“มีตกลับมาแล้วเหรอลูกแม่เห็นข่าวเรื่องที่บ้านของพาสต้า มีตไม่เป็นอะไรใช่ไหม”“ผมสบายดีครับแม่”พลอยแทบไม่เป็นอันทำอะไรในตอนที่ข่าวหน้าจอทีวีกำลังรายงานเรื่องราวที่เกิดขึ้นในบ้านตระกูลเพียงสิงขรเธอสังหรณ์ใจว่าลูกชายของเธออาจจะมีส่วนเกี่ยวข้อง แต่พอได้เห็นว่าแฟนมีตปลอดภัยดีเธอจึงยิ้มออกมาอย่างโล่งใจ“ว่าแต่แม่เถอะครับเป็นไงบ้างผมไม่อยู่ตั้งสามวัน” “แม่จะเป็นอะไร ก็สบายมากๆ เลยไงมีทั้งน้ากิ่ง อาเวลมาช่วยดูแลแม่อยู่ตั้งสองคน”“จริงเหรอครับแล้วตอนนี้น้ากิ่งเขาอยู่ที่ไหน”แฟนมีตมองไปรอบๆ บ้าน เห็นแค่เพียงเวลที่กำลังนั่งซ่อมวิทยุตัวเก่งให้แม่ของเขาอยู่ที่มุมห้อง“เหมือนจะอยู่ในห้องนอนนะเห็นว่าเข้าไปหาอะไรสักอย่าง”“งั้นเหรอครับ ขอไปทักทายสักหน่อยดีกว่าจะได้รู้ว่าหลานรักกลับมาแล้ว”แฟนมีตเดินตรงไปยังห้องรับรองที่เขาเป็นคนจัดเอาไว้เพื่อให้กิ่งแก้วใช้เป็นที่นอนชั่วคราวระหว่างรอต่อเติมบ้าน“น้ากิ่งเขาไม่อยู่แล้วนิครับ เสื้อผ้าก็ไม่มี”“หมายความว่ายังไงลูก”“เป็นไปได้ยังไงก็ก่อนที่พลอยจะเข้าไปล้างจานในครัวอายังเห็นเขาอยู่ในห้องเลยนะ”พลอยกับเวลรีบตามลูกชายเข้าไป ถึงได้เห็นว่าภายในห้องไม่มีแม้แต
คุณคิดว่าชื่อผมแปลกหรือเปล่า ผมชื่อ “แฟนมีต” มันคือชื่อของผม ชื่อจริงๆ ตั้งแต่คลอดออกมาลืมตาดูโลกประวัติของผมเป็นที่เลื่องลือจนกระทั่งตอนนี้ผมอายุเกือบจะ25แล้ว ผมก็ยังพบเจอภาพบรรยากาศการคลอดของผมลอยอยู่เต็มโซเชียลมีเดียและเว็บไซต์ชื่อดัง ผมไม่ต้องมานั่งถามแม่เลยด้วยซ้ำว่าตอนเกิดผมเป็นยังไง ร้องไห้เสียงดังไหม คลอดง่ายคลอดยาก เพราะผมเห็นด้วยตาของผมเอง ใช่ครับ..พวกคุณอ่านไม่ผิด ที่ผมเห็นทุกอย่างเพราะแม่คลอดผมกลางงานคอนเสิร์ตของศิลปินนักร้องชื่อดัง!!!กลางงานที่มีคนดูนับพันคน เสียงร้องของผมที่ดังแข่งกับเสียงกรี๊ดของแฟนคลับ และผมก็ไม่รู้ว่าแม่จะดีใจหรือเสียใจที่ผมคลอดออกมาวันนั้นเพราะมันเป็นวันที่ “พาสต้า” นักร้องในดวงใจของแม่ถูกยิงร่วงกลางงานคอนเสิร์ตเช่นกัน รถพยาบาลสองคันจอดเทียบคู่กันคันหนึ่งรับหนึ่งชีวิตที่กำลังเกิด ส่วนอีกคันรับหนึ่งชีวิตที่กำลังจะตาย แล้วผมก็ได้ชื่อนี้มาอย่างไม่มีข้อกังขา ส่วนนักร้องคนนั้นเท่าที่ทราบมาเขาน่าจะเสียชีวิตไปแล้วก่อนจะถึงโรงพยาบาลเสียอีก ตอนแรกผมก็ไม่ได้คิดอะไรกับเรื่องชื่อประหลาดๆ ของผม จนกระทั่งผมบังเอิญไปเจอคลิปของแม่ที่กำลังเจ็บท้องคลอดกลางงานคอนเสิ
‘มีความสุขมากๆ นะแฟนมีต’‘หล่อๆ รวยๆ นะมึง ไอ้ที่รวยอยู่แล้วก็แบ่งกูบ้าง’‘ไว้นัดกินข้าวกันนะมึง’‘แก่ขึ้นอีกปีแล้ว...คิดถึงมึงว่ะ’‘เจอกันที่บริษัทนะเว้ยยย เลี้ยงข้าวกูด้วย’หลากหลายข้อความอวยพรวันเกิดหลั่งไหลเข้ามาในมือถือราคาแพงของแฟนมีต แต่นั่นไม่ได้ทำให้เขารู้สึกดีใจหรือตื่นเต้นเท่ากับเรื่องตรงหน้าของเขาในตอนนี้สักเท่าไหร่ชีวิตคนๆ หนึ่งมันจะมีอะไรน่าตื่นเต้นเท่ากับการได้นั่งคุยกับผีแบบนี้“จ้องขนาดนี้สงสัยอะไร”“คุณตายแล้ว”“ผมบอกว่าผมแค่เกือบตาย แต่ยังไม่ตาย”“ตายแล้ววว ตายมานานแล้วด้วย”“แฮร่!!!”“เห้ยยยยยยย”แฟนมีตสะดุ้งโหยงถอยหลังจนเกือบตกเก้าอี้เมื่อจู่ๆ วิญญาณพาสต้าก็พุ่งตัวเข้ามา“หล่อขนาดนี้ คุณมองผมเป็นผีได้ลงคอเลยเหรอ”“นี่กูต้องฝันอยู่แน่ๆ”“ก็ผมบอกแล้วไงว่าไม่ได้ฝัน”“แต่นี่มันไม่ใช่ละครไง คนอะไรจะมาเห็นผีนั่งคุยกับผีแบบนี้ หรือกูบ้าไปแล้ว?”“พูดไม่เพราะอีกแล้วนะ และผมคงต้องย้ำกับคุณอีกรอบ แฟนมีตคุณฟังนะผมยังไม่ตายแต่ร่างผมอยู่ที่ไหนสักที่และคุณคือคนที่ต้องช่วยผมตามหาให้เจอ!”พาสต้าทำเสียงจริงจังพลางมองหน้าแฟนมีตไม่ละสายตาจนอีกฝ่ายเผลอกลืนน้ำลายลงคออย่างยากลำบากเขาไ
“แล้วเรื่องที่ผมอาจจะเป็นพ่อคุณ...”“เรื่องนั้นตัดทิ้งไปก่อน ต่อให้คุณเป็นพ่อผมจริงก็คงทำอะไรไม่ได้ผมก็คงจัดการเรื่องคุณให้จบๆ ไป บอกตามตรงผมใช้ชีวิตอยู่กับแม่มานานขนาดนี้ พ่ออาจจะเป็นแค่คนในความทรงจำของผมไปแล้ว”ทั้งสองคนมองหน้ากันอยู่แบบนั้น ไม่รู้ว่าเพราะอะไร แต่แฟนมีตรู้สึกว่ายังมีอีกหลายอย่างที่พาสต้าไม่ได้พูดออกมา“พาสต้าไม่ว่าคุณจะรู้อะไร คิดอะไร หรือมีอะไรเกี่ยวกับเรื่องของคุณ คุณต้องเล่าให้ผมฟังเพราะเราจะได้รู้ว่าควรเริ่มต้นจากตรงไหน”“อืมม งั้นคืนนี้ผมเล่าเรื่องของผมก่อนจะตายให้ฟังเอาไหมครับ”“ไม่ง่วงหรือไง”“ไม่รู้สิ ผมไม่ได้นอนมา 25 ปีแล้ว”“งั้นก็หัดนอนซะ ผมเป็นคนและผมต้องการพักผ่อน ส่วนคุณเป็น..เป็นอะไรก็ช่างเหอะ แต่ก็ไม่ควรรบกวนคนอื่น ฉะนั้นแยกย้ายพรุ่งนี้ค่อยว่ากัน”พาสต้าก็กระตุกยิ้มจนเห็นลักยิ้มเล็กๆ ที่แก้มด้านขวา เขาดูเป็นผู้ชายที่รอยยิ้มสวยมากคนหนึ่งก็ว่าได้“เลิกยิ้มหลอนๆแบบนั้นได้แล้วไม่งั้นผมจะไม่ช่วยคุณจริงๆ นะ”“ผมก็แค่ดีใจที่คุณไม่เรียกผมว่าผี”“ผมไปนอนล่ะ ส่วนคุณถ้าไม่นอนก็ช่วยอยู่เงียบๆ ด้วยแล้วกัน”แฟนมีตเดินกลับเข้ามาในห้องนอนปล่อยให้พาสต้ายืนชมวิวด้านนอ
“ไง...ตื่นแล้วเหรอครับ”“อืม...”“หน้าตายังดูเพลียๆ อยู่เลย อยากนอนต่อก่อนไหม”“ไม่ๆ เดี๋ยวต้องไปทำงาน”แฟนมีตยืดแขนขากลิ้งตัวไปมาบนเตียงนอนอย่างที่ชอบทำประจำ เพื่อไล่ความขี้เกียจให้ออกไปจากร่างกายเมื่อคืนก็ดันนอนดึกเพราะมัวแต่คิดเรื่องของพาสต้า“เห้ยยย”“เอ้า มาตกใจอะไรกันอีก”“เปล่า..ผมแค่ยังไม่ชิน เมื่อกี้งัวเงียอยู่เลยงงๆ นิดหน่อย”“ครับ...ก็น่ารักดี”“ว่าไงนะ”“เปล่าๆ งั้นแฟนมีตทำธุระส่วนตัวเถอะ เดี๋ยวผมไปเดินเล่นรอบบ้านรอ”หลังจากพูดจบพาสต้าก็เดินทะลุประตูหายไปแฟนมีตพยายามทบทวนสิ่งที่เกิดขึ้นและบอกกับตัวเองว่าทุดอย่างมันเกิดขึ้นจริงไม่ใช่ความฝันแต่เขาก็ไม่รู้ว่าต้องเริ่มจากตรงไหน หรือเริ่มจากใครเพราะเรื่องของพาสต้ามันก็ผ่านมาตั้ง 25 ปีแล้ว เขาไม่มีข้อมูลอะไรเลยยิ่งคิดก็ยิ่งหนักใจว่าสิ่งที่เขาพยายามจะช่วยเหลืออีกฝ่ายมันจะสามารถทำได้จริงหรือเปล่า:ร้านกาแฟ Penne's Cafe“ไงแฟนมีตหน้าตาเหมือนคนไม่ได้นอน ไหวไหม?”“ไหวครับพี่เพนเน่ผมเอาเหมือนเดิมแก้วหนึ่ง แล้วนี่พายุกับน้ำหนาวยังไม่มาเหรอครับ”“อ๋อไอ้เจ้าแฝดกำลังมาน่ะเห็นว่าวันนี้เข้าสาย อะนี่กาแฟคั่วเข้มขมปี๋ของคุณชายแฟนมีต ตั้ง
“ไหนๆ ก็ไหนๆ แล้ว คุณเล่าเรื่องของคุณมาหน่อยสิพาสต้า ผมจะได้รู้ว่าผมควรจะไปเริ่มจากตรงไหนดี”การจัดเอกสารมันก็ดูน่าเบื่ออยู่เหมือนกัน แฟนมีตเลยคิดว่าวิธีการใช้เวลาว่างให้เป็นประโยชน์ด้วยการฟังชีวิตของพาสต้าเสียเลยและเจ้าตัวก็ดูจะยินดี พร้อมเล่าแทบจะทันที“ผมมีพี่สาวหนึ่งคน น้องสาวหนึ่งคน ผมเป็นลูกชายคนกลางพ่อกับแม่ก็เลยตามใจมากเลยแหละ”แววตาของพาสต้าเป็นประกายในยามที่เขากำลังพูดถึงเรื่องราวในอดีตของตัวเอง“บ้านผมเป็นหมอกันทั้งบ้าน แม่กับพ่อก็เป็นด็อกเตอร์ ผม พี่สาว กับน้องสาวก็ตั้งใจจะเรียนเป็นหมอตามพ่อกับแม่ แต่เพราะผมหล่อมากก่อนเป็นหมอเลยได้มาเป็นดาราซะก่อน”แฟนมีตเบะปากเบาๆ ที่พาสต้ากล้าชมตัวเองโดยไม่สะทกสะท้านอะไรเลยสักนิด ถึงแม้ว่าเขาจะหล่อจริงๆ ก็ตาม“จริงๆ การที่ผมได้มาเป็นนักร้องผมก็ต้องขอบคุณพลอยนะ”พลอยคือชื่อแม่ของแฟนมีต คนเดียวกันกับที่พาสต้ากล่าวอ้างว่าเคยเป็นแฟนกับเขามาก่อน“เกี่ยวอะไรกับแม่ผม” แฟนมีตหันไปถามในทันทีเขาอยากจะรู้เหมือนกันว่าเรื่องที่พาสต้าบอกว่าเขาเป็นแฟนกับพลอยแม่ของเขามันมีความจริงที่เป็นไปได้มากน้อยแค่ไหนให้พูดตามตรง จนถึงตอนนี้แฟนมีตก็ยังปักใจเชื่อไม
‘อุแว้...’เสียงของชีวิตใหม่ดังขึ้นท่ามกลางความโล่งใจของทีมที่เข้าไปช่วยเหลือเมื่อเห็นว่าทั้งแม่และเด็กปลอดภัยดีดวงตาของคนบนเวทีค่อยๆ ปิดลง พร้อมกับแสงสีขาวที่พุ่งออกมาจากร่างนั้นโดยไม่มีใครเห็นวิญญาณของนักร้องหนุ่มยืนมองเด็กน้อยตรงหน้า ไม่นานรถพยาบาลก็มาถึงคันหนึ่งพาแม่และเด็กออกจากสถานที่จัดคอนเสิร์ตอย่างรวดเร็วอีกคันกำลังใช้ผ้าขาวห่อร่างไร้วิญญาณในคืนงานคอนเสิร์ตครั้งสุดท้ายของชีวิต“คุณตายแล้ว”แฟนมีตเอ่ยขึ้นเมื่อฟังเหตุการณ์คืนนั้นจากปากพาสต้าอย่างละเอียด เขายังคิดไม่ออกว่าทำไมพาสต้าถึงบอกว่าตัวเองยังไม่ตาย ในเมื่อเหตุการณ์มันชัดเจนขนาดนั้น“ผมแค่เกือบตาย”“เกือบยังไง”“พ่อกับแม่ผมตามมาในที่เกิดเหตุ ท่านขอจัดการเรื่องรักษาผมด้วยตัวเอง ท่านพาร่างผมไป...ผมรู้แค่นี้”“แล้วทำไมคุณไม่ตามไปตั้งแต่ตอนนั้นจะได้รู้ว่าเขาพาคุณไปไหน”“โลกเรามันไม่ได้มีแค่วิทยาศาสตร์หรอกนะ ยังมีอีกหลายอย่างที่มันอยู่กับเรามานาน”“คุณหมายถึงไสยศาสตร์ มนต์ดำอะไรพวกนั้นเหรอ”พาสต้าพยักหน้าตอบรับช้าๆ“พ่อผมท่านเคยไปต่างประเทศเพื่อร่ำเรียนวิชาอะไรพวกนี้มาบ้าง ผมอาจจะไม่ใช่ผีเพราะผมยังไม่ตาย แต่ผมก็คือจิตหรือว
“ไอ้ฟ้า มึงอยู่บ้านหรือเปล่า““อยู่ๆ มีอะไรวะ”“ไม่มีอะไรแค่เบื่อ เดี๋ยวกูแวะไปหา”แฟนมีตกดโทรศัพท์มือถือไปหา ‘ขอบฟ้า’ เพื่อนสนิทที่มีชื่อชวนให้แปลกใจไม่ต่างกันขอบฟ้าเคยบอกแค่สั้นๆ ว่าพ่อกับแม่ของเขาเจอกันที่ร้านเหล้าแห่งหนึ่ง ในวันที่มีนักร้องดังไปร้องที่นั่น ซึ่งก็น่าจะเป็นวันเดียวกันที่เขาถูกใครสักคนส่งลงมาเกิดพอดิบพอดีแต่ถึงอย่างไร ทุกวันนี้แฟนมีตยังคงเชื่อมั่น ว่าความเป็นมาของชื่อคนรอบตัวเขาไม่มีใครน่าจดจำไปได้มากกว่าตัวเขาเองอีกแล้วและเพราะเรื่องราวการเกิดของเขาในตอนนั้นมันก็ทำให้ชีวิตตอนนี้ของแฟนมีตเองจับต้นชนปลายไม่ถูกเช่นกัน“มีตจะไปไหนลูก เพิ่งกลับมาเอง”พลอยที่กำลังเตรียมตั้งโต๊ะอาหารเย็นหันไปเห็นลูกชายของเธอสะพายกระเป๋าลงมาจากห้องนอน“คืนนี้มีตไปนอนบ้านไอ้ฟ้า แม่ไม่ต้องรอนะ มีตขอไปอยู่เงียบๆ สัก 2-3 วัน แล้วเดี๋ยวจะกลับมา”ถ้าใครมาเห็นภาพนี้ก็คงจะมองว่าแฟนมีตดูเป็นลูกที่ใจร้าย แต่สำหรับเขามันก็คงจะดีกว่าการที่เขาต้องมาทนมองหน้าแม่ของตัวเองแล้วรู้สึกไม่สนิทใจเพราะไม่รู้ว่าเธอกำลังมีเรื่องราวความลับอะไรที่ปิดบังไว้อีกหรือเปล่าเขาแค่อยากห่างออกไปตั้งสติคิดทบทวนดู บางทีมัน
“มีตกลับมาแล้วเหรอลูกแม่เห็นข่าวเรื่องที่บ้านของพาสต้า มีตไม่เป็นอะไรใช่ไหม”“ผมสบายดีครับแม่”พลอยแทบไม่เป็นอันทำอะไรในตอนที่ข่าวหน้าจอทีวีกำลังรายงานเรื่องราวที่เกิดขึ้นในบ้านตระกูลเพียงสิงขรเธอสังหรณ์ใจว่าลูกชายของเธออาจจะมีส่วนเกี่ยวข้อง แต่พอได้เห็นว่าแฟนมีตปลอดภัยดีเธอจึงยิ้มออกมาอย่างโล่งใจ“ว่าแต่แม่เถอะครับเป็นไงบ้างผมไม่อยู่ตั้งสามวัน” “แม่จะเป็นอะไร ก็สบายมากๆ เลยไงมีทั้งน้ากิ่ง อาเวลมาช่วยดูแลแม่อยู่ตั้งสองคน”“จริงเหรอครับแล้วตอนนี้น้ากิ่งเขาอยู่ที่ไหน”แฟนมีตมองไปรอบๆ บ้าน เห็นแค่เพียงเวลที่กำลังนั่งซ่อมวิทยุตัวเก่งให้แม่ของเขาอยู่ที่มุมห้อง“เหมือนจะอยู่ในห้องนอนนะเห็นว่าเข้าไปหาอะไรสักอย่าง”“งั้นเหรอครับ ขอไปทักทายสักหน่อยดีกว่าจะได้รู้ว่าหลานรักกลับมาแล้ว”แฟนมีตเดินตรงไปยังห้องรับรองที่เขาเป็นคนจัดเอาไว้เพื่อให้กิ่งแก้วใช้เป็นที่นอนชั่วคราวระหว่างรอต่อเติมบ้าน“น้ากิ่งเขาไม่อยู่แล้วนิครับ เสื้อผ้าก็ไม่มี”“หมายความว่ายังไงลูก”“เป็นไปได้ยังไงก็ก่อนที่พลอยจะเข้าไปล้างจานในครัวอายังเห็นเขาอยู่ในห้องเลยนะ”พลอยกับเวลรีบตามลูกชายเข้าไป ถึงได้เห็นว่าภายในห้องไม่มีแม้แต
“พาสต้าคุณโอเคหรือเปล่า”หลังจากที่น้ำหนาวและพายุขอตัวกลับ แฟนมีตก็รีบขึ้นมาดูอาการของพาสต้าทันที“ดีขึ้นแล้วครับ เป็นยังไงบ้างน้ำหนาวกับพายุได้เรื่องหรือเปล่า”“ยิ่งกว่าได้เรื่องอีก อย่างแรกผมกู้คืนคลิปวิดีโอจากในมือถือตัวเองได้แล้วนะ ตอนนี้ผมเก็บไฟล์ทั้งหมดใส่ไดร์ฟเรียบร้อยแล้ว”แฟนมีตพูดพร้อมกับโชว์แฟลชไดร์ฟสีดำในมืออันเป็นหลักฐานสำคัญ“ส่วนอีกเรื่องคือเรื่องเครื่องติดตามพี่เพนเน่มีตัวส่งสัญญาณอีกหนึ่งตัวที่พายุเก็บเอาไว้ ตอนนี้กำลังดูว่าสัญญาณรถของพี่เพนเน่จะไปอยู่ที่ไหน”“แล้วคุณจะทำยังไงต่อไป”“หลังจากที่ผมแน่ใจแล้วว่าของทุกอย่างในโกดังมันถูกย้ายไปไว้ที่ไหน ผมจะส่งเรื่องทั้งหมดให้กับตำรวจและให้เขาเข้าไปจัดการ ถึงตอนนั้นคุณน่าจะเข้าไปใกล้ร่างของคุณได้แล้ว”แฟนมีตบอกด้วยน้ำเสียงตื่นเต้น แต่พาสต้ากลับดูท่าทางคิดหนัก ทั้งๆ ที่มันควรจะเป็นสิ่งที่เขารอคอยมันมาตลอด แต่เวลานี้เขากลับดูไม่ได้ดีใจกับมันเสียเลย“คุณต้องรีบหาวิธีกลับเขาร่างให้เร็วที่สุด คุณสัญญากับผมได้ไหมพาสต้า”“สัญญาอะไรเหรอครับ”“คุณต้องกลับเข้าร่างของคุณให้ได้นะ มันไม่ใช่เพราะว่าผมอุตส่าห์ลงทุนช่วยคุณมาถึงตอนนี้”“แล้ว
“ตื่นแล้วเหรอแฟนมีต”“กี่โมงแล้ว”“น่าจะเกือบเที่ยงได้แล้วมั้ง”“อะไรนะ นี่ผมหลับไปนานขนาดนั้นเลยเหรอ”แฟนมีตรีบเด้งตัวขึ้นมาจากที่นอนทันทีแม้จะยังรู้สึกเจ็บกับบาดแผลตามลำตัวอยู่เล็กน้อยก็ตาม“คงเพราะว่าคุณเพลียมากนั่นแหละ ตอนเช้าขอบฟ้าเข้ามาดูอาการคุณไปรอบหนึ่งแล้วนะเห็นบ่นว่าจะออกไปทำธุระข้างนอก ตอนนี้เลยไม่มีใครอยู่บ้านสักคน”พาสต้าจัดการไล่เรียงเรื่องราวที่เกิดขึ้นทั้งหมดในตอนที่แฟนมีตนอนหลับให้เขาฟัง“แล้วที่ร้านพี่เพนเน่มีเรื่องอะไรหรือเปล่า”“ผมไปมาแล้ว ร้านปิดแถมยังขึ้นป้ายว่าปิดไม่มีกำหนดอีกต่างหาก”“อะไรนะคนอย่างพี่เพนเน่เหรอจะมาปิดร้านอย่างไม่มีกำหนดแบบนี้”“ก็คงมาจากเรื่องที่คุณบุกเข้าไปในโกดังเขาเมื่อคืนนั่นแหละ ตอนนี้ที่โกดังไม่มีใครอยู่เลยสักคน”พาสต้าใช้เวลาในช่วงที่แฟนมีตได้พักผ่อนออกไปตรวจสอบทุกที่มาจนหมดเพราะไม่อยากรู้สึกว่าเขาปล่อยให้แฟนมีตมาจัดการเรื่องนี้อยู่คนเดียว และมันก็ทำให้เขารู้ว่าตอนนี้ทุกคนที่เกี่ยวข้องกับเรื่องทั้งหมดพยายามทำลายหลักฐานเพื่อหนีความผิดในครั้งนี้“เป็นไปได้ยังไง?”“พวกเขาย้ายออกจากที่นั่นไปแล้ว ไปพร้อมกับอุปกรณ์ทั้งหมดของโกดังน่าจะขนออกไปต
“อาเวลครับแม่หลับไปแล้วหรือยังครับ”แฟนมีตไม่กล้ากลับไปที่บ้านของตัวเองในเวลานี้จึงตัดสินใจมาที่บ้านของขอบฟ้าแทน‘พลอยหลับไปแล้ว อาบอกว่ามีตจะไปค้างบ้านเพื่อนพลอยเขาพยายามโทรหามีตตั้งหลายสายแต่ก็ไม่มีคนรับ’“พอดีผมทำโทรศัพท์หายครับอา นี่ผมก็มายืมโทรศัพท์ไอ้ฟ้ามันจะโทรมาฝากอาบอกแม่ด้วยแล้วกันนะครับว่าผมขออยู่บ้านฟ้ามันสักสองสามวัน พอดีฟ้ามันให้มาช่วยงาน”‘แน่ใจนะมีตว่าเราไม่ได้เป็นอะไร’เพราะน้ำเสียงแฟนมีตที่ตะกุกตะกักผิดปกติ ทำให้เวลจับผิดได้ไม่ยากว่าคนปลายสายกำลังโกหกเขาอยู่“นะครับอาทำตามที่ผมบอก”‘ก็ได้ แต่จบเรื่องนี้เรามีเรื่องต้องคุยกันนะ’“ว่าแต่ทางนั้นมีอะไรน่าสงสัยหรือเปล่าครับ”เมื่อเห็นว่าเวลยอมให้ความร่วมมือ แฟนมีตจึงถามถึงเรื่องสำคัญที่ฝากเอาไว้ทันที‘ก็ไม่มีนะ กิ่งแก้วดูปกติดีไม่ได้ทำอะไร จะมีก็แค่เขาดูไม่ค่อยพอใจนิดหน่อยที่อามาอยู่ที่นี่’“จะเป็นอะไรไหมครับถ้าผมจะขอร้องให้อาหาเรื่องอยู่ที่บ้านนั้นกับแม่ไปก่อนจนกว่าผมจะกลับไป”‘มีตจะให้อาทำแบบนั้นจริงๆ เหรอ’“ผมไม่มีทางเลือกจริงๆ แล้วครับอา และผมก็มีอีกเรื่องสำคัญที่จะฝากให้อาช่วย”ด้วยทุกอย่างมันผิดจากแผนเดิมไปจนหมด และแ
แฟนมีตเดินลัดเลาะไปที่ด้านหลังของโกดังซึ่งอยู่ติดกับทุ่งนาของชาวบ้านรั้วสูงถูกพันเอาไว้ด้วยลวดหนาม เป็นหนทางเดียวที่เขาจะสามารถเข้าไปด้านในได้ และเขาต้องยอมเสี่ยงแฟนมีตสำรวจไปรอบๆ เพื่อความปลอดภัยว่าจะไม่มีใครมาเจอตัวของเขาก่อนที่เขาจะเข้าไปในโกดังได้หนามจากลวดเกี่ยวเข้าที่แขนและขาของชายหนุ่มจนเป็นรอยยาว โชคดีที่เขาไม่ได้เป็นอะไรมาก จึงสามารถข้ามเข้ามาในฝั่งของโกดังได้อย่างปลอดภัย“คุณแม่มาถึงหรือยัง”“ด็อกเตอร์กำลังเดินทางมาครับ อีกประมาณ 15 นาทีจะถึง เห็นท่านแจ้งว่าวันนี้รถค่อนข้างติด”ผู้ชายวัยกลางคนเดินออกมาต้อนรับเพนเน่ที่ด้านหลังโกดังซึ่งถูกดัดแปลงให้เป็นที่จอดรถ ชายคนนั้นสวมชุดขาวคล้ายกับชุดป้องกันรังสีเหมือนในภาพยนต์ที่เคยเห็น“ก็จริง กว่าฉันจะมาถึงได้ก็เสียเวลาไปหลายนาทีอยู่ แล้วข้างในเป็นยังไงบ้าง”“ด็อกเตอร์สั่งปรับสูตรยาตัวใหม่ให้มีประสิทธิภาพที่แรงขึ้นกว่าเดิมสองเท่าครับ”“สองเท่าเองเหรอ?”“ใช่ครับ ฟังดูมันอาจจะน้อยนะครับคุณเพนเน่ แต่สองเท่าสำหรับยาสูตรนี้ถ้าหากเป็นคุณเพนเน่คนเดิมที่เพิ่งเคยใช้ยาตัวนี้เป็นครั้งแรกอาจจะไม่ต้องใช้ยาไปอีกเลยถึงสามเดือน”ผู้ดูแลอวดอ้างสรรพ
แฟนมีตหลับสนิทไปแล้ว ส่วนพาสต้ายังคงนอนตะแคงมองใบหน้าของเขาอยู่อย่างนั้นถ้าวันหนึ่งเขากลับเข้าร่างไปได้ เขาจะมีโอกาสมาอยู่แบบนี้อีกหรือเปล่า แฟนมีตจะหายไปจากชีวิตของเขาไหม หรือเขาจะต้องไปอยู่ที่ไหนกันแน่เรื่องที่เรนิสากับภานุทำเอาไว้มันไม่ใช่เรื่องเล็กๆ ถ้าความจริงถูกเปิดเผยพ่อกับแม่ของเขาก็คงต้องไปชดใช้ความผิดตามกฎหมายที่ไม่รู้ว่ามันจะหนักหนามากสักแค่ไหนแต่ที่แน่ๆ มันอาจจะนานมากพอที่จะทำให้ยาอายุวัฒนะที่อยู่ในร่างกายของคนพวกนั้นหมดฤทธิ์แล้วธรรมชาติก็จะได้กลับมาทำหน้าที่ของมัน..:“แม่คะ หนูรู้สึกว่ายารอบนี้ประสิทธิภาพมันลดลงนะคะ”เพนเน่กลับมาจากร้านกาแฟ เธอรีบตรงไปหาเรนิสาที่ห้องทำงานทันที หลังจากที่เธอเจอความผิดปกติบางอย่างในร่างกาย“เกิดอะไรขึ้น?”“คือหลังจากหนูรับยาไปได้ 1 สัปดาห์ร่างกายก็เริ่มรู้สึกอ่อนเพลียแล้วก็เหมือนมันจะมีอาการคล้ายๆ กับเวลายามันหมดฤทธิ์”“เป็นไปได้ยังไง ในเมื่อตัวยานี้มันสามารถดูดซึมอยู่ในร่างกายถึง 1 เดือนหรือเพราะมีอะไรผิดพลาด”เรนิสาถอดแว่นตาออกก่อนจะเดินรอบๆ ตัวของลูกสาวเธอเพื่อสำรวจความผิดปกติที่เกิดขึ้น“หนูเองก็ไม่ทราบเหมือนกันค่ะแม่ แต่มันเป็นแบบน
“สวัสดีครับน้ากิ่ง”“ว่าไงแฟนมีต ขอน้ามาอยู่ด้วยชั่วคราวนะ”หลังจากที่แฟนมีตกับพาสต้ากลับมาถึงบ้านได้ไม่นาน กิ่งแก้วก็มาพอดีพร้อมกับกระเป๋าใบใหญ่สองใบในมือ“ครับ แม่เขาบอกผมแล้วว่าบ้านน้ากิ่งกำลังต่อเติมเลยจะมาขออยู่ด้วย ผมจัดห้องนอนไว้ให้แล้วนะครับ น้ากิ่งเอาของเข้าไปเก็บไว้ห้องก่อนได้เลย”“แล้วเย็นนี้น้ากิ่งอยากกินอะไรไหมครับ”“เดี๋ยวน้าทำให้ดีกว่าไหม”“ไม่เป็นไรครับผมว่าผมทำเองดีกว่า น้ากิ่งมาเหนื่อยๆ วันนี้แม่ก็ไปข้างนอกมาดูเพลียๆ ไปพักเถอะครับเดี๋ยวผมจัดการให้”“ก็ได้จ้า งั้นน้ากินอะไรก็ได้แล้วแต่มีตเลย”กิ่งแก้วหิ้วกระเป๋าเดินหายไปในห้องรับรองชั้นล่าง ส่วนแฟนมีตที่พยายามอดกลั้นความรู้สึกเสียใจเอาไว้ได้แต่บอกตัวเองว่าต้องทำตามแผนให้สำเร็จ เพราะเขาไม่รู้เลยว่าเรื่องยาที่พาสต้าไปได้ยินมา มันจะเป็นผลดีหรือผลเสียต่อแม่ของเขาอย่างไร“มีตทำอะไรเหรอลูก?”พลอยที่ตื่นขึ้นมาในช่วงเย็นเดินเข้าไปหาลูกชายในครัว“กำลังเตรียมมื้อเย็นครับแม่”“ทำไมไม่ปลุกแม่ล่ะ มาเดี๋ยวแม่ทำเอง”“ไม่เป็นไรครับ วันนี้แม่ดูเพลียๆ ให้ผมทำให้ดีกว่า”พลอยเตรียมจะไปหยิบผ้ากันเปื้อนมาใส่ แต่ก็ถูกลูกชายดึงคืนไปเสียก่อนพ
“เป็นน้ากิ่งจริงๆ เหรอเนี่ย..”แฟนมีตทรุดตัวนั่งลงที่โซฟาในห้องรับแขก หลังจากที่ทุกๆ อย่างมันอยู่เหนือความคาดหมายที่เขาคิดเอาไว้“ผมบอกตามตรงนะพาสต้าผมพยายามจะไม่เชื่อว่ามันจะเป็นเรื่องจริง คุณอาจจะเข้าใจอะไรผิด แต่ตอนนี้ผมหลอกตัวเองต่อไปอีกไม่ไหวแล้ว”“ใจเย็นๆ ก่อนนะแฟนมีต ผมเองก็ไม่รู้ว่าเรื่องบ้าพวกนี้มันจะไปจบลงที่ตรงไหนกันแน่ ตอนนี้ผมเองก็สับสนไปหมด”“แล้วเมื่อเช้าพวกเขาคุยอะไรกันบ้าง”“ตอนผมไปถึงเขาก็คุยกันไปได้สักพักแล้วแต่ที่แน่ๆ ผมคิดว่าน้าของคุณคงไม่ใช่แค่คนรู้จักของคนที่บ้านผมแน่ๆ”“ทำไมคุณคิดแบบนั้น?”“จากที่ฟังเมื่อเช้าที่พวกเขาคุยกันบนโต๊ะอาหารผมว่าบางทีพวกเขาอาจจะมีส่วนได้ส่วนเสียหรือข้อตกลงอะไรกันมาก่อน ไม่อย่างนั้นจู่ๆ พ่อกับแม่ของผมจะฝากให้พี่เพนเน่เอายามาให้กิ่งแก้วทำไม”ยาขวดสีน้ำตาลลักษณะเป็นน้ำใสๆ ที่พาสต้าคลับคล้ายคลับคลาว่าเขาเคยเห็นมาจากที่ไหนสักแห่งแต่ตอนนี้เขาเองยังนึกไม่ออกและเพราะมีเรื่องที่สำคัญกว่าต้องจัดการ เขาจึงหันมาให้ความสนใจเรื่องของกิ่งแก้วในเวลานี้แทน“มันก็น่าจะเป็นแบบนั้น แต่ที่สำคัญคือยาที่น้ากิ่งเขาไปเอามามันคือยาอะไร”“จะเป็นยาอะไรผมว่าเดี๋
“พาสต้าได้เรื่องอะไรมาบ้างหรือเปล่า”แฟนมีตนั่งรออยู่นาน จนกระทั่งพาสต้าปรากฏตัวขึ้น สีหน้าของพาสต้าดูไม่ค่อยดีเท่าไหร่นัก“ได้มาเยอะมากเลย อย่างแรกเมื่อเช้าพลอยเขาได้บอกหรือเปล่าว่าเขาจะออกไปไหน”“ก็ตั้งแต่เมื่อคืนพอคุยกับอาเวลจบผมก็ไม่ได้คุยอะไรกับแม่อีกเลย”“งั้นเรารีบไปที่ร้านกาแฟของเพนเน่เถอะพลอยกำลังไปที่นั่น”“แม่รู้จักพี่เพ่นเน่ด้วยเหรอ”“ถ้ามาถึงขนาดนี้ผมว่าเขาก็คงรู้จักกันแล้วแหละ เราไปดูให้เห็นกับตาดีกว่าว่าจริงเท็จแค่ไหน ก่อนที่มันจะไม่ทัน”แฟนมีตรีบออกรถทันทีที่ได้รับข่าวเรื่องของแม่ตัวเองถึงแม้พลอยจะบอกว่าเธอเป็นเพื่อนกับพาสต้าแต่เพราะครอบครัวพาสต้าค่อนข้างเก็บตัวและตัวพลอยเองก็ไม่เคยเล่าว่าเธอรู้จักพี่สาวของพาสต้ามาก่อนที่สำคัญถ้าแม่ของเขารู้จักกับเพนเน่จริง เรื่องที่มีข่าวว่าเพนเน่ใช้ยาอายุวัฒนะกับเรื่องที่พาสต้าหายตัวไป พลอยเองก็อาจจะไปรู้หรือเห็นอะไรมามากกว่าที่เธอเคยเล่าให้ลูกชายฟัง:“ไงพลอยไม่ได้เจอกันนานเลยนะ”“พี่เพนเน่ก็ยังสวยเหมือนเดิมเลยนะคะ”วันนี้เป็นวันหยุดของพนักงานบริษัท ลูกค้าที่มาใช้บริการภายในร้านจึงไม่ได้หนาแน่นสักเท่าไหร่พลอยมานั่งรอเพนเน่ตั้งแต่