CHAPTER 3

PRECIOUS AMBER RODRIGUEZ POV

Kahit na broken hearted ako, kailangan kong magpatuloy sa buhay! Hindi uso sa akin ang magmukmok sa isang tabi at umiyak dahil kailangan kong kumilos at magtrabaho.

"Ano po? Kailangan nang paunang bayad na kalahating milyon para maoperahan si Mommy?" mahinang tanong ko kay Doctor Santiago.

Pakiramdam ko para akong pinagsaklubang ng langit at lupa! Ano ba namang buhay ito, hindi pa nga ako nakakabawi sa hiwalayan naming dalawa ni David may dagdag isipin na naman ako! Iyun ay ang pera na kakailanganin para sa surgery ni Mommy.

Pagkauwi ko ng bahay kanina, naligo lang ako at nagbihis at direcho na ako dito sa hospital para bisitahin si Mommy bago ako papasok sa trabaho.

Hindi ko naman inaasahan na inaabangan pala ni Doctor Santiago ang pagdating ko para sabihin sa akin ang kondisyon ni Mommy! Ilang buwan nang delay nag surgery nito dahil wala nga akong maipon na pera para dito. Hindi ko alam kung saang kamay ng Diyos ko kukunin ang ganoong kalaking halaga dahil ang kinikita ko sa pagwi-waitres sa isang bar ay kulang pa nga sa pang-araw-araw naming pangangailangan at mga gamot!

"I am sorry Miss Rodriguez! Ikinalulungkot kong sabihin na kapag hindi maisagawa ang surgery ngayun buwan, baka hindi na kayanin ng Mommy mo ang sakit at lalo pang malagay sa alanganin ang buhay niya!" seryosong wika ni Doc. Santiago.

Hindi ko na tuloy mapigilan pa ang pagpatak ng luha mula sa aking mga mata! Kung hindi sana kami inabanduna ni Daddy at nakiapid sa ibang babae hindi sana ito mangyayari kay Mommy! Hindi sana mapabayaan ang sakit nito.

Pagkatapos namin mag-usap ng Doctor, laglag ang balikat na naglakad ako patungo sa ward para silipin si Mommy! Sa totoo lang, pagod na pagod na ako! Bente-ono anyos pa lang ako pero feeling ko pasan ko ang mundo. Nag-aaral ako sa araw at nagta-trabaho sa gabi tapos isinisingit ko pa ang pag-aalaga kay Mommy! Para na nga akong mababaliw sa sobrang stress.

"Risa...kumusta si Mommy?" pagdating ko sa ward, nadatnan kong tulog si Mommy at ang kababata kong si Risa ang nakabantay dito. Mabuti na lang talaga at mabait ito at minsan nagpe-presenta siya na bantayan ng kahit na tatlong oras lang si Mommy dito sa hospital.

"Pagkatapos niyang kumain, nakatulog din naman kaagad siya! Huwag kang mag-alala Amber, ako na muna ang bahala sa Mommy mo!" nakangiti nitong sagot sa akin

"Salamat Risa ha? Ang laki na ng utang ko sa iyo! Hayaan mo, makakabawi din ako sa iyo pagdating ng araw!" madamdamin kong sagot sa kanya!

"Ano ka ba! Huwag mong isipin ang tungkol sa bagay na iyan! Magkababata at magkaibigan tayo kaya sino ba naman ang magtutulungan kundi tayo-tayo lang. Sige na..pumasok ka na sa trabaho mo! Ako na muna ang bahala dito. Hihintayin ko ang pagbabalik mo para sabay na tayong umuwi! Pwede naman akong magpuyat ngayun dahil wala naman tayong pasok sa School bukas!" nakangiti nitong sagot sa akin! Nagpsalamat ulit ako sa kanya bago ako umalis.

Nagtatrabaho ako bilang wairess sa isang high end na bar. Puro mga foreigner at mayayamang tao ang mga customers. Malaki ang tip na natatangap ko kaya pinagtatiyagaan ko. Kahit na masama na ang tingin sa akin ng ilang mga kapitbahay namin sa squaters area kung saan kami ni Mommy ngayun nakatira, ayos lang! Ang importante kumita ako na walang inaagrabyadong tao.

Mga bayarang babae lang daw kasi ang nagtatarabaho sa mga bars. Walang mga dignidad at kahiya-hiya. Hindi ko na lang pinansin dahil kailangang kailangan ko talaga ng pera ngayun. Si Mommy ang mas priority ko kaysa dignidad na iyan!

Mabuti na lang at nakasakay kaagad ako pagdating sa sakayan ng jeep. Hindi din ganoon ka-traffic kaya mabilis akong nakarating sa bar. Direcho akong naglakad papunta sa locker at mabilis na nagpalit ng uniform.

Yes...uniform at super eksi. Kita ang cleavage pati hita ko. Noong una hindi ko masikmurang isuot pero hindi nagtagal, nasanay din ako. Iyun nga lang, hindi na mabilang kung ilang beses na akong nahipuan ng mga manyakis na customers.

"Uyyy Amber, nandito ka na pala! Bilisan mo dahil kanina ka pa hinahanap ni Manager." kaagad na wika ng kasamahan kong waitress na si Monique. Nagkukumahog akong inilabas mula sa bag ko ang kikay kit ko para mag-apply ng make up.

"Hindi pa naman ako late ah? May five minutes pa ako para mag-start ang work ko oh?" sagot ko naman. Natawa naman ito at naupo sa isang mataas na upuan at tinitigan ako.

"Balita ko gipit ka daw ngayun. Gusto mo ba ng raket?" maya-maya tanong ni Monique sa akin. Kaagad naman akong napatitig dito.

Raket? Ibig sabihin may offer siya sa akin na trabaho na pwede akong kumita ng malaking pera? Well, ayos din iyun. Open ako sa ganoong trabaho ngayun lalo na at broken hearted ako.