bata dahil sa paglalaro. Nakaramdam na rin kasi siya ng gutom kaya inaya na nya si Marissa at Brandon na umuwi. Tristan could only feel pure happiness. In the meantime, he forgot about his ungrateful grandmother. Hindi nya alam kung may susunod pang araw. Ngunit ayos lang naman kahit wala na. Ang mahalaga ay naranasan nyang maglaro doon at nakita nya ang nanay niyang masaya at tila walang problema. "Saan mo ulit gustong kumain?" nakangiting tanong ni Brandon sa bata. Katulad ng bata, napagod din si Brandon at Marissa. Nakipaghabolan ba naman sila kay Tristan. Brandon finally did something that he didn't expect him to do. He knew that being a father was something to take seriously. But he never knew that he was going to enjoy every second of it. "Kakain nanaman tayo sa labas Tito?" excited na tanong ni Tristan. Nalilito pa ang bata kung ano ang itatawag kay Brandon. Pero nauunawaan naman ni Brandon ang sitwasyon. "B
Brandon was about to turn the wheels when he realized that Marissa and Tristan had fallen asleep. Nasa tapat na sya ng likoan, kung saan papasok sa bahay nila Marissa. He didn't bother to wake them up. Napakibit-balikat na lamang siya tsaka pinagpatuloy ang pagmamaneho patungong penthouse nya.Pagkatapos nyang magpark dahan-dahan nyang binuhat si Tristan tsaka pumasok sa elevator. He was careful with his movements while pressing the button. He has two rooms in his penthouse. One guestroom and one master's bedroom.Pagdating nya sa kanyang penthouse dahan-dahan syang umakyat patungong guestroom at doon pinahiga si Tristan. After placing the child to bed he rushed back to his car.Mahimbing pa rin ang tulog ni Marissa sa loob ng kotse ni Brandon. He carefully carried her to his floor and placed her beside Tristan.After placing Marissa and Tristan to bed, he went back to carry some of the stuff they bought from the mall and then went to sleep.Kinaumagahan, nahanap ni Marissa ang kanyan
Tristan was getting ready to reunite with his bed. It was six in the morning and he hadn't slept yet. He was tired of understanding and reading all the papers that were given to him. Maya-maya lamang ay kailangan nya ng pumasok sa kanyang klase. Kaya mabilis niyang iniligpit ang kanyang mga gamit at tumungo sa kanyang sasakyan. Kahapon pa lamang siya doon sa kanyang opisina. Magmula nang pumasok sya doon ay hindi na siya lumabas. Wala ring tulog ang binatabkaya nagmadali na siyang umuwi. Pagkarating niya sa kanyang apartment, dali-dali siyang dumeretso sa kanyang kama. Wala nang ligo-ligo. Humiga siya agad sa kanyang kama at ipinikit ang kanyang mga mata. Ilang saglit lamang, ang binatang kanina pa nananabik sa tulog ay humihilik na. At exactly 9:30 A.M., Cornelia was already in the parking lot of their university. She was waiting for Tristan. Last week, their Professor gave them homework. Each pair has a different topic for their lesson. Unfortunately, Cornelia was assigned wit
Years went by, and almost eighteen years have passed. The Karlsons and Sandovas were still searching for Brandon and Marissa. The last time they saw them was the day after Tristan's birthday.Walang ibang masisi si Mrs. Sandova sa pagkawala ng kanyang anak kundi ang sarili nya. After kasi ng party ni Tristan, she made Marissa signed a marriage contract by the help of Diana. Yeah, the paper that Marissa signed was not about business.Sa kagustohan nyang maikasal si Marissa kay Brandon sya na mismo ang gumawa ng paraan. The Karlson was also involved. They knew about her plan.Ngayon ay nagsisisi na sya sa kanyang ginawa. Ang kanyang teyorya sa pagkawala ni Marissa ay dahil napagtanto ng dalaga kung ano ang laman ng papel. Siguro ay nagtatago na siya sa kanyang ina. Nangako pa naman si Mrs. Sandova na hindi nya gagawin iyon dahil ayaw niyang mawala ulit ang kanyang anak.Ngunit kung iyon man ang rason, hindi iiwan ni Marissa ang kanyang anak. Isasama nya si Tristan kahit saan man sila ma
Maagang nagising si Brandon dahil susunduin nya si Tristan mula sa mansion ng mga Sandova. He was about to enter the private driveway of Sandova when he noticed a truck parked outside Sandova's property. He couldn't see the people inside of the truck. The glass windows were tinted.Nagsimulang magtaka si Brandon dahil wala namang nakakapasok na sasakyan sa property ng mga Sandova. Maliban lamang kung meron silang bisita.At dahil hindi siya mapakali doon, huminto sya sa tapat ng gate ng mansion. Bumaba siya sa kanyang kotse at linapitan ang truck sa gilid. Kumatok sya sa pinto ng driver.Ilang saglit pa ay dahan-dahang bumaba ang bintana ng driver. It revealed an unfamiliar bearded man that looks older than him. Besides him were two men who looks younger than him. Mahahalata mo agad na hindi sila taga doon dahil hindi sila mukhang Pilipino. Mestiso at asul ang kulay ng mga mata nila.Hindi sigurado si Brandon kung nakakaintindi sila ng tagalog ngunit sinubukan niyang tanongin ang mga
Nakabihis na at handa ng pumasok sa kanyang trabaho si Marissa. May hang over pa siya ngunit kailangan nyang pumasok. Bibili na lang siya ng gamot para sa hang over nya mamaya. Hindi naman ganoon karami ang kanyang nainom na alak kagabi ngunit grabe ang hang over na nararamdaman nya ngayon. Nahihilo at sumasakit ang kanyang ulo. Hindi na sana siya babangon kanina dahil doon, ngunit naramdaman nyang naduduwal siya. Dahan-dahan syang bumaba sa hagdan. Balak nya sanang mag-almusal muna ngunit hindi na kaya ng oras nya. Male-late na siya sa kanyang trabaho. Ang pinakaayaw ni Marissa sa lahat ay ang nahuhuli siya sa kanyang trabaho. Kaltas na nga sa sahod mapapagalitan pa ng manager. Pagkababa nya mula sa kanyang kwarto ay sinalubong siya ng kanyang ina. Nag-aalala si Mrs. Sandova sa itsura ni Marissa. Pagiwang-gewang kung maglakad ang dalaga at hindi pa nya maidilat ng maayos ang kanyang ng mata. "Marissa, my dear. What are you doing? Why are you walking like that? What happened?" n
Malapit nang maghating gabi. Nasa bar pa lang sila Marissa. Nakakaramdam na siya ng pagkahilo dahil sa kalasingan.Bago siya pumunta sa bar nangako sya sa sarili nya na hindi siya maglalasing. Ngunit sadyang makulit ang kanang kaibigan.Malakas uminom si Diana. Iyon ang noon pa'y hindi na kayang sabayan ni Marissa.Dahil sa nakakaramdam na ng pagkahilo si Marissa, napagpasyahan nyang umupo na lamang sa gilid. Habang nakaupo doon ay pinapanood nya naman na sumayaw si Diana sa dance floor.Matagal na silang costumer ng bar na pinuntahan nila, kaya alam niyang safe sila doon. Maraming mga bouncer na nakapalibot sa paligid. Ayaw din ng may-ari sa mga taong adik, kaya hindi basta-basta nakakapasok ang mga party drugs sa loob.Ilang saglit pa lang ay napansin na ni Diana na wala na sa tabi niya ang kanyang kaibigan. Hinanap ng kanyang paningin si Marissa. And not that long she saw her friend sitting on their table.Marissa's eyes were barely opened, which was a sign of dizziness. Her head w
Tristan could only feel happiness. His eyes twinkled from the moment he saw the room full of decorations. He won't drop his smile anymore. All of Marissa's plans were successful. It turned out perfect. She was so proud of herself. She just made her son happy on his birthday. Tristan's friends were there to witness his 6th Birthday celebration. His teachers and even their neighbors from Kalye Narra attended too. They brought gifts and cards for the birthday boy. It was Tristan's happiest birthday. Hindi niya inasahang magkakaroon siya ng ganoong kaing-grandeng birthday. Ayos na sa bata ang simpleng handaan. Ang importante lang sa kanya ay andoon ang pamilya niya. He didn't expect a room full of decorations and a huge cake that can feed all the people inside the venue. Habang naglalakad papunta sa upuan na nakahanda para sa kanya, isa-isa niyang nilapitan ang kanyang mga kaibigan. Nakangiti sila habang inaawitan ng "Happy Birthday" si Tristan. Ang iba ay nag-abot ng regalo at card
Isang linggo na lamang ay kaarawan na ni Tristan. Habang nagpaplano si Marissa ay abala din ang mga Lolo at Lola ng bata sa pagpaplano. Hindi para sa kaarawan ng bata kundi sa ibang bagay.Napag-usapan ng mga Karlson at Sandova na magkita-kita sila mamayang haponan sa isang restaurant. Napagpasyahan nila na wag ng isama sila Brandon at Marissa doon. Sila kasi ang pag-uusapan ng mga magulang ito.May isang linggo nang umuuwi si Marissa sa bahay na nakasanayan at kinalikahan niya, sa mansyon ng mga Sandova. Wala ng galit at halong pagkadismaya na nararamdaman ang mga Sandova kay Marissa. Bumalik na sa dati ang lahat na para bang walang nangyari.At dahil si Marissa ang ina ni Tristan, madalas na nasa mansyon ng mga Sandova ang bata. Minsan ay hinihiram siya ng kanyang ama dahil gustong-gusto ni Mr. and Mrs. Karlson na inaalagaan ang bata. Matagal na kasi na walang bata sa mansyon nila.Iyon na ang naging set-up nila magmula nang malaman ng mga magulang nila Marissa at Brandon na may ana
"Malapit na ang birthday mo Tristan. I haven't asked you what you want for your birthday," nakangiting sabi ni Brandon sa kanyang anak.Sunod-sunod naman ang subo ni Tristan ng kanyang pagkain. Ang mga paborito niya ang inorder ng kanyang ama. Nang hindi maantay ni Brandon ang sagot ng bata, bumaling na lamang siya kay Marissa na nakatingin na sa kanya. Napakibit balikat na lamang si Marissa tsaka sumubo ng pagkain.Excited na si Marissa sa birthday ng kanyang anak. Andami niyang pinaplano para sa araw na iyon. Ngunit ayaw niyang pangunahan ang kanyang anak. Mas maganda kung masusunod ang mga hiling ng bata kaysa sa kanya."Anak," marahang tawag ni Marissa sa kay Tristan habang hinahaplos ang buhok nito.Nakangiting lumingon sa kanyang gawi ang kanyang anak. Napangiti naman si Marissa nang magtagpo ang kanilang mga mata ng kanyang anak. Natutuwa siyang pagmasdan si Tristan."Ano daw ba ang gusto mo sa iyong birthday?" tanong ni Marissa.Tumigil muna sa pagsubo si Tristan tsaka humarap
Kanina pa nakatulala si Marissa sa wall clock ng Iana Lux Jewelry. Kalahating oras na lamang ay pananghalian na. Iyon ang kanina pa nya inaantay. Ang pananghalian. Hindi dahil sa nagugutom na siya o gusto na nyang magpahinga. Ang rason kung bakit kanina pa nya inaantay ang pananghalian, dahil sa nami-miss na nya ang kanyang anak. Isang gabi lang na hindi sila magkatabing matulog ay parang mababaliw na siya. Hindi siya sanay na wala sa tabi nya ang kanyang anak. Nasanay na siyang kinakamot ang likod ng bata upang makatulog. Bago siya pumasok sa kanyang trabaho ay tinawagan nya si Brandon. Nakiusap siya sa binata na sabay-sabay silang kakain sa labas. Ilang saglit pa ay nakaramdam ng marahang tapik si Marissa. Lumingon siya sa dereksyong pinagmulan ng tapik. Nakita nya sa kanyang tabi si Jasmine. Hawak-hawak ng kanyang kaibigan ang kanyang lunch box at may malawak na ngiti. "Lunch Break na!" anunsyo ng dalaga. Hinawakan ni Jasmine ang braso ni Marissa tsaka hinila papunta sa staff