[110]
Cathalina's POV:
Nakatingin lang ako sa kanya na hanggang ngayon ay gulat pa rin sa ginawa ko, nanginginig ako sa galit. Nandidilim ang paningin ko sa kanya, hindi ko alam na ganito s'ya kadesperada para agawin si Tristan mula sa kamay ko. Hindi ko alam na may pagka-bobo pala ang babaeng kaharap ko ngayon, siguro nga ganito talaga ang mga taong walang magawa sa buhay. Kaya namemerwisyo ng iba, kaya nangingielam ng buhay ng may buhay. Hindi ko alam kung pano niya nasisikmura ang ganito na kahit anong pagtataboy ang ginawa ni Tristan, sige pa rin ng sige. Hindi ko alam na ganito pala ang isang tagapagmana ng mga Galvez. Nakakadiri.
"How dare you!" galit na saad niya nang makabawi sa gulat.
"How dare you too.." malamig na saad ko sa kanya. "Hindi ko alam kung nasa paa ba ang utak mo at hindi mo maintindihan ang salitang ayaw sa'yo ng asawa ko.." dagdag ko pa.
[111] Tristan's POV: Umuwi kami ng parang walang nangyari, normal na naman iyon sa'kin o sa asawa ko. Palagi kasing ganun ang nangyayari at i know they're starting to move and beat us. Honestly, i want to end this bullshit! I want to live at my house together with our kids without danger. Ayokong maimulat ang mga anak ko na may gulo sa paligid, i don't want to see them the war. Mas gusto ko nalang na iuwi sila sa Italy at mas mapapanatag pa ang loob ko dahil maalagaan sila. Araw-araw halos lagi nalang may haharang o may magtatangka sa buhay ko maski ang asawa ko. I don't know what to do, pero as long as i can do my best gagawin ko para sa mga anak ko. Ayoko na habang lumalaki sila ay mas nakikita nila ang tunay na kulay ng magulong mundo. Wala akong ibang hinangad kung hindi ang mamuhay ng tahimik. Malayo sa gulo at tahimik na buhay. Dahil gabi na ay hindi ko na napansin na tulog
[112] Cathalina's POV: I look at my husband who's fixing his tie, napailing ako at tumayo para ayusin ang tie niya dahil nakakunot na ang noo. He looked at me, i smiled and took her tie his both hands are on my waist. He's looking at me intently as i fixed her tie hindi ko nalang tinignan at pinokus ang sarili sa pag-aayos ng tie niyang itim. And when im done ay inayos ko pa ang kwelyo at pabirong pinagpagan. "There, baby.." mahinang saad ko and smiled at him. "Don't forget to drink your meds every four hours. May mga mag aasikaso naman sa mga bata at para hindi ka na rin––" I placed my index finger on his lips and shook my head. "Really? You don't have to tell me all of those. I knew what im going to do and besides, you're getting late to you work." saad ko. He sighed. "Ayoko sanang pumasok ngayon dahil nga babantayan kita.." he murmu
[113] Tristan's POV: I've been here for almost an hour at sobrang dami naming ginawa for the whole time. Dahil kabi-kabilang project at madami pang ibang event and shows, at isa pa nagmeeting na rin kami sa kung ano ang gagawin. At kung ano ang materyales na gagamitin namin para sa dalawang project na gagawin namin. Isa sa Baguio at sa Taguig, 'yung iba naman ay nasa team ni Leo at 'yung iba pa ay na kay Adonis. Hindi naman ako nahihirapan dahil mayroon akong mga magagaling na engineers, isa pa nandiyan rin ang kumpanya nila noemie para sa design. Isa pa, nagawaran rin kami ng award for most trustworthy company in the all asia. Malaki ang pasasalamat ko sa kanila, at kung hindi dahil sa paghihirap at efforts ng bawat isa wala siguro kami dito ngayon. Parang dati ay gahol na gahol ako sa oras para lang makahanap ng iilang investors at business partner para sa kumpanya ko. Mabuti at nandito ang mga kaibigan ko,
[114] Cathalina's POV: While we're having our hang out, may nagtetext sa'kin sa'kin kanina and to mu surprise it's levi. He told me where are they and they're in danger, i didn't think twice i excused myself to them. Mabuti nalang pinayagan nila ako, kanina pa rin ako hindi mapakali habang nagh-hangout kami. It's feels like na parang may mangyayaring hindi angkop sa araw ngayon, gabi na rin at isa pa kahit saan kami magpunta ay nandoon ang panganib. Malakas lang talaga ang instinct ko kaya kadalasan tama ang hinala ko sa mga panganib. Iniisa-isa nila kami pero ang mas target nila ay si Tristan. S'ya at wala ng iba, 'yun ang napapansin ko kapag nasa laban kami. Kapag nasa panganib kami, s'ya palagi ang puntirya. Kaya hindi na ako nagtaka, na tuwing aalis s'ya ay may magtetext sa'kin na nasa panganib s'ya. Kaya bantay ko si Tristan, kahit sa pag-alis niya ay binabantayan ko, alam kong kaya niya ang sarili niya.
[115] Tristan's POV: I woke up early, medyo masakit pa ang braso ko at ang tagiliran ko dahil sa balang tumama sakin kagabi. Hindi ko nga namalayan na natamaan na pala ako, hindi ko alam basta pagkatingin ko sa katawan ko nagdudugo na. Hindi ko naman kasi akalain na ma-t-trapped kami doon, akala ko kasi bar 'yun dahil sabi nga ni Owen. Lugar pala 'yun ng mga sindikato, mga drug-lord at isa pa kilala nila kami. Kaya pala there's something wrong about that place, hindi rin pala ako ang nakahalata maski ang mga pinsan ko at mga kaibigan. Iisa lang pala ang nasa isip naming lahat. Good thing my wife is there, kung wala s'ya we're dead tho, kaya ko naman ang sarili ko but i was worried. Nag-aalala ako para sa mga kaibigan ko, alam kong kaya nila ang sarili nila but when we saw the guns and other harm knives. Doon ako natakot, hindi para sa'kin kundi para sa pinsan ko at kaibigan. Mabuti nalang at nandoon ang asawa
[116] Cathalina's POV: Pumunta agad ako sa bahay ni Belinda, yes may sarili siyang bahay dahil sa pera namin. Hindi ko sana papakinggan si Amara but i can see her fear hindi ko alam kung para saan, at hindi ko alam kung kanino. Kahit galit ako sa kanya, hindi mo maalis sa akin ang mag-alala para sa kanya dahil nitong nakaraan, hindi ko s'ya nakikita. Ang dating palaging nakangiti, ngayon nabalot ng takot ang mga mata. Madalang kung lumabas ng bahay, laging nakakulong sa kwarto niya at kung minsan naririnig ko nalang ang iyak niya. "Luke, Umuwi ka ng Pilipinas ngayon na. I have a mission for you.." saad ko habang nakasakay ako sa motor ko. [Woah, anything? Basta h'wag lang magbabantay sa ibang babae, Superior.] gulat na saad niya sa kabilang linya, alam kong nakangiti s'ya. "I want you to Guard my sister.." saad ko. "Babantayan mo si Amara habang wala ako." d
[117] Tristan's POV: I'm so damn worried to my wife! kung hindi lang ako tinawagan ni Arkin malamang mukha pa rin akong tanga kakahintay sa asawa ko dito sa bahay. Mag-gabi na rin at ang akala ko nasa mall lang sila for their girls hang-out then, malalaman namin nakidnap sila lahat! Kahit nakabandage ang sugat ko pumunta pa rin ako and good thing my wife had a tracker kaya madali namin nahanap. And to my surprise, nandoon nga si Ayesha. We watched it kitang kita namin ang lahat, kinabahan pa nga ako dahil paano kung mabuhos ang asido? Paano kung masunog ang mukha ng asawa ko? Natakot ako! Hindi ko naman alam na mababaliw si Ayesha, kaya naman pala weird siya nito mga nakaraang araw! Nabaliw na pala! Fuck! Alam kong gwapo ako, pero this is the very first time that i witnessed a girl become crazy over me! Fuck, it's cringe and creepy! I'm mad of course, lahat ng tao doon pinagbabari
[118] Cathalina's POV: Lumipas ang mga buwan at araw na walang tawad na panganib at walang sawang kaaway ang lagi naming nakakaharap. Walang patid halos, at napipigtas na ang pasensya ko sa kanila. Nandito na rin si Luke, hindi ko nga alam kung anong mayroon doon sa dalawang 'yun. Basta hinayaan ko nalang silang dalawa, mukha kasing komportable sila sa isa't-isa. Gusto ko rin naman kasi na maging masaya si Amara, at syempre nagkwento s'ya sa'kin ng iilang detalye tungkol sa mga nangyayari sa kanya. Of course im fucking mad on what she told me, pinacheck ko si Amara kung sakaling may mabuo doon sa tiyan niya. Galit at poot ang nararamdaman ko while she's telling me the whole story, nandoon si Luke ng mag kwento s'ya. Galit na galit si Luke at kulang na nga lang maging isa na rin s'yang kriminal. And good thing walang nabuo, dahil kung ganun nga ang mangyari hindi na ako magdadalawang isip pa na patayin s