FLWMB- 35

Sa Salay kami tumuloy, sa bahay ng mama Virgie ni March. Sabi niya sa akin gusto niya akong dalhin dito and I was thrilled by the idea that she wanted me to show where she grew up.

“Are you tired? Saan mo gustong pumunta after this?” tanong ko. She’s pregnant so I must to watch her carefully.

Pero nang lumingon ako sa kaniya, hindi ko siya nakita. “March?” pumunta ako ng kusina para lang mahanap siya at halos mawalan ako ng dugo nang makita na umakyat siya sa lababo para abutin ang drawer sa itaas.

“Jusko kang babae ka!” Kinakabahang ani ko. “Bumaba ka nga!”

Huli na nang marealize ko na sinisigawan ko siya. Bigla akong kinabahan. Shooot! Baka matakot siya ulit sa akin.

Pero nang tignan ko ang mukha niya, nakangiti ito at halos hindi na makita ang mata.

“I won’t fall cause I know sasaluhin mo ‘ko,”

Natigilan ako sa sinabi niya. Ang kaba sa dibdib ko nawala. So this is what kuya Aru felt like kapag nilalagay ko ang sarili ko sa panganib.

Palibhasa mga bunso, sobrang careless e.