Sobrang busy ko the whole week. Ito lang na a-update ko. Anyway, happy reading.
CLARISSA I cannot explain how happy I am now. Parang ang nangyayari ngayon ay ang buhay na pinangarap ko 7 years ago. Punn is crying and so as his father. Si Rod nasa tabi, masayang nakatingin sa dalawa habang nakaakbay naman si Aru sa akin. Nang ipakilala ko si Punn kay Clark kanina bilang totoong papa niya, agad itong umiyak bagay na hindi ko inaasahan. Kahit na kinalakihan niyang papa si Ralph, alam ni Punn na hindi niya ito totoong papa. Naiiyak ako habang nakayakap kay Aru. “What a small world,” ang sabi ko habang nakatingin sa mag-ama ko. “Ever since I saw you, kahit sinabi mong ampon ka, iyong puso ko, naniniwala na kapatid kita,” sabi ni Aru sa akin.. “The truth came out. I just want you and Clark to be happy,” tumingin ako kay Aru na nag-aalala. “Paano ka?” Hindi ba, kaya hindi niya pinakilala ang sarili niya noon dahil gusto niya nang tahimik na buhay? Ngayon, ginawa niya ito para sa amin ni Clark. Mag-iiba ang buhay niya ngayon. “Don’t worry about me. I can handle m
CLARK (After Rod and March’s Wedding) “Bye papa, bye mama,” ang sabi ng anak namin habang si Tiyang Ysabel ay nasa tabi niya. Pupunta kami sa bahay ni Miss Tanya dahil may itatanong si Clarissa sa kaniya. “Tama lang kayang tanungin ko siya tungkol sa bagay na ito?” kinakabahang tanong ni Clarissa sa akin. Hinawakan ko siya sa kamay niya para pakalmahin siya. “You were invested to the people’s comments. Pwede rin namang kapatid mo talaga siyang tunay,” ang sabi ko. “Pero baka kasi magkamukha lang kami dahil sa make-up?” Natatawa kong dinala ang kamay niya sa labi ko. “Stop overthinking. Let’s ask your mother about this,” Lumaylay ang balikat niya. “I’m not used to hear that she’s my mom,” “Love, galit ka ba talaga sa kaniya?” Napabuntong hininga siya. “How can I? e siya ang natatakbuhan ko noon kung wala ka,” nakasimangot na aniya. Nakagat ko nalang ang labi ko para mag-concentrate sa pagmamaneho dahil baka mahaIikan ko lang siya. Kahit na nagsasama na kami sa bahay ni tiyang
“Pardon, hijo?” Napatuwid ako ng upo nang makita ang seryoso niyang mga mata na ipinupukol sa akin. Kinabahan ako bigla. “Ah—I was raised by Prena and Quilacio Malaque dahil ipinagpalit po ako ni mama sa anak ng mag-asawang Malaque na si Aru.” “So you’re saying anak ka ni Ysabel? Ang kapatid ni Cecil Unong?” Umiling ako. “Hindi po. Anak ako ni Cecil. Tiyahin ko po si Tiyang Ysabel at mukhang hindi sinabi ni Aru na ang mamang kinalikahan niya ay si Cecil at hindi si tiyang,” Aru is witty. Hindi niya sinabi ang mga bagay na gugulo sa sitwasyon namin noon. Pero who is this old man? Bakit mukhang kilalang tao siya? I thought ang lolo ko na sinasabi ni tiyang ay mahirap lang. Sa pananamit at kilos niya ngayon, mukhang mali yata ako. “What’s your real name?” “Clark po… I’m still carrying the Malaque’s name pero papalitan ko rin ito sa apelyido ng totoong mama ko,” Biglang napatayo ang matanda sinabi ko. “Senior,” napatingin kami sa bagong dating, nakita ko si Aru na nakatingin ng s
MARCH Hindi ko alam bakit sobrang weird. Nakatingin ako kay Clark ngayon na sobra kong makatitig naman sa akin. Nandito kami sa bahay namin, ang mga bata naglalaro sa sala kasama ni Punn. Hindi pa alam ni Clarissa na kapatid niya ako. Hindi ko alam kung sasabihin ko ba sa kaniya o hindi nalang. Ayaw ko namang kilalanin si Tanya na mama, unlike her, maraming magandang alaala siya kasama ang ina namin, sa akin, wala at puro pangit lahat. Tinaasan ko ng kilay si Clark. Mukhang hindi siya nakatiis dahil lumapit siya sa akin at ginulo ang buhok ko. “Para saan ‘yon?” “Naga-gwapuhan ka sa akin e,” ang sabi niya. Napaawang ang labi ko. “What? Kailan ko sinabi iyon?” “Your eyes are telling me,” nakangising sabi niya. Nayayamot talaga ako sa pagmumukha nitong lalaki na ito. Kung hindi lang siya gusto ng ate ko, ipapakaladkad ko siya kay Rod. But on the second thought, parang kawawa naman siya. “Umalis ka nga diyan, Clark,” hinigit ako ni Rod palayo kay Clark. Napaawang ang labi nitong
March Pagbukas ko ng pintuan, nakita ko na naman ang mukha ni Clark. Ilang araw na siyang pabalik balik ng bahay. Ako na ang nagsasawa sa mukha niya. "Nandito ka na naman. Alam ba ng jowa mo na nandito ka?" "Yeah. Siya nga nagsabi na pumunta ako dito," sabi niya pagkatapos akong ngiwian sa termino kong jowa. "Ano na namang ibibigay mo sa akin ngayon araw?" agad niyang hinarap sa akin ang saging at nilagay sa lupa. "Gutom ako. May pagkain kayo? Nasaan ang mga pamangkin ko?" sabi niya at pumasok kahit hindi naman ako nagsabi na pumasok siya. Kinuha ko nalang ang dala niyang saging na iniwan niya sa labas. "Hindi porke hindi ka na president sa kumpanya niyo e lagi ka nalang tatambay sa bahay namin. Paano kung magalit si Rod? Saka hindi kami tumatanggap ng palamunin," "You can call you husband, sabihin mo narito ako. Alam naman niya," pinagsingkitan ko siya ng mata. Bakit ang weird nila ngayon? “And excuse me, may dala akong pagkain araw-araw,” Nahihiwagaan na talaga ako sakanila
CLARISSA “Mabuti at pinayagan ka ng seloso mong asawa na maagang pumunta sa amin?” napatingin ako kay Clark at palihim na ngumiti. Who would have thought that other than me, kapatid din pala niya sa ama itong si March? “Yeah cause maaga kami ni Clarissa aalis ngayon… Alangan namang gabi pa ako payagan ni Rod,” aniya at kumain ng manga habang hindi humihiwalay kay tiyang Ysabel na natutuwa sa kaniya. “Tita, you’re eating mango since morning. Hindi ba sasakit ang tummy mo?” Ngumuso siya habang humalakhak si tiyang at Clark sa sinabi ni Punn. “That’s what I’m telling to your tita, son. Ayaw niya makinig kay papa,” nakasimangot na sabi ni Clark. Napailing ako sa dalawa habang busy ako kakaprepara sa babaunin namin ni March sa byahe. “Bakit naman kasi ang dami mong sinasabi?” nakasimangot na ani ni March sa kuya niya. “Yeah because you’re eating too much since pagdating mo kanina. Tiyang, huwag mo na bigyan.” Naiiyak na tumingin si March kay tiyang Ysabel. “Papa! Huwag mo nga awayin
Sa Salay kami tumuloy, sa bahay ng mama Virgie ni March. Sabi niya sa akin gusto niya akong dalhin dito and I was thrilled by the idea that she wanted me to show where she grew up. “Are you tired? Saan mo gustong pumunta after this?” tanong ko. She’s pregnant so I must to watch her carefully. Pero nang lumingon ako sa kaniya, hindi ko siya nakita. “March?” pumunta ako ng kusina para lang mahanap siya at halos mawalan ako ng dugo nang makita na umakyat siya sa lababo para abutin ang drawer sa itaas. “Jusko kang babae ka!” Kinakabahang ani ko. “Bumaba ka nga!” Huli na nang marealize ko na sinisigawan ko siya. Bigla akong kinabahan. Shooot! Baka matakot siya ulit sa akin. Pero nang tignan ko ang mukha niya, nakangiti ito at halos hindi na makita ang mata. “I won’t fall cause I know sasaluhin mo ‘ko,” Natigilan ako sa sinabi niya. Ang kaba sa dibdib ko nawala. So this is what kuya Aru felt like kapag nilalagay ko ang sarili ko sa panganib. Palibhasa mga bunso, sobrang careless e.
“Si Punn?” bulong ko kay Clark habang nakahilig sa kaniya si March at mahimbing na natutulog. “Ibinilin ko siya kay Rod dahil si tiyang maagang aalis bukas,” “Edi sobrang saya ng anak mo at kasama ang mga pinsan?” natatawang tanong ko. Napakamot siya sa ulo niya. “Actually love, sumasakit ang ulo ko at anu-anong itinuturo ni Blakey sa anak natin,” natawa ako sa mukha ni Clark. Ewan ko ba kasi sa mga anak ni Rod at March, si EJ at CJ lang ang matitino. Kung mamalasin, nagkakasundo pa ang lima sa kalokohan. Dahil idol na idol ni Punn ang mga kuya niya lalo na ang ate AJ niya, minsan ginagaya niya ang mga ito kaya sumasakit ang ulo ni Clark. Ang puno talaga sa kalokohan, si BJ. Siya pang pinaka-close ni Punn sa lima. Umupo ako sa harapan habang nakatingin sa kanila. Napapangiti nalang ako na kahit walang alam si March na magkapatid rin sila ni Clark e gustong gusto niya ito. “I wish I knew sooner that she’s my sister,” mahinang sabi ni Clark. Pareho kami nang nararamdaman. “You w