PRECIOUS AMBER RODRIGUEZ Hindi ko alam kung ilang oras akong nawalan na malay at muli akong nagising na namamanhid ang aking katawan. Nakahandusay ako sa malamig na semento ng silid na ito at kadiliman ang kaagad na sumalubong sa akin. Wala sa sariing napahawak ako sa aking tiyan. Sa kabila nang sakit ng katawan na nararanasan ko, ramdam ko ang gutom. Hindi ko na alam kung anong oras na at nasaan ako. Hindi ko din alam kung ilang oras na akong nawalan ng malay. Hindi ko mapigilan ang muling mapahagulhol ng iyak. Hindi ko mapigilan ang makaramdam ng awa sa aking sarili. Hindi ko inaasahan na dadanasin ko ang ganitong kasakit na parusa ng kapalaran sa akin. Hindi ko din inaasahan na basta na lang akong talikuran ni Lucian. Gamit ang natitira kong lakas, dahan-dahan akong bumangon mula sa pagkakahandusay sa malamig na semento ng silid. Pagkatapos noon, dahan -dahan akong naglakad patungo sa pintuan. Pagkadating ko doon, kaagad kong pinihit ang seradura at ganoon na lang an
THIRD PERSON POV "PATAY na ba?" seryosong tanong ng isang maganda at sexy na babae habang nakikipag-usap gamit ang kanyang cellphone. "Yes Mam. Sinigurado namin na sa pagbalik ni Sir Lucian sa warehouse, wala na siyang maabutan kundi abo na lang." proud na sagot ng kausap nito. "Good! Very good! Sabi ko na nga ba at maasahan ka eh. Ang bayad sa iyo ay ita-transfer ko nalang sa bank account mo. Magpalamig muna kayo at tatawagan ko na lang kayo ulit kapag kailangan ko pa ang serbisyo niyo." nakangising sagot naman ng babae na walang iba kundi si Lauren Yes...siya nga! Ang nag-iisang Lauren na walang takot na pumatay mapasakanya lang ulit si Lucian. May inutusan lang naman siyang mga hired killer para sunugin ang warehouse kung saan nakakulong si Precious Amber. Ayaw niya na kasing magbakasakali pa. Gusto niyang mamatay ang babaeng iyun para wala na siyang kaagaw pa kay Lucian Naniniwala siya na ang feelings ng tao ay nagbabago. Maaring galit ngayun si Lucian sa babaeng iyun
LUCIAN MONTELFALCO FERRERO Kahit na hindi naman ako ganoon ka closed sa sarili kong Ina hindi ko pa rin naman maipagkaila sa lahat na sobrang nag-aalala ako sa kalagayan niya. Masyadong masakit sa akin ang makita siyang nakahandusay sa malamig na tiles ng mansion at umaagos ang dugo sa kanyang ulo. Ni sa hinagap, hindi ko akalain na magagawa ni Precious iyun. She's gentle, kind at ang tingin ko sa kanya noon ay hindi niya kayang manakit ng tao. Pero sa ginawa niya kay Mommy, lahat ng paghanga na nararamdaman ko dito ay napalitan ng galit at pagkadimaya sa isang iglap lang. Feeling ko hindi siya ang babaeng para sa akin. Sa lahat ng ayaw ko iyung mas bayolente pa sa akin. Walang sino man ang pwedeng manakit sa mga taong mahalaga sa akin. Ako lang ang pwedeng magsiga-sigaan at wala nang iba. "Doc, kumusta? Kumusta ang kalagayan ni Mommy?" kaagad kong tanong sa Doctor na tumitingin ka kay Mommy pagkalabas niya ng ICU. "She's okay. Stable na ang kanyang kondisyon at hintayin
LUCIAN MONTEFALCO FERRERO POV PAGDATING ko sa location ng lumang bahay kung saan ko ikinulong si Precious, naabutan kong tuuyan nang naapula ang apoy. Dali-dali kong nilapitan ang aking tauhan para tanungin at hanapin kung nasaan na si Precious. "Kumusta? Nasaan siya? Nasaan si Precious?" seryoso kong tanong. Isang malungkot na pag-iling lang ang naging sagot sa ng kanyang tauhan na nagbigay ng labis na takot sa puso ko. Hindi ako makapaniwala. Ang dating matayog na lumang bahay na nakatayo ay biglang naglaho sa isang iglap lang. "Inutil! Ano ba ang ginawa niyo? Bakit nagkasunog at bakit hindi niyo binantayan ang buong bahay?" galit kong sigaw at hindi na ako nakapagpigil pa. Sinipa ko siya na siyang dahilan kaya kaagad itong natumba sa lupa. Bakas ang takot sa mukha ng kasama nito at siya naman ang nilapitan ko. "Boss! Patawad! Umalis lang kami saglit para bumili ng pagkain ni Mam pero pagbalik namin nasusunog na ang bahay." kinakabahan nitong sagot. "Paanong nasunog a
LUCIAN MONTEFALCO FERRERO POV “Walang titigil. Hanapin niyo si Precoius!” halos dumagundong ang boses ko sa buong paligid dahil sa sobrang lakas ng pagkakasabi ko. Frustrated at pagkatapos kong makausap si Mommy, muli akong bumalik dito sa dating bahay. Tuluyan nang naapula ang apoy, naglaho na ang usok pero kasabay noon ay naglaho din ang katawan ni Precious. Sinuyod na din nila ang mga lugar kung saan ito posibleng napadpad kung sakaling nakatakas man ito sa nagngangalit na apoy pero negative. Walang Precious silang nakita at halos mabaliw na ako sa sobrang pag-aalala. “Boss, pasensya na po talaga pero hindi po talaga namin mahanap ang katawan ni Mam.” Kaagad na balita sa akin ng kanan kong kamay na si Ike. Ang takot na nararamdaman ng puso ko ay lalong nadagdagan. Hindi kaya napasama si Precious sa nasusunog na bahay? Na hindi siya nakaligtas at ang labi niya ay kasama na sa mga tumpok na mga abo na nakikita ko? SA kondisyon ng katawan niya bago namin siya iniwan, malabo t
LUCIAN POV Bago sumikat ang araw sa silangan, natupad ang utos ko sa tauhan kong si Ike na dalhin sa harap ko ang tatlong katao. Una si Lauren, sumunod si Aurora at pangatlo ay ang kasambahay na si Petra. Lahat sila ay kitang kita ang takot sa mga mukha. “Lucian, ano ito? Ano ang ibig sabihin nito?” nahintakutang tanong ni Lauren sa akin.Nakatali silang tatlo sa isat isa. “Tinatanong mo ako kung ano ang ginagawa niyo dito? Kailangan niyo pa bang itanong sa akin iyan imbes na ikumpisal niyo sa akin ang mga kasalanan niyo?” galit kong sigaw. “Hi-hindi ko alam kung ano ang sinasabi niyo. Hi-hindi ko maintindihan!’ ramdam ko ang panginginig sa boses ni Aurora na bigkas niya. “Hindi mo alam? Talaga bang hindi mo alam ang mga kalokohan na ginawa niyong dalawa ni Lauren? Ha?” galit kong sigaw sabay abot ko kay Ike ng hawak niyang latigo at walang sabi-sabing basta ko na lang iyun inihampas sa balat ni Lauren. “Lucian…No! Huwag! Huwag!” nahintakutang sigaw ni Lauren kasabay ng
PRECIOUS AMBER RODRIGUEZ POV Bitbit ang birthday cake, excited akong pumasok sa loob ng elavator! Ngayung araw ang birthday ng boyfriend kong si David Ferrero at gusto ko siyang sorpresahin. Alam kong malaki ang tampo nito sa akin kaya ilang linggo na din nitong hindi ako dinadalaw. Hindi din ito sumasagot sa lahat ng tawag ko na labis kong ikinabahala. Siguro, hangang ngayun, hindi pa rin nawawala ang sama ng loob nito sa akin. Ilang beses na kasi nitong hiniling sa akin ang pakikipag-sex pero ayaw ko itong pagbigyan! Para kasi sa akin ang pakikipagtalik ay para lamang sa dalawang taong kasal na at hindi pwedeng sa magnobyo at mag nobya pa lang. Iyun ang dahilan kaya sa nakalipas na halos dalawang linggo wala na akong naging balita pa kay David pero ngayung araw, dahil birthday niya ngayun sosorpresahin ko ito! Ibibigay ko ang kung ano man ang nais nito bilang birthday gift at para bumalik na sa dati ang pagsasama naming dalawa! Mahal ko si David at kaya kong gawin lahat
PRECIOUS AMBER RODRIGUEZ POV DAHIL sa walang kwentang paliwanag ni David, no choice na ako kundi ang lumabas na sa condo unit niya! Hilam ang luha sa aking mga mata na naglakad ako patungo sa elevator at pinindot ang button Habang naghihintay ako sa pagbukas ng elevator, dumating naman ang nakangising si Aurora! Wala talagang kahihayan ang babaeng ito! Mana sa kanyang Ina na isang kabit na sumira sa masayang pagsasama ng mga magulang ko noon. "Masakit ba? Sabi ko naman kasi sa iyo noon, kukunin ko ang lahat sa iyo eh!" nakangisi niyang bigkas! Wala sa sariling napatitig ako sa nakasarang pintuan ng condo unit ni David bago ko hinarap si Aurora. "Yeah...hindi nakakapagtaka iyun dahil nasa dugo niyo naman talaga ang pagiging makati!" nakangisi kong sagot sa kanya kahit na ang totoo gusto nang sumabog ang dibdib ko sa matinding galit! Kaagad namang naningkit ang mga mata niya kasabay ng pag-angat ng isa niyang kamay at akmang sasamapalin niya sana ako! Kaya lang mas mabilis
LUCIAN POV Bago sumikat ang araw sa silangan, natupad ang utos ko sa tauhan kong si Ike na dalhin sa harap ko ang tatlong katao. Una si Lauren, sumunod si Aurora at pangatlo ay ang kasambahay na si Petra. Lahat sila ay kitang kita ang takot sa mga mukha. “Lucian, ano ito? Ano ang ibig sabihin nito?” nahintakutang tanong ni Lauren sa akin.Nakatali silang tatlo sa isat isa. “Tinatanong mo ako kung ano ang ginagawa niyo dito? Kailangan niyo pa bang itanong sa akin iyan imbes na ikumpisal niyo sa akin ang mga kasalanan niyo?” galit kong sigaw. “Hi-hindi ko alam kung ano ang sinasabi niyo. Hi-hindi ko maintindihan!’ ramdam ko ang panginginig sa boses ni Aurora na bigkas niya. “Hindi mo alam? Talaga bang hindi mo alam ang mga kalokohan na ginawa niyong dalawa ni Lauren? Ha?” galit kong sigaw sabay abot ko kay Ike ng hawak niyang latigo at walang sabi-sabing basta ko na lang iyun inihampas sa balat ni Lauren. “Lucian…No! Huwag! Huwag!” nahintakutang sigaw ni Lauren kasabay ng
LUCIAN MONTEFALCO FERRERO POV “Walang titigil. Hanapin niyo si Precoius!” halos dumagundong ang boses ko sa buong paligid dahil sa sobrang lakas ng pagkakasabi ko. Frustrated at pagkatapos kong makausap si Mommy, muli akong bumalik dito sa dating bahay. Tuluyan nang naapula ang apoy, naglaho na ang usok pero kasabay noon ay naglaho din ang katawan ni Precious. Sinuyod na din nila ang mga lugar kung saan ito posibleng napadpad kung sakaling nakatakas man ito sa nagngangalit na apoy pero negative. Walang Precious silang nakita at halos mabaliw na ako sa sobrang pag-aalala. “Boss, pasensya na po talaga pero hindi po talaga namin mahanap ang katawan ni Mam.” Kaagad na balita sa akin ng kanan kong kamay na si Ike. Ang takot na nararamdaman ng puso ko ay lalong nadagdagan. Hindi kaya napasama si Precious sa nasusunog na bahay? Na hindi siya nakaligtas at ang labi niya ay kasama na sa mga tumpok na mga abo na nakikita ko? SA kondisyon ng katawan niya bago namin siya iniwan, malabo t
LUCIAN MONTEFALCO FERRERO POV PAGDATING ko sa location ng lumang bahay kung saan ko ikinulong si Precious, naabutan kong tuuyan nang naapula ang apoy. Dali-dali kong nilapitan ang aking tauhan para tanungin at hanapin kung nasaan na si Precious. "Kumusta? Nasaan siya? Nasaan si Precious?" seryoso kong tanong. Isang malungkot na pag-iling lang ang naging sagot sa ng kanyang tauhan na nagbigay ng labis na takot sa puso ko. Hindi ako makapaniwala. Ang dating matayog na lumang bahay na nakatayo ay biglang naglaho sa isang iglap lang. "Inutil! Ano ba ang ginawa niyo? Bakit nagkasunog at bakit hindi niyo binantayan ang buong bahay?" galit kong sigaw at hindi na ako nakapagpigil pa. Sinipa ko siya na siyang dahilan kaya kaagad itong natumba sa lupa. Bakas ang takot sa mukha ng kasama nito at siya naman ang nilapitan ko. "Boss! Patawad! Umalis lang kami saglit para bumili ng pagkain ni Mam pero pagbalik namin nasusunog na ang bahay." kinakabahan nitong sagot. "Paanong nasunog a
LUCIAN MONTELFALCO FERRERO Kahit na hindi naman ako ganoon ka closed sa sarili kong Ina hindi ko pa rin naman maipagkaila sa lahat na sobrang nag-aalala ako sa kalagayan niya. Masyadong masakit sa akin ang makita siyang nakahandusay sa malamig na tiles ng mansion at umaagos ang dugo sa kanyang ulo. Ni sa hinagap, hindi ko akalain na magagawa ni Precious iyun. She's gentle, kind at ang tingin ko sa kanya noon ay hindi niya kayang manakit ng tao. Pero sa ginawa niya kay Mommy, lahat ng paghanga na nararamdaman ko dito ay napalitan ng galit at pagkadimaya sa isang iglap lang. Feeling ko hindi siya ang babaeng para sa akin. Sa lahat ng ayaw ko iyung mas bayolente pa sa akin. Walang sino man ang pwedeng manakit sa mga taong mahalaga sa akin. Ako lang ang pwedeng magsiga-sigaan at wala nang iba. "Doc, kumusta? Kumusta ang kalagayan ni Mommy?" kaagad kong tanong sa Doctor na tumitingin ka kay Mommy pagkalabas niya ng ICU. "She's okay. Stable na ang kanyang kondisyon at hintayin
THIRD PERSON POV "PATAY na ba?" seryosong tanong ng isang maganda at sexy na babae habang nakikipag-usap gamit ang kanyang cellphone. "Yes Mam. Sinigurado namin na sa pagbalik ni Sir Lucian sa warehouse, wala na siyang maabutan kundi abo na lang." proud na sagot ng kausap nito. "Good! Very good! Sabi ko na nga ba at maasahan ka eh. Ang bayad sa iyo ay ita-transfer ko nalang sa bank account mo. Magpalamig muna kayo at tatawagan ko na lang kayo ulit kapag kailangan ko pa ang serbisyo niyo." nakangising sagot naman ng babae na walang iba kundi si Lauren Yes...siya nga! Ang nag-iisang Lauren na walang takot na pumatay mapasakanya lang ulit si Lucian. May inutusan lang naman siyang mga hired killer para sunugin ang warehouse kung saan nakakulong si Precious Amber. Ayaw niya na kasing magbakasakali pa. Gusto niyang mamatay ang babaeng iyun para wala na siyang kaagaw pa kay Lucian Naniniwala siya na ang feelings ng tao ay nagbabago. Maaring galit ngayun si Lucian sa babaeng iyun
PRECIOUS AMBER RODRIGUEZ Hindi ko alam kung ilang oras akong nawalan na malay at muli akong nagising na namamanhid ang aking katawan. Nakahandusay ako sa malamig na semento ng silid na ito at kadiliman ang kaagad na sumalubong sa akin. Wala sa sariing napahawak ako sa aking tiyan. Sa kabila nang sakit ng katawan na nararanasan ko, ramdam ko ang gutom. Hindi ko na alam kung anong oras na at nasaan ako. Hindi ko din alam kung ilang oras na akong nawalan ng malay. Hindi ko mapigilan ang muling mapahagulhol ng iyak. Hindi ko mapigilan ang makaramdam ng awa sa aking sarili. Hindi ko inaasahan na dadanasin ko ang ganitong kasakit na parusa ng kapalaran sa akin. Hindi ko din inaasahan na basta na lang akong talikuran ni Lucian. Gamit ang natitira kong lakas, dahan-dahan akong bumangon mula sa pagkakahandusay sa malamig na semento ng silid. Pagkatapos noon, dahan -dahan akong naglakad patungo sa pintuan. Pagkadating ko doon, kaagad kong pinihit ang seradura at ganoon na lang an
PRECIOUS AMBER RODRIGUEZ POV NANG muli kong imulat ang aking mga mata ay nasa isang madilim na lugar na ako. Pinilit kong pakaisipin kung ano ba talaga ang nangyari at nang biglang dagsa sa isipan ko ang lahat bago ako nawalan ng malay ay wala sa sariling dali-dali akong napabangon pero muli ding napahiga nang maramdaman ko ang kirot sa aking pisngi. "Lucian! Lucian!" tawag ko sa pangalan niya. Sobrang dilim ng buong paligid at wala akong makita na kahit na ano. Hindi ko mapigilan ang mapaiyak. "Lucian. Lucian, nasaan ka?" tawag ko ulit sa pangalan niya. Napansin ko ang dahan-dahan na pagbukas ng pintuan ng silid kasabay ng pagbaha ng liwanag sa buong paligid. Nang mapatingin ako sa pintuan ay ganoon na lang ang tuwa na nararamdaman ko nang masilyan ko si Lucian "Lucian..nasaan ako? Nakakatakot ang lugar na ito. Bakit ang dilim?" sunod-sunod kong tanong sa kanya! Seryoso ang mukhang naglakad siya palapit sa akin at ganoon na lang ang gulat ko nang bigla niya na lang akong samp
PRECIOUS AMBER RODRIGUEZ KUNG gaano kainit ng pagtangap ni Lolo at Lola ni Lucians akin sa mismong party nila, kabaliktaran naman ang ipinapakitang pag-uugali ng Mommy nito. Hayag-hayagan nitong ipinapakita sa lahat na ayaw niya talaga sa akin. Nadagdagan pa ang kontrabida ng buhay ko nang bigla na lang dumating si David kasama si Aurora. Ayaw ko sana silang pansinin pero itong si Aurora na mismo ang lumapit sa akin at naunang bumati "Hi, Amber!" nakangiti nitong sambit. Pinakatitigan ko siya at hindi ko maiwasan na magtaka dahil wala man lang akong nabasang kahit na anong kaplastikan sa pagmumukha nito. Genuine ang ngiti sa labi at nagmumukha siyang anghel sa harapan ko. "HI!" malamig ang boses na bati ko sa kanya. Sa muling pag-ikot ng aking paningin, isang tao na naman ang nakita ko na ayaw ko sanang makita. Walang iba kundi si Lauren na magiliw na sinalubong ng Mommy ni Lucian. Hindi ko na lang pinansin pa at sakto naman na nag-umpisa na ang program. Nagsalita ang Lol
PRECIOUS AMBER RODRIGUEZ POV PAGKATAPOS akong masampal ng Mommy ni Lucian, mabilis na akong naglakad paalis. Patuloy pa rin siya sa pagdadakdak at gusto ko talaga siyang iwasan. Wala akong time para pakingan ang kung ano man ang mga nakakinsultong sinasabi niya. Mas lalo lang masasaktan ang kalooban ko at ayaw kong dumating sa punto na patulan ko siya. Na kailangan pang mag bastusan kaming dalawa para lang ipakita sa mga tsismosa kung sino ba talaga ang tama sa aming dalawa. "Ano ba iyang hilaw mong biyanan. Ang sama ng ugali." narinig kong sambit ni Risa sa akin. Direcho na kami sa labas para mag-abang ng taxi na masasakyan. Uuwi na lang kami ng penthouse dahil nawalan na ako ng gana sa pamamasyal. "Hayaan mo na. Wala tayong magagawa! Ayaw niya sa akin! Mababang uri na babae ang tingin iya sa akin." mahinang sambit ko. Ramdam ko pa rin ang pamamanhid ng pisngi ko dahil sa tinamo kong sampal. Mamayang gabi pa naman uuwi si Lucian at tiyak akong magtatanong iyun kung napaano ang pi