Nang matapos ang seremonyas ng kasal ay magkasabay na kaming naglakad papalabas. Napatitig akong muli kay Tiffany, napakaganda talaga niya ng mga sandaling ito.
Bumulong sa akin si Hanz "Sir , matutunaw na sayo si Tiffany, pinapaalala ko sayo, ikaw ang nagsabi sa rules na walang ma-iinlove. THis is all about business" napapangiting sabi ni Hanz habang nakatayo sa hindi kalayuan si Tiffany. Agad kong binawi ang sitwasyon. "Ofcourse i know that. What do you think Hanz. Kahit kailan hindi ako magkakagusto kay Tiffany." mariin kong sagot kay Hanz. "Ok Sir as you said." natatawang sabi ni Hanz sa akin. "Tiffany, next time na sabihin kong 3pm kelangan mauuna ka sakin 30 minutes earlier hindi yung sakto kang darating at ako pa ang maghihintay sayo." kunwaring galit kong sabi kay Tiffany. "okay Mr.Moore masusunod po" sagot niya sa akin "And please dahil mag-asawa na tayo call me Lincon starting from now on." sagot niya sa akin. Nakita ko naman ang biglang pagkailang sa kaniyang mukha. Habang naglalakad kami papunta sa parking lot, ramdam ang tensyon sa pagitan namin ni ni Tiffany. Tahimik lang ito habang naglalakad ngunit bigla itong nagsalita ng maiwan kaming dalawa habang kinukuha ni Hanz ang sasakyan. “Mr.Moore, para saan po talaga itong kasal na ito? Hindi niyo naman po sinasabi ng maayos,” malumanay ngunit may bahagyang inis na tanong ni Tiffany. Huminto ako sa paglalakad at hinarap siya, matinding pagtitimpi ang aking naramdaman "Sabihin na lang nating kailangan ko ng business partner na hindi aabuso sa akin lalo na at ititira kita sa bahay kasama ko sa iisang bubong at iisang silid. Isang taong mapagkakatiwalaan at hindi makikialam sa personal kong buhay.” pilit kong pinapanatili na malamig ang aking itsure pero sa tono ko ay may kirot ang aking mga sinasabi. May bahagi sa puro kong nagsasabing totohanin ko na lang ang kasalang iyon. Ngayon ko lang naramdamang espeyal si Tiffany dahil siguro sa mag 5 taon na siya sa kompanya bilang sekretarya ko kasama ang kaniyang OJT training. Hindi sumagot agad si Tiffany, ngunit halata sa mukha niya ang pagkalito. " so lahat pala ng ito para sa isang bussiness deal." may bahagyang sakit sa kanyang boses na hindi niya kayang itago. Napatitig akosa kanya, tila naguguluhan. “Anong akala mo? Na may iba pa?” Bigla ang pagkakatanong niya, pero naramdaman niya ang panginginig sa kanyang boses. Tahimik si Tiffany, ngunit hindi niya maiwasang tumingin nang diretso sa mga mata ni Lincon. "wala naman Sir, ang weird lang kasi na kasal ang kapalit para saan sana man lang alam ko kahit papano. " Nagulat ako sa tapang ni Tiffany. Pilit kong itinatago ang aking nararamdaman, pero hindi niya maikaila na kahit ako ay nahihirapang magpigil sa ginawa kong kasunduan “Tiffany, hindi mo naiintindihan,” sagot niya, mabigat ang boses. “Kung ano man ang iniisip mo, hindi ito totoo.” “Bakit Mr. Moore may iniisip ka bang hindi pumapasok sa isip ko, o dahil natatakot kayong baka mahulog ako sa inyo ? Wag kayong mag-aalala kahit kailan hinding-hindi ako mahuhulog sa bitag ninyo. AFter 3 years sana ay totohanin ninyo ang ating kasunduan” Tahasang tanong ni Tiffany, ang mga mata’y matapang ngunit may bahagyang lungkot. Hindi ako nakasagot. Nagpupumilit ang aking puso na magpakatatag, pero alam kong may nararamdaman ako para kay Tiffany, isang bagay na hindi bahagi ng kahit anong kasunduan. Napabuntong-hininga ako , at piliit kong iniwasan ang tumingin kay Tiffany. Hindi ko kayang titigan ang mga mata nitong puno ng tanong at emosyon na tila nagtatangka nang buksan ang pinto ng aking puso. Napapaso ako sa kaniyang mga tingin. "Huwag kang mag-ambisyon Tiffany. Ialis mo sa isip mo kung ano mang tumatakbo diyan. Ofcourse 3 years is 3 years. Pagsisilbihan mo ko bilang asawa ko sa loob ng panahon na yan." sagot ko sa kaniya "Yes Lincon" mahinang sagot ni Tiffany sa akin. "Pero kung sa tingin niyo, wala akong kakayahan o karapatan na maintindihan ang pinagdadaanan niyo, nagkakamali kayo.” Bahagya siyang lumapit sa akin, ang mga mata niya’y nagtataglay ng matinding tapang. "ano man ang dahilan nito sana hindi ito makaapekto sa trabaho ko at sa kasunduan natin. Maasahan mong gagampanan ko ang pagiging asawa mo" sagot niya sa akin. Nagugulat talaga ako sa Tiffany na nasa harapan ko, hindi ko inakalang ganito matapang si Tiffany na lalong nakakapag-pabilib sa akin "Tiffany" mahinang bulong ko, tila nawawala ang maskarang nakatakip sa kanina pa gustong kumawala sa akin, "hindi dapat ganito" bulong ko sa aking sarili. "ofcourse, hindi ito makaka-apekto sa trabaho mo" sagot ko sa kaniya. Isang saglit na katahimikan ang namagitan sa pagitan naming dalawa, parang nagiging mas mabigat ang bawat sandali. Sa likod ng aking malamig na panlabas, ramdam ko ang labis na pagkalito. Hindi ko alam kung paano labanan ang nararamdaman ko. "Tiffany" mahinang sabi ni Lincon, "kahit ipaliwanag ko sayo ang dahilan , hindi mo gugustuhing maging involve sa gulo ng aking buhay, masyadong komplikado ang lahat kaya the less you know the better. Iniisip ko lang din ang mararamdaman mo dahil ayoko ring masaktan ka. Kinuha ko na nga ang isang bagay na pinaka-aabangan ng isang babae ang makasal sa uanng pagkakataon . " sagot ko sa kaniya. Napatingin siya sa akin pero hindi na ako lumingin sa kaniya. Mabuti na lang at dumating na din si Hanz “Sige na Hanz ikaw ng bahalang magdala kay tiffany sa bahay. Ito ang suzi. Puntahan niyo na lang din ang mga gamit niya. Bago kayo dumiretso sa bahay” pag uutos ni Lincon “Okay sir noted” sagot ni Hanz “Pero Mr.Moore , hindi ko alam ang pasikot sikot sa bahay mo? Hindi ka ba sasabay ng uwi sa akin?!” “ Tanong ni Tiffany na puno ng pag-aalala. “Naghihintay na sayo si manang huwag kang mag alala. Binigyan ko na siya ng instruction. Isa pa bago mag 9pm ihanda mo ang sarili mo. Kailangan nakaligo ka na.” Natatawa na lang si Hanz sa gilid. Hindi ko alam pero sa reaksyon ni Tiffany tila hindi niya naiitndihina ang ibig kong sabihin “Bakit Mr.Moore?” inosenteng tanong ni Tiffany “Just do what i said. Wala ng tanong tanong. You’re my wife now!” direktang sagot ni Lincon. Magtatanong pa sana si Tiffany pero inaya na siya ni Hanz. “Halika na Ms.Arevallo hahatid na kita”PROLONGUE Naguguluhan man si Tiffany, pero wala siyang nagawa kundi sumunod. Sumakay na siya sa loob ng sasakyan ni Hanz, hindi niya mapigilang mag-isip tungkol sa mga naging pagbabago sa pagitan nila ni Lincon. Mula sa isang mahigpit at seryosong boss, ngayon ay tila may mas malalim na koneksyon na bumabalot sa kanilang dalawa, dahil ngayon ang kaniyang boss ay siya na ring asawa niya. Hindi niya lubos maunawaan kung paano ito nangyari at kung bakit sa dinami dami ng babae siya ang naisipang alukin ng ganuong kasunduan ng kaniyang boss. "Ms. Arevallo, mukhang hindi ka sanay sa mga ganitong set-up ah," biro ni Hanz habang nagmamaneho. "Ngayon lang kita nakitang sobrang tahimik at parang kinakabahan. Pagpasensyahan mo na si Lincon" Pilit na napangiti si Tiffany kahit may halong kaba sa puso. “Hindi ko kasi talaga alam kung anong iniisip ni Mr. Moore. Ganyan na ba talaga Sir Hanz ang mga mayayaman, kahti ang kasal ay kaya na nilang bilhin. Wala na bang halaga sa kanila ngayon ang kah
TIFFANY POV: Napaatras ako ng makita ko si Mr.Moore na nakatanghod sa aking mukha. Napabalikwas ako ng tayo at agad na lumayo sa pwesto ni Mr.Moore. Pinagmasdan ko siya napaka-gwapo pala ng amo ko. Ibang-iba ang itsura niya kapag naka simpleng pambahay na lang siya. "Mr. Moore bakit nandito ka?" natatakot kong tanong sa kaniya "Handa ka na ba?" tanong ni Lincon, ang kaniyang boses ay kalmado ngunit may bahid na seryoso ang kaniyang tono. Ini-lock niya ang pintuan sa aming silid. Gulat na gulat ako sa kaniyang sinabi pero alam kong lasing siya dahil amoy na amoy ng alak sa kaniyang sistema. Lumapit siya sa akin at hinapit ang aking bewang. “Mr. Moore, anong ginagawa mo” direkta kong tanong Napangiti si Lincon, ngunit may lungkot sa kanyang mga mata. "Do your duty as my wife" sagot niya "Sh*t, Sir, please lang bitawan mo na ako" pilit akong nagpupumiglas sa kaniyang mahigpit na pagkakakapit sa aking bewang, ngunit mukhang wala akong balak na bitiwan ni Sir Lincon. Sa unang pag
Muli niya itong iniulos papasok. Napakagat ako sa kaniyang braso sa sobrang sakit. Naramdaman ko ang pagkapunit ng aking balat ng tuluyan na itong umulos sa loob ko. Kakaibang pakiramdam ng ilabas pasok niya ito sa loob ko. Una ay dahan dahan ang pag-ulos na kaniyang ginawa hanggang sa bumilis na ito ng bumilis, naramdaman ko na ang pagtanggap ng aking pagkababae sa kaniyang galit na galit na pagkalalaki. Napalitan naman ang sakit ng kakaibang pagnanasa ng sipsipin mo ang aking kanang bahagi na aking leeg. "ohh ahhhh sige ang sarap. " ganado niyang sabi. Diin na diin ang ginawa niyang pag-ulos mula sa aking ibabaw. Ramdam ko ang tindin ng kaniyang pagnanasa. Gigil na gigil siya sa bawat pagkapit ng kaniyang kamay sa aking katawan.Parang hayok sa laman si Lincon ."OHHHH NAKAKABALIW KA TIFFANY! SOBRANG SIKIP MO. AHHHH AHHHH AHHHH ANG SARAP! NAKAKABALIW KA!"walang tigil sa pagtigas ang kaniyang pagkalalake. Parang bakal itong kumikiskis sa loob ng aking pagkababae. Para namang naging u
LINCON MOORE POV Isang malamig na umaga, tanghali na ng magising ako mula sa malalim na pagkakatulog , nagulat ako ng nagising ako at nasa tabi ko si Tiffany. Napangisi ako ng bilang pumasok sa isip ko ang mga pangyayari mula sa nakaraang gabi. Nagtalik kami at ngayon, natagpuan ko si Tiffany na natutulog pa, tila walang nagbago mula sa kanilang ginawa. “Paghandaan mo na ako ng pagkain,” matigas na utos ko dito, pilit kong tinapangan ang boses ko “Anong hinihintay mo? Bumangon ka na diyan.” Ngunit nanatiling tahimik si Tiffany, walang tugon. Nang lapitan ko ito, napansin kong tila nanginginig ito kahit natatakpan ng makapal na kumot. Sh*t anong ngyayari kay Tiffany? Nang lapitan ko siya, nakaramdam ako ng takot nang makita ko ang maputlang mukha ni Tiffany. “Sh*t, nilalagnat si Tiffany!” bulong ko sa aking sarili. Natataranta kong tinawagan ang aking pinsan na si Stevan, isang doktor. Nang ilapat ko ang aking kamay sa noo ni Tiffany, kinabahan ako. “Stevan, please come urgent! P
Patuloy ako sa pag-aayos ng aking sarili, pilit na nilulubos ang oras bago ako lumabas ng bahay. Ngunit sa kabila ng aking paghahanda, hindi ko maiwasang mapatingin kay Lincon. Pasimple ko siyang pinagmamasdan mula sa aking kinauupuan. Sa tagal ko ng namamasukan sa kaniya ay ngayon ko lang nakita ang good side ng amo kong ito. Habang inaayos niya ang kanyang kurbata, naramdama ko ang bigat ng katahimikan sa pagitan namin. “Ok ka na ba?” malamig niyang tanong, ngunit may bahagyang pag-aalala sa kanyang tinig. “Okay naman na ako. Kaya ko na pong pumasok,” sagot ko, pilit na nagpapakatatag sa kabila ng panghihina. Nagulat siya sa sagot ko. “Huwag ka nang pumasok ngayon,” sagot niya, mas mahigpit ang tono kaysa inaasahan ko. “Halos tumirik na ang mga mata mo kahapon sa taas ng lagnat mo. Sulitin mo muna ang pagpapahinga rito sa bahay." Napatitig ako sa kanya, puno ng pagtataka. “Pero paano yung mga reports, Mr. Moore? Wala namang ibang gagawa niyon, at ako lang ang nakakaalam sa mga
“Gusto kong ipakilala ang asawa ko,” patuloy niya, at hinawakan ang kamay ko. Parang tumigil ang oras; lahat ng mata ay nakatingin sa amin, at ako naman, halos hindi makahinga sa dami ng emosyong nararamdaman. “Asawa ko, si Tiffany,” pagpapatuloy niya, may kasiguraduhan sa boses. “Simula ngayon, siya rin ang magiging bagong CEO ng Moore Corporation. Hinihingi ko ang cooperasyon ng lahat para suportahan ninyo si Tiffany?!” Halos hindi makapaniwala ang lahat sa narinig. Nakikita ko ang gulat at pagtataka sa kanilang mga mukha, at may iilan pang tila hindi natutuwa. May isang opisyal na napanganga at may halong pag-aalinlangan sa kanyang mga mata, habang ang iba naman ay nagpigil ng pagkurap, tila iniisip kung tama nga ba ang narinig nila. “Lincon, sigurado ka ba dito?” tanong ng isang board member na halatang hindi makapaniwala. “Oo. Alam kong may kakayahan si Tiffany at hindi lang siya basta asawa ko. Sa nakalipas na mga taon, pinatunayan niya ang kanyang dedikasyon at sipag
TIFFANY CHUA POV Ilang buwan na nga ba ang nakalipas mula nang tumuntong ako sa posisyon na ito? Ilang buwan na din ang nagdaan mula nang ipahayag ni Lincon ang magiging bagong papel ko bilang CEO ng Moore Corporation. Para bang isang mahabang panaginip—hindi ko alam kung nagtagumpay na ba ako o nagising sa bangungot. Pero, sa isip ko alam kong kahit anong mangyari hindi ako puwedeng magpatalo. Hindi puwedeng umatras sa kahit na anong laban ang iharang nila sa daan ko. Habang nakaupo ako sa swivel chair ay napapaisip ako, bakit ba ganito ang ngyari sa buhay ko bawat araw na nagdadaan ay isang hamon. Bawat desisyon, bawat pagpirma, bawat meeting lahat iyon ay may bigat, at minsan nga parang sinasanay ko na lang ang sarili kong hindi mabuwal. Nang pumunta ako sa finance department para mag check ng mga files. Hindi ko maiwasan ang hindi masaktan sa mga mapang husgang mga empleyado. Hindi ko sinasadyang marinig ang mga bulungan ng mga tao sa opisina. malalakas na halakhakan ang mari
LINCON POV Habang patuloy na nagtatagumpay si Tiffany, tila lalo akong nahuhulog sa isang sitwasyon na hindi ko kayang kontrolin. Sa opisina, siya na ang tinuturing na boss ang bagong CEO na humahawak sa helm ng kumpanya. Pero sa likod ng mga ngiti at pagbati, mayroong init na umuusok sa akin, isang tensyon na nahahawakan sa pagitan namin. Madalas, naiisip ko kung ano ang talagang nararamdaman ni Tiffany at Napapaisip na din ako sa aking sarili sa kung ano ba talaga ang totoong nararamdaman ko para kay Tiffany. Nakita ko siyang naging mahusay, at sa bawat tagumpay, mas lalo akong natatakot. Ngunit sa mga pag-uusap namin ni Hanz, nararamdaman kong unti-unti akong nahuhulog sa kanyang pang-aasar. “Lincon, honestly, mukhang nahuhulog ka na kay Tiffany,” sabi niya sa tono ng panunukso. “Ikaw na ang pinaka-proud na asawa sa buong mundo, huh?” “Tumigil ka na, Hanz,” sagot ko nang may pagkadismaya, ngunit may bahid na ng katotohanan ang kanyang sinasabi. “Walang ganun. Alam mo ang dahila
Tahimik lang si Lincon sa tabi ko. Alam ko, tinulungan niya kami, ngunit parang hindi ko siya kayang tingnan. Hindi ko siya kayang tingnan sa mga mata ko. Ang mga mata ko ay laging nakatutok kay Mama at kay Bernadette. Sila ang pinaka-importanteng tao sa buhay ko, at ako’y natatakot na baka madali kong makalimutan ang mga taong nagbigay ng lakas sa akin, sa kabila ng tulong na ibinigay ni Lincon. Si Mama ang unang nagsalita, ang boses niya ay puno ng lungkot ngunit may halong pag-asa. “Tiffany…” Mahina ang kanyang boses. “Hindi ko alam kung anong nangyari sa ating pamilya, kung anong nagkamali. Pero, salamat sa lahat ng ginawa mo para sa amin. Kahit sa kabila ng lahat ng nangyari, pinili mo pa ring lumaban para sa amin.” Ang mga mata ko ay naiiyak, at hindi ko kayang ipaliwanag kung gaano kalaki ang pasasalamat ko kay Mama. “Mama, hindi ko alam kung paano ko kayang gawin ito, pero ang tanging alam ko lang ay hindi ko kayang makita kayong magdusa pa.” Tumagilid ako upang matanggal a
“Lincon… anak…” narinig kong mahina ang boses ni Papa, pero hindi siya pinansin ni Lincon. Parang wala siyang naririnig mula kay Papa, na tila binabalewala ang lahat ng koneksyon nila, lahat ng pakiusap. “Sir…. Hindi ko naman alam , kung alam ko lang hindi ako susuong dito please sir patawarin mo ako. Hindi ko talaga sinasadya. Kung alam ko lang hindi ko hahayaan ang mga lapastangang ito na pagsalitaan ng hindi maganda ang asawa niyo.” Tila maamong tuta na sabi ni Manager Sa halip, humakbang si Lincon palapit sa akin, at maingat na inalalayan niya ako. Nakita ko sa kanyang mga mata ang galit, ngunit may halong pag-aalala para sa akin. Hinawakan niya ako sa braso, tinapik niya nang mahigpit ang aking balikat, at saka niya kinuha si Bernadette na parang sinasabi sa kanya na ligtas na siya ngayon. “Sama-sama tayo. Kayo ni Bernadette at ang mama ninyo. Wala nang dapat manatili dito,” mahina niyang sinabi sa akin, ngunit ang boses niya ay puno ng determinasyon. Si Bernadette, na
Tumingin ako kay Papa, ang mga mata ko ay puno ng sakit at pagkasuklam. “Ikaw pa talaga Papa , of all people ang gaganito samin. Napakawalang kwenta mong ama!,” sabi ko sa kaniya. Galit na galit ito sa akin. Muli niya akong hinampas. Naramdaman ko din ang paglapat ng kamay ni Ronald sa aking mukha. "Ang kapal ng mukha mong sabihan ng ganyan si Papa" sagot niya sa akin Ginantihan ko siya ng sampal at mariing inaway ito "mas makapal ang mukha mo, bagutan at palamunin!. " sigaw ko sa kaniya. Natulala siya dahil hindi niya inaasahan na ang isang Tiffany ay sasagot ng walang takot sa kanila. Ang dating inaapi nila ngayon ay lumalaban na. "Pa, ohhh.. si Tiffany..." pagsusumbong niya kay Papa pero hindi ko siya pinansin. Dumiretso ang tingin ko kay Roque. Hindi na ako nagdalawang-isip. Hinila ko si Bernadette mula sa kanyang kamay, halos mapunit ang damit niya sa lakas ng paghila ko. Hindi ko siya bibitiwan. Hindi ko hahayaang sirain nila ang kapatid ko, ang pamilya ko. “Sinabi ko n
Sa puntong iyon, naramdaman ko na hindi ko na kayang pigilin ang galit na nag-uumapaw sa loob ko. Tumayo ako nang matuwid at nagsalita, ang tinig ko ay malakas at matatag. "AKO SI TIFFANY MOORE, ANG CEO NG MOORE CORPORATION" sigaw ko sa kanilang lahat. “CEO daw ng Moore Corporation?” pangungutya niya. “Ang babaeng ito? Nagbibiro ka ba? Huwag ka ngang nagpapanggap!” “Maniwala ka man o hindi, wala akong pakialam,” sabi ko, ang tinig ko ay naging malamig at matalim. “Pero mananagot ka sa bawat sinabi at ginawa mo sa kapatid ko. At sa susunod na makita kita, hindi lang salita ang tatanggapin mo. Maghanda ka, dahil sisiguraduhin kong pagsisishan mo ang lahat ng mga pinagsasasabi mo sakin, lahat kayo.” Alam kong hindi lahat ay naniniwala, pero sa puntong iyon, hindi na iyon mahalaga. Ang mahalaga, alam kong ipinaglaban ko si Bernadette, at alam niyang hindi ko siya pababayaan, kahit ano pa ang mangyari. Galit na galit ako. Ang mga insulto, kasinungalingan, at pang-aalipustang
Napasandal ako sa upuan. Hindi ko matanggap na ang aking ama, na siyang dapat simbolo ng proteksyon sa amin, ay siya ngayon ang nagiging sanhi ng lahat ng ito. Ang mga salitang binitiwan ni Noel ay parang mga palaso na tumama sa puso ko, at sa bawat kilometro, mas lalo akong nagiging balisa. “Hintayin nyo ako. Malapit na ako,” sabi ko, at pinilit kong magsalita nang matatag, kahit na ang puso ko ay puno ng pangamba. Nasa kalahating daan pa lang ako, at ang agos ng aking damdamin ay parang hindi ko kayang kontrolin. Parang may malalaking pader na unti-unting bumangon sa harap ko, at hindi ko alam kung paano ko sila babanggain. Makalipas ang halos isang oras ay dumating na din kami sa aming lugar. Pagdating ko sa bahay, tumigil ang lahat ng usapan ng mga taong nakiki-usyoso sa ngyayari sa bahay namin. Parang tumigil ang oras sa bawat hakbang na ginawa ko mula sa sasakyan. Tahimik ang paligid, pero ang bigat ng mga matang nakatingin sa akin ay nararamdaman ko. Mga mata na puno ng pag
After 30 monthsTIFFANNY POVMalapit nang matapos ang kontrata namin ni Lincon, habang nakatayo ako sa harap ng salamin at nagmumuni muni, ramdam ko ang matinding pag-aalboroto sa aking dibdib. Hindi ko kayang itago ang sakit at init ng galit na hindi ko maipaliwanag. Ang mga mata ko, tila isang saglit na nagsusumbong ng lahat ng hindi ko kayang sabihin. Ang lahat ng nangyayari sa pagitan namin, parang isang malaking kasinungalingan. Lincon. Hindi ko ma-imagine na sa loob ng mahabang panahon ay ginawa lang niya akong parausan, pagtatalik na walang pagmamahal. Bakit ba ako nagtiwala? Puno ng tanong, puno ng hinagpis, ngunit ang pinakamabigat puno ng galit ang puso ko. Hindi ko na kaya. Ang mga araw na dumaan, palagi na lang kaming nag-aaway. Parang bawat araw, siya’y isang estranghero. At ako? ako ang kaniyang s*x slave na buhay.Habang binabaybay ko ang malamlam na mukha ko sa salamin, narinig ko ang tunog ng aking telepono. Isang tawag mula sa tauhan ko. Ang boses niya, mabilis at n
Hindi ko mapigilang hindi mapaatras sa hapdi ng ipasok niya ito sa loob ng aking pagkababae. Muli na naman itong umindayo ng pagbayo sa aking ibabaw. Parang hayok sa laman si Lincon . Naguguluhan na ako sa pinapakita sa akin ni Lincon. Panay ang kaniyang halik sa aking noo. “OH TIFANNY! ANG SIKIP SIKIP MO TALAGA. AHHHH ANG SARAP.... NAKAKABALIW KA! I WANT TO FVCK YOU MORE" kinapitan niya ang isa kong daliri at sinubo ito habang patuloy ang paglalaro niya sa loob ng aking pagkababae gamit ang kaniyang pagkalalake na walang tigil sa pagtigas. Parang bakal itong kumikiskis sa loob ng aking perlas. Inangat niya ako sa at siya naman ang umilalim., hinayaan niya akong gumiling mula sa kaniyang ibabaw. Dahil sa mas maliit ako kaysa kay Lincon ay naging para akong bata. Mas ramdam na ramdam ko ang pag-ulos ng matigas niyang pagkalalake. Hinawi ko ang aking mahabang buhok. At hinayaan ko ang aking sarili na magtaas baba sa kaniyang ibabaw. "ahhh..... ahhhh... " napakapit siya sa kaniyang
TIFFANY CHUA POV Napayuko na lang ako ng iwan ako ni Licon sa kusina. Papaiyak na ako ng magulat ako. Mabilis na naglakad pasulong sa akin si Lincon. Seryoso ang mga mata at tila handang sumunggab ano mang oras. Nang dumating siya sa aking tapat ay agad niyang hinapit ang aking balakang. "ito lang naman ang gusto mo hindi ba?" ang kaniyang mga mata ay naniningkit sa galit. Pulang pula ang kaniyang mukha sa poot na kaniyang nararamdaman. Pilit akong nagpupumiglas ng sunggaban niya ng marahas na halik ang aking mga labi. Halik na nakakapaso, halik na mapanakit. Bahagya kong kinagat ang kaniyang labi dahilan para magdugo ito. "ahhhh" malakas na sigaw niya sabay tingin sa kaniyang palad na pinangkapit niya sa duguan niyang labi. "wag please Lincon wag ganito." sagot ko sa kaniya ng makita kong walang awa ito sa gagawin niya sa akin. Ngunit parang isang tigreng nakakita ng oportunidad para kainin ako ng buong buo. Muli niyang inangkin ang aking labi sa pagkakataong ito ay mas
Pwes wala naman na akong pakielam dun. Mabuhay ka sa madilim na mundong gusto mong tahakin mag isa.” Sagot pa niiya sa akin. Nagulat ako sa sinabi niya. “Hindi mo alam ang sinasabi mo,” sagot ko, tila takot na takot. “Hindi mo alam kung gaano kasakit ang mga pinagdaanan ko.” “Pwes hayaan mo akong alamin ang mga pinagdaan mo. Hindi ako tau-tauhan dito not unless wala ka tlaagang naramdaman na pagmamahal sa ating dalawa” sagot niya. Sa bawat sagot niya, ang kanyang mga mata ay tila nag-aapoy, puno ng determinasyon. “Hindi na kailangan. Hindi mo kailangang malaman ang lahat lahat tungkol sa magulo kong buhay,” sagot ko, ngunit ang damdamin ko ay unti-unting nagiging mas matindi. “Bakit? Dahil takot kang masaktan ulit? Takot kang umibig?” tanong niya, at naramdaman ko ang bigat ng bawat salita. “Wala akong takot. Takot akong magkamali,” tugon ko, pero sa loob loob ko hindi ko na kayang pigilan ang aking nararamdaman. Ngunit sa huli, hindi ko kayang sabihin lahat ng saloobin ko sa ka