Nang matapos ang seremonyas ng kasal ay magkasabay na kaming naglakad papalabas. Napatitig akong muli kay Tiffany, napakaganda talaga niya ng mga sandaling ito.
Bumulong sa akin si Hanz "Sir , matutunaw na sayo si Tiffany, pinapaalala ko sayo, ikaw ang nagsabi sa rules na walang ma-iinlove. THis is all about business" napapangiting sabi ni Hanz habang nakatayo sa hindi kalayuan si Tiffany. Agad kong binawi ang sitwasyon. "Ofcourse i know that. What do you think Hanz. Kahit kailan hindi ako magkakagusto kay Tiffany." mariin kong sagot kay Hanz. "Ok Sir as you said." natatawang sabi ni Hanz sa akin. "Tiffany, next time na sabihin kong 3pm kelangan mauuna ka sakin 30 minutes earlier hindi yung sakto kang darating at ako pa ang maghihintay sayo." kunwaring galit kong sabi kay Tiffany. "okay Mr.Moore masusunod po" sagot niya sa akin "And please dahil mag-asawa na tayo call me Lincon starting from now on." sagot niya sa akin. Nakita ko naman ang biglang pagkailang sa kaniyang mukha. Habang naglalakad kami papunta sa parking lot, ramdam ang tensyon sa pagitan namin ni ni Tiffany. Tahimik lang ito habang naglalakad ngunit bigla itong nagsalita ng maiwan kaming dalawa habang kinukuha ni Hanz ang sasakyan. “Mr.Moore, para saan po talaga itong kasal na ito? Hindi niyo naman po sinasabi ng maayos,” malumanay ngunit may bahagyang inis na tanong ni Tiffany. Huminto ako sa paglalakad at hinarap siya, matinding pagtitimpi ang aking naramdaman "Sabihin na lang nating kailangan ko ng business partner na hindi aabuso sa akin lalo na at ititira kita sa bahay kasama ko sa iisang bubong at iisang silid. Isang taong mapagkakatiwalaan at hindi makikialam sa personal kong buhay.” pilit kong pinapanatili na malamig ang aking itsure pero sa tono ko ay may kirot ang aking mga sinasabi. May bahagi sa puro kong nagsasabing totohanin ko na lang ang kasalang iyon. Ngayon ko lang naramdamang espeyal si Tiffany dahil siguro sa mag 5 taon na siya sa kompanya bilang sekretarya ko kasama ang kaniyang OJT training. Hindi sumagot agad si Tiffany, ngunit halata sa mukha niya ang pagkalito. " so lahat pala ng ito para sa isang bussiness deal." may bahagyang sakit sa kanyang boses na hindi niya kayang itago. Napatitig akosa kanya, tila naguguluhan. “Anong akala mo? Na may iba pa?” Bigla ang pagkakatanong niya, pero naramdaman niya ang panginginig sa kanyang boses. Tahimik si Tiffany, ngunit hindi niya maiwasang tumingin nang diretso sa mga mata ni Lincon. "wala naman Sir, ang weird lang kasi na kasal ang kapalit para saan sana man lang alam ko kahit papano. " Nagulat ako sa tapang ni Tiffany. Pilit kong itinatago ang aking nararamdaman, pero hindi niya maikaila na kahit ako ay nahihirapang magpigil sa ginawa kong kasunduan “Tiffany, hindi mo naiintindihan,” sagot niya, mabigat ang boses. “Kung ano man ang iniisip mo, hindi ito totoo.” “Bakit Mr. Moore may iniisip ka bang hindi pumapasok sa isip ko, o dahil natatakot kayong baka mahulog ako sa inyo ? Wag kayong mag-aalala kahit kailan hinding-hindi ako mahuhulog sa bitag ninyo. AFter 3 years sana ay totohanin ninyo ang ating kasunduan” Tahasang tanong ni Tiffany, ang mga mata’y matapang ngunit may bahagyang lungkot. Hindi ako nakasagot. Nagpupumilit ang aking puso na magpakatatag, pero alam kong may nararamdaman ako para kay Tiffany, isang bagay na hindi bahagi ng kahit anong kasunduan. Napabuntong-hininga ako , at piliit kong iniwasan ang tumingin kay Tiffany. Hindi ko kayang titigan ang mga mata nitong puno ng tanong at emosyon na tila nagtatangka nang buksan ang pinto ng aking puso. Napapaso ako sa kaniyang mga tingin. "Huwag kang mag-ambisyon Tiffany. Ialis mo sa isip mo kung ano mang tumatakbo diyan. Ofcourse 3 years is 3 years. Pagsisilbihan mo ko bilang asawa ko sa loob ng panahon na yan." sagot ko sa kaniya "Yes Lincon" mahinang sagot ni Tiffany sa akin. "Pero kung sa tingin niyo, wala akong kakayahan o karapatan na maintindihan ang pinagdadaanan niyo, nagkakamali kayo.” Bahagya siyang lumapit sa akin, ang mga mata niya’y nagtataglay ng matinding tapang. "ano man ang dahilan nito sana hindi ito makaapekto sa trabaho ko at sa kasunduan natin. Maasahan mong gagampanan ko ang pagiging asawa mo" sagot niya sa akin. Nagugulat talaga ako sa Tiffany na nasa harapan ko, hindi ko inakalang ganito matapang si Tiffany na lalong nakakapag-pabilib sa akin "Tiffany" mahinang bulong ko, tila nawawala ang maskarang nakatakip sa kanina pa gustong kumawala sa akin, "hindi dapat ganito" bulong ko sa aking sarili. "ofcourse, hindi ito makaka-apekto sa trabaho mo" sagot ko sa kaniya. Isang saglit na katahimikan ang namagitan sa pagitan naming dalawa, parang nagiging mas mabigat ang bawat sandali. Sa likod ng aking malamig na panlabas, ramdam ko ang labis na pagkalito. Hindi ko alam kung paano labanan ang nararamdaman ko. "Tiffany" mahinang sabi ni Lincon, "kahit ipaliwanag ko sayo ang dahilan , hindi mo gugustuhing maging involve sa gulo ng aking buhay, masyadong komplikado ang lahat kaya the less you know the better. Iniisip ko lang din ang mararamdaman mo dahil ayoko ring masaktan ka. Kinuha ko na nga ang isang bagay na pinaka-aabangan ng isang babae ang makasal sa uanng pagkakataon . " sagot ko sa kaniya. Napatingin siya sa akin pero hindi na ako lumingin sa kaniya. Mabuti na lang at dumating na din si Hanz “Sige na Hanz ikaw ng bahalang magdala kay tiffany sa bahay. Ito ang suzi. Puntahan niyo na lang din ang mga gamit niya. Bago kayo dumiretso sa bahay” pag uutos ni Lincon “Okay sir noted” sagot ni Hanz “Pero Mr.Moore , hindi ko alam ang pasikot sikot sa bahay mo? Hindi ka ba sasabay ng uwi sa akin?!” “ Tanong ni Tiffany na puno ng pag-aalala. “Naghihintay na sayo si manang huwag kang mag alala. Binigyan ko na siya ng instruction. Isa pa bago mag 9pm ihanda mo ang sarili mo. Kailangan nakaligo ka na.” Natatawa na lang si Hanz sa gilid. Hindi ko alam pero sa reaksyon ni Tiffany tila hindi niya naiitndihina ang ibig kong sabihin “Bakit Mr.Moore?” inosenteng tanong ni Tiffany “Just do what i said. Wala ng tanong tanong. You’re my wife now!” direktang sagot ni Lincon. Magtatanong pa sana si Tiffany pero inaya na siya ni Hanz. “Halika na Ms.Arevallo hahatid na kita”PROLONGUE Naguguluhan man si Tiffany, pero wala siyang nagawa kundi sumunod. Sumakay na siya sa loob ng sasakyan ni Hanz, hindi niya mapigilang mag-isip tungkol sa mga naging pagbabago sa pagitan nila ni Lincon. Mula sa isang mahigpit at seryosong boss, ngayon ay tila may mas malalim na koneksyon na bumabalot sa kanilang dalawa, dahil ngayon ang kaniyang boss ay siya na ring asawa niya. Hindi niya lubos maunawaan kung paano ito nangyari at kung bakit sa dinami dami ng babae siya ang naisipang alukin ng ganuong kasunduan ng kaniyang boss. "Ms. Arevallo, mukhang hindi ka sanay sa mga ganitong set-up ah," biro ni Hanz habang nagmamaneho. "Ngayon lang kita nakitang sobrang tahimik at parang kinakabahan. Pagpasensyahan mo na si Lincon" Pilit na napangiti si Tiffany kahit may halong kaba sa puso. “Hindi ko kasi talaga alam kung anong iniisip ni Mr. Moore. Ganyan na ba talaga Sir Hanz ang mga mayayaman, kahti ang kasal ay kaya na nilang bilhin. Wala na bang halaga sa kanila ngayon ang kah
TIFFANY POV: Napaatras ako ng makita ko si Mr.Moore na nakatanghod sa aking mukha. Napabalikwas ako ng tayo at agad na lumayo sa pwesto ni Mr.Moore. Pinagmasdan ko siya napaka-gwapo pala ng amo ko. Ibang-iba ang itsura niya kapag naka simpleng pambahay na lang siya. "Mr. Moore bakit nandito ka?" natatakot kong tanong sa kaniya "Handa ka na ba?" tanong ni Lincon, ang kaniyang boses ay kalmado ngunit may bahid na seryoso ang kaniyang tono. Ini-lock niya ang pintuan sa aming silid. Gulat na gulat ako sa kaniyang sinabi pero alam kong lasing siya dahil amoy na amoy ng alak sa kaniyang sistema. Lumapit siya sa akin at hinapit ang aking bewang. “Mr. Moore, anong ginagawa mo” direkta kong tanong Napangiti si Lincon, ngunit may lungkot sa kanyang mga mata. "Do your duty as my wife" sagot niya "Sh*t, Sir, please lang bitawan mo na ako" pilit akong nagpupumiglas sa kaniyang mahigpit na pagkakakapit sa aking bewang, ngunit mukhang wala akong balak na bitiwan ni Sir Lincon. Sa unang pag
Muli niya itong iniulos papasok. Napakagat ako sa kaniyang braso sa sobrang sakit. Naramdaman ko ang pagkapunit ng aking balat ng tuluyan na itong umulos sa loob ko. Kakaibang pakiramdam ng ilabas pasok niya ito sa loob ko. Una ay dahan dahan ang pag-ulos na kaniyang ginawa hanggang sa bumilis na ito ng bumilis, naramdaman ko na ang pagtanggap ng aking pagkababae sa kaniyang galit na galit na pagkalalaki. Napalitan naman ang sakit ng kakaibang pagnanasa ng sipsipin mo ang aking kanang bahagi na aking leeg. "ohh ahhhh sige ang sarap. " ganado niyang sabi. Diin na diin ang ginawa niyang pag-ulos mula sa aking ibabaw. Ramdam ko ang tindin ng kaniyang pagnanasa. Gigil na gigil siya sa bawat pagkapit ng kaniyang kamay sa aking katawan.Parang hayok sa laman si Lincon ."OHHHH NAKAKABALIW KA TIFFANY! SOBRANG SIKIP MO. AHHHH AHHHH AHHHH ANG SARAP! NAKAKABALIW KA!"walang tigil sa pagtigas ang kaniyang pagkalalake. Parang bakal itong kumikiskis sa loob ng aking pagkababae. Para namang naging u
LINCON MOORE POV Isang malamig na umaga, tanghali na ng magising ako mula sa malalim na pagkakatulog , nagulat ako ng nagising ako at nasa tabi ko si Tiffany. Napangisi ako ng bilang pumasok sa isip ko ang mga pangyayari mula sa nakaraang gabi. Nagtalik kami at ngayon, natagpuan ko si Tiffany na natutulog pa, tila walang nagbago mula sa kanilang ginawa. “Paghandaan mo na ako ng pagkain,” matigas na utos ko dito, pilit kong tinapangan ang boses ko “Anong hinihintay mo? Bumangon ka na diyan.” Ngunit nanatiling tahimik si Tiffany, walang tugon. Nang lapitan ko ito, napansin kong tila nanginginig ito kahit natatakpan ng makapal na kumot. Sh*t anong ngyayari kay Tiffany? Nang lapitan ko siya, nakaramdam ako ng takot nang makita ko ang maputlang mukha ni Tiffany. “Sh*t, nilalagnat si Tiffany!” bulong ko sa aking sarili. Natataranta kong tinawagan ang aking pinsan na si Stevan, isang doktor. Nang ilapat ko ang aking kamay sa noo ni Tiffany, kinabahan ako. “Stevan, please come urgent! P
Patuloy ako sa pag-aayos ng aking sarili, pilit na nilulubos ang oras bago ako lumabas ng bahay. Ngunit sa kabila ng aking paghahanda, hindi ko maiwasang mapatingin kay Lincon. Pasimple ko siyang pinagmamasdan mula sa aking kinauupuan. Sa tagal ko ng namamasukan sa kaniya ay ngayon ko lang nakita ang good side ng amo kong ito. Habang inaayos niya ang kanyang kurbata, naramdama ko ang bigat ng katahimikan sa pagitan namin. “Ok ka na ba?” malamig niyang tanong, ngunit may bahagyang pag-aalala sa kanyang tinig. “Okay naman na ako. Kaya ko na pong pumasok,” sagot ko, pilit na nagpapakatatag sa kabila ng panghihina. Nagulat siya sa sagot ko. “Huwag ka nang pumasok ngayon,” sagot niya, mas mahigpit ang tono kaysa inaasahan ko. “Halos tumirik na ang mga mata mo kahapon sa taas ng lagnat mo. Sulitin mo muna ang pagpapahinga rito sa bahay." Napatitig ako sa kanya, puno ng pagtataka. “Pero paano yung mga reports, Mr. Moore? Wala namang ibang gagawa niyon, at ako lang ang nakakaalam sa mga
“Gusto kong ipakilala ang asawa ko,” patuloy niya, at hinawakan ang kamay ko. Parang tumigil ang oras; lahat ng mata ay nakatingin sa amin, at ako naman, halos hindi makahinga sa dami ng emosyong nararamdaman. “Asawa ko, si Tiffany,” pagpapatuloy niya, may kasiguraduhan sa boses. “Simula ngayon, siya rin ang magiging bagong CEO ng Moore Corporation. Hinihingi ko ang cooperasyon ng lahat para suportahan ninyo si Tiffany?!” Halos hindi makapaniwala ang lahat sa narinig. Nakikita ko ang gulat at pagtataka sa kanilang mga mukha, at may iilan pang tila hindi natutuwa. May isang opisyal na napanganga at may halong pag-aalinlangan sa kanyang mga mata, habang ang iba naman ay nagpigil ng pagkurap, tila iniisip kung tama nga ba ang narinig nila. “Lincon, sigurado ka ba dito?” tanong ng isang board member na halatang hindi makapaniwala. “Oo. Alam kong may kakayahan si Tiffany at hindi lang siya basta asawa ko. Sa nakalipas na mga taon, pinatunayan niya ang kanyang dedikasyon at sipag
TIFFANY CHUA POV Ilang buwan na nga ba ang nakalipas mula nang tumuntong ako sa posisyon na ito? Ilang buwan na din ang nagdaan mula nang ipahayag ni Lincon ang magiging bagong papel ko bilang CEO ng Moore Corporation. Para bang isang mahabang panaginip—hindi ko alam kung nagtagumpay na ba ako o nagising sa bangungot. Pero, sa isip ko alam kong kahit anong mangyari hindi ako puwedeng magpatalo. Hindi puwedeng umatras sa kahit na anong laban ang iharang nila sa daan ko. Habang nakaupo ako sa swivel chair ay napapaisip ako, bakit ba ganito ang ngyari sa buhay ko bawat araw na nagdadaan ay isang hamon. Bawat desisyon, bawat pagpirma, bawat meeting lahat iyon ay may bigat, at minsan nga parang sinasanay ko na lang ang sarili kong hindi mabuwal. Nang pumunta ako sa finance department para mag check ng mga files. Hindi ko maiwasan ang hindi masaktan sa mga mapang husgang mga empleyado. Hindi ko sinasadyang marinig ang mga bulungan ng mga tao sa opisina. malalakas na halakhakan ang mari
LINCON POV Habang patuloy na nagtatagumpay si Tiffany, tila lalo akong nahuhulog sa isang sitwasyon na hindi ko kayang kontrolin. Sa opisina, siya na ang tinuturing na boss ang bagong CEO na humahawak sa helm ng kumpanya. Pero sa likod ng mga ngiti at pagbati, mayroong init na umuusok sa akin, isang tensyon na nahahawakan sa pagitan namin. Madalas, naiisip ko kung ano ang talagang nararamdaman ni Tiffany at Napapaisip na din ako sa aking sarili sa kung ano ba talaga ang totoong nararamdaman ko para kay Tiffany. Nakita ko siyang naging mahusay, at sa bawat tagumpay, mas lalo akong natatakot. Ngunit sa mga pag-uusap namin ni Hanz, nararamdaman kong unti-unti akong nahuhulog sa kanyang pang-aasar. “Lincon, honestly, mukhang nahuhulog ka na kay Tiffany,” sabi niya sa tono ng panunukso. “Ikaw na ang pinaka-proud na asawa sa buong mundo, huh?” “Tumigil ka na, Hanz,” sagot ko nang may pagkadismaya, ngunit may bahid na ng katotohanan ang kanyang sinasabi. “Walang ganun. Alam mo ang dahila
AT THE NIGHT OF THE PARTY "It's okay, Mom. Kaya ko na pong mag-isa. Mauna na po kayo—nakakahiya naman sa mga guests na paparating. Susunod na rin ako," sabi ni Karen na nakangiti kay Tiffany. "Kung ganun, sige anak. Hay naku, kinakabahan ako," sagot ni Tiffany habang bahagyang huminga nang malalim. "Don’t be, Mom! Ang ganda-ganda mo kaya. Ikaw ang pinaka-magandang babae sa event," lambing ni Karen sa ina. "Hays, ikaw talaga. Miss na miss kita nung umalis ka. Pero ikaw pa rin ang pinakamaganda. Oh, sige na, mauna na kami ng mga kapatid mo. Sumunod ka agad ha?" sabi ni Tiffany bago maglakad paalis. "Yes, Mom! Susunod na rin po ako," tugon ni Karen. Nauna na sina Lincon sa event place kasama ang kambal na sina Arthur at Madison. Bago tuluyang umalis, dumaan muna si Karen sa silid ng kanyang mga anak. Nagpaalam siya at nangakong bibilhan sila ng laruan sa kanyang pagbalik. Matapos tiyaking okay na ang mga bata, naglakad na siya palabas. Sumabay naman si Trina, agad na nang-aa
"Anak, natutuwa kami at naisipan mong magpakita sa amin," bungad ni Daddy na may ngiti sa labi. Maya-maya'y naging seryoso ang kanyang mukha. "Ngayon na nandito ka na ulit sa bahay, gusto naming ipaalam sa iyo na magkakaroon ng Charity Ball ang ating kompanya. Ito ay isang auction kung saan lahat ng kikitain ay mapupunta sa mga charity na sinusuportahan ng ating pamilya. Gaganapin ito sa susunod na araw. Tamang-tama ang dating mo, pero siyempre, desisyon mo kung a-attend ka. Hindi ka namin pipilitin; maiintindihan namin kung hindi ka pa handa. Mayroon din kaming mahalagang anunsyo na ibabahagi ng Mommy mo pagkatapos ng event," dagdag niya. "Pero anak, bago ka magdesisyon, gusto naming malaman mo na imbitado ang pamilya ni Theo sa event na iyon. Simula nang mawala ka, kahit anong gawin kong pagputol ng ugnayan natin sa kanilang pamilya, hindi tumigil si Theo sa pagsuyo at pagsusumikap na makuha ang aming loob. Patawarin mo kami, anak, kung napatawad namin siya makalipas ang ilang tao
Tiffany POVAno ba naman itong si Manang kanina pa tawag ng tawag para lang patikman ang bago niyang menu na ihahanda niya para sa gaganapin na charity event namin para sa orphanage.“Hay Manang bakit kailangan kumpleto pa kami?!” Pagmamaktol na tanong ni Jennifer. “Saglit lang po ako aah pupunta pa po ako ng BGC para sa photoshoot ko!”“Oo sandali lang ito. Wag kang mag-alala” nakangising sagot ni Manang kay Jennifer. Samantalang si Arthur ay busyng busy sa kaniyang cellphone. Ang weird ni Manang ngayong araw. Nagkakatinginan na lang kami ni Lincon dahil hindi namin maintindihan kung gano ba ka espesyal ang hinain nitong si Manang. Ayaw naman naming questionin dahil halos mag 3 dekada ng nagtatrabaho sa amin si Manang. Parang nanay na nga namin siya. Dahil din sa may edad na siya ay matampuhin na.“Wait lang po kuhain ko lang po hinanda ko sa kusina!” Sabi ni Manang habang kami ay nakaupo na sa dining table at naghihintay.“TADAAANNN SURPRISE !!!!” Malakas na sigaw ni Manang“Ate Ka
KAREN POVMula sa himpapawid tanaw na agad ang dikit-dikit na bahay at maiilaw na kabahayan. Nang malapit ng bumaba ang eroplano ay narinig ko na ang palakpakan ng mga tao. Alam kong nasa Pinas na kami. “Ahmm… welcome to Philippines!” anas ko sa aking mga anak. Ito ang unang beses na makakauwi sila ng Pinas at the same time unang beses na makikita nila ito. Nilanghap ko ang malamig na simoy ng hangin ng makababa ang eroplano na aming sinasakyan sa Ninoy Aquino International Airport. Matapos ang ilang libong beses na pag-iisip ay pumayag na din akong magbalik bayan. Kasama ko si Trina at ang kambal. Sa ancestral home kasama namin ng kambal manunuluyan si Trina dahil wala siyang ibang mauuwian kaya naman ako na ang nag offer na sa sa bahay na siya tumuloy kaysa mag hotel. Kagaya ng aking kahilingan kay Trina. Gagawin naming surprise sa aking pamilya ang aking pagbabalik sa bahay Makalipas ang 5 taong walang komunikasyon. Excited na ako sa magiging reaksyon nila Mommy lalo na pag nak
AFTER 5 YEARSSa bilis ng panahon at dahil nag enjoy na din ako sa aking buhay doon sa Dubai ay hindi ko namalayan na ngayong araw ay nagmarka ang ika limang taong pagtatago ko at pag detox sa aking sarili sa lahat ng social media platform. Kaya naman napagdesisyunan ko na finally na muli kong buksan ang aking cellphone sa unang pagkakataon. Madaming mapapait na ala-ala ang nangyari sa akin na ayaw ko ng balikan . Madami din akong naging pagsubok this past few days sa aking buhay dahil sa pagkakaruon ng sakit ni Allen at April dala na din ng kanilang kalikutan at pabago bagong panahon. Sila ang 5 taong gulang na mga anak ni namin ni Theo. Mabuti na lamang at laging nakaalalay sa amin si Trina. Hindi na din kasi ako kumuha ng taga alaga na full time sa kambal dahil kakaunti lang din naman ang pasok ko. Kumuha lang ako ng partimer para tumingin sa kanila habang nasa trabaho ako. Mabuti na lang at nakakita ako ng isang pinoy na malapit lang sa bahay namin na naging kaibigan ko na din kal
KAREN PROLONGUEPitong buwan na mabilis na nagdaan sa buhay ko. Magmula ng i declare ko sa aking company ang tungkol sa pagbubuntis ko ay binigyan na ako ng sickleave ng aking doctor. Binawasan na ng aking company ang aking pasok. Buwan-buwan ay kailangan ko lang magpa check up sa aking OB-GYNE at automatic na binibigyan nila ako ng sicknote. May mga pagkakataong pinapa-tigil na din ako sa pagtatrabaho ng aking management pero ayokong masyadong tumambay lang sa bahay since dito ko napagdesisyunang manganak. Dahil sa tulong ng kaibigan kong may asawang lokal ay madali na naming gawan ng paraan ang lahat. Alam naman niyang in terms of financial ay walang problema sa akin. Sa aking final ultrasound nakita na kambal ang aking pinagbubuntis , isang babae at isang lalaking sanggol.Magpasa hanggang ngayon ay kinakaya ko ang hindi gumamit ng social media. Ginawa kong abala ang aking sarili sa pag-aaral ng lengwahe dito sa Dubai upang mag-apply ako ng higher position. Hindi ko iiwan ang Pin
“Magtigil ka! Kaaga aga ang ingay ingay mo! Ano bang pinagpupuputok ng butsi mo?!” Malakas na sigaw ni Master. “Ilabas mo si Theo! Pag hindi ko nakita ang anak ko ngayon pagsisisihan mo ang lahat ng ito.” Sabi ni Tito Philip kay Master. Itinutok ni Tito ang baril kay Master na agad namang hinarangan ng kaniyang mga tauhan. Tinutukan din ng mga ito ng baril si Tito Philip. Nanginig ang aming mga katawan sa ngyayari. “Tito tara na please! Hahanapin na lang natin si Theo” pagmamakaawa namin kay Tito Philip. Nagdatingan na din sila Daddy at iba pang member ng family. Inaawat ng mga ito si Tito Philip sa kaniyang pagwawala. Sinenyasan ni Master ang kaniyang mga tauhan na ibaba ang kanilang mga baril at pinaalis niya ang mga ito. Nagulat kaming lahat sa inakto ni Master. “Halika Philip pumasok ka sa opisina ko!” Tumalikod na ito at sumunod naman si Tito Philip binaba na din niya ang kapit niyang baril ngunit dala niya iyon sa loob ng opisina ni Master. Aawatin pa sana namin ito pero pin
MICHAEL POV 1 MONTH AGO SA BAHAY NILA TITO PHILIP Matapos ang ilang beses na pag urong sulong na pagsasabi kay Tito Philip sa totoong ngyari. Ngayon ay nakahanap na rin ako ng tamang tiyempo para kausapin siya. Hinarap ko ng buong tapang si Tito Philip. Alam kong magagalit ito sa akin pero pilit kong nilakasan ang aking loob. Nabulag lang ako sa sinuhol sakin ni Master pero hindi ko naman hinangad na mapahamak si Theo. Pinagsisisihan ko ang pagpayag na ginawa ko kay Master. Habang naghihintay sa pagbaba nila Tito mula sa kanilang sala. Matiyaga kaming naghihintay nila Mae at John na ang sama ng tingin sakin dahil sa galit sila sa akin. Kahit ilang ulit akong humingi ng tawad sa kanila ay hindi nila ako pinapakinggan. "Sabi ng sorry okay?! lalo akong kinakabahan sa mga ganyang tingin niyo." sabi ko sa kanila dahil sa mapanakit nilang tingin ng tignan ko ang gawi ng mga pinsan kong ito. “Ikaw! Naku humanda ka talaga samin pag hindi nakita si Theo ng dahil sa pagiging materyalistic
“Chef Trina, samahan mo na si Karen sa ospital. Tapos na rin naman ang shift mo. Ipapaligpit ko na lang kay Anthon ang natitirang plato na i-bu-bus out ni Karen. Sige na, kunin mo na ang gamit mo,” utos ng kanilang manager.Pagdating sa ospital, agad na sinuri si Karen. Ilang minuto lamang ang itinagal niya sa loob ng emergency room. Paglabas ng doktor, kinausap nito si Trina, na siyang naghatid sa ospital.“Doc, ano po ang nangyari sa kaibigan ko? Bakit siya hinimatay?” tanong ni Trina. Sa Dubai, dalawang wika lamang ang karaniwang ginagamit — Arabic o English. Walang mga pinoy workers sa ospital mayroon man ay hindi mga doktor. “Walang seryosong problema ang kaibigan mo, pero kailangan niya ng pahinga. Nasan na nga pala ang partner o asawa ng pasyente?” tanong ng doktor, na ikinagulat ni Trina. Hindi kasi nababanggit ni Karen ang tungkol sa lovelife nito. Ang alam lang niya, nakipagsapalaran si Karen sa ibang bansa para patunayan na kaya nitong tumayo sa sariling paa. Hindi rin nil