PRECIOUS AMBER RODRIGUEZ POV "AMBER, ikaw nga!:" nakangiting wika ni Risa sa akin nang magkita kami dito mismo sa harapan ng paborito naming mall. Walang pag-aalinlangan na mahigpit niya akong niyakap. "Risa...ang ganda mo! Kumusta ka na? Teka, ikaw ba talaga iyan? Mukha ka na talagang asensado ah?" nakangiti kong sagot. Totoo naman talaga kasi eh. Ibang iba na ang awra ni Risa ngayun. Ang damit na suot niya ngayun ay halatang mamahalin. May makapal na hikaw at kwentas na din siya. Sa loob ng dalawang taon ang laki ng ipinagbago ng appearance niya. Ano ka ba...mas maganda ka pa rin kumpara sa akin. Teka lang kumain ka na ba? Saan ka ba nakarating ha? Bakit ngayun ka lang?" seryosong tanong niya. Mahabang istorya. Pero ngayung nagbalik na ako dito sa Metro Manila, gusto ko nang umpisahan ulit ang magiging buhay ko." seryosong tanong ko "Haysst, thank you naman at sa wakas nalagpasan mo din ang mga pagsubok mo, Amber. Masaya ako dahil nagbalik ka na." nakangiting bigkas niya
PRECIOUS AMBER RODRIGUEZ POV PAGKATAPOS naming kumain at mag-usap mabilis na din akong nagpaalam kay Risa na babalik na ako ng hotel. Balak kong magpahinga dahil bukas ng umaga, uumpisahan ko nang maghanap ng mauupahan kahit maliit na kwarto lang. "Are you sure na hindi ka sasama sa akin sa bahay? Pwede ka naman doon ah? Welcome na welcome ka sa bahay namin, Amber." nakangiting wika ni Risa sa akin. Asensado na talaga siya dahil may sarili na din siyang kotse. Nagpresenta pa nga siyang ihatid ako dito sa hotel kung saan ako naka-check-in. "Ayos lang talaga ako, Risa. Huwag mo akong alalahanin. Kaya ko na ang sarili ko." nakangiti kong sagot. "Ikaw...sige, bahala ka. Pero kapag may kailangan ka, huwag kang mahiya na tawagan ako ha? Regarding nga pala sa paghahanap mo ng bahay, magtatanong-tanong din ako." nakangiti niyang bigkas. "Thank you, Risa. Sige, kapag kailangan ko ng tulong mo, tatawag ako sa iyo." nakangiti kong bigkas. "Mag-ingat ka dito ha? Siya nga pala, kita ta
PRECIOUS AMBER RODRIGUEZ POV Nang tuluyan na akong nakalipat sa condo ni Sapphire, kinabukasan, pinili kong dalawin si Mommy sa puntod niya. May kirot pa rin akong naramdaman sa puso ko dulot ng pagkawala niya pero kailangan kong tangapin iyun. Namamahinga na si Mommy at tanging dasal na lang ang maiaalay ko sa kanya. Naging maayos naman ang sumunod na sandali ng buhay ko. Ilang araw pagkatapos kong makalipat sa condo ni Sapphire, nag-start na din kaaad akong mag job hunting. Lahat ng mga nakikita kong hiring ay pinapasahan ko na ng resume. Kay lang, sadyang mahirap talaga sigurong makapasok sa trabaho sa mga panahon na ito, dahil hindi man lang ako nahahire. May mga pagkakataon din naman na naiinterview ako. Kaya lang, pagkatapos ng interview, sinasabi nilang tatawagan daw nila ako. Pero negative pa rin. Namuti na lang ang mga mata ko sa kakahintay pero walang tawag na dumating sa akin. Napapaisip tuloy ako minsan kung tama ba ang desisyon kong bumalik ng Manila. Sumuko
PRECIOUS AMBER RODRIGUEZ POV "AMBER, ready na ang order nila." parang kiti-kiting bigkas ng kasamahan ko sa trabaho na si Lesley. Ready na ang order nila Lucian at David at kailangan ko iyung i-serve sa kanila. Nauna ko nang ibigay sa kanila kanina ang kanilang drinks at appetizer. Iyun nga lang, hindi ko talaga maiwasan na makaramdam ng pagkailang lalo na at kakaiba ang approach ni David sa akin kanina. Friendly approach na akala mo wala kaming away noong mga nakaraang taon samantalang si Lucian naman ay tahimik lang pero palagi ko siyang nahuhuli na kakaiba kung tumitig sa akin. "Gusto mo tulungan ka na namin na iserve sa kanila ang mga pagkain, Amber?" ngiting ngiti na tanong sa akin ni Lesley. Walang pag-aalinlangan na kaagad naman akong tumango Pabor na pabor sa akin iyun. Kung gusto nila sila na din ang mag serve eh. Tutal naman, sobrang naiilang na din talaga ako sa tuwing nakakaharap ko si Lucian. "Talaga? As in ayos lang sa iyo?" nakangiting tanong ni Annie. Kitang
PRECIOUS AMBER RODRIGUEZ POV "Hey...can you please call your manager, now!" seryosong bigkas ni Lucian nang biglang napadaan si Lesley sa harapan namin. Hindi pa nga nakaligtas sa paningin ko ang biglang pamumutla ng mukha ni Lesley. Nasindak yata siya sa taas ng boses ni Lucian Pambihirang Lucian na ito. Ano ba talaga ang gusto niya? Bakit siya gumagawa ng eksena ngayun? Ganito ba talaga siya kahirap pagsilbiihan? I mean...oo, palagi kaming kumakain sa mga restaurant noong kami pa pero hindi naman ganito kasama ang pakikitungo niya sa mga waiter at waitress na nagseserve sa amin? Bakit ngayun ang arte-arte niya na? "Okay Sir...noted!" sagot naman kaagad ni Lesley. Halata sa boses nito ang panginginig. Mukang natakot nga talaga siguro siya kay Lucian Sabagay, kapag may call the manager pa naman na issue tiyak kaming costumers complain ito kaya lagot kami nito. "Sir..a-no po ang problema? Ku-kulang po ba ang naibigay namin ng order sa inyo?" kinakabahan ko ding tanong. Kay
PRECIOUS AMBER RODRIGUEZ POV Bitbit ang birthday cake, excited akong pumasok sa loob ng elavator! Ngayung araw ang birthday ng boyfriend kong si David Ferrero at gusto ko siyang sorpresahin. Alam kong malaki ang tampo nito sa akin kaya ilang linggo na din nitong hindi ako dinadalaw. Hindi din ito sumasagot sa lahat ng tawag ko na labis kong ikinabahala. Siguro, hangang ngayun, hindi pa rin nawawala ang sama ng loob nito sa akin. Ilang beses na kasi nitong hiniling sa akin ang pakikipag-sex pero ayaw ko itong pagbigyan! Para kasi sa akin ang pakikipagtalik ay para lamang sa dalawang taong kasal na at hindi pwedeng sa magnobyo at mag nobya pa lang. Iyun ang dahilan kaya sa nakalipas na halos dalawang linggo wala na akong naging balita pa kay David pero ngayung araw, dahil birthday niya ngayun sosorpresahin ko ito! Ibibigay ko ang kung ano man ang nais nito bilang birthday gift at para bumalik na sa dati ang pagsasama naming dalawa! Mahal ko si David at kaya kong gawin lahat
PRECIOUS AMBER RODRIGUEZ POV DAHIL sa walang kwentang paliwanag ni David, no choice na ako kundi ang lumabas na sa condo unit niya! Hilam ang luha sa aking mga mata na naglakad ako patungo sa elevator at pinindot ang button Habang naghihintay ako sa pagbukas ng elevator, dumating naman ang nakangising si Aurora! Wala talagang kahihayan ang babaeng ito! Mana sa kanyang Ina na isang kabit na sumira sa masayang pagsasama ng mga magulang ko noon. "Masakit ba? Sabi ko naman kasi sa iyo noon, kukunin ko ang lahat sa iyo eh!" nakangisi niyang bigkas! Wala sa sariling napatitig ako sa nakasarang pintuan ng condo unit ni David bago ko hinarap si Aurora. "Yeah...hindi nakakapagtaka iyun dahil nasa dugo niyo naman talaga ang pagiging makati!" nakangisi kong sagot sa kanya kahit na ang totoo gusto nang sumabog ang dibdib ko sa matinding galit! Kaagad namang naningkit ang mga mata niya kasabay ng pag-angat ng isa niyang kamay at akmang sasamapalin niya sana ako! Kaya lang mas mabilis
PRECIOUS AMBER RODRIGUEZ POV Kahit na broken hearted ako, kailangan kong magpatuloy sa buhay! Hindi uso sa akin ang magmukmok sa isang tabi at umiyak dahil kailangan kong kumilos at magtrabaho. "Ano po? Kailangan nang paunang bayad na kalahating milyon para maoperahan si Mommy?" mahinang tanong ko kay Doctor Santiago. Pakiramdam ko para akong pinagsaklubang ng langit at lupa! Ano ba namang buhay ito, hindi pa nga ako nakakabawi sa hiwalayan naming dalawa ni David may dagdag isipin na naman ako! Iyun ay ang pera na kakailanganin para sa surgery ni Mommy. Pagkauwi ko ng bahay kanina, naligo lang ako at nagbihis at direcho na ako dito sa hospital para bisitahin si Mommy bago ako papasok sa trabaho. Hindi ko naman inaasahan na inaabangan pala ni Doctor Santiago ang pagdating ko para sabihin sa akin ang kondisyon ni Mommy! Ilang buwan nang delay nag surgery nito dahil wala nga akong maipon na pera para dito. Hindi ko alam kung saang kamay ng Diyos ko kukunin ang ganoong kalaking
PRECIOUS AMBER RODRIGUEZ POV "Hey...can you please call your manager, now!" seryosong bigkas ni Lucian nang biglang napadaan si Lesley sa harapan namin. Hindi pa nga nakaligtas sa paningin ko ang biglang pamumutla ng mukha ni Lesley. Nasindak yata siya sa taas ng boses ni Lucian Pambihirang Lucian na ito. Ano ba talaga ang gusto niya? Bakit siya gumagawa ng eksena ngayun? Ganito ba talaga siya kahirap pagsilbiihan? I mean...oo, palagi kaming kumakain sa mga restaurant noong kami pa pero hindi naman ganito kasama ang pakikitungo niya sa mga waiter at waitress na nagseserve sa amin? Bakit ngayun ang arte-arte niya na? "Okay Sir...noted!" sagot naman kaagad ni Lesley. Halata sa boses nito ang panginginig. Mukang natakot nga talaga siguro siya kay Lucian Sabagay, kapag may call the manager pa naman na issue tiyak kaming costumers complain ito kaya lagot kami nito. "Sir..a-no po ang problema? Ku-kulang po ba ang naibigay namin ng order sa inyo?" kinakabahan ko ding tanong. Kay
PRECIOUS AMBER RODRIGUEZ POV "AMBER, ready na ang order nila." parang kiti-kiting bigkas ng kasamahan ko sa trabaho na si Lesley. Ready na ang order nila Lucian at David at kailangan ko iyung i-serve sa kanila. Nauna ko nang ibigay sa kanila kanina ang kanilang drinks at appetizer. Iyun nga lang, hindi ko talaga maiwasan na makaramdam ng pagkailang lalo na at kakaiba ang approach ni David sa akin kanina. Friendly approach na akala mo wala kaming away noong mga nakaraang taon samantalang si Lucian naman ay tahimik lang pero palagi ko siyang nahuhuli na kakaiba kung tumitig sa akin. "Gusto mo tulungan ka na namin na iserve sa kanila ang mga pagkain, Amber?" ngiting ngiti na tanong sa akin ni Lesley. Walang pag-aalinlangan na kaagad naman akong tumango Pabor na pabor sa akin iyun. Kung gusto nila sila na din ang mag serve eh. Tutal naman, sobrang naiilang na din talaga ako sa tuwing nakakaharap ko si Lucian. "Talaga? As in ayos lang sa iyo?" nakangiting tanong ni Annie. Kitang
PRECIOUS AMBER RODRIGUEZ POV Nang tuluyan na akong nakalipat sa condo ni Sapphire, kinabukasan, pinili kong dalawin si Mommy sa puntod niya. May kirot pa rin akong naramdaman sa puso ko dulot ng pagkawala niya pero kailangan kong tangapin iyun. Namamahinga na si Mommy at tanging dasal na lang ang maiaalay ko sa kanya. Naging maayos naman ang sumunod na sandali ng buhay ko. Ilang araw pagkatapos kong makalipat sa condo ni Sapphire, nag-start na din kaaad akong mag job hunting. Lahat ng mga nakikita kong hiring ay pinapasahan ko na ng resume. Kay lang, sadyang mahirap talaga sigurong makapasok sa trabaho sa mga panahon na ito, dahil hindi man lang ako nahahire. May mga pagkakataon din naman na naiinterview ako. Kaya lang, pagkatapos ng interview, sinasabi nilang tatawagan daw nila ako. Pero negative pa rin. Namuti na lang ang mga mata ko sa kakahintay pero walang tawag na dumating sa akin. Napapaisip tuloy ako minsan kung tama ba ang desisyon kong bumalik ng Manila. Sumuko
PRECIOUS AMBER RODRIGUEZ POV PAGKATAPOS naming kumain at mag-usap mabilis na din akong nagpaalam kay Risa na babalik na ako ng hotel. Balak kong magpahinga dahil bukas ng umaga, uumpisahan ko nang maghanap ng mauupahan kahit maliit na kwarto lang. "Are you sure na hindi ka sasama sa akin sa bahay? Pwede ka naman doon ah? Welcome na welcome ka sa bahay namin, Amber." nakangiting wika ni Risa sa akin. Asensado na talaga siya dahil may sarili na din siyang kotse. Nagpresenta pa nga siyang ihatid ako dito sa hotel kung saan ako naka-check-in. "Ayos lang talaga ako, Risa. Huwag mo akong alalahanin. Kaya ko na ang sarili ko." nakangiti kong sagot. "Ikaw...sige, bahala ka. Pero kapag may kailangan ka, huwag kang mahiya na tawagan ako ha? Regarding nga pala sa paghahanap mo ng bahay, magtatanong-tanong din ako." nakangiti niyang bigkas. "Thank you, Risa. Sige, kapag kailangan ko ng tulong mo, tatawag ako sa iyo." nakangiti kong bigkas. "Mag-ingat ka dito ha? Siya nga pala, kita ta
PRECIOUS AMBER RODRIGUEZ POV "AMBER, ikaw nga!:" nakangiting wika ni Risa sa akin nang magkita kami dito mismo sa harapan ng paborito naming mall. Walang pag-aalinlangan na mahigpit niya akong niyakap. "Risa...ang ganda mo! Kumusta ka na? Teka, ikaw ba talaga iyan? Mukha ka na talagang asensado ah?" nakangiti kong sagot. Totoo naman talaga kasi eh. Ibang iba na ang awra ni Risa ngayun. Ang damit na suot niya ngayun ay halatang mamahalin. May makapal na hikaw at kwentas na din siya. Sa loob ng dalawang taon ang laki ng ipinagbago ng appearance niya. Ano ka ba...mas maganda ka pa rin kumpara sa akin. Teka lang kumain ka na ba? Saan ka ba nakarating ha? Bakit ngayun ka lang?" seryosong tanong niya. Mahabang istorya. Pero ngayung nagbalik na ako dito sa Metro Manila, gusto ko nang umpisahan ulit ang magiging buhay ko." seryosong tanong ko "Haysst, thank you naman at sa wakas nalagpasan mo din ang mga pagsubok mo, Amber. Masaya ako dahil nagbalik ka na." nakangiting bigkas niya
PRECIOUS AMBER RODRIGUEZ POV PAANO ba iyan, kanya-kanya na muna tayo?" nakangiting bigkas ni Sapphire sa aming dalawa ni Ruby. Kakababa lang namin sa sinakyan naming barko dito sa port nang bigla niyang sabihin ang katagang iyun. Kanya-kanya, ibig sabihin, bahala na kami sa kanya-kanya naming sarili. Uuwi na sila sa bahay nila samantalang ako, hindi ko alam kung saan patutungo Gayunpaman, pilit akong ngumiti. Dalawang taon din kaming magkasama sa iisang bubong at nasanay na ako sa presensya nila pero kailangan kong initindihin ang sitwasyn. HIndi habambuhay, kasama ko sila. "Oo naman! Kanya-kanya na tayo pero text-text pa rin tayo. HIndi porket nandito na tayo sa Manila, hindi na tayo magkaibigan ha?" nakangiti kong sagot. "OO naman, kahit na anong mangyari, friends pa rin naman tayo." sagot din naman kaagad ni Ruby. Ilang saglit lang, nagkanya-kanya na din kami ng landas. Sumakay ako ng bus patungo sa pinaka-centro ng Metro Manila. Balak kong maghanap ng mumurahing hotel ha
PRECIOUS AMBER RODRIGUEZ POV PAGKATAPOS ng pag-uusap naming iyun ni Lucian, pumayag na din naman siya noong sabihin ko sa kanya na huwag niya na akong ihatid pa sa bahay. Kaagad akong pumara ng tricycle. Habang daan, panay pa ang lingon ko sa pag-aalalang baka sundan niya ako. Ayaw ko din kasing malaman niya kung saan ako nakatira eh. Hangat maari, ayaw ko na ng gulo. Tapos na ang kabanata sa buhay ko na kasama siya at ayaw ko nang bumalik pa sa dati. Mabilis na lumipas ang mga araw. Hindi na muling nagkrus ang landas naming dalawa ni Lucian. Mukhang napagawi lang talaga siguro siya dito sa School namin dahil sa pag sponsor niya para maitayo ang library. Simula din noong nagkausap kami ni Lucian, mas nagkaroon na din akong confidence sa sarili ko. Tuluyan na ding nawala ang takot sa puso ko sa isiping hindi niya na ako guguluhin. Alam na ni Lucian kung nasaan ako at ni minsan, hindi na siya nagpapakita sa akin. Siguro nga, tuluyan niya na din akong pinalaya. Kahit naman p
PRECIOUS AMBER RODRIGUEZ POV Kagaya ng inaasahan, puro mga paborito kong pagkain ang inorder ni Lucian. Ang alam ko hindi niya naman talaga paboritong pagkain ang mga seafoods eh. Palagay ko din, hindi din siya gutom dahil kanina pa naka-serve ang mga pagkain, wala siyang ibang ginawa kundi ang tumunganga at titigan ako. "Lucian, akala ko ba gutom ka?" seryosong tanong ko sa kanya. Inilapag ko ang hawak kong kutsara at tinidor at seryoso siyang tinitigan. "It's okay! Kumain ka lang! Makita ko lang na busog ko, parang nabubusog na din ako." nakangiti niyang sagot. Hindi ko naman mapigilan ang mapakunot noo dahil sa sinabi niya. Ngayun ko lang kasi siya narinig na magbigkas ng mga ganitong kataga. Tsaka, hindi bagay sa kanya ang magsalita ng ganoon. Malayo sa personality niya kaya feeling ko, nagkamali lang ako ng dinig. "Dinig ko masarap ang mga seafoods nila dito. Talagang fresh at magaling din magluto ang chef nila.:" muli niyang bigkas. Hindi ko pa nga mapigilan ang magul
LUCIAN MONTEFALCO FERRERO POV HINDI ko mapigilan ang maikuyom ang aking kamao sa katagang narinig ko mula kay Precious. Ang mga salitang binitiwan niya ay parang isang matalim na punyal na bumabaon sa puso ko. Katabi ko lang siya ngayun pero para bang nakapahirap niya pa ring abutin. Hangang ngayun, nakikita ko pa rin sa mga mata niya ang pait. SAbagay, masyado pang maaga ang lahat. Hindi pa dapat ako magpakita sa kanya pero hindi ko na talaga kaya. Miss na miss ko na siya. Miss na miss ko na ang Precious ko "Yeah...ang pagkikita nating ito ay aksidente lang and since magkakilala naman tayo before, hayaan mo akong i-treat ka." seryosong sagot ko. Ibinaling ko na ang tingin ko sa unahang bahagi ng sasakyan dahil nakikita ko na sa mga mata niya ang pagkailang sa tuwing napapatingin siya sa akin. "Busog pa ako. Sorry, Mr. Ferrro pero pwede bang pakibaba na lang ako sa gilid ng kalsada?" seryosong bigkas niya. "Precious, kaninang umaga pa ako walang matinong kain. Malungk