[114]
Cathalina's POV:
While we're having our hang out, may nagtetext sa'kin sa'kin kanina and to mu surprise it's levi. He told me where are they and they're in danger, i didn't think twice i excused myself to them. Mabuti nalang pinayagan nila ako, kanina pa rin ako hindi mapakali habang nagh-hangout kami. It's feels like na parang may mangyayaring hindi angkop sa araw ngayon, gabi na rin at isa pa kahit saan kami magpunta ay nandoon ang panganib. Malakas lang talaga ang instinct ko kaya kadalasan tama ang hinala ko sa mga panganib.
Iniisa-isa nila kami pero ang mas target nila ay si Tristan. S'ya at wala ng iba, 'yun ang napapansin ko kapag nasa laban kami. Kapag nasa panganib kami, s'ya palagi ang puntirya. Kaya hindi na ako nagtaka, na tuwing aalis s'ya ay may magtetext sa'kin na nasa panganib s'ya. Kaya bantay ko si Tristan, kahit sa pag-alis niya ay binabantayan ko, alam kong kaya niya ang sarili niya.
[115] Tristan's POV: I woke up early, medyo masakit pa ang braso ko at ang tagiliran ko dahil sa balang tumama sakin kagabi. Hindi ko nga namalayan na natamaan na pala ako, hindi ko alam basta pagkatingin ko sa katawan ko nagdudugo na. Hindi ko naman kasi akalain na ma-t-trapped kami doon, akala ko kasi bar 'yun dahil sabi nga ni Owen. Lugar pala 'yun ng mga sindikato, mga drug-lord at isa pa kilala nila kami. Kaya pala there's something wrong about that place, hindi rin pala ako ang nakahalata maski ang mga pinsan ko at mga kaibigan. Iisa lang pala ang nasa isip naming lahat. Good thing my wife is there, kung wala s'ya we're dead tho, kaya ko naman ang sarili ko but i was worried. Nag-aalala ako para sa mga kaibigan ko, alam kong kaya nila ang sarili nila but when we saw the guns and other harm knives. Doon ako natakot, hindi para sa'kin kundi para sa pinsan ko at kaibigan. Mabuti nalang at nandoon ang asawa
[116] Cathalina's POV: Pumunta agad ako sa bahay ni Belinda, yes may sarili siyang bahay dahil sa pera namin. Hindi ko sana papakinggan si Amara but i can see her fear hindi ko alam kung para saan, at hindi ko alam kung kanino. Kahit galit ako sa kanya, hindi mo maalis sa akin ang mag-alala para sa kanya dahil nitong nakaraan, hindi ko s'ya nakikita. Ang dating palaging nakangiti, ngayon nabalot ng takot ang mga mata. Madalang kung lumabas ng bahay, laging nakakulong sa kwarto niya at kung minsan naririnig ko nalang ang iyak niya. "Luke, Umuwi ka ng Pilipinas ngayon na. I have a mission for you.." saad ko habang nakasakay ako sa motor ko. [Woah, anything? Basta h'wag lang magbabantay sa ibang babae, Superior.] gulat na saad niya sa kabilang linya, alam kong nakangiti s'ya. "I want you to Guard my sister.." saad ko. "Babantayan mo si Amara habang wala ako." d
[117] Tristan's POV: I'm so damn worried to my wife! kung hindi lang ako tinawagan ni Arkin malamang mukha pa rin akong tanga kakahintay sa asawa ko dito sa bahay. Mag-gabi na rin at ang akala ko nasa mall lang sila for their girls hang-out then, malalaman namin nakidnap sila lahat! Kahit nakabandage ang sugat ko pumunta pa rin ako and good thing my wife had a tracker kaya madali namin nahanap. And to my surprise, nandoon nga si Ayesha. We watched it kitang kita namin ang lahat, kinabahan pa nga ako dahil paano kung mabuhos ang asido? Paano kung masunog ang mukha ng asawa ko? Natakot ako! Hindi ko naman alam na mababaliw si Ayesha, kaya naman pala weird siya nito mga nakaraang araw! Nabaliw na pala! Fuck! Alam kong gwapo ako, pero this is the very first time that i witnessed a girl become crazy over me! Fuck, it's cringe and creepy! I'm mad of course, lahat ng tao doon pinagbabari
[118] Cathalina's POV: Lumipas ang mga buwan at araw na walang tawad na panganib at walang sawang kaaway ang lagi naming nakakaharap. Walang patid halos, at napipigtas na ang pasensya ko sa kanila. Nandito na rin si Luke, hindi ko nga alam kung anong mayroon doon sa dalawang 'yun. Basta hinayaan ko nalang silang dalawa, mukha kasing komportable sila sa isa't-isa. Gusto ko rin naman kasi na maging masaya si Amara, at syempre nagkwento s'ya sa'kin ng iilang detalye tungkol sa mga nangyayari sa kanya. Of course im fucking mad on what she told me, pinacheck ko si Amara kung sakaling may mabuo doon sa tiyan niya. Galit at poot ang nararamdaman ko while she's telling me the whole story, nandoon si Luke ng mag kwento s'ya. Galit na galit si Luke at kulang na nga lang maging isa na rin s'yang kriminal. And good thing walang nabuo, dahil kung ganun nga ang mangyari hindi na ako magdadalawang isip pa na patayin s
[119] Tristan's POV: Umaga na naman at ngayon ay pupunta ang asawa ko sa Italy, hindi na niya ako pinasama dahil saglit lang naman daw s'ya. Ang nangyari nung gabi ay talagang nakakawindang, muntikan na naman kami. Kung hindi lang kami hinila ni Cathalina palabas at ihagis sa semento malamang ay wala na kami. Gigil na gigil ang asawa ko, para s'yang nababalutan na dark aura basta nakakatakot. Ngayon daw sila ni senyor pupunta sa italy may mga aasikasuhin daw kasi sila doon at ilang araw lang. Pumayag naman ako, syempre ayoko naman ipagkait sa kanya ang makapunta sa mama niya sa italya, ako muna ngayon ang bantay sa mga anak ko. Syempre, nandito naman sila mom at dad kaya okay lang. Wala naman kasi akong gagawin, maayos na rin si Arkin at ang mga magulang niya dahil nakapag-usap na sila pero, ang mom lang ni Arkin ang hindi sang-ayon sa kanila. Well, hindi ko nga alam bakit ginanun ng asawa ko ang magulang niy
[120] Tristan's POV: We lose our baby, sobrang sakit mawalan ng anak. Nang malaman ko na may anak kami hindi ko maiwasang maging masaya, pero lahat ng 'yun ay naglaho ng malaman kong nawala ang baby namin. Ilang beses na kami nagtest ng asawa ko, pero negative naman ang resulta. Kaya nagtataka talaga ako, pero hindi ko maiwasang malungkot. Hinaplos ko ang jar kung nasaan ang abo ng anak ko. Naninikip na naman ang dibdib ko at iniisip kung paano nawala ang anak ko. "A-anak si daddy 'to.. h-hindi man lang kita nahawakan.. hindi ko alam na nasa tyan ka na ng mommy mo. Hindi ko alam anak..patawarin mo sana ako.." saad ko at hinaplos ang jar na hawak ko. "P-pangako ni papa sa'yo, hahanapin natin ang may taong gumawa sayo nito. Gabayan mo si mama ha? M-mahal na mahal kita, anak." saad ko at napayuko dahil sa sakit ng dibdib ko. Maingat na nilagay ko ang Jar na at nakapamulsang naglakad at tin
[121] Cathalina's POV: FLASHBACK We're on the way to the airport to visit italy. Tutal madami kami dapat asikasuhin doon, isa pa ay may business kami doon. Isang two storey market, malls and bar ako ang nagmamanage nun dahil na rin may sakit si dad. Isa pa si mama ang nagpatayo nun dahil she wanted it for the poor people and for those who needed it. So, we decided to make it grew and so far, so good. Nagtayo rin kami ng 'Safe Haven' para sa mga bata, pamilya na walang matirahan dito sa Italy. Marami na rin kaming branch ng 'Safe Haven'. Dahil ambassador si papa nagagawa namin ang lahat ng gusto namin, ang Agency ay bukas para sa mga tao na gusto magkaroon ng hustiya at isa pa, hindi lang basta Agency 'yun. Isa rin 'yung 'Sumbungan ng Italya' we helped other people who was molested, nirape or so on and so forth. It's been years, simula ng ipatayo namin ang lahat ng 'yun at dahil doon nak
[122] Tristan's POV: Simula ng magising ang asawa ko ay palagi s'yang tulala ilang araw simula ng sabihin namin ni noemie ang nangyari. Nung una nag-aalangan kami pero pinilit ni Cathalina si noemie, nagwala ang asawa ko na kulang nalang umalis s'ya sa kama at sumugod sa kung saan. Umiyak ako lang ako ng umiyak dahil hindi ko kaya na panoorin ang asawa ko na halos sabunutan na ang ulo at suntukin ang pader. Naninikip ang dibdib ko, simula nun ayaw niya kaming makausap ni hindi kami pwedeng pumasok sa room niya. Ayaw niyang may lumalapit sa kanya, ayaw niyang naawa kami sa kanya. Iniintindi ko kasi alam ko ang pinagdadaanan niya, kaya hindi ako nangulit. Sariwa pa kasi sa kanya ang pagkawala ng baby namin, sobra sobra ang sakit na binigay sa asawa ko, at hindi ko s'ya kayang panoorin na umiiyak. Hanggang tingin lang kami sa kanya, pero ako nanatili ako sa tabi niya ayokong iwan si Cathalina lalo na ngayon dahi