Chapter 111

[111]

Tristan's POV:

Umuwi kami ng parang walang nangyari, normal na naman iyon sa'kin o sa asawa ko. Palagi kasing ganun ang nangyayari at i know they're starting to move and beat us. Honestly, i want to end this bullshit! I want to live at my house together with our kids without danger. Ayokong maimulat ang mga anak ko na may gulo sa paligid, i don't want to see them the war. Mas gusto ko nalang na iuwi sila sa Italy at mas mapapanatag pa ang loob ko dahil maalagaan sila. Araw-araw halos lagi nalang may haharang o may magtatangka sa buhay ko maski ang asawa ko. 

I don't know what to do, pero as long as i can do my best gagawin ko para sa mga anak ko. Ayoko na habang lumalaki sila ay mas nakikita nila ang tunay na kulay ng magulong mundo. Wala akong ibang hinangad kung hindi ang mamuhay ng tahimik. Malayo sa gulo at tahimik na buhay. 

Dahil gabi na ay hindi ko na napansin na tulog